Nieuwe aktie
voor L. Trepper
Pilconsult behoort
onder ziekenfonds
Ontmoeting van
paus met Meir
ging niet soepel
CeidócSouAcmt
Regering bereid
Indo-China te
helpen
bij opbouw
Bejaarde
kraakt
kamer
ZATERDAG 20 JANUARI 1973
LEIDSE COURANT
PAGINA 7
Premier Golda Meir heeft gisteren in Tel Aviv een persconferentie
gehouden over haar reis naar Parijs, Genève en het bezoek aan de
Paus. Over de ontmoeting met Paus Paulus liet ze zich nogal kri-
tisch uit.
TEL AVIV (AP) De «?rsfe ont
moeting in het Vaticaan tussen
een paus en een Israëlische pre
mier is niet geheel en al soepel
verlopen en was gelardeerd met
momenten van grote spanning,
aldus hif?ft premier Golda Meir
in een gisteren verschenen in
terview bekendgemaakt. (In het
dagblad Maariv zegt mevrouw
Meir dat zij tijdens de audiëntie
in het Vaticaan jongstleden
maandag moest denhen aan het
christelijke kruis als het sym
bool waaronder joden generaties
lang werden gedood.
De opening van het gesprek was
helemaal niet naar mijn zin- ci,
teert Maariv mevr. Meir. Bij 't
begin zei de paus tegen mij dat
hij moeilijk kon begrijpen hoe
het Joodse volk, dat barmhartig
zou moeten zijn, zo in eigen
land zo hardvochtig kon optre-
dlen.
Ik kan er niet tegep als er zo te
gen ons wordt gesproken. Ik
heb eerder dit soort ervaringen
gehad en ik doe voor niemand
een stap opzij die met dit soort
uitspraken de conversatie denkt
te kunnen openen. Dus ik zei te
gen de Paus: Uwe heiligheid
weet u wat mijn vroegste herin
nering is? Een pogrom in Kiev.
Toen we barmhartig waren en
geen eigen land hadden en zwak
waren werden we naar de gas
kamers gesleept,
Dit waren de woorden van dfe 74-
jarige grootmoeder-premier in
een openhartig, gedetailleerd in
terview over de historische au
diëntie in het Vaticaan bij Paus
Paulus VI.
Mevrouw Meir onthulde ook dat
Israël om de audiëntie had ge
vraagd nadat het Vaticaan had
laten doorschemeren positief te
zullen reageren op een dergelijk
verzoek. Hiermee lijkc de onze
kerheid, over de kwestie op
wiqns verzoek het gesprek tot
stand is gekomen, uit de we
reld.
Amsterdam (ANP) Leopold
Trepper, de 69-jarige Poolse
Jood, die ln de Tweede Wereld
oorlog voor de Russische oorlog
voering ln België en Frankrijk
het spionagenet „Die Rote Ka-
pelle" opbouwde, zit nog steeds
in Polen en krijgt geen visum
om zich bij zijn vrouw in Ko
penhagen te voegen. Polen wil
zijn nationale verzetsheld niet
kwijt. Het visum wordt hem ge
weigerd „om redenen van
staatsbelang".
Eert klein Nederlands actiecomité,
dat vorig jaar een actie ontke
tende om, hem een uitreisvisum
te bezorgen hernieuwt die po
gingen nu de NOS is begonnen
met de uitzending van een serie
van zeven afleveringen over
„Die Rote Kapelle". Het initia
tief gaat uit van enkele publicis
ten.
Vorig jaar zijn lijsten met handte
keningen aan de PooN mbas-
sadeur toegezonden. en is
Treppers gezondheid iteruit
gegaan. In Frankrijk is een ac
tie op gang gekomen om hem
van extra medicijnen te voor
zien. Het actiecomité in Neder
land wil daaraan gaan mede
werken-
Nederland heeft vorig jaar op de
televisie met Trepper kennis
kunnen maken. „Achter het
Nieuws" van de Vara zond toen
een interview met hem uit, ge
maakt in zijn woning te War
schau.
De thans lopende tv-serie, ver
vaardigd door een Duitse regis
seur in de vorm van een gedra
matiseerde documentaire, is
volgens Trepper zelf op ver
schillende punten historisch niet
gehesfl juist. Het aotie-comité is
bang, dat Trepper er ietwat
dubbelhartig in tevoorschijn zal
komen. Tegen het werk van
spionnen bestaat nu eenmaal al
tijd veel achterdocht. In dit ver
band deelt het comité mede,, dat
de naam van Treoper in een re
cente Franse rechtszaak geheel
is gezuiverd.
Het Witte Huis heeft deze
foto van het geheime over
leg van Henry Kissinger
met de Noorclvietnamese
onderhandelaar Le Due
Tho op 13 januari in Pa
rijs, vrijgegeven. Rechts
ed Amerikaanse delegatie
met in het midden Henry
Kissinger. Links de Noord-
vietnamese onderhande
laars met tweede van links
Le Due Tho.
Hij houdt de tanden stevig op elkaar geklemd, mogelijk denkend: „Mij zullen ze niet in de bek kijken".
Ook deze driejarige hengst Rondeei's Carefulle moest geloven aan een veterinair onderzoek, bij de
traditionele centrale keuring van dekhengsten in de Brabanthallen in Den Bosch.
- (Van een onzer verslaggevers)
Den Haag De Hoge Raad heeft
bepaald dat de pilconsulten,
door de huisartsen gegeven aan
ziekenfondsverzekerden die zon
der medische indicatie de anti
conceptiepil gaan gebruiken of
gebruiken tot het ziekenfonds
pakket moeten worden gerekend.
Dit betekent, dat de huisartsen
geen aparte vergoeding voor
deze pilconsulten kunnen vra
gen.
De Hoge Raad gaat er van uit,
dat het gebruik van de anti-con
ceptiepil voor de gezondheid
van vrouwen die de pil zonder
medische indicatie willen ge
bruiken, zodanige gevaren kan
opleveren, dat voorafgaand me
disch onderzoek en medische
begeleiding noodzakelijk zijn en
dat deze individuele preventieve
gezondheidszorg tot het terrein
van de huisarts behoort.
Het arrest van de Hoge Raad be
tekent - volgens een globale
schatting - dat de ziekenfondsen
een bedrag van 32 miljoen in
hun zak mogen houden. De
huisartsen hebben ingevolge een
afspraak met de fondsen, sinds
vier jaar geleden het besluit
viel om -het „pilproces" aan te
spannen, alle pilconsulten geno
teerd. Indien de Hoge Raad hen
in het gelijk had gesteld, zouden
ze de consulten over die jaren
achteraf vergoed hebben gekre
gen. Iedere huisarts zou dan ge
middeld 7000,- terugontvangen
hebben.
Britse acteur
Max Adrian
overleden
Londen (AP) Max Adrian, de
Britse acteur met de gouden
stem, is gisteravond op 69-iari-
ge leeftijd plotseling overleden.
De zeer veelzijdige toneelspeler
was juist thuisgkomen in zijn
woning in Surrey, na te hebben
gerepeteerd voor een televisie
spel, toen hij overleed.
Adrian trad het eerst op in een
musical. Lady be good van
George Gershwin. De laatste ja
ren behoorde Adrian, die ook
vele malen in Amerika had op
getreden, tot de Royal Shakes
peare Company.
HOENSBROEK (ANP) Aan de
77-jariye heer J. Mikkers heeft
de Hoensbroekse carnavalsver
eniging een onderscheiding
gekend voor het feit, dat hij als
bewoner van het bejaardencen
trum „Pius X" enkele dagen ge
leden een andere leegstaande
kamer in het centrum heeft ge
kraakt.
De heer Mikkers deed dit, omdat
de nieuwe kamer (met balkon)
die hem al enige tijd geleden
door de directie was toegezegd,
inmiddels weer aan iemand an
ders was beloofd.
Hierdoor dreigde de kamer met
balkon de neus van de heer
Mikkers voorbij te gaan. Midden
in in de nacht heeft hij toon zijn
kraakactie uitgevoerd, ,,op kou
sevoeten" door niemand gehol
pen, heet hij zijn meubeltjes
van zijn oude naar de nieuwe
kamer gebracht. Directie en be
stuur van het bejaardencentrum
hebben nog niet besloten, wat
ze thans zullen doen.
i zich af.
AFLEVERING 24
y
i Jean legde de laatste hand aan de cake waaraan ze be-
zig was, en vroeg Freda hem in de oven te zetten. Ze
i stond op en bracht haar handen naar haar rug alsof het
haar moeite kostte overeind te blijven. Ze was moe en
I dacht aan de bevrediging die ze altijd vond in het doen
van allerlei kleine dingen voor het gezin. Nu voelde ze
alles als een corvee. Het vormde niet meer de inhoud
1 van haar leven. Alles was leeg om haar heen. Het vlees
en bloed waren uit het gezin.
H.Hoe moet het als Michael hier is?", vroeg Freda.
„Hij kan vanavond niet komen, hij moet werken".
„Dat is dan uitstel van executie".
Jean ging naar de gootsteen om haar handen af te
spoelen. Ze bleef met één hand aan de kraan staat e
zei:
„Dat is maar goed ook, want misschien komt het niet
zover".
„Hoe moet het als Michael hier is?", vroeg Freda.
Ze keek naar haar moeder /2 het viel haar op, dat de
rimpels bij haar ogen scherper waren geworden en
haar be vegingen trager. Dat haar huid strak over haar
jukbeenderen gespannen was. wat de bijna wezenloze
ogen nog sterker deed uitkomen. Jean keel. haar doch
ter aan zonder haar te zien. Het was alsof ze dwars ook
door haar heen keek. Even meende Freda te weten wat
haar moeder bedoelde, maar ze zette het
Zoiets dacht men niet.
Jean waste af en Freda zat op het aanrecht. Ze praatten
in het besef, dat ze beiden trachtten, niet aan de bedoe
ling van Jeans opmerking te denken. Het was iets dat
eigenlijk niet gezegd had mogen worden, dat beseften
ze allebei. Zoals alle mensen wel eens overkomt, zagen
ze zich voor een bepaald feit geplaatst en probeerden te
doen alsof er niets gebeurd was.
Freda zei, dat ze Owen die middag geleerd had hoe hij
een baby een luier moest omdoen. Ze was enige uren
niet hem alleen geweest, maar was nog steeds niet ze
ker van haar gevoelens voor hem. Ze dacht aan het
moment, toen hij zijn hand op haar knie had gelegd,
aan de huivering die toen door haar heen was gegaan,
maar ze wist niet zeker wat het was. Misschien het
bewustzijn van zijn fysieke aanwezigheid, voor een deel
zeer zeker, maar er was ook nog iets anders. Ze kon
het precies zeggen. Het was geen andere man. Het was
iets wat steeds om haar heen was, iets in de lucht.
Iets in haar bereidde haar op iets voor, maar ze wist niet
waarop.
Edwin deed voorzichtig de voordeur open en hing zijn
jas en hoed op de gebruikelijke plaats. Hij hoorde Jean
en Freda in de keuken praten maar de deur was dicht.
„Wilt u niet over de brief praten?", vroeg hij fluiste
rend als een samenzweerder aan mevrouw Porter. „We
mogen geen hoop wekken".
„Hoop?", vroeg mevrouw Porter, een beetje verbaasd.
„Zeg maar dat u voor zaken hier bent, in verband met
uw huis". Jean en Freda kwamen de keuken uit en ver
welkomden hun gast met alle enthousiasme dat ze on
der de gegeven omstandigheden konden opbrengen. Fre
da nam haar mee naar boven om zich wat op te frissen
en Jean en Edwin gingen naar de huiskamer. Toen ze
binnen waren, deed Jean de deur dicht en ging er met
haar rug tegenaan staan, met haar hand aan de knop.
de toegang voor ieder ander afsluitend. Edwin zag het
verwijt in het gezicht van zijn vrouw, in haar hele hou
ding, en hij begreep dat zij hem op haar manier ver
antwoordelijk stelde, niet alleen voor alles wat er ge
beurd was, maar ook voor do komst van mevrouw Por
ter.
„Probeer haar op haar gemak te stellen", zei hij, „al
was het maar ter wille van Margaret. AN re on haar
gemak is, maakt ze het iedereen misschien niet zo
moeilijk. Ze is trouwens een srakker".
„Heeft ze gezegd waarvoor ze komt?"
Edwin loog en zei haar, dat het voor een zakelijke aan
gelegenheid was, waarbij ze hulp nodig had. Hij zag dat
zijn vrouw hem niet geloofde, maar ze waren te moe
om er verder op in te gaan. Ter wille van de vrede van
het ogenblik, lieten ze het onderwerp rusten tot later,
wanneer het weer naar boven zou komen als slecht ver
teerd voedsel, dacht Edwin. Hij voorzag een gesprek
met Jean, al was het jaren later, waarbij ze onver
wacht over dit moment zou beginnen. Ze zou elk woord
herhalen dat hij had gezegd. Ze zou weten of hij had
gezeten of gestaan en ze zou zelfs de titel van het boek
weten, dat hij in zijn hand had. Het was verbazingwek
kend zo goed als zij zich alles tot in details wist te her
inneren. Het beangstigde hem soms.
„In ieder geval is Michael er ni*t bij. Dat is tenminste
één geluk", zei hij.
„En het lijkt me beter dat een van ons bij Margaret
blijft om ervoor te zorgen dat ze zich niet te veel op
windt", zei Jean.
Toen ze weg waren, hoorde Owen, die op het kind zou
passen, het boven huilen en moest proberen het stil te
krijgen. De eerste poging in zijn leven, een baby een
schone luier om te doen. leidde niet bepaald tot een
succes en hij was blij toen er gebeld werd. Hij rende
naar bened',4, in de hoop dat het Freda was. en zo niet,
dan iemand anders van de familie. Hij had dringend
versterking nodig.
Toen hij de voordeur open maakte, kwam Michael bin
nen, die zichzelf voorstelde en even verbaasd was een
vreemde Australiër in huis aan te treffen als Owen toen
hij Michael zag binnenkomen.
„Weet je iets van baby's?", vroeg Owen verontschuldi
gend.
Michael antwoordde glimlachend dat hij er inderdaad
iets van wist. Nadat zijn vrouw was gestorven, had hij
zijn dochtertje Barbara verzorgd, en hij verwachtte
spoedig zijn kennis weer in praktijk te kunnen brengen.
Hij keek op zijn horloge.
„Ik mis niet graag het bezoekuur in het ziekenhuis",
zei hij, „ik heb even vrijaf kunnen krijgen om Marga
ret te bezoeken".
Hij ging niet verder op het onderwerp in, daar hij zag
dat Owcn niets van zijn relatie tot de familie begreep.
Hij vond het beter niet in details te treden, er zelfs he
lemaal niet op in te gaan. „Ik denk dat ik er wel zal
zijn voordat ze weggaan", zei hij, „maar ik hoopte dat
ik ze nog hier zou aantreffen".
Ze gingen samen naar boven om te doen wat, te oorde
len naar het aanhoudende gekrijs gedaan moest wor
den. Michael had maar vijf minuten nodig om het kind
te varzorgen, waarna hij naar het ziekenhui: vertrok,
Owen vol bewondering en lof achterlatend. Hij kon hem
niet genoeg danken.
(wordt vervolgd)
Samenwerking
politie in
Het Gooi
Hilversum (ANP) De vijf Gool-
se gemeenten met gemeentepoli
tie zijn gisteren overgegaan tot
vergaande samenwerking op po
litieel gebied. Hilversum, Bus-
sum, Huizen, Laren en Naarden
zullen onder meer gezamenlijk
hun materiële uitrusting voor de
politie gaan gebruiken en elke
politie-ambtenaar krijgt de be
voegdheid op het gebied van
een van de andere vier gemeen
ten op te treden. Een 7.0
doorgevoerde samenwerking Is
nog uniek in Nederland.
De samenwerking tussen de vijf
korpsen betreft zowel perma
nente als incidentele maatrege
len op het gebied van de sur
veillance in het algemeen, het
verkeerstoezicht en de misdaad
bestrijding.
De administratie van de vijf korp
sen zal worden ingericht, dat
alle gegevens onderling verge-
lijkbuar en uitwisselbaar zijn.
Ook belasting kent haar
grenzen
Uitgerekend op het moment dat de fiscus via de bekende „blauwe
brieven" probeert uit te zoeken wat de Nederlandse burger de
schatkist nog over 1972 schuldig is, onderschrijft een topman van
Financiën —staatssecretaris Soholten— dat in Nederland de belas
tingdruk de toelaatbaar-maximale grens nadert.
Hoeveel procent er dan nog wel bovenop kan, rekent de heer Scholten
niet voor ons uit; hij is wel wijzer, want wie in 1950 voorspeld had
hoeveel centen er van elke verdiende gulden er door de overheid
anno 1973 in het belastingzakje wordt opgehaald, zou voor gek gezet
zijn. Desalniettemin is het bciastingplafond hier hoger gelegd dan in
vrijwel alle vergelijkbare landen. Waarbij dan nog komt, dat ons
uitgebreide sociale zekerheidsstelsel weliswaar niet perfect is, maar
de gemiddelde burger toch wel voor een premielast stelt die samen
met de belastingdruk bijna de helft van zijn loon of salaris uit de
directe consumptie houdt.
Onder de echte of zogenoemde maatschappij-critici zijn er die de
grens nog lang niet bereikt vinden, omdat naar hun mening de ge
meenschapsvoorzieningen regel en persoonlijke keuze bij presteren,
verdienen en besteden bijkomstig zou moeten worden. Voor prakti
sche consequenties gesteld, laten ze evenwel blijken in feite niet an
ders te bedoelen dan via veranderingen in de inkomensverdeling het
leven voor de een wat plezieriger te maken en voor de ander wat
meer aan economische grenzen gebonden. Als het echt aankomt op
kiezen willen ook de meeste vakbonden de inkomens toch liever tot
elkaar laten komen door wat over te hevelen van de goed-verdie-
nenden naar de minder gelukkigen dan door extra fiscale druk op
de hogere inkomens.
In studies en verlanglijstjes inzake de maatschappelijke hervormin
gen wordt nogal eens over het hoofd gezien, dat drastische nivelle
ring van lonen ook fiscale gevolgen zou kunnen krijgen. De kleine
groep van topinkomens incasseert inderdaad een onevenredig groot
deel van de nationale welvaart, maaT zij vormt ook een bijzonder
aantrekkelijke clientèle voor de fiscus.
Fiscus houdt vast
Wat de fiscus door vermindering van het bruto-inkomen bij die zeer
hoge en „gewoon" hoge inkomens zou gaan missen, moet ze elders
zien te vangen. Want de fiscus moet vasthouden aan een bepaald
totaal om onze fllnk-uitgegroeide en onmisbare gemeenschapsvoor
zieningen te kunnen financieren. Zo beschouwd is de kreet van
staatssecretaris Scholten onze belastingen naderen het zindelijke
maximum ergens toch ook weer een kwestie van relativiteit. En
degenen die sterk propageren dat de meest-verdienden wat minder
ruimte gaan krijgen ten gunste van de minimumlijders, doen er
goed aan meer te denken aan een betere verhouding tussen de net
to-inkomens dan aan het afknotten van bruto-inkomens.
Onverenigbaar
Want het is bijvoorbeeld onverenigbaar, dat enerzijds geprobeerd
wordt de grens voor het belastingvrije inkomen zo hoog mogelijk op
te krikken en van de andere kant de bruto-inkomens waaruit de
meeste belasting geput wordt, sterk omlaag te drukken. In het be
lang van de gemeenschapsvoorzieningen zal trouwens de loongrens
beneden welke er geen belasting verschuldigd is, niet veel meer op
gestuwd kunnen worden.
Want naarmate de kans om belastinggeld te vinden in de directe
sfeer van lonen en inkomens kleiner wordt, zal de overheid zich
meer gedwongen zien geld te halen uit de indirecte sfeer. Maar met
belastingen als de B.T.W. en accijnzen kan de Nederlandse overheid
om twee redenen niet veel verder gaan: de verhouding tussen onze
belastingtarieven en die van andere E.E.G.-landen en de consequen
ties voor de sociaal-economische politiek in eigen land.
Het lijkt ons derhalve een onvermijdelijke conclusie dat wat door
druk op hogere inkomens aan belasting minder binnen komt. door
een brede bevolkingsgroep zal moeten worden opgebracht. Of met
andere woorden; in hogere lonen en inkomsten voor de grote massa
zal een deel moeten zitten, dat via de fiscus weer aan de collectieve
gemeenschap wordt afgestaan
Concessies van links
In de geruchtenstroom die sterker wordt naarmate de informatiepo
ging van de heer Ruppert een absoluut nulpunt dreigt te bereiken,
kan ook gehoord worden dat Den Uyl de confessionele partijen meer
concessies wil doen.
Dit zal enerzijds wel een gevolg zijn van de overtuiging zijnerzijds,
dat ook de PvdA wat moet doen om te voorkomen dat hel land re
geringsloos blijft, maar onderszijds bevestigt het dat Den Uyl toch
wel heel graag naar het Catshuis wil.
Maar elke concessie van links blijft onvoldoende, zolang Den Uyl
blijft eisen dat de inbreng in een kabinet van het linkse trio een
parlementair karakter moet mogen hebben, terwijl KVP, ARP en
CHU zich tot „randfiguren" zouden moeten beperken en dus voor de
extra-parlementaire bijkleur zorgen.
Of het kabinet wordt echt extra-parlementair en dan blijven met
Biesheuvel, Scbmelzer, Andrlessen enz. ook Den Uyl en Van Mierlo
buiten de regering, of links erkent dat de confessionele partijen ge
lijk recht hebben om van het extraparlementaire karakter van het
kabinet een schijn te maken.
Universitaire chaos
Minister van Veen had een dubbele reden om de zorgelijke toestand,
aan de Delftse T.H. ontstaan door de bestuursleegloop aldaar sne(
in de ministerraad te brengen: in de eerste plaats omdat het beeld
van ons universitaire leven chaotisch dreigt te worden; ten tweede
omdat de overheid met haar halfslachtige beleid inzake het ver
hoogde collegegeld in ruime mate debet is aan de bestuurscrisis in
Delft.
Wanneer in andere universiteitssteden hoogleraren weigeren college
te geven of hun functie helemaal opgeven, gebeurt dit begin 1973
niet voor de eerste, maar bepaald ook niet voor de laatste maal. De
democratisering van het wetenschappelijk onderwijs heeft naast al
lerlei redenen een deel van de studenten en vun het wetenschappe
lijk personeel vorm en inhoud van het onderwijs volgens een meer
derheidsprincipe willen laten bepalen.
Een hoogleraar, die wat hem opgedrongen wordt, oprecht voelt als
een aanslag op zijn verantwoordelijkheidsgevoel als wetenschaps
man. zal don het weigeren om op de eisen in te gaan niet alk-en als
zijn recht, maar ook als zijn plicht beschouwen. Vooral omdat de
studie-motieven van tegen hem opponerende studenten ioms o«k
van dubieus karakter zijn.
In Delft is het acute probleem ditmaal niet van onderwijskundige,
maar bestuurlijke aard. De oorzaak ligt hier voor een deel in de
omstandigheid dat de bestuurstructuren die voor ons hoger oc^er-
wijs zijn doorgevoerd van elk meningsverschil een conflict kunnen
Minister Van Veen moet volgende week zien hoe hij in Delft de knoop
ontwarren kan. We voorzien dat zijn opvolger in de toekomst meer
van dit soort karweitjes op tc lossen zal krijgen.
DEN HAAG (ANP) De rege
ring is bereid om na het staken
van de vijandelijkheden in dtf
landen van Indo-China bij te
dragen aan de wederopbouw
van deze landen. Zij geeft er de
voorkeur aan de hulpverlening
1 in het kader van de Verenigde
Naties tc doen plaatsvinden,
j maar zij zul zich in huur beslis-
j slngen mede laten leiden door
1 de wensen die de regeringen
van de betrokken landen naar
I voren zullen brengen.
I Dit is gistermiddag meegedeeld
door de ministers Schmelzer
van buitenlandse 7aken en Boer-
'tien van ontwikkelingssamen
werking tijdens een bijeenkomst
met de vaste kamercommissies
voor buitenlandse zaken en ont
wikkelingssamenwerking. In
deze vergadering gaf minister
Schmelzer een uiteenzetting
over de ontwikkelingen In Indo-
China sinds medio oktober van
het vorig Jaar.
Over de omvang van de hulpver
lening konden de bewindslieden
in dit stadium nog geen uit
spraak doen. De benodigde gel
den zullen moeten worden ont
trokken aan de reeds vastgeleg
de prirlteiten In het vlerjaren-
programma van de Nederlandse
ontwikkelingshulp.
Hoewel de regering het zwaarte
punt van haar hulpverlening
duidelijk op de wederopbouw
wenst te leggen, hetgeen eerst
na do beëindiging van de vijan
delijkheden op zinvolle wijze
kan plaatsvindon, juicht zij het
particuliere Inltlntief toe dat in
Nederland al op gong gekomen
is. De ministers achten deze ac
tiviteiten zeer geschikt voor het
verlenen van directe noodhulp.
De Amerikaanse luchtmacht heeft
bekendgemaakt dat er een twee
de piloot is beschuldigd van te
hebben geweigerd een aanvals-
vlucht te doen op Noord-Vlet-
nam tijdens de Kerstdagen.
Het was kapitein Dwight J. Evans
Jr.. oud 26 Jaar en piloot van
een Phantom jachtbommenwer
per behorend tot het 34ste tacti
sche jachteskader, dat is gesta
tioneerd in Thailand.
De eerste dienstweigeraar was de
30-jarige kapitein Michael Heck,
piloot van een zware bommen
werper.
Beide vliegers zullen wegens het
niet opvolgen van een hevel
voor de krijgsraad verschijnen.
