Slechts drie boksers
ontweken vuisten van
„beresterke" Foreman
BELG PIENS AANGEWEZEN OP
NEDERLANDSE SCHAATSBANEN
WILLEM DE JAGER VAN AZ:
Ik sou nooit 'n vriend
van een andere
rechtsbuiten kunnen zijn
Kind januari titelgevecht tegen Frazier
11
iLKMAAR „Als één van Ajax zulke dingen doet, noem
je het wereldklasse. Bij AZ zeg je: dat is Willem", ge
woon een anonieme uitroep van een AZ supporter na een
wervelende actie van de bonkige rechtsbuiten van de Alk-
maarse eredevisieclub. Het is een opmerking die Willem
de Jager helemaal typeert. Willem is de man van soms
veergaloze momenten, de man ook die even daarna af
grijselijke dieptepunten heeft. Het Alkmaarse publiek
reageert fel op hem. Als hij een periode niet draait dan
lusten de honden geen brood van de felle kritiek. Als Wil
lem wel draait dan is er geen meer bejubelde speler bij
AZ te vinden dan juist hij.
Slot met de mededeling dat het
pas opgerichte FC Zaanstreek
me graag wilde hebben. Ja, en
mijnheer Molenaar was toen al
zo snel van beslissen: óf ja zeg
gen, of helemaal niet doen. Ik
heb dus gelijk getekend. En al
hoewel dat nog wel wat proble
men had met De Volenwijckers
en DWS, heb ik er toch nooit
spijt van gehad. Tenslotte heb
ik bij FC Zaanstreek ook mijn
vrouw leren kennen".
HOUSTON „Ook hij maakt geen schijn van kans tegen
Joe Frazier" en „weer een levende zandzak". Zo denken
de meeste Amerikanen over de kansen van George Fore
man, die op 25 januari in Kingston (Jamaica) gaat trach
ten Joe Frazier de wereldtitel in 't zwaargewicht afhandig
te maken. Maar zijn de vooruitzichten voor Foreman in
derdaad zo slecht? De regerende kampioen is natuurlijk
duidelijk favoriet. De erelijst, die Foreman inleen kleine
40 prof-gevechten heeft opgebouwd doen echter vermoe
den dat Frazier op zware tegenstand kan rekenen.
Want heel wat boksers ondervonden dat de Olympische kampioen van
1968 verdraaid hard kan slaan. Voor 34 k.o.-overwinningen had Fo
reman slechts 86 ronden nodig, een gemiddelde van twee en een
halve ronde per partij. Welgeteld drie haalden het einde van de wed
strijd...
George Foreman werd 10 januari 1949 op een steenworp van het hui
dige ruimtevaartcentrum in Houston als vijfde van zeven kinderen
in een arm arbeidersgezin geboren. Veertien jaar later ver
liet hij de lagere school, zwierf lange tijd werkeloos rond en kwam
in een jeugdbende terecht. Een van de vele gevechten met een an
dere ,,gang" betekende echter het keerpunt in Foremans leven. Tij
dens deze massale vechtpartij sneuvelden liefst 200 ruiten en op
zoek naar de daders kwam de politie ook bij Foreman terecht.
George kreeg de keus: de gevangenis in of zich via het ,,Job Corps"
een door president Kennedy opgericht instituut om werklozen een
nieuwe kans te geven laten opleiden voor een beroep.
Voor de op dat moment 16 jaar oude George viel de keuze niet moei
lijk. Hij vertrok naar Oregon waar hij via het „Job Corps" het vak
van metselaar en timmerman leerde. Later besloot hij zich verder
te ontwikkelen en begon aan een sociologie-cursus. Intussen beland
de Foreman in de omgeving van San Francisco. Daar begon zijn
bokscarrière op niet al te prettige wijze. In zijn eerste partij tegen
een zekere Max Briggs toen al 1,92 meter groot en bijna 100 kg
zwaar kreeg hij een enorm pak rammel. Dagenlang durfde hij
zich niet op straat te vertonen en ook het kerstfeest van 1966 vierde
Foreman met 'n paar blauwe ogen
USA-titel
Maar Nic Broadus, de bokstrainer van de plaatselijke Job Corpsafde
ling, zag toch wel wat in Foreman en inspireerde hem om door te
gaan, ondanks de minder prettige ervaringen tijdens zijn debuut.
Hij kreeg gelijk. Al drie maanden later bokste George in Milwaukee
de finale om de beroemde „Golden Gloves". Zijn tegenstander Clay
Hodges ging tweemaal naar het canvas maar behaalde toch een mi
nimale puntenoverwinning. Nu had Foreman de smaak pas goed te
pakken. Hij kreeg een baan als sportinstructeur bij het Job Corps
en trainde ijverig verder. De beloning kwam in maart 1968: Fore
man werd USA-kamploen in het zwaargewicht, hetgeen ook uitzen
ding naar de Olympische Spelen betekende. En dat na een carrière
van welgeteld 15 maandenl
George Foreman is vaderlandslievend. Toen hij in Mexico City de
gouden medaille veroverde, woonde hij de huldiging bij met in zijn
hand een klein Amerikaans vlaggetje.
kaanse scheidsrechter zijn landgenoot in de derde ronde wegens een
nekslag diskwalificeerde.
Vier dagen later in Berlijn was Foreman fortuinlijker. Binnen 3 minu
ten ging Peter Hussing al twee keer neer waarna trainer Wemhöner
zijn handdoek in de ring wierp.
Machtig
Beweeglijk
laatste weken hief de Alk
maarse supporterschare een ju
belzang aan bij de akties var
Willem de Jager. Want Willem
elftal, at ik zo'n aanvallende Drastisch
back moet afstoppen. Al ligt dat
me niet zo. Ik val eigenlijk het
liefst aan".
draait zo goed, dat hij zelf zegt: Dat is Willem de Jager altijd ge-
„Onder Lesly Talbot heb ik
mijn beste periode als voetbal
ler gekend. Toen zag ik elke
week verlangend uit naar de
zondag. Toen was ik één bonk"
zelfvertrouwen. Echt en ik voel
dat ik daar weer een beetje
naar toe ga".
'oiegt hij over de gunst van het pu
bliek, die hij heroverd heeft:
„Toen ik zo goed draaide waar
schuwde Talbot me al: Die
sympathie ben je gauw kwijt.
Nou dat heb ik wel gemerkt. Het werd door de beslissing
Vooral toen mijnheer Heinz
(„een geweldig aardige man")
trainer was. Toen is het snel
achteruit gegaan. Al moet ik
wel zeggen dat ik toen ook veel
minder speelde. Heinz was erg
op dat korte spel. Dat breiwerk.
En dat lag me niet erg. Ik moet
kunnen gaan. Ik moet ook eens
mannetje kunnen passeren,
lijk, ik ben eigenlijk nog een ou
derwetse rechtsbuiten. En als ik
me lekker voel dan wil ik gaan
pingelen. Dan wil ik wat laten
zien. Al doe ik dat al veel min
der omdat iedereen erop geha
merd heeft dat ik dat pingelen
moet laten. Zo ben ik er nu
weer van overtuigd dat ik veel
meer mee moet werken in het
weest: een pur sang aanvaller.
Hij was in het begin, als veer
tienjarige, ook een talentvol
korfballer. „Ik speelde op zon
dag eerst een voetbalwed
strijd bij de Amsterdamse afde
lingsclub Rombout en daarna
liep ik nog rustig te korfballen.
Bij 'n kampioenswedstrijd werd
ik echter voor de keuze gesteld:
o fhelemaa! gaan korfballen en
stoppen met voetbal of helemaal
voetballen.
de korfballeiders voetbal. Eerst
bij DWS. waar Willem de Jager
als zeventienjarige debuteerde
in het eerste elftal. „Dat kwam
omdat de oudere spelers het
daar voor het zeggen hadden.
En die wilden me er wel bij
houden. Vandaar ook dat Toon
van der Ende de man met zijn
onafscheidelijke sigaar, die al
tijd in zijn goede pak training
stond te geven, me wel eens op
stelde. Een contract zat er daar
ondanks alle beloften van voor
zitter Solleveid niet in. Dus ik
was dolgelukkig dat De Vole-
wijekers met een aanbod kwam.
Ik had al min of meer afgespro
ken dat ik daar zou komen.
Maar toen kwam de heer Bruins
Na een aantal succesvolle jaren
kwam Alkmaar '54 eens infor
meren naar de talentvoile
rechtsbuiten. En dat gésprek
leidde tot een wel heel erg dras
tische stap. Niet alleen Wim de
Jager verhuisde naar Alkmaar,
ook de rest van de spelers ver
trok tengevolge van de fusie
Alkmaar '54 en FC Zaanstreek
naar de Kaasstad.
Vult mevrouw de Jager aan: „Ja,
toen had Willem eindelijk de
kans om eens wat extra geld
mee te pakken door een trans
fer en toen gingen die clubs een
fusie aan".
Na een zeer succesvolle start bij
AZ volgden wat mindere jaren.
En aan het eind van het vorig
seizoen zag Willem de Jager,
met Dick Twist nog de enige
speler uit FC Zaanstreek, het
niet zo erg meer zitten. „Toen
heb ik wel eens tegen mijn
vrouw gezegd: laat ik maar
stoppen. Want om nou terug te
vallen naar het tweede elftal,
daar had ik weinig trek in. Niet
omdat ik me groots voel of zo.
Maar gewoon, ik wil in het eer
ste spelen".
Willem de Jager moest echter dit
seizoen geduld oefenen. De eer
ste wedstrijden stond hij niet in
de basisopstelling. „Ja", zegt de
robuuste aanvaller, „en op zo'n
moment moet je ook een geluk-
kie hebben. Want als dat tean-
in het begin was gaan draaien,
dan was je er bijna niet meer
tussen gekomen. Het ging ech
ter niet zo goed. En als ik eer
lijk ben dan moet ik ook zeg
gen: Het kon mij in die periode
dat ik er naast stond niet slecht
genoeg gaan. Ik weet wel dat
het misschien een beetje ge
meen is, maar toen AZ afging
bij FC Den Haag stond ik toch
niet ontevreden naar de radio te
luisteren, terwijl ik hier de ka
mer stond te behangen. En ik
zou schijnheilig zijn als.ik zei
dat het anders was. Dat is toch
zo. Ik beschouw die rcchtsbui-
tenplaats een beetje als mijn
stekkie. En daar moeten ze niet
aankomen. Daarom zou ik ook
nooit een vriend van een andere
rechtsbuiten kunnen zijn".
Steun
Willem de Jager zegt het eerlijk.
Even eerlijk als hij toegeeft dat
het spelen momenteel In AZ lek
ker gaat door de steun van zijn
medespelers.
„De sfeer bij AZ is erg goed. De
spelers hebben momenteel veel
voor elkaar over. En dat merk
je ook tijdens het spel. Je kunt
eerder een fout maken. Dat
wordt wel opgevangen. En bo
vendien wordt er dan ook niet
vreselijk gekankerd. Ja echt,
we staan allemaal achter de
club. Het is gewoon fijn om te
merken dat er wat gebeurt.
Neem nu die sportdagen op don
derdag. Daarna voel je je ge
woon veel sterker en veel
krachtiger".
Dat geldt vooral voor Wille de Ja
ger zelf. Want hij heeft in feite
voor het voetballen wel een erg
ongeschikt beroep. „Als strate-
maker heb je het in deze tijd
gewoon vrij slecht. Het is koud,
>e 19-jarige Foreman droomde toen van een Olympische titel. Zijn
grote voorbeeld was Joe Frazier, die vier jaar eerder ln Tokio het
goud had veroverd en na zijn eerste drie prof-jaren al een heel eind
in de buurt van de wereldtitel kwam. Maar eerst volgden voor Fo
reman de voorbereidingen op Mexico, die onder andere een reis
naar Westduitsland inhielden. Tegen Dieter Renz op dat moment
Westduitse amateurkampioen later zou deze bokser bij het be
klimmen van een berg een dodelijke val maken wierp Foreman
zijn machtige vuisten met volle kracht in de ring. Tweemaal ging
Renz neer, maar werd toch tot winnaar verklaard omdat de Ameri-
Twee maanden later had George Foreman de titel binnen en op 23
juni 1969 debuteerde hij als professional. In het voorprogramma van
de partij tussen Joe Frazier en Jerry Quarry boekte Foreman een
zege op Don Waldhelm. De weg naar de top (en het vele geld) was
begonnen. De stijgende lijn hield aan en nu komt Foreman dan in
de ring voor een titelgevecht met Frazier. Slechts drie boksers wis
ten tot nu toe een beslissende slag van Foremans machtige vuisten
te vermijden. Een van hen is de Argentijn Gregorio Peralta, die ech
ter weinig kansen voor de uitdager ziet: „Foreman Is wel beresterk
en slaat enorm hard, maar Frazier is voor hem te beweeglijk. Hij
zal hem niet voldoende kunnen raken".
er is ook veel nattigheid. En dat
trekt allemaal in je spieren en
botten. Ik heb bij wijze van
spreken wel vijf minuten nodig
om overeind te komen. En dat
merk je heel goed als je begint
te trainen. In deze periode
duurt het veel langer voordat je
los bent dan in de zomer. Daar- gewend. Ik zit tenslotte al sinds
om heb ik de heer Molenaar mijn veertiende in dit vak",
ook al eens gevraagd of hij Naast zijn werk is er nog een
geen lichter werk voor me kan
vinden. Misschien komt daar
wel wat uit. En anders ga ik
gewoon maar door als straté-
maker. Ik ben het al een tijdje
rem voor de voetballer Willem
de Jager. Hij is nerveus voor
elke wedstrijd. En mede daar
door komt er in een wedstrijd
lang niet zoveel uit als hij in
een training aan voetbalcapaci
teiten etaleert. „Man, was het
maar waar dat Ik tijdens een
wedstrijd zo kon spelen als tij
dens een training. Maar dat
lukt me gewoon niet. Dat is vol
gens mij een kwestie van nervo
siteit. Dat besef dat je in een
wedstrijd alles goed moet doen,
dat is een rem voor me".
Vooruit
Ondanks die twee vrij grote han
dicaps, is Willem de Jager als
voetballer duidelijk vooruit ge
gaan. Hij kijkt meer rond en
staat mede daardoor ook min
der buitenspel.
Zegt Willem de Jager spontaan:
„Ja. ik heb een hele periode ge
had dat ik hartstikke veel bui
tenspel stond. Dan schrok ik er
zelf van. Dat is nu echt wel wat
minder geworden, gewoon om
dat je meer routine hebt gekre
gen en je ook meer overzicht
hebt".
De ook als mens sympathieke
Wim de Jager lijkt tevreden.
Hij is gewoon blij deel uit te
maken van de momenteel zeer
goed draaiende AZ-voorhoede.
„Ik zie echt niet waarom ik bij
AZ nog zou vertrekken".
En ergens is hij ook wel trots op
de populariteit die hij weer bij
het Alkmaarse publiek heeft. Al
tekent hij daarvan gelijk wel de
betrekkelijkheid als hij besluit
met: „AI ben je toch nog zo'n
goede voetballer. Het publiek
kan je gewoon maken cn bre
ken".
BERT VOSKUIL
(Van c
e verslaggever)
DEVENTER De Belgische schaatser Michel Piens (27) was on
langs in een trainingskamp in Deventer. Elke dag was de sympathie
ke Belg, die vorig jaar tijdens de Europese kampioenschappen in
Davos tegen Jan Bols had geloot (5000 m) en meer dan twee ron
den achterstand had opgelopen, op het kunstijs van het Deventer
IJsselstadion te vinden. In het zonnige Deventer schaafde Michel
Plens aan zijn techniek en aan zijn tempo-training.
„Na een zware conditietraining schaatssport beoefent. Hij vindt
was het voor de eerste maal dat Deventer de gezelligste ijsbaan,
ik op een 400 meter baan kon „Iedere keer verbaas ik mij
trainen. In België moeten we op
kleine ijsbanen, die alleen ge
schikt zijn voor kunstrijden of
ijshockey, trainen. Dat is voor
een lange afstandrijder niet te
doen! Wij zijn altijd op Neder
land aangewezen. Vroeger train
de ik in Eindhoven. Soms in
Heerenveen, maar Deventer is
voor mij toch nog steeds het
schaatsmekka". aldus de 27-ja-
rige politieagent uit Antwerpen
die in zijn vrije uurtjes de
de grote belangstelling voor de
schaatssport. Nederland is een
klein land, maar een groot land
in de internationale schaatswe
reld. Ard Schenk. Kees Ver
kerk, Jan Bols en Eddy Verheij-
en hebben Nederland een grote
bekendheid gegeven. Het is
jammer dat deze jongens over
gegaan zijn naar de profs".
„Toch ben ik daar wel een beetje
gelukkig mee", zegt Michel
Piens glimlachend. „Nu zijn de
internationale kampioenschap
pen aantrekkelijker geworden
voor de mindere goden in de
schaatswereld. Het zal dit jaar
een open strijd worden. Ik ver
wacht veel van de Russen en de
Oostduitsers. Vooral in de DDR
wordt de laatste jaren veel aan
dacht besteed aan de topschaat-
sers. Nederland zal het erg
moeilijk krijgen, alhoewel de
„reserves" toch nog goed zijn
voor enkele ereplaatsen", aldus
Michel Piens.
Steun
De Belgische rijder heeft de
schaatssport niet van vreemden.
Zijn vader en moeder trekken
nog steeds elk weekend hun
baantjes op het kunstijs van het
Antwerpse sportpaleis. „Hun be
langstelling gaat uit naar het
kunstrijden. Ik vind dat een
beetje saai en daarom ben ik
aan de wedstrijdsport begonnen.
Jammer genoeg kan de schaats
sport in België zich niet zo gun
stig ontwikkelen als In Neder
land. In België is geen enkele
400 meter baan. Dat zou niet
rendabel zijn. Wij moeten altijd
naar het buitenland om ons
voor te bereiden op bet wed-
strljdselzoen. Gelukkig krijg ik
voldoende steun van het Minis
terie en van de Belgische
schaatsbond".
Michel Piens. die vorig Jaar tij
dens de Europese schaatskam
pioenschappen in Davos dertig
ste werd in het algemeen klas
sement (137.973 punten) wil dit
jaar beter rijden. Zonder enige
steun van een (chte) coach of
trainer heeft hij zich moeten
voorbereiden op het schaatssei
zoen. Na het trainingskamp in
Deventer, waar hij „verzorgd"
werd door de Deventer IJsclub
en kunstijsbaandirecteur Piet
Bergström vertrok Michel Piens
naar Inzeil. Na Inzeil stonden
Innsbruck en Madonna op het
programma. Michel Piens heeft
vertrouwen in het komende sei
zoen!
De Antwerpse politie-agent. die In
Nederland het „mikpunt" was
van veel mopjes over Belgen
(„Ik houd wel van grapjes... ik
ken trouwens ook veel mopjes
over de Nederlanders") hoopt
nog eenmaal voor een trainings
kamp naar Deventer te komen.
Hij is namelijk vast van plan
om zijn prestaties die hij in Da
vos behaalde (1500 m. in 2.15.55
min., 5000 m. in 8.22.60 min. en
500 m. in 42,53 sec.) dit jaar te
verbeteren. Misschien op het
zelfde kunstijs waarop hij heeft
getraind. Michel Piens komt in
ieder geval terug naar Deven
ter: WK 1973.
