OLYMPISCH
BURGEMEESTER
MOEST TOCH EEN KEER
„TJA" ZEGGEN
DONDERDAG 24 AUGUSTUS 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA 15
Chef-kok Haberl heeft
ook menu met sterretjes
MiiNCHEN Voor chef-kok Hermann Haberl, die de leiding heeft
over niet minder dan driehonderd en veertig assistenten, hoeft er
wat hem betreft alleen nog maar met de pollepel te worden ge
zwaaid. Als rechtgeaard Duitser heeft hij voor zijn keukenpaleis de
zaak al maanden muurvast in zijn hoofd. Er kan niets fout lopen.
De bestellingen zijn geplaatst, de menu's in elkaar gezet, hij weet
precies wanneer de deur van de „ingang voor leveranciers" moet
worden geopend om de volgende lading levensmiddelen te laten pas
seren.
Hermann Haberl is verantwoordelijk voor de inwendige Olympische
mens in al zijn verscheidenheid. Hij voedt de deelnemers, officials.
perslieden. Hij weet dat zijn keuken vrijwel de gehele lange dag in
gebruik zal zijn want als de laatste gast om een uur of twee in de
nacht zal zijn verdwenen, moet er ai weer worden aangepakt
het ontbijt dat van zes uur af in de vroege ochtend wordt geser-
veerd. Hermann Haberl heeft de zaken nogal royaal aangepakt want
ten tijde dat hij orders moest gaan plaatsen, wist hij nog niet pre
cies hoeveel monden hij moest vullen. Op de dertigste juni moesten
de diverse Olympische comité's - en dat zijn er 131, die bij het IOC
zijn aangesloten - opgeven met hoeveel deelnemers zrïj op de twintig
ste prestige Spelen zouden verschijnen. Men meldde weliswaar niet
met de losse pols aan maar nam het aantal toch aan de ruime kant.
Zo kwam er uit Nederland de boodschap dat er honderd en zestig
dames en heren zouden komen. Er is ijverig naar gestreefd dit aan
tal ook inderdaad te laten gaan. Maar er waren ook landen die het
later lieten afweten, en landen die met veel minder kwamen dan
was opgegeven. Hermann Haberl heeft er geen nacht van wakker
gelegen want voor hem gold „liever veel te veel dan iets te weinig".
En Hermann Haberl is een van de zeer velen, die zich al maanden,
sommigen zelfs jaren, tevoren druk bezig hebben gehouden met de
organisatie van een evenement dat een absolute top in de Olympi
sche geschiedenis vormt
Toen Mexico in 1968 werd vereerd met de komst van 6059 deelne
mers, brak een spontaan gejuich los. Nog nooit waren de Spelen
door zovelen bezocht. München lacht erom. Een kleine tienduizend
doen de Beierse hoofdstad aan. Voorts zullen ongeveer elfduizend of
ficials het Olympische pak aantrekken, zodat het meer de Spelen
van de begeleiders dan van de atleten zijn geworden, en zullen vier
duizend dames en heren van schrijvende, pratende en fotograferen
de pers trachten het gigantische evenement zo volledig mogelijk aan
het thuisfront aan te reiken.
Lijsten
De organisatie wreef zich in de handen. In Duitsland schrikt met
niet terug van een „vette kluif". Men zou de wereld wel eens laten
zien hoe zoiets groots moet worden aangepakt. Men kent langzamer
hand het procédé. Lijsten vol namen van min of meer bekende lie
den, die de zaak op poten moeien zetten. Een lijst met de opperste
leiding onder aanvoering van Willi Daume, die de baas is van het
Duits Olympisch Comité.Vellen vol namen van personen, die moes
ten zorgen voor het bouwen van de Olympische stad, de persdienst,
de kunstmanifestaties, het vervoer, de reclame in alle landen ter
wereld. En die lijsten weer gesplitst in andere lijsten voor, wat in
de bouwwereld, de aannemers en de uitvoerders wordt genoemd.
Er werd personeel aangeworven, er werden vrijwilligers aangetrok
ken. Zo zijn de stewards en stewardessen die elk een etage van de
verblijven in de Olympische stad voor hun rekening nemen, vrijwil
ligers. Maanden tevoren reeds kon de organisatie opgeven welke
steward in gebouw nummer elf op etage drie dienst moet doen.
In Mexico kon het voorkomen dat men naar de opgegeven kamer
ging en die bezet vond. Improviserend werd een ander onderkomen
aangewezen waar op zekere dag plotseling een of twee bedden wa
ren bijgeplaatst omdat de Oostenrijker die niet zeker wist of hij wel
zou gaan toch was gekomen en Zambia eensklaps een man meer
had gestuurd.
Dat kan bij ons niet, hebben de Duitse organisatoren gezegd. De
heer John R. Harvey uit Nieuw Zeeland zal zich te ruste begeven in
gebouw 13, gelijkvloers, eerste woning, kamer drie. Het staat zwart
op wit en er valt niet aan te tornen.
Geruisloos
Elke dag zullen de .deelnemers een kilo vers fruit krijgen en geloof
maar niet dat iemand wordt vergeten. Op de bureaus van de organi
satie liggen formidabele stapels papier maar daar is dan wel alles
op aangetekend. En in Duitsland betekent alles ook letterlijk de hele
santekraam. Met veel verontschuldigde gebaren en een milde glim
lach vraagt men evenwel clementie voor het feit dat in de woningen
van deelnemers, officials en perslieden de keuken wel is aange
bracht maar niet is ingericht. Zelf koken is er dus niet bij. Maar
wie naar de kapper wil - dame of heer, en de prijzen zijn de helft
van wat moet worden betaald in de stad'waar alles tot soms bela
chelijke hoogte is opgeschroefd - kan terecht in de Olympische stad.
De tandarts staat gratis kiaar met apparatuur die nu eens niet de
patient maar elke tandarts ter wereld het water in de mond moet
doen komen. Onder het motto dat een ieder zich overal thuis moet
kunnen voelen, gaan de boren van de tandarts zo vliegenvlug dat
het nauwelijks de moeite is te gaan zitten. En ze zijn volkomen ge
ruisloos. Wie zich daar niet op zijn gemak voelt
Walther Tröger, de secretaris-generaal van het Duits Olympisch Co
mité en voor de duur van de Spelen benoemd tot burgemeester van
de Olympische stad, toont alles met trots en kan op elke vraag ant
woord geven. Dat kunnen ook de inlichtingencentra die op het Miin-
chense vliegveld Riem, het Hauptbahnhof en aan het eind van de
naar München leidende autobanen zijn ingericht en herkenbaar zfjn
aan de king sizeletter „I" met een vraagteken erachter in dezelfde
afmeting.
Walter Tröger kan met een blos op de wangen zeggen „dat niets is
vergeten en alle radertjes feilloos ineen grijpen".
Ouderwets
Jawel, de schoenen kunnen gepoetst worden. Het materiaal ligt in
de badkamer. Een schrijfmachine met een Russisch toetsenbord?
Alstublieft. Op de kamer elke dag een schone handdoek en om de
twee dagen schoon beddegoed. Op de tribunes in de vele stadions en
hallen startlijsten, opstellingen, tussenstanden en totaaluitslagen?
Kan gebeuren. De organisatie heeft dertig miljoen vellen papier in
geslagen daarvoor. Exacte tijden bij atletiek en zwemmen? Natuur
lijk. Het elektronisch oog zorgt ervoor en de zwemtijd verschijnt on
middellijk zodra de deelnemer heeft „aangeslagen". Meten van af
standen voor speerwerpen, kogelstoten e.d.? Ouderwets. Een meet
lint komt er niet meer aan te pas. Dat gebeurt „volautomatisch".
Hermann Haberl, een van de exponenten van de organisatiewoede,
wil met een doorslaand bewijs nog wel even wijzen op de perfect
heid waarmee in Duitsland - jazeker, hij weet het, Deutsche Gründ-
lichkeit is een begrip in de wereld - de Spelen op poten zijn gezet en
zullen worden uitgevoerd. De hoofdmaaltijd bestaat uit zes gangen,
die zijn onderverdeeld in diverse soorten soep, voorgerechten, hoofd
gerechten, dessert e.d. Niet iedereen houdt van zwaluwnestsoep,
nietwaar. Sommige gerechten zijn voorzien van een sterretje. Wie
les gangen met een sterretje neemt, kan ervan verzekerd zijn dat
hij niet over de vijfhonderd calorieën komt. „Want we hebben aan
Mies gedacht", zegt Hermann Haberl m#t knap gespeelde beschei-
ienheid.
I/ervoer
toch zijn de organisatoren met enige zorg vervuld wat betreft het
tervoer naar de Olympische stad. Destijds heeft men honderden ge
gevens in een computer gestopt om te weten te komen om de hoe-
teel tijd de gloednieuwe ondergrondse en de tram moest lopen en
boeveel personen er vervoerd konden worden. Het mechanisch brein
•egon te werken en maakte bekend dat de tram alleen al twaalfhon
derd personen per uur zou kunnen vervoeren van de stad naar het
Dlympisch toernooiveld. Maar het zou mogelijk kunnen zijn dat eni
ge tienduizenden op vrijwel hetzelfde tijdstip vervoerd willen wor-
len naar hetzelfde evenement. Toen moest zelfs Walther Tröger
•tja" zeggen.
Herman van Bergem
het tentdak en het Olympisch
