NIEUW STERRETJE
AAN LEIDSE
CULINAIRE HEMEL
INDUSTRIE- OF WOONBESTEMMING?
Brandweerkazerne bree kijzer
voor uitspraak over „Waard"
Stem des Volks
maakt indruk
met ,Te Deum'
van M. Haydn
Stormloop op
Enzo 's pizza 's
Aroma van een
zoele avond
stad en randgemeenten
OOK
Wat u
moet
weten
Toch benzinepomp
voor taxibedrijf
973>AGINA 3 WOENSDAG 28 FEBRUARI 1973
LEIDSE COURANT
leiden De laatste tijd krijgt de
Leidse burgerpot er nogal
wat concurrentie bij. Gerenom
meerde eetgelegenheden hebben
het economisch strijdperk moe
ten verlaten, maar de Chinees-
Indonesische magenvullers zet
ten hun kruidige penetraties
voort. Er zijn toeristisch-Spaan-
se plekjes bijgekomen en in de
Janvoss-ensteeg verspreidt een
Turks etablissement geuren die
een goed Leidenaar achterdoch
tig maken. Aan het toch niet
overdadig bezette Leidse culi
naire firmament pinkelt sinds
een half jaar een nieuw ster
retje. Een azuren komeetje, dat
omhoog geschoten is aan het
Noordeinde, waar het aroom
hangt van een zoele zomer
avond onder pijnbomen, wellicht
een sensuele momentopname
van een zuidelijk oponthoud, dat
voor het vitrinetje van de Pizze
ria-Bistro van Vincenzo Amato
weer gloed krijgt in de herinne
ring.
Vreemd, maar de nostalgie krin
gelt op het Leidse Noordeinde
door een ga«*»nd portiek naar
buiten. Je staat er voor het ven
ster met je neus op een eerlijke
oven en ziet de pizza's rijpen tot
wellustige pannekoeken, die on
der regie van signore Italo
(rechtstreeks uit Rome) aan-
toruinen tot substantiële lekke-
re-hongerdoders. Of Italo het
nou leuk vindt of niet, hij staat
er urenlang te manipuleren. En
de mensen buiten kijken op z'n
vingers en komen watertandend
binnen. Dat is ook de bedoeling
van Italo, en de hele opzet van
Vincenzo, die in de wandeling
en troetelenderwijs Enzo wordt
genoemd. Toen Enzo Amato in
augustus van het vorig jaar, na
de eigendomsovername, de ta
feltjes en stoelen kwam rang
schikken (een heksentoer, want
je kunt je er nauwelijks keren
of draaien) ontmoette hij er de
laatste resten van een "petit
restaurant hollandais", een eet-
tent die bij studenten in een be
hoefte voorzag.
Sindsdien gaan de pizza's, lasag-
na en spaghetti er als koek in.
z'n 20ste te zwerven. Van huis-
uit is hij musicus. Vanzelfspre
kend. En, hoe kan het anders?,
hij speelt gitaar. Geraffineerd.
Hij zingt daar uiteraard bij,
met een fluwelen stem, die naar
de zon doet hunkeren. Napels is
ta, Napolitana, Siciliana, Borro-
meo. Maar als je zijn specialité
verorbert, vergeet je alles. En
dan die capuccino, met snufje
cacao erop. Voortreffelijk. Mis
schien, dat in plaats van een
pizza een Lasagna een ander
verhaal heeft verteld, maar met
dezelfde melige inhoud: lagen
gestreken macaroni, ham ertus
sen, kaas en tomatensaus er
over heen. Men nuttigt stok
brood erbij.
,,Vele koks bederven de brij", zo
wil een doeken affiche tegen de
wand. Maar niet in de pizzeria
van Enzo. Behalve de Italiaanse
van Italo is er nog de Franse
eetcultuur van kok Patrick (on
middellijk uit Parijs", zegt
't Galgje van binnen.
Enzo, over een tijdspanne van 5
jaar heen). Romaanse roman
tiek in duplo. Dat vind je niet
eens in Amsterdam: twee in
één. due in uno, molt' importan
te. De Italiaanse en Franse keu
ken stomen aan het Noordeinde
hand in hand. „Hier is alles,
dat tref je nergens", vertelt
Enzo met beide handen „ik
ben geen chauvinist, maar op
eetgebied is er alleen maar
uw selectie maken. De gerech
ten worden gedistribueerd door
twee charmante meisjes, die mo
gelijk een ogenblik de aandacht
voor het menu doen verflauwen.
Daar Is Jeanette ("een paar
En of dat nog niet genoeg was,
kwam er een bistro, waarin de
Franse cuisine een verfijnde
aandrang uitoefent op de zintui
gen. De pijpenla van Enzo
Amato is in optima forma;
zoals elke rechtgeaarde honger-
opwekkende bistro moet zijn:
niet strakglimmend en bloot,
maar onopvallend en onooglijk
weggedoken, bruin en donker,
door een klein raam slechts een
blik toestaand in en hartroerend
interieur, waar lekkerbekken,
celibatairs en gelieven hutje en
mutje genieten in een tempeltje
der kostelijke ervaring.
Voor de deur staat (foutief gepar
keerd) geen "macchina italia-
na", maar een rood Marrisje.
Spijtig: een Italiaan die Fiat
verloochent. Vincenzo Amato,
een 31-jarige Napolitaan. Een
naam die zingt. Ook een nomen
est omen, want, zo zegt een in
gewortelde rappe Italiaanse
zegswijze: "Amare e non essere
amato tempo perduto", "be
minnen en (desondanks) niet
bemind worden is verloren
tijd". Aan zoiets begint een Ita
liaan niet eens. Enzo begon op
al van eeuwen her de voedings
bodem voor kerstballen en een
canzona die duizenden eigen-
heimse beoefenaren heeft.
Goed, Enzo ging zwerven. Via
Rome, Milaan, België, Duits
land, Zwitserland, Teheran en
Brussel kwam hij in Nederland
terecht. In Teheran ging hij op
de foto met (wijlen) Pier Angeli
in een Japanse club. Zij waren
goede vrienden. Zes jaar gele
den begon Amato de snaren te
beroeren in het Amsterdamse
Esso Motor Hotel bij de RAI.
Hij zong Franse, Engelse,
Spaanse en Italiaanse liedjes.
Als u wilt, draait hij een bandje
met een opname voor Radio
Suisse. Nu staat Enzo achter de
bar in zijn pizzeria. Maar over
een paar weken pakt hij weer
dc gitaar, want het Napolitaan-
se bloed kruipt waar het niet
kan gaan. 's-Avonds is het bij
Enzo Amato vol in de zaak. Het
is er te klein. De Italiaanse ge
rechten liggen op de borden in
een gesloten formatie. Als je op
wilt staan, siddert je beweging
door het hele zaaltje. Het is
dringen, met de pizza Margheri-
Enzo Amato met de filmster Pier Angeli in een Spaans eethuis.
Frans en Italiaans".
De cuisine van Patrick bevindt
zich achter de schermen naast
het koude kale achterplaatsje.
Daar beweert Patrick de tour-
nedos Stroganoff, de boeuf
Bourguignon, de entrecöte Pro-
vencale, de escalope Viennoise en
de cotelette Grand-mère (ofwel
oma's ribbetje). U kunt bij hem
desgewenst kennis maken met
een malse slak. Een obligate di
mensie aan de specialiteiten
wordt verleend door Italiaanse
en Franse kaassoorten. Het ge
heel kan omspoeld worden met
uitgelezen en minder uitgelezen
wijnen. Eccola en voilé; u kunt
woorden voor haar, alstublieft
dank u wel"): un fiore d'amore,
molto bella, een muurbloempje
dat de lippen doet tuiten. Daar
is ook Corrie (een paar woorden
voor haar, alstublieft), die aan
de automaat net zulke pittige
capuccino ontrukt als de beste
padrone In Trastevere. Ik wil
maar zeggen; het wordt u bij
Enzo allemaal aantrekkelijk ge
noeg gemaakt.
Met een tinteling in de ogen be
weert Enzo, dat hij Nederland
een mooi land vindt. "Ik ben
blij er te wonen; de mensen
zijn vriendelijk en sympathiek".
Waar heb ik dat meer gehoord
"Contact met fijne mensen; die
zijn er overal. Hier komen ook
leuke mensen. Steeds minder
studenten, want de gematigde
prijzen zijn voor hun wat aan
de hoge kant. Enzo Amato wil
een selectie maken, even spe
ciaal als zijn specialité. Hij
gaat ook uitbreiden. Naar bo
ven. Als de familie daar over
een paar maanden weg is. „Ik
hoop", zegt Enzo met de armen
even omhoog. En dan weetje
wel, dat het een half jaartje la
ter kan worden.
Het interieur is nog niet helemaal
aan kant. Er staan een paar
"antieke" tafels en de bar heeft
gedraaide zuiltjes (van een
trap). „Mijn Hollands is
slecht", bekent Enzo, die veel
uitlandig is geweest; "ik zoek
een Nederlandse professor voor
een paar uur per week". Het
mag wat hem betreft na eni
ge verduidelijking ook een le
raar zijn. Zonder meer is zijn
Nederlands veel beter dan mijn
Italiaans, 's-Middags om vijf
uur gaat de pizzeria open, tot
elf uur 's avonds, 's Zondags is
deze inrichting voor het strelen
van uw tong gesloten. Vincenzo
Amato hoeft zich niet beleefd
aanbevolen te houden. Men
loopt de deur bij hem plat, in
een geprolongeerde eredienst
aan de maag.
TON PIETERS
LEIDEN De Juridische fa
culteit van Leidse studenten
organiseerd in de Raadszaal
van het Stadhuis een interu
niversitair pleitconcours. Op
dinsdag 13 maart zullen te
gen elkaar pleiten de Katho
lieke universiteit te Nij:
gen en de Vrije universiteit
te Amsterdam; de Leidse
universiteit en de universi
teit van Amsterdam; de
Katholieke Hogeschool te
Tilburg en de Erasmus uni
versiteit te Rotterdam en de
universiteiten te Groningen
en Utrecht. Een jury zal het
pleit beslechten. Het con
cours begint om 10.00 uur en
is voor iedereen toegankelijk.
LEIDEN In Holiday Inn
houdt het district Zuid -Hol
land van de Kon.Ned.Ver.
voor EHBO op zaterdag, 17
maart a.s. haar jaarlijkse
districtswedstrijd. Deze wed
strijd is bedoeld als selectie
wedstrijd, waardoor bepaald
wordt, welke afdeling wordt
afgevaardigd nar de Natio
nale wedstrijd op 19 mei in
Emmen.
LEIDEN Op Wereldge
bedsdag, 2 maart komen in
vele landen mensen bijeen
om te bidden voor de nood
in de wereld, voor de naas
ten of voor eigen intentie. In
Leidèn zijn gebedsbijeenkom
sten in de Doopsgezinde
Kerk, Pieterskerkstraat 1,
om 8 uur; in de Antonius-
kerk, Vijf Heilaan, 8 uur en
in de kapel Verbum Dei,
Plantage 16 om 11 uur.
LEIDEN Wie belangstel
ling heeft voor het streven
van de onlangs opgerichte
stichting "Diogenes Leiden",
de woonfunctie van de Leid
se binnenstad te bevorderen
en het stadsgezicht te verbe
teren, kan contact opnemen
met mevr. A.M. Snoek
Koning, die telefonisch be
reikbaar is onder nummer
44416. Abusievelijk werd
haar nummer in de krant
van gisteren verkeerd afge
drukt.
LEIDERDORP Morgen
vergadert de commissie voor
maatschappelijk welzijn in
het gemeentehuis te Leider
dorp. Deze openbare verga
dering begint om acht uur
's avonds in het gemeente
huis. Belangrijke agenda
punt is de brief van de stich
ting maatschappelijke dienst
verlening „Midden-Rijnland"
te Leiden, over fusie vast
stelling kostprijzen voor ge
zinsverzorging en raming
subsidie in de kosten van
algemeen maatschappelijk
werk.
LEIDEN De nieuwe brandweerkazerne moet er komen. De brand
weer loopt vast in de binnenstad. Het gebouw, zoals dat ontworpen
Is, vindt ook geen weerstand bij de raadscommissies. Maar de
plaats, waar de kazerne geprojecteerd is, gebruikte de heer Ampt-
meyer (PSP) gisteravond in de commissie stadsontwikkeling als
breekijzer om het college van b. en w. een uitspraak te ontlokken
over de bestemming van de (rest van de) gronden In de Waard.
Op instigatie van de heer Waal (PvdA) ging de commissie tenslotte
akkoord met het voorstel van plaatsvervangend voorzitter Ham, b.
en w. om zo'n uitspraak te vragen, voordat het punt „brandweerka
zerne" in de raad komt.
De heer Amtmeyer had ver
klaard, ontevreden te zijn over
b. en w. omdat zij, hoewel de
commissies van algemene be
stuurlijke aangelegenheden en
van economische zaken de plan
nen voor de brandweerkazerne
al behandeld hebben, nog nooit
hebben uitgevochten of de rest
van de Waard industrieterrein
moet blijven, of voor woning
bouw moet worden bestemd.
Wethouder Ham bevestigde, wat
de heer Amptmeyer had gesig
naleerd: het loopt niet zo hard
met de industrievestiging. Er
zijn zelfs bedrijven, die hun per
ceel grond aan de gemeente te
rugverkopen. De brandweerka
zerne is niet strijdig met het in
dustrie-karakter van de omge
ving. „Maar wel met de wo
ningbouw, gezien de omvang
van het project", riposteerde
Amptmeyer.
Van ambtelijke zijde werd uit de
doeken gedaan, dat in de Waard
zonder brandweerkazerne
ca. 120 woningen gebouwd zou
den kunnen worden, die dan een
apart wijkje zouden vormen,
door de verbindingsweg tussen
Burggravenlaan en Sumatra-
straat afgesneden van de zee
heldenbuurt en voor winkels
etc. aangewezen op Hoge- en
VOORSCHOTEN "De
Forse Caters", Voorscho-
tens carnavalsvereniging,
heeft haar tweede carnavals
feest gevierd. In "De Gou
den Leeuw" was maar
plaats voor 250 zotten. Maar
die waren er dan ook alle
maal toen Prins Peter I met
de Raad van Elf arriveerde.
De muziek van "De Opwek
kers" deed wonderen.
WARMOND Het hek bij
de ingang van Marienhave
wordt door een smid geres
taureerd en vervolgens op
een naar achtergelegen
plaats neergezet.
Lage Rijndijk. Maar daarvoor
moeten dezelfde bruggen gesla
gen worden over Nieuwe- en
Oude Rijn, die ook nodig zijn
voor de ontsluiting van de
Waard als vestiging van de am
bachtelijke bedrijven uit de bin
nenstad (en andere industrie-
tjes). De ambtelijke stelling
was: de ontsluiting zal sneller
gaan, naarmate de gronduitgifte
sneller verloopt, waarbij de ves
tiging van de brandweerkazerne
een middel kan zijn om de nodi
ge bruggen eerder te (mogen)
bouwen. Amptmeyer daarente
gen meent, dat de grond sneller
zal worden uitgegeven, naarma
te de ontsluiting er sneller
komt. Hij informeerde of er
geen andere plek in de stad is
om de brandweer te vestigen:
er is geen raadsbesluit over de
plaats van vestiging, waarom
zou de commissie dan niet over
vestiging elders kunnen discus
siëren?
Maar er bleek eenvoudigweg geen
andere plaats dan die in de
Waard: aan de (ring-)weg en
aan het water, dat praktisch is
voor het oefenen met waterka
nonnen en met „duikers", maar
ook voor het beproeven van de
pompen.
De exploitatieopzet van het ter
rein is zo, dat het praktisch
geen verschil maakt of er nu
woningbouw of industrievesti
ging komt: bijna 90 per m2.
Dat betekent dat de grond, no
dig voor de brandweerkazerne,
alleen al ongeveer een miljoen
moet kosten. Desgevraagd be
loofde wethouder Ham de com
missieleden de meest praktische
vorm te doen zoeken voor het
uitgeven van de grond: ver
huur, erfpacht of overdracht in
eigendom. Het antwoord op de
vraag waarom de bouw onder
hands zou moeten worden aan
besteed, luidde dat het hele plan
binnen 54 weken werkelijkheid
kan zijn, als het aan Bredero
wordt gegund.
De Waard: 3.5 hectare groot. Als industrieterrein trekt het niet: de ambachtelijke bedrijfjes uit de bin
nenstad zijn financieel niet bij machte, er te bouwen. Moet het industriegebied blijven of moeten er
huizen komen? B. en w moeten zich snel uitspreken.
LEIDEN Een jarenlang slepen
de en weinig verkwikkelijke
zaak kwam gisteravond tijdens
de vergadering van de commis
sie stadsontwikkeling tot een be
vredigend einde. De voorgevel
rooilijn van de Pelikaanstraat
tussen Haarlemmerstraat en
Oude Vest zal spoedig worden
vastgesteld. Daardoor zal de fir
ma werkhoven, taxibedrijf en
garage, haar verbouwingsplan-
nen toch kunnen verwezenlijken.
Hangende de vaststelling kan
het bedrijf een regeling treffen
om zijn benzinepompen „binnen
het bedrijf" te verplaatsen.
Dertien jaar geleden kocht de
heer Werkhoven twee panden
naast zijn garagebedrijf. Zes
jaar geleden trad hij in onder
handeling met de gemeente over
de uitbreiding die hij aan zijn
bedrijf wilde geven. Hij kreeg
toestemming, de gekochte pan
den onbewoond te laten teneinde
ze t.z.t. bij zijn bedrijf te trek
ken. Toen daarop de z.g.
Noord-zuidroute gebaand werd,
ontstonden er moeilijkheden: de
gemeente bepaalde, dat de ben
zinepompen in het portiek aan
de Pelikaanstraat moesten ver
dwijnen. De pompen waren
voornamelijk ten dienste van
het taxibedrijf, dat daardoor ten
dode was gedoemd.
De plaats van de pompen zou o.a.
strijdig zijn met de benzinepom
penverordening: ze stonden nau
welijks dertig meter van de
Haarlemmerstraat en nog geen
tien meter van de Van der
Werfstraat, die in het wegen-
pIan-1961 gedacht werd als een
tweebaans bedieningsweg voor
de bedrijven aan de Haarlem
merstraat. De gemeentelijke
plannen pakten allemaal anders
uit. Zo bleef de Van der Werf
straat dank zij de bouw van
het „Agnescomplex" voor Stu
dentenhuisvesting een smalle
straat.
Toch moesten de pompen weg. In
een kort geding voor de Haagse
Arrondissementsrechtbank werd
het bezwaar van de heer Werk
hoven niet ontvankelijk ver
klaard. De raadscommissie voor
de beroepsschriften bepaalde
dat ze mochten blijven totdat de
nieuwe Pauwbrug geopend zou
zijn. De gemeenteraad verzocht
onlangs, de affaire door dc
commissie stadsontwikkeling te
doen bezien.
Gisteravond bleek, dat de heer
Werkhoven niet had kunnen ver
bouwen waarbij de verplaat
sing van de pompen was inbe
grepen doordat er geen voor-
gcvelrooilljn voor de Pelikaan
straat is vastgesteld. Toen was
het leed gauw geleden. Wethou
der Ham, zegde toe de rooilijn
snel te doen vaststellen; de heer
Werkhoven stelde in het vooruit
zicht dan spoedig te zullen bou
wen: een garage met de inrit
aan de Pelikaanstraat en de uit
rit aan de lege Werfsteeg en de
pompen in de zijgevel.
LEIDEN -- Het was bij de uit
voering van „De Stem des
Volks" dinsdagavond In de
Stadsgehoorzaal vooral het
„Te Deum" van Michael
Haydn, waarin het koor zich
bijzonder heeft onderschei
den. Sterk was de inzet van
de sopranen, en het gehele
koor ontwikkelde een span
ning, die het gedurende het
verdere verloop heeft ge
handhaafd. Met grote intelli
gentie reageerden allen op
de intenties van dirigent Henk
Brlër, die hier zijn koor en
het Toonkunstorkest goed In
de hand had.
Een moeilijker opgave bleek
„Der Oceanflug" van Kurt
Weill, een werk waarvan
men zegt, dat het „eenvou
dig" en pakkend is. Dit laat
ste is juist, maar in het
„eenvoudige" schuilen veel
voetangels en klemmen,
waarmee vooral het orkest
(de Koninklijke orkestvereni
ging „Symphonia" uit Rot
terdam te maken kreeg. Men
bedenke echter dat het een
amateurorkest is, waarvan
het technische niveau van de
leden nogal uiteen ligt. En
het is voor een dirigent een
allerminst eenvoudige zaak,
niet alleen hiermee rekening
te moeten houden, maar ook
met andere faktoren, als bij
voorbeeld nervositeit van
zijn mensen, die zich laat
gelden bij een foutieve inzet,
hetgeen op zichzelf niet zo
erg is, maar die kunnen lei
den tot onzekerheden. Henk
Brit'r wist ze op te vangen.
Solisten in dit werk waren Ma-
rius van Altena (tenor) die
de Lindberg-partiJ vertolkte,
Ruud van der Moer (ba
riton) en Henk van den
Brink (bas). Van hen maakte
Ruud van der Meer de sterk
ste indruk, maar ook Henk
van den Brink had begrip
voor de stijl waarin hij zijn
partij moest brengen. Marlus
van Altena, niet groot van
volume, kreeg het moeilijk
boven het orkest uit te ko
men. Bovendien deed hij het
te mooi. In deze partij ver
wacht met spanning, meer
„Sprachgesang". En daar
waar hij spreken moest,
bleef hij vlak en inhoudloos.
De sopraan Leny Stevens-
Ridderhof was in de Concer
taria K.V. 505 van Mozart in
haar element. Zij zong met
overtuiging en met grote
dramatische zeggingskracht.
Ook hier toonde deze mooie
sopraan haar veelzijdigheid.
Willem Hielkema had in zijn
obligaat-pianopartij nog niet
direct zijn grote vorm gevon
den (te veel pedaalgebruik),
die hij later ontwikkelde als
solist in de Concertsuite van
Hugo Godron. Daarin was
hij geestig met een puntige
en tintelende ritmiek. De
prestaties van het orkest,
niet in alle opzichten gaaf,
waren in elk geval toch heel
loffelijk te noemen, temeer
omdat ook dit werk beslist
niet gemakkelijk is.
Al met al een uitvoering,
waarin vooral het koor een
sterke indruk heeft achter
gelaten.
