KUNST
OP
ZICHT
Zondagswandeling ontaardt
in nietsontziend absurdisme
Schilderijen door
de bank genomen
Eerste optreden
Harptrio in Leiden
:f
Koffieconcerten
Alphen gratis
voor kinderen
kunst
a
n s
LU
O
GROTE FANCY-FAIR
CARNAVAL
PAGINA 5 ZATERDAG 9 FEBRUARI 1974
LEIDSE COURANT
Een scène uit de absurde Belgische productie.
LEIDEN Enkele Jaren geleden werd door de Leidse studenten In
het kader van het LEF (Lente-festival) In de grote sociëteitszaal
van Minerva een opvoering gepresenteerd van „De zondagswande
ling" van George Michel. Op zich was het een niet onaardige voor
stelling, maar de essentie van het werk ging volledig de mist in
door de fantasieloze wijze waarop men geprobeerd had de onspeel
baarheid van het stuk op te vangen. Wat wil namelijk het geval?
Het stuk van Michel heet niet alleen „De zondagswandeling",
maar het is ook een wandeling, aanvankelijk vrij onschuldig van
aard zoals praktisch iedere zondagswandeling die vader en moeder
met de kinderen maken. Langzamerhand verandert dit van aard en
loopt tenslotte uit op een nietsontziend, keihard absurdisme, waarbij
de clou is dat het gezinnetje (of wat daarvan overblijft) er geen
moment over peinst de eens begonnen wandeling af te breken en
rustig door blijft lopen.
Wil men dit adequaat ten tonele voeren, dan is het essentieel dat de
acteurs ook inderdaad wandelen en dat daarbij wordt gesuggereerd
dat zij een niet onaanzienlijke afstand afleggen. De meest voor de
hand liggende maar eveneens de minst bevredigende oplossing
hiervoor is, dat de uitvoerenden het publiek de indruk geven dat zij
wandelen, hetzij door pantomimische bewegingen, hetzij door voort
durend van de ene kant van het toneel naar de andere te lopen.
Meer effect krijgt de montage van een lopende band op het toneel
met alle nadelen van dien: de illusie wordt weliswaar vergroot,
maar de technische moeilijkheden zijn niet onaanzienlijk. De meest
bevredigende oplossing tot nu toe was het publiek plaats te laten
nemen op een ronddraaiende schijf, waar de acteurs zich omheen be
wogen.
Het Belgische theaterleven, dat de afgelopen jaren menige opzienba
rende voorstelling tot stand heeft doen komen, heeft ook nu weer
een uitvoering opgeleverd die enerzijds geheel geënt is op de volks
aard van onze zuiderburen, maar die toch op z'n zachtst gezegd
bijzonder belangwekkend mag worden genoemd. Uitgangspunt hier
bij is het ontspannen en ontspannende karakter van een doodgewo
ne zondagswandeling en om dit zoveel mogelijk te bereiken mag het
publiek, gewapend met twee consumptiebonnen (bij de toegangs
prijs inbegrepen) aan tafeltjes plaatsnemen. De eerste consumptie
wordt dan verstrekt door de spelers zelf (de tweede bon is voor na
afloop van de voorstelling) waarna het stuk zelf zich gaat afspelen
rondom de tafeltjes (en misschien zeifs wel ertussenin).
De voorstelling van „De zondagswandeling", die donderdag 14 februa
ri in het LAK-theater zal plaatsvinden, is een première voor Neder
land, die mede mogelijk is gemaakt door het Belgisch-Nederlands
Cultureel Verdrag. De uitvoering is een productie van het Brussels
Kamertoneel, dat al eerder in Leiden optrad met „Groenten uit Ba
len".
Paul Korenhof
ALPHEN - Kinderen tot en met 12 jaar hoeven geen toegangsprija
meer te betalen voor de koffieconcerten in "de Bron". Tot deze
maatregel is de Kulturele Raad toen bleek dat veel ouders 2,54
per persoon veel te duur vondfcn en dan hun kinderen thuislieten.
Morgen treedt "Musica da Camera" op. Het is een gezelschap Jonge
musici, bestaande uit Ton Koopman, klavecimbel, Lucy van Dael,
viool, Ku Ebbinge hobo en blokfluit en Jaap ter Linden, cello. Het
programma bevat werken van Handel, Bosozzi, Hume, Domei, Bi-
ber en Bach. Het concert begint om 12.30 uur.
p
M
n
i
O
j
l
j
9
A
In deze rubriek wordt de
lezer de mogelijkheid
geboden te weten te ko
men welke curiosa hij
bezit. Hiertoe behoeft
hij alleen een beschrij
ving van een bepaald
onderwerp met even
tueel een foto op te stu
ren naar „vertrouwd
met oud", red. Leidse
Courant, Kort Rapen
burg 2, Leiden. Het
voorwerp zal dan door
een deskundige worden
bekeken en in deze
rbriek worden behan
deld.
Louis XVI
commode
Mevrouw U. te L. stuurde ons
een foto van een commode.
Deze is, evenals het in de
vorige aflevering besproken
meubel, van eikenhout. Deze
kast draagt echter kenmer
ken van de- Louis XVI stijl,
zoals de gecanneleerde zij
stijlen, de vierkante rozetten
hierboven, de tapstoelopende
poten, de tandüjst onder het
blad en de strikken boven de
sleutelgaten, een mengeling
van classicisme en franse
zwier. Tevens is dit een Ne
derlands meubel, hierop wij
zen het gebruik van ingefi-
neerd en onbeschilderd ei
kenhout en het onderverde-
ln van de vlakken d.m.v.
panelen. Dit laatste is bij
grote oppervlakten, zoals de
zijkanten, een methode om
het barsten te voorkomen.
Het hout van 't paneel heeft
in de sponningen de ruimte
die het nodig heeft om te
„werken".
Een inventie van de plaatselij
ke meubelmaker zijn de tak
jes die ter weerszjden van
de sleutelgaten naar boven
steken. Aangezien dit een
provinciaal meubel is, moet
het later gedateerd worden
dan de tijd waarin de Louis
XVI stijl in Parjs, het cen
trum ervan, bloeide, en wel
rond 1800. De rechte hoeken
wijzen erop dat het ook aan
't eind van de Louis XVI pe
riode in Nederland vervaar
digd moet zijn. Daarvóór
maakte men nl. afgeschuinde
hoeken.
Chiffonière
Deze afgeschuinde hoeken zien
we r.og wel bij deze chiffo
nière. Deze moet dan ook
rond 1790 gedateerd wor
den. Het kastje is gefineerd
met donker mahoniehout en
een lich geel gekleurde hout
soort, waarschijnlijk essen-
hout. Hoewel dit meubel
„stadser" is dan het vorige is
dit toch ook van hollandse
oorsprong.
Hoewel het aan de voorkant
mooi belijmd is, de vlam
van het hout is als decoratie
gebruikt, is het fineren wat
vakmanschap betreft wat
slordig gedaan. Wanneer
men nl. een plank fineert,
Moet men de achterkant met
een gelijksoortig stuk beplak
ken. Een laag fineer, hoe
dun het ook is, trekt op den
duur de onderlaag krom. Als
men nu de achterkant ook
belijmd, dan houden de
krachten van de twee buiten-
lagen elkaar in evenwicht en
treden er geen vervormingen
op. De voorzijden van de la
den zijn echter slechts aan
één kant belijmd, vandaar
dat zij enigszins bol staan.
Het fineer werd gemaakt door
uiterst dunne planken te za
gen. Tegenwoordig wordt het
verkregen door de stammen
te „schillen". Het op de laat
ste manier verkregen fineer
is dunner dan het gezaagde.
Het uitzoeken van ee>n mooi
patroon geschiedt met be
hulp van één of meer spie
gels. Men zet deze haaks op
het fineer en kan zo het re
sultaat zien als men het hout
langs de spiegel door zou
snijden. Voor de symmetri
sche figuren moet men na
tuurlijk wel de beschikking
hebben over de lagen die
oorspronkelijk bij elkaar ho
ren. Hiervan is het nerfpa
troon zo weinig verschillend
dat men ze als spiegelbeeld
van elkaar kan gebruiken.
ZOETERWOUDE Sinds juli van het vorig jaar
herbergt het bijna twee jaar oude hoofdkantoor
van de Rabobank behalve een royale voorraad
aan valuta en andere waardepapieren ook kunst.
De directie stelde destijds een van de wanden be
schikbaar voor de beeldende kunsten van artis
tieke plaatsgenoten.
Oud-koster C. J. Onderwater van Sint Jans Ont
hoofding, thans wonende in het bejaarden
centrum Huize Emmaus was de eerste die met
potlood- en pentekeningen de bankbezoekers ver
raste. Later kwamen er schilderstukjes bij. De
oud-Koster had en heeft nog veel succes. Er
„hangen" aanknoopjes in de lucht. Onlangs expo
seerde ook een Hoge Rijndijker, de heer B.
Kampen die de Rabobank wel eens zal terug
zien. De mensen van de Rabobank hebben
lijstje achter de hand met Zoeterwoudenaars die
een en ander hebben klaar staan om aan het ex
positiebord te worden bevestigd. Leven genoeg in
de creatieve Zoeterwoudse brouwerij. Op de foto:
werk van kunstschilder Onderwater, met bewon
deraarster.
Morgenochtend, dus op zondag 10 februari
treedt het Nederlands harptrio op tijdens
et koffieconcert in de foyer, dat om 11.30
begint. Bijna onnodig te zeggen, dat K.
Het Nederlands harptrio bestaat
uit harpiste Joke Willing-Bre-
thouwer, eltiste Joke Vermeue-
len en fluitist Pieter Odé. Het
programma dat zij brengen ziet
er goed uit: de beroemde Sona
te voor fluit, alt en harp van
Debussy en dan van de Engelse
componist Arnold Bax. om het
nog Engelser te zeggen: sir Ar
nold Edward Trevor Bax, in
Londen geboren in 1883 en in
Cork in 1953 overleden, Elegia-
trio. Bax is een voorbeeld van
een typisch nationaal bekend
geworden Engels componist, ie
buiten de grenzen betrekkelijk
weinig is opgemerkt. Hij heeft
in zijn kamermuziekwerken een
woorliefde getoond voor combi
naties met harp.Hij schrijft een
aanspreekbare muzikale taal. in
tegenstelling tot de Italiaanse
componist Petrassi, die in zijn
latere levensperiode, na de
tweede wereldoorlog dus, de to
nale banden verbrak en die zich
ook met de seriële techniek
heeft bezig gehouden. Het pro
gramma vermeldt mede zijn
naam. Het Nederlands harptrio,
dat zich een behoorlijke bekend
heid heeft verworven, zal naar
wij hopen hier een warm ont
haal vinden.
B. Rijnders.
cn O. zoals gebruikelijk, gegadigden een
kopje koffie zal aanbieden, waartoe reeds
van 11 uur af gelegenheid bestaat in de
kuffiekamer.
- rechts Joke Willing, Joke
RIJPWETERING
BEZOEKT DE
IN HET DORPSHUIS
GEOPEND: zaterdag 9 februari van 20 00 tot 01.00 uur.
zondag 10 februari van 11.00 tot 01.00 uur.
GEWELDIGE ATTRACTIES
met o a. ZATERDAGAVOND BI) T RAD VAN AVONTUUR
EEN HALF VARKEN en ZONDAGAVOND EEN HALF VAR
KEN en EEN DRAAGBARE T.V.
ZEGT HET VOORT!! ZEGT HET VOORT!!!
de pulpzakken
uit Woubrugge
ZATERDAG 9 FEBRUARI.
LEIDEN Liselore Gerritsen, die nu bijna anderhalf jaar geleden groot succes oogstteteen zij samen met Ramses Shaffey in het
Rijnlands Lyceum optrad, zazaterdag 16 februari weer in dezelfde zac1 optreden, maar nu in een solo-programma. De benaming
..solo" is/ echter niet helemaal juist gekozen. Zij wordt die avond namelijk begeleid door pianist Laurens van Rooyen en gitarist llarr
Sacksioni, en om aan te geven dat zij elkaar als volkomen gelijkwaardige partners beschouwen hebben zij hun optreden de titel „Een
klein concert" gegeven. Teksten en muziek hebben zij gedrieèn samengesteld, deels uit eigen werk, deels uit het werk van anderen.
Op de foto: Van links naar rechts Laurens van Rooyen, Liselore Gerritsen en Harry Sarkstoni
