Onmenselijke opgave veranderde
Bayern in „zelfmoord commando"
GEEN RISICO
NA TREFFER
VAN MÜLLER
AJAX GING NIET OPZIJ: DRIE BLESSURES
Bomalarm
iii stadion
DONDERDAG 22 MAART 1973
LEIDSE COURANT
PAGINA 15
Johan Cruyff voelde
zich machteloos
VINKEVEEN „Geen doen", zo kwalificeerde Johan
Cruyff de lange zit in de luie stoel van zijn Vinkeveense
woning waar hij de televisie-beelden van München
Bayern—Ajax aan zich voorbij liet gaan. „Natuurlijk had
ik er graag bij willen zijn. Zelfs al zou het als reserve
zijn geweest. Je voelt je volslagen machte/oos, op de re
serve-bank kun je tenminste nog aanwijzingen roe
pen...."
Cruyffs oordeel over de wedstrijd: „Van beide kanten goed
gespeeld, al hoewel vrij ruw. Over het algemeen had
Ajax de zaak wel onder controle. Vooral in het laatste
kwartier van de tweede helft. Toen geloofde Bayern er
niet meer in".
(n de halve finales, over veertien dagen, hoopt Cruyff er
weer bij te zijn. Tegen wie speelt hij dan het liefst, Der
by County, Juventus of Real Madrid? „Voor mij heb ik
het liefst Real Madrid. Een jaar of vijf geleden hebben
we daar ook tegen gespeeld. Toen speelden we in Am
sterdam gelijk en verloren uit in de verlenging. Een
mooie kans om revanche te nemen, zou ik denken", al
dus (non-playing) captain van Ajax.
MÜNCHEN - In het Olym
pisch Stadion te München
heerste voor de wedstrijd
Bayern München tegen
Ajax grote opwinding. Te
lefonisch was medege
deeld uit Leer (Oost-
Friesland) dat er om
20.05 uur een bom zou
ontploffen. Door 200 geu-
ontploffen. Door 200 geü-
ten en nog eens 200 re
chercheurs werd het sta
dion vanaf 20.00 uur her-
metisch van de buitenwe
reld afgesloten. Kleedka
mers werden doorzocht,
de gangen afgetast en ie-
dere hoek grondig onder
zocht. Er werd niets ge
vonden.
Politiek
en sport
BONN De return van de
kwartfinalewedstrijd in
het toernooi om de Euro
pa Cup I tussen Bayern
München en Ajax beheer
ste het politieke gebeuren
in Bonn. De defensie-ex
pert van de oppositie.
Mannfred Wörner, ver
vroegde zijn rede met een
half uur. Ook de afge
vaardigde van de CDU
Christian Lenzer verzocht
zijn collega's de discus
sies niet te zeer uit te
breiden, zodat „wij op
tijd klaar zijn". De agen
da werd dan ook zo op
tijd afgewerkt dat de af
gevaardigden nog in alle
rust konden eten, alvo
rens zij voor het tv-
scherm plaats konden ne-
Horst Blankenburg was het eerste slachtoffer in de .veldslag van München".
Na een intens gemene overtreding van Schwarzenbeck moest hij per bran
card van het veld worden vervoerd.
terstand wegwerken, de 77.000
in het magnifieke Olympische
stadion zouden gauw ervaren
hoe de Duitsers zich dat hadden
gedacht.
Met ongecontroleerde, chaotische
stormlopen wilden zij het bas
tion voor Heinz Stuy slechten.
Zij pleegden' louter forcerend
voetbal, waaraan echter elke
impuls ontbrak van een opzet
die tot „uitspelen" moest leiden.
Integendeel. Door de snelle klap
die Ajax had kunnen toebren
gen, ontpopte Bayern zich als
een wilde formatie die doodsbe
nauwd was de gunst van het
fluitende en schamper joelende
publiek geheel en al te verlie
zen. Toen al werd naar de gro
ve middelen gegrepen, wat
Schwarzenbeck de gele kaart
opleverde toen hij Keizer op
rauwe wijze in de grond boorde.
Overigens zou Keizer later te
gen de kaart oplopen toen hij
geheel onnodig de bal toch nog
ver weg trapte, nadat hijzelf
had begrepen „natuurlijk
stond ik buitenspel, maar ik
dacht: dat ziét die man' mis
schien ook wel niet" -• dat hij
in overtreding was.
Keizer doelde daarmee op het
tweede doelpunt van Bayern,
geboren uit teruggekeerd ge
loof en hoop, nadat Krol de bal
in eigen doel had gewerkt bij
een schot van Zobel, dat tot
stand kon komen doordat Stuy
had misgetast.
In de opeenhoping van spelers
voor zijn doel gebeurde hem dat
trouwens meer. Die gelijkmaker
en het uitvallen van Blanken
burg veranderde Bayern in een
team van duivelse spelers die
ziel en lichaam wilden verkwan
selen voor een resultaat en dat
was eerst en vooral een zege
die de schande van Amsterdam
moest uitwissen. Daarvoor had
Schwarzenbeck, de al door een
gele kaart getekende een intens
gemene overtreding gemaakt te
gen Blankenburg, die per bran
card van het veld moest worden
gedragen. Stefan Kovacs later:
„Blankenburg heeft letsel aan
zijn kniebanden". En meteen
voegde hij zijn andere „verlie
zen" eraan toe: „Gerrie MUh-
ren heeft dezelfde blessure op
gelopen als Blankenburg en
Neeskens heeft waarschijnlijk
zijn neus gebroken".
Een trieste balans, waarvoor
Bayern en de onwaarschijnlijk
stuntelig leidende Burns verant-
Een lachende gelegenheidsaan voerder Ruud Krol omhelst Horst Blankenburg, die in de eer
ste helft geblesseerd moest uit vallen.
woordelijk zijn. Het vermeer
dert de problemen van Kovacs
voor de eerstkomende weken.
En hij had het al zo moeilijk,
's Middags nog werd ernstig ge
twijfeld aan de mogelijkheid,
dat Neeskens zou kunnen spe
len. Hij is echter een type dat
minder last schijnt te hebben
van een blessure naarmate de
wedstrijd nadert, keihard voor
zichzelf, werkt hij er zich men
taal geheel overheen. Neeskens
verscheen dan' ook, waar
door Kovacs de simpelste oplos
sing kon kiezen door Schilcher
de middenlinie te laten comple
teren, omdat Haan tot spits was
uitgeroepen. De defensieve
krachten moesten immers zo
weinig mogelijk aangetast wor
den. Kovacs had de ontembare
wilskracht en het meedogenloos
strijden van Duitsers in eigen
omgeving terdege onderkend.
Wilskracht werd echter tot to
meloosheid. daarmee werd wel
het opwindend karakter van de
strijd gediend, maar geenszins
de fraaiheid. Want Ajax kon
door het bikkelharde spel van
Bayern nimmer komen tot da
artistieke opzet die de ploeg zo
kenmerkt.
Genadiglijk
Nadat Müller, zeker drie meter
buitenspel staand op de pass
van Höness, van Burn genadig
lijk zijn ploeg de leiding had
mogen geven en nadat Johnnie
Rep pal na de rust tegen de
paal had geschoten, toen hij de
bal opving die Keizer tegen de
snel reagerende Maier had ge
plaatst, volgde een onnoemelij
ke hoeveelheid te grove charges
en wilde trappen naar tegen
standers.
Ajax liet zich weliswaar niet on
betuigd. maar iri feite betaalden
alleen Krol en Suurbier met de
zelfde rücksichtlose munt. On
der de druk van Bayern gebeur
den in de mêlee van spelers de
onwaarschijnlijkste grofheden,
die Burns met 'n laconiek gebaar
wegwuifde. Kovacs verzachtte
dat later met „Het was een ty
pische cupsfeer". Maar dat gaf
Roth nog riiet de vrijbrief om
Neeskens neer te halen en hem
tegen het gezicht te trappen,
toen hij viel. Het liep Burns dan
ook uit de hand. Müller, die
eerst tegen Hulshoff en later te
gen Schilcher geen kans kreeg
en Becker.bauer die ook al geen
lijn in zijn ploeg kon brengen
mangelden in eendrachtige sa
menwerking Piet Keizer en dat
leidde tot een „oploopje". Zelfs
Kovacs zei daarvan: „Dat had
tenminste een gele kaart moe
ten zijn".
Ajax had het eerst de positieven
bijeen. Wat kon de ploeg ook
nog gebeuren? Een solo van
Rep, overigens één van de wei
nige uitbraken, resulteerde in
een schot dat door Schwarzen
beck uit het doel werd gewerkt.
Even benadrukte Ajax nog de
klasse door de bal lange tijd in
de ploeg te houden. Dat kon
toen ook, want Bayern had het
geloof in een beter resultaat
dan twee cadeau gekregen doel
punten toen eindelijk verloren.
De Duitsers, die in de eigen'
competitie de top vormen, zijn
niet rijp voor een duel op Euro
pees topniveau. Er kan kracht,
ditmaal ongebreideld, in de
ploeg zitten, maar er zijn teveel
zwakheden in het team. Een
Gerd Müller, die tegen heerser
in de lucht Hulshoff en „plak
ker" Schilcher, niet de macht
heeft om, zoals Cruyff dat kan,
toch gevaar te stichten, omdat
hij een pure loerder op kansen
is die in de spits is en blijft.
Een Beckenbauer wiens hautai
ne spel niet de geniale flits in
de ploeg kon brengen.
Ajax, gelouterd in jaren Europa
Cupvoetbal gaat niet opzij voor
namen. En al kwamen de Am
sterdammers meer In de ver
drukking dan nodig was, omdat
ze voor do rust onder de zware
aanvallen defensief de dekking
niet meer aankonden, ze zijn
niet In groot gevaar geweest.
Kovacs lakoniek: „Er waren drie
mogelijkheden: winnen, gelijk
spelen of met kleine cijfers ver
liezen. Dat laatste is gereali
seerd. Welke tegenstander ik
het liefst in de halve finale heb?
Laat ik het zo zeggen: liever
geen Engelse ploeg". Toen
kwam Bayern president Wil
helm Neudecker, in een mos
groen Beiers costuum, een
pleister op de wonde leggen. Hij
betaalde zijn spelers toch 5000
mark uit.
HERMAN VAN BERGEM
Hansen probeert een van de chaotische stormlopen af te ronden. Temidden van een cordon van Amster
dammers (van links naar rechts Schilcher, Keizer, Arnold Mühren en Neeskens) springt hij hoog op.
MÜNCHEN De kwartfina
le, die na acht minuten al
voorbij was, kreeg toch
een opwindend vervolg,
toen Bayern München de
gelijkmaker cadeau kreeg.
Opgezweept door het uit
zinnige publiek, dat als een
cameleon van een honende
schare was veranderd in
een hartstochtelijke aan
hang, begon Bayern Mün
chen aan een meedogen
loos offensief. Duivelse
krachten waren los gebro
ken in de mannen, die een
onmenselijke opgave
het teniet doen van een
achterstand van 40
trachtten te realiseren.
Driftig, niemand ontziend, maar
gespeend van intelligentie
dramden de Duitsers door. Ver
geefs natuurlijk, de ploeg miste
de brains en de man die de lei
der kon zijn van de vernuftige
aanvallen, die de muur van ver
dedigers bij Ajax kon slechten.
Gaandeweg ging het geïrriteer
de Bayern zich te buiten aan
grofheden die de Engelse
scheidsrechter Burns niet durf
de bestraffen. Het is ongeloof
lijk dat zulk een onbenullig lei
dende scheidsrechter kan wor
den aangewezen voor een top-
duel waarvan tevoren vast staat
dat Bayern alleen een redelijk
succes kan behalen met inzet
van alles, daarbij begrepen de
fysieke kracht, die meermalen
de indruk wekte dat zelfmoord
commando's aan het werk wa-
iren.
Het heeft Bayern allemaal niets
geholpen. De somber kijkende
Udo Lattek kon alleen zeggen:
„De beste ploeg is iri de halve
finale gekomen, de vanavond
betere heeft gewonnen". Hij zei
het met een effen gezicht, want
de coach van Bayern' had allang
de hoop opgegeven dat zijn dis
cipelen een schier onoverkome
lijke achterstand nog ongedaan
zouden kunnen maken. „Ajax is
immers één van wereldklasse",
opperde hij.' Toen somde hij,
met een steelse blik naar Stefan
Kovacs, het lijstje vari zijn ge
blesseerden op: „Zobel een zwa
re enkelblessure, Müller weer
last van zijn oude blessure". En
hij ging de weg die zo vele trai
ners voor hem waren gegaan
door te memoreren: „Als Huls
hoff die inzet van Zobel niet uit
het doel had gewerkt, zouden
we met een voorsprong van
twee doelpunten de rust zijn in
gegaan en had er, gezien de
kracht die mijn ploeg ontwikkel
de, meer in gezeten".
Udo Lattek sprak tegen beter we
ten in. Hij had twee doelpunten
ten geschenke gekregen, want
nadat Piet Keizer een enorme
blunder had afgestraft scoorde
Krol in eigen doel en mocht
Müller van de op dat moment
aan volslagen blindheid lijdende
mister Burns een doelpunt in
zuivere buitenspelpositie maken.
Piet Keizer, die zich bij ontstente-
genomen dat verlies te compen
seren, was de opvallendste spe
ler iri de beginfase. IJverig en
uitgekookt .spelend achtervolgde
hij Breitner die in barre nood
nis van Johan Cruyff had voor-
poogde op doelman Maier terug
te koppen. Het werd een slappe
poging. Keizer schoot onmiddel
lijk achter Breitner vandaan en
lepelde de bal secuur over
Maier heen. Er was pas acht
minuten gespeeld en de kwartfi-
nale was voorbij. Want hoe ter
wereld moest Bavern die ach-
en beide keren geen problemen
gehad". En het doelpunt? Huls
hoff: „We stapten naar voren.
Hij stond anderhalve meter bui
tenspel. Dat reken ik dus niet."
Horst Blankenburg, die nauwe
lijks meer kon lopen meende
dat Bayern roekeloos had ge.
speeld: „En dan bedoel ik wild.
Ik wil niet zeggen, dat het van
Schwarzenbeck opzet was, maar
die overtreding tegen mij was
zeker onnodig. Hij kon de bal
niet. meer spelen. Het ging met
mij net erg lekker. Ik wilde
hier natuurlijk wat laten zien.
Maar goed. Er is weer een kar
wei geklaard. Dat is het belang
rijkste."
Het eerste cadeau" voor Bayern München. Gerd Müller werd aangezien i
eigen doelman werkte. De vreugde bij de Duitsers is er niet minder om.
i het eerste doelpunt, maar het was Ruud Krol die de bal met zijn knie achter zijn
MÜNCHEN Er was opluchting
bij Ajax. Opluchting, omdat na
de verwikkelingen van de laat
ste dagen er toch enige onzeker,
heid was gegroeid over het feit
of de concentratie nog wel hon
derd procent was.
Piet Keizer, de maker van het
eerste doelpunt, waarvan hij se
conden lang met de armen om
hoog bleef nagenieten, uitta
deze gevoelens als volgt:
„Breitner raakte de bal nog
half, maar ik kon hem meene
men. Ik vond dat ontzettend
fijn. Want ik realiseerde me di
rect dat zij er nu zes moesten
maken. Toch hebben wij het
niet gemakkelijk gehad. We wil
den met uitvallen blijven ko
men, maar door gebrek aan
mankracht in de voorhoede
kwam dat er niet uit. Iedereen
was achter nodig. Ik kon in de
tweede helft bijna geen bal
meer kwijt".
Ruud Krol, aanvoerder b ij deze
gelegenheid, hield het er op dat
Ajax geen risico had genomen
na het doelpunt van Gerd Mül
ler. Krol: „Het was buitenspel,
maar het telde toch. Het spande
toen wel even. We konden ze
niet opsluiten, want het was een
verschrikkelijk groot veld. De
maximale afmetingen, denk ik
wel Daarom konden ze steeds
terug komen. Maar de combina
ties liepen over te veel schijven
om echt gevaarlijk te zijn. In
de tweede helft hebben ze geen
kans meer gehad. Deze ploeg is
toch te eenzijdig."
Problemen
Barry Hulshoff deelde deze me
ning: „Alles loopt inderdaad
over Müller. En daar heb ik
nooit moeilijkheden mee. Ik heb
nu twee keer tegen hem gestaan
