Generaal-Kampioen klaar
voor wereldvlucht
yf -«A
Japans
vrouwen
kamp
GENERAAL
KAMPIOEN
PEN-
HERINNERING
AAN
ZATERDAG 4 NOVEMBER 1972
4
LOSSING BARCELONA
e
De doos van Generaal-Kampioen, open en bloot met zijn opwindende inhoud.
ZOETERWOUDE Mensen die
„het" gewoon in de vingers heb
ben zitten zijn bevoorrecht. Zij
hebben in feite hun eventuele
stapel verworven diploma's niet
nodig. Die getuigschriften zou je
in deze gekke maatschappij,
waarin iedereen de ander moet
zien te overdonderen - anders
kom je eenvoudig niet aan bod -
als hinderlijke ballast buiten
boord moeten kunnen zetten.
Ben P. M. van Leeuwen, in zijn
weldadig gestoffeerde huissalon
aan het schilderachtig-Hollandse
„Watertje", dat van Zoeterwou
de een agrarisch monumentje
maakt, kan het weten. Hij heeft
bJt niet in de vingers zitten. Als
es een duivenhok getimmerd
moet worden, laat-ie dat een
vakman doen. Z6 is dat. Die
vingers staan wat dit betreft
scheef. Bij Ben van Leeuwen
borrelt het succes in het achter
hoofd. Daar gonst het van denk
werk. Vandaaruit werpt Ben
rusteloos zijn troeven op tafel.
„Je hebt 't, of je hebt 't niet.
Mijn rotsvaste overtuiging is,
dat de basis van elke zaak een
goed idee is", zegt Ben, duikt
onder tafel en zet even later zijn
laatste vondst tussen de koffie
kopjes. Voilé; een doos met een
wit deksel en daarop een pak
kende duif.
De duif staat op de woorden
.Generaal - Kampioen", Lossing
Barcelona. Ik zit er een beetje
onwennig tegenaan.te kijken. Zo
argeloos moet ook de eerste toe
schouwer bij de geboorte van
het wereldberoemde „Monopoly"
eruit gezien hebben, zo'n veertig
jaar geleden. Toch heeft de man
van Monopoly het helemaal ge
maakt. Het op de makelaardij
gegrondveste spel trok in
groeiende triomf de aarde over
en bij ons thuis heet het al jaren
Monopolie. De „vader" is bin
nen en zit op rozen, terwijl men
er in ontelbare huiskamers
maar geen genoeg van kan krij
gen: je blijft langs Af gaan,
vangt 200 gulden, betaalt je dure
huur op de Kalverstraat, of je
zit je dood te ergeren in de ge
vangenis, zonder verloskaart, en
wacht totdat je dubbel hebt ge
gooid. Zo heeft een gezelschaps
spel een miloenenpubliek ver
overd. Zo wil ook Ben van
Leeuwen met zijn Generaal-
Kampioen, Lossing Barcelona,
mikken op een droom-resultaat.
En, eerlijk gezegd, na die eerste
confrontatie en een beetje door
denken, lijkt het voorshands dui
delijk. dat dit „het" helemaal is.
Ben van Leeuwen kon weieens
gelijk krijgen, als hij zegt dat
deze duif aan een wereldvlucht
gaat beginnen.
Ben van Leeuwen is 34, een me
thodische omver-prater, die zijn
zakelijke argumenten geordend
op een rijtje heeft staan. Zijn
persoonlijke achtergronden pas
sen logisch in elkaar: zoon van
een degelijke graficus, tot vorig
jaar marketing manager van
„een van de meest dynamische
Nederlandse bedrijven, Black
Decker (van de power tools)".
„Dat mag je gerust wel schrij
ven, want dat hebben ze ver
diend", wijst Ben van Leeuwen
met zijn vinger op m'n balpunt.
Ben was daar de uitdenker van
het overbekende gepuf op de re
clamespot, de frenetieke repeti
tie „Black Decker, BI. D.,
I Zo vliegen zijn ideetjes
zelfs de ether door. Sinds fe
bruari is hij manager in de
marketing-sector bij de Verenig
de Touwtabrieken, Verto, te Rot
terdam Ben dacht, dat hij als
marktverkenner geslaagd was.
De concrete uitkomsten wijzen
inderdaad in die richting.
Een paar jaar geleden nam hij
aan het „Watertje" een oude
dorpswinkel over en verbouwde
die tot een modern bedrijf, enig
in zijn branche te Zoeterwoude
(huishoudelijke artikelen en
speelgoederen), dat een zeer goed
belegde boterham garandeert.
Die winkel wordt gerund door
Van Leeuwens jonge vrouw Rie.
Voortbouwend aan zijn image
was Ben van Leeuwen mede-uit
gever van een inslaand succes
boekje Zoeterwoude in Oude
Prenten, dat inmiddels tot veel
emigranten is doorgedrongen.
Hij is helemaal niet politiek in
gesteld, maar omdat Ben wat
voor zijn mede-dorpsbewoners
wil doen is hij raadslid voor de
Vrije Lijst geworden: „wat is
Vrije Lijst? Je doet gewoon je
best voor je dorp".
Lichtje
Een jaar geleden, in de drukke
vinkelweken vóór Sinterklaas,
ging bij de Van Leeuwens een
lichtje branden. Al omzettende
ontdekte Ben van Leeuwen, dat
er een grote behoefte bestond
aan een goed, spannend, nieuw
gezelschapsspel voor niet al te
jeugdigen. „Zeg nou zelf: de
mensen zijn echt wel een beetje
uitgekeken op de meeste eeuwen
oude spellen. Bij de jeugd is
die leemte er niet; voor de kin
deren is er een overvloed aan
allerhande gekke spelletjes".
Een gevoelige marketing mana
ger-snaar werd bij Ben getrof
fen; hij ontdekte een behoefte
en die diende bevredigd te wor-
ien. Ben van Leeuwen sloeg aan
het denken en Rie vulde hem
daarbij aan.
Toen de Van Leeuwens begin
van het jaar met de auto van
vakantie terugkwamen zag Ben,
zittend achter het stuur, het op
eens helemaal vóór zich. Hij
was inmiddels weer gestart met
een oude hobby: het houden van
postduiven. „Juist", zei Ben te
gen Rie, „ik heb 't; dat nieuwe
spel zal over duiven gaan" en
gaandeweg ontwikkelde hij de
principes van het gezelschaps
spel, dat volgende maand in eer
ste duizendtallen op de markt in
Nederland, België en Zuid-Afri-
ka gaat verschijnen.
„Production"
Rie van Leeuwen, die het idee
van haar man aanvankelijk zag
als „een leuke Spielerei", zag
bij het groeien van de conceptie,
dat het méér dan een grapje zou
worden. „Maar ik had gewoon
de tijd niet om de opzet totaal
rond te krijgen", vertelt Ben me
nu; „totdat ik in juli een virus
infectie kreeg, de ziekte van
Pfeiffer. Weet je wat dat zeggen
wil? Nee? Nou, dan ben je wel
goed uitgeschakeld. Doodmoe
word je ervan. Het werd thuis
zitten en niet werken. Van lie
verlee zijn we toen met ons
tweeën het plan verder gaan uit
werken. We kregen er steeds
meer plezier in. Zie je, en zó is
het gekomen. Ik ging met de
schetsen naar Koos Kampman,
die art-director is van een groot
Amsterdams reclamebureau, en
Kampman werkte mijn „brie
fing" uit. In no time kwam hij
met een groots eindprodukt, een
machtig goeie verkoopdoos, die
nu een internationaal succes
moet gaan worden".
Ben van Leeuwen Production,
Zoeterwoude Holland, is aan het
rollen gebracht. Wettig gedepo
neerd. De vaart is niet meer te
stuiten. De hele dag telefoontjes
en afspraken voor besprekingen.
De dozen zijn overal al uitgezet.
V D probeerde de zaak kei
hard voor een zacht prijsje aan
zich te trekken, maar Ben trapt
daar niet in. Ook de Bijenkorf
heeft interesse getoond. Flip van
der Schalie, een goede bekende
van Ben, brengt Generaal-Kam
pioen voor de radio en ook de
Nederlandse pers is op het spoor
van de veelbelovende „wed
vlucht" gekomen. Er is een fa
brikant van T-shirts, die de ont-
werp-duif op zijn shirts wil zet
ten. „Hoe vind je zoiets nou?",
lacht Ben en slaat zich op de
knie; „gewoon te gek".
Ben van Leeuwen weet zijn ka
nalen exact te vinden. De vol
gende week verschijnen adver
tenties in de Nederlandse en
Belgische duivenbladen. Maar
helemaal een beste zet van hem
was het opbellen van John Lam-
bregts in Antwerpen. Een betere
promotor kon hij niet vinden.
John Lambregts is de Tom Okker
Nadat duivenmelker John Lambregts uit Antwerpen er zijn zegen
aan had gegeven, ging Ben van Leeuwen glimlachend tussen de
duiven op de Dam zitten.
van de duivensport, de Karl
Barth der duivenmelkers, een
autoriteit, die op z'n til ex ca
thedra spreekt en onderwijl vier
postduivenboeken heeft geschre
ven, dit tot in Zuid-Afrika door
de duivenliefhebbers worden
gelezen, verslonden zelfs. „Awel
menneke, kom mar 's hier met
uw sptHeke, zulle", zei John
door de telefoon en Ben reisde
naar de apostel in de Sinjoren
stad.
Het duurde niet lang, of Ben
van Leeuwen zat glimlachend op
z'n hurken op de Dam tegenover
het paleis, midden tussen de
knikkende en pikkende duiven.
Op zijn knie de kandidaat-top
per. John was meteen totaal in
de ban van de vette poulen van
het Generaal of Aangewezen
Duif in de sensatie van Lossing
Barceluna. In goed Nederlands
vertaald, vond hij het „een
enorm spannend spel. Geluk en
pech spelen een grote rol. Die
Van Leeuwen heeft werkelijk
aan alles gedacht. Zo bevat het
spel vele sporttips die voor ie
dereen van belang zijn. Verder
vind ik de speelduur erg plezie
rig. Een spelletje Generaai-
Kampioen is binnen een goed
half uur bekeken". John Lam
bregts heeft met erg veel plezier
aan de totstandkoming van dit
uitspringende duivensportspel
meegewerkt en daarom beval hij
Generaal-Kampioen van harte
En niet alleen aan de duiven
sportliefhebbers. Als je een beet
je wegwijs bent geworden in de
spelregels ontdek je, dat ze zó
zijn geschreven dat iedereen
aan deze overduidelijke richtlij
nen genoeg heeft. Een kind zal
deze was niet kunnen doen,
maar een beetje pientere tiener
zal zich al vrij gauw aardig
thuis voelen tussen de opvang-
hokken. de poule-, probleem- en
gelukskaarten en de rode en
blauwe duiven en de kraswitpen-
nen, die van station tot station
vliegen om geld voor hun baas
te verdienen.
Om de lezer een globaal inzicht
in het spel te geven even een
samenvatting. Het doel van het
spel is -juist als tijdens de wed
vluchten in het vluchtseizoen -
de drie duiven waar iedere spe
ler mee deelneemt, zo snel mo
gelijk vanuit de lossingsplaats
Barcelona in het thuishok te
krijgen. Omdat er ook om de
kampioenschappen „aangewezen
duif" en „generaal kampioen"
wordt gespeeld, komt er heel
wat spel-inzicht om de hoek kij
ken om te kunnen winnen. Het
spel kan worden gespeeld met
twee tot vier personen. Doordat
de speelvelden bezaaid liggen
met Geluks- (G) en Probleem
stations (P) speelt de geluksfac
tor een belangrijke rol. De span
ning tijdens het spelen wordt
voorts flink opgevoerd indien
men op een van de vier los-
sings-stations komt en een pou-
lekaart krijgt. Een poulekaart
drijft de inzet meestal flink op.
Heeft men erg veel pech, dan
wordt de duif naar het ontvang-
hok verwezen (gevangenis). Een
van de spelers, of iemand die
zelf niet aan het spel deelneemt,
houdt nauwkeurig de aankomst
tijden van de duiven bij. De dui
ven gaar. over het speelveld
door middel van het gooien met
de dobbelsteen.
Professioneel spel
Het spel is intussen uitgetest
door niet-duivenhouders èn „pro
fessionals". „Beide groepen wer
den er wezenloos enthousiast
voor", aldus Ben van Leeuwen,
„maar het is dan ook een pro
fessioneel spel en geen rommel
tje. Het karakter vun het spel is
misschien dat van Monopolie
(waarmee het geen enkel aanra-
kingsveld heeft). Mens Erger Je
Nir; en bet Ganzenbord bij ei
kaar. Het bijzonder aantrekkelij
ke van dit gezelschapsspel is.
dat het gok-element helemaal is
ingebouwd".
Van Generaal-Kampioen zijn
Franss, Duitse en Engelse ver
sies in voorbereiding. Lossing
Barcelonp lijkt mij een garantie
voor bargezellige toneeltjes in
de winterse huiskamers: rode
koppen van de spanning, pinten
bier voer de dorst, stapeltjes ge
wonnen fiches (of centjes) en
trommelende vingers bij duiven
met pech: De duivensport is een
liefhebberij voor sterke naturen,
die tegenslagen kunnen verwer
ken.
De leeuwekop, het handelsmerk
van Van Leeuwen, brult al vic
torie. „Als de zaak eenmaal
draait, ga ik gewoon door. Weet
je nog wel: de basis van elke
/aak is een goed idee. Ach man,
ik stik nog van de ideeën".
TON PIETERS.
„Sterven is mooi" soms hadden we de moed onze kampcommandant
dicht te benaderen om bijvoorbeeld kinine te vragen voor onze zieken. Dan
liet hij ons eerst een tijdje in de brandende zon voor zijn kamertje op de
grond zitten. Hij had er vooral plezier in te vertellen dat onze mannen niet
meer leefden. Nadat hij ons een hele tijd zwijgend bekeken had, konden wij
weer vertrekken met de troostwoorden.- „Kinine is duur en sterven is mooi'".
Toen Japan in 1942 het toenmalige
Nederlands-Indië bezette was het
een van zijn eerste zorgen het voet
stuk, waarop de Europeaan in het al
gemeen en de Nederlander in het bij
zonder, al dan niet ten onrechte, ge
steld was, binnen de kortst mogelijke
tijd te verbrijzelen.
Een middel daartoe was het interne
ringskamp, waarin de gehele Neder
landse bevolking, met uitzondering
van een groot deel van de Indo-euro-
pese groep, werd ondergebracht.
Het onderbrengen in deze kampen
was op zichzelf al een zeer ingrijpen
de maatregel, maar het kreeg nog
een extra-schijnend reliëf doordat
de bewaking van deze kampen niet
zelden overgelaten werd aan geeste
lijk labiele Japanse officieren en on
dergeschikten, aan wier willekeur,
plagerijen, mishandelingen en verne-
Na onnoemelijk veel leed en lijden was doodgaan voor velen een verlossing. In het begin kregen vrij voor onze
doden nog een ruw houten kist. Later gaf men ons een matje en wat touw om de doden in te wikkelen. Er werd
ons geen vervoer meer ter beschikking gesteld zodat wij onze doden zelf moesten dragen en begraven. De door
hongeroedeem opgezwollen lichamen waren soms loodzwaar.
deringen men volkomen overgeleverd
Er is over deze materie al vrij veel
officieel en particulier, gepubliceerd.
Niettemin is het door Repro-Holland
uitgegeven boekje „Nederlandse
vrouwen in een Japans internerings
kamp in beeld en .woord" geenszins
een overbodigheid.
Molly Rouekens en Mary Brückel-
Beiten hebben, aan de hand van des
tijds in zo'n vrouwenkamp gemaakte
schetsen, de tekeningen vervaardigd;
de begeleidende tekst werd evenenes
verzorgd door Mary Brückel-Beiten.
En als het waar is. wat de oude Ro
meinen beweerden, namelijk „dat de
herinnering aan doorgestaan leed
aangenaam is" dan kan het niet an
ders of het boekje voorziet in een
ruime behoefte. Het is vandaag offi
cieel in het Haagse Congresgebouw
gepresenteerd.
v. G.
