Van boer
tot
miljonair
JAN TER HUURNE KOCHT
EVEN HET EUROSTRAND
VALKENSWAARD - Jan ter
Huurne begon als boerenzoon,
hij was niet rijk, hij was niet
arm. 's Morgens in alle vroegte
stond hij op. 's Avonds ging hij
met de kippen op stok. Hij werk
te op het gemengde bedrijf van
zijn vader in Buurse onder En
schede (25 ha). Toen hij 21 j*ar
werd, ging zijn vader dood en
Jan ter Huurne moest het verder,
rooien „met een knecht en een
dienstmeid". Toen hij 27 was,
ging hij in tractoren handelen.
Een paar jaar later stapte hij
over op landbouwmachines en
opende hij een klein grenswin-
keltje naast de boerderij (boter,
kaas, koffie). Het grenswinkeltje
werd een supermarkt. De super
markt werd gekocht door Simon
de Wit. En 1 juli dit jaar kocht
Jan ter Huurne het Eurostrand
in Valkenswaard.
De Midashand van Jan ter
Huurne is nog niet uitgewerkt.
Plannen om bij Bremen een re
creatieproject te stichten van de
allure van het Eurostrand, ver
keren in vergevorderd stadium.
Jan ter Huurne Is nu 45 Jaar.
Een kleine, bescheiden man in
beige pak, die aarzelend en wei
nig gedetailleerd antwoord geeft
;op vragen. Hij zoekt geregeld
verbale steun bij zijn rechter
hand, de heer J. C. Pot, antra-
v'ciet-grijs directeurenpak, een
doctorandusglimlach en een Vol-
Het succes heeft Ter Huurne niet
i veranderd. Het heeft hem eerder
schuw gemaakt. Later in het ge-
sprek zal hij het tussen de re
gels door zeggen: „Wat ik nu
doe, is veel moeilijker dan wat
il: op de boerderij deed. Want
nu moet ik denken. En., en..
(hulpeloze blik terzijdeen
praten en zo. Dat vind ik toch
wel ?waar."
Hij eet een uitsmijter in het res
taurant van zijn Eurostrand,
vertelt in sobere termen hoe het
allemaal gegaan is hierbij ge
secondeerd door Pot en het is
onbegrijpelijk, hoe uit deze be
scheiden verschijning een man
kon komen die met onfeilbare
zakenblik en een grote besluit
vaardigheid zich wist op te wer
ken van een van de nederigste
beroepen ter wereld tot de ge
benedijde status van miljonair.
Verdubbeld
Een paar maal per week zoeft
Ter Huurne in zijn witte Mer
cedes van Twente naar Val
kenswaard, via Duitsland.
Zijn expansiedrift is nog lang
niet bekoeld. Op 11 september
werd de nieuwste attractie
het Eurostrand, de Eurodam,
geopend. Zandzuigers, bulldo
zers, draglines en andere reus
achtige mechanische slaven
breiden het Eurostrand uit dat
volgend jaar, bijna verdubbeld
in omvang, weer honderdduizen
den bezoekers zal ontvangen.
Ter Huurne heeft grote plannen
en hij weet zich niet gehinderd
door gebrek aan durf en liquide
middelen. Als straks het project
in Bremen klaar is. kan hij van
uit zijn woning in Buurse beide
polen van zijn succes even snel
bereiken, reden waarom hij niet
van plan is naar Valkenswaard
te verhuizen.
„Bij Bremen is een plas van 20
tot 25 hectare. Dat wordt een na
tuurproject. We gaan er in het
voorjaar mee beginnen. Het zal
in fasen verlopen", zegt Ter
Huurne, die veel fiducie heeft in
dit project, met in zijn achter
hoofd het bezoekersaantal van
het Eurostrand van vorig jaar:
950.000.
Het eerste wat Ter Huurne deed
toen hij het Eurostrand kocht
met alles erop en eraan, was de
prijzen in het restaurant halve
ren. „Daardoor steeg mijn om-
zetsnelheid in juni en juli
180.000 meer vergeleken met
het vorig jaar."
Hij duikt op verzoek even in het
verleden. „Onze boerderij werd
door de grens in tweeën ge
deeld. Gingen de prijzen in
Duitsland omhoog, dan bracht ik
daar mijn producten op de
markt. En werden de prijzen in
Nederland duurder, dan ging ik
daar naar toe. Door die ligging
aeed de grenswinkel het ook uit
stekend. Toen ik ging trouwen,
besloten mijn vrouw en ik de
boerderij van de hand te doen,
want het werd veel te druk. Ik
heb de tractorhandel van de
hand gedaan, de grond van de
boerderij verpacht en het vee
verkocht en we gingen alleen
met de winkel verder.
Grootste verandering
Dat was in '49. Ik was toen 31.
Het was een gewone zelfbedie
ningswinkel. En dat is eigenlijk
de grootste verandering in mijn
leven geweest: van boer tot win
kelier. Dit was een grotere ver
andering dan van supermarkt
tot Eurostrand. De winkel breid
de zich uit. Op het laatst hadden
we een supermarkt van 750 m2.
Met de grens hadden we ups en
downs. Je wist aan de grens
nooit wat er ging gebeuren. Het
was een zeer kwetsbare zaak
met die in- en uitvoer. We heb
ben tijden gehad dat er geld bij
Jan ter Huurne, de boer uit het Twentse Buurse die het Eurostrand kocht, met op de achtergrond de grootste kleinste haven van de wereld, de Eurodam, die hij van Rotterdam
verplaatste haar Valkenswaard.
moest. Vorig jaar kocht Simon
de Wit de supermarkt en ik
kreeg een functie als recreatie
consulent, onder meer in Duits
land. Toen speelde ik al met de
gedachte om een groots recrea
tieproject in Bremen op te zet
ten. Verschillende malen kwa
men de Duitsers ook hier in Ne
derland kijken. En zodoende
kwam ik op een keer bij het Eu
rostrand. Ik had helemaal niet
de gedachte toen, dat ik het ooit
zou kopen. Toen hoorde ik van
een relatie dat het te koop was.
Ik belde de eigenaar op, de heer
M. Eigenberg en de rest is vlot
verlopen. Binnen 14 dagen was
de zaak beslist. Eigenberg was
63 en wilde er mee ophouden.
Het werk was nogal arbeidsin
tensief. Ik moet zeggen dat hij
het netjes en goed verzorgd
heeft overgedragen. Hij heeft
veel geïnvesteerd om het Euro
strand zo up to date mogelijk te
doen zijn. Ik mocht alleen geen
ruchtbaarheid aan de verkeop
geven. We namen de zaak mid
den in het seizoen over. Toen
waren ze nog bezig met de op
bouw. Dit werk vergt meer dan
de boerderij. Ik moet zakelijke
beslissingen nemen. Nee. Ik heb
geen hunkering meer naar vroe
ger, maar het was wel een ge
zellige tijd. De overgang is na
tuurlijk groot."
Ter Huume heeft een visie ont
wikkeld op het gebied van re
creatie, uitgaande van het dog
ma dat de mensen steeds meer
vrije tijd krijgen. „Die vrije tijd
moet besteed worden, vooral
met dagrecreatie. We hebben nu
75 hectare, maar dat zal verdub
beld worden. En de camping
heeft 700 plaatsen. Ook hier ko
men ultra-moderne faciliteiten.
Ik heb nu al veel bestellingen
voor het komende jaar. Op het
Eurostrand wil ik wat weekend
huisjes neerzetten. We zitten
hier erg goed. Er komen enorm
veel mensen uit het westen. Ik
geloof dat wij op dit moment het
derde project van Nederland
zijn, na het Flevohof en de
Beekse Bergen bij Tilburg."
Ter Huurne is het absoluut niet
eens met zijn collega's van de
horeca die de consumptieprijzen
verhogen. „O nee, ik zie veel
ipeer in omzetsnelheid. Het ho-
recawezen in Nederland is onbe
taalbaar geworden voor de ge
wone man. In Buurse heb ik al
meegemaakt hoeveel kopers we
kregen door scherpe prijzen. We
hadden namelijk ook een restau
rant bij de supermarkt. Toen ik
de prijzen halveerde ja, niet
elk artikel natuurlijk steeg de
omzet 60 procent.
De mensen vertelden elkaar dat
het hier veel goedkoper was. De
campingmensen komen hier
eten. Ze voelen er niets voor om
zelf voor net zoveel geld het
eten klaar te maken. Ook de
prijzen in mijn kampwinkel zijn
populair. Ik vind dat ze meestal
de prijzen hoog opschroeven in
die recreatieprojectën en daar
ben ik op tegen.
Wat ik weet, heb ik in de prak
tijk ondervonden. Ik heb er geen
studie van gemaakt. Ik zal een
klein voorbeeld geven. Als je je
omzetsnelheid verhoogt, dan
ZATERDAG 21 OKTOBER 1972
OVERHEID
ZOU
PARTICULIERE
INVESTEERDERS
IN
RECREATIE
MOETEN
HELPEN
hoef je ook niet zo veel voor
raad te nemen. En alles wat
niet snel omgezet wordt, is ver
lies."
Ter Huurne kreeg in zijn ge
boorteland Twente geen kans
zijn ideeën te verwezenlijken.
„Twente heeft heel mooie gebie
den, maar daar krijg je geen
vergunning. Hoe vaak ik niet be
zig geweest ben in Haaksbergen,
Boekelo of Usseloen nu heb
ik het in Brabant gevonden. Het
geheim van mijn succes....?
Ik heb ook veel stroppen gehad,
hoor..., maar je moet lef heb
ben, en je moet er echt in ver
trouwen. Je moet zeer optimis
tisch zijn, anders lukt het niet.
Ik zou graag meer medewerking
zien van de overheid. De semi-
overheidsinstellingen, zoals de
Beekse Bergen, krijgen alle faci
liteiten, maar wij particulieren
lopen vaak met de kop tegen de
muur."
Tot slot: „Ik werk nu langer
dan op de boerderij. Hier moet
ik wel 10 tot 12 uur werken."
Gigantisch
Hij pakt zijn witte Mercedes,
laat de motor zacht zoemen en
toont de attracties van het Euro
strand. „Daar aan de overkant
komt nog zo'n plas. Daar zijn ze
bezig met een eilandje aan te
leggen. Daar komen nieuwe toi
letten. Kijk, dat is de grootste
speeltuin van Europa. En hier is
dc Eurodam."
Hij stapt uit. De Eurodam, tot
voor kort Havodam geheten,
verhuisde onlangs van Rotter
dam naar Valkenswaard. Het is
een gigantische maquette na
tuurlijk de grootste in de wereld
beloopbaar via een overdekt
pad van 400 meter lengte met
informatieverstrekkende luid
sprekers en in de zijkant overal
knoppen, waarmee de minia
tuurbootjes en -kranen tot leven
zijn te roepen. Ter Huurne
speelt met de knoppen, kijkt ge
lukzalig over het moderne speel
goed en poseert bereidwillig te
gen de achtergrond van 's we
relds grootste, kleinste haven.
Dan moet hij weg, want een
miljonair heeft weinig tijd.
Een laatste vraag, meneer Ter
Huurne. Wat zou u doen, als u
minister was?
Hij draait zich aarzelend om,
maar zijn glimlach is beslist.
„Ik zou veel meer subsidie ge
ven, en niet alleen aan de semi-
overheid, maar eerder aan par
ticulieren die het aandurven in
dit huidige klimaat te investeren
in recreatiegebieden."
JAN KOESEN
UWL
'r ',;r' -f-1.
Een doorkijkje op het Brobontse Eurobond. Vorig joor 950.000 bezoekers. Er wordt nu hord gewerkt om het oppervlok te verdubbelen. Jon ter Huurne op zijn Eurostrand. Recreolie voor honderdduizenden.
