I
1973 TE KIJK
»n.
Oudejaarsavond, altijd ul ba
lans van licht en donker, is
dat zelden zo lijfelijk ge
weest als nu. De foto's kleu
ren dat beeldend in: een fleu
rig cardiogram van een
machtig pompend hart te
genover de wat grauwe
schemertoestand na de lichte
hartinfarct, die de bedrijvig
heid dan eindelijk heeft ge
kregen. De dokters schreven
hun receptjes al uit; kalmp
jes aan, de gordijnen goed
gesloten en de verwarming
op een laag pitje een half uur
voor het slapen gaan.
Met gedimde lichten rijden
we 1974 in, lijders aan ver
nauwing van dc olievaten,
wuivend naar de voltooid
verleden tijd van 1973, die
nog een keer in de volgende
pagina's voor u wordt uitge-
kruist.
Zeg maar dag tegen het oude
jaar. En tegen het nieuwe,
dat een jaar wordt, waarvan
we hoopvol zeggen, dat er
weer van alles kan gebeuren
en heimelijk denken „als er
maar niets gebeurt". Een
jaar wellicht in de tweede
versnelling, met meer gele
genheid om te denken dan
om te tanken.
Aan het eind van tunnel 1974
rijden we wellicht weer van
het donker in het licht. Dan
draaien we de foto's weer
om. We hebben voor heter
vuren gestaan dan dat zon
der olie.
