Gras en
bomen voor
mens van
levensbelang
Indiase
jongen van 15
betovert
acht miljoen
volgelingen
Groen en bomen betekenen niet alleen een fraaier stadsbeeld, maar ook meer zonnestraling, minder uitdroging en vooral gezondere lucht om in te ademen.
Een gevangene heeft het recht op tenminste acht vierkante meter celruimte. Voor elke
overledene is op een begraafplaats tenminste 3,5 m2 ruimte beschikbaar. Maar het
recht van de vrije, levende stadsmens op zuurstofproducerend groen is nergens in
normen vastgelegd. Het gebeurt dan ook dat bomen worden omgehakt, en graslanden
volgebouwd raken, terwijl een oude boom zoveel zuurstof levert dat er 400 mensen
continu van kunnen leven en een grasveld in de zomer de te hoge stadshitte ter plaatse
drie graden kan doen afkoelen. De botanicus en natuurfilosoof dr. Aloys Bernatzky,
heeft in vele steden een onderzoek gedaan naar de kwaliteit van stadslucht. Een mede
werker had over de functie van bomen en gras in onze samenleving een gesprek met
dr. Bernatzky.
Een mens ademt gemiddeld twaalf kubieke
meter lucht in per dag, bij zwaar werk
aanzienlijk meer, soms wel het tienvoudige.
Het is dus van het grootste belang onze
lucht goed te houden. En daar ontbreekt
nogal wat aan, vooral in de steden. Onze
stadslucht bestaat uit een mengsel (aero
sol) van zuurstof, stikstof, kooldloxyde en
vaste deeltjes (kernen) met een doorsnee
van een miljoenste milimeter. Op die ker
nen gaan giftige uitlaatgassen (zoals kool
monoxide, koolwaterstof, zwafeldloxyde)
vastzetten
Hoe nodig het is, dat er iets aan onze stad
lucht wordt gedaan, toont dr. Bernatzky
met de cijfers van zijn onderzoek aan. Op
het platteland bleken gemiddeld 8.000 ker
nen per cm3 lucht voor te komen, in een
stad zo'n 200.000. Maar in een grote stad
als Amsterdam komen er minstens een
miljoen per cm3 voor, aldus dr. Bernatzky.
Er zijn zelfs steden waar 3 4 miljoen van
die vaste deeltjes in een kubieke centime
ter lucht werden gemeten. Deze ernstige
luchtverontreiniging is niet alleen schade
lijk voor de direkte gezondheid van alle
stadsbewoners, het heeft ook andere nadeli
ge gevolgen die ons evenmin ten goede ko
men. Door de luchtverontreiniging ontstaat
een dikke laag „stadsnevel", waardoor ten
minste 20 procent van de (toch al zo
schaarse) zonnestraling wordt tegengehou
den. Die laag is er ook oorzaak van dat de
in de stad ontstane warmte langer blijft
hangen.
Ook de temperatuur wordt beïnvloedt. De
steen- en betonmassa's van onze gebouwen
plegen overdag zonnewarmte od te nemen
en die 's avonds en 's nachts weer af te
staan. Door onze wijze van bouwen wordt
de ontluchting (wind) gehinderd en kan de
nodige afkoeling onvoldoende plaats vinden.
In de binnenstad is het dan ook 1 k 1.5 gra
den celcius warmer dan normaal. Dit
wordt helaas niet als prettig ervaren, maar
als benauwd en zwoel, wat eerder tot ver
moeidheid en lusteloosheid leidt.
Vooral de binnenstad en de rand van de
stad kan daardoor soms wel 10 graden be
dragen. Vooral boomloze, brede straten en
pleinen in de binnenstad kunnen zomers
zeer sterk verhit worden.
Door de hogere temperatuur wordt de lucht
in de stad te droog en dat irriteert de
ademhalingsorganen. Vooral mensen die
daar gevoelig voor zijn, (astma-, bronchi-
tispatiënten) zullen dat uit ervaring hebben
gemerkt.
Betaalbacr
Iedereen wijst beschuldigend naar
de fabrieken en naar ons aller verkeer.
Maar het is ondoenlijk alle fabrieken te
sluiten. Ook de auto kan je niet zomaar on
schadelijk maken.
Zijn er geen andere maatregelen mogelijk,
die uitvoerbaar en betaalbaar zijn? Dat is
inderdaad mogelijk.
Dr. Bernatzky, die lid is van de Duitse
academie voor stedenbouw: „Betaalbare en
zeer effectieve maatregelen zou men kun
nen nemen door alle daarvoor beschikbare
open ruimten in de stad te veranderen in
plantsoenen, groenstroken, tuinen, en waar
mogelijk heesters en bomen te planten.
Want meer groen betekent niet alleen een
fraaier stadsbeeld, maar ook (en voorall
meer zonnestraling, minder uitdroging, een
betere temperatuur en bovenal een veel ge
zondere lucht om in te ademen."
Groen in de grote stad is van het grootste
belang, als lmiddel, als stofzuiger en als
zuurstoflevr-cier. Daardoor komen er in
het stadspark 5 tot 6 maal minder stofdeel
tjes in de lucht voor dan in de binnenstad.
Een laan met bomen heeft 3 a 4 maal min
der luchtverontreiniging dan een „ont
groende" straat.
Algemeen bekend is, dat al onze broodnodi
ge zuurstof afkomstig is van het aardse
groen. Zonder dit groen zouden we onherroe
pelijk stikken. Maar dan moet er ook in
dichtbebouwde wooncentra voldoende groen
zijn. Want aldus dr. Bernatzky een
gazon van 150 vierkante meter levert in 12
uur tijd al 1,8 kg zuurstof, voldoende voor
een heel gezin. En een vrijstaande. 100
jaar oude beuk met een kruindoorsnee van
15 meter produceert niet minder dan 1.7 kg
zuurstof per uur en neemt dan 2,35 kg kool
zuur op. De koolstof die in de stam van
zo'n boo- s vastgelegd, is afkor st g van
40 miljor b eke meter lucht (inhoud van
80.000 n). De zuurstof die zo'n
boomkc rt, is voldoende om er 400
mensen ,e laten leven.
Afkoeling
Groen in de stad is dus niet alleen maar
een zaak van stedeschoon. Het is een zaak
van levensbelang geworden. Een stad zon
der groen is ten dode opgeschreven.
Er is wel vastgelegd, dat een gevangene
minstens 8 m2 celruimte moet hebben en
ook dat er voor elke overledene een ruimte
van 3,5 m2 op het kerkhof beschikbaar
moet zijn om hem te begraven. Maar voor
het noodzakelijke stadsgroen, dat de mens
in leven moet houden, is niets in normen
vastgelegd. We zijn al zo wijs geworden,
dat we niet meer onnodig bomen gaan
rooien, maar de kleur groen komt in de
steden veel te weinig voor. Terwijl er toch
plaatsen genoeg zijn waar bomen kunnen
staan. Terwijl er toch heel wat hoekjes en
hoeken braak liggen, die grasveldjes zou
den kunnen worden. Reeds een groenopper-
vlak van 50 x 100 meter kan op een warme,
windstille zomerdag de temperatuur ter
plaatse 3 h 3,5 graad doen afkoelen.
,,Uw kabouters hadden gelijk", zegt dr.
Bernatzky, „groen is van levensbelang
voor de mens, vooral voor de grote stads
mens, en zeker voor degenen die geen kans
hebben om die stad regelmatig te verlaten
en eens wat gezonde lucht in te ademen."
Onze steden mogen niet langer ontgroend
worden. Vele gemeenten doen hun best te
behouden wat ze hebben. Maar aan de aan
leg van nieuw groen wordt nog te weinig
gedaan. „Omdat", zegt dr. Bernatzky, „de
stadsbestuurders, zoals overal, hier nog te
weinig oog voor hebben. Het zal inderdaad
hun tijd wel duren. Maar we hebben ook
nog een nageslacht."
MEER GROEN KAN
ONZE STADSLUCHT
ZUIVEREN
Shri (heilige) Guru Ji: „Ik ben geen god".
„ZOMERFEEST VAN
LIEFDE EN LICHT" IN
ALEXANDRA PALACE
Deze kleine dikkerd, die met goedkope en
holle woorden „vrede en liefde" probeert te
brengen onder de mensen, stelt zich op ge
lijke voet met Jezus, Krisjna en Boeddha,
„drie perfecte meesters uit het verleden".
De leer van Guru Maharaj Ji steunt op
het hindoegeloof van reïncarnatie en het
steeds opnieuw gebeuren van wat vroeger
al gebeurd is. Volgens zijn leer blijft „de
perfecte meester" steeds aanwezig op aar
de maar hij verandert er wel regelmatig
van lichaam. In onze tijd heeft hij daar
voor toevallig een corpulent kereltje uit In
dia uitgekozen, wiens vader een gewezen
politicus was, die zich terugtrok uit de boze
wereld en als Brahmaan ging mediteren ln
de heuvels aan de voet van het Himalaja-
gebergte.
•HEILIGE FAMILIE'.
De Hindoes beschouwden hem weldra als
„het licht van de wereld". Hij kreeg disci
pelen, waaraan hij de „waarheid" en „de
echte kennis van god" onthulde. Zij noem
den hem Param Sant Satgurudev Shri
Hans Ji Maharaj. Om de gedachtengang
van deze hindoes te kunnen volgen moet
men weten dat „Guru" Sanskriet is, waar
mee een persoon bedoeld wordt, die op een
of andere manier door God gemachtigd
werd de „duisternis van de onwetendheid"
te verdrijven door middel van buitenge
woon schitterend „echt goddelijk licht" en
metafórisch „licht van begrip."
Gu wijst op duisternis en ru op licht. (Het
klinkt allemaal erg vaag, maar zo zijn de
Indiërs nu eenmaal).
haalde om zich voor te wenden als een mo-:
derne „verlosser" van de wereld, wordt
niet nader toegelicht. Je moet het maar ge
loven bewijzen zijn er niet. De Guru
spreekt Engels met een Amerikaans ac
cent, vermoedelijk een gevolg van het feit,
dat hij nogal veel tijd doorbrengt onder!
zijn volgelingen in Denver, Colorado.
De moeder van Guru Maharaj Ji, Shri
Mata Ji, is volgens deze Brahmanen en;
hun westerse volgelingen „een heilige
vrouw". „Mijn jongste en vierde zoon was
vanaf zijn geboorte een superkind", zegt
ze. Guru Maharaj Ji nam op 19 juli 1966
toen zijn vader „zijn sterfelijk lichaam ver
laten had", de godsdienstbusiness over.
Hij wordt bijgestaand door ziin drie ge.
drongen oudere broers en bollige moeder
Shri (heilige) Mata Ji. In juni 1971 kwam
de jonge Guru voor het eerst naar Londen.
„Ze beschouwen hem als een God", schre
ven de kranten van Fleetstreet verbaasd.
„Ik ben geen God", zei Guru Maharaj Ji
afgelopen maand in een interview dat uit
gezonden werd door de Britse commerciële
televisie. „Ik ben gewoon een dienaar van
God. die probeert de genade te gebruiken
die hij mij gegeven heeft."
ZOMERFEEST
De sluwe Guru Maharaj Ji heeft zijn volge.
lingen opgedragen ieder jaar een „Guru
Puja" te organiseren, wat letterlijk bete-}
kent Guruverering. Volgens de Londens«
persdienst van zijn missie is het „een tra
ditioneel festival ter ere van de levende
Guru of perfecte meester". Het feest heeft
tot doel „iedereen in liefde bij elkaar te
brengen". Leeftijd, beroep en geloof spelen
geen rol. Zowel protestanten als katholie
ken en joden zijn welkom om eer te bren
gen aan de Guru. De toegang tot het feest
was kosteloos. Volgend jaar vindt het plaats
in Houston, Texas. Voor het „zomerevene-
ment van liefde en licht 1973", had de
Guru echter Londen uitgekozen.
De „Divine Light mission" heeft in Londen
het honderdjarige Alexandra Palace, waar
de BBC-televisie geboren werd, afgehuurd
om er vorige week (Ihet was!
dan volle maan) iedere dag „satangs"
(letterlijk: spreken over de waarheid, die
in ieders hart verborgen ligt) over „de
ware kennis van god" te houden, muziek
en toneel te spellen en te dansen. Et werd
gezorgd voor eten, frisdrank en gelegen
heid tot overnachting in oude legertenten.
Aangezien de organisatoren het noodzake
lijk vonden dat op dit festival een „zeer
zuivere en hoge vibratie van liefde" tot
stand gebracht werd, mocht men er niet ro
ken, geen alcohol gebruiken of drugs ge
bruiken, niet bloot rondlopen of zitten en
geen seksuele vertoningen geven.
Guru Maharaj Ji heeft een jonge dame van
zijn pers- en public relationsdienst op ons
afgestuurd, die vertelde dat naar de „Guru
Puja" in Londen 2500 Amerikanen kwamen
per jumbojet. De „missie van het goddelij
ke licht telde in het totaal zowat 10.000
deelnemers onder wie duizend uit FranK-
rijk, 400 uit Duitsland, 300 uit Spanje, 300
uit Ierland, 200 uit Zwitserland, 200 uit Ne
derland, 150 uit Denemarken en 50 uit Bel-1
gië. Ze luisterden iedere avond in „Ally Pal- I
ly" (dat is de naam die het Alexandra Pa
lace vroeger droeg in de Engelse volks
mond) naar al de „goddelijke persoonlijk!
heden" uit de familie van Guru Maharaj Ji,
Wüj J
Een staaltje van zijn wijze woorden? „Ali I
ik je zou vertellen dat een olifant 5 cn I
hoog was, zou je me dan geloven? Of als il I
je vertelde dat een mier 2 meter hoog wad
zou je me geloven? Natuurlijk niet. Mad
als ik het je toonde, zou je me moeten ge
loven. Geloof in het praktische, niet in di ,1
theorie. Als je zegt, dat God bestaat zal il
je vragen het me te tonen. Je moet Goj
zien van aangezicht tot aangezicht en il
kan u tonen dat God bestaat."
En zo gaat het maar door. Zijn „premie'
(volgelingen) zweren dat Guru Maharaj Ji
de wijste mens is op aarde. De persoonlij
ke publiciteit van deze „heilige knaap"
India wordt extra gediend door klankfili
in kleuren over „de perfecte meester". j
Deze rolprenten zijn bestemd voor voorstel
lingen in de „asrams" (letterlijk: schuil
plaatsen) van Guru's „premies", die dod
hun „goddelijke leider" en zijn „heilige f«
milie" betoverd worden met vage woordel
over kennis met een grote K, liefde en vit
de.
De „Divine Light mission" heeft een eigeé
„wereldvredeskorps" opgericht, want Gurl
Maharaj Ji houdt vol, dat hij in zijn aardi
leven vrede zal brengen bij alle volkerej
en in alle landen. Zijn discipelen gelovq
rotsvast, dat hun „perfecte meester" zij
woord gestand zal doen.
Guru Maharaj Ji stamt uit Noord-India, het
land van de hindoes, waar zijn aanhangers
het talrijkste zijn en het uiteraard niet zo
moeilijk valt er enkele miljoenen bij elkaar
te krijgen. Via Engeland, waar de Beatles
enkele jaren geleden wat kunstmatig be
langstelling hielpen creëren voor hindoe
mystiek en -meditatie, heeft de godsdiensti
ge beweging van Guru Maharaj Ji zich uit
gebreid naar het Westen. Zijn „missie"
heeft nu 32 steunpunten in Groot-B rittannië
LONDEN Als we de „missie van het god
delijk licht" mogen geloven beschouwen
naar schatting 5 tot 8 miljoen mensen, ver
spreid over heel de wereld, een 15-jarigc
Indiase jongen als Gods afgezant. Voor
deze discipelen is hij een heilige, een „Sat-
guru", die zij „de perfecte meester" cn
„de prins van de vrede" noemen. Zij val
len op de knieën en vereren Guru Maharaj
Ji als een goddelijke persoonlijkheid. „In
deze tijd van duisternis ben ik gekomen om
het licht te onthullen", zegt die Indiase
praalhans tot zijn volgelingen.
In Londen bezit de „missie" van Guru Ma
haraj Ji een „goddelijke residentie", die
naar schatting een half miljoen gulden
waard is. Dit huis heeft een glanzende
Rolls Royce op stal. Deze dure slee wordt
overdekt met bloemen als de perfecte
meester uit rijden gaat. In Amerika be
schikt de „missie van het goddelijk licht"
over eigen vliegtuigen. „Allemaal gekregen
of gekocht met geld dat ons geschonken
werd. Wij zijn een liefdadige instelling, die
uitsluitend gefinancierd wordt door schen
kingen", zeggen „de perfecte meester" en
zijn discipelen verontschuldigend. „Alles is
van de missie - wijzelf bezitten niets".
DIK TROM
Toch begint het allemaal sterk te gelijken
op „big busmess". Indiërs zijn tenslotte ge-
Last but not least beschikt ze over een
„heilige familie", die er zeer minzaam, bij
zonder welvarend en goed doorvoed uitziet.
Met zijn rond gezicht en bollige wangen ge
lijkt Guru Maharaj Ji sprekend op wijlen
koning Faroek van Egypte in diens jonge
tijd. Je zou hem ook het Indiase evenbeeld
van Dik Trom kunnen noemen. Zijn vlezige
handjes en papperig lichaam geven niet de
indruk, dat deze „perfecte meester" veel
werkt en vast. Het is een profeet, die zich
kennelijk weinig ontzegt, ook al zijn veel
van zijn volgelingen vegetariërs en leven
miljoenen van zijn Indiase stamgenoten in
bittere armoede.
en 6 in de Verenigde Staten. Zij wordt ver
tegenwoordigd in Amsterdam, Rotterdam.
Brussel, Parijs, Marseille, Frankfurt, We
nen en andere Europese, Afrikaanse, Aus
tralische en Aziatische steden.
wiekste zakenlui. Guru's missie" bezit el-
gen uitgeverijen en boerderijen. Ze is van
plan in de toekomst eigen fabrieken op te
richten. Ze heeft ook een eigen rockorkest.
de Blue Aquarius-bamd, die in september
optreedt in Amsterdam, Rotterdam en
Brussel. De opbrengst van alle concerten
gaat naar de „missie".
