Gave show van
Doobie Brothers
NevedaM
Advertenties
op deze pagina
vallen
hoegenaamd
niet op.
LEIDSE COURANT
Dit was een advertentie. Dank u
Wij vragen voor ons kantoor ie Leiden
EEN AANKOMEND VR. EMPLOYE
in de leeftijd van 18-20 jaar, met MAVO-diploma, enige kennis van frans, duits
en engels en vlot kunnende typen, ter opleiding voor de exportafdeling' en ter
assistentie bij telefoon-en telexverkeer.
Gunstige condities, met o.m, winstdelingsregeling en ruime vakantierechten.
Sollicitaties met duidelijke inlichtingen aan:
LEIDSCHE WOLSPINNERIJ N.V.
afd. Directie-Secretariaat, 'zoeterwoudseweg 3, Leiden.
In het kader van een toernee door
diverse Europese landen heeft
de Amerikaanse vijf-mans for
matie „The Doobie Brothers"
het afgelopen weekeinde, voor
het eerst in haar bestaan, een
bezoek gebracht aan ons land.
Vrijdagnacht concerteerden The
Doobles in het Amsterdamse
Concertgebouw, terwijl de Doe
len in Rotterdam in de nacht
van zaterdag op zondag het
middelpunt was voor muzikale
acties.
Het
zoals de Doobie-fans in
Rotterdam ervaren hebben een
bezoek geweest dat z'n weerga
nauwelijks kent. Zo wervelend,
fascinerend en adembenemend
was het techn h volmaakt ver
zorgde en me. een gigantische
lichtshow omgeven programma
dat The Doobie Brothers op de
Bühne uitvoerden. De passieve
stemming die in de bijna uitver
kochte Doelen was ontstaan
doordat het concert ruim een
uur later startte dan was aange
kondigd en waarin ook de in het
voor-programma optredende
groep Snafu geen verandering
kon brengen werd echter di
rect bij de eerste klanken van
het Doobie-succes-nummer Lis
ten to the Music weggevaagd.
Via nummers als „Donna is
gon'na sing" en „Where are
you going" waarin met name
beide gitaristen Tom Johnston
en Pat Simmons tot erg grote
hoogte stegen bereikte het op
treden een hoogtepunt in de uit
voering van het Byrds-nummer
„Jesus is just all right". Hoewel
iets minder zwierig en roman
tisch heeft de stijl van de Doo
bie Brothers toch erg veel van
die van de Byrds weg. Absoluut
onvergeeflijk was echter wel het
slotnummer dat de Amerikanen 1
met knallend vuurwerk, mystie
ke licht-effecten en een over
het podium uitwaaierende „ne
vel" en met een stampend mu
ziek geweld bijna achteloos de
zaal inslingerde.
AFLEVERING 33
l Maar de baron was niet In 't minst beledigd en
zei: „U hebt gelijk, maar Ik heb helaas maar
heel weinig vrienden in Londen, en ik moet be
kennen dat ik mij nogal eenzaam voelde, en
toen bedacht ik mij, dat onder die enkele woor
den die ik met een charmante, mooie Fraulein
Bellamy wisselde, de namen van Schubert en
Goethe waren, die samen enkele van de mooi
ste liederen hebben gemaakt".
Elizabeth realiseerde zich te laat, dat ze in de val was
gelopen en ze deed geen mond meer open. Pas aan het
eind van de middag toen de baron terloops zei dat hij
de zangeres van die middag persoonlijk kende en les
van haar had gehad, begon ze een beetje te ontdooien.
Mr. Hudson had de hele theeceremonie verzorgd en liet
nu het afruimen aan Alfred over om zelf beneden een
opkikkertje te gaan nemen. Rose had het programma
op de schoorsteen laten liggen. Hij nam het op en be
keek het met afgrijzen.,,Je denkt toch zeker niet. dat
dit nu je dat was, hé", zei hij tegen haar.
„Ik heb mijn eigen mening".
„Ik hoop. dat dat zo blijft". Mr. Hudson keek haar over
de rand van zijn gouden brilletje aan. „Er zijn veel ge
varen verbonden aan kamenier te zijn bij zo'n eigenzin
nig meisje als miss Elizabeth".
„Wat heeft ze nu weer gedaan?"
„Niets, niets bijzonders. Ik heb het over eerbied. Dat
moet van twee kanten komen..."
„Dat weet ik ook wel", zei Rose voorzichtig.
„Het is allemaal goed en wel om jonge meisjes naar
vreemde landen te sturen voor hun opvoeding, maar ik
ben het daar niet helemaal mee eens. Daar wordt mis
bruik van gemaakt".
„Op wat voor manier?"
Mr. Hudson wreef bedachtzaam zijn handen. „Ach, alle
maal boordevol nieuwetre ideeën, slechte manieren,
twijfelachtige politieke betrouwbaarheid. Denk maar
niet, dat vreemde leerkrachten zo iets niet uitdragen.
Ze hebben daar een naam voor". Hij boog zich voor
over en zei zacht, maar zeer duidelijk: „Ondermijning.
Als je het weten wilt, dat is opzettelijk de wortels van
een land uit laten rooien door zijn jonge mannen en
vrouwen, hun denken te vertroebelen, zodat in tijden
van nood...'. Hij hield op en liet Rose het ergste den
ken. Maar het was te dwaas, ze moest erom lachen en
zei:
„Kom, mr. Hudson, u denkt toch niet dat onze miss Liz
zy..."
„Ik denk niets. Ik waarschuw alleen maar. Alles duidt
erop. God geve, dat ik ongelijk heb".
Alfred kwam binnen met het theeblad. „Wat is er aan de
hand?"
„Mr. Hudson heeft angstige voorgevoelens".
„Zeker weer over die vuile buitenlanders", Alfred knip
oogde tegen Rose.
„Zo is het wel genoeg, Alfred".
„Ja, voor u wel mr. Hudson, maar mevrouw vraagt
u te zeggen, dat de baron blijft dineren".
Mr. Bellamy was tijdens het eten niet aanwezig, maarf
baron had zijn gastvrouw tijdens de maaltijd zo f
charmeerd door zijn geestigheid en goede manieih
dat zij hem vroeg de resterende tijd dat hij in Lor*
was bij haar te komen logeren. Het feit dat de baroci
de verte aan de koninklijke familie was geparented
zoals hij verlegen toegaf, droeg wel tot dit besluit bij.
Zoals gebruikelijk wanneer er mannelijke gasten in Ea*
Place logeerden, nam Alfred de taak van knecht
baron Von Rimmer over. Hij was diep onder de >ndi
van de kwaliteit van zijn kleren, vooral van zijn o*
hemden en ondergoed, die allemaal in Parijs warenj-
maakt. Van het fijnste materiaal en met een kroc4
erop geborduurd. Mr. Hudson vond de gast zo trf!
Kerstmis bijzonder lastig en vervelend, maar de vre#
deling verwierf een bewonderaarster in mrs. Brid#
Op een dag had hij erop gestaan naar de keuken!
gaan en haar te complimenteren met haar „patrijj
in bladerdeeg', iets wat een Engelsman nooit zou 1»
ben gedaan. Daarna mocht niemand meer zeggen
buiteinlanders geen goede manieren hadden.
In de society maakte de baron direct een zeer goede
druk met zijn onberispelijke manieren en afstammi
die in de Almanak De Gotha (adelboek) geverifie
kon worden. Gelukkig lieten zijn plichten op de b
hem vrij om zijn gastvrouw en haar dochter op
feesten te vergezellen en al spoedig ging het gen
dat lady Marjorie een fantastisch goudhaantje
haar dochter had gestrikt.
Lady Marjorie dacht er natuurlijk niet over zich 1
Prudence Fairfax, haar beste vriendin, haar op de ri
af vroeg of de baron verliefd was op Elizabeth, zei!
dat het nog veel te vroeg was om hierover te prat
„Het tegendeel is waar. Elizabeth Is helemaal niet*
der de Indruk".
„In dat geval moet je hem bij ons mee te dineren b
gen. Agatha is thuis en ziet er bijzonder goed uit".
