GRAND GALA
DU
DISQUE
Muziek van
eigen bodem
Melodisch
geweld uit
buitenland
THE THREE DEGREES
'MOUSTAKI
wordt puur nachtwerk
(Van onze showredactie)
HILVERSUM - Zelfs de regerings
commissaris voor radio en tv is er
bijgehaald om van het Grand Gala
du Disque, vrijdagavond 15 februari
Ned. II 19.30 uur, tot een vocaal en
muzikaal nachtfeest te maken. Met
de voor elke artiest of groep uitge
trokken dertien minuten ziet het er
nl. naar uit, dat het 's nachts wel één
uur zal worden voor het gala is uitge
zongen. Een dergelijke uitloop van
een tv-programma na het midder
nachtelijk uur is alleen toegestaan
als de regeringscommissaris het goed
vindt. Welnu, hij heeft laten weten
geen moeilijkheden te zullen maken.
In afwisseling en samenspraak zullen
Willem Duys en Willem van Kooten,
ook bekend als Joost de Draayer, de
artiesten bij het publiek inleiden. In
eerste instantie door middel van kor
te films, waarin iets wordt verteld
over leven en privé van zulk een
artiest of groep, en ten tweede direct
in de zaal.
Producer Fred Haayen heeft dat zo
gewild, omdat hem menigmaal vra
gen bereiken in de geest van: wie is
die man of vrouw die daar staat te
zingen? Staan ze achter hetgeen ze
zingen of komen ze louter terwille
van de centen tot een gespecialiseerd
soundje? Vandaag de dag gaat het
om engagement in de (klein)kunst.
Wat een artiest zingt moet-ie waar
maken.
Van zijn kant doet regisseur Theo
Ordeman er alles aan om artiesten
en groepen van hun beste kant te
laten zien. Hij werkt met spiegel-ef-
fecten en schiep een doorgang tussen
de orkestleden o.l.v. Harry van Hoof,
zodat de zanger(essen) desgewenst
zich tussen het publiek kunnen bege
ven.
Talent van eigen bodem ontbreekt niet
op dit gala. Vooreerst Thijs van Leer,
de introspectieve fluitist, die tonen
produceert welke diepten doen trillen.
Zijn voorliefde voor Bartok' verbaast
niemand en is bepaald aanwezig in de
muziek van zijn groep Focus, waarin
Thijs op orgel, piano en fluit stuwend
optreedt. Het fluiten heeft hij eerst van
zijn vader geleerd. Hij sleepte met dit
zoete spel als tiener al muziekprijzen
in de wacht.
Later werd hij het kleinkunstleven bin
nengehaald door Ramses Shaffy, die
zijn toenmalige cabaretprogramma's
ophing aan de muziek van Thijs. Over
die tijd kan Thijs nog vervoerend pra
ten. Groot geworden met de jazz, omdat
die hem met de paplepel is ingegoten,
sloot hij aanvankelijk figuren als Elvis
Presley en The Everly Brothers buiten
zijn muzikale leven. Totdat hij ontdekte,
dat juist bij deze mensen het begin lag
voor wat zich later zou ontwikkelen tot
de hedendaagse popmuziek op basis
van rock. Hieruit putte Ramses samen
met Louis van Dijk en toen gingen de
ogen en de oren van Thijs open, temeer
waar hij ontdekte, dat het Franse im
pressionisme van Bartok er ook in pas
te. Dat was voor. hem een wonderlijke
ontdekking. Op die toer is hij dan ook
verder gegaan. Hij heeft er vele muziek-
gevoeligen mee getroffen, tot ver in het
buitenland, waar men hem vaak hoger
waardeerde dan hier. Voor Thijs staat
vast, dat hij de bezieling voor de mu
ziek van Ramses en Louis heeft geleerd,
omdat zij hem hebben bijgebracht hoe
van de spanning te genieten, die in een
goede compositie ligt samengebald.
Jan Akkerman
Gitarist Jan Akkerman geldt als de
beste op zijn gebied ter wereld, aldus
is uitgemakt door het toonaangevende
muziekblad 'Melodymaker. Hij heeft
vijf jaar klassiek gitaar gestudeerd met
gedachten aan mensen, als Andres Se
govia, maar uiteindelijk heeft ook hij
de spanning van de muziek ontdekt in
clubs en op straat, waar musici elkaar
vinden en opzwepen. Met zijn Cellar
Rockers speelde hij de zalen plat en
steeg naar de top met „The Russian spy
and I".
Toen Jan in Brainbox verzeilde was
Akkerman al een begrip op gitaarge-
bied. Als hij niet op tournee is, studeert
hij tien uur per dag muziek op zijn
Friese boerderij, waar men zegt, dat de
naburige koeien meer melk zijn gaan
geven. Hij oefent bovendien op luit en
sitar tot hij er doodmoe bij in slaap
valt. Momenteel geldt als zijn grote
voorbeeld Julian Bream. Jan Akker
man wil af van de huiskamer-musiceer-
stijl en legde daarover eens de volgende
verklaring af: „Ik sterf liever op het
toneel met een stuk hout in mijn han
den dan in een achterkamer met een
luit op de schoot. Op het toneel voel
je door de aanwezigheid van het pu
bliek een nieuwe verantwoordelijkheid.
Dat geeft je extra kracht om nieuwe
dingen te doen".
Euson
Het is de Haagse Arubaan Euson ge
gund, dat ook hij een plaats krijgt op
dit gala. Langer dan tien jaar geleden
al gold hij als de beste zanger van zijn
geboorte-eiland. In dit beperkte succes
wenste hij niet blijvend te vertoeven.
Hij trok naar ons land en moest daar
opnieuw te beginnen.
Hij liep alle zangconcoursen en platen
maatschappijen af, maar schoot er wei
nig mee op, d.w.z. in ons land, want op
buitenlandse festivals haalde hij de
ene trofee weg na de andere. De platen-
mensen hier te lande hebben daar wel
een verklaring voor. Zij verlangden van
Euson, dat hijzong wat het publiek
graag wilde kopen. Daarvoor zou E uson
zichzelf echter geweld hebben moeten
aandoen. En dat streek in tegen zijn
gevoel van eigenwaarde. Euson's voor
liefde ging en gaat uit naar de ballads,
de brede, gedragen verhalen, die iets
voelbaar maken van de sfeer van waar
uit hij zingt en die iets te maken met
het volk waaruit hij is voortgekomen.
Uiteindelijk won Euson het pleit. Hij
zong naar eigen smaak de single „Both
sides now" naar succes en baande daar
mee een eigen weg voor zijn elpee,
waarin vooral het prachtige John Mi-
schell-nummer sterk aansprak. Intussen
ging hij door internationale successen
te behalen. Geen festival of hij sleepte
er een of meer prijzen weg. Momenteel
prijkt er een aantal elpees op zijn naam,
die hun weg naar de speciale liefheb
bers al hebben gevonden. De weg om
hoog ging niet gemakkelijk voor Euson,
maar zijn verschijnen op dit Grand
Gala mag hij beschouwen als een nieuw
hoogtepunt in zijn carrière, vooral om
dat het een Nederlands platenfeest is,
het land waar hij moeizamer waardering
ving dan elders.
TON OLIEMULLER
Helemaal volgens de traditie eindigt
ook dit jaar het Grand Gala du Disque
met een artiest die op showgcbied zijn
sporen dubbel en dwars verdiend heeft.
De Engelse Top-artiest, „The Tiger"
Tom Jones, leek de organisatoren een
waardige uitsmijter van het platenbal
anno 1974.
Tom Jones, hij werd op 7 juni 1942 in
Pontypridd, Wales, geboren, behoort
sinds enige jaren tot de topfiguren uit
de internationale showwereld. Zijn snel
le opkomst (sinds 1964) was voorname
lijk te danken aan manager Gordon
Mills en aan de Engelse disc-jockey
Jimmy Saville van Radio Luxemburg,
die Tom ontdekten en deze zoon van
een mijnwerker aan zijn eerste platen
contract hielpen.
Tom's eerste single werd geen succes.
De opnamen die daarna volgden, „It's
not unusual", „Delialah", ,,I who have
nothing" en „Help yourself" bezorgden
'Tom Jones wereldfaam. The Tiger zal,
hoewel hij het afgelopen jaar geen hit
in ons land had, ongetwijfeld de show
stelen.
Donna Hightower
Als een na laatste staat de Amerikaanse
zangeres Donna Hightower op het pro
gramma. Donna is in ons land vooral
bekend door haar vertolking van „This
world to day is a mess", een nummer
dat ze zeker zal zingen, evenals „If you
hold my hand" en „Summer shades".
Donna Hightower wtrd in Los Angelos
geboren. Zij maakte haar zangdebuut
in New York. Na een succesvolle cörrie-
re in Amerika besloot ze naar Europa
te gaan. Ze trad op in Engeland, Zwe
den en Spanje, maar het was ons landje
dat voor haar doorbraak zorgde. De
Nederlandse discjockey's tipten de sin
gle die enige weken later op de top-tien
prijkte. De Donna Hightower-rage was
een feit
Don McLean
Eveneens afkomstig uit Amerika en
minstens zo populair is Don McLean.
De man van „American Pie" en „Vin
cent" trad in september j.l. nog met veel
succes op in het Amsterdamse concert
gebouw. Hij wordt vaak voor folkzan-
ger uitgemaakt, hoewel zijn ballades en
zijn keiharde protestsongs hem zijn
naam bezorgden. Don McLean zit al
zeven jaar, dat wil zeggen vanaf zijn
schooljaren in het vak.
Kiki Dee
Hoe het komt dat het Amerikaanse
zangeresje Kiki Dee zo hoog op het
programma staat is ons een raadsel.
Des te hoger men op het programma
staat aangekondigd des te hogere gage
ontvangt men. Kiki Dee treedt op als
15e, wat betekent dat alleen Tom Jones,
Donna Hightower en Don McLean meer
in hun enveloppe zullen vinden.
Julien Clerc
De eerste Fransman in de rij is Julien
Clerc. Een wat verlegen 27-jarige jon
gen met prachtige donkere krullen, die
bij de Franse jeugd waanzinnig popu
lair is. Julien had een moeilijke en
eenzame jeugd. Tot hij kennis maakte
met Maurice Vallet en Etienne Roda-
Gil, die hem inwijden in de muziek.
Etienne schrijft nog steeds vrijwel alk-
nummers voor Julien.
The Carpenters
Over het Amerikaanse duo The Carpen
ters hoeven we weinig woorden vuil te
maken. Ze zijn zo bekend dat we enkel
open deuren zouden intrappen. Broer
Richard en Zus Karen werden vier jaar
geleden door Herb Alpert ontdekt
op het ogenblik gooit het gouden duo
hoge ogen met het nummer „Jamba-
laya". Veel beter echter kennen we de
hit „Top of the world", die in Nederland
goud werd.
George Moustaki
Dankzij dit platenbal krijgen wc nu
eindelijk ook eens George Moustaki in
ons land te horen. Nummers als „Le
Metèquc" en „Le facteur en temps du
vivre" zijn overbekend bij de kenners
van het Franse chanson.
Verder is Duitsland er met Jiirgen Gar
eus en komen The Three Degrees met
hun „Dirty Old Man". En dan is ook
Dobie Gray van de partij met een num
mer als „Drift away".
ROELFIEN SANT
-m Wl
