OPTIMALE ZORG VOOR
GEWONDEN IN ISRAËL
Bevredigend verloop bij
voorbereidingen L.P.O.
75
Getroffen soldaten binnen anderhalf uur in het ziekenhuis
Kórte metten
Synode Oostenrijk
vóór wijding van
gehuwde mannen
hospitaal
bedden
KERK
EN
WERELD
Kerkbestuur gevallen in
verzet tegen kweekreactor
Het bestand in het Midden Oosten wordt op vele ma
nieren duidelijk gemaakt. Deze geïmproviseerde be
standslijn aan de Syrische grens, 35 kilometer van
Damascus werd de Kissinger-lijn g,idoopt. Deze Is
raëlische soldaat neemt de tijd voor een ijsje.
(Van onze speciale veslaggever Piet Snoeren)
TEL AVIV Nu de ergste spanning van de oorlog
geweken is, gaat de aandacht in Israël meer en meer
uit naar de slachtoffers. Voor de doden kan verder
niets worden gedaan. Opvallend is slechts het feit dat
de synagogen voller zijn dan ooit, zelfs op hoge feest
dagen dit in een land waar de religiositeit een da
lende lijn vertoont.
Maar de zorg voor de gewonden blijkt van een perfec
tie die het militaire kunnen evenaardi. Dit geldt niet
alleen voor de eigen slachtoffers. Gewonde Arabieren
die in krijgsgevangenschap zijn geraakt, krijgen pre
cies dezelfde behandeling. Dr. Segen Uri Wald, hoofd
medische dienst van de Israëlische luchtmacht: „Onze
soldaten en de Arabische zijn in principe gelijk. Er is
misschien een uitzondering. We hebben onze levens op
het spel gezet, en we zullen dat zonodig weer doen,
om een Israeli in nood te vinden en te redden. Dat
zouden we voor een Arabier niet doen. Maar als we
op een gewonde Arabier zouden stuiten, terwijl we een
Israeli aan het redden zijn, dan zouden we ze allebei
meenemen".
Begrijpelijk is. dan ook de verbittering van Tel Aviv
over de weigering van Egypte en Syrië om namen
van Israëlische krijgsgevangenen bekend te maken of
het Rode Kruis tot hen toe te laten. Men kan slechts
hopen dat de gewonden onder hen dezelfde zorg krij
gen als de Arabische slachtoffers in Israel en die
hoop is klein. De zaak wordt zo hoog opgevat dat de
Knesseth er vandaag een speciale zitting aan wijdt, en
dat de Israelsche radio gistermiddag in een speciale
uitzending een oproep deed aan iedereen die in buiten
landse bladen foto's tegen komt van Israëlische
krijgsgevangenen, om deze onmiddellijk op te sturen.
Wat de cijfers betreft blijft Israel geheimzinnig doen.
Militaire deskundigen hebben echter op basis van ver
gelijkingsmateriaal uit de tweede wereldoorlog (El
Alamein, Ardennen-offensief) berekend dat het land
duizend doden en drieduizend gewonden te betreuren
moet hebben. Het Amerikaanse bureau voor strategi
sche studies is zelfs op een schatting van vijfduizend
doden en gewonden (Israeli's) uitgekomen. Premier
Golda Meir ontkent dit laatste aantal, maar geeft toe:
„We hebben zware verliezen geleden".
In dit licht bezien is de medische prestatie die Israel
deze oorlog geleverd heeft, opzienbarend. Dr. Wald:
„Als regel duurde het voor een gewonde soldaat der
tig minuten voordat hij een evacuatiepost bereikt had
waar een helicopter of een vliegtuig klaar stond. Drie
kwartier tot anderhalf uur later was hij in een zieken
huis. Deze zekerheid heeft het moreel van de troepen
enorm geholpen. Bovendien weten de slachtoffers dat
ze vanaf het moment waarop ze getroffen zijn tot hun
aankomst in het ziekenhuis voortdurend onder medi
sche begeleiding staan zelfs wanneer ze vastgebon
den op een brancard in het vliegtuig liggen. In de Si
nai zijn er soms uitzonderingen geweest. De afstanden
daar waren zo groot dat het noodzakelijk kon zijn om
een gewonde militair ter plaatse te opereren. Maar al
gemeen gesproken kan ik zeggen dat de slachtoffers
zo snel mogelijk naar ziekenhuizen in Israel zijn ge
gaan. De transportwijze wordt bepaald door de aard
van de verwonding. Zwaar getroffen slachtoffers (hei -
senletsel, ademhalingsstoornissen, doodbloeden, derde
graads brandwonden) gaan per vliegtuig; voor minder
zwaar getroffenen (wonden die amputatie nodig ma
ken, wonden in borst of buik. en tweedegraads ver
brandingen) gebruiken we de helicopters, en licht ge
wonden gaan per ambulance. Het systeem heeft voor
treffelijk gewerkt. U moet niet vergeten dat 70 per
cent van de ziekenhuizen in Israel is uitgerust met
landingsplaatsen voor helicopters".
Dan nog zijn 20 op iedere 100 gewonde Israeli's bij ge
brek aan transported direkt aan het front zelf geope--
reerd, en het is op dit gebied dat de medische dienst
van de strijdkrachten wereldhistorie aan het maken is
die Florence Nightingale overtreft. In de Sinai is een
hospitaal met 600 bedden ingericht en dat de verdedi
gingsgordel heeft van een burcht. Er worden vooral
patiënten met derdegraads brandwonden geholpen
(ontploffende tanks, napalm) en de beste chirurgen en
andere specialisten van het land zijn er te vinden. Ze
hebben, wanneer dat nodig bleek, zelfs operaties in
Centurion-tanks uitgevoerd.
Opzienbarend is de manier waarop de medische dienst
van de Israëlische strijdkrachten de meest voorko
mende kwetsuur in de oorlog heeft aangepakt: gebars
ten trommelvliezen, veroorzaakt door de luchtdruk
van de verschrikkelijkste ontploffingen die men zich
op de atoombom na kan indenken. Chirurgen hebben
bij honderden dode Egyptenaren die niet langer dan
zes uur overleden waren (een vereiste) trommelvlie
zen verwijderd, geconserveerd en later op Israëlische
soldaten getransplanteerd. Soms gebeurde dit recht
streeks in de vuurlijn evenals hoornvliestransplan
taties. Bij de vraag of deze gang van zaken niet in
druist tegen de medische ethiek (volgens gangbare op
vattingen is voor een transplantatie toestemming no
dig van de nabestaanden) haalt dr. Wald de schouders
op. „Ik hoop dat de Egyptenaren hetzelfde hebben ge
daan en dat ze er gesneuvelde Israeli's voor hebben
gebruikt. Het is bekend dat ze de vakkennis hebben
voor dit soort operaties, en oorlog is oorlog".
Ook verwondingen aan de ogen zijn veel voorgeko
men: 18 percent van het totale aantal slachtoffers.
Om verontruste familieleden te kalmeren, wordt hier
over uitgebreide voorlichting gegeven. Dr. David Ber-
son, hoofd oogheelkundige afdeling van het Shaare-Ze-
dek ziekenhuis in Jeruzalem: „Het letsel is meestal
veroorzaakt door splinters van granaten, glas of rots
Een gewonde Egyptische krijgsgevangene gemo
soldaat wordt geblindoekt weggevoerd.
die de oogbal zijn binnengedrongen. In tachtig tot
gentig percent van de gevallen gaat het slechts
een oog. De slachtoffers zullen er meestal toch eet
kere mate van zicht mee behouden. Het komt ze;
voor dat we een beschadigd oog moeten verwijdi
en dan nog zijn de gevolgen niet onoverkomelijk,
beste voorbeeld van een man die ondanks deze ha
cap een schitterende carrière heeft opgebouwd
onze eigen defensie-minister Mosje Dayan".
Het konvooi vrachtwagens, besttuurd door soldaten van het VN-vr,edesleger op weg naar het ingesloten Egyptische derde leger.
DINSDAG 30 OKTOBER 1973 LEIDSE COURANT'
De voorbereiding van het tweede Landelijk Pastoraal Overleg,
dat in beginsel op 30 en 31 augustus en 1 sept. 1974 gehouden zal
worden, verloopt verhoudingsgewijs bevredigend. Dit is gecon
stateerd op een in de Utrechtse Jaarbeurs gehouden vergadering
van vertegenwoordigers der diocesane lpo-delegaties. Aldus
meldt de persdienst van de rk kerkprovincie.
De bisdommelijke delegaties
hebben zich in de strengen ge
worpen om zoveel mogelijk
milieus te animeren: van pas
tores tot ouden van dagen, van
schoolbesturen tot plattelands
jongeren, van invalidenbonden
tot theologische hogescholen.
Daar de delegaties in hoge
mate decentraliserend werken,
is het nog niet mogelijk te zeg
gen hoeveel gespreksgroepen
in ons land zich aan het bezin
nen zijn op het centrale LPO-
thema: de houding van de
christen in onze produktie-,
prestatie- en consumptiemaat
schappij.
De graad van belangstelling
voor het LPO kan men wel af
lezen uit de oplage van de bro
chure „Mens, waarheen?", de
discussienota voor het Lande
lijk Pastoraal Overleg 1974.
Hiervan zijn tot op heden niet
minder dan 26.000 exemplaren
verspreid, voor het leeuwe-
deel op aanvrage. Gezien de
ruime interesse in Vlaanderen
voor het LPO, is de brochure
aan alle Vlaamse massamedia
gestuurd. „Mens, waarheen?"
is ook verspreid in curiale en
Nederlandse kringen te Rome.
Toch had de vergadering de
indruk dat de respons van het
grondvlak krachtiger kon zijn.
De oorzaak ligt niet in onwil
maar in onmacht: de basis
wordt overvoerd. Alle diocesa
ne delegaties blijken te worste
len met het probleem dat de
beoogde opsplitsing van discus
siegroepen over „Mens. waar
heen?" en „Bevrijding", (de
gespreksnota voor de Kerken-
conferentie Nederland 1974).
doorgaans niet tot stand komt.
Het zijn meestal dezelfde per
sonen die voor allerlei kerk
werk in het geweer komen.
Voorzitster mevrouw dr. M.
Klompé, lid van de Bisschop
pelijke Beheerscommissie, stel
de hiertegenover dat men de
kerkenconferentie niet èls con
currentie moet zien. Men moet
ook niet verwachten dat het
hele grondvlak in touw komt.
Men mag al tevreden zijn als
een bewustzijnsvorming in
treedt via personen en groepen
die als drijfriemen fungeren,
katecheten bijvoorbeeld.
Mevrouw Klompé noemde het
van het grootste belang dat de
voorbereiding van het LPO uit
mondt in concrete aanbevelin
gen van pastorale aard. Ver
der spoorde z j de delegaties
aan zich te beraden over een
meer ludieke aanpak. Hiervoor
zal de subcommissie voor het
LPO proberen ideeën t? ont
wikkelen. Deze subcommissie
is uitgebreid met de heren Th.
van Velthoven van het Dioce
saan Pastoraal Centrum van
het bisdom Den Bosch en F.
Sibbing, studentenpastor in En
schede.
De apostolisch poenitentia-
rie in het Vaticaan heeft de
voorwaarden bekendgemaakt
voor het verkrijgen van een
volle aflaat bij het Heilig Jaar.
Hij geldt voor die gelovigen
die in de periode, die de lande
lijke bisschoppen-conferentie
vaststelt, in een bedevaart
naar de kathedrale kerk gaan
om daar een gezamenlijke
godsdienstplechtigheid bij te
wonen. Ook andere kerken
kunnen worden aangewezen.
De periode loopt van dc eersto
zondag van de advent dit janr
tot de dag waarop de officicle
plechtigheden in Rome begin-
De Braziliaanse priesterstu
denten zullen voortaan niet
meer vrijgesteld zijn van mili
taire dienst. Zij behoeven ech
ter niet in actieve dienst. Zij
kunnen de elf maanden op an
dere manier in dienst van het
vaderland besteden, bijvoor
beeld in het onderwijs of in be
paalde vormen van dienstver
lening.
Wederom zijn twee mede
werkers van mgr. Helder Ca-
mara gearresteerd. Zij werken
mee in zijn actie „Hoop", een
initiatief om werkgelegenheid
te scheppen voor de armslen
van het bisdom Recife. In to
taal zijn er nu vijf gearres
teerd, allen zonder opgave van
redenen, maar men ziet de ar
restaties als een represaille
van de regering tegen dom
Helder Camara.
De Britse raad van kerken
wil de emigratie uit Engeland
en Ierland naar Zuid-Afrika en
Rhodesië tegengaan en het
aandelenbeleid der kerken
coördineren om de kloof tussen
blanke en zwarte werknemers
in Zuidelijk Afrika te dempen.
Met slechts één stem tegen be
sloot de raad van kerken een
-apport daarover ter bestude
ring, commentaar en actie aan
de leden-kerken aan te beve
len.
Pdet een opmerkelijk grote
meerderheid heeft de katholie
ke syncde van Oostenrijk zich
uitgesproken voor de toelating
van geschikte gehuwde man
nen tot het priesterschap. Van
de 143 aanwezige synodeleden
(bisschoppen, priesters, reli
gieuzen en leken), stemden
achtennegentig vóór "het voor
stel en negenentwintig tegen,
terwijl zestien zich van stem
ming onthielden.
Eenzelfde sterke meerderheid
sprak zich uit voor het voor
stel de minimumleeftijd van
gehuwde mannen om diaken
gewijd t« worden, te verlagen
van vijftndertig naar vieren-
twint'g jaar. Verder was de
synode van oordeel dat de celi
baatsverplichting van de onge
huwde diaken moet worden op
geheven, alsook het verbod om
opnieuw te huwen, wanneer
een diaken weduwnaar is gp-
worden. Tevens wenst de syno
de dat ook vrouwen tot het
diakonaat worden toegelaten.
Deze voorstellen, die de „hete
hangijzers" vormen van het
synoderapport over de kerkp-
lijke ambtsdragers, worden in
mei 197t opnieuw behandeld.
Dan moet men komen tot een
definitief advies aan de Oos
tenrijkse bisschoppen.
De bisschoppenconferentie is
overigens vrij om de wensen
van de synode al dan niet aan
de Romeinse instanties en aan
de paus voor te leggen, die in
deze zaken de uiteindelijke be
slissingen moeten nemen. Id-
dien het episcopaat deze voor
stellen in Rome aanbiedt,
hetgeen vrij algemeen wordt
verwacht dan zal ook te zij
ner tijd het Romeinse ant
woord in alle openheid aan de
synode worden meegedeeld.
Bij de behandeling van het do
cument „de kerk in de maat
schappij van vandaag" kwam
het abortusvraagstuk uitge
breid ter sprake. Aangespoord
door kardi'iaall Koanig van We
nen sprak de synode zich
met slechts één stem tegen
uit voor meer bescherming
van het menselijk leven en te
gen het wetsvoorstel om abor
tus tijdens de eerste drie
maanden van de zwangerschap
niet langer strafbaar te stellen.
Het vicariaat-generaal van het bisdom Miinster
heeft het kerkbestuur van de St.-Regenfledispa-
rochie in Hönncpel in West-Duitsland ontslagen
vanwege herhaald plichtsverzuim. Dit plichts
verzuim wordt daarin gezien, dat het kerkbe
stuur ondanks herhaalde oproep geweigerd heeft
een stuk grond van de parochie te verkopen ten
behoeve van de kweekreactor, die in Kalkar
wordt gebouwd.
Na de eerste weigering van het kerkbestuur
werd een onteigeningsprocedure ngeleid. In
april van dit jaar besliste de rechter positief.
Het kerkbestuur tekende protest aan. Het pro
test werd door twee gerechtelijke beslissingen
nietig verklaard.
In de brief, waarin het ontslag van het kerkbe
stuur wordt meegedeeld, merkt het vicariaat
generaal van het bisdom Miinster op, dat het
kerkbestuur het project var Kalkar een geza
menlijke onderneming van de regeringen van
West-Duitsland, Nederland en België voor uit
breiding van de stroomvoorziening niet kan
tegenhouden. Het behoort niet tot de competen
tie van het kerkbestuur aldus de brief om
een oordeel te geven over de noodzaak, de doel
matigheid en plaats van de kweekreactor.
Het argument van het kerkbestuur de gezond
heid en het leven van de bewoners aan de Ne-
derrijn hoger te waarderen dan materiële waar
den wordt door het vicar aat-generaal ten volle
gedeeld, me ar aldus de brief het protest
van het kerkbestuur was od dat ogenblik niet
meer zinvol, omdat de bouw vaD de kweekreac
tor niet meer is tegen te houden.
Het vicariaat-generaal w'jst er in dit verband
op, dat bij de voorbereidingen van het project
de bisschop van Miinster reeds bij de regering
van Noordrijp.-Westfalen erop had aangedrongen
alle aandacht aan de veilighe'd der bevolking te
schenken.
