Tweemaal
afscheid - tweemaal anders
Kent
u ze
nog.
...de
Wassenaarders? i
izm
J. Floor en S.
TOEKOMST
KATHOLIEK
ONDERWIIS
IS SOMBER
Neefjes weg bij mavo
Geschiedenis en
Volksleven van
Hazerswoude op
tentoonstelling
Foto-bundel
over
Wassenaar
is een leuk
kijkboek
geworden
Inbraak bij
Mulder NV
in Boskoop
mmm.rum
met rozijnen
DINSDAG 4 JULI 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
Een paar weken geleden zijn
de allerlaatste MULO-siplo-
ma's uitgereikt. Aan
leeerlingen die vorig jaar
gezakt waren voor het laat
ste massale examen. Certi
ficaten voor een bezemklas
derhalve. Het MULO is
verdwenen uit deze samen
leving. Een niet onbelang
rijk moment. Een bruik
baar toeval bij het ver
scheiden van deze onder
wijsvorm was het gelijk
tijdig vertrek van twee
mensen die jarenlang in
tensief met het MULO be
zig zijn geweest. De heren
Floor en Neefjes, tot voor
kort de directeuren van
respectievelijk de Maria-
MAVO in Leiden en de Wil-
librord-MAVO in Noord-
wijk. Wij spraken met hen
op een van de laatste da
gen die zij in hun ver
trouwde omgeving door
brachten. Over het onder
wijs van vroeger en nu,
over de jeugd, het geloof
etc.
LEIDEN Noordwijk Het ge
sprek met de heren Floor en
Neefjes heeft voor een belang
rijk deel gedraaid om hun
reactie op het verdwijnen van
het instituut waar z.? een groot
deel van hun leven mee bezig
zijn geweest. Dat was interes
sant, omdat het geheel verschil
lende reacties waren. Aan de
ene kant (Floor) vrij openlijk
beleden weemoed naar het ver
trouwde systeem van het verle
den en weinig vertrouwen in de
opvattingen van nu en de toe
komst, aan de andere kant
(Neefjes) niets minder dan op
luchting, dat het MULO voorbij
is en dat er eindelijk andere
methoden gehanteerd kunnen
worden.
j Gek genoeg is het juist gevoels
mens Neefjes („ik ben impul
sief, expressief en sterk secun
dair ingesteld. Dingen of ge
beurtenissen die me raken hou
ik lang bij me") die blij is dat
het MULO-bolwerk geslecht is,
terwijl de zichzelf als meer ver
standelijk dan emotioneel om
schrijvende Floor mijmerend op
de puinhopen van de verdwenen
onderwijsvorm zit. „Als ze me
twee jaar geleden gezegd had
den: „stop er mee. had ik het
erg gevonden. Nu niet. Er as de
laatste jar?n teveel veranderd".
De heer Floor praat zoals hij zelf
vindt dat hij is, verstandelijk.
Zijn antwoorden waren niet di
rect, maar de slotsom van zorg
vuldig zoeken naar iets aan
vaardbaars. Dat zat erin. Hij
had dat min of meer aangekon
digd. „Ik zie niet zoveel in in
terviews. Het maakt op mij al-
I tijd de indruk dat de betrokke-
nen langs elkaar heen zitten te
praten. De een wil iets weten
van de ander, wat die ander
niet kwijt wil of kwijt kan."
Zijn collega Neefjes deed mij
voortdurend denken aan .Theo
Koomen. Niet alleen omdat die
ook uit Wervershoof komt,
maar meer vanwege die typi
sche vorm van uitbundige blij
heid cm dingen waar anderen
„nou ja...." tegen zeggen. Neef
jes praat niet zomaar, hij
neigt naar vervoering. Hij is het
soort leraar dat een direct con
tact met zijn leerlingen heeft.
„Af en toe danste ik met ze in
de klas. Franse muziek, prach
tig. Sommigen noemden mij ook
gewoon Siman". Een staaltje
van die speciale band gaf een
oud-leerling, die te kennen gaf
bet gesprek met Neefjes gaarne
te willen bijwonen. Hij had er
tenslotte toch geen tijd voor.
Maar dit terzijde.
V'aarom ds de ene oud-directeur
van een MULO wel teleurgesteld
dn de Mammoetwet en zijn uit
stralingen en de andere niet?
Floor: „Ik ben teleurgesteld
omdat de verwachtingen, die
vrij hoog gespannen waren, niet
uitgekomen zijn. Ik zie niet dat
de studieresultaten beter zijn
noch dat de aanpassing bij het
verdere onderwijs beter zou zijn
dan vroeger. Ik geloof er niet zo
erg :n. Maar (glimlachend) je
kan dat beter niet al te hardop
zeggen". Neefjes: „Ik ben het
daar niet mee eens. Op de eer
ste plaats vind ik dat we er nog
tekort mee bezig zijn om juist
te kunnen oordelen en afgezien
daarvan moet ik zeggen dat het
me bevredigd heeft, dat ik pret
tig gewerkt heb. Dat vind ik,
omdat ik iets terugvind, iets
waar wij hier al jaren mee
geëxperimenteerd hebben, nau
were betrokkenheid van de leer
lingen bij hetgeen waar ze mee
bezig zijn. Zaken, die dk in het
oude systeem nooit zo erg heb
gezien. Ik was ongelukkig met
het MULO, vanwege de dwang
dis er achter zat. Men moest
een omvangrijke hoeveelheid
stof verwerken en de kennis
moest getoond worden op één
examen, zodat leerlingen nogal
eens verkeerd getaxeerd wer
den. Het hield geen rekening
met mensen, louter met presta
ties van mensen. Ik ben dan
ook tegen alle examens". Floor:
„Persoonlijk betreur ik het ver
dwijnen van het MULO. Het
Het peil op
Mulo was hoger
dan dat op
de Mavo
was namelijk een bepaalde
vorm van onderwijs die in de
maatschappij betekenis had ge
kregen. In het maatschappelijk
leven wist men wat iemand met
een MULO-diploma aankon.
Daarvoor in de plaats is nu on
zekerheid gekomen. Bovendien
werd de gelijkgerichtheid van het
onderwijs en de eenvoud van
het systeem - men wist waar
men aan toe was - door zowel
leraren als leerlingen geapppre-
cieerd. En daar is momenteel
geen sprake van. Het onderwijs
is daarvoor teveel in beroering".
Een verschijnsel dat beide heren
signaleren is de daling van het
peil op de MAVO in vergelijking
met haar voorganger. Floor:
„Het is op het ogenblik een
beetje behelpen De mensen die
vroeger naar het MULO gingen
gaan nu naar de HAVO. Min-
derbegaafden komen op de
MAVO terecht". Neefjes: „Daar
kom't bij dat men te vlug naar
een dergelijke school gaat. Het
lager beroepsonderwijs krijgt te
weinig aandacht. Het zou voor
een heleboel mensen beter zijn
als ze naar bijvoorbeeld de LTS
zouden gaan". Floor: „Maar in
dit verband heb je te maken
met het feit, dat de meeste ou
ders zich teveel voorstellen van
de capaciteiten van hun kinde
ren. Die kinderen worden, eh,
cpgejaagd".
Niet alleen het feit, dat er een an
dere catagorie kinderen op de
MAVO vertoeft is er echter de
oorzaak van dat het „peil"
schijnt te dalen. Ook de veran
derde instelling ten opzichte van
de school speelt hierin een rol.
Men vindt de school niet zo be
langrijk meer. Dat is een wat
vervelende wetenschap, voor
mensen die zich inzetten voor
een school, zeker voor degenen
onder hen die nog stammen uit
een tijd dat twijfel en scepsis
nog uit den boze waren. Floor:
„De interesse vermindert inder
daad sterk. Een proces dat in
de late jaren zestig op gang is
gekomen. Er is naast de school
zoveel meer dat kinderen kan
boeien". Neefjes: „Men denkt
dat de noodzaak ontbreekt. Het
gaat allemaal zo gemakkelijk.
Men gaat er vanuit, dat in deze
welvaartsmaatschappij ieder
wel zijn brood kan verdienen.
De kinderen zijn gemakzuchti-
ger geworden". Floor: „Daar,
de sex, het geweld, shockeren
mij. Ook in de literatuur, Sar
tre. Wolkers. Maar het heeft
zijn weerslag op de kinderen.
Alles moet harder. Ik wil wel
eens van die keiharde muziek.
Floor: „Die hardheid zie ik ook
bij de jongere leraren. Als er
gepraat wordt over overgaan ja
of nee. zou je van hen compas
sie verwachten. Maar als de ou
deren zeggen „vooruit maar, la
ten we het proberen", geven zij
niet toe. Dat heeft me verbaasd,
van mensen die niet zo formeel
zijn. Niet dat ik dat ben hoofd.
Ik heb altijd opengestaan voor
wensen en die zoveel mogelijk
ingewilligd. Misschien dat er
daardoor nooit behoefte bestaan
heeft aan een leerlingenparle
ment. Althans, er is nooit over
gepraat (glimlach). Neefjes:
„Bij mij kon veel. Ze mochten
schreeuwen en vloeken, als ze
daar behoefte aan hadden. -
Maar uiteindelijk was ik de
baas. Jazeker. Orde en regel
maat moeten er zijn". j
N1EKJAN VAN KESTEREN
komt bij dat men zich naar
mijn mening op te jeugdige
leeftijd met randverschijnselen
gaat bemoeien. Ik geloof dat het
beter is als de kinderen zich in
de eerste jaren van het middel
baar onderwijs louter met de
leerstof ophouden. Minder poli
tiek en dergelijke". Neefjes:
„Ik heb wat dat betreft een an
dere visie. Ik heb steeds aange
drongen op onderwijs dat direct
inhaakt op wat er in de samen
leving gebeurt. Vanuit een
christelijke levensvisie. Ik geloof
niet meer zo in de sin van spe
cifiek katholiek onderwijs.
Daarom heet deze school ook
niet meer Sint Willibrord
MAVO, maar gewoon Willi-
brod-MAVO. Ik heb geprobeerd
de kinderen normen te geven
vanuit de leer van Christus,
maar daarnaast heb ik getracht
ze kritisch te laten staan tegen
over het instituut Kerk. Onge
veer in de geest zoals ik zelf
over deze zaak denk". Floor:
„Volgens mij heeft katholiek on
derwijs wel zin. Tenslotte sta je
voor een bepaalde opvatting en
die meet je dan ook proberen zo
goed mogelijk uit te dragen.
Dat ben je, vind ik, ook ver
plicht ten opzichte van de ou
ders die hun kinderen naar een
katho'ieke school sturen met de
bedoeling hen door de katholie
ke leer geïnspireerd te laten
krijgen. Dat wordt wel eens
moeilijk als je merkt, dat die
ouders zelf hun kinderen niet
meer in de katholieke geest op
voeden. En ook als je de opper
vlakkigheid ziet bij sommige
jonge-e leraren. Vandaar dat ik
de toekomst van het katholiek
onderwijs somber inzie. Ik ben
bang dat het katholicisme onder
de jeugd zal blijven afnemen.
Dat is naar mijn mening een
ondeideel van een vervlakkings
proces. De behoefte aan ontwik
keling, verdieping wordt min
der. Het gaat te gemakkelijk. Ik
vind dat een beetje beangsti
gend". Neefjes: „Wat mij be
klemt is de verruwing. De har
HAZERSWOUDE „Geschiede
nis en Volksleven van Hazers
woude" heet de tentoonstelling,
die tussen 14 en 23 september
zal plaatsvinden in het gemeen
tehuis te Hazerswoude.
De organisatie hiervan berust
bij Hazerswoudcs amateur-ge
schiedvorser Kees Kroon, die
overigens in vele opzichten kan
rekenen op de medewerking vun
het gemeentebestuur. Kroon:
„Het wordt groots van opzet!"
En dat is niet overdreven, wan
neer men de verschillende fu-
cetten van het Hazerswoudse
verleden die worden geëxpo
seerd. beziet. Dat zijn onder
meer: de historie in het alge
meen; kasteel en boerderij Rhy-
nenburch (Leids museum De
Lakenhal stelde de in 1933 ge
vonden archeologische voorwer
pen in het vooruitzicht); kasteel
Stoopenburg; brandweer en
nachtwacht; kerkelijk leven;
onderwijs; kleding; verenigings
leven; molens en monumenten;
herbergen en cafés. Te zien is
dan ook de uit 1428 daterende'
'brief, wuarin Jacobu van Beie
ren de heerlijkheid Hazerswoude
de schenkt aan Lodewijk van
Montfoort. Deze eerste am
bachtsheer van Hazerswoude
wordt binnen niet al te lange
tijd in de geëerd, doordat er
een straat, waaraan de burge
meesterswoning zal grenzen,
naar hem wordt genoemd.
n
BOSKOOP Uit het kantoor vnn
de fa. Mulder N.V. aan de
Parklaan is dit weekeinde twee
duizend gulden gestolen.
De inbrekers maukten bij het
openbreken van do laden ge
bruik van de gereedschappen t
van de fa. Mulder. Men ver
moedt dat zij op zoek waren
naar sleutels. De inbraak werd
ontdekt door directeur Ten Zljt-
hoff, die in zijn kuntoor een
enorme ravage aantrof.
De eerste leden van het Katholiek Vrouwengilde, dat in 1919 werd opgericht. Achterste rij v.l.n.r.: Anna
Hoogstraten, Sophie Bakker, Johanna Knijnenburg en Geertruida Keizer. Daarvoor: Jo van der Kleij,
Cato Iiooymans, Cor van Haastrecht, Nellie van der Velde, Anna Knijnenburg en Agatha Knijnenburg.
Onder: Nellie Hoogstraten, Bertha Looijestijn, Marie van Veen, kapelaan Postma, Sophie Kieft, mej.
P. Remmerswaal, Jeane Bakker en Truus Kieft.
De paardenbus van Beijersbergen maakte in 1923 met omfloerste lantaarns zijn laatste rit om plaats te
maken voor de elektrische tram. Op de bus Willem Hoogteyling en zoon. Staand: de heer Oudshoorn,
Jans Knijnenburg en Ko van Geest.
De R.-k. Jongensschool van 1905. Eerste rij v.l.n.r. G. Kroon, J. Schroder, J. Paardekooper. Looijestijn.
J. Vogels, J. SnelderwaarÓ, A. Gordijn en J. Snijders. Tweede rij v.l.n.r. Zonnveld. J. van der Plas,
Th. van der Plas. Th. van der Velde. H. Staphorst. P. Noordover. onbekend en L. Knijnenburg. Bovenste
rij v.l.n.r.: C. Gardien, H. Stouten, J. van der Velde, Jo van der Velde, A. Homan en L. Homan.
WASSENAAR Nauwelijks
enkele dagen na het ver
schijnen van „Kent U ze
nogde Naaldwijkcrs"
heeft de Europese Biblio
theek te Zaltbommel een
soortgelijke uitgave over
Wassenaar laten uitko
men: „Kent u ze nog ....de
Wassenaarders"! In ons blad
van gisteren maakten wij
melding van de overhandi
ging van het eerste exem
plaar aan mevr. Oosterling,
de weduwe van L. G. Ooster
ling, oud-raadslid maar voor
al een man met grote ver
diensten voor de plaatselijke
hij bundelde en van tekst
voorzag, laten ons de Wasse
naarders zien in de tijd tus
sen 1880 en 1940.
Wat voor het boekje De Noord-
wijkers opging geldt uiter
aard ook voor „De Wasse
naarders de fotografen van
weleer waren gewoonlijk
meer bezeten van de won-
derdoosjes in hun handen
dan voor de wonderlijke
mensen, die zij voor de lens
hadden. Over het algemeen
zijn de personages „geprikt
en gesteven" op de kiek ge
gaan en laten de prenten ons
te weinig zien van de men
tisten zo om kunnen bewon
deren was er in de beginda
gen van de fotografie nog
niet vaak bij, zoals we kun
nen zien in het bo kje.
Niettemin is de bundel vol
schoolklassen, politie-agen-
ten, burgemeesters, brand
weerlieden, neringdomers,
bewoners van landgoederen,
bekende of minder bekende
figuren voorzien van de tek
sten van de heer Oosterling
een leuk kijkboek geworden.
En dan vooral voor degenen,
die herinneringen hebben
aan de dagen van weleer of
die met familiebanden ver
geschiedschrijving.
„Kent u ze nogde Wasse
naarders" is het laatste
werk geworden van de heer
Oosterling. De 118 foto's, die
sen die zij werkelijk waren.
Het „betrappen" van de
mens in zijn karakteristieke
houding waar we de heden
daagse fotografen en portret-
de personen. Het boekje is
verkrijgbaar bij de boekhan
dels in Wassenaar in een be
perkte oplage. Prijs 26,50.
Piet Smit, die tientallen jaren deel
uitmaakte van Excelsior als staft
muzikant van het garderegiment 1
jagers.
Jongelui slaags
met portier
NOORDWIJK Twee jongelui. 24
jaar oud en afkomstig uit Hoog-
made en Woubrugge, kregen het
letterlijk aan de stok met de
portier van een Noordwijkse
dancing, toen zij met stenen
naar het terras gooiden.
De portier ging achter de stenen-
smljters aan, wnrop zij eon
dreigende houding aannamen en
één van hen de man van
achteren aanviel. De man ver
weerde zich tegen de aanvallers
met een stok en daarbij liepen
beiden flinke klappen op. Zij
werden voor behandeling naar
het Academisch Ziekenhuis ge-
(ADVERTENTIE)
in handige portiebekers
<D| lekker, ieder z'n
O) eigen smaak
1| V
