Te zeer in het
kluchtige getrokken
398 LAMSLAPPEN
349 LAMSBOUT
198
298
398
468
Renaissance en barok
DONIZETTI'S DON PASQUALE
Levendige
klucht
van koe
Weinig
interesse
voor vaak slechte
pop op Houtrust
01710-222445
MAANDAG 18 JUNI 1973
LEIDSE COURANT
Van de plus minus zeventig opera's welke Donizetti
op zijn naam heeft staan hij schreef er een
maal zeven in twee jaar tijd! - is Don Pasquale,
daterend van 1S43, oen der laatste. Het werk is
ronduit meesterlijk, zó meesterlijk, dat het niet
tot theoretiseren noodt. Zangrol is hier niet be
langrijker dan speelrol en dus wacht hier de so
list, doch evenzeer de regisseur en toneelbouwer,
een taak, waaruit eerst recht zijn aanleg tot het
verwezenlijken der partituur behoorlijk zal kun
nen blijken. Gezien Donizetti's dosering van soil
en ensembles, gezien ook het plotseling verras
send optreden van een acterend koor In het slot
bedrijf, wordt de artistieke leiding voor proble
men geplaatst, die de .allerhoogste eisen stellen.
Daaraan hebben dirigent Anton Kersjes, regisseur
Frans Boerlage, decorateur Jelle J. Rispens za
terdagavond in de Amsterdamse Stadsschouw
burg, waar, dank zij de Nederlandse Operastich
ting, de eerste van een reeks voorstellingen ging,
tot ons leedwezen niet voldaan.
Ons hoofdbezwaar: een stuk, dat als comedie de
sublimering is van een tragedie, waarin het lou
ter menselijke steeds dient te prevaleren, werd
volledig in het kluchtige getrokken: daarmede
kreeg men wel de lachers op zijn hand, maar die
lachers hadden geen gelijk .1
Waarmede de meer kritische bezoeker zich moest
tevreden stellen? Dat was het Amsterdams Phil-
harmonisch Orkest, dat niet onberispelijk, want
niet immer zuiver, speelde: dat was het Neder
lands Kamerkoor, dM hartveroverend zong; dat
was een team van solisten, dat goed tot zéér
goed bleek, als we althans een uitzondering ma
ken voor de Amerikaanse tenor Kenneth Riegel:
hier berustte de keuze op een vergissing.
Doch voor de rest; een speciaal compliment voor
Peter van der Bilt, die én als acteur, én als vo
calist een levende Dokter Malatesta creëerde,
grote waardering voor Hubert Waher, wiens goe
de stem een betere regie was waard geweest,
voor Evelyn Mandac, die als Norina bewees met
de sfeer van deze opera buffa wel enigermate
vertrouwd te zijn. Restten Tom Haenen als Nota
ris en Henk Stuurman als Majordomo, die in dit
kluchtige gedoe een weinig verloren liepen.
Onze conclusie: een voorstelling, die we in het nor
male seizoen hadden kunnen accepteren, of
schoon we. denkend aan Alexander Krannhals,
aan Guus Hoekman, aan Eugenia Ratti, er ons
betere herinneren, doch beneden het niveau, dat
men verwacht in een Holland-Festival. Het pu
bliek, enkele boe-roepers daargelaten, bleek
laaiend enthousiast.
B. R.
Rafaël Puyana (clavecimbel),
Jorai Savall (gamba) en John
Williams (gitaar) openden za
terdag in de Lutherse kerk de
serie „Barok en renaissance"
welke Holland-Festival 1973 Den
Haag en Amsterdam bezorgt.
Hoewel de Lutherse kerk voor
kamermuziek blijkens ervaring
geschikt is, werd het zaterdag
akoestisch gedeeltelijk een te-
publiek te richten ging Jordi Sa
vall zc zitten da* velen tegen de
achterkant van zijn gamba
moesten aankijken.
Voeg daarbij dan nog dat Puyana
over het algemeen sterk dyna
misch speelt en zij nkrachtig in
strument wel overal doordrong,
en ge hebt do logische verkla
ring waarom de sonate van
Bach in D aan de kant waar wij
had overigens noch met barok
noch met renaissance te maken,
handig voor het samenspel met
clavecimbel geschreven, maar
daarmee nog geen meesterwerk.
Rest nog de opmerking dat de be
langstelling voor deze kamer-
muziekserie weer zeer groot
bleek.
G. v. L.
ongelukkig «li
op. dat zeker de helft van de duo Do"?»"
harden gehoord ^"hebb'en.^^In kwam zijn u
Wie het zaterdagmiddag kon op
brengen om eens even stil te
blijven staan bij het passeren
van het paleis aan het Noord
einde, had daar de historie
kunnen zien herleven van het
oude wagenspel; zomaar voor
iedereen te kijk gratis en voor
niets. In het kader van het Hol
land Festival 1973 speelde de
Haagse toneelgroep „Randstad"
Voor een handvol toeschouwers heeft zich zaterdag in de Haagse Hout-
rusthallen het pop-gedeclt van het Holland festival voltrokken. In
een bloedige hitte hebben amateurgroepen vijftien uur lang aan een
vijf man sterke jury hun kwaliteiten duidelijk trachten te maken.
De groep Tranquillitatis uit Rijssenhout ging tenslotte 's avonds te
gen half twaalf strijken met de prijs van duizend gulden, te bestem
men voor aankoop van apparatuur.
Het ging niet om een flitsende bühne-show, hadden de organisatoren
van tevoren laten weten. De marathon van vijftien uur heeft dan
inderdaad ook geen flitsend showwerk te zien gegeven. Al dan niet
met van de organisatoren geleende apparatuur deden de meeste
groepen voornamelijk een poging de immense hal met lawaai te
vullen zonder vaak in staat te zijn enige structuur aan te brengen
gers waren zo overduidelijk dat de jury dan ook zelf kon
geen moeite te hebben gehad met haar keuze. De winnen-
kreeg de prijs vanwege het hechte groepswerk en de pri-
:ang. Tweede werd de groep Summer Breeze uit Rotter-
lemd vanwege haar saxofonist en derde werd Poco Moto
n de jury een compliment meekreeg vanwege
uitgewerkte repertoire. Aan het eind van de dag trad Chris
l op in een sessie met Solution.
The Heritage
Singers:
Amerikanen
van Neder
landse
afstamming
Onder de vele vokale ensembles
van colleges In de Verenigde
Staten, die in de zomer uitge
breide tournees door Europa
maken, nemen The Heritage
Singers een aparte plaats in.
Het koortje van n«'gen meisjes
studenten en acht Jongemannen
komt namelijk uit Orange City
in de staat Iowa, een stad die
zo Is genoemd door Nederlandse
emigranten.
De namen van de meeste zange
ressen en zangers, die zondag
avond in de Amerikaanse kerk
concerteerden, lieten er dan ook
fel aan bestaan dat
Het concert zelf droeg het karakter
van een rengieuo getuigenis,
waarbij slechts enkele Europese
werkjes werden uitgevoerd, bij
voorbeeld van Jakob Handl en
Arnold Mendelssohn, een neef
van de beroemde Felix. In
hoofdzaak ging het om Ameri
kaanse geestelijke muziek, niet
zozeer met artistieke pretenties
maar voornamelijk op de prak
tijk gerichte gebruiksmuziek.
Die werd onder leiding van dr.
Vernon Tarrell vokaal kundig
en met goede smaak weerge
ven. Het voornaamste was ech
ter de direct aansprekende
overtuigingskracht, die zijn
weerklank niet miste.
hun
uit
stamden. Het verbaasde c
niet dat zij tot slot het Wilfa
mus aanhieven, zij het op An
Cabaretpoëzüe
Guus Vlcusel
onderscheiden
(Van onze kunstredactie)
LEIDEN De maatschappij der
Nederlandse Letterkunde heeft
de Lucy B. en C. W. van der
Hoogt—prijs voor 1973 toege
kend aan de cabaret—poëet
Guus Vleugel. De prijs, 1.500,-
is op de Jaarvergadering van de
maatschappij in Leiden uitge
reikt.
Bredero's „Klucht van de koe",
veel en vaak vertolkt on altijd
weer amusant en plezierig.
Het is jammer dat de organisato
ren van het Holland Festival
niet méér aandacht hebben be
sleed aan dit gebeuren, want
deze voorstellingen (het waren
er drie om 1 uur om half
orle en om vier uur) gaven dV
toeschouwers een half uurtje
lichte ontspanning van de bo
venste plank.
De amateurvoorstellingen in Am
sterdam kregen vrijdagavond
per televisie flinke aandacht; de
hardwerkende Haagse amateur-
tonelisten mochten het doen met
een summiere berichigeving!
Maar goed, dit alles bedierf het
enthousiasme van de Randstad
spelers beslist niet en de grollen
en grappen van Bredero werden
ten tonele gevoerd zoals dat be
hoort. Duidelijk was merkbaar
dat regisseur Henk Vote! een
gegeven in handen had waar hij
weg mee wist; hot middeleeuw
se vrijen en drinken op het to
neel deed menigmaal het pu
bliek hartelijk lachen.
Het waren Corrie de Roo, Thomas
Hoog, Herman Voois, Jean Dan-
kaerts, Maarten van Woerden
en niet te vergeten! do
koe die het Haagse publiek lie
ten zien dat men in z'n vrije
tijd goede dingen kan presteren
die de begrenzing tussen het
professionele en het amateuris
me duidelijk kan doen verva
gen. En dat is bij het Holland
Festival nog niet genoeg door-
telefoontjes!
BIJ PLAATSING VAN DEZELFDE TEKST ®'l
„s„ op 3
KLEIN BEENTJE
PRACHTIGE LAMS-
PRACHTIGE
