Alan
Posselt
maakt
muziek
met handen
en
ziel
'Het zinloos
onttrekken
van woonruimte
is misdadig'
Speculaties rond roeien losgebarsten
Priesterjubileum
mgr. J. H. Romeijn
Anton v. d. Haag
roeikampioen
van Stompwijk
lULI IANDAG 24 JULI 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA 3
fï
ftrum
irvanc
tervin
Dog
|en in de Sionshof klonk za-
rdagavond uit een van de
lisjes vreemde, verre muziek.
|an Posselt, een tengere Aus-
er van 27 jaar, speelde op
sitar, het traditionele snaar-
iment van India,
indaan kwam hij via om-
Amsterdam,
aar hij logeert bij een Austra-
iche vriend, die anderhalf jaar
lieden zijn geluk kwam be
geven in de Amstelstad. Alan
»opt in ons land werk te kun-
m vinden met zijn sitar. Op
Ashtoijt ogenblik zijn er contacten
:ekert ilegd voor het maken van een
lartin J®3'* Een handicap is, dat hij
een eigen tabulaspcler heeft
leegebracht. De rythmiek van
>n tabula (trom) maakt dè--
juziek op een sitar volledig.
iior ons, onbekenden in deze
psterse muziek, klonk het spel
in Alan ook zonder tabula bij-
pider en fijn.
'°g
tien In het Sionshofje hangt
stilte van alledag, misschien
geluidlozer omdat het een
timerse zaterdagavond is. Een
deuropening wenkt
binnen. „We komen voor
concert van een Austra-
zeggen we aarzelend.
is goed, dat is goed, ja,
maar binnen. Alan; The
binnenkomen zitten een
of twaalf jonge mensen op
grond te genieten van toma-
en stokbrood. Een im-
;e fruitmand vol kostelijke
ichten staat uitnodigend in
midden. De stemming is
>g wat gedwee en afwachtend,
iet iedereen kent elkaar, lijkt
Iedereen is gekomen voor
etzelfde luisteren naar Alan
osselt en zijn sitar. En dat
:hept een sfeer van vriend-
:hap.
kleine huisconcert is georga-
riêi seerd door Marius, een van de
«dere bewoners van het hof.
wintig jaar was hij in Austra-
Daar leerde hij de kleine
lan kennen en werd een grote
riend van hem. „Toen al was
mziek alles voor hem. Hij
aelde het in zich", vertrouwt
i half Engels, half
iederlands.
klassieke gitaar gestudeerd te
ebben aan het conservatorium
i Calcutta, trok Alan nu on-
eveer vijf jaar geleden naar
lepal in India. In een afgelegen
Sitarconcert
in de Sionshof
oord, vlakbij de grens van het
ontoegankelijke Tibet leerde hij
wat sitar-spelen was. Een hon
derdzes jaar oude man bracht
hem techniek en gevoel bij.
Streng tikte hij Alan op de vin
gers met een latje, als hij het
niet goed deed. Het concert be
gint. Op de grond in een yoga-
houding zit Alan een mager
sereen gezicht met donkere
ogen. Bij het maken van de foto
zei iemand.,, Ze zetten er na
tuurlijk onder: Jezus met zijn
discipelen". Het zou kunnen. De
sitar lijkt nauwelijks op de ons
bekende snaarinstrumenten.
Twee kalebassen een grote en
een kleinere met een gat erin)
dienen als klankbord. Ze zijn
verbonden door een hals van
bijna een meter lengte, bespan-
nen met veel snaren over grote
gebogen fretten. Aan de zijkant
van de hals en op de kalebassen
een reeks knopjes, groot en
klein, voor de stemming. Het
hele instrument is prachtig in
gelegd met hoorn van een anti
lope en versierd met kunstig
houtsnijwerk.Voordat Alan gaat
spelen, vertelt hij iets over de
soort muziek. Elke rage mu
ziekstuk) heeft zeven muzikale
gedeelten. Ze verschillen onder
ling van klank en rythme. De
eerste is een ernstig klassiek
stuk.
Een paar oude buurtjes zijn bin
nengekomen en kijken stil en
wat onwennig vanaf de paar
stoelen. Ook de regent en zijn
vrouw zijn aanwezig. Af en toe
glipt er nog iemand binnen en
gaat zacht op de steeds kleiner
wordende plekjes zitten. Geen
geluid verbreekt de sfeer. Een
vogel fluit.
De rage begint zacht preluderend,
nog zonder rythmiek, haast zon
der vorm en groeit uit in een
uitbundige climax. Er klinkt
een zacht beekje van tonen de
rage is voorbij. Zelfs bij dit
non-conformistische gebeuren
verbreekt applaus de betove
ring. En dan komen de vragen
los.
Is het waar dat het het moeilijk
ste instrument is?. Voel je die
muziek echt van binnen? Impro
viseer je alleen maar of is er
een bepaalde compositie? En
Alan antwoordt. Zacht sprekend
en zo duidelijk mogelijk. Hij
moemt de Indische termen, die
vreemd klinken en die we met
een weer vergeten. Hij vertelt
dat er Voor elke rage een basis
melodie is, waarop hij zelf ver
der mediteert, tastend naar het
gevoel in zichzelf en dat weer
gevend in klanken. In tegen-
steling tto de meeste andere in
strumenten, wordt sitar-spelen
moeilijker naarmate je het beter
kunt. Later speelt hij nog twee
raga's. Vroege en latere och-
Alan, voor de foto in de tuin van het hofje. Achter hem Marius
tendmuziek. Voor elk gedeelte
van de dag 'is er verschillemde
muziek. „Natuurlijk, je voelt je
's ochtends toch heel anders
dan later op de dag", zegt Alan.
Hij voelt dat inderdaad. Soms
denken we dat te zien. Dan ver
trekt zijn stille gezicht als bij
hevige pijn, zijn handen zoeken
de tonen. Maar zie je dat niet
bij talloze musici? Zelf huilt ze
in je oren, soms klinkt er vro
lijkheid of verlangen uit. Tel
kens opnieuw, Als ze iets melo-
discher wordt, herkennen we
iets van hier.
Want we blijven luisteren met
Westerse oren en een Westerse
ziel. „Kan alleen beluisterd
worden door mensen met een
ziel", heeft Marius gezegd.
„Maar Oost en West is niet te
overbruggen", zegt hij later.
Toch hebben we het gevoel dat
iedereen die daar is, begrijpt
wat Alan met zijn muziek be
doelt. Daar helpen de wierook,
het gedempte licht, de stille
rust van het hofje en de nieuwe
oudheid van het opgeknapte
huisje aan mee.
Tussen de raga's door drinken we
muntthee of limonade. De gast
vrouw komt rond met vitamine-
rijk eten. De fruitschaal wordt
geplunderd. Heel anders dan in
India.
Een meisje zingt met een diepe
volle, wat vibrerende stem Boli-
liviaanse en Argentijnse liedjes.
Vrolijk en minder breekbaar
maar goed. Een ander meisje
laat een paar eigen, Engelse
teksten horen. Ze zingt met een
warme langademige alt. Bij
deze nieuwe muziek sluit ook
Alan zich aan Op verzoek
speelt hij klassiek gitaar: Bach.
Het wat uitgedunde publiek
houdt weer de adem in. De ra
ge's zijn voorbij, de vredige en
meditatieve stemming blijft
tot aan het harde licht van de
Haarlemmerstraat.
Lucia Geurts
WASSENAAR Ruim vierhon
derd personen trokken gister
middag naar het Jeroenhuis in
Wassenaar, om daar monseig
neur J.H. Romeijn M.S.F.,sinds
jaar en dag bisschop van Sama-
rinda op Borneo, te feliciteren
met diens veertigjarig priester
feest. Onder hen de uit China
verbannen missiebisschop mon
seigneur Kramer, momenteel
werkzaam in Katwijk, en Was-
senaarse locoburgemeester mr.
N.W.A. Brink, die ook 's mor
gens tijdens de plechtige H. Mis
in de St.-Willibrorduskerk acte
de présence gaf.
Bij deze liturgieviering, waarvoor
pater Antoon van de Broek op
speciaal verzoek van de jubila
ris een Nederlandse tekst had
geschreven werd monseigneur
Romeijn geassisteerd door pas
toor Weniholt, herder van de
Willibrordus, en de paters dr.
Peters, Van Deudekom en
Pfaff. Deze laatste verzorgde
ook de predikatie van het on
derwerp „Geiuk door dienst
baarheid". In de kerk, die prak
tisch tot de laatste plaats wes
bezet, bevonden zich opvallend
veel jongeren.
Middags tijdens de receptie
aangeboden door de broers en
zusters van monseigneur Ro
meijn, zag de jubilaris voor het
eerst sinds 1923 een klasgenoot
uit Hageveld terug; pastoor Van
Ruiven. „Ik herkende hem niet
meer", aldus de bisschop, „en
hij mij niet mer". Aardig was
ook het weerzien met enkele
mensen uit Balikpapan, die nu
hun pensioen in Nederland ge
nieten, waarna de bisschop zich
eveneens apart onderhield met
de dochters van dc Voorschoten-
se familie, waar hij voor zijn
priesterstudie als tuinjongen
werkte.
lelease tegen afbraak panden
aan Witte Singel
°17°3 EIDEN Release heeft bij het
college van bestuur van de i
versiteit geprotesteerd tegen het
..afbreken van de panden Witte
!a<$ Singel 12a en 17. Deze panden,
ivvj die in het bezit zijn van de uni
son- vers''e*h moeten worden afge
broken ter realisering van het
Witte Singelplan van de univer
siteit. Het ziet er echter niet
naar uit dat dit plan op korte
tenmij.i gerealiseerd zal worden.
Het zinloos onttrekken van
woonruimte aan een stad als
Leiden vindt Release misdadig.
Heden is in alle rust voorzien van de genademiddelen der H.
Kerk, in het Academisch Ziekenhuis te Leiden van ons heenge
gaan, mijn lieve man en onze lieve vader
HENDRICUS CORNELIS JANSON
W. C. M. JANSON-Brouwer
ANNEMIEK JOOP
WILMA KEES
GERARD
META
CAROLINE
De gezongen H. Mis van Requiem zal worden opgedragen op
dinsdag 25 juli a.s. om 11.00 uur in de Parochiekerk van St.
Jeroen te Noordwijk (Binnen).
Op maandagavond om 19.30 uur zullen wij voor hem bidden
tijdens de avondwake in de Parochiekerk, waarna achter in de
kerk gelegenheid is tot condoleren.
Deze Stompwijkers maakten het wel afgelopen weekend tijdens de roeiwedstrijden op de Nieuwe Vaart.
De finale bij de dames. Ria Hilgersom bleef Ellie Lelieveld
Ria Hilgersom
- wint bij dames
STOMPWIJK Anton v.d. Haar
bij de heren en Ria Hilgersom
bij de dames zijn de nieuwe
roelkampioenen van Stompwijk.
Zij toonden zich de sterksten in
een veld van 39 roeiers.
De wedstrijden werden gehouden
op de Nieuwe Vaart. De organi
satie was in goede handen van
de Stompwijkse Watersport Ver
eniging. Met muziek cn com
mentaar via een geluidsinstalla
tie werden de roeiers begeleid
en aangespoord. Bij dc dames
eindigde Ellie Lelieveld op de
tweede plaats. Bij de heren eiste
Wim van Marwijk de tweede
plaats voor zich op. derde werd
Kees van Veen en vierde Jan
Verhagen.
Reconstructie
in Leiderdorp
LEIDERDORP Vandaag is
men begonnen met de recon
structie van het gedeelte van
van dc Valk Boumanweg tussen
de Persanl Snoepweg cn de
Laan van Ouderzorg.
Om het verkeer zo min mogelijk
te hinderen wordt het werk in
twee fasen uitgevoerd. De aan
liggende woningen zullen zoveel
imogelijk bereikbaar blijven.
Omdat het verkeer hier en daar
omgeleid moet worden heeft de
gemeente in een schrijven aan
alle bewoners in die omge
ving verzocht om zo „zuinig"
moge'ijk te parkeren.
ILVZERSWOUDE Het afgelo
pen weekeinde viel het in Ha-
zerswoudes waterrijke buurt
schap het Rietveld in vele
toonaarden te beluisteren:
Jacques van der Neut wordt
woensdagavond roeikampioen.
Jacques, de titelhouder van
1971 en van 1969, heeft, vol
gens de meeste van zijn buurt
schapgenoten, de meeste kans,
omdat hij zich tijdens de on
langs gehouden roeiwedstrij
den, die de KPJ uit Alphen op
de Rietveldse Vaart op touw
zette, ook ad de sterkste toon
de. Niet iedereen „tipt"
Sjaak....
Want cr is nog altijd Gijs van
der Lip, tot nu toe zeven keer
winnaar van hét roeigebeuren
van Hazerswoude, Gijs, een
van de organisatoren, wordt
door zijn familieleden bij voor
beeld, besahouwd als de grote
kanshebber, nu de wedstrijden
voor de tiende maal worden
gehouden. En de roeifamilie
Van der Lip heeft nog één
„vaste" titelpretendent: Cor-
rie, het meiske dat tot nu toe
bij de damesstrijd superieur
was en volgens outsiders ook
dit jaar ongenaakbaar js.
De gedachten van de Hazers-
woudse R.etvelders gaan ove
rigens niet alleen uit naar het
;weede-iustrum-gebeuren van
het roeifestijn. Immers, orga
nisatoren R. van Vliet, G. van
der Lip en P. A. Th. v. d.
Werf (Hazerswoudes wet
houder) zijn op de gedachte
gel.omen, om het tiende roei-
feest te „omlijsten" met een
gondelv.virt En de Rietvelder
die met de fraaist gepavoiseer-
de boot de vaart komt op va
ren, wacht een fraaie prijs.
En dat was voor zo'n 20 gezin
nen uit het waterrijke gebied
het afgelopen weekeinde een
reden, om eens uitgebreid te
dubben hoe die prijs in de
wacht moet worden gesleept.
Want elk Rietvelder stelt het
op prijs, om uit handen van
burgemeester J. ten Heuvelhof
de noogste eer te krijgen toe
bedeeld
Overigens heeft de eigenaar van
restaurant „Klein Giethoorn",
R. van Vliet grootse plannen,
om het roeievenement vlak bij
zijn etablissement de nodige
luister te verlenen. Sfeervolle
verlichting en versieringen,
benevens muziek, moeten het
tier.de roeifeest helemaal gaan
maken. Of er dit jaar weer,
zoals vorig jaar, iemand is,
die een fikse premie van 100
beschikoaar wil stellen als
Jacques van der Neut wint,
viel gisteren in het Rietveld
(nog) niet te beluisteren. „Het
zijn amateurs", merkte een
echte, onvervalste Rietvelder
verontwaardigd op, toen wij er
naar informeerden....
