Grote opzet
uitvoering
Alma
Materkoor
KUNST
OP
ZICHT
Boskamp met
„De Verhuizers
SURREALISTISCH DEBUUT
BIJ HEUFF WASSENAAR
Absurde
één-acters
Amateur kunstenaars
kunst
rr
Zwitsers
theater
in Leiden
PAGINA 5ZATERDAG 16 FEBRUARI 1974
LEIDSE COURANT
en
8.30. ïoj
LEIDEN Na een jaar van hard
s.30. ïoj Werken brengt het Alma Mater-
19.00, koor, verriikt met een behoor
lijk aantal leden, een verras
send programma dat het maan
dag 18 februari in de Stadsge
hoorzaal zal realiseren. Het pro
gramma bevat twee werken uit
za 19| de laat-Barok: van Handel de
iel kindj vier Coronation Anthems, ge
schreven ter gelegenheid van de
a 17.001 kroning van George II, en voor
li oo. het eerst uitgevoerd tijdens de
6 00 in l feestelijkheden daaraan verbon-
'kerk; den in 1727.
en iZ-Hfagndel, wiens relaties met vor
stelijke hoven een stempel heb-
i ben gedrukt op zijn creatieve
arbeid, schreef muziek van
grootse en dikwijls pompeuse
allure. Zo ook deze Anthems,
waarvoor de componist de tekst
ontleende aan de heilige schrift.
Naar bewaard gebleven gege
vens was voor die tijd de koor-
en orkestbezetting vrij groot: 40
zangers en een orkest van hon
derd man, verdeeld over violen,
trompetten, hobo's, bassen, pau
ken en orgel.
'ordt dit werk betrekkelijk wei
nig uitgevoerd in Nederland,
niet \ij nog minder bekend is de aan J.
H. Fiocco toegeschreven Missa
le .kis Solemnis, waarvan nooit een
in 15.45 handschrift is gevonden. Deze
•19ii°4sl mis' het za' 'edere luisteraar
19.30 i opvallen, doet sterk aan Hdndel
an noud <lenken. Groots van opzet,
i zond fraaie instrumentale vondsten,
ridereni maar In sommige delen toch
ceen van een dramatische diep-
gang, die men eerder bij Bach
?njks i ZOekt dan bij Handel.
i-ïuV In het gehele werk heeft in de or-
kias-. kestratie het koper een joyeus
aandeel naast-het koor. De strij-
Jur '(al| kers zal men veelal horen ter
ieraWe'j begeleiding van de soli. In het
18.0 -j j£yrie zet hgf jjqqj. gelijktijdig in
met het orkest. Het verheven
karakter, het gepuncteerde rit
me van dit deel wordt gevolgd
im (Al door het meer verstilde Christe
eJj eleison, geschreven voor so-
gpn: praansolo, begeleid door strij-
g18'3(al kers en orgel. In Kyrie II keert
18.30-1
!en" oorhl tr01
18.15lj ken
^VaF0"1
het gepuncteerde ritme weer te- het gehele werk, is de hoge, bij- door een tenorsolo,
rug voor het koor, met daarbij na instrumentaal gedachte lig- Over de tenorsoli gesproken, oor-
mooie passages voor tenoren en ging voor de sopranen opval- spronkelijk werden deze uitge-
alten. In het Kyrie, trouwens in lend. Het Gloria wordt ingeleid voerd door een tenor en een
counter tenor; de laatste zal bij
deze uitvoering worden vervan
gen door een alt. Het Gloria
heeft zes delen, met grote tegen
stellingen in karakter, verdeeld
over het koor en de ensembles
van de solisten, alsmede in het
optreden van de solisten afzon
derlijk. Men lette bijvoorbeeld
op het prachtige terzet in het
Domine Deus.
Het bijzonder lange Credo Is ver
deeld over 17 delen. De duur tot
en met het Credo is ruim drie
kwartier, reden voor het Alma
Materkoor om de Mis hiermede
te besluiten. Naar ons gevoel
liggen de dramatische hoogte
punten toch wel hier. Het Lar
go-karakter van het Crucifixus,
geschreven voor de bassen van
het koor, gesteund door het don
kere timbre van de strijkers-
groep, het orgel en het gebruik
van de hoorn, is van een aan
grijpende schoonheid. Hetzelfde
ontroerende element vindt men
in het daaraan voorafgaande Et
incarnatus est, een gedragen en
mystiek Adagio voor koor en
men luistere daarbij naar de
prachtige, lichtgehouden hobo
begeleiding en fagot.
De continuopartijen, in de parti
tuur voor clavecimbel geschre
ven zoals o.a. in ,,Et in spiri-
tum" voor alt- en tenorsolo,
worden hier door het orgel ver
zorgd (Jan van der Meer). Wij
zouden nog eindeloos over dit
prachtige werk kunnen door
schrijven. Men heeft er echter
meer aan, als men zelf gaat
luisteren, want het is meer dan
de moeite waard. De solisten Tto
zijn Rina Cornelissen (sopraan),
Marian Dieleman (alt), Marius .▼O
van Altena (tenor) en Henk 4.2^-.
Smit (bas). Leden van het Resi-
dentie-orkest zorgen voor de be- tjÊf i
geleiding. Het geheel staat on- 'tajt 'j
der leiding van dirigent Nico 7 'M
Schrama. Nogmaals, wij kunnen 1
dit mooie programma warm
aanbevelen.
B. Rijnders Nico Schrama dirigeert de Missa Solemnis v
3 uur; Derius Grunneweg: „Slapende gehoornde vrouwenkop".
WASSENAAR In Galerie Heuff aan de
Wassenaarse Haflaan houdt een surrealis
tisch schilder I.J.H. (Darius) Gunneweg
zijn eerste openbare tentoonstelling.
Vreemd werk iin fijnpeinture, dat soms uit
de verte aan Dali doet denken, maar dan
toch wel van een heel eigen structuur.
Gunneweg choqueert niet, hetgeen andere
surrealisten soms wel doen. Hij registreert
op een wijze, waarin een bepaalde ironie
of sarcasme mij niet lijkt te ontbreken.
Typerend lijkt me ook, dat Gunneweg voor
zijn verbeeldingen zo goed als uitsluitend
vrouwenfiguren gebruikt en zich daarbij
heel dikwijls beperkt in de entourage daar-
van. Alleen de kop of de koppen schijnen
hem dan wel voldoende.
Bepaalde werken tonen daardoor echter wel
een zekere eentonigheid, een magerte, die
dan nog versterkt wordt door de vlakke,
veelal blauwe kleur. Ook in ander, meer
conventioneel aandoend werk gebruikt hij
weinig variatie van kleur, zoals b.v. blijkt
uit een schilderijtje als „Boeket" met een
rups en een tweetal wespen. Zo ook in
„Naakt met rood haar", waar het vrou
wenlichaam is verstrengeld in ranken met
op orainje-appeltjes lijkende vruchten. Men
kan daar van alles uit distilleren, maar
wat was de intentie van de maker? Het
blijft altijd moeilijk het werk van surrea
listen te interpreteren De bedoelingen gaan
schuil achter geheimzinnigheden en slechts
een enkele maal lukt het door het thema
heen te kijken. Zoals bij een schilderijtje
als „De Werkster" de >ronie van het geval.
Willem Frederik (Jits) Bakker uit Renkum
toont daarnaast een flink aantal bronzen
van over het algemeen beperkt formaat
Het is goed werk met een soms ietwat iro
nische inslag, soms van overpeinzing en
overgave. Wat dat laatste betreft wijs ik
op een fraai plastiek van drie mannen op
een bank, met als titel „Overpeinzing".
Hier is voortreffelijk een rust gesugge
reerd. Het zou een gevelbeeld voor een be
jaardencentrum of iets dergelijks kunnen
zijn.
Het werk van Bakker is overigens vrij con
ventioneel maar er zijn uitstekende dier-
plastieken onder. Vooral wijs ik dan op
een mooi beeld van wilde paarden, frap
pant gemodelleerd in hun „beweeglijke"
beweging. Dat vinden we ook terug in
„Hanengevecht", hoewel de plastische
vormgeving hier wel minder is. Rank en
bewegelijk is „Basketball", ironisch een
groep van drie smoezende figuren met ais
titel „Roddelen". Naar mijn smaak het
best getroffen beeld is echter „Paard met
veulen" naast „Spelende paarden". Het
laatste door de voortreffelijke suggestie
van spelende aanval en afweer. Een aantal
mooi geboetseerde plaketten ronden deze
collectie goed af.
LEIDEN Binnen één week
komt het Residentie-Orkest
tweemaal in de Stadsge
hoorzaal onder leiding van
Ferdinand Leitner. De eer
ste keer vanavond, in de
eigen serie van het Resi
dentie-Orkest. En vrijdag,
23 februari voor K. en O.
in de meesterserle.
Ferdinand Leitner, de diri
gent is sinds 1969 muzikaal
leider van de Staatsopera
in MUsciïïC. Hij heeft een
grote naam. Zijn gedegen
vakmanschap heeft het
respect van alle grote or
kesten, die dan ook graag
onder zijn leiding werken.
Op beide programma's is
Bruckner vertegenwoor
digd, vanavond met de
weinig bekende Ouverture
in g kl.t. en volgende week
met de 4e Symphonie in Es
gr. t., de zg. Romantische
Symphonie. En het zijn
vooral deze werken, waar
van wij grote verwachtin
gen hebben nu zij door
Leitner worden gediri
geerd.
Vanavond zal men verder
kunnen horen de Sympho
nie nr. 98 van Haydn en
het Celloconcert van Dvo-
rèk, met Zara Nelsova als
soliste. Boven dit wat con
ventionele programma
staat echter de naam van
Ferdinand Leitner cen
traal, die ongetwijfeld met
het Residentie-Orkest een
veelbelovend concert te
bieden heeft.
Voor het K. en O. concert
treed concertmeester Ja-
ring Walta op met het
Vioolconcert in G. gr. t.
K.V.216 van Mozart. Over
deze uitnemende violist die
hier meermalen als solist
optrad, is jubelend ge
schreven. Zijn naam is wel
zodanig gevestigd, dat wij
voor dit concert een uitver
kochte gehoorzaal ver
wachten.
B. Rijnders
The PJ
theater,
rdorp (Hj f
e 10S: tol
iwfoudefonden „Two is a company" zeggen de Engelsen, en als we hier-
utleve teq mee instemmen kunnen we constateren dat Nederland weer een to-
:"kmÉ
uisji
in
mee instemmen kunnen
neelgezelschap rijker is: het Theater Tardïeu, dat slechts bestaat
uit actrice Ellen Röhrman en acteur Ad Fernhout. Hun naam ontle
nen zij aan de Franse criticus en toneelschrijver Tardieu, van wie
zij gezamenlijk een zestal eenaktertjes spelen.
lamses Shaffy maakte hen enige tijd geleden attent op het werk van
deze absurdist, die met name in de periode na de oorlog een aantal
parodistische en persiflerende schetsen schreef, waarin vooral de
burgerlijke moraal flink op de hak wordt genomen. Ad en Ellen die
elkaar bij de Nieuwe Komedie hadden leren kennen, waren op slag
weg van zijn werk en begonnen gedurende de afgelopen zomer, ei
genlijk meer uit hobbyisme dan met het oog op een complete voor
stelling, een aantal van deze stukjes fe vertalen en in te studeren.
Langzamerhand groeide dit echter uit: ze kregen adviezen voor re
gie, geluid en licht, en er ontstonden decors en kostuums (gedeelte
lijk geleend van Globe en sommige zelfs gekocht van het Leger des
Heils). Uiteindelijk ging op 29 november hun Tardieuprogramma
in de Toneelschuur te Haarlem in première en de ontvangst was
^van dien aard dat zij onder auspiciën van de Theaterunie aan een
landelijke tournee konden beginnen.
lop
laterdag 23 februari is Leiden aan de beurt om zowel met het
het zich wei"k van Tardieu als met Theater Tardieu kennis te maken. Over
laart de de kwaliteiten van de voorstelling valt momenteel nog weinig te
Veldmu zeggen, wel staat al bij voorbaat vast dat teksten en theater-vond-
iervoor isten van deze tnbider bekende Franse auteur een gang naar het
ig gek( Riïnlands Lyceum dubbel en dwars waard zijn.
ebouw
n-West.
uit „De Verhuizers'
LEIDEN Het Rotterdamse
toneelleven gaat onverdro
ten voort met happen naar
adem en proberen in leven
te blijven. Zo is er maan
dag a.s. in het LAK-theater
weer een nieuwe produktie
uit deze havenstad te zien,
nu uitgevoerd door Thema
Theater. Dit jonge gezel
schap heeft zich ten doel
gesteld de aandacht te ves
tigen op de macht van het
geweld en het geweld van
de macht. Volgens hun
„geloofsbrieven" beschou
wen zij geweld niet als een
aangeboren agressie, maar
als een reactie op spannin
gen in de samenleving, en
zij trachten dit middels
hun uitvoering aan het
licht te brengen.
,The Removalists" (De Ver
huizers), waarmee zij vol
gende week naar Leiden
zullen komen, is een
„zwarte komedie" van Da
vid Williamson over een
politieambtenaar in een
klein stadje. Eerder dan
als aanklacht tegen de poli
tie in het algemeen, is dit
stuk bedoeld als schilde
ring van de tragiek van de
met macht beklede mens
en zijn confrontatie met de
maalstroom van lachwek
kend absurde, doch even
eens gevaarlijke geweldda
digheden.
Onder regie van René Lobo
treden o.a. in deze voortel
ling op: Hans Boskamp als
een lompe brigadier van
politie en Wik Jongsma als
zijn groene maatje. In de
bijrollen staan naast Caro-
la Gijsbers van Wijk, mo-
nique Smal en Eric Schut
telaar ook ex-cabaretier
Ferd Hugas.
Ferdinand Leitner dirigeert
Bruckner'i Ouverture en Ro
mantische Symphonie.
I De Amateur-kunstenaars bijeen.
WASSENAAR Deze maand Is
in de Galerie-bibliotheek ia
Wassenaar een tentoonstelling
ingericht van werk door leden
der afdeling Wassenaar van de
Federatie van Amateur Beel
dende kunstenaars „Ars et
Studium".
Een verzameltentoonstelling dus
en zoals elke andere amateur
tentoonstelling wat onevenwich
tig door de vele persoonlijkhe
den met verschillende maten
van talent, die er hun werk pre
senteren. Dat geldt temeer,
wanneer het kunstminnende
amateurs betreft, ook op deze
expositie blijkt dat weer. Naast
uitstekende werkstukken hangen
en staan er ook, die al te zeer
het resultaat zijn van enkel
goede wil. We mogen respect
hebben voor hen, die hun vrije
tijd willen en menen te moeten
besteden aan hun liefhebberij,
maar zoals bij zo vele amateurs
ontbreekt dan voldoende zelfkri
tiek om het eigen werk te selec
teren op artistieke waarde en
merites.
Ook op deze tentoonstelling is dal
manco goed waar te nemen.
Naast toch wel aantrekkelijk
werk hangt er te veel, dat de
toets van artistieke kritiek hiet
of nauwelijks kan doorstaan.
Het resultaat van zijn werk
heeft dan slechts persoonlijke
waarde voor de maker, naast
de voldoening het zelf gemaakt
te hebben. Om zulk werk echter
als kunst te brengen onder de
ogen van het grote publiek is
dan echter maar weinig zinvol
en zeker niet altijd verantwoord
omdat het soms verwachtingen
schept, die niet ingelost kunnen
worden, omdat de betrokken di
lettant daartoe te enen male de
mogelijkheden onbreken.
LEIDEN A.s. donderdag treedt
in het LAK-theater hef „Theatre
Onze" uit Lausanne (Zwitser
land) op met „Imageric", een
droomspel gebaseerd op „Ham
let" waarin schijn en werkelijk-
hejd op een bijna onontwarbare
manier door elkaar lopen.
Om dit aan het publiek duidelijk
te maken (of juist niet
wordt hierbij gebruik gemaakt
van een veelheid aan associatie
ve beelden, elementen uit ver
schillende tijden en culturen en
zelfs volslagen onbekende taal
uitingen. De leiding van Théitre
Onze is in handen van Jacqueli
ne Moret en Jacques Gardel,
die dit gezelschap indertijd ook
opgericht hebben. Hun theater
ervaring hebben zij met name
opgedaan bij Grotowski, Barba
en Wilson, al is de speelstijl, die
zij ontwikkeld hebben, minder
emotioneel dan die van de eer
ste twee.
