OPEN
SUEZ-
KANAAL
krachtig wapen
een
Lucht
schepen,
de vervoer
middelen
van de
toekomst?
rËJÉÉöIlÜjH
Italiaanse justitie
in staat
van ontreddering
De Israëliërs slaagden er in de
laatste oorlog in drie bruggen
over het Suezkanaal te bouwen
in de buurt van de stad Ismailia.
Bij de opruimingswerkzaamhe
den zal een van de eerste taken
moeten zijn de afbraak van deze
bruggen.
«ais
Russiche deskundigen zien in het luchtschip een alternatief ver
voermiddel daar dit transportmiddel weinig ruimte nodig heeft om
te landen of op te stijgen en bovendien weinig brandstof verbruikt.
Een van de hardnekkigste ge
ruchten uit de Russische tech
nologische instituten spreekt
over de suksesvolle kohstruk-
tie van het eerste door atoom
kracht voortgedreven lucht
schip ter wereld. Rusland zou
al op het punt staan een offi
ciële aankondiging hiervan te
doen.
HEt gerucht is onlangs weer
opgestegen, via de laatste edi
tie van „Jane Freight Contai
ned", een omvangrijk jaar
lijks naslagwerk dat eigenlijk
verplichte literatuur zou moe
ten zijn voor slepers over de
hele wereld.
Volgens Jane, die op haar
beurt de informatie weer uit'
het Bulgaarse blad Trud heeft
overgenomen, ontwerpen de
Russen een luchtschip dat 180
ton goederen of 1800 passa
giers kan vervoeren met een
snelheid van 190 km. per uur.
Volgens berichten wordt, het
projekt gesteund door een
aantal Russische ministeries,
en is het oorspronkelijk ont
worpen door technici uit de
Oekraïne.
Ondertussen schijnen ontwer
pers in Leningrad ook met een
luchtschip-projekt bezig te
zijn. Het gaat hier om een
gevaarte dat non-stop 16.000
km. kan vliegen en akkommo-
datie heeft voor 200 pesonen
„of een vergelijkbaar gewicht
in goederen". Gerekend vol
gens de schaal die de Oekrai-
ners hanteren komt dit voor
het Leningradse voertuig neer
op zo'n 20 ton, ongeveer net
zoveel as de kapaciteit van een
op een vrachtwagen geladen
container.
Atoomkracht
Sinds 1965 zijn de Russen zeer
enthousiast over het gebruik
van luchtschepen. In dat jaar
publiceerde een groep weten
schapsmensen een brief in Iz-
vestia waarin de voorgenomen
konstruktie van wegen en
vliegvelden over het hele land
werd afgekeurd. Volgens hen
zouden deze uitgaven gelijk
staan met goud begraven, om
dat tweederde van de Sovjet
Unie uit moeilijk terrein be
staat waarvan 70% moeras of
altijd bevroren gebied is.
Als alternatief stelden de des
kundigen luchtschepen voor;
grote luchtschepen en veel.
Sindsdien zijn de geruchten
niet van de lucht geweest,
maar tot nu toe is er nog geen
enkel luchtschip vanachter het
IJzeren Gordijn verschenen.
Niettemin is het enthousiasme
van de Russische deskundigen
aanstekelijk. Vier jaar na hun
brief kondigde een Westduitse
geleerde plannen aan voor de
ontwikkeling van een 95 mil
joen gulden kostend door
atoomkracht voortgedreven
'luchtschip dat bijna 400 km.
per uur zou moeten gaan ha
len. Maar ook hier kwam niets
van terecht, hetgeen eigenlijk
niemand verwonderde, ook de
Britse luchtschipontwerper Sir
Barnes Wallis niet. Volgens de
ze oude (86 jaar) vermaarde
rot, die twee jaar geleden nog
een luchtschiponderzoek deed
voor een oliemaatschappij, is
het onmogelijk met deze voer
tuigen zulke hoge snelheden te
behalen, ook al was er een
geschikte straalmotor voor
ontworpen, wat trouwens niet
het geval is.
„Met wat ik weet over de ont
werpen van luchtschepen kan
ik alleen maar zeggen dat deze
hoge snelheden gewoonweg
voorbijgaan aan de mogelijk
heden die er zijn, zelfs zover
dat ze aan-het punt van de
onmogelijkheid grenzen". De
hoogste snelheid die we ooit
uit een luchtschip wisten te
persen is 135 km. p.u. En om
dat de luchtweerstand toe
neemt als de snelheid hoger
wordt zullen ze ook nooit veel
sneller kunnen gaan. Wat be
treft die atoommotor, dat is
alles goed en wel, maar een
reaktor produceert alleen hit
te. Die moet dan nog omgezet
worden in drijfkracht. En ver
der zijn reaktoren erg zwaar;
tegen de tijd dat ze een kon
struktie hebben bedacht om
de motor aan op te hangen
komt het hele gevaarte geen
centimeter meer van de grond.
Je kan niet alles hebben, aldus
sir Barnes Wallis.'
Toch is er een Britse firma die
net als de Russen in geruchten
over luchtschepen voorkomt;
het is Cargo Airships, een
dochteronderneming van de
containervrachtmaatschappij
Manchester Liners. Zij werd
drie jaar geleden opgericht,
maar heeft nog maar weinig
van de ontwerpstudies en toe
komstideeën over het onder
werp prijsgegeven. Onlangs
kondigde deze firm a aan dat
er een „belangrijke aankondi
ging" in het voorjaar zou wor
den gedaan
De gedachte voor een reusach
tig luchtschip ligt er in ieder,
geval. De vraag is of er ooit,
zoals Jane beweert over de
Russische eksemplaren, lucht
schepen op deze interessante
manier zullen worden gebruik-
t: -al sanatoria voor astma-pa
tiënten in de lucht
e correspondent
Rome - De Italiaanse justitie is weer in
staat van beroering gebracht. Drie gebeur
tenissen veroorzaakten onlangs grote on
rust onder de magistraten, de politie en, in
mindere mate, onder het publiek. Het eerste
was een interview dat in II Mondo, een
Romeins weekblad, werd gepubliceerd. De
.geïnterviewde, Signor Carmelo Spagnuolo,
is de belangrijkste magistraat van Rome.
Volgens Spagnuolo zouden de hoogste ran
gen van het politiekorps sinds 1960 in de
korruptie hebben gezwommen. Een speciale
afdeling was opgericht om zich met "om
zichtig te benaderen zaken" bezig te hou
den. Hieronder viel het aftappen van tele
foons als middel voor politieke chantage.
Signor Spagnuolo vertelde de verslaggever
ook dat hij op het punt had gestaan arresta
ties te laten verrichten in verschillende
beroemde politieke schandalen, maar dat
men hem had tegengehouden; dat wil zeg
gen dat men hem het zwijgen had opgelegd
door hem een politieke prop in zijn mond
te stoppen.
Romes hoofdmagistraat is zelf door collega's
ook van intriges beschuldigd, en van Maffia
achtige konnekties waarbij men hem de
"Godfather" van het Paleis van Justitie
noemde. Zijn interview, of niet-interview,
kan misschien een poging.zijn geweest om
zijn tegenstanders de mond te snoeren.
Het is wellicht nuttig hierbij in aanmerking
te nemen dat de huidige Minister-president,
Rumor, tot afgelopen zomer minister van
binnenlandse zaken was. Het ministerie van
justitie, nu voor het eerst bestuurd door een
socialist, Zagari, heeft bevel gegeven tot
doorlichten van het Paleis van Justitie. Dit
mede omdat ook veel lagere magistraten de
afgelopen tijd van onjuiste handelingen zijn
beschuldigd.
Bij ministeriële onderzoekingen moet vaak
door bergen papier heen worden geworsteld
voor de resultaten bekend kunnen worden
gemaakt, en dat duurt altijd erg lang. Maar
misschien kan een vraag nu al worden
beantwoord: waarom noemde de hoofdmagi
straat niet meteen de namen van al die
korrupte rechters, politieautoriteiten en poli
tici die zijn paleis zo bevuilen?
De Italiaanse rechtbanken zijn officieel
onafhankelijk van de uitvoerende, of politie
ke, macht van de regering. Maar een magi
straat, die het bewijs opgroef (door andere
autoriteiten zorgvuldig begraven) dat een
slachtpartij die in 1969 in Milaan plaatshad
het werk was van de neo-fascisten, werd
overgeplaatst naar een ander ressort.
Een andere magistraat die strijd voerde
tegen luchtvervuilende fabrieken en illegale
konstruktiewerkzaamheden werd ook over
geplaatst. Deze beslissingen waren politieke'
beslissingen en werden in Rome genomen.
De tweede gebeurtenis die de Italiaanse
justitie in een slecht daglicht stelde was het
direkte gevolg van een van de nieuwe wetten
die bedoeld zijn om de burgerrechten van
het volk te beschermen. De betreffende wet
bepaalt dat niemand onbeperkt kan worden
vastgehouden in afwachting van een uiteind
elijk vonnis. Dit komt er in feite op neer,
gezien de enorme traagheid van de Italiaan
se justitie, dat iemand die nog steeds kans
heeft te worden vrijgesproken door een
hogere rechtbank niet langer dan vijf jaar
kan worden vastgehouden. Er zijn momen
teel 140.000 strafzaken en meer dan een
miljoen korte gedingen in behandeling.
Als het uiteindelijke vonnis, uitgesproken
door het Hof van beroep en het hogere
gerechtshof, niet binnen een bepaald aantal
jaren wordt bekendgemaakt moet de aange
klaagde in vrijheid worden gesteld. Deze
maand overkwam dat een jonge man, die
al door twee rechtbanken schuldig was be
vonden aan moord, omdat het hogere ge
rechtshof geen uitspraak had gedaan binnen
de daarvoor bepaalde tijd.
Zestien dagen later kwam dan eindelijk het
vonnis. Zijn vorige veroordelingen werden
bevestigd. Maar tegen die tijd was de man
al lang verdwenen; Hij had nog zestien jaar
gevangenisstraf te goed. Men vermoedt dat
hij in Beiroet is, waar hij zich beschikbaar
zou hebben gesteld aan een man die vanuit
Catania op Sicilië opereert, en die al een
aantal andere gezochte individuen naar Li
banon heeft overgebracht. Tussen Italië en
Libanon is nooit een uitwisselingsovereen-.
komst gesloten.
Een veroordeelde moordenaar in vrijheid
stellen die daarop direkt verdwijnt is in de
ogen van het volk natuurlijk een recht
streeks schandaal, en waarschijnlijk denken
ze de schuld te moeten zoeken bij "rege
ring". Maar de schuld ligt bij de gerechtsho
ven. Sommige rechtbanken werken slechts
part-time omdat er een gebrek aan griffiers-
is. Andere hebben weinig te doen omdat ze
in steden gevestigd zijn waar de bevolking,'
en het aantal misdaden, sterk is afgenomen
als gevolg van migratie. De derde gebeurte
nis is misschien wel het schokkendst: enige
tijd geleden besloten de magistraten geza
menlijk in staking te zullen gaan als hun
salarissen voor 31 maart niet Werden ver
hoogd. Als ze nu maar eens voor het recht
wilden strijde in plaats van voor hun lonen.
Copyright The Guardian
diepte verloren. Een onderzoek in
1968 wees uit dat er van zware
dichtslibbing geen sprake was,
behalve rond de wrakken.
De opruimactie zal niettemin
langdurig en kostbaar zijn. De
.voorzitter van het beheersli-
chaam, Ahmed Mashhour, voor
spelde dat het tussen de vier en
zes maanden zou duren, voor het
kanaal in dezelfde staat was te
ruggebracht als het zich in 1967
bevond. Hij zei al in onderhande
ling te zijn met Westduitse en
Joegoslavische ondernemingen
die zich bereid hadden verklaard
het karwei uit te voeren. Zo gauw
de waterweg weer open is. zal
Mashhour een herziene versie van
Nassers ontwikkelingsplan door
voeren. Hij had het over het
scheppen van alle benodigde
voorzieningen voor volgeladen
200.000 tonners, o m. vergroting
van de diepte tot 20 meter.
Financiering zou geen enkel pro
bleem opleveren en het zou ook
niet in strijd zijn met het SuMed-
pijpleiding project. De twee zou
den elkaar eerder aanvullen.
Van Egyptische zijde is er dus
blijkbaar enthousiasme te over;
en ook de Israëli's zijn met de
plannon ingenomen. Zij beschou
wen herstel van het kanaal als
een commerciële onderneming,
en de herbevolking van Ismaila
en Suez zou op zichzelf al een
bc'angrijke garantie voor vivat
in de Sinai kunnen zijn.
Van de andere landen zijn de
Russen waarschijnlijk het meest
ingenomen, want hun korte route'
naar de Indische Oceaan zou
weer open zijn. In 1966 stuurde
hun handelsvloot zelfs 10 miljoen
ton netto scheepsgoederen door
het kanaal, waardoor het op de
zevende plaats kwam op de lijst
van gebruikers. De extra kosten
om die hoeveelheid rond de Kaap
te transporteren zijn zelfs voor
het vreemde Russische kostensys-
teem erg aanzienlijk. De bevoor
radingsroute van de Zwarte Zee
naar Noord-Vietnam werd bij
voorbeeld ongeveer verdubbeld
in lengte.
Maar veel belangrijker zijn de
strategische aspekten, en hier ma
ken de Amerikaanse generaals
zich zorgen over. De Russische
marine zal met haar acties het
Midden-Oosten aardig in haar
greep kunnen krijgen nu de grote
nieuwe oorlogsbodems via de
korte doorgang kunnen gaan va
ren in plaats van de lange tocht
vanaf Vladivostok of Moermansk
te moeten maken. Het schip
waarnaar men zal uitkijken is de
Kief, het pas gereedgekomen eer
ste Russische vliegkampschip, het
symbool van de vastbeslotenheid
van dit machtige land om de ideo
logische strijd ook ter zee te gaan
voeren.'
Copyright The Guardian
VSinds de oorlog van 1967 zitten in het gebied van de Grote Bittermeren veertien schepen opgesloten.
ke heropening met vreugde tege
moet te zien, maar eventueel ge
bruik geheel te laten afhangen
van economische faktoren. Shell's
houding is bijzonder belangrijk
omdat de toonaangevende 200.000
ton tankers van deze maatschap
pij speciaal waren ontworpen (in
de zestiger jaren voor de zesdaag
se oorlog) om de heenweg van de
route Europa-Perzische Golf via
het kanaal af te leggen. Het alter
natief hiervoor was de aanschaf
van nog meer 70.000 tonners ge
weest, die na wat baggeren ook
op de terugweg, volgeladen met
olie, door het Suezkanaal zouden
kunnen gaan. Maar dit bleek te
duur te worden.
Volgens een studie van de VN die
vorig jaar gepubliceerd is, blijft
de meest economische manier om
de olie in Rotterdam te krijgen
het vervoer via 200.000 tonners
die heen door het Suezkanaal en
terug om de Kaap gaan. Dit zou
neerkomen op een bedrag van
17,75 per ton. Zowel heen als
terug langs de Kaap varende
250.000 tonners leveren een on-
kostenprijs per ton van 17,85
op; daarna zou de eventueel aan
te leggen SuMed pijpleiding het
Voor geeii enkele reder zal het
begrip „ten oosten van Suez" ooit
weer betekenen wat het beteken
de vóór het kanaal in 1967 door
de Zesdaagse oorlog werd afge
sloten. De wereld is nu kleiner
omdat de schepen groter en, in
het geval van container-schepen,
een stuk sneller zijn. Passagiers-
boten hebben hun vracht al lang
overgedaan aan de luchtvaart
maatschappijen. Maar het be
roemde woestijnkanaal van Fer
dinand de Lesseps is nog steeds
een wereldwonder. Als het bin
nenkort wordt heropend zullen
er ongetwijfeld gauw weer grote
convooien doorheen schuiven.
Maar het zal waarschijnlijk nog
jaren duren voordat de reders
zich eraan durven wagen grote
investeringsplannen te maken die
zijn gebaseerd op gebruik van het
Suez-kanaal. Deze waterweg zal
echter een krachtig politiek han
delswapen blijven. Vooropgesteld
dat de tolgelden, nodig voor het
schoonmaken, baggeren en her
stellen van het kanaal, niet te
hoog komen te liggen, is het zeker
dat een groot deel van het scheep
vaartverkeer terug zal komen.
Shell heeft verklaard de mogelij-
voordeligste zijn, gevolgd door de
70.000 ton tankers en 200.000 ton
ners die ook op de heenweg de
Kaaproute volgen.
Maar de eerste schepen die doort
het eventueel te heropenen kaj
naai zullen varen zijn natuurlijk
de 14 vaartuigen die sinds 5 juni
1967 in de Grote Bittermeren op
gesloten zitten. Het zijn twee Brit
se, twee Zweedse, twee Westduit
se. twee Poolse, een Amerikaan.^,
een Bulgaars en een Tsjechoslo-
waaks schip. En zelfs voordat zij
aan een doorvaart kunnen begin
nen moeten eerst de drie door de
Egyptische en Israëlische strijd
machten gelegde bruggen worden
afgebroken, de wrakken gebor
gen, honderden bommen geruimd
of onschadelijk gemaakt en het
slib van zes jaar worden opgebag
gerd. Vreemd genoeg is dat laat
ste maar nauwelijks reden tot
ongerustheid voor de Egyptische
technici. Het kanaalwater is
prachtig helder en de oevers zijn
volledig in tact, vooral omdat er
geen schepen langs zijn gevaren.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog
toen alleen een paar oorlogssche
pen het kanaal gebruikten, werd
er nog geen dertig centimeter aan
SUEZKANAAL
W'9 L
Spoorweg
