Wagons Lits zoekt
vastere grond B
Wilt u
een
jeep
met
of
zonder
kogelgaten?
VAN TREINGOUPÉ NAAR ZIEKENHUIS
SINDORF DUMP
KERKHOF
VAN METALEN
LIJKEN
Zal Wagon Lïts hier in de toekomst ook de scepter gaan zwaaien.
Wagon Lits verzorgt de hongerige en dorstige treinpassagiers al jaren.
UTRECHT - De man van wie u in de
treinuw kopje koffie koopt is geen
„spoorman". Hij is in dienst van het in
ternationale bedrijf Wagons Lits. Er is een
grote kans dat de maaltijd die men bin
nenkort in een ziekenhuis krijgt opge
diend, ook van diezelfde Wagons Lits af
komstig is. Het bedrijf dat met een paar
stevige steunen op de Nederlandse markt
staat, getuige de rond 120 miljoen gulden
omzet per jaar, heeft zich, samen met
Nestle, op de voedselvoorziening van de
zieken- eu bejaardentehuizen geworpen.
Met verscheidene van deze inricjitin^epi.
zijn onderhandelingen gaande.
De dochter van de Wagons Lits en Nestle
heet Becares b.v., geboren in augustus
1972. Haar naam is inmiddels al veran-.
derd in Eurest Nederland b.v. Voornaam
ste doel in dit rijke restauratieleven: ex
ploitatie van bedrijfsrestaurants en de
voedselvoorziening overnemen in „be-
drijfsvreemde" instellingen als zieken- en
bejaardentehuizen. De ^dochter lijkt in zo
verre een goed leven beschoren, dat de
markt nog geheel open ligt en dat niet al
leen. Becares eerste woorden waren, dat
de exploitatiekosten van deze voedselvoor
zieningen door haar teruggebracht konden
worden met 25 procent. Een jonge maagd
met zo'n bruidsschat moet wel aantrekke
lijk zijn voor bestuurders in de gezond
heidszorg, die toch al niet weten hoe ze
de touwtjes aan elkaar moeten knopen:
'T HARDE - Op de lap grond tussen het
stationnetje van 't Harde en de snelweg
Amersfoort-Zwolle rusten de dierbare res
ten van belastingcenten. Weliswaar niet
direkt de onze, maar een Amerikaans
staatsburger zou een chronische storing
aan zijn hartkleppen krijgen bij de aan
blik' van die overgeleven resten van
's lands defensie-uitgaven. „Het is toch
verschrikkelijk als je dit ziet", zegt de
bedrijfsleider van het dumpbedrijf Sin-
dorf, Karei Jonker, als hij wijst op een
heuvel vanspiksplinternieuwe onderdelen
van legervoertuigen. „Die hele oorlogsin
dustrie wordt kunstmatig in stand gehou
den, anders is het ondenkbaar dat zoiets
in de dump wordt gegooid."
Karei Jonker is een belangrijk man. Op
het dumpterrein van slordig een paar dui
zend m2 kent hij ieder voertuig, ieder
nippeltje en ieder schroefje. Zijn baas, J.
W. Sindorf is de inkoper, die met als Fin-
gerspitzengefühl te omschrijven koop
mansinstinct de halve wereld afstroopt op
zoek naar materialen voor zijn dumphan-
del. Een exportmanager zorgt met dezelf
de voortvarendheid, dat de handel weer
wordt verscheept naar vooral Engels geo-
rienteerde landen en Jonker knapt de niet
onaanzienlijke verkoopklusjes in Neder
land op.
Als ik met hem in een terreinwagentje
door de modder bagger, passeren we
twee personeelsleden die bij m'n auto
staan te kijken. Jonker zegt tegen hen:
„He jongens, dat ding is niet voor de
sloop bestemd", en tegen mij zegt hij:
,,Ja, dat hebben ze al eens geflikt. Een-
knecht kwam hier met zijn auto en even
later waren Je banden er al van af. Het
zijn goede jongens, maar als je in dit be
drijf een paar jaartjes meeloopt, dan
krijg je een bepaalde mentaliteit. Je
bouwt hier niet veel op, maar je breekt
hier wel veel af. Als je dat een ti.'£r Vol
houdt dan word je wel wat ruig
Sindorf heeft alles. Als ilr .Vicer Vï/tg,
wat dat alles is. zqjt *.!j. „Wij bewegee
Zo dachten ook bestuurders van het de
Weversziekenhuis in Heerlen erover. Zij
wilden wel een contract afsluiten voor
een half jaar. Toen echter begonnen de
moeilijkheden, want Eurest wilde het
liefst het personeel in de keukens overne
men, onder het motto dat er jneer met
minder mensen gedaan kon worden, hoe-
wél"er geen overbodig personeel ontsla
gen zou worden. Het personeel van het de
Weversziekenhuis voelde daar niet zoveel
voor. In de, ondernemingsraad, die er en
kele malep over vergaderde, sputterde
•men in eerste instantie tegen. Later ging
men overstag in zoverre, dat wel het con
tract met Eurest werd aangegaan maar
het personeel in dienst bleef van het zie-
'kenhuis. Belangrijkste argument: het wel-
vaartsvaste pensioen en het hoge salaris,
twee voordelen die Eurest niet kon bie-
De vakbonden, alert op zaken waar de
rechtszekerheid in het geding dreigt te
'komen, waarschuwde tijdig en verzocht'
de leden van de ondernemingsraden oplet
tend te zijn en direkt bij de bond aan de
bel te hangen, als er ontwikkelingen in
deze richting zich voordeden bij de instel-
lingen. „De, positie van het personeel der
civiele diensten is nu al in het geding",
waarschuwde de Kabo, de Katholieke
Bond van Overheidspersoneel.
Inmiddels is per 1 januari het eerste con
tract van Eurest gesloten met het de We
verziekenhuis. Het keukenpersoneel van
ons op het gebied van de vier wielaan-
drijvingen. We kopen overal op dumpde
pots, vooral in Duitsland, Belgie en
Frankrijk. De spullen, die hierheen ko
men zijn meestal afkomstig van het Ame
rikaanse en Engelse leger. Is het mate
riaal hier, dan kijken wij wat het gunstig
ste voor ons is. Komt er b.v. een particu
lier, die een jeep of een landrover wil ko
pen dan krijgt hij zo'n karretje. En dan
leveren wij goed spul. Garantie kunnen
we niet geven, maar we slaan er onher
roepelijk achter. Is het ding niet al te
goed dan sturen we hem in partijen of.
apa.'t weg. Vooral naar landen als Au-
Heerlen is aangegaan. Niet alleen zieken
huizen enz. zijn interessant, ook grote
kantoren enz. „Het is in feite niets
nieuws", zegt hij, „in Amerika, Canada
en Zuid-Afrika is het héél' gewoon. Maar
we lopen in Europa in dat opzicht een
beetje achter".
De huiver van de bonden acht hij begrij
pelijk. „Het is hun plicht om over de
rechtszekerheid van de werknemers te
waken, maar er zijn geen moeilijkheden
geweest. Trouwens, de bonden hebben ons
niet benaderd".
Een vreemde zaak. De bonden waarschu
wen maar nemen geen contact op met de
betrokkenen bij zo'n contract. Kabo-be-
stuurder Paulis hierover: „Wij zijn aan
gewezen op de informaties die wij van de
leden krijgen. Na de waarschuwing heb
ben wij geen reactie binnengekregen. Het-
verbaast ons een beetje dat de zaak zo
rustig is gebleven. Het was ons bekend
.dat Eurest nadrukkelijk het personeel had
willen overnemen. Wij hebben ons wel in
verbinding gesteld met de Nationale Zie-
'kenhuisraad. Wij hebben een signaal uit
gezonden en voor de rest moeten wij af
wachten".
Waarmee alles gezegd is wat te zeggen
was. Onze gezondheidszorg is een kostba
re zaak. Als er door Eurest iets van die
kosten afgeknabbeld kan worden, zonder
dat hierdoor werknemers schade lijden, is
dat de moeite van het bekijken waard.
GERARD CRONE
sardan, chassis, bakje en alle spulletjes
er los bij voor 1500.
Karei Jonker zegt niet ten onrechte, dat
een dumpbedrijf nu eenmaal een dumpbe
drijf is. Een waarheid als een koe. ,\Soms
liggen hier dingen jaren te wachten,
maar je weet dat je eens een goede deal
kunt maken. "We hadden hier .vaten en
olietanks van Centuriontanks. We raakten
ze aan de straatstenen niet kwijt. Opeens
komt die oliecrisis en iedereen wil benzi
ne opslaan. We verkochten de laatste tijd
vaten en olietanks bij het leven. Ook wor
den we nu geconfronteerd met souvenir
jagers. Die willen een bepaalde jeep. Dat
kan en ik zeg er dan bij, wilt u een jeep
met of zonder kogelgaten. In Nederland is
een jeepclub, waarvan de leden alleen de
oude Engelse Willy's willen. Die lui halen
een jeep uit elkaar en bewerken ieder
boutje en moertje om de jeep in zijn oor-
.spronkelijke staat te krijgen. Ze betalen
de waanzinnigste prijzen, als wij het
maar voor hun uithalen. En geloof me
maar, dat lukt altijd. De baas koopt, ik
verkoop. Hele stukken, halve stukken, on
derdelen, kortom alles wat los en vast zit.
Als er geen te gebruiken stukje meer aan
vast zit, dan gaat het naar de sloop.
„Hebben we niet", verkopen we niet in
dit bedrijf."
Het dumpbedrijf koopt de handel vaak
via inschrijving. Op het knusse kantoortje
in 't Harde verschijnt een zogenaamde
tender en onmiddellijk vliegt Sindorf op
het spul af. Hele partijen worden ver
scheept naar het verre Oosten, waar het
Hardes bedrijf goede relaties heeft opge
bouwd. Karei Jonker zegt; „Daar doen
we goede zaken. De dealers, die daar zit
ten, weten wat handel is. Die komen ook
naar hier en bekijken de boel op het ter
rein en zeggen,, dat willen we en dat.
Heel iets anders dan de categorie sja
cheraars, die kopen maar wat hun op de-
terreinwandeling toevallig voor de voeten
ligt. Maar we hebben hier ook al mensen
gehad die een bepaald onderdeeltje zoch
ten. Ook die mensen helpen we. Kijk en
als die na een paar maanden terugkomen
en voor 5000,- handel kopen, dan hebben
we ons toch niet voor niets uitgesloofd."
Sindorf Autodump is een groot militair
kerkhof van metalen lijken. Vrachtcombi
naties, terreinwagens, zelfs rode kruiswa
gens staan stram in het gelid, te wachten
op de inspectie van een aspirantkoper.
Opvallend daarbij is dat de pantservoer
tuigen op radikale wijze zijn bewerkt met
snijbranders. Jonker geeft uitleg: „Die
pantserplaten worden opengebrand. zodat
ze niet direkt meer voor militaire doelein
den bruikbaar zijn. Maar ja, wat ze daar
in het Verre Oosten met deze dumpgoede
ren aanvangen, moet u in Manilla of Sin
gapore de dealei's vragen.
LEON VANKAN
stralië, Nieuw-Zeeland, Kenia, Singapore
en Manilla. Ja, we deden ook zaken met
de Arabische landen, maar de laatste tijd
is er een beetjp de klad in gekomen. Stel
dat we ze goede spullen leveren, dan is
de olieboycot wellicht binnenkort opgehe-
Sindorf koopt maar weinig van het Neder
landse leger. Waarom? Het antwoord van
Jonker is koren op de molen van die leger-
experts, die vinden dat wij broodnodig
de defensie-uitgaven moeten verhogen om
het verouderde materieel te vervangen.
„Als je in Nederland wat wil kopen, ver
keert het gewoonlijk in een vergaande
staat van ontbinding. De Amerikanen
dumpen veel sneller. We kopen vooral in
Duitsland van ze, maar Sindorf heeft ook
al in Vietnam gekocht. Je zou daar eigen
lijk een bedrijfje moeten beginnen. Maar
je weet natuurlijk nooit wat de toekomst
daar zal brengen. De Amerikanen weten
in Duitsland ook wel van wanten. We heb
ben hier al eens een jeep gehad, die had
maar 1000 mijl gereden. Die Amerikanen
maken steeds weer nieuw materiaal. Om
hun industrie te helpen wordt de voor
gaande serie er gewoon uitgegooid. Laatst
hadden we een jeep waarvan de remmen
het niet deden. Na een" onderzoek bleek
'Karei Jonker temidden van de legervoer
tuigen: „Hebben we niet', verkopen we
niet".
dat er een remnippeltje ontbrak. Dat was
het enige en toch hadden die jongens het
voertuig in de dump gegooid. Het is ge
woon krankzinnig als je er bij nadenkt."
Sindorf heeft voor deze voertuigen een'
speciale binnenlandse markt. Wie zin
heeft in een landrovertje of jeep kan bij
Jonker terecht. Een jeepje voor 2750 en
een landrover voor zo'n 5000 zijn koopjes
waar veel bedrijfjes zich voor in de han
den wrijven. Vooral mensen van de bos
bouw, en wegenbouw kopen deze wagens,
maar ook campinghouders, jagersgezel
schappen en gemeentebedrijven vinden
een uitkomst bij ons op de dump." En om
het helemaal te gek te maken verkoopt
Sindorf ook jeeps in doe-'t-zelf-pakketten,
u weet wel, voor de noeste werkers met
de smalle beurs. Een pakketje met een
die instelling bereidt het eten onder su
pervisie van een Eurestman. Eurest
koopt in en verzorgt alle rompslomp die
eraan vast zit. Het is nog te vroeg om
conclusies te trekken. Het personeel lijkt
tevreden. De heer Houben, algemeen se
cretaris van het de Weverziekenhuis er
over „Wij beschouwen het als een proef
tijd voor een half jaar. Natuurlijk, de
voordelen lijken groot, zoals Eurest die
ons op papier voorrekende, daarom zijn
we er ook op ingegaan. Maar de praktijk
zal toch uit moeten wijzen of die voorde
len inderdaad zo groot zijn. Dat is voorlo
pig nog niet in procenten uit te rekenen.
Het gaat nu zo," dat Eurest inkoopt, het
voedsel verwerkt met ons personeel, en
daarvoor een bedrag in rekening brengt
per maaltijd. Op 1 juli zullen we zien of
de voorgestelde voordelen, inderdaad zo
groot zijn. Zeker, er is ongerustheid ge
weest onder het personeel, maar die is to
taal verdwenen nadat duidelijk was, dat
de Voedingsdie ,st als zodanig kon aan
blijven. Eurest heeft hiervan ook geen
halszaak gemaakt. Van onze kant is geen
contact opgenomen met de bonden, de
bonden hebben ook geen contact opgeno
men met ons".
Eurest Nederland b.v. staat onder direc
tie van dè h'eer 'J. H. Visser. Hij vertelde
ons dat er met verschillende instellingen
in Nederland besprekingen gaande zijn
om eenzelfde soort contracten af te slui
ten als met het de Weverziekenhuis in
De minibar is een trein-verschijnsel van de laatste tijd, maar ook daar heeft Wagon
Lits een vinger in de pap.
