Steun aan Nederlanse
Actie van bewoners
binnenstad tegen
het café-bezoek
Tien jaar „Thuisfront NE.PR.IF"
"GEVAAR VOOR
DEMOCRATIE"
Optreden Leidse
agenten beloond
stad en randqemeenten
..Noem ze
geen arme
sloebers"
Ze durven
niet aan
oudedag
te denken
Leven op
60% van
minimum
PAGINA 3
DINSDAG 6 MAART 1973
LEIDSE COURANT
LEIDEN Bijna vijfhonderd Nederlandse priesters zijn in
Frankrijk werkzaam. Een aantal van hen behoort tot een
orde of congregatie die hen onderhoudt. Anderen hebben
een standplaats in de stad en al leven ze niet op grote voet,
ze hebben het nog altijd ruimer dan een 160 van hun col
lega's, die als plattelandspastoor een leven leiden ver be
neden het bestaansminimum.
Het zijn vooral deze werkers in de wijngaard des Heren,
Een stoffige bouwval van twee
kamertjes. Het „kleinste ka
mertje" staat buiten, naast een
afdak, waaronder wat takkebos-
sen en houtblokken liggen opge
slagen. Een keuken, die die
naam niet mag hebben, wordt
alleen maar gebruikt om wat te
koken, wanneer er te eten is en
als er tijd is om dat klaar te
maken. Verlichting: een kale
„peer" aan twee stukjes koper-
- draad, waarvan de isolatie ver
rot is. Geen water. Dagelijks
moet de pastoor zijn voorraadje
gaan halen bij de dorpspomp of
aan de bron, waar de kikkers
op zijn komst hun gekwaak sta-
Z kerï om met een kordate plomp
onder te duiken. De deur van de
pastorie staat altijd open.
Dat komt doordat 'ie uit z'n
scharnieren hangt en niet meer
sluit. Dat is niet het ergste: er
valt toch niets te stelen. Maar
wie bij een plotseling bezoek de
voor wier tijdelijk welzijn de stichting Thuisfront Neder
landse Priesters in Frankrijk (Ne.Pr.IF) borg staat. De
stichting, gevestigd in Leiden, viert haar tweede lustrum.
Dat jubileum heeft een bijzonder accent gekregen door
dat na veel touwtrekken de grondslag is vastgesteld,
waarop de armste van de Nederlandse „curés de campag
ne" in de algemene ouderdoms-voorzieningen ingekocht
konden worden.
opknappen van huizen, zodat ze
voldoen aan minimum-eisen van
bewoonbaarheid. Daarvoor had
den we ambachtslieden nodig.
Dat bracht ons op het lumineu
ze idee, advies te gaan vragen
bij de congregatie van Broeders
van O.L. Vrouw van Zeven
Smarten toen' nog in War
mond, nu in Amsterdam die
vakscholen exploiteren. De
overste kon geen van zijn broe
ders opdracht geven om in
Frankrijk te gaan helpen. Maar
hij verleende wel zijn' medewer
king en nu zijn er tenminste ze
ven werkploegen in heel Neder
land: twee van broeders en de
andere van met hen „geaffil
ieerde" leken in Den Haag,
Amersfoort, Alkmaar, Heer bij
Maastricht en in Arnhem.
pastoor thuis zou treffen, kan' er
zeker van zijn dat hij, gezeten
op een kreupele stoel, kan mee
delen van de resten van het
„pain béni" dat van vorige zon
dag over is.
Dat is de situatie, waarin menig
Nederlands geestelijke in
Frankrijk woont en werkt. Hij
bedient vier, vijf, soms negen
parochies, is ziekenbezoeker,
soms ook verpleger, sociaal
werker en jeugdleider. Hij
houdt een tuintje bij dat de
bloemen levert voor zijn kerken,
of trekt met de schapen van een
van' zijn parochianen de bergen
in om wat brood te verdienen.
De goede gaven, die hij soms ont-
Eerst leven, dan filosoferen", is
het uitgangspunt, waarlangs ze
die doelstelling tracht te berei
ken. Om redelijk te kunnen le
ven is het nodig een onderdak
te hebben dat droog is, voorzien
van water en de elementaire in
stallaties, en dat verwarmd kan
worden. De eerste activiteit
waar we mee begonnen", ver
telt voorzitter Waals, „was het
„De broeders zorgen voor de ma
teriaalvoorziening. Daarvoor is
een financiële regeling met de
stichting. Belangstellenden
melden zich aan bij de broe
ders. Nee, we hemen geen groe
pen van jongeren aan en ge
huwden kunnen hun vrouwen
niet meenemen. Een groep kiest
zijti object en dient een begro
ting in, die door de broeders
wordt beoordeeld. Het hulpma-
Nieuwsgierig zijn ze niet, ces petites vieilles. Maar ze willen nou toch wel eens precies weten, wat die
hollandse frater allemaal van plan is te doen.
vangt, geeft hij weg aan dege
nen die minder hebben en be
helpt zichzelf met oude rommel.
„Je moet hun vertrouwen hebben,
als je wilt dat ze met je praten.
Want bij alles wat ze naar
onze maatstaven missen,
hebben ze een sterk gevoel van
eigenwaarde. Als je ze nu gaat
voorstellen als een stel arme
sloebers, dan krenk je ze in hun
eigenwaarde." Dat zegt de heer
A. Waals, voorzitter van de
stichting „Thuisfront Nederland
se Priesters in Frankrijk".
„Hun leed zit 'm niet in het so
bere leven dat ze leiden. Het
begint als ze niet meer als
priester kunen functioneren. Als
ze er een baantje bij moeten' ne
men, want daar hebben ze geen
tijd voor. Hun leed begint, als
ze zich bedreigd voelen in het
priesterschap. Voor een grote
groep is de eenzaamheid en de
vereenzaming het ergst: nooit
een' behoorlijk intellectueel con
tact te hebben. Met de meeste
mensen uit hun omgeving kun
nen ze èlk onderwerp aanroeren,
behalve de godsdienst."
De stichting „Thuisfront" stelt
zich ten doel, de Nederlandse
priesters, werkzaam iri de Fran
se kerkprovincie, die door mate
riële nood ernstig in hun pasto
rale werk worden gehinderd
zo het hun er niet door wordt
verhinderd het werk mogelijk Een Fransman wordt gedoopt, doet zijn communion en trouwt in
te maken. Als hij begraven wordt, dan ziet de curé hem weer
teriaal wordt in Nederland aan
geschaft. De Nederlandse Am
bassade in Parijs verleent haar
medewerking: ze zorgt voor
vrijdom van invoerrechten, op
voorwaarde dat drie maanden
tevoren bekend is wat over de
grens wordt gebracht."
De stichting heeft een eigen con
tactman of „rapporteur" in
Frankrijk en de heer Waals
gaat tenminste tweemaal per
jaar naar het land van Marian
ne om contacten te leggen met
de Nederlanders in bepaalde
bisdommen.
In gesprekken met hen heeft hij
gemerkt, dat de zorg voor de
oude dag velen van hen zwaar
weegt. „Ze werken hard en ze
werken te lang. Ze durven riet
ophouden en ze denken niet aan
durven denken. Wat moeten
ze dan?"
Van hun bisdommen kunnen ze
vrijwel geen steun verwachten
omdat die, sinds de laiciserings-
wet van Combes in 1904, geen
bezittingen meer hebben al
thans niet mogen vervreemden
en de kosten voor de ere
dienst en alles wat daaraan
vast zit Uit de gaven van de ge
lovigen bestreden moeten wo>-
deri.
„De Fransen zelf hebben sedert
dien, ten koste van zware of
fers, de kerk op de been gehou
den en zelfs onverflauwd en op
grote schaal missie-arbeid ver
richt. Maar zo konden niet alles
nelf doen. En nu moeten wij so
lidair zijn", meent de heer
Waals.
Daarom ging de stichting de AOW
voor de Ncderlanse priesters re
gelen. Alle Nederlanders, ook
buiten ds Rijksgrenzen, hebben
op grond van hun Nederland
schap recht op AOW-uitke-
ring, op voorwaarde dat ze van
af 1957 hun premie betaald heb
ben. Zich „inkopen" bleek voor
velen onmogelijk, omdat ze er
boudweg het geld niet voor
hadden. De Sociale Verzeke
ringsbank was wel coulant,
maar moest niettemin een exac
te opgave van hun inkomsten
eisen. De gegevens die daarover
binnenkwamen, schenen onge
looflijk: ze waren niet hanteer
baar. Er volgde een uitvoerige
correspondentie die resulteerde
in een reeks voorlopige aansla
gen. Toen na jaren de definitie
ve aanslag kwam, kon die niet
betaald worden.
Onder het motto „Elke curé z'n
AOW" hield de stichting een
actie om de benodigde inkoop
som bijeen te krijgen.
Aan achterstallige premies voor
157 gevallen was meer dan een
ton nodig. De SVB stelde de ter
mijn voorlopig uit en merf
kwam een regeling overeen, die
beoaalde dat de Nederlandse
priesters in Frankrijk één col
lectieve groep vormen, die aan
geslagen wordt op basis van de
officiële opgave van haar inko
men.
Desgevraagd berichtte de Franse
ambassade dat de Franse in
komstenbelasting ze maar niet
aanslaat, omdat ze getaxeerd
worden op 60% van het be
staansminimum: Fr.frs. 745.33
per maand oftewel Fr.frs. 8950
per jaar. Dat is. omgerekend in
Nederlands geld 3.500.
„Wanneer zo'ri geestelijke zes of
acht of meer parochies moet be
dienen, dan heeft hij een auto
nodig. Maar betaal dat nu eens
uit 60% van het bestaansmini
mum", rekent de heer Waals
voor. En hij tipt alweer aan het
volgende initiatief.
Er werd een overeenkomst getrof
fen met de Missie Verkeersmid
delen Actie, die de Nederlandse
priesters in Frankrijk voor
20.000 in haar begroting op
nam. Aangevuld «net 2000 van
de stichting, is er nu een bron
geslagen waaruit men wel geen
nieuwe voertuigen kan aan
schaffen, maar waarmee het
mogelijk is auto's rijdend ta
houden of te vervangen tegen
afbetaling. Op deze wi|ze wor
den in het eerste half jaar van
1973 zes priesters van een nieu
we auto voorzien, waarbij zij al
leen de rente van de afbetaling
hoeven te betalen.
Terug naar de oudedagszorg. Om*
dat de AOW-uitkeringen aan de
Nederlandse priesters in Frank
rijk maar zeer gering zullen
zijn, wil de stichting „Thuis
front" ook zorgen dat ze gebor
gen zijn, als ze niet langer in
staat zijn' het ambt uit te oefe
nen. In samenwerking met een
vermaard katholiek gerontoloog
beraamt het stichtingsbestuur
zich nu op plannen om ze te la
ten leven, zoals ze gewend wa
ren te leven' zonder hen een
nieuw milieu op te dringen,
waar ze „gezellig onder elkaar"
zijn. Er moet voorzien worden
in huisvesting en onderhoud, zo
dat ze hun AOW-uitkering naar
eigen believen kunnen opsoupe
ren. Dat betekent nog geen
weelde, maar er vallen voor de
bejaarde curés dan toch heel
wat zorgen weg.
Er bestaat al een hele wachtlijst.
En dat betekent een zware zorg
méér voor het stichtingsbestuur
dat de benodigde gelden moet
opbrengen.
Het is niet zonder bijbedoelingen
dat de heer Wauls het giro-num
mer van de stichting noemt:
600800 ten name van
NE.PR.IF., Voorhout, en de
bankrelatie Raitfeisenbank,
NE.PR.IF., Voorhout.
Hinder doet
bewoners
wegtrekken
LEIDEN Bewoners van de
Peoterswijk <*n het Rapenburg
hebben de handen ineen gesla
gen om de hinder van luidruch
tige café-bezoekers tegen te-
gaan. Het Idntiatief ging uit van
©eh bewoonster van de Dief-
steeg. Samen met enkele aridere
medebewoonsters Is zij de de
ren lang s gegaan om handteke-
Zuidwest is
aan de beurt
LEIDEN De volgende week is
Leiden-zuidwest aan de beurt
voor het bevolkingsonderzoek op
afwijkingen in de borstholte.
Het onderzoek wordt gehouden
in de Bevrijdingskerk aan de
Montgomerystraat op maandag
12 maart 14.00-16.30 en 17.30-
20.00 uur. Dinsdag 13 maart
9.00-12.00 en 14.00-16.30 uur.
Woensdag 14 maart 14.00-16.30
en 17.30-20.00 uur. In de Zuider-
kerk, Lammenschansweg op:
Vrijdag 16 maart 14.00-16.30 en
17.30-20.00 uur.
Alle inwoners van de betreffende
sector van de stad van 30 jaar
en ouder hebben een uitnodiging
ontvangen om aan het onder
zoek deel te nemen. Mocht hun
de opgegeven tijd niet schikken,
dan zijn ze ook welkom op een
andere dag. Op elk van de hier
boven aangegeven tijden
ringen te verzamelen van me-
jdestajrbders.
Inmiddels zijn er al zo'n 180 men
sen die hun handtekenin gezet
hebben. De lijst is op het eind
van de vorige maand naar bur-
geeester Vis de gemeenteraad
en de heer Oosterman ver
stuurd. Ze ging vergezeld van
een rapport, opgesteld door de
zoon van de intiatiefneemster,
de heer Kwaadgras, waarin ver
schillende incidenten vermeld
staan.
Uit het rapport blijkt duidelijk dat
de bewoners vooral in het week
einde geluidshinder indervinden.
„Het is gewoon verschrikke
lijk", zegt mevrouw Kwaad
gras, „Ruiten, worden inge
gooid, er wordt geürineerd te
gen deuren, er wordt gevochten,
enz. Hierdppr kunnen de kinde
ren in de Pieterswijk niet meer
slapen en de dames durven 's
avonds laat niet meer over
straat". Als de grootste boos
doeners wijzen de bewoners van
de Pieterswijk, de bezoekers
van de Vicolo-bar de Zodiak
Club en het Kreatief Sentrum
Oneeveer rond de zelfde tijd be
sloten enkele bewoners van het
Papenburg ook actie te gaan
voeren tegen café-nezoeker. Er
word een rief verstuurd aan de
gemeenteraad waarin eword
aangedrongen op een stop op de
stroom van "horeca"-bedrijven.
Bovendien wiizen zij op het
brandgevaar bij een bar als bij-
voo-beeld Hvmpe, da votor een
deel aan een b'büotheek ligt
met de meest kostbare hand
schriften. e
De bewoners van het Rapemburg
schijnen de meeste last te heb
ben van auto's, die vlak langs
hun deuren worden gezet, zodeat
zij 'savonds de deur niet meer
uit komen.
In een gezamenlijke actie trach
ten deze bewoners nu bij de ge
meente te bewericsrtelligen dater
geen vergunninen meer worden
uitgereikt. „Burgemeester Vis
heeft eens gezegd dat ernog
plaats was voor zo'n 35 bars in
de binnenstad. Dat kane hij mak
keijk zeggen hij hoeft er niet in
te wonen". Al met al lijkt het
er op.volgens de bewoners dat
de gemeente hen wil wegpesten.
Lijst met hand
tekeningen
in commissie
vergadering
„Dat is bij verschillende men
sen al gebeurt, die zijn uit zich
zelf weggegaan. Er is zelfs hier
iemand die alle panden om ezich
heen opkoopt om te voorkomen
dat er weer een bar komt".
Het ziet er naar uit da er voorlo
pig geen oplosesing komt voor
het probleem. Enerzijds wil de
gemeente van de binnenstad
een uitgangscentrum maken,
anderzijds wil men de bewoners
in bescherming nemen. Van dat
laatste merken de bewoners
niet zoveel: „Als er gevochten
wordt, komt de politie wel,
maar zij steekt geen hand uit".
Te bewoners hebben intussen wel
respons gekreen op hun brieven.
In de volgende commissie-ver
gadering van de Algemene
Btuurlijke aangelegenheden, zul
Ien het rapport en de brieven
uitvoerig worden besproken in
bijzijn van de verschillende ini
tiatiefneemsters. e
Mr. de Brauw:
Langebrug: overdag rustig, 's avonds herrie
VOORSCHOTEN In Voorschoten «prak Jhr. Mr. M. L. de Brauw
voor leden van DS'70 en belangstellenden over ,,De Aanpak van
DS'70". De huidige kabinetsformatie stond In zijn betoog centraal
en Mr. De Brauw meende dat door diverse omstandigheden thans
de democratie In gevaar kan komen, mede omdat er Iets scheel zit
met het partij-politieke wezen. De rol van Mr. Burger in de kabi
netsformatie is, dat hij een versnelling heelt aangebracht in die
partij-politieke afbraak, maar daardoor staan avonturiers op In al
lerlei fracties. Tot oen van die avonturiers rekende Mr. De Brauw
Drs. Boers ma. „Aan Boersma ontbreekt een orgaan en dat is de
ruggegraat", aldus de heer De Brauw, die daarra met nadruk ver
klaarde heel diep reepekt te hebben voor de vakbewegingen, maar
het onjuist te vinden dat deze valcbewegingen rich te veel gaan op
stellen als politieke partij.
In Nederland zijn we thans bezig
ons tegen elkaar op te zetten.
Juist nu heeft Nederland een
sterke regering nodig, die diver
se nare maatregelen maar
noodzakelijke maatregelen zal
moeten nemen om de voort
schrijdende inflatie tegen te
gaan. Een regering formeren,
die alleen de r-.ecrd- :-c!d vn
de Ka- c k-n k* '-"-i do- eni
ge Kamerleden, die tijdelijk hun
fractie vaarwel zeggen, kan
nooit krachtig optreden.
De progressieve drie (P.v.d.A.—
D'66 cn PPR) hebben zich voor
de verkiezingen tot afspraken
laten verle den, die na de verkie
zingen niet uitgevoerd kunnen
worden omdat de krachtsver-
hovd'r- drast'sch veranderd Is
door de grote winst van de
n bat verlies van D'66.
De confessionele groeperingen
n rog steeds niet kiezen
t ;sen V.V.D. en P.v.d.A. Deze
verandering en deze besluite
loosheid maken een kabinetsfor
matie haast onmogelijk, aldus
Mr. De Brauw.
LEIDEN Namens de Maat
schappij tot Redding van Dren
kelingen heeft burgemeester Vis
gistermorgen een bronzen leg
penning met bijbehorende draag-
medallle uitgereikt aan de Leid
se politieagent C. G. Gleisberg.
Agent B. v. d. Berg ontving een
waarderend schrijven. De agen
ten werden onderschelden we
gens hun kranige poging, het le
ven te redden van een 68-jarige
Inwoner van Leiden.
Beide agenten werden op 25 april,
vorig jaar, tijdens hun avond
surveillance tiaar de Jan Vos-
sensteeg geroepen, waar een
man door onbekende oorzaak
onwel was geworden. Zij stelden
vast, dat de man geen polsslag
of hartslag meer had. Niettemin
begonnen ze onmiddellijk
mond-op-mond-beademing en
hartmassage toe te passen. Na
dat de man door de Eerste
Hulpdienst naar het Academisch
Ziekenhuis was gebracht, ver
toonde hij weer tekenen van le
ven. De dienstdoende arts deel
de de agenten mee, dat de ge
zondheidstoestand van de man
redelijk vooruit was gegaan.
Het snelle optreden van de bei
de agenten heeft echter niet mo
gen baten want drie dagen later
overleed de bejaarde alsnog.
