Hoop en liefde mogelijk
„Ik denk dat collega's
wel jaloers op mij zijn
SmISI
Aangrijpend boek van Poolse jood
Verheugde Harm Ottenbros:
VRIJDAG 3 NOVEMBER 1972
De verbrande auto van de familie Gray. Mevrouw Gray e
Plll
haar vier kinderen konden niet ontkomen
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM - „Altijd zijn
hoop en liefde mogelijk. Vanuit
die gedachte heb ik mijn boek
geschreven". Dat zegt Martin
Gray, een kleine keurig geklede
man, een tot Amerikaan genatu
raliseerde Pool, die met zijn
boek „Uit naam van al de mij
nen" op slag de wereld verover
de. Overal waar het verscheen
thans reeds in 18 landen,
waaronder sinds gisteren ook
Nederland werd het boek een
bestseller. „Het geeft de men
sen weer hoop", zegt Gray over
dit succes. „Ik heb duizenden
brieven gekregen, ook van kin
deren. Door dit boek is voor mij
een nieuw leven begonnen, een
nieuwe opdracht".
Martin Gray werd in Warschau
geboren. Hij was 13 jaar toen
de nazi's Polen binnenvielen en
het beruchte ghetto in de hoofd
stad optrokken. Hij ontsnapte,
ontsnapte ook uit de hel van
het vernietigingskamp Treblinka,
waar hij zijn ouders en twee
broertjes achterliet. Na een
bliksemcarrière in de Verenigde
Staten vestigde hij zich met zijn
gezin in Zuid-Frankrijk. In 1970
sloeg het noodlot opnieuw toe:
bij een bosbrand verloor Gray
zijn vrouw en vier jonge kinde
ren, twee jongens en twee meis
jes. Hij was wanhopig, wilde
zelfmoord plegen, maar schreef
daarentegen een boek, dat ein
digde met de zinsnede:
Opbrengst ter
voorkoming
van rampen
De royalties van „Uit naam var
al de mijnen" komen ten goed»
aan de Dina Gray Stichting di<
Martin Gray na de noodlottig»
brand in 1970 oprichtte en zo d<
nagedachtenis van zijn vrouw it
ere hield. Doel van deze stich
ting is rampen te voorkomen
zoals die het gezin Gray troffen j
Als eerste initiatief liet Martii
Gray een folder onder acht mil
joen Franse schoolkinderen ver
spreiden, waarin staat wat z<
moeten doen bij bosbranden
„Want", zegt hij. ..bij zo'n brand
moet je binnen blijven. Het vuuï
raast over je heen en dan is hel
voorbij. Waren we maar nooit
uit ons (stenen) huis gegaan,
oktober 1970 omkwamen bij een bosbrand in
„Tot het einde wil ik blijven door
zetten. En misschien komt eens
de tijd dat ik weer nieuw leven
zal kunnen scheppen, zodat de
dood van mijn familie en mijn
kameraden teniet wordt gedaan.
Zodat er, zolang er mensen zijn,
er altijd één is die spreekt en
getuigt uit naam van al de mij
nen".
In het boek van Gray wordt een
van de gruwelijkse episoden uit
de Tweede Wereldoorlog be
schreven: de ondergang van de
Poolse joden. Alleen al uit de
spaarzame foto's die in het boek
zijn opgenomen, spreekt het on
zegbare lijden van deze slacht
offers van het waanzinnige nazi-
regime. Martin Gray bevocht
na zijn ontsnapping uit Treblin
ka de nazi's via het Poolse par
tizanenleger, en hij trok samen
met de Russen Berlijn binnen in
1945. Gedecoreerd met drie hoge
Russische onderscheidingen ver
trok Gray - hij was opgeklom
men tot kapitein in het rode le
ger - naar Amerika, waar hij
zijn enig overgebleven familie
lid, zijn grootmoeder ontmoette.
Gisteren was Gray, die zijn boek
opdroeg aan „alle kinderen", in
Amsterdam. „Ik heb dit boek
met tranen geschreven", zei hij.
En „toen ik mijn vrouw en mijn
kinderen in Zuid-Frankrijk ver
loor, was het alsof ik opnieuw
mijn ouders en broers in Tre
blinka verloor".
,Uit naam van al de mijnen" be
reikte in Frankrijk, waar het
boek het eerst verscheen, een
oplage van 250.000 exemplaren.
In Amerika werd het uitgeroe
pen tot het boek van de maand.
Het leek erop alsof er ook een
vertaling in het Pools zou ver
schijnen. Maar het hoofdstuk
over Gray's verblijf in Amerika I
kor geen genade vinden in d»
ogen van de Poolse autoriteiten, j
Ook in andere Oostbloklanden
verscheen Gray's getuigenis
niet. „Maar ik hoop dat het ooil
nog eens zal gebeuren", aldus
de schrijver, die eveneens zei te
hopen ooit nog eens te trouwen
en kinderen te krijgen.
.Uit naam van al de mijnei
Martin Gray, werd ultgege\
Bruna-Utreeht/Antwerpen.
(Van onze sportredactie)
HOOGERHEIDE De zorgelijke situatie in de Nederland
se proïwielrennerij baarde dit seizoen ook Harm Otten
bros zorgen. Terwijl de kleine coureur uit Hoogerheide
van de ene naar de andere criteriumzege snelde speelde
hem toch door zijn hoofd dat hij aan het eind van het sei
zoen op straat stond. Omdat ziin firma Wybert met de
profploeg stopte. „Ik heb toen zeifs wel even aan stopppen
met het wielrennen gedacht", bekent de man die de hele
wielerwereld verraste door in 1969 te Zolder de wereldtitel
te veroveren.
Aan die onzekere situatie is ech
ter een einde gekomen door het
unieke aanbod van Kela tapijt.
Deze firma stelde Harm Otten
bros namelijk voor een contract
bij hen te ondertekenen niet al
leen als wielrenner, maar ook
als filiaalhouder van een Kela-
toonkamer in Bergen op Zoom.
„En daarmee", stelt Kela, ..zijn
wij de eerste sponsor die werke
lijk probeert een renner verder
Harm Ottenbros, doodmoe maar w
te helpen. Ottenbros staat in
volledige loondienst van ons. En
hij is verzekerd van een rede
lijk salaris zonder dat zijn pres
taties op de fiets daarop van in
vloed (kunnen) zijn".
Een zienswijze waarmee Harm
Ottenbros het wel mee eens kan
zijn „door deze regeling wordt
mijn toekomst meer zeker ge
steld. En dat is de voornaamste
reden waarom ik getekend heb.
Tenslotte word ik volgend jaar
al 30, en ik zou dus op zijn
hoogst nog drie of vier jaar
kunnen blijven koersen. Daarna
zou ik dan naar iets anders uit
moeten kijken", voegt hij eraan
toe. „Bovendien was het ge
woon moeilijk om bij een ande
re ploeg aan de slag te komen,
zelfs voor mij. Terwijl ik toch
kan terugzien op een zeer goed
seizoen. Ik heb negen overwin
ningen geboekt en ik kwam 42
maal bij de eerste tien binnen.
En daarmee ben ik geloof ik de
beste renner op de Nederlandse
criteriums. Toch bleef het moei
lijk voor me om een nieuwe
baas te vinden. Ja, Ton Vissers
heeft het erover om met een
nieuwe ploeg te beginnen. En ik
zou daar ook bij kunnen komen.
Maar als die ploeg inderdaad
van de grond komt dan zou ik
nog maar voor twee, drie jaar
onder de pannen zijn. Daar
naast had ik nog een aanbieding
uit België, maar ja daar rij ik
gewoon liever niet. Daarom heb
ik dit met graagte geaccep
teerd. Ik denk dat veel van
mijn collega's wel jaloers op
me zullen zijn. Het wordt ge
woon erg dun voor de profs. Er
wordt door hen nu al armoede
geleden. Ik denk zelf dat som
mige amateurs het beter hebben
dan veel profs".
Eenmansploeg
Ottenbros zal wel volgend seizoen
als een eenmansploeg op de cri
teriums moeten opereren. Want
zijn firma heeft tot dusver al
leen vaag plannen om een prof-
ploeg samen te stellen. Volgend
jaar. Zegt Ottenbros daarover:
„Och, ik zie dat alleen rijden
niet zo zeer als een nadeel.
Vooral in criteriums niet. En
daar moet ik het toch echt van
hebben. Klimmen kan ik niet".
Harm Ottenbros is voldoende rea
list om zijn eigen beperkingen
te zien. Al is hij ook zelfbewust
genoeg om te zeggen: „Op de
criteriums heb ik gewoon het
voordeel van mijn sprint, ter
wijl bovendien mijn koersinzicht
ook goed van pas komt". De
man die na zijn wereldtitel
vaak onderhevig was aan felle
kritiek omdat hij een toevals-
kampioen zou zijn geweest,
heeft zijn evenwicht allang weer
hervonden. „Ach, nu komt die
wereldtitel me enorm van pas.
Als de mensen bij me in de
showroom komen, dan weten ze
gelijk wie Ottenbros is. Dat
speelt vooral in Brabant sterk".
Winst voor
Betty Stöve
ABERAVON Betty Stöve heeft
de halve finales bereikt van het
toernooi om de Dewarbeker te
Aberavon.
In de kwart-eindstrijd behoefde zij
slechts twee games af te staan
aan de Zuidafrikaanse speelster
Brenda Krik. 6—1, 6—1.
[n het professionaltoernooi te Go
thenburg drong Jeff Borowiak
door tot de kwartfinales na
winst op Cliff Richey. De be
langrijkste uitslagen van Gothen
burg zijn: Borowiak (VST)—
Richey (VST) 4—6, 7-6, 7—5:
Emerson (Aus)—Drysdale (Zaf)
6—2, 64: Cox (Gbr)—Borg
(Zwe) 6—3, 6—7 6-4.
Manager voor
Nottingham
NOTTINGHAM Dave Mackay.
één van de grote Britse voetbal
lers van de zestiger jaren, is
benoemd tot manager van de
tweede-divisieclub Nottingham
Forest. De thans 37-jarige Mac
kay zal proberen Nottingham
Forest, dat vorig seizoen uit de
eerste divisie degradeerde, weer
naar deze hoogste afdeling in
het Britse voetbal terug te bren
gen. Mackay, die tweeëntwintig
maal voor het Schotse elftal
uitkwam, speelde in het seizoen
1960/'61 voor Tottenham Hot
spur dat toen zowel de Engelse
titel als de beker won.
Broom
Hilda
Suske
en
Wiske
De
boze
boom-
zalver
JeroetUi] Vh heblielé, Meft»
heelt ieietjie} reihtmehe bloedtm
bloedjroef eh /mie vu lerew eur Si-
tule Sidovu U dome, lk roet heet ot
Lucky
Luke
Dalton
city
Tom
en
Marie
Ann
Het
jaar
van
de
boze
kabouter
avzc i/oeprmfsmG-ez
JTj 3
ïtëN CWZ&i Ztf&XD&yZy£ ZO SWOQD H/AS GEMEESFBU t/éfó/s-
sm WHAT/DP/ mew/v&Ys TEI/AUJETT, /S my? HEF/{EPEES-
WDEZE PCÜS ACHES?SLOTEH Q&HDET
(Her TAL 'l/AUBT. \ffl£WD£/V, QeNOeqmri B&l&ePzuPrFi
^ABOUW^mvr MEf7B(efOI/£T( S7mz
