ROODENBURG LAAT WINST KANSEN LIGGEN
Gevecht om
landstitel
had matige
opening
CEC verknoeide
het spel voor
het publiek
KOUDE DOUCHE VOOR
FAVORIET ELINKWIJK
Blauw Zwart maakt een eind aan
bekerillusies van Papendrecht
BOZE RINUS SMITS:
MAANDAG 14 MEI 1973 LI
LEIDEN Hoewel Roodenburg één punt overhield aan de
eerste kampioenscompetitiewedstrijd tegen CEC moet ei
genlijk gesproken worden van een nederlaag. Het had na-
melijk helemaal niet gehoeft dat ge lijke spel. SEC
bleek in feite maar een middelmatig ploegje met slechts
enkele krachten van allure. Twee spelers met name de
den het leuk en voor de rest was daar uiteraard de enor
me inzet van de hele ploeg. Technisch en tactisch stelde
het allemaal maar bitter weinig voor, maar vooral wat
het laatste betreft bleef ook Roodenburg onder de maat.
Natuurlijk ontbrak het de Leide-
naren deze keer aan wat geluk,
maar ook zonder dat had het
1 team van Smits moeten zegevie-
Vooral in de tweede helft
Klerk en Cees de Roode het erg
moeilijk hadden in hun persoon
lijke duels met de dikwijls veel
langere en breder gebouwde te
genstanders.
toen CEC op instorten stond had En of het^nu intimidatie
Roodenburg moeten toeslaan. u
Het gebeurde niet en het gelijk
spel was daarvan het gevolg.
Jammer, want het hadden be
slist twee punten moeten zijn.
Nog voor het eerste fluitsignaal
van scheidsrechter Verhagen
stond al vast, dat Roodenburg
het in ieder geval op één front
bijzonder lastig zou krijgen.
Toen de ploegen het veld op
draafden bleek het team van
CEC praktisch uitsluitend te be-
1 staan uit fysiek erg sterk ge
bouwde knapen. Het jonge, qua
lengte nogal onbeduidende
Roodenburgteam stak bij die
Di „beren" wel erg schril af. La-_
ter, in het verloop van de wed
strijd zou inderdaad blijken, dat
sommige spelers veel moeite
hadden met de lichamelijke
4 kracht van de tegenstander. Het
was beslist niet zo, dat CEC
or(Jt hard of ruw speelde; het was
Ier1 wel zo, dat met name Hennie de
het slechte veld, er werd bij
Roodenburg bijzonder slecht ge
plaatst. Het veld was zeker een
hoofdstuk apart. Niet alleen de
trainer van de tegenstander be
klaagde zich erover, ook de spe
er unaniem over eens, dat het
unaniem over eens, dat het
hierop moeilijk voetballen was.
Het terrein was keihard, zodat
de bal de meest vreemdsoortige
capriolen uithaalde en erg moei
lijk onder controle te krijgen
was. Neem daarbij dan ook nog
de vele oneffenheden en kuilen
en de voorsprong van een knol-
lenveld is compleet. Het spel
heeft er dan ook duidelijk onder
geleden. Tot grote ergernis van
de toeschouwers wedijverden
beide ploegen in het geven van
passes paar de tegenstander.
Soms was een afstand van vijf
meter nog een te grote opgave
om te overbruggen. De spelers
van CEC demonstreerden ook
nog dat zij beschikten over een
keihard, bijzonder onzuiver
Het moment waarop doelman Boxem van CEC (niet zichtbaar) verslagen is. Tot groot geluk van hem en zijn medespelers zou de bal, die
door Aat de Groot (zwarte broek) werd ingekopt, via de onderkant van de lat, terug het yeld in stuiteren. „Geen goal", besliste scheids
rechter Verhagen.
schot. Het vanghek achter de
goal van Keereweer kon niet
hoog genoeg zijn.
CEC bleek, vanaf het eerste be
gin, weinig last te hebben van
zenuwen. Onbevangen, de strijd
niet schuwend toog de club uit
Emmercompascuum ten aanval.
Roodenburg leek liever wat rus
tiger te beginnen, maar werd
door CEC meteen met de neus
op de realiteit gedrukt. In aller
ijl moest in die aanvangsfase
tweemal het muurtje voor Ke-
reweer worden opgetrokken,
omdat CEC zo onstuimig ten
aanval was getrokken, dat
Maarten van Kooperen „rust"
voorstelde dor vlak achtereen
tegenstanders buiten het straf
schopgebied te vloeren. Toen hij
een paar minuten later zelf te
gen de grasmat werd gesmakt
kreeg hij geen vrije trap, maar
Keereweer handenvol werk. Een
harde lage schuiver werd door over te gaan, maar meestal
Borghuis, één van de uitbliken-/
de CEC'ers, in de richting van
de Roodenburggoali afge
vuurd, die het projectiel tegen
zijn gezicht liet stuiteren. On-
de achterhoede van Roodenburg
dan georganiseerd. Kwam het
eventueel tot een schot, dan
ging dat over het algemeen hui
zenhoog over.
danks de opgelopen blessure er trouwens ln de achter.
daarvan keepte hij verder hij
had zijn eerste balletje gepakt)
een uitstekende wedstrijd.
Roodenburg was inmiddels in het
wedstrijdritme gekomen en trok
naar voren. Verkuylen wilde de
reactie van doelman Boxem wel
eens testen en liet een schot los,
dat springend en hobbelend in
de richting van het CEC-duel
ging. Boxem had er de grootste
moeite mee. Even daarna moest
hij alweer attent reageren toen
Hennie de Klerk doorbrak,
maar de bal net iets te ver voor
zich uitspeelde om gevaarlijk te
kunnen worden. Het spel ging
hoede van CEC ook zo slecht
geschoten en geplaatst werd.
Vooral aanvoerder Pijlman en
secondant Wessels waren mees
ters in het „boerenkoolvoetbal".
Risicoloos werd alles wat hen
voor de voeten kwam wegge
dreund.
Vlak voor rust kreeg Roodenburg,
juist door dat slechte werwr-
ken, twee uitstekende kansen.
Het zoevende schot van Niertje
Verkuylen ging echter net naast
de.kruising, terwijl de doorge
broken Sam den Os op het nip
pertje via een uitgestoken been
gestuit kon worden.
i aardig c
CEC, met de wind in de rug,
wat sneller speelde. Roodenburg
begon toen al met het verwaar
lozen van het middenveld.
Tussen voor en achterhoede viel
geregeld een enorme leegte,
waarvan Borghuis en andere
uitblinker Lodensteig graag ge
bruik van maakten in de vorm
van het opvullen daarvan. Hun
fout was echter dat er teveel in
de breedte gewerkt werd. Pas
na lang aarzelen besloot CEC
dan toch maar tot de aanval
weer, hoewel de hervatting (Ciere) was
vangen door Pennenburg) start
te Roodenburg erg sterk, zo
sterk dat CEC en hiermee
toonde het zijn zwakte al snel
op instorten stond. Dat het niet
zover is gekomen is te wijten
aan het constant weigeren van
de Roodenburgers om van de
mogelijkheden gebruik te ma
ken. Eerst miste Tisseur, daar
na De Klerk, vervolgens De
Groot en toen nog eens Sam
den Os. De aanvalsleider van
Roodenburg was trouwens nogal
ongelukkig met zijn schoten.
„Ik kreeg die rare ballen niet
oner controle" Toen het of
fensief van de thuisclub luwde
en CEC zich wist te ontworste
len aan de greep (die nog geen
houdgreep was) werd het zo
waar nog enkel maken gevaar
lijk voor het doel van Keere
weer. Voor zover hij de situa
ties niet goed redde, had hij het
geluk dat er twee ballen, buiten
zijn bereik, voorlangs gingen.
Grote consternatie ontstond er in
de 36e minuut. De corner van
Sam den Os werd door Aat de
Groot (beste man van Rooden
burg) ineens op zijn hoofd geno
men. Hoog boven iederen uitno-
rend kopte hij te gen de donre-
kant van de lap: Iederzee juich
te al, maar scheidsrecht Ver
hagen stond er met zijn neus
bovenop. „Geen goal", besliste
hij; de kaatsende bal was niet
over de lijn geweest.
Even later zou Den Os het dan
wel gaan doen. In volle ren
kwam hij alleen op de keeper
af, maar tikte voorlangs. Het
was de mooiste kans van de
wedstrijd. Toen Ideman van
CEC vlak voor tijd ineens vrij
voor Keereweeer stond hing een
debacle in de lucht. Zover
kwam het niet. CEC heeft wat
het wilde; Roodenburg beslist te
weinig.
AD VAN KAAM
LEIDEN Trainer Rinus
Smits was na afloop van de
wedstrijd RoodenburgCEC
een teleurgesteld man. Niet
zozeer om het feit dat zijn
ploeg slechts één punt aan
dit duel had overgehouden,
maar veel meer vanwege de
instelling van de bezoekers.
„CEC is hier gekomen om een
gelijkspel te halen en meer
ook niet. Ballen in de breed
te spelen, uren lang treuze
len met het nemen van cor
ners en uitballen en in de
achterhoede alleen maar
werken met het „weg is
weg" systeem toont voor mij
de waardeloze instelling van
die club. In zo'n kampioens
competitie probeer je toch
gewoon elke wedstrijd te
winnen; ga je toch aanval
len", was zijn boze commen
taar. „Ik vind het vooral
jammer voor het publiek,
want dat zag vanmiddag
maar één ploeg voetballen".
Dat zijn team vanmiddag niet
tot scoren was gekomen
weet hij aan het slechte veld
en die slappe instelling van
de tegenpartij. „Als wij te
gen een vierde klasser spe
len, die afbraak-voetbal
pleegt, valt het ook niet mee
om een doelpunt te maken.
Het geluk was ook niet aan
onze kant. Gaat die bal van
Aat de Groot over de lijn, in
plaats van dat die terugstui
ten in het veld, dan rollen
we die gasten zo op". Voor
de centrale verdediger van
CEC had hij maar weinig
goeds over: „Zo'n vent zou
bij ons nog niet eens in het
derde staan". Trouwens ik
denk dat zijn acties de ver
eniging zo'n zeven ballen ge
kost heeft", (hij doeJde hier
mee op het nodeloos hard en
hoog wegknallen van de bal
door die betreffende speler).
De kampioenscompetitie op
zich vond trainer Smits een
goede voorbereiding voor het
volgend seizoen. „We zijn
momenteel bezig om ons in
de breedte te verstevigen en
hopen volgend jaar bij de
eerste zeven te eindigen. Het
jaar daarna moeten we in
die hoofdklas zitten".
Hans Tisseur, een van de bete
re spelers van Roodenburg
deze keer, vond CEC wel een
prettige tegenstander, voor
namelijk ook uit sportief
oogpunt gezien. Spitsspeler
Sam den Os was echter een
geheel andere mening toege
daan: „CEC is beslist geen
grootse ploeg. Als dut veld
niet zo had tegengezeten
hadden wij dik gewonnen.
Die kans die ik in de tweede
helft kreeg leek wel erg
mooi, maar de bal sprong
net van mijn voet af, zodat
ik hem niet goed raakte. Ik
moet wel zeggen, dat hun in
zet bijzonder goed was", be
sloot hij. Mat Keereweer,
voor het eerst sinds acht
wedstrijden weer onder de
lat, was eveneens ontevreden
over het resultaat. Over
zichzelf wilde hij nog wel
kwijt, dat, toen hij eenmaal
een paur balletjes gepakt
had, zich weer helemaal de
oude voelde en noch van ze
nuwen noch van de blessure
last had gehad. Cees de
Roode had nogal wat moei
lijkheden ondervonden met
de lengte van de meeste van
zijn tegenstanders. „Die kna
pen hebben benen die overal
bij kunnen", vertelde de
kleine middenvelder, Andere
halfspeler Verkuylen was het
daar niet mee eens: „Je
bent toch veel sneller en
daar1 pak je ze toch gewoon
op". Inderdaad, daar had
Roodenburg zijn tegenstan
der op moeten pokken, maar
die tien minuten meer-speel
tijd die Relnier Verkuylen
nog nodig had gehad om
CEC op de knieën te krijgen
waren er uiteraard niet
meer. Allang voor dat laat
ste fluitsignaal had Rooden
burg moeten doordrukken en
de kansen daarvoor zijn in
ruime mate aanwezig ge
weest.
A.v.K.
LEIDEN In de race naar het
kampioenschap van Nederland
voor amateurs heeft Eilermark
voor een grote sensatie gezorgd.
Het als underdog gestarte Ei
lermark versloeg namelijk nie
mand minder dan favoriet
El ink wijk met 20.
Dat favoriet zijn hebben de
Utrechters overigens wel van
tichzelf. Verleden week nog ver
klaarde trainer Vonk dat zij dat
Eilermark wel eens even zou
den „aanpakken". Wat dat be
treft is Elinkwijk van een koude
kermis teruggekeerd.
Voor Roodenburg een niet zo on
gunstige ontwikkeling, omdat
Elinkwijk volgende week de
tegenstander van de Leidenaars
moet „komen". Misschien
kan Roodenburg dan zijn door
trapte spelletje gaan spelen.
De andere wedstrijd eindigde min
of meer verwacht in een over
winning voor RBC. Op eigen ter
rein versloegen de Roozendalers
Veritas met 3—0. De ploeg van
trainer/speler Munnecom kon
bij lange na niet voldoen aan de
hoge verwachtingen en lijkt
een ondergeschikte rol te moe
ten gaan spelen. RBC daarente-
gen heeft door deze éclatante
overwinning een mooie uitgangs
positie verworven. Voorlopig
staat het twee punten voor op
de andere „favoriet".
Stand: RBC 1—2 (3—0), Eiler
mark 1—2 (2—0), Roodenburg
1—1 (0—0), CEC 1—I (0-0),
Elinkwijk 1—0 (0—2), Veritas
1-0 (0—3).
LEIDEN Bij de wedstrijden
om de KNVB-beker leed ASC
een nodeloze 5—1 nederlaag te
gen Xerxes; Teyllngen maakte
korte metten met BCG Flo-
reant; RKAVV verloor met
strafschoppen van Westlandia;
Alphen verloor na een 1—1
voorsprong toch nog met 2—1
van Sliedrecht; Blauw Zwart
behaalde een knappe 20 over
winning op Papendrecht en
ESTO tenslotte bekert verder
door met strafschoppen te win
nen van Transvalia.
XERXES—ASC 5—1
ASC heeft zich door Xerxes node
loos laten afslachten. Een 51
nederlaag was echt niet nodig
geweest. Het was echter van
ASC-zijde een slappe vertoning.
Ben Broers moest ASC in deze
wedstrijd echter missen; Frans
Mastenbroek maakte een niet
erg succesvol debuut. Vooral
door het lage tempo waarmee
de Rotterdammers speelden,
kon het een gelijk opgaande
wedstrijd worden. ASC had van
dit lage tempo moeten profite
ren, maar helaas dit gebeurde
niet. Het liet zich het spel van
Xerxes opdringen. ASC kwam
op ongelukkige wijze reeds snel
op een achterstand te staan.
Een voorzet van linksbuiten
Meyer waaide ineens het doel
ln, wat 10 betekende. Door
Machielsen werd het vlak voor
rust 2—0. Na rust volhardde
ASC in het zelfde speltype.
Xe "M kon dan ook gemakke-
li'!- ,'^nen naar 50 via Ma-
c' n Treurniet. Vlak voor
ti' 1 Hans Scheer de eer.
TEYL ÖN—BCG FLORE-
ANT -1—0
Een technisch sterker Teylingen
heeft op eer. met inzet strijdend
Floreant een gemakkelijke 4—0
overwinning behaald. Reeds vrij
spoedig werd het houtwerk van
het doel van Floreant op zijn
deugdelijkheid getest. Peter van
de Vlugt was de ongelukkige
schutter. Na een kwartier had
Teylingen wel succes. Hans van
de Berg zorgde voor I—0, Hal
verwege zou dezelfde speler
voor 2—0 zorgen wat tevens de
ruststand was. Ook na rust had
Teylingen vrij snel een veld-
meerderheid bereikt. Ook nu
kregen de Sassenheimers veel
scoringskansen, maar slechts
twee daarvan zouden in doel
punten worden omgezet. Na 12
minuten een fraaie combinatie
tussen Eikens, Hoogervorst en
Van Dam. Deze laatste bracht
zeer fraai de stand op 3—0. Na
20 minuten kon Jos Eiikens al
leen doordrukken en met een
diagonaal schot werd doelman
Jan Mathot voor de Vierde en
tevens laatste maal gepasseerd.
RKAVV—WESTLANDIA 0—0
De spelers van RKAVV bleken er
duidelijk niet veel zin in te heb
ben. Door deze „voetbalmoe
heid" werd het een matige wed
strijd. Het is dan ook niet ver
wonderlijk dat na 150 voetbal de
stand nog steeds 0—0 was en
strafschoppen de beslissing
moesten brengen. Door missers
van Van de Volk en Van de
Donk mocht Westlandia toen
verder bekeren.
'Vooral voor rust was het een ta
melijk rustige wedstrijd. Beide
ploegen toonden weinig inzet.
RKAVV had weer enige junio
ren in de gelederen (Siem Bolle-
boom en Remmerswaal ontbra
ken. Vooral het spel van na
rust ingevallen Stafleu viel in
positieve zin op. Het belangrijk
ste wapenfeit was een schot van
Peter Hakkaart in de eerste
helft dat vla de binnenkant Frans van Dam van Teylingen (links) in duel met de keeper en een achterspeler van BCG F
verdwee*' weer 'n veld de Boskopers hadden uiteraard weinig kans tegen derde klasser Teylingen. Zij verloren dan
