LEIDEN ONTDOOIDE LANGZAAM, TOEN
WERD HET EEN STRALENDE 3 OKT OBER
Zilveren erepenning voor
dr. Van Dongen
DINSDAG 3 OKTOBER 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA
De St. Lodewijksgroep gooit hoge ogen naar de Spaanse Degen
LEIDEN Ik weet niet. wie het de laatste jaren moeilijker' hebben
tijdens de sportieve llchtjestaptoe op 2 oktober: de duizenden deel
nemers die met hollen en stilstaan hun weg moeten vinden door de
dichtbevolkte city, of de rillende toeschouwers in de kille najaars
duisternis, onherroepelijke voorbode van een naderende winter. En
vergeet die ontelbare vaders, moeders en grote broers niet, die een
uur lang het kleine grut op de schouders moeten nemen pmdat die
anders de lampjes, de voetballertjes, het inventive vliegtuig van de
instrumentmakersschool, Jantje en Gerrlt, Marloesje en Irma niet
kunnen zien.
Zelf had ik van half acht tot drie minuten voor half negen het kind
van een ander op m'n rug. Flip, van vier, die als een boa-constric-
tor zijn beentjes om mijn nek geklemd hield, nu en dan erbarmelijk
huilde omdat-ie er af wilde en hoestend te kampen had met een
verwaarloosd koudje. De boa was lekker warm, dat wel; maar hij
werd behoorlijk zwaar. Toch hebben we met z'n tweetjes genoten.
Ik beneden en hij daarboven. Flips moeder voor mij wildvreemd
torste een dochtertje en keek me af en toe dankbaar en pijnlijk
aan. Zo hebben we alles aan ons voorbij zien trekken: de muziek,
de vlammende en gedoofde toortsen, de majorettes in paradepas, de
paarse, blauwe en witte beentjes van de kou en bij gebrek aan zon.
De hooggehoede heren liepen dapper mee. Je kunt wel eens een keer
tje zeggen „Het volgend jaar loop ik niet meer de benen uit m'n
lijf", maar steeds doe je gewoon toch maar weer mee. Ze kunnen
je trouwens niet eens missen, als er kransen moeten worden gelegd
en gehesen bij Jan van Hout en Pieter van der Werf. Hoeraatjes en
applaus voor vele groepen. Originele werkstukken waren er vaak
bij, de Dauwtrappers en de Bataven, die in 1972 in ons land kwa
men. De St. Lodewijksgroep en de Marnixgroep zullen zware kan- Ohh, ahhh, wat mooooiti
didaten zijn voor de Taptoe-wisselbeker", de Spaanse degen, die dit
maal bestemd is voor de meest uitspringende padvinderstroep.
Een goed Lunapark behoeft geen krans; zeker niet de 3-oktoberker-
mis, die gisteravond al luidruchtig op gang kwam. Minder luidruch
tig was het vanmorgen om kwart voor acht. Om niet te zeggen
doodstil, daar in de buitenwijken en ook in de binnenstad, waar nog
maar een enkele vlag was uitgelaten. Een tuba, onder een jongetje,
liep dofbeslagen door de Doezastraat, op weg naar een muzikale
happening. Een agent stond doelloos toe te kijken en zijn handen
warm te slaan. Bij de Waag kwam de lucht je al tegemoet. De ha
ringen glibberden bijna de tonnetjes uit, want de klanten waren
vóór achten nog niet talrijk. De burgemeester moest toen nog rauw
in een haring bijten. Maar eerst diende hij te staan mijmeren en
voetwippen bij de Koraalmuziek bij zijn 16e eeuwse voorganger in
het park.
Wie er wel was tussen de wittebroden in King Corn-emballage van
Jaapie? Miss Marilyn Botman uit Canada, met een tiara tussen de
kastanjebruine lokken, omdat 55.000 Nederlandse emigrartten had
den verklaard dat zij het meest inteelligente en uiteraard meest
charmantje nakomelingetje van de pioniers was. Ze vond het prach
tig, in haar witte tuniekje en gele pantalon. Buiten trippelde het
majorettekorps van De Burcht, de trommen resoneerden in je
maagstreek. Miss Dutch Canadian hielp even bij het uitdelen van
haring en wittebrood en de mannen wisten niet wat ze het liefst
hadden.
Het werd een goede 3 oktober. Dat was zeker. Langzaam ontdooide
de stad. Om kwart over negen reed het burgemeesterlijk echtpaar
in open landauer de stoomwalsen tegemoet. Commissieleden met
glimmende hoofddeksels liepen als pinquins kris-kras over de cen
tra van verschillende activiteiten. Als vertegenwoordigers van een
invasieleger met verlof. Leiden heeft een eigen stempel.
Sidderend, bankend, dampend en steunend gaven oude walsen een show wegjop de Lammermarkt
TOM PIETERS. Vanmorgen was het lunapark nog niet geopend of van de attracties
Traditiegetrouw legde de burgemeester een krans bij het standbeeld^okter
van Van der Werf.
LEIDEN Een van de gestes die telkenjare de ouverture tot de 3
oktoberfeesten opluisteren, is de uitkering ten stadhuize van de zil
veren erepenning der gemeente Leiden aan een verdienstelijk Lei-
denaar. Ditmaal ging de vererende legpenning, tintelend omsproeid
met „sjamph&nje", naar dr. M. A. van Dongen, chirurg en bevor
deraar van het welzijn der Leidse gemeenschap. De plechtigheid
uw Van Dongen bewonderen de zware erepenning in zilver. Op de achtergrond burgemeester Vis
Op de Mare trok de Oudhollandse Markt veel belangstelling
de 3 October Vereeniging was in Jumelageverband zoals elk jaar
weer aanwezig bij dit gebeuren. De Alkmaurders kwamen vandaag
bij het ochtenkrieken ter Haring en Wittebrood. Die Spanjaarden
hebben zoal heel wat losgeslagen; „mogen we dut blijven geden
ken", zei de voorzitter van de 3 October Vereeniging, mr. Ph. J. de
Ruyter de Wildt. T.P.
De voetballers namen
plaats in bij de taptoe
vond gisteravond, na het passeren van het Taptoe-leger, In petit-co-
mité van een select gezelschap (ondanks het late uur bijna voltallig
in jaquet) plaats in de gemarmerde Burgerzaal.
De ceremonie was stijlvol, zoals op dit feest vermacht mag worden.
Als dr. Van Dongen er zijn vitale aanwezigheid met zijn vrouw en
familie niet aan had gegeven, zou de bijeenkomst waarschijnlijk
ook ingetogen zijn geweest. Elke zwaarwichtige plechtstatigheid
werd nu de kop ingedrukt. De eerste kwinkslag werd trouwens al
gedaan door burgemeester dr. A. J. Vis, die de heer Van Dongen
„met enige schroom" tegenover hem zag zitten. „Dr. Van Dongen",
aldus dr. Vis. „is een echte Leienaar. echter met twee vlekjes op
zijn blazoen; hij is niet in Leiden gepromoveerd (dat mag u nooit
meer doen) en hij woont niet meer in Leiden".
De burgemeester, die zijn gast zo'n beetje als vrijetijdscollega zag
(„dr. Van Dongen speelt nog steeds cello, die van mij staat boven
op zolder") somde de respectabele activiteiten van de chirurg op:
grote verdiensten voor de bejaarden, stuwend voorzitter van Stich
ting Huize Roombrugh, Stichting Elisabeth Gasthuishof en Hof van
Zessen, stimulator van verdergaande restauratie van De Camp en
i instandhouding van de Leidse Hofjes en tenslotte nemer van initia-
tieven tot het stichten van complexen als Rustenborch en Wijckers-
loot te Oegstgeest ter verzorging en verpleging van Leidse bejaar
den.
Dit alles gaf aanleiding tot het verlenen van de zilveren penning aan
een „echte goeie Leienaar", die „van zijn stad houdt", zo verze-
kerde de onderscheidene zijn gehoor in een dankwoord; „en door
l die band ga je ook iets voor die stad doen". Voor mevrouw Van
Dongen was er een frêle rose hulde in rozen. De Vereeniging voor
Volksvermaak uit Groningen tweelingzuster op Ontzetgebied van Half Leiden zag gisteravond de taptoe
i zich voor bij trekken
