Leids voetbal moet
gesaneerd worden'
Renovatie kan stagneren
door „moeilijke'' enquête
fipt'o-
Inv ester ingsh effing
is rampzalig voor
het Leids gebied
LI I-voorzitter Sloos:
Leids bedrijf
Electra Brandt
naar Rijnsburg
3
Scheidende DOCOS-voorzitter Van Teylingen:
DINSDAG 20 JUNI 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
rtvelda
Van onze speciale medewerker
LEIDEN Woningen die meer
dan vijftig jaar oud zijn gaan
langzamerhand gebreken verto
nen. Deze gebreken kunnen
door regelmatig onderhoud ver
holpen worden. Maar na verloop
van tijd komen ze weer terug.
Meestal in grotere getale. Op
een gegeven moment loopt de
reparatiepost zo op, dat men er
geen gat meer in ziet. Dan is het
punt genaderd waarop de ver
krotting een aanvang neemt.
Nog jaren wonen er mensen in
dergelijke woningen. Maar ten
slotte ziet men het ene huis na
het andere in een pakhuis ver
anderen. En dan komt men er
toe een dergelijke buurt of wijk
te gaan „saneren".
Heel dikwijls betekent dat dat de
grond voor andere doeleinden
wordt bestemd dan voor wo
ningbouw. Tot vorig jaar was
dit het normale patroon van het
beheer van „oude wijken". De
bewoners werden dan verkast
naar afgelegen buitenwijken,
waar de steeds duurder worden
de woningen, velen aan de rand
van de afgrond brengen.
Daar de woningen in dergelijke
„oude" stadswijken reeds 50
jaar of ouder zijn, zijn zij in hun
opzet niet voorzien'van allerlei
gerief, dat in deze tijd in nieu
we woningen is aangebracht.
Dit is een van de redenen.
waarom deze woningen een re
latief laag huurpeil hebben.
Daar velen van doze woningen
door gemeente en woningbouw
corporaties vroeger als „volks
woningen" zijn beschouwd, zijn
ze via subsidies meestal, ook in
huur laag gehouden Door bezui
nigingen bij de bouw zijn zij
soms technisch vanaf het begin
onvoldoende geweest en traden
daardcor eerder gebreken op
dan normaal.
Reeds enkele jaren terug poogde
men dergelijke woonblokken via
een „grote onderhoudsbeurt"
weer in technisch betere staat
te brengen, waardoor ze langer
diens' konden doen. Men hoopte
zo ook de woningnood terug te
dringen. Als er immers minder
woningen uitvielen was het ef
fect van de nieuwbouw groter.
Enkele jaren ondervinding leer
den echter, dat als men zo'n
„grote onderhoudsbeurt" uit
voerde dit toch knap in de pa
pieren liep. Pogingen om dit via
huurverhogngen te laten betalen
stuitten op veel bezwaar, daar
men dan toch nog de gebruiks
duur van de woning niet zo veel
verlengde, ging men nog naar
betere middelen zoeken.
En zo kwam men op „renovatie"
van woonblokken. Dit betekent
een algeheel herstel en vernieu
wing, ook in moderne zin. Men
rekende uit dat dit toch altijd
nog veel minder kostte, dan
nieuwe woningen bouwen. Tech
nisch zou het resultaat kunnen
zijn, dat de woningen nog over
25 jaar mee kunnen. Dit kon
men echter alleen doen met wo
ningen, die technisch niet teveel
gebreken vertoonden. Daarom
moest men, vóór men er aan
begon, de woningen door bouw-
deskundigen laten onderzoeken.
Om te voorkomen dat men door
teveel „franje" de kosten van
de renovatie zo hoog zou maken
dat ze voor de bewoners niet
meer «e betalen zouden zijn,
worden deze ook naar hun me
ning gevraagd.
Het was ook nog mogelijk dat de
verandering te weinig comfort
zou brengen zodat de
woningen nog niet aantrekkelijk
genoeg zouden worden. Om hier
achter te komen houdt men een
enquête onder de bewoners,
waaruit men dan een plan voor
zo'n woningblok maakt. Van te
voren kan men dan de bewo
ners ventellen, wat er gaat ge
beuren en wat dit in huur uitge
drukt gaat kosten. Zolang er in
een wijk mensen wonen, met een
redelijk gemiddeld inkomen,
waarbij niet al te grote ver
schillen optreden is deze werk
wijze niet zo gek.
Als men echter in wijken als Plan
Noord en Haagwegkwartier ope
reert heeft men te maken met
een laag gemiddeld inkomen,
waarbij groepen ook nog extra
uit de toon vallen. Deze mensen
schrikken zo van de „mogelij
ke" huurverhoging dat zij er bij
voorbaat geen gat in zien. Deze
mensen overwegen hard om
maar niet aan de enquête deel
te nemen, waardoor deze niet
tot zijn recht komt. Dat is reeds
gebeurt bij de eerste renovatie
enquête, o.a. over de 164 wo-
nit.^en rondom de Van Hoogen-
dorpstraat. Er bestaat ül. de on
juiste mening dat men zich er
gens aan verbindt als men het
formulier invult. Dit is niet
Een tweede aspect van de enquê
te is dat hij zeer uitgebreid en
grondig is, waardoor men afge
schrikt wordt en soms met de
vragen geen raad weet. Een
grote rol speelt ook de vraag in
Hoeverre allerlei financiële tege
moetkomingen, zoals „Indivi
duele Huursubsidie" en „Bij
standswet" soelaas kunnen bie
der. in gevallen als het echt niet
gaat. Ook de onzekerheid over
vergoeding voor eigen gemaakte
kosten om de woning in goede
staat te brengen die in sommige
gevallen zeer aanzienlijk zijn,
spelen mee.
Toch mogen deze overwegingen
de mensen niet weerhouden aan
de enquête deel te nemen daar
anders het gevaar bestaat dat
er weinig of niets aan de wonin
gen gerenoveerd kan worden.
het Haagwegkwartier niet met de enquête deelnemen zal hun wijk binnen tien jaar in een krottenzeè
En dat zou betekenen dat over
'.ion jaar een groot deel van
Plan Noord en het Haagweg
kwartier een grote krottenzee
zal zijn. Deze woningen moe
ten, indien technisch neg moge
lijk, zo optimaal mogelijk gere
noveerd worden om deze
„volkswijken" te behouden.
Daarbij moet ook duidelijk wor
den in hoeverre extra steun om
geldelijke gevolgen te overbrug
gen noodzakelijk is. Want ook
daarvoor dient de enquête. Om
de bewoners stuk voor in de ge
legenheid te stellen inlichtingen
over eik willekeurig problee
te krijgen is op verzoek van de
wijkcomité's een onafhankelijk
team van onderzoeksdeskundi-
gen samengesteld door het
Maatschappelijk Contact Ogaan.
Mensen van dit team zullen zes
avonden „spreekuur" houden in
de wijk. zodat een optimaal
voor renovatie ontstaat, wuar
aan iedereen kan meedoen zon
der er onderdoor te gaan.
lt(Jellna.EIDEN „Rampzalig voor de
Leidse regio", zo noemt de
nieuwe voorzitter van de Leidse
Vereeniging van Industrieelen,
di. 4 de heer R. Sloos. het voorne-
Ui" dlf* men van rnin'ster Langman om
de investeringen in de Randstad
30 en 11 af te remmen met heffingen.
-1530 4 Wat voor Rotterdam opgaat, zo
7 schrijft de heer Sloos in het
rwieeree» vandaag verschenen bulletin
14 30 U,T „Industrie Rijnland", geldt niet
„jj voor Leiden.
mtHet is niet overdreven te stellen,
dat Leiden eigenlijk in het ka-
der .van het spreidingsbeleid
zoals dit tot dusverre door de
overheid is gevoerd, beschouwd
zou kunnen worden als stimule
ringsgebied. Het is voor Leiden
van net grootste belang, dat op
kerte termijn kwalitatief hoge
arbeidsplaatsen worden gescha
pen zowel in de technische als
in de administratief-economi-
sche sfeer. Voor een stad als
Rotterdam speelt dit specifieke
probleem in aanzienlijk mindere
mare", aldus de heer Sloos. Hij
schrijft voorts: „Het voorgestel-
de wetsontwerp kent nauwelijks
het verschil tussen industrie en
de dienstverlenende sector.
Voor Leiden, dat een vrij on
evenwichtige bevolkingsopbouw
heeft is een uitbreiding van het
bedrijfsleven met name in de
dienstensector van het grootste
belang". De LVI-voorzitter wijst
er verder op dat een investe
ringsheffing zonder meer kata-
strofaal is voor de kleinere en
middelgrote ondernemingen,
waaraan Leiden zo rijk is. Klei
ne uitbreidingsinvesteringen zijn
voor hen or mogelijk.
De krachtige verwerping door de
LVI van de voorgenomen selec
tieve investeringheffing volgt
Kort op de scherpe verklaring
van de heer A. Koningsveld,
voorzitter van de Leidse Kamer
van Koophandel en Fabrieken.
LEIDERDORP „De vraag zou
ik kunnen stellen of we op de
goede weg zijn als je o.a. ziet
wat Lugdunum heeft neergezet.
Wordt men door de eisen des
tiids niet gedwongen zo'n groot
complex neer te zetten? Het
lijkt wel of men bang is het
aanzien van de vereniging te
schaden, als men hieraan niet
meer beantwoordt. Ik kan*me
best voorstellen dat Lugdunum
dankzij de grote zelfwerkzaam
heid van zijn leden dit heeft kun
nen presteren, maar hoe hoog
zou het bedrag we! niet zijn dat
UVS gespendeerd heeft aan de
verbetering van zijn complex?
Straks zal Docos, als het inder
daad naar het Morskwartier zou
gaan ook zo'n drie ton op tafel
moeten leggen. In totaal beloopt
dat een bedrag van mogelijk
750.000,- a ƒ1 miljoen gere
kend over deze 3 verenigingen.
Is de sport daarmee gebaat?
Wordt het zo langzamerhand ge
zien ook het gebrek aan kader,
gezien ook de zo nodige steun
van de overheid, niet tijd dat er
over samensmelten, over het
bundelen van verenigingen ge
sproken moet worden, zodat het
rendement veel groter zal
zijn?"
Enkele uren voor zijn officiële af
scheid als voorzitter van Docos
(vier jaar later dan gepland)
wil C.(ees) van Teylingen het
stokpaardje, waarmee hij al
eenmaal is opgedraafd in de
vergadering van de belangen-
commissie, ook >n het openbaar
berijden. „I.et wel", zegt hij
echter nadrukkelijk, „dat het
een persoonlijke mening is. In
het Docosbestuur heb ik daar
nooit over gesproken. Om zijn
visie kracht hij te zetten wiist
de in Leiderdorp wonende Van
Teylingen op de situatie o.a. bij
de training: „Nu werken bij Do
cos en UVS op het verharde oe-
fenveld, dat be*de verenigingen
moeten delen, twee betaalde
trainers naast elkaar".
Als voorstander van sanering in
het rijke Leidse voetballeven in
het algemeen lanceert hij ver
volgens een idee: „Om de grote
problemen, die zich onherroepe
lijk zullen gaan voordoen op
punten als kader, ruimte, finan
ciën aan te kunnen moeten we
zoeken naaar andere vormen.
Begonnen zou moeten worden
bij de jeugd. Terwijl de huidige
verenigingen voorlopig blijven
bestaan, zouden de junioren
moeten opgaan in nieuwe ver
enigingen. De jeugd van de Kik-
kerpolderbewoners, de jeugd
van de Boshuizerkade, de jeugd
van de Vliet in nieuwe groepen.
De oudere verenigingen zouden
inmiddels als het ware dood-
bloeien. Simpel gesteld natuur
lijk. Zoiets zou een omvangrijke
studie vereisen. Je kunt niet zo
maar het oude overboord zetten.
Want hoe zijn indertijd vereni
gingen ontstaan? Principiële,
sociale of sentimentele overwe
gingen speelden hierbij een gro
te rol. En daar kan je niet zo
maar afstand van nemen?'
Van Teylingen, die vanavond in
het Ontmoetingscentrum als
voorzitter uitgehamerd zal zijn,
projecteert met opzet deze mo
gelijkheden niet op de toekomst
van Docos, omdat hij zijn opvol
ger niet de wet wil voorschrij-
Daarentegen belicht hij zijn ei
gen, negen jaar omvattende pe
riode als voorzitter. Opvallend
daarbij is de openhartigheid
waarmee hij dat decennium
doorloopt: niet de man komt tij
dens de wandeling tevoorschijn,
die zich trots op de borst slaat,
maar iemand, die zich bewust
is van zijn „beperkte mogelijk
heden op dit terrein. „Omdat ik
te weinig tijd had moest ik nog
al eens verzaken, waardoor een
vereniging in feite geen goede
voorzitter heeft. Je krijgt kort
sluitingen. De viesie op de toe-
komtsraak je gedeeltelijk kwijt.
Op sommige punten sta je stil.
Zoals wij bijvoorbeeld niet veel
verder zijn gekomen met ons
complex en stilstaan is voor mij
in wezen een achteruitgaan.
Het dilemma, waarvoor Docos
staat is daar stellig debet aan.
Vijf jaar geleden kreeg het de
toezegging dat het binnen vijf
jaar gehuisvest kon worden in
Morskwartier. De termijn is
verstreken, maar de Kikkerpol
der herbergt Docos nog altijd.
„In mijn ogen gaat Docos dood
gedrukt worden tussen UVS en
Lugdunum. Op korte termijn
kan hier niets aan worden ge
daan. De gemeente heeft naar
mijn weten een urgentielijst van
noodzakelijke voorzieningen ge
stuurd naar Gedeputeerde Sla-
ten, die aanzienlijk beknot is ge
retourneerd. Kon je dan, zoals
tijdens de buitengewone leden
vergadering indertijd, nog spre
ken van verhuizing op korte ter
mijn? Inmiddels is onze accom
modatie aangepast, met een tri
bune, een scorebord etc. Bij el
kaar is er het vorig jaar voor
zo'n tienduizend gulden gesto
ken in ons complex. Daarnaast
is er nog een serie reklamebor-
den gekomen. Is het dan ver
wonderlijk dat onder de leden
stemmen opgegaan zijn om toch
maar hier btijven? Het fonds,
dat direct na dis vergadering is
gesticht, kan met moeite wor
den aangevuld. Sommige acties
mislukten, omdat de directe
noodzaak er van niet werd ge-
„Jeugd laten
opgaan in
nieuws clubs"
op twee fronten (het verbeteren
van het huidige complex en het
toewerken naar het nieuwe) zal
gestreefd moeten worden naar
een hogere plaats in het ama
teurvoetbal. Gezien de grootte
van de vereniging en zijn sterke
jeugd moet dut beslist mogelijk
zijn.
JAN PREENEN
iet Docos-bestuur zegt do
Sportstichting dank voor de
voortvarende wijze waarop
zij het herstel van de kantine
ter hand heeft genomen. De
Sportstichting, eigenares vun
het gebouw, hoeft reeds aan
een aannemer opdracht ge
geven tot gedeeltelijke ver
nieuwing. De aannemer heeft
het gebouw reeds waterdicht
gemaakt. Het interieur dat
voor rekening van Docos
komt, heeft zoals u weet
eveneens enorme schade ge
leden.Uw giften ter financie
ring van het geleden verlies
door de vereniging, kunt u
storten op giro 573009 t.n.v.
de penningmeester van Do
cos met als omschrijving
„uit de brand".
Hoogachtend,
Bestuur van Docos
zien. Er waren geen concrete
gegevens". Alleen dc prestatie
curve volgt een duidelijke lijn
opwaarts. Van Teylingen haalt
er het jaarverslag bij om de
oogst van jeugdige kampioenen
te tonen. Vooral dc B'tjes en
C'tjes en pupillen hebben zich
voortreffelijk geweerd". Onze
jeugdafdeling is dan ook onze
grote trots". „Terwijl er intus
sen gewerkt zal moeten worden
De heer Van Teylingen
lEIDEN/RIJNSBURG Electra
Brandt, die vanaf 1926 gevestigd
is geweest aan de Oude Var-
kensmarkt in Leiden, gaat ver
moedelijk al eind dit jaar verhui
zen naar Rijnsburg. Het oude
Leidse bedrijf, waarvan thans
de heer N. van der Hoogt direc
teur is, kon achter bet Noord
einde voorlopig niet groeien,
omdat op het gebied een voor-
bereidingsbesluit van de gemeen
te Leiden van kracht is.
tlectra Brandt trekt nu in het ge-
Vri bouw van de timmerfabriek De
Schans aan de Langevaart en
krijgt daar de beschikking over
1500 m2 bebouwd en 1500 m2 on
bebouwd terrein. Electra
Brandt telt 35 werknemers en is
gespecialiseerd in de levering
van nieuwe elektrische installa
ties, de revisie van elektrische
apparatuur (\eel wikkelwerk)
autoelektriciteit en diesel-
brandstofapparatuur. Electra
Brandt, die zich vele jaren heeft
moeten behelpen in naast el
kaar liggende panden, heeft wel
ernstig getracht elders in Lei
den onderdak te vinden, maar
slaagde daarin niet, terwijl men
bovendien nieuwbouw, bijvoor
beeld in de Grote Polder of op
het Waardereiland, te duur
vond. De laatste hindernis die
nu nog genomen moet wo'rden,
voor de verhuizing kan begin
nen is het afkomen van de ver
gunning in het kader van de
Hinderwet.
