JAN DORRESTEIN „SPRONG" NAAR GOLFTOP Schutter Schoonderwaldt kon niet tegen mentale druk op Henri Buitenzorg maakte schitterende come-back Open Nederlands kampioenschap voor Gerard van Mook SPORTBIJLAGE MAANDAG 17 JULI 1972 A 3 WASSENAAR Jan Dorrestein, de Nederlandse self-made prof, was het afgelopen weekeinde op de Haagse golf en countryclub het middelpunt van gesprek. Niet zijn in drukwekkend slagenrepertoire was daar de aanleiding toe, integendeel zelfs, hij kwam niet eens opdagen, maar er o otstond veel ophef over zijn verbluffend optreden op de Engelse „golfclassics". Daar, waar dit exclusieve we reldje- boeiend naar uitkijkt, omdat het het enige toernooi in EuiTOpa is wat genoeg interessant en attractief voor de vermaarde Amerikaanse beroepsspelers is, presteerde de broodnoichtere Dorrestein iets unieks. Wat nog nc»oit een andere Neder lander w.ïs gelukt, maakte hij met een ontwapende flair waar: Een finale.plaats in dit giganti sche evenetment. Terwijl tien duizend tiptop geklede Engelsen de wereldco.ryfeeeèn Trevino en Niclaus en anderen bewonder- Het werd zodoende een heel steer- den, streed hij om het bezit van riike bedoening, die veel ver een tiende pltuits. (zevenduizend wachtingen opwekte voor wat augustus, ook In Wassenaar, ga ven er veel cachet aaan. En daar gdnoten de tientallen, in luchtige kledij gestoken toe schouwers met violle teugen V3*n. gulden). Zijn opzet voor deze beauty" lukte, wat tot gevolg had, dat hij de organisatoren van de open Mederlandse kam pioenschappen moest meedelen, dat zijn inschrijving kwam te vervallen, omdait hij nooit meer op tijd terug kon zijn. Niemand treurde-. Goed, het was jammer, dat zijn verbazingwek kend snelle vooruitgang (na zijn triomf in Kenya was dit het tweede hoogtepunt -in zijn car- Ook Jan Dorrestein zal dan zeer rière, vond iedereen) geen ge- zeker de presentielijst tekenen, stalte kon krijgen, maar daar lang bij stil te staan. later als het klapstuk te boek staat. Doordat het Nederlandse golfcomité zich heeft gelieerd aan het prijzenschema, dat voor internationaal belangrijke kam pioenschappen in trek is, komt er een groter contingent dan oot aan Engelse profs, die straks 't een en ander wel een stuk boeiender maken. Ambities ook weer niet nod ig. Ande- Simon van de Berg ren, zoals Bertus van Mook uit Wittum en Roosenburg- uit Den Haag. stonden er borg voor, dat het toernooi voldoende allure zou behouden. En dat is ook ge bleken. Bertus van Mook, die nimimer of althans zelden het jachtige leventje van een golf- prof (zoals van Jan Dorrestein en ook Martien Roessink)' erop na heeft gehouden, vond dit een bij uitstek geschikte gelegenheid om zijn technisch kunnen weer eens te testen. Als professional op de Zuidlimburgse, negenho le-baan van Wittum heeft hij weinig expansie om dat wat hij het liefste doet te verwezenlij ken. Teveel lesuren nemen daarvoor teveel tijd in beslag. Hij kreeg zijn beloning, een hoofdprijs van duizend gulden. Terwijl Raosenburg, de jonge Haagse amateur, het tweedaag se toernooi ook tevreden afsloot met wat doorging voor de twee de prijs. Deze hoogtepunten van dit open Nederlands kampioenschap, dat In grote lijnen bedoeld is als ge- Irerale repetitie voor het inter nationaal titeltoennooi, straks in i actie tijdens de open golf kampioenschappen. Hoog haalt hij uit voor zijn slag. in opperste concentratie. Opnieuw Si Berg, ditmaal op zoek naar zijn balletje. Zijn caddy beperkt zich t De bedragen, die op het spel staam, zijn er te aantrekkelijk voor gewordan om ze zomaar te laten schieten. De heer A. A. Knuyver, redacteur van het maandblad golf, zegt over zijn -ambities: „Wat Martien Roes sink nooit heeft gehad, bezit J4n Dorrestein wel: een knok- kersmenfialiteit. Hij geeft nooit op. Het is één brok Hollandse nuchterheid". Vandaar, dat Martien Roessink na zijn triomf een zestal jaar geleden in Nieuw Zeeland (toen hij een ware belofte in de inter nationale golfwereld werd ge noemd) is blijven hangen. Suc cessen van de afmetingen, zoals ze aanvankelijk beloofden te worden, werden geen werkelijk heid meer. Dat hij zijn brevet voor het Amerikaanse circuit kreeg, was in feite het enige dat nog aansprak. Maar daar bleef het dan ook bij. Want van resul taten hoort niemand meer iets. Insider Knuyver: „Martien ver vreemdt. Een paar jaar geleden liet hij nog wel eens horen wat hij zo hier en daar presteerde, maar de laatste tijd hoor je he lemaal niets meer. De fout, die hij gemaakt heeft, en dat gaf hij onlangs ook toe, is dat hij zich teveel heeft toegelegd op zijn long-driveslag. Daardoor is zijn nauwkeurigheid in het spel verminderd". Er komt ook nog bij, dat Martien Roessink vrij gezel is en overal graag gezien is. Dat maakt de ernst van zijn Tijdverdrijf opdracht minder belangrijk. „Daarom geloof ik dat Jan Dor restein een pré heeft. Hij is ge trouwd, heeft twee peuters thuis en weet dus dat hij ook voor iets anders speelt. Bovendien komt hij regelmatig, na bijna elk groot evenement naar Ne derland terug. Edn avonturiersbestaan dus, dat iniet voor iedereaa is weggelegd. Gerard van Mook bijvoorbeeld heeft daar helemaal goem zin in. Hij blijft liever daar waaraan hij gehecht is met zo af en toe leen onderbreking, die dan als e«n plezierig en aangenaam tijdverdrijf op hem afkomt. Voorkampioenschappen, zoals deze open nationale, zijn dan wel een vereiste. Straks, als de verwachte Zuidwester weer plaatsmaakt voor een stevige bries uit het Oosten, kan hij zich in ieder geval op de borst kloppen dat hij weet wat hem te doen staat. Gisteren maakte deze onverwachte wending hem namelijk attent op mogelijkhe den, die wellicht zeer nuttig kunnen zijn. Buiten dat is de prijs, die hij in zijn zak stak, natuurlijk ook een prettige mee valler. Ten slotte leek Jan Dor restein daar recht op te hebben. HANS DE BRUYN ROTTERDAM Ook voor schutter Schoonderwaldt was de mentale druk te zwaar. Evenals zoveel Olympische kandi daten, die zich achtervolgd weten door hét „limietspook" mondden zijn selectiewedstrijden uit in een gevecht tegen zichzelf. De eis van het NOC leek onmenselijk zwaar: de schutters moesten voor uitzending op het onderdeel vrij pistool twee keer de internationale score van 550 halen. Het Nederlands record stond op 542 punten. ,.D« wetenschap een record te moeten breken zet je tijdens een wedstrijd onder zo'n psychi sche druk, dat je er onbewust aan denkt. Dat mag niet, je moet altijd aan het volgende schot denken. Concentratie is zo belangrijk". Nico Schoonder waldt aanvaardde met een ach teloos gebaar de felicitaties voor de prolongatie van zijn na tionale titel. Op een afstand van vijftig meter hadden zijn (zes tig) schoten een puntentotaal van 535 opgeleverd. Voor de kampioen van geen reden tot jui chen. Hij was ontevreden, maar toch opgelucht. „Dit was mijn laatste kans om te voldoen aan de Olijmpische limiet. Ik was te gespannen. Nu voel ik me be vrijd". De 31-jarige beroepsmilitair is blij eindelijk van a-lle spanning ef te zijn. Weliswaar moet morgen de Koninklijk Nederlandse Schut ters Associatie nog de voor dracht doen, maar slechts door een wonder kan Schoonderwaldt de reis naar München in au gustus aanvaarden. Maar de schutter gelooft niet in wonde ren, hij weet niet te hebben vol daan aai. de eis. Schoonder waldt heeft ook geduld genoeg om er nu al van overtuigd te zijn eens zijn ideaal („De Olympiade is voor iedere sport man de kroon op zijn carriè re") te verwezenlijken. Want Nicolaas Cornelis Schoonder waldt is zeker van eigen kun nen. Volgens buitenlandse elite- schutters moet de Nederlandse kampioen binnen afzienbare tijd de top kunnen halen. „Ik zou graag tot een gemiddelde ko men van 550. Dat zie ik er ook wel, misschien over een jaar van komen. Voor internationale Vertrouwen Schoonderwaldt baseert zijn ver trouwen in de toekomst vooral op het feit, dat hij het moeilijk ste onderdeel van de schietsport iiog zo kort beoefent. Twee jaar geleden ontdekte hij zijn kwali- teilen (Schoonderwaldt heeft dn zijn negenjarige schut terscar rière acht verschillende natio nale titels veroverd) op vrij pi stool vijftig meter. Met een ge leend wapen nam hij tijdens wedstrijden in Oostenrijk de nog open plaats in een tweede landenploeg in. Met een score van 537 eindigde hij als de beste Nederlander. Naar aanleiding daarvan meent Nico Schoonder waldt: „Ziet u wat het betekent om ontspannen te schieten". De Korporaal uit Voorschoten wijst het ontbreken van die on gedwongenheid tijdens de Olym pische jacht als hoofdoorzaak aan voor het falen. Terwijl zijn trainingsrecord op 562 staat kwam hij bij de acht selectie duels niet verder dan een totaal van 547, hetgeen „slechts" een nationaal record betekende. Een keer scoorde Schoonderwaldt 551 punten, maar dat was in een wedstrijd die geen waarde had voor de eis van het NOC. De Nederlandse topschutter zag te veel op tegen de limiet („Voor Nederlandse begrippen is die te zwaar") om bij voorbaat enige kans op slagen te hebben. Gedachte „Als ik met de gedachte: het inte resseert me niet, naar Mün chen had toegeleefd, had ik waarschijnlijk hogere aantallen gehaald". Daarom ook verwerpt hij het keuzebeleid van het Ne derlands Olympisch omité. „Ze hadden geen eis moeten stellen. Als ze van te voren be palen: alleen de besten gaan, is de psychologische spanning lang niet zo groot". Nico Schoonderwaldt, de optimist heeft nog niet alle hoop op München verloren. Hij is wel zo reëel elk besluit van het NOC zonder meer te aanvaar den. Immers, kansen waren er voldoende. „De limiet heb ik niet gehaald, dat is zeker. Toch zou ik het erg op prijs stellen om te wor den verkozen. Tenminste heb ik er hard voor gewerkt en veel voor gelaten. Ergens verdien je het dan. Bovendien heb ik mijn land vertegenwoordigd met be hoorlijk succes". In Oost-DuiIs land bijvoorbeeld werd de Ne derlandse kampioen temidden van de wereldtop twintigste met een totaal van 538. Maar daar mee is Nico Schoonderwaldt lang niet tevreden. Zijn doel was München en de eis daar voor heeft hij niet gehaald. „Van mezelf weet ik zeker: het kan. De trainingen hebben uit gewezen, dat de limiet niet on haalbaar is. Maar als er een moeten achter staat, kan je het r.iet". KEES KOOMAN Leo Rietdijk uit Katwijk a/d Rijn is zaterdag in Den Haag Neder lands kampioen schieten op het onderdeel Olympisch snelvuurpi stool (afstand 25 meter) gewor den. De uitslagen zijn: Olympisch «nel- vuurplstoot. 25 meter, maximum 600 punten. Olympische els 580: 1. Leo Rietdijk (Katwijk a/d Rijn) 573 punten. 2. Frits van Kregten (Was senaar) 565. 3. Wlbout Jolles (Den Una:;) a.vj.p Vrij pistool. 50 545: 1. Olynr tijdens de training (foto) voldeed Nico Schoonderwaldt aan de Olympische limieten. Tijdens wedstrijden blijft hij echter telkens in gebreke. r Caaij (Rijswijk) 529. DEN HAAG De „Zilveren Ar- j rhipelbal" wordt ditmaal ook ingezet voor de hoogste reser- i ve-elftallen bij de voetballers. Deelnemers zijn: ADO, VUC. VCS. GDA. Biauw-Zwart, Was senadr. Westerkwartier, RAVA I en Archipel. De eerste speeldag bepaald op zondag 13 augus- I Juichend steekt Jan Wagenaar jr zijn zweep in de lucht als hij als eerste over de finish flitst in het kampioenschap voor Nederlandse paarden. De sterk opkomende Gallant Way (2) kan hem niet meer bedreigen, terwijl favoriet Flamingo Six naar de derde plaats is afgezakt. HILVERSUM Een fractie van een seconde en vijf meter voor de finish stak Jan Wagenaar voor de laatste maal zijn zweep in de lucht. Dit keer niet om zijn paard Henri Buitenzorg voor de laatste maal een aansporing te geven, maar als teken vantriomf. In het „Kampioenschap voor Nederland se paarden" maakte de dit sei zoen zo verguisde Henri Buiten zorg een schitterende come-back. Lang bleef hij in de achterhoede van het uit tien paarden bestaan de veld, maar bij het ingaan van de laatste bocht werd de aanval ingezet op de vanaf start aan kop gaande Flamingo Six, die op het laatste rechte stuk zijn favorie- tenrol niet langer kon waarma ken. Met een superieur vertoon legde Henri Buitenzorg de laatste van de 2440 meter af, en sleepte door zijn eerste plaats voor zijn baas de lieve som van 16.000 in de wacht. In de stal van Jan Wagenaar heerste gro te vreugde. Terwijl een van de helpers nonchalant de grote Lauwerkrans op de motorkap van een veewagen legde kwam Jan Wagenhaar handen tekort om de vele felicitaties in ontvangst te nemen. Voor Jan Wagenaar kwam het sterke op treden van Henri Buitenzorg niet als een verrassing. „Ik wist dat dit paardje het in zich heeft. Ik merkte al tijdens de laatste koersen op Duindigt dat het een stuk beter ging." Als men de woor den van Jan Wagenaar mag geloven, dan is Henri Buitenzorg over zijn diep tepunt heen. De omstandigheden op Hil versum waren voor de zesjarige hengst ideaal. Op een harde baan en bij warm weer blijkt dit toppaard van de 35-jari- ge trainer-pikeur uit Otterloo steeds zijn beste prestaties te leveren, want ook in het Deense Aarhus. waar Henri Buiten zorg vorig jaar zijn grootste zege be haalde door het veroveren van' de Euro pese titel, waren de omstandigheden hetzelfde. Jan Wagenaar geloofde in het kunnen van zijn paard, daarom had hij ook zeer nauwkeurig het verloop van de de koers voor zichzelf uitgestippeld, „In het eerste stadium yvilde ik nog zo veel mogelijk van zijn krachten sparen. Henri Buitenzorg heeft in het verleden wel bewezen over een sterke eindsprint te beschikken." Toch leek het allemaal nog volkomen mis te gaan. Met nog een ronde te gaan lag Henri Buitenzorg helemaal ingesloten aan de binnenkant van de baan. Slechts door achterom te lossen kon Jan Wage naar aan de knellende greep ontkomen. „Ik weet niet wat cr mis ging. maar plotseling reed er iemand voor mij,' zei hij later. Zijn zorgen waren echter van korte duur. want Henri Bui tenzorg bewees het vertrouwen van Jan Wagenaar waard te zijn. Volgende Lang tijd om bij zijn overwinning stil te blijven staan kreeg Jan Wagenaar ech ter niet. Amper bekomen van de over winning verwisselde hij gehaast zijn rij- dersklcuren om met Ina van Hovi in een volgende koers (e starten. Een van de helpers in de stal kon het gehuaste gedrag van Jan Wagenaar gemakkelijk verklaren. „Dit zijn momenten van hoogspanning. Er hangt te veel van een goed of slecht gereden race af. Op dezo dagen moet immers het geld binnenko men. Voor die paar ritten bon je het hele jaar in de weer. Niemand is in zijn gewone doen." Over zijn verwachtingen voor de toe komst wil Jan Wagennar het liefst maar helemaal zwijgen. Henri Buiten zorg schijnt dit seizoen, dat zo tragisch met een blessure begon, toch nog goed te willen maken. Jan Wage naar is geen waarzegger, hij blijft nuchter en beperkt zich tot een „we zien wel. wat het gaat worden." Dan stapt hij op de sulky, zijn gezicht weer al concentratie op de komende PAUL HOVIUS rit.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1972 | | pagina 11