Het Zwaard van
het Witte Licht
PAGINA 6
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 13 JANUA*
IN de wapenzaal van de koning
schitterden, en glansden de ko
ninklijke wapens: de mooiste
uit het hele land! Aan het hoofd
die wapenzaal stond
Eens kwam bij het paleis een rei
zend toneelgezelschap aan om
een uitvoering te geven. In het
stuk speelde een komediant met
een houten zwaard. De koning
moest erom lachen en zei tegen
de houten-zwaarden-vechter:
„Kom maar eens in mijn wa
penzaal naar echte zwaarden
telkens kreeg hij van de dolfijn
een schelp met een parel. De
koning was met deze dienaar zo
ingenomen dat hij hem vrije
toegang gaf tot zijn hele paleis,
kijken!" Dat deed de kome- Toen de koning op een dag ging
zwaard te stelen. Maar zorg dat
het goed in de schede steekt,
want als het onbedekt naar bui
ten komt, schieten de dodelijke
bliksemflitsen In het rond",
ils parelvisser diende de wap
meester zich aan en de wrede
koning zei verheugd: „Jou kan Een goocheltrucje is nooit weg. Je kunt er een feestje prettiger
ik gebruiken". Zeven dagen 1 1 A'~ u"'
lang ging de wapenmeester in
de vroegte naar het strand
diant, maar toen hij de zaal ge
zien had, zei hij: „Ik ken een
zwaard dat alles overtreft. Het
Zwaard van het Witte Licht
schittert en doodt als een blik
semflits".
De koning had nog nooit over dat
zwaard horen spreken. „Waar
is dat dan te vinden?" vroeg
hij. „Ergens over zee, ik weet
niet meer waar, wij komen over
al", was het antwoord.
De komedianten vertrokken, maar
de koning riep zijn wapenmees
ter en zei driftig: „Jij schijnt
niet te weten dat er een Zwaard
van het Witte Licht bestaat. Als
wapenmeester van de koning
had je dat wèl moeten weten. Ga
het onmiddellijk halen overzee".
OP een avond bereikte hij het
wijde water. Hij spreidde zijn
cape uit op het strand en legde
zich te rusten. Maar vóór hij
insliep, hoorde hij gespetter en
gefluit... Overeind komend, zag
hij een dolfijn op de punt van
zijn staart in het ondiepe water
staan. „Dit is de verkeerde ma
nier om de nacht door te bren
gen! snaterde de dolfijn.
„Straks komt de vloed en zal je
verdrinken".
„Dat kan wel wezen", antwoordde
de wapenmeester, „maar mis
schien zet de vloed mij wel af
in het land waar het Zwaard
van het Witte Licht te vinden is.
Als ik zonder dat zwaard bij
mijn koning terugkom, zal hij
woedend zijn". Toen keek de
dolfijn hem aan met het slimme
jagen, stal de wapenmeester het
zwaard, stak het in de beparel-
de schede en wilde het paleis
verlaten. Maar hij struikelde i
over de drempel, viel en de
schede gleed van het zwaard.
Bliksemschichten schoten aan
alle kanten door de lucht! In
galop kwam de koning van zijn
jachtpartij terugrennen. ,,Je
steelt mijn Zwaard van het Wit
te Licht en ik zal er je hoofd
mee afhakken!", brulde hij.
„Vergeef me, heer", riep de wa
penmeester, „maar mijn eigen
koning slaat mijn hoofd af als
ik hem dit zwaard niet breng".
Toen keek de koning van het
Groene Eiland die zogenaamde
parelvisser eens goed aan en
zei: „Ik zal je sparen als je mij
de dochter van je koning als
bruid brengt. Zij moet van top
tot teen met parels behangen
zijn".
„Ik zal mijn best doen", stamelde
de wapenmeester. En hij ging
naar het strand waar de dolfijn
hem al opwachtte. „Ik heb aan
de bliksemschichten al gezien
dat je onhandig bent geweest",
snaterde hij. De wapenmeester
vertelde dat er een prinses vol
parels gevonden moest worden
als bruid voor de koning van
het Groene Eiland. Met het
slimme en grappige gezicht dat
bij zijn soort past, snaterde de
dolfijn: „Nog vóór de zon mor
genochtend opkomt, staat hier
de bruid met parels en koraal
behangen. Wees met de koning
en het zwaard op tijd!"
maken. Let op. Je zet een lege fles in de ijskast. Als het goed vriest,
kun je hem ook op het balkon of in de tuin zetten. Als de fles ijskoud
is, leg je een muntstuk op de hals dat precies past. Maar eerst die
munt aan een kant met een natte vinger bevochtigen en met de natte
kant op de flessehals leggen. Dan neem je de fles in beide handen
en wat gebeurt? De munt wipt op, valt weer neer, wipt nog eens op.
Je kunt de fles, als je hem met je handen hebt verwarmd, ook rustig
op tafel zetten want de munt zal dan ook bewegen. Hoe dat komt?
De lucht in de fles heb je met je handen verwarmd, zet uit en tilt
de munt een stukje op. Als je niet laat zien dat je de munt vochtig
maakt, begrijpen je vriendjes en vriendinnetjes er helemaal niet
van.
Een horloge is niets bijzonders
meer. Vroeger wel. Het eerste in
strument waarop de tijd kon wor
den afgelezen, was de zonnewij
zer. Een heel eenvoudige want
men stak een stokje in de grond
en aan de schaduw die werd ge
vormd als de zon tenminste
scheen kon men ongeveer be
palen hoe laat het was. Later
kwamen onder andere de zand.
lopers. Eerst in de middeleeuwen
werd de eerste klok gemaakt, die
alleen maar een uurwijzer had.
Pas in de zestiende eeuw kwam
er een wijzer bij die de minuten
aangaf. Nu wordt per seconde
geteld en sporthorloges chrono
meters heten die) geven zelfs
tienden van seconden aan. Er
bestaan zelfs atoomuurwerken
die een tienmiljoenste seconde
kunnen meten. En dat begon al
lemaal met een stokje in de
grond.
grappige gericht dat doltij- vol8«"^^orgen liep de k»
nen hebben, en zei: „Een moei-
lijk geval, maar als je goed uit
kijkt toch niet onmogelijk".
Terwijl zij over en weer praatten,
hoorde de wapenmeester dat de
wrede koning van het Groene
Eiland dit zwaard bezat om er
iedereen, die hem niet aanstond,
mee te doden, maar vooral om
dat hij zoveel hield van de met
parels en koraal bezette schede. „O, mijn parelbruid!" riep de ko
ning met het Zwaard van het
Witte Licht naast de wapen
meester naar het strand. Daar
stond in de rozenkleurige dage
raad een wezentje met zoveel
parels en koraal behangen, dat
haar gezicht versluierd was en
handen en voeten verborgen
bleven. Een zilverachtige schijn
blonk tussen de
„Klim op mijn rug", nodigde de
dolfijn hem uit. „ik breng je er
heen". Op de rug van de dolfijn
voer de wapenmeester over zee.
De maan kwam op. de maan
ging onder en toen landden zij
op het Groene Eiland.
„Dien je bij de koning aan als pa
relvisser". raadde de dolfijn
aan. Je zult kans krijgen het
Oplossing
vorige week
Als je niet hebt kunnen vinden hoe
de jager van de vorige week
naar de olifant moest komen, zie
je hier de oplossing.
ning en breidde de armen uit.
De bruid floot zachtjes. Het was
de dolfijn. De wapenmeester
griste het zwaard weg, dook het
water in en zwom weg. De dol
fijn liet alle parels en koralen
van zich afvallen en sprong met
een boog in het diepe water,
waar de wapenmeester met het
zwaard op zijn rug klom.
Onderweg zei de dolfijn: „Beste
jongen, nu draag je het gevaar
lijkste wapen van de wereld.
Hoeveel hoofden zal het nog af
hakken?"
„Het mijne zeker niet!" Juichte
de wapenmeester. „Zeg dat niet
te hard.." mijmerde de dolfijn.
„De koning kan nog wel eens
driftig worden om wat anders.."
Toen begreep de wapenmeester
dat dit zwaard zijn geluk niet
kon verzekeren. Hij liet het in
zee glijden waar het wegzonk.
Fluitend bracht de dolfijn zijn
reiziger naar een kust waar
juist de komedianten speelden.
„Ik doe mee!" riep de wapen
meester en greep een houten
zwaard. Hij speelde dat het een
lieve lust was en bleek al gauw
de knapste toneelspeler in het
gebruik van allerhande wapens.
Ongevaarlijke. Van hout.
Hij werd een gelukkige kome
diant.
UITSLAG
KLEUR-
WEDSTRIJD
Met verf, kleurkrijt, ver
sierd met gekleurd papier
of stukjes textiel zijn
weer honderden prachtige
werkstukken ontvangen
van de kleurplaat uit het
kerstnummer. We hebben
ervan genoten en het
was, zoals elk jaar, erg
moeilijk om de prijswin
naars aan te wijzen.
Maar we zijn er uitgeko
men. Kijk maar gauw
hieronder of je straks je
prijs thuis krijgt ge
stuurd. Dit zijn de adres-
Ema van Santen, Oostvliet-
weg 14, Leidschendam:
Marion Wessendorp, Meer
hof 9, Leiden;
Elise Papot, Dorpsstraat
112, Warmond;
Tinie van Dijk, Achterweg
72, Lisse;
Jan Verhaar, Essenweg 14,
Roelofarenasveen;
Gerda van Steijn, Rljnsbur-
gerweg 17, Voorhout.
BOEKENWIJS BOEKENWIJS
Ik weet niet
wie ik ben
BOEKENWIJS BOEKENWIJS BOEKENWIJS BOEKENWIJS BOEKENWIJS BOEKENWIJS BOEKENWIJS BOEKEU
succesrijke romanschrijvers. *1» er ook nog een priester ml.
Met „Ik weet niet wie ik ben" fifi
toont hij aan dat zijn succes in
de eerste plaats is te danken
aan zijn boeiende verteltrant en
het vakkundig preluderen op het
thema „met een lach en een
CiST©® 3B3®¥€
Daar zat die cowboy, op zijn paard. Hij had al een
tijd door een barre zandvlakte gereden, op weg
naar de stad. Eindelijk zag hij een bord maar hij
kon er met geen mogelijkheid wijs uit worden. De
schilder had de letters door elkaar gezet en de
cowboy moest ze in de goede volgorde plaatsen
om te weten te komen welke stad wordt bedoeld.
Kun jij dat ook? Erg moelijk, hoor, want het is
natuurlijk een stad in Amerika.
traan". Het verhaal speelt zich Legenden en waarheid omtrent de
af in een Weense kelder waar arts ontdekken we door een on-
drie mannen, drie vrouwen en derzoek van een Londense advo-
een kind, in maart 1945 een kaat. In opdracht van een
bombardement van Amerikanen grootindustrieel, die de Barring-
proberen te overleven. ton Stichting financieel wil hel
pen. maar ei rst het naadje van
pas komt wiens geloof aan het de kous wil weten, krijgen we
wankelen is geraakt, is de scè- de levensloop van deze tweede
ne compleet om er een dolle Albert Schweitzer te lezen in een
boel van te maken. Simmel redelijk boeiend boek.
weet dondersgoed, waar de (Auteur John Rowan Wilson. Uit-
grens tussen geloofwaardig en geverij De Fontein, Utrecht),
niet-geloofwaardig ophoudt, om
het boek niet te laten afglijden D© 33n9©Sl29©n
tot het niveau van een prul.
dragsonderzoek bij dier en
mens. Wat heeft de mensheid
eigenlijk aan de bestudering
van het gedrag van dieren? Dr.
Wickler verklaart belangrijke
resultaten aan de hand van
trole werd gebracht en hoe het
gebruikt werd, eerst voor con
traspionage, vervolgens voor in
lichtingenwerk en tenslotte voor
misleiding van de Duitse leger
leiding.
sprekende voorbeelden en laat (Auteur Sir J. Masterman, Uitge
zien dat gedragsonderzoek niet
alleen leidt tot een betere ken-
advocaat
Dit is weer een nieuwe uitgave in
de Lew Archerreeks. geschre
ven door Ross McDonald. Wat
voor Lew Archer aanvankelijk
een routinezaakje leek te wor-
De weldoener
Dr. Barrington de hoofdfiguur uit
de roman „de Weldoener" van
John Rowan Wilson heeft een
behoorlijke baan bij het Metro
politan ziekenhuis in Londen.
Door een conflict van ethische
aard (vivisectie) besluit hij dat
dat niet de aangewezen plaats
voor hem is om de rest van ziin
leven door te brengen. Hij
maakt kennis met ontwikke
lingswerk en stort zich daar
met hart ei iel in.
Afrika zelf ontwikkelt zich in de
jaren na de oorlog echter zoda
nig. dat er van Barrington's WSSTOm
dromen na enige tijd niet veel
over blijft. Zijn tweede vrouw do© j© dst
tracht op haar manier het pro
ject van haar man aan te pak- In dit boek wordt een antwoord
ken, maar dit leidt tot een gegeven op vragen over het hoe
breuk tussen de echtelieden. en waarom van vergelijkend ge-
nis van de menselijke biologie.
Hij toont daarbij aan hoe men
de ethische normen van 't men
selijk handelen kan toetsen aan
dierlijke gedragingen onder ver
gelijkbare omstandigheden. Ook
wanneer men de mens een uit
zonderlijke plaats onder de le
vende wezens toekent, is het
volgens dr. Wickler duidelijk
dat hij in zijn gedragingen van
nu iets heeft meegekregen als
een erfenis van zijn dierlijke
voorouders.
verij A. Donker, Rotterdam).
Poema
den blijkt een uitgebreide speur- (Auteur Dr W. Wicker. Uitgeverij
tocht naar een vermiste erfge- Ploegsma, Amsterdam)
naam, waarbij hij mensen ont
moet, die zo van haat bezeten m i HfiLlhle-CrOSS
zijn. dat ze niets menselijks neil aOlJDie
meer in zich hebben. Hij wordt c„.ippm
zelfs geconfronteerd met drie 5y5lccm
van de wreedste moordenaars. Een njeuw Spjonage en anti-spio-
hetgeen ook drie bloederige
lijken oplevert.
(Auteur Ross MacDonald. Uitge
verij Luiting, Laren-NH).
Een boeiende schildering van het
leven van de poema, de Zuid-
amerikaanse leeuw, in de woeste
natuur van de onmetelijke
Everglades. Caras is in de huid
van het dier gekropen, beziet
door diens ogen de grillige na
tuur, zijn meedogenloze natuur
lijke vijanden en zijn grootste
bedreiging:, de mens. Realisti
sche romantiek, waarin de lezer
na iedere volgende bladzijde
steeds meer partij kiest voor
het dier. naast hem zou willen
staan in zijn striid om het be
staan. Voor liefhebbers van die
renverhalen een heerlijk boek.
met prachtige tekeningen van
Rien Poortvliet. F.en warm plei
dooi voor het behoud van het
natuurleven.
nage-docume«it uit de tweede (Auteur Roger Caras, Uitgeverij
wereldoorlog, ditmaal handelend De Boer, Bussum).
over de misleiding van de Duit
sers door de Britse geheime N©G©i"l£rJClS6
dienst. De (ingewijde) schrijver
kreeg eerst vorig jaar van de jaZZ ICl CljferS
Britse regering toestemming tol
publikatie. Nu kan men het sue- In de serie „voetzoekers" een
cesverhaal lezen: hoe het gehe- uitgave van de Dr. E. Boek-
le Duitse spionagenet in Groot manstichting verscheen deel
Britannië via spionnen en dub- 8, dat de Nederlandse jazz en (Auteur Wim Knuist. Uitgev
belspionnen onder Engelse con- haar beoefenaars tot onderwerp Dr. E. Boekman-stichting)
heeft. De auteur Wim
heeft middels een wetensi
pelijk onderzoek tal
ten in dit specifieke muziel
re onder de loep genomei
zijn bevindingen samengev
nuchter cijfermateriaal. Aa»
totstandkoming van deze i
ve hebben tal van musici
middel van vragen lijsten
medewerking verleend.
[l De Stichting Jazz in Nedei
verzorgde in dit rapport ee
leiding waarin de geschiei
van de jazz in Nederland o
teressante wijze wordt beli
Men heeft hierin de periode
schreven tot aan de beki
plaat-opname „Jazz behind
dikes" en vervolgens de onl
kelingen tot in de laatste ja
Het eigenlijke werkje is
deeld in vijf hoofdstukken t
in de voornaamste aspecten
aanzien van Nederlandse
beoefenaars, alsmede het I
tioneren van deze muziek
verband met sociale achterg
den worden behandeld. Alle
sultaten
snr ken worden tenslotte v
Ucen in gedegen cijfers
kan de e uitgave wi
i'.vd .v-, ee:i veelal
vd rapport dat voor
•ion: ars en geinte
seerden rog niet gekende
vens bevat. Het met vele fc
van Pieter Eoersma verlui
rapport werd gelanceerd od
de titel „Jazz anno 1970".
