Over de hele wereld
gebrek aan tenoren
Christenen nalatig
bij bevorderen vrede
KORTE METTEN
Nederlandse
paters berecht
in Brazilië
Benediktijnen
wereld uit en
dominicanen
dieper er in
Kardinaal Alfrink:
JohnShirley-Quirk
VRIJDAG 6 APRIL 1973
LEIDSE COURANT
PAGINA V
We zullen in alle eerlijkheid moeten constateren, dat in
feite sinds het verschijnen van de encycliek Pacem in
Terris nu tien jaar geleden, bijzonder weinig is veran
derd in de houding van de christenen ten aanzien van
de fundamentele problemen van oorlog en vrede. Dat
betekent, dat we deze periode van tien jaar niet benut
hebben. Dit ontbreken van een actieve houding in dienst
van de vrede zullen we moeten zién als een zeer ernstig
tekort van ons christenen in deze tijd.
Dit stelde gisteravond kardi
naal Alfrink in Londen, waar
hij als internationaal voorzitter
van Pax Christi sprak voor de
Engelse afdeling van deze be
weging.
Weliswaar wordt het vredes
werk geleidelijk meer serieus
genomen, maar de feiten tonen
aan, dat de wapenwedloop on
verminderd is doorgegaan. De
uitgaven voor de bewapening
zijn vijfentwintig maal zo
groot als die voor ontwikke
lingshulp; een absurditeit om
dat de bewapening bedoeld is
om te voorkomen dat de wa
pens gebruikt worden.
De kardinaal verwees naar be
vindingen van het Canadees
Instituut voor Vredesonder
zoek, dat juist de trouwe kerk
leden van bepaalde christelijke
ke confessies de harde lijn van
de afschrikkingspolitiek verde
digen.
Wie de kansen van de vrede
wil versterken en de daarvoor
noodzakelijke veranderingen
van maatschappelijke structu
ren bepleit, wordt gemakkelijk
voor links of zelfs voor com
munistisch aangemerkt, ook
als hij niets anders doet dan
de ideeën van paus Joannes in
Pacem in Terris doorgeven.
Het schijnt, aldus de kardi
naal, dat we gaan aarzelen als
de zaken bij de naam moeten
worden genoemd, uit vrees dat
de kerk zich op het terrein van
de politiek gaat begeven, maar
er moet onderscheid worden
gemaakt tussen het begrip
„politiek" als een maatschap
pelijk handelen en „politiek"
als partij-politiek programma.
Het zal onvermijdelijk zijn,
dat we de grote lijnen in de
ontwikkeling ook als kerkge
meenschap zullen moeten on
derkennen en bewust in de
juiste richting bevorderen.
Door de afzijdigheid en nala
tigheid van de christenen
.vordt de situatie bestendigd,
die grote gevaren voor de hele
rechtvaardigheid en geweld
rechtvaardigheid en geweld la-
laat voortbestaan. Wij mogen
aldus de kardinaal, de be
staande verhoudingen, ook wat
betreft het machtsevenwicht
slechts aanvaarden voorzover
die worden benut voor een ac
tieve ontspannlngspolitiek. Ini
tiatieven en stappen zullen
moeten worden ondernomen
om de spiraalwerking van de
huidige bewapening te doorbre
ken.
Bisschoppelijke commissaris
verdwijnt uit schoolbestuur
De bisschoppelijke commissaris, die door de bisschop werd toe
gevoegd aan ieder katholiek schoolbestuur, gaat verdwijnen. Hij
wordt opgevolgd door een gewoon bestuurslid dat zich in het bij
zonder zal bezighouden met de pastorale en katechetische kanten
van het onderwijs.
Dit besluit is vervat in de bis
schoppelijke nota „Pastorale
verantwoordelijkheid van het
bestuur van een katholieke
school".
Uitgangspunt van het besluit
van de bisschoppen is het feit
dat steeds duidelijker wordt
dat de godsdienstige vorming
van de leerlingen niet beperkt
kan worden tot de katechese-
lessen, maar dat zij door alle
lessen en vakken heenloopt,
gedragen door de sfeer waarin
het onderwijs wordt gege
ven. De verantwoordelijkheid
voor deze vorming ligt volgens
de nota dan ook niet alleen bij
de katecheten en bij een bis
schoppelijk commissaris, maar
bij alle leerkrachten en bij het
gehele bestuur, al is het naar
de mening van de bisschoppen
vanzelfsprekend, dat iemand
binnen het bestuur dit aan
dachtsgebied speciaal voor zijn
rekening neemt.
Niet alle Amerikaanse militairen gaan uit Viet
nam naar huis. John Tabor (links) bij voor
beeld, uit New Hampshire, ex-marineman, blijft
in algon om aan het seminarie daar zijn pries
terstudie aj te maken. Tabor, hier in gesprek
met twee Vietnamese religieuzen, hoopt na zijn
wijding volgend jaar in Vietnam te blijven.
Naar aanleiding van de uit
breiding van de E.E.G. hebben
de hoofden van de grotere ker
ken in België hun collega's uit
de negen landen die nu deel
uitmaken van de E.E.G. uitge
nodigd voor een gezamenlijke
gebedsdienst, gevolgd door een
academische bijeenkomst. De
uitnodiging werd ondertekend
door metropoliet Emllianos
van het orthodox oecumenisch
patriarchaat, ds. W. Hoyois,
voorzitter van de synoderaad
van de Hervormde kerk in
België, dr. A. J. Pieters, voor
zitter van de synode van de
Protestantse kerk van België,
kardinaal Suenens en domheer
G. Williams, anglikaans deken
voor België. De bijeenkomsten
zullen worden gehouden op za
terdag 19 mei, resp. in de St
Michaelskathedraal en het con
gresgebouw in Brussel.
entwintlg postzegels met reli
gieuze motieven verschenen.
Voor dit jaar en voor 1974
staan er nog vijf op het pro
gramma. Dit jaar wordt een
speciale zegel met een afbeel
ding van de aartsengel Gabriel
uitgegeven, die vorig jaar door
de paus tot patroon van de
posterijen en de filatelisten is
uitgeroepen.
De Roemeense regering
heeft papier voor het drukken
van honderdduizend bijbels be
steld. Niet voor de Roemenen
evenwel maar voor export.
Ook de Sovjet Unie wil nieuwe
bijbels laten drukken voor de
deviezen opbrengende export.
Als afnemers worden gezien de
emigranten uit Estland, Let
land en Litouwen in het wes
ten.
De vereniging Protestants
Nederland bestaat vijftig jaar.
Ter gelegenheid van dit jubi
leum geeft de vereniging een
bundel opstellen uit, die in de
tweede helft van dit jaar zal
verschijnen onder de titel "Re
formatie: blijvende opdracht.
De vereniging werd opgericht
in 1923 het jaar waarin zo
schrijft het gelijknamige
maandblad - de r.k. kerk zich,
ais inzet tot een grote beke
ringsactie voorbereidde op de
viering van het in 1924 te Am
sterdam gehouden eucharis
tisch congres.
Vandaag begint in Wenen
de voorbereidende zitting van
de eerste katholieke synode
van Oostenrijk, die in oktober
wordt gehouden. Vier onder
werpen staan op het program
ma: kerkelijk kader, de kerk
in de maatschappij, kerkelijke
en maatschappelijke vorming
en de communicatiemedia. In
principe komen op de synode
vragen aan de orde, die de
Oostenrijkse kerk aanpassen
aan de eisen van het tweede
Vatikaans concilie en die niet
in de afzonderlijke bisdommen
kunnen worden opgelost. Tot
zondag vergaderen de 180 af
gevaardigden uit de negen
Oostenrijkse bisdommen o.l.v.
kardinaal dr. F. König.
KERK
EN
WERELD
Op 2 mei zullen drieëntwintig priesters, beschuldigd van onder
mijnende activiteit, terecht staan voor het militair gerechtshof
van Juiz de Fora in Centraal-Brazi]ië. Onder de beschuldigden be
vinden zich vier Nederlandse paters, die twee jaar geleden een
open brief tegen de martelingen in Brazilië hebben ondertekend.
Volgens de aanklacht zouden
zij de studenten van Belo Hori-
zonte hebben aangespoord tot
verzet tegen het leger en de
regering.
De Nederlandse parters zijn
de franciscanen J. H. M. Mee-
kes en W. P. Tollenaar en de
karmelieten dr. J. G. H. Mes
ters en J. T. van Balen. Dr.
Mesters schreef als hoogleraar
in de bijbelwetenschap vele po
pulaire boeken, die een bijbel
se visie geven op de Brazi
liaanse situatie. Peter Van Ba
len publiceerde onder meer
een bundel gebeden toegespitst
op de actualiteit.
Verwacht wordt dot dit proces
dat ten minste vier dagen zal
duren, met een sisser afloopt,
omdat de Braziliaanse rege
ring duidelijk heeft laten blij
ken momenteel geen behoefte
te hebben aan het verscherpen
van de verhouding tussen de
kerk en de staat.
,Het aantal benediktijnen is de laatste twee Jaar aanzienlijk ge
stegen. Dit heeft de abt-primaat van de orde, de Amerikaan R.
Weakland, meegedeeld op een bijeenkomst van vijftig priors van
Amerikaanse benediktijnerabdijnen.
Amerikaanse benediktijnerabdijen.
Pater Weakland verklaarde
dat de orde dc grote crisis van
onmiddellijk na het tweede Va
tikaans Concilie te boven is ge
komen. „Toen dacht iedereen
dat de hele wereld onmiddel
lijk veranderd kon worden.
Om hieraan mee te werken
wilde iedereen de kloosters uit.
Maar nu beseffen we dat de
mensen zo'n grote behoefte
hebben aan diepgang, dat „in
nerlijkheid" vandaag het sleu
telwoord is geworden".
De paters domimkanen daar
entegen zullen hun regel aan
zienlijk wijzigen om beter in te
kunnen gaan op de uitdaging
van de huidige were'd. Dit vol
gens pater A. Fernandez, de
generale overste van dc orde,
die momenteel een rondreis
maakt door negen Latijns-A
merikaanse landen.
De voorstellen voor verande
ring zullen worden besproken
op een algemeen kapittel, dat
in 1974 in Napels znl worden
gehouden. Pater Fernandez be
nadrukte dat de veranderingen
worden voorgesteld na een uit
gebreide en „zeer democrati
sche" pelling onder alle leden
van de orde.
Hetgeluk' van Nico Boer:
Van een onzer verslaggevers.
Tenor Nico Boer maakt zich niet
meer zo zenuwachtig als hij tus
sen de coulissen wacht op zijn
opkomst in een opera. Vroeger
stond daarbij het water in zijn
handen en keek hij op het laat
ste moment zijn tekstboek nog
in, omdat hij zich vertwijfeld
afvroeg wat toch wel zijn inzet
was. Hij heeft geleerd dat die
woorden „gewoon komen" bij
het seintje voor opkomst. Als
die eerste tekst er maar is,
j volgt de rest „vanzelf".
ie rest is toch heus geen auto-
1 matisme! De zanger moet de
muziek en de tekst door-en-door
kennen. Dan hoort hij in zijn
't gedeelten een melodische lijn
9 welke hij kan volgen; in inge-
wikkelde composities staat hij
zich daarbij soms suf te tellen.
3 „Een geweldig stuk muziek is
i.Uit een dodenhuis", de.opera
Van Janacek, welke de Neder
landse Opera dit seizoen
m bracht", vertelt hij. „Maar het
j s wel een erg moeilijk werk, en
lel je niet, dan ga je de boot in.
Dan zijn je inzetjes te laat of je
tent juist te vroeg".
ecept
n s ..zijn geluk" ziet dierenlief
hebber Boer (met twee katten,
len schildpad en een hond) dat
»ver de hele wereld een gebrek
lan tenoren bestaat. De tenor
leeft een „uitspringende stem-
laar-boven" zoals de bas een
,oorlitspringer-naar-beneden is.
to.-.iHet is helemaal geen prestatie,
iho-haar wel een geluk dat ik zo'n
tem heb. die ook voor heel veel
ingen kan worden gebruikt",
ertelt Nico Boer in zijn gezelli-
e woning in een Zaandamse
euwbouwwijk. „Het is boven-
en niet alleen een kwestie van
oed-zingen om een zangcarriè-
te verwezenlijken; het is te
ens een treffer om op het juis-
moment met de juiste men-
n in contact te komen. Ik ben
n lyrische tenor, maar bij de
ederlandse Opera doe ik heel
iel het „Spielfach": echt te
ngen speelrollen". Nico met
ozart, Puccini en Wagner als
ivelingscomponisten heeft
natuurlijk acteertalent,
aar studèèrde ook terdege op
ze tak van zijn werk. Een
•erazanger moet goed kunnen
neelspelen, want de steeds
eer daarop attente bezoekers
:cepteren niet langer dat een
wel mooie toontjes pro-
iceert, maar daarbij niet goed
fleert. De toeschouwers vinden
evenmin prettig wanneer
dikke sopraan een Gilda
zingt. „Visueel", zegt tenor
Nico Boer, „is het zó belangrijk
dat je er goed uitziet; dat geldt
net zo goed voor mannen". Of
een mens van zingen dik wordt?
Een gevaarlijk onderwerp; er
zijn corpulente zangers .Nico
Boer doet niets aan zijn perfec
te lijn. Zijn recept? Keihard
werken!.
Bij de Nederlandse Opera werkt
hij bijzonder fijn en hij heeft
het er ontzettend druk. Dit sei
zoen zit hij in 6 produkties. Dat
betekend voor hem 64 opvoerin
gen met daaraan voorafgaande
voorgenerale en generale voor-
stellingen en vele repetities. De
avonden dat hij dit seizoen thuis
Peter (7) en Michiel (4) zijn
dan ook op de vingers van 'èn
hand te tellen. Zijn vrouw gaat
regelmatig mee naar een voor
stelling.
Opera is zijn hoofdvak, maar
daarnaast doet Nico Boer ver
draaid graag operettes, hetgeen
hij on.a. regelmatig in praktijk
brengt tijdens zijn optreden
voor radio- en televisie. Het
werk voor de Nederlandse Ope
ra gaat echter vóór alles. Dit
seizoen staat er bij de Opera
ook een operette „Die Fleder-
maus" op het programma; Nico
Boer werkt aan die produktie
mee. Op 12, 14 en 15 april
treedt hij erin op in het Sche-
veningse Circustheater.
Redder in de nood
Zijn debuut op het zangerspad
maakte Nico in een kinderkerk
koor in zijn geboortestad Haar
lem. In zijn diensttijd vormde
hj met lotgenoten een dubbel-
mannenkwartet. Welzijnszorg
tikte een harmonium op de kop
en het kwartet luisterde op zon
dag de Hoogmis én de „gecom
bineerde" dienst voor „niet-ka-
tholieken op. Op een gegeven
moment attendeerde zijn moe
der hem op de Haarlemse ope
rettevereniging, waarvan Nico
een enthousiast lid werd. Door
heel wijd zijn ogen en oren open
te zetten, leerde hij daarom
enorm veel. Na enkele kleine
rollen werd hem al spoedig een
hoofdrol toebedeeld en sindsdien
bleven het hoofdrollen.
Allengs werkte hij ook elders aan
operetteconcerten mee. Hij voel
de echter dat hij „ergens zijn
stem verkeerd gebruikte" en
besloot zangles te nemen om te
voorkomen op een kwade dag
zijn stem kwijt te zijn. Hij sloeg
de beroepengids open en stuitte
als eerste onder „zangleraren"
op de naam Hendrik van Beek.
„Die man zag kans om zelfs
een domme tenor als ik toen ze
ker nog was, in korte tijd veel
te leren", herdenkt hij dank
baar deze zangpedagoog en pia
nist. „Ik had amper een half
jaar zangles toen de operette
vereniging uit Middenmeer mij
wanhopig opbelde omdat hun
eerste tenor kort voor een voor
stelling plotseling een operatie
moest ondergaan. Ze konden
geen vervanger vinden, temeer
omdat het ging om de operette
„Die Ungarische Hochzeit",
welke lang niet iedere zanger
kent. Ik had dat ding ook rog
nooit gezongen het ging om
een moeilijke partij maar ik
gokte gewoon op de hulp van
Van Beek. Ik beloofde de Mid-
denmeerders uit de narigheid te
helpen en stapte onmiddellijk
naar mijn zangleraar met het
verzoek de operette er bij mij
in te stampen".
De kritieken waren goed en de te
vredenheid bij het operettegezel
schap was zeer groot: Nico
Boer zingt er nog jaarlijks als
gast. Deze winter was dat voor
de 13e achtereenvolgende keer.
Uit traditie zingt hij ook regel
matig voor andere verenigin
gen, hoewel hij zich daarin we
gens tijdgebrek moet matigen.
Hij denkt onder meer aan het
nabij de Belgische grens gele
gen Sint-Janssteen, maar even
goed aan Oisterwijk en Delfzijl.
Waar heeft hij in zijn nu ruim
tienjarige loopbaan niét gezon
gen? Als lid heeft hij de ama
teurvereniging in Haarlem al
lang vaarwel moeten zeggen,
maar zingen-als-gast doet hij er
nog wel eens. Zo vond hij het
erg leuk dat hij werd gevraagd
in de uitvoering ter ere van het
35-jarig verenigingsjubileum in
1972
Speciale avondlessen
Amsterdam
wil zijn
Staalmeesters
terug
NICO BOER: Recept voor „de lijn": keihard werken
Nico Boer behoort tot de oprich
ters van het „Nederlands Vo
caal Kwartet", hij werkte aan
vele concerten van dit nog be
staande kwartet mee. „Het zin
gen van kwartetten is ontzet
tend prettig werk, al was dat
alleen al omdat de kwartetlite
ratuur zo geweldig omvangrijk Afwisselende beroepen
Inmiddels had Nico Boer zangles
bij Coby Riemersma, die hem
polste of hij naar het conserva
torium wilde. Maar Nico was
getrouwd en kon niet zonder
meer uit zijn werkkring stap
pen. Er werd een compromis
gevonden: hij volgde de opera
klas voor zover hem dat moge
lijk was en vooral de op dat
moment voor hem belangrijkste
lessen. In eerste instantie bete
kende dat de zangtechniek met
alles wat daarmee te maken
had. Daarna vulde hij zijn ken
nis regelmatig aan. Zulk een
aanvulling betrof vooral dc vak
ken welke hij niet op de middel
bare school kreeg, zoals Ita
liaans, muziekgeschiedenis en
solfège, Speciaal voor Nico en
een medeleerling-met-werkkring
werden de avondlessen op het
conservatorium gecreëerd.
Er volgde een geweldige drukke
tijd: naast zijn studie bouwde
hij een grote concertpraktijk op
en groeide langzamerhand naar
het „grotere beroepswerk" toe.
Via het conservatorium maakte
hij een auditie bij de Nederland
se Opera, werd er aangenomen
en „rolde" voor honderd pro
cent in het vak.
sterdamse haven; Nico kan
eveneens boeiend vertellen over
zijn tijd bij „Inklaring" van het
KLM-vrachtbedrijf! Het voor
deel van zijn voormalige beroe
pen is, dat Nico Boer (met mo-
delspoorbouw als voornaamste
liefhebberij) bij geen enkel kar
weitje met twee linkerhanden
staat. Maar handenarbeid in
praktijk brengen valt niet altijd
mee: bij autopech kan hij toch
moeilijk gaan sleutelen als hij
in rokkostuum onderweg is naar
een optreden
Amsterdam (anp) - B en W van
Amsterdam hebben staatssecre
taris Vonhoff van CRM ge
vraagd het schilderij „De Staal
meesters" van Rembrandt
terug te geven. Het schil
derij is ruim een eeuw geleden
met de andere kunstschatten,
waar Amsterdam toen geen
plaats voor had, in bruikleen af
gestaan aan het Rijksmuseum.
De gemeente zou het graag
overgebracht zien naar het Am
sterdams Historisch Museum In
de Kalverstraat dat in 1975 vol
tooid wordt.
Rijk en Gemeente hadden de di
recteuren van beide musea
gemachtigd te onderhandelen,
over de teruggave van uitge
leende kunstschatten.
Over alles behalve de Rem-
brandt-schilderijen zijn die het
eens geworden.
Amsterdam heeft, volgens wet
houder J. Lammers van publie
ke werken en kunstzaken, met
nadruk niet „De Nachtwacht"
teruggevraagd wegens de natio
nale betekenis daarvan. „Het
Joodse bruidje" viel ook af om
dat het historisch weinig infor
matie biedt.
De directeur van het Rijksmu
seum Dr. A. van Schendel,
heeft laten weten geen van de
genoemde schilderijen uit de 20
stuks tellende Rembrandt-collec-
tic, in feite geheel eigendom
van de stad, te kunnen missen.
De totale bruikleencollectie om
vat ongeveer 400 schilderijen en
meer dar; 200 stuks beeldhouw-,
zilver- en glaswerk en meubi
lair.
Roemeense Rapsodie
Is".
Je leert er goed ensemble-zingen
alsfnede het snel in je opnemen
en het goed lezen van de partij
en.
Toch ben ik er na enkele jaren
uitgetreden, omdat de opera
kant mij meer trok".
Nico kan uit ervaring beoordelen j
dat het vak de (vaak onder I
spanning levende) operazanger
heel zwaar is. Hij vervulde im-
mers velerleiiii functies eer hij
voor beroepszanger kon k'e/ei.
Zo was hij onder meer pomph*
diende en werkte hij in de Am-
Negen jaar geleden was het fol
kloristisch ensemble „Roemeen
se Rapsodie" ook al in ons
lland. Nog zonder aanpalend
presidentioel staatsbezoek,
maar even gedisciplineerd en
muzikaal verrassand als gister
avond in het Congresgebouw.
Het theaterelement is zowel mu
zikaal als choreografisch domi
nerend, maar °at is nu eenmaal
onvermijdelijk als men de
volkse! ;uis op het toneel heeft
aanvaard.
Anders dan op dansweidc of
marktplein zitten nu de toe
schouwers allen aan één kant
en uiteraard is de presentatie
van de reidansen en oer
figuren daarop ingeheid. Van
amateurs kan men hij een der
gelijk» graad van podium perfec
tie haast niet meer spreken,
maar de spontanbeit wordt toch
nog zo voldoende gesuggereerd,
dat deze Roemeense voorstel
ling een flink stuk boven het ge
middelde komt.
De muziek overweegt in deze rap
pe routine. Stuk voor stuk zijn
deze muzikanten meesters op
hun instrument en ook als groep
komt dit negen man sterke or
kest even zuiver ais virtuoos
voor de dag. De dansen zijn ui
teraard kleurig en vol vaart en
charme, vol bravour en balkan-
plezier. Hele en halve kringvor-
men, zoals de Hora en de Sirba,
blijken nog springlevend cul
tuurgoed. Transsilvanihë, Molda-
vihë, Banaat, Oltenihë en Muteni
zijn niet alleen door de Karpa-
thert. maar ook danskunstig in
eigen cultuurpatronen onderver
deeld. Wie goed kijkt en luis
tert, herkent invloeden van de
Turkse overheersing -en van de
Russische romantiek. Terecht
veel succes!
D-y
veelzijdige liedkunst
De Engelse bariton John Shlrley-
Quiifk geniet Jn zijn vaderland
reeds lang een grote reputatie
als veelzijdig en fijnzinnig kun
stenaar. Dank zij een knappe
techniek en e*n feilloos artistiek
instinct weet hij zijn fraial ge-
timbreerde, goed gelelde en ook
In de laagte heel mooie stem zo
wel In dienst te stellen van de
optora en het oratorium als de
liedkunst. Galukklg komt hij de
laatste jaren ook geregeld naar
«ns land, en gehoord de lieae-
nenttvond die hij gisteren In Dl-
llgcntila voor de Union des
Amies du Bel Canto heeft gege
ven, moet men hopen dat hij
vaak blijft terugkomen.
Zoals gewoonlijk bij artiesten van
dit formaat, was het program
ma ideaal voor de stem gelko-
zen, en toch van een wonder
baarlijke verscheidenheid. Zes
Heine-liederen van Schubert, zo
wel in sfeer als in klank prach
tig getroffen in hun overwegend
donkere zwaarmoedigheid, wer
den gevolgd door de innerlijke
vreugde van Fauré's La Bonno
Chanson, een cyclische liederen-
reeks op teksten van Verlaine.
Van Ravel gingen de kostelijke
Histoires Naturelles, waarin
Varianten op
Duivenvoorde
Wat gaan drfe even muzikale als
Intelligente», even hend- «i kcel-
vaalrdlge ais ondernemingslust I-
ge kunstenaars doen als ze eens
Iets anders willen? Dan richten
zo een ansemblo uls „Variant"
op, zoals de sopraan AnK Rcln-
ders, de klarinettist Aart Roze-
boom en dc pianist Wlm Serlio
dan ook hebben gedaan.
Het klinkend resultaat was giste
ren als seizoenopening var de
concertreeks in Kasteel Dui
venvoorde in Voorschoten te be
luisteren. Natuurlijk richt zich
de muzikale en zelfs muiicologi
sche speurzin van „Variant" op
eigentijdse toonkunst, maar
voorwaarde is, dat het allemaal
wel speefbaar en zingbaar blijft
Er wordt dus geen enkele com
ponist op zijn rwaalf tonen ge
trapt. De omlijsting hield men
echter degelijk Duits roman
tisch, al kan men Ludwlg
Spohr, van wie Ark Relnders
Zes Duitse Aria's zong, beter
een Europeaan noemen. Do
uitsmijter was Schuberts con
certaria „Der Hirt auf dem Fel
sen", een kasstuk dat ook ap-
plauselïjk lekker aartikt. Van
OrChel in eerste uitvoering
een zestal impulsieve Kwatrij
nen, afgewisseld met een vrij
blijvende klarinetsonate van
Martinu en o.a. geestige manie-
rismen van HeU«.
v.P
melos en declamatie Op precies
de juiste wijze werden gedo
ceerd.
Werden al deze liederen met zui
ver inzicht begeleid door Martin
Isepp, ir een Ergelse noviteit
werd zijn plaats ingenomen
door de componist David Blake,
die de zanger aar een speciaal
geprepareerde piano ter zijdo
stond bij de première vnm zijn
lang, half gezongen, half gede
clameerd stuk op een in het En
gels vertaalde Chinese tekst:
The bones of Chuarg Tzu, dot
mede door de meesterlijke rea
lisatie indruk maakte. Onnodig
te zeggen hoe geestdriftig het
auditorium zfch betoonde.
Ka.
Matthaus
Passion in de
Grote Kerk
Dc Koninklijke Zangvereniging
Excelsior zal op dinsdag 17
april dc Matthflus Passion uit
voeren In dc Grote Kerk van
Den Haag onder directie van
Jaap Hillen die voor de eerste
keer de leiding van deze Pas
sion In handen heeft.
Excelsior heeft in 1971 een en-
quêtte gehouden waaruit bleek
dat verreweg het grootste deel
van het publiek er de voorkeur
nan geeft dc Matthilus in een
kerk en niet in een concertzaal
te beluisteren. Nu heeft de Gro
te Kerk enkele acoestische be
zwaren. Deze zullen nu zo veel
mogelijk vermeden worden door
een andere opstelling van koor
en orkest. Deze worden nu In
het schip aan de zuid-zijde ge
plaatst waardoor de nagalm
aanmerkelijk bekort wordt.
Medewerking verlenen: Het
Haags Knapenkoor: Erna
Spoorenberg, sopraan, Hebe
Dijkstra, alt, Jon Waayer, te
nor, Reinier Schwcppe, tenor.
Henk v.d. Brink, bos en Hans
Zomer, overige baspartijen. Het
Residentieorkest levert de in
strumentalisten.
KUNST EN
KUNSTENAARS
Objecten van John den Blanken
worden geëxposeerd In Kunst
zaal Zuid, Zuidplein 120, te Rot
terdam van 6 april t/m 7 mei.
In Stiltecentrum De Schakel te
Leidschendam heeft Kees dc
Kort gelegenheid gekregen zijn
schilderijen te exposeren van 7
april t/m 5 mei. Zijn Bijbel-illu
straties zullen er ook te zien
zijn.
