Pasen
1973
Van manege alleen kun je niet leven
m
...Toch zet de natuur haar deuren wagenwijd open
HET KAN
VRIEZEN;
HET KAN
DOOIEN
PAARDENFOKKER VAN DER KRUYSSEN:
HOBBY
WERD
HANDEN
BINDER
VOOR
DAG
EN
NACHT
ZATERDAG 21 APRIL 1973
Randstad - De scheuten konden
wel eens gelijk gaan krijgen.
Nog in het midden van deze
week bleef de grillige milliba-
renwijzer onverzettelijk steken
bij „Onbestendig" - een soort uit
rusten na het terug van wegge
weest tijdens de stormperiode.
Een ons bevriende kastelein
deed echter onaangenaam de
mooi-weer-deur dicht. „Bah, wèt
barometer. Kletskoek", bromde
hij, humeurig langs ons heen
kijkend met een wat waterig
blik. Maar dat kan ook de ver
koudheid zijn geweest. „Man, je
kunt met de Paasdagen wel
thuis blijven. Ik vóel het aan de
scheuten in m'n arm. Dat weer
wordt helemaal niet zo best. Het
blijft koud, begrijp je?"
De overigens achtenswaardige
waard was niet tot een vrolijker
prognose te bewegen. Dat hij
scheuten heeft kan-ie per slot
ook niet helpen. Misschien, dat
zijn lichamelijke onvolkomenhe
den zijn etablissement met het
Paasweekeinde geen paas (par
don), windeieren zullen leggen.
Want, nietwaar, met een pint of
een neut wordt elke kou in
warmte omgezet.
Niettemin zullen wij ondanks
waarschuwende scheuten of een
opkomende migraine, als op
rechte op elkaar gedrongen
Randstadbewoners, het vrije sop
der plassen of het rusteloze duin
willen kiezen voor ons broodno
dig oponthoud na zo veel plich
ten, spanningen, problemen en
dreigingen.
We moeten het van dat lange
weekeinde hebben. Méér kan er
niet af, als je een gezin hebt
met basis- en middelbare scho
lieren. In ons landje met zijn
vele wonderschone, soms onna
speurlijke, voorzieningen heeft
men een coördinatie op het ge
bied van seizoenvakanties ver
meden. Er moet zoveel mogelijk
gespreid worden. Als de „gro
ten" met hun ziel onder de arm
de zeilen: dat is alles wat een mens soms verlangen kan. Een te groot
De Keukenhof biedt weer de nodige fleur en
kleur.
Ongestoord wandelen in de duinen en de stilte als een weldaad op je af laten komen.
rondlopen, zitten de kleintjes het
onderwijzend personeel nog voor
basis-problemen te stellen. En
als de lagere schooljeugd zanikt
om een bioscoopje als vakantie
evenement hangt de oudste al
weer met zuchten en steunen
een schriftelijke beurt voor te
bereiden. Dat klopt dus niet,
kunnen we veilig stellen. Daar
hebben we zowaar iets, dat voor
verbetering vatbaar is.
Als de omstandigheden ideaal
zijn, zult u deze regels niet eens
lezen. Dan bent u al op weg
naar uw bungalow op de Zuid
hollandse eilanden, of bij Zeist,
of Voorthuizen. Wellicht bevindt
u zich comfortabel in een file
ergens tussen Utrecht en Arn
hem, omdat uw caravan zo no
dig in de Achterhoekmoest
staan.
U kunt kamers hebben bespro
ken in de buurt van de Sinte
Goedele in Brussel en het is niet
eens uitgesloten, dat u vanavond
rond zeven uur met panne zit in
de buurt van Lille, ofschoon u
om acht uur op de Boulevard
Sebastopol in Parijs had willen
zijn.
Maar rtiéér nog ligt het vertier
dichter bij huis voor de hand.
Laten we zeggen op de Keuken
hof. Nou, het is een dolle boel
daar. Een paar weken lang zegt
de telefoniste door de hoorn al:
„Met Keukenhof, goede middag,
ein Moment bitte", Het kind
komt er niet meer uit, met al
die poespas van folders, blocno
tes en reserveringen. Hoogspan
ning tussen de getergde bomen,
het aarzelende groen en de rille
rige bolbloemen. Administrateur
F. van Aken wil het kleurrijke
leven er wel uitpraten: „Het
gaat best hoor. We zitten volop
in de narcissen en hyacinthen en
de eerste tulpen, beginnen te
bloeien. Het gaat niet hard, van
wege de temperatuur. Maar wat
staat, stèèt er en wat komen
komt er ook. De kassen bieden
méér houvast met hun bloeiende
heesters, tulpen en nog veel
De bomen zijn inmiddels over
hun inzinking heen en beginnen
er een beetje plezier in te krij
gen. Er zit al kleur in. De Keu
kenhof verwacht - hoe kan het
anders - veel drukte met de
Paasdagen, gezien de grote hoe
veelheid meldingen. De late da
tum ligt gunstig. Het vorig jaar
viel Pasen begin april; dan
drijft Keukenhof voornamelijk
op de buitenlanders. De „eigen
heimers" weten dan wel beter;
je moet nooit te vroeg in deze
nationale pronktuin komen.
„Lèèt ze maar komen", zegt de
heer Van Aken uitdagend; „we
zijn er klaar voor".
En wat zou men zeggen van
„het duin in?" Of liever gezegd,
„even wat anders" in een oud
duinlandschap Een korte span
ne tijds bumper aan bumper en
u staat voor de reservaatachtige
poorten van het recreatiecen
trum Duinrell in Wassenaar, dat
Walt Disneyformaat te bieden
heeft. Niets is de directie te
veel. Zij dompelt uw kroost he
lemaal in de sfeer met een
Paaseieren-zoekwedstrijd op eer
ste Paasdag (2 uur). Helemaal
voor niets, inbegrepen in
de entreeprijs. Kinderen van 4
tot 11 jaar kunnen dan op zoek
gaan naar 3000 verstopte eieren
(jawel, van de melkboer), en
wie er het beste vanaf brengt,
kan een groot extra mooi ei win
nen. In de naam Duinrell zit iets
explosiefs. Het plezier ontploft
er aan alle kanten. Men strui
kelt er over de mogelijkheden
om een Paasuitstapje tot een
hoogst vermoeiende aangelegen
heid te maken. Je kunt er ook
selectief aan het eind van je
krachten raken: trampoline,
midget-golf, een waterspeel
plaats (met water en toestellen,
maar dan liever niet op een
koude dag), bootje of gondel va
ren en een gemoderniseerde
speeltuin met een nieuwe elek
trisch aangedreven draaimolen.
Voort gaat het weer, naar het
„sprookje van Duinrell", een
waterspelletje voor de kinderen
om naar te kijken, een vertelsel
met waterbegeleiding. Met de
bomen als achtergrond. Men
verhaalt de kleintjes „hoe Duin
rell is ontstaan". Daarbij spelen
de Duinrellmannetjes een grote
rol. Eigenlijk zijn het Duinwell-
mannetjes, die de „w" niet kon
den zeggen; een aardigheid, ge
baseerd op de „well" in de dui
nen. 's Avonds is dit waterspel
letje niet gratis, maar dan
wordt men ook verrast met een
aqua-stereo-show, met als ele
menten water, muziek en licht.
Ofschoon de pottenbakkerij pas
op 27 april officieel wordt ge
opend, is deze kunstnijverheid
ook met Pasen met het blote
oog op Duinrell waar te nemen.
voor zover de tijd het toelaat
biedt de uitkijktoren een mi-
lieuverheerlijkend perspectief.
Als we in één adem verder mo
gen gaan: een dierenkamp met
vogels, herten en Afrikaanse
manenschapen; een moon-walk
(luchtkussen met luchthal er
over heen, trampoline-effect), de
wobbel-fietsen - je moet toch
een naam verzinnen - met ex
centrische assen die „wobbe-
len"; kleine wonderlijke attrac
ties op „Wonderland"; mini-
scooters; „Sportland" met een
reeks van amusement-automa
ten, en restaurant De Schaaps
kooi annex een nieuwe poffertjes-
en pannekoekenkraam in oud-
Hollandse stijl. Als het maar
droog blijft; de temperatuur
stijgt vanzelf wel met al die ac
tieve vermakelijkheden.
Hollands drukke westen ls niet
uitsluitend van steen. Stap op de
fiets en trek de polder in. Tus
sen Nootdorp, Stompwijk, Zoe-
termeer en Zoeterwoude waant
u zich bevrijd van menige be
kommernis. De kieviten zijn
hier uw excursieleiders. En die
per de „regio" in lokt het plas-
sengebied, Iets onvermoed
moois: de Nieuwkoopse plassen
met hun woonboten- en caravan
probleem, maar evenzeer rijk
aan fauna en flora. ONGEREPT
HEET DIT GEBIED. Uitzonder
lijk.
De oeverlengte Is onbekend, de
natuurlijke rijkdom hier draagt
nog het karakter van het onge
cultiveerde. De zeiler heeft de
ruimte. Hier huizen de blauwe
en purperreigers in kolonie, de
blauwe stern en het wouwaapje,
de fuut, de kluut, de tureluur
„en vele andere". De botanicus
(een aantrekkelijke Paashobby)
vindt er onder andere de moer-,
kam- en bekervarens, de water
gentiaan en valeriaan, de „blau
we knoop" (niét in de buurt van
café Watersport), de moerasor
chidee en de grote en kleine
zegge.
Als het behoorlijk weer is vaart
een rondvaartboot vanaf jacht
haven Tijsterman en maakt een
trip tot op de Zuldeinderplas.
Verschillende bedrijven hebben
trouwens boten te huur; om wa
tervervoer hoeft u niet verlegen
te zitten. Het waterland achter
Nieuwkoop en Noorden zingt een
loflied. Het mag een Paashymne
zijn: „Wat (tussen) het riet u
biedt, vindt zijn weerga niet".
De rietlanden vertegenwoordi
gen voor de riet- en moshande
laar een kapitaal. Ze leveren
dakbedekking en dekmateriaal
voor de bloembollencultuur. U
ziet: zwerven door Hollands
Groene Midden is een kringloop;
men komt toch weer bij de Keu
kenhof en omliggende dreven
uit.
Zonder „grenzen" te overschrij
den kunt u op allerlei manieren
de avond van Tweede Paasdag
halen. Misschien gaat uw hart
niet uit naar het drassige en
natte van dit plekje Holland.
Dan kunt u zich ook nog met
droge voeten laten wegen. Im
mers, Oudewater ontvangt zijn
bezoekers onder de groene koel
te van Donkere Gaard en Krom
me Haven. Het is daar goed en
mooi. Een oud stadje, dat volop
levend is gebleven, In een uit
hoek van uw provincie.
TON PIETERS
Voor het terras van de manege staat het treintje voor de kinderen klaar.
Een onbezorgde moeder laat samen met pikeur Jan het veulen de wijde wereld zien
Schijndel Op nog veel te
hoge wankele benen doet
bet drie dagen oude veulen
tje de eerste stappen de
wijde wereld in. Zelfs het
begrip „achter moeder aan
lopen" is hem nog niet he
lemaal duidelijk, want wat
moet je Deze eerste pe
riode in het leven ben je
'Wel bekeken door tientallen
mensen, maar verder dan
de tralies voor de boks
kwamen die mensen niet.
Nu gaat die grote deur in
eens open, wordt je moeder
bij je weggehaald en moet
jij maar zien wat je gaat
doen. En dan buiten. Een
echt oer-Hollands bewolkte
lucht met af en toe een
'straaltje zon en meer gere
geld wat regendruppels.
Nog wat schuw achter je
moeder aan de wel In, op
dat groene tapijt gaan lo
pen waar je moeder ook
nog gretig van gaat eten.
Twee weiden verder hinnikt
een ander paard maar dat
is het enige geluid waar je
al een beetje bekend mee
bent. Je kunt het trouwens
zelf ook al.
Zo ongeveer moeten de eer
ste wereld-indrukken van
een pasgeboren veulentje
zijn, dat voor het eerst even
achter de overöezorgde
moeder aan naar buiten
mag. Zo ook ongeveer ge
beurde dat bij ons bezoek
aan de Sluiperman een
groot recreatie-centrum in
Schijndel. Eigenaar G.C.
van der Kruysen heeft hem
nu ruim vier jaar geleden
opgezet als hobby. Zijn
vrouw voegt daaraan toe,
dat het wel een hobby is
waar je dag en nacht je
handen aan vol hebt. Een
hobby ook waar je niet al
leen van kunt leven: ook al
zijn er een manege, een rij
school, een kinderspeeltuin
omringd door eenden en
pauwen, een voetbalveld,
een uitgebreide disco-bar
waar geregeld dansavonden
gehouden worden. Het cen
trum is ook goed bekend bij
houders en fokkers van
Duitse herders, want de na-
ticnale kampioenschappen
vinden hiqr geregeld plaats.
Het paardencentrum is wel
hoofdzaak, de heer Van der
Kruysen houdt niet alleen
paarden uit liefhebberij,
maar fokt en verkoopt ze
ook.
Paardrijden wordt vooral in
de Randstad nog gezien als
een luxe sport. Geen won
der als er voor een uurtje
paardrijles meestal tussen
de tien en vijftien gulden
neergeteld moet worden.
Autorijles mag dan niet
goedkoop zijn. het goed le
ren besturen van een
paard, een levend wezen
met een heel eigen karak
ter, betekent een heel wat
grotere aanslag op de
beurs. De prijzen voor deze
sport liggen kennelijk onder
de grote rivieren beduidend
lager want (meestal meer
dan) een uur rijles kost
hier maar 8.50.
Omdat steeds meer mensen
steeds meer vrije tijd krij
gen en ook steeds meer
mensen, die vrije uren in
ieder geval gedeeltelijk aan
sport willen besteden,
neemt ook de belangstelling
voor paardrijden steeds
meer toe. Het aantal mane
ges in ens land lijkt met de
dag te groeien. Veel men
sen denken echter dat paard
rijden nauwelijks tot sport
gerekend kan worden
„want je hoeft toch zelf
niets te doen". Dat paard
doet het werk wel. Niets is
minder waar. Wie behoor
lijk paard wil rijden moet
daar voor werken, benen-
werk, voetenwerk, handen
werk .zodanig dat je na
een uur behoorlijk ver
moeid weer op de grund
staat.
„Het duurt echt wel een
kleine twee jaar voor je
echt goed kunt rijden" ver
zekert de heer Van der
Kruysen.
„Volleerd ben je eigenlijk
nooit, want iedere dag leer
je weer wat bij". De meest
ideale leeftijd om te begin
nen ligt volgens hem tussen
6 en 15 jaar. En wie het
dan al aardig doet, kan
zich in rijkleding gaan ste
ken. Dat is overigens een
behoorlijk kostbare aangele
genheid. Een broek, voor
zien van leren kniestukken
en zitvlak kost minimaal
honderd gulden een goede
uiteraard nog meer. Een
jasje kost meestal tussen
150 en 200 gulden. Daar ko
men dan nog de laarzen
bij. Leren kosten ook over
de honderd gulden, rubber
(maar welke volleerde rui
ter wil die?) rond de vijf
tig. Dan ter completering
de cap. die voor ongeveer
veertig gulden in de winkel
ligt. Sporen, en zweep ho
ren er vanzelfsprekend bij.
Wie er dus goed bij wil zit
ten kan rekenen op een
uitrusting van zo'n 450 tot
500 gulden.
Wie dan financieel nog niet
uitgeput is zou kunnen gaan
denken aan een eigen
paard. „De prils van goede
rijpaarden ligt tussen de
3000 en 10.000 gulden", ver
telt de heer Van der Kruy
sen. „Waar je een goed
paard moet kopen? De
marict vind ik eigenlijk een
wat riskante zaak. Weet je,
het is eigenlijk net als met
tweedehands auto's: je
moet naar een vertrouwd
adres gaan".
Het veulen, dat nu in de
stal staat zal waarschijnlijk
ook een rijpaard worden.
Pas over zo'n twee en een
half jaar zal het zijn eerste
hoefijzers ondergespijkerd
krijgen. Op zijn derde zal
hij dan zadelmak gemaakt
worden en pas na zijn vier
de verjaardag, dus in 1977
kan het een goed rijpaard
geworden zijn. Tot <he tijd
hebben diverse mensen de
handen vol aan zijn opvoe
ding.
Gemiddeld kost een paard
aan onderhoud per week
zo'n veertig tot vijftig gul
den. Natuurlijk is een
veearts niet weg te denken.
De nodige injekties bij op
komende verkoudheden,
twee maal per jaar een
worm-kuur en de daarnaast
voorkomende ziektegevallen
tn bevallingen.
Om extra veel belangstel
ling te trekken zal er bij de
Sluiperman tweede Pink
sterdag een groot nationaal
springconcours worden ge-
houden. „We verwachten
zo'n 500 paarden" vertelt
mevrouw van der Kruysen.
Dan worden er op 6 juli
premie-keuringen en stam-
boekkeuringen gehouden.
Evenementen waarvoor de
mooiste paarden van stal
gehaald worden.
Op de vraag of al die ma-
neg'-s die de laatste tijd als
paddestoelen uit de grond
rijzen, nu ook werkelijk bc-
staanskansen hebben,
schudt de heer van der
Kruysen wat twijfelend het
hoofd. „KJjk, als een jong
stel zo'n zaak wil beginnen,
moeten ze geld lenen bij
een bank. Als ze dan alleen
een manege opzetten komen
ze er volgens mij nooit
meer uit". Te oordelen
naar zijn bloeiende bedrijf,
begonnen als «en hobby,
maar nu een dagelijkse
handenbinder, die geen tijd
cn ruimte voor vakantie
laat, heeft hij wél de juiste
formule weten te vinden.
„En dan, als je een vrouw
naast je hebt, die helemaal
kan meedoen, met de paar
den dan, gaat het misschien
nog wel. Maar als je zoals
wij een vaste pikeur in
dienst moet nemen, wordt
het met een manege alleen
wel heel moeilijk".
En terwijl hij dat zegt wan
delt pikeur Jan met veulen
en mociier door de wei, om
vooral het kleintje ver
trouwd te maken met de
grote wereld, waar hij, als
alles goed gaat nog wel een
poosje kan ronddartelen
v ;or hij krukken en kranen,
beginners en gevorderden
op zijn rug zal houden.
ANK VAN DUGTEREN.
