het lijk ligt... De Neerings weten waar Invalide bouwvakker vecht om miljoenenerfenis ZIEKELIJK AANDOENDE ACHTERDOCHT KENT GEEN GRENZEN MEER Neerings gaat ervan uit dat de legendarische Leo nard, zijn overgrootvader, een nazaat was van een steenrijk Gelders baronnengeslacht. Volgens zijn le zing vertrok deze adelijke heer op donderdag 8 juni 1848 per koets en in het bezit van zijn familiepapieren naar het landgoed St. Petersburg bij Nigtevecht, ei gendom van Anna Paulowna, de Russische gemalin van koning Willem II. Daar zou hij zijn vermoord waarna zijn stoffelijk overschot in de daaropvolgen de nacht van vrijdag op zaterdag in alle stilte zou lijn bijgezet op de bezitting van Neering-BÖgel in het West-Duitse Isselburg. Het motief? Wel deze Leonard zat achter de erfenis van zijn vader Johan nes Neerings aan, die procureur des konings was ge weest en bezittingen had in Silvolde, Gendringen, Lienden, Waardenburg, Neerijnen en Tuil. Bovendien was hij een kopstuk bij de Oost-Indische Compagnie. Met de verdwijning van zijn zoon konden, aldus nog steeds de Neerings, al die bezittingen (nu de Staats domeinen, charternummers 412 tot 421) vervallen aan de Staat. FANTASTISCH Waarop baseren vader en zoon Neerings deze fantas tische geschiedenis? Voornamelijk op een vergeeld document uit hun familie-archief. Het is een uit fe bruari 1898 daterend geschrift dat werd opgesteld door Johannes Neerings, ambtenaar gemeentepolitie te Utrecht, en dat mede ondertekend werd door diens vrouw. Er staat onder meer in „Aanwijzingen be treffende de moord op mijn vader, de jonker en di plomaat Leonardus Neerings". Dan volgt het ver haal over de tocht per koets naar Nigtevecht. Als lokkertje zouden familiepapieren zijn gebruikt. Het document eindigt: „Deze moord moet zijn gepleegd door een majoor en een handlanger. Wie deze moor denaars zijn of waren, is mij niet bekend, evenmin als de opdrachtgever". Voila. Het bewijs is geleverd. Nu sleept deze affaire al jaren jaren waarin vader en zoon Neerir.gs zo veel autoriteiten, instanties en hoge personen hebben proberen in te schakelen dat een gek het niet zou kunnen verzinnen. Onlangs president Nixon nog, met het verzoek de opgraving van het lijk in Isselburg mogelijk te maken aangezien de bewuste grafkelder zich bevindt in de Amerikaanse sector van West- Duitsland. Ook prins Bernhard, de verzoekschriften commissie van de Tweede Kamer en de Raad van Staten hebben ervan geweten, om nog een paar na men te noemen. Een en ander heeft tot gevolg ge had, dat er de nodige naspeuringen zijn gedaan en dat er over de voorvaderen van de Neerings en hun lotgevallen zo het een en ander bekend is. Vooral het Rijksarchief in Utrecht en het Algemeen Rijks archief in Den Haag hebben veel bronnenmateriaal tevoorschijn gebracht. SCHOENLAPPER Daaruit blijkt dat vader Johannes van de vermoorde Leonard geen jonker en diplomaat des konings zou zijn geweest, die zich per koets door het Utrechtse bewoog, maar een onvermogende schoenlapper. Van zoon Leonardus is uit de stukken bekend dat hij eveneens schoemaker was, maar dat hij als zodanig zijn brood niet kon verdienen reden waarom hij ais tamboer dienst nam bij de mobiele schutterij te Utrecht. Het waren tijden waarin wel meer avontu riers dcor Europa zwierven. Zo zien we in de archie ven cat Leonard Neerings in april 1846 van de Ne- ..-Er:!:e legatie in Berlijn een paspoort kreeg uit- t waarmee hij kort daarop in het Russische b Petersburg aankwam. Hij werd opzichter van de en van het circus van de tsaar en „bezweek in !"!3 aan diarree, krampen en braken". De Neder landse gezant in Sint Petersburg heeft dit overlijden cc: aan ce Nederlandse minister van Buitenland se "alten gemeld in een brief die mede is ondrte- ker.a door Russische politiefunctionarissen. En in 13) is de weduwe van Leonard, volgens de archie ven „een waschvrouw te Utrecht", op haar verzoek de nalatenschap van haar man uitbetaald, zijnde „eene somma van 4 roebels, 5 kopeeken zilver ofwel zeven gulden negenenveertig cents Nederlandsche Courant". Dat is andere koek dan de provincies Utrecht en Gelderland plus 70 miljoen.... Maar vader en zoon Neerings geloven de officiële archiefstukken niet. Volgens hen vormen ze een afleidingsmanoeuvre om de moord op hun voorname voorzaat te verdoezelen. Ze zijn met bovengenoemde overlijdensacte van Leo nard naar de Russische ambassade in Den Haag ge gaan, waar het document ontmaskerd zou zijn als een vervalsing omdat het geen woord Russich bevat te, omdat er in Sint Petersburg nooit een keizerlijk circus is geweest en dat de ondertekenaars van het stuk. de politiefunctionarissen, niet bestaan hebben. Voorts hebben vrouwelijke leden van de fa milie Neerings met de smoes dat ze aan het hoofd stonden van een firma in gietijzeren grafzerken, door weten te dringen tot de grafkelder in Isselburg. Ze hebben er een familiegraf gezien waar veel Nee rings liggen begraven en waar onder meer de inscrip tie „Leonardus Neerings 1861" hun oog trok. Frei- frau von Puttkamer zei van niets te weten. Later blijken de inscripties met cement onleesbaar ge maakt te zijn Kijk zoiets is olie op het vuur van argwaan dat in de borstkassen van vader en zoon Neerings laait. Er is meer. als men het schatjagende duo mag gelo ven. Een geschilderd portret van de vermoorde Leo nardus waarop deze was afgebeeld in een gala-uni form en met een onderscheiding die bewijst dat hij een van de zeven raadgevers des konings is geweest, is verdwenen. Blijkens het familie-archief heeft de politieman Neerings, de zoon van Leonard, het in zijn bezit gehad en heeft diens armlastige weduwe het in 1905 voor een paar duizend gulden verkocht aan een onbekende mevrouw Brown die het heeft overgebracht naar ...Isselburg. Wroetend en ploeterend zijn de twee Neerings op een punt gekomen waar hun ziekelijk aandoende achterdocht geen grenzen meer kent. Niet alleen Leonard is vermoord, maar ook twee broers van hem die te veel wisten, is een van hun andere stel lingen. Cornelis bij voorbeeld overleed op 15 februari 1847 in het garnizoenhospitaal te Maastricht. Een doodsoorzaak is in de archieven niet meer te vinden. Zie je wel? is de duistere reactie van vader en zoon wier argwaan met name het Huis van Oranje be treft, dat geen heronderzoek van de zaak zou wen sen. Ondertussen blijven Utrecht en Gelderland liggen waar ze liggen en de miljoenen staan waar ze al dan niet slaan. In Silwolde zal niet het recht op de eerste nacht worden heringevoerd. De bewoners van Neerijnen zullen geen tienden hoeven te gaan beta len. Loten we voor ze hopen dat het graf in Issel burg voor eeuwig gesloten blijft. PIET SNOEREN. O' V-- M lÏÈL •éJL ^nna Paulowna, op wier landgoed in 1848 een moord zou zijn gepleegd. Zo beweren althans de Neerings. De argwaan van de Neerings betreft met name hef Huis van Oranje, dat een heronderzoek naar een oude „moordzaak" zou tegenwerken omdat de naam van koning Willem II in hef geding zou zijn. Een oude prent van het landgoed St. Petersburg bij Nigtevecht, eens eigendom van Anna Paulowna, de Russische gemalin van koning Willem II. Volgens de op een miljoenenerfenis jagende Amsterdamse familie Neerings zou hun legendarische overgrootvader op dit landgoed door leden van d e hofhouding van de koning zijn vermoord. jnsterdam Miljoenenerfenissen die eeuwenlang j> erfgenamen liggen te wachten die er om vechten Is honden om een been, zijn altijd een goed verhaal, laar helpt hun ongeloofwaardigheid geen moeder elief aan. Wel er is er weer een opgedoken n heel spectaculaire ditmaal. Vader Theo Nee- ngs, een arbeidsongeschikte bouwvakker, en zijn tlijknamige zoon die het beroep van archivaris uit- ifent, menen recht te hebben op uitgestrekte fami- ebezittingen die niets meer of minder omvatten dan provincies Utrecht en Gelderland mitsgaders eni- i bodem in het belendende Duitse. Daarnaast clai- ze een bedrag van 70 miljoen gulden dat voor tn deel op banken in België en Engeland zou staan. lm het allemaal nog schitterender te maken, hebben f voor hun bewijsvoering een lijk -nodig het lijk (an hun 2 meter 5 lange voorvader Leonardus. Ze »illen aantonen dat deze figuur door leden van de wfhouding van onze eigenste koning Willem II is ermoord. Bt stoffelijk overschot zou begraven liggen in de 'afkelder van het landgoed in het Duitse Isselburg. 4ee", zegt de huidige eigenaresse van het kasteel, reifrau Ilse von Puttkamer, „onder de betrokken uk ligt een kind van een jaar ter aarde besteld", e Neerings in vereniging: „Nou, da's dan makke- ik te zien. Het skelet van een baby en dat van een lus maken nogal geen verschil". Het probleem is Jeen dat Freifrau von Puttkamer ondanks gerech- Jijke stappen, tegen haar ondernomen, weigert het jaf te laten openen. Momenteel is de zaak voor re- jsie bij het Landesgericht in Duisburg. Een gunsti- f beslissing is de laatste kans voor de Neerings, ent tenzij ze kunnen aantonen dat Leonard is ver- |oord, moeten de rechten op een eventuele erfenis b verjaard worden beschouwd. afwachting van verdere ontwikkelingen mokken i verder in hun woonplaats .Amsterdam, senior in I ft volkstuintje dat hij heeft vlak achter het Ajax- I adion, junior in zijn van de paperassen bol staande I it in de buitenwijk Osdorp. I et verhaal is bijna te ingewikkeld om te vertellen. w& m V" I

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1972 | | pagina 13