leren eten..."
Dicht bij hnis snel in handen
„Ik zal
Nederlanders
eindelijk
eens
tmdat mister Chaudhry even-
i Holland houdt als van
jkker eten, wenst hij ons volk
ndelijk in de gelegenheid te
jellen om eens een fatsoenlijke
te nuttigen. Hij gunt eenieder
i bal gehakt en de kruimige
maar meer dan maagvul-
kan hij er toch met de beste
n zijn Pakistaanse wereld
i zien. Als hij op etenstijd
^or de Nederlandse binnenste-
i wandelt en met kennersoog
k diverse prakken taxeert, die
"mpend in de vaderlandse bin-
ïhuisjes op tafel staan, kan
i gevoel van walging nau-
fclijks onderdrukken. Sorry, dat
het moet zeggen, maar de
larheid dient gezegd te wor-
wat de doorsnee Nederlan-
r van bakt lijkt nergens op.
uister", gebiedt mister
ludhry, „bij ons in het Oos-
eten een ritueel. Allah
ift gewild, dat wij mannen
beste voedsel krijgen, dat te
ip is. De man is een superieu-
creatie, voor wie de goede
iigen der aarde geselecteerd
beten worden. Daarom eet hij
k geen varkensvlees, want een
Vken is niet superieur. Een
(rken wroet in het slijk en is
:in. Ik ben in 1957* voor het
;t in Nederland geweest. Ik
van treizen, de blii'k verrui-
Ik was met een vriend in
Haag en toen we ergens
hapje aten zei hij: „Chaudh-
weet je, wat je op dit mo-
in je mond steekt? Een
varkensvlees". Ik heb de
onmiddellijk met kracht uit-
ipuwd en ben daarna op het
:t mijn mond gaan spoelen.
had me geen hemelse raad
weten, als ik dat vlees had in
slikt".
inderlijke vreugde
Toen heb ik me voorgenomen
terug te komen naar Neder-
I en hier een keten van res-
urants te smeden. Goede res
taurants, waar je met kinderlij
ke vreuigde kunt eten om daarna
met een glimlach op de lippen
in slaap te vallen. Ik heb het on
langs nog tegen een interviewer
van de B.B.C. gezegd. Hij wilde
weten, waarom ik juist in Ne
derland mijn Oosterse eethuizen
wilde openen. Ik heb hem geant
woord: dat land is door mannen
gemaakt en door mannen aan
de zee ontworsteld".
„Nederlanders zijn een krachtig
volk, superieur, zoals mannen
behoren te zijn. De vrouwen zijn
belangrijk, omdat ze onze kinde
ren onder het hart dragen, maar
In alle oosterse eethuizen, die Chaudry heeft geopend, werkjen originele Pakistaanse koks in de keukens. Hij zorgt persoonlijk voor de opleiding
de kwaliteit gehandhaafd blijft.
i ziet er op toe, dat
„BIJ ONS IN HET OOSTEN
IS ETEN EEN RITUEEL"
„ALLAH HEEFT GEWLD, DAT WIJ MANNEN
HET BESTE VOEDSlO. KRIJGEN..."
„EEN VARKEN WROET IN
HET SLIJK EN IS ONREIN
zij zijn geboren om in onze
schaduw te leven. Zo heeft Allah
het gewild. Het is ondenkbaar,
dat bij ons in Pakistan een
vrouw het land zou kunnen rege
ren. Daar is ze niet voor ge
schikt. Onze vrouwen zijn thuis
en wachten op ons. En omdat ze
weten, dat het beste nog niet
goed genoeg is, staan ze uren in
de keuken om de maaltijd te be
reiden, dje wij 's avonds met
vreugde nuttigen. Ik heb ge
merkt, dat Nederlanders aan ta
fel altijd met elkaar praten en
zaken doen. Ik vind dat hoogst
verwonderlijk, want op die ma
nier kun je nooit ontspannen ge
nieten. Onze religie schrijft
voor, dat wij zwijgend eten en
tijdens de maaltijd alle zorgen
van ons afzetten. Wie met ons
eet is een broeder, die geen
woorden nodig heeft om welkom
te zijn. Wij kijken elkaar aan en
denken aan Allah en weten, dat
het goed is om samen te zijn".
„Ik wil, dat de Nederlanders d'it
ook leren. Dat zij begrijpen, hoe
belangrijk het is om goed te
eten en goed te slapen. Ik ben
tevreden, als iemand mij een
goede maaltijd geeft. Ik heb
geen behoefte aan nachtclubs en
striptease. Ik heb nog nooit een
andere vrouw gehad dan mijn
eigen vrouw. Geef mij slechts
een cosy corner met de geur
van kerry en gebraad en ik ben
de gelukkigste man van de we
reld".
„Mensen, die leven zoals ik zijn
geen tobberds. Waar ik eet is
vreugde en als ik slaap doe ik
dat met de ontvankelijkheid van
een kind. Niemand zal op mijn
deur kunnen kloppen en zeggen:
„Mister Chaudhry, je bent me
nog zo en zoveel schuldig". Nie
mand zal mij kunnen betichten
van een leugen. Ik zuig rfiemand
uit, ik betaal mijn schuilden op
tijd. Ik kan eenieder recht) in de
ogen kijken. Zo heeft Ailljah het
gewild. Hij verlangt van mij,
dat ik vreugde breng, ^de men
sen een bord met tevrotdenheid
geef. Ik hoef geen mi(jpnair te
worden. Ik heb een sirr/pel huis
en een simpele auto. Dat is vol
doende. Mijn gedacfvten zijn
mijn kapitaal en die intfesteer ik
in deze wereld".
Verdriet
„Ik kom uit een fainailie, waar
van er 36 dokter fzfjn. Ik ben
zelf ook huisarts en toen ik in
dertijd naar Eng/eland kwam,
dacht ik daar o.en bloeiende
praktijk op te boujwen. Alleen in
Engeland leven momenteel zo'n
500.000 Indiërs eit Pakistani. Er
was voor een arfts dus werk ge
noeg. Niemand jJcan zich de ver-
I
mij
Kleine moeite. Wip eenvoudig even binnen bij één vafti de
3000 vestigingen van de Raiffeisenbank en Boerenleenbank.
Daar bent u nooit ver van af en is alle buitenlands ge/id wat u nodig
hebt bij de hand. Evenals reischeques, de veilige internationale
betaalpapieren.waar u overal ter wereld mee terechf. kunt.
Trouwens, ook als u in eigen land op vakantie gaat "Kunt u er goed
terecht. Om deskundig en snel uw verzekeringen io orde te laten
maken, voor uw reis, bagage, kampeeruitrusting, afjto, boot.
caravan, voor onverhoopte ongevallen en voor rechtsbijstand in
binnen- en buitenland. Gemakkelijk dicht bij huis, bij de bank voor
iedereen...
Ukunt
zoveel méér doen
met onze bank
3000 vestigingen
nedering voorstellen,
werd aangedaan, toen ik in En
geland geen toestemming kreeg
om een artsenpraktijk te begin
nen, niemand kan het verdriet
peilen, dat over mij kwam, toen
ik als portier in een ziekenhuis
moest gaan werken om mijn ge
zin in leven te houden".
„Ik heb vele nederige banen ge
had, maar als mijn vrienden
zeiden: „Chaudhry, hoe kan een
arts als jij de slaaf zijn van een
ander", dacht ik: „eens kom ik
terug in mijn vaderstad Lyall-
pur en daar zal ik dan een zie
kenhuis bouwen, waar doktoren
werken. En iedereen zal mijn
dienaar zijn en moeten buigen
voor mij. En ze zullen zeggen:
„mister Chaudhry, bedankt voor
de job".
3ig Boss
In november 1967 werd in het
Pakistaanse Lyallpur het hospi
taal geopend, dat Chaudhry gefi
nancierd had uit de opbrengst
van zijn banketfabriek en zijn
restaurants. Hij heeft in Enge
land een keten van 23 Oosterse
restaurants gesmeed, is de Big
Boss van A. M. Caterers Ltd,
die zich bezig houdt met het im
porteren van alle mogelijke za
ken uit Pakistan en India. „Je
kunt zo gek niet opnoemen of
wij brengen het naar Europa.
Van schoenen tot kralen, van
snoepjes tot kleding. Het enige,
waar we ons niet mee bezig
houden is de illegale emigratie
van Pakistani en de smokkel
van drugs".
Chaudhry is enkele maanden ge
leden met zijn restaurant-formu
le het Kanaal overgestoken en
heeft ir Den Haag, Beeklaan, zijn
eerste Oosterse eethuis Taj-Ma-
hal geopend. Aanvankelijk stond
er op de ruiten, dat het een In
diaas restaurant was, maar na
de bloedige krijg in Oost-Pakis-
tan heeft hij het woord „In
diaas" er persoonlijk met een
pennemesje afgekrabd. „Ik haat
mijn broeders niet", legt hij uit,
„maar als man van Pakistan
kon ik het toch niet over mijn
hart verkrijgen om die naam te
laten staan. Ik ben trots op mijn
land. ik ben trots, dat ik een
Pakistani ben en daarom doet
het mij verdriet, als ik zie. wat
er met mijn mooie vaderland'
gebeurt".
„Wij zouden één van de rijkste
volkeren van de wereld kunnen
zijn. Allah heeft ons alle schat
ten gegeven, die maar mogelijk
zijn. In onze bodem zitten de
mineralen, de olievelden. Wij
hebben de welvaart maar voor
het oprapen. En wat gebeurt er?
De mensen, die het land regeer
den. hebben het vernield. De mi
litairen hebben in hun verlangen
naar macht en roem ons arme
volk uitgezogen en vernederd".
„Wij kunnen zonder Oos:-Pakis-
tan beter leven, maar de mili
tairen walen bang voor gezichts
verlies en wilden het land niet
afstaan. Als ik nu in Pakistan
kom, zie ik met mijn eigen
niet geboren om lusteloos aan
ogen, dat het volk zijn idealen
verloren heeft. Een Pakistani is
de kant van de weg te zitten en
zijn hand op te houden voor een
aa'lmoes. Geef hem zijn trots te
rug en hij is de hardste werker,
die je je kunt wensen. Maar als
je hem vernedert en trapt, zoals
onze regeringen het volk hebben
getrapt, ontneem je hem zijn
spirit, zijn vechtlust en zijn
glimlach. Daarom zie je mo
menteel in Pakistan zoveel bede
laars, arme donders, die leven
van een andermans goedheid".
Chaudhry beschouwt het nu als
een heilige erezaak om de we
reld het andere gezicht van Pa
kistan te laten zien. Hij opent
volgende maand rijn tweede In
dische ros aura/rat in Den Haag.
(Javastraat). Het wordt een kos
telijk eethuis met 250 zitplaatsen
„waar ik zelfs uw koningin kan
ontvangen". Hij begint dit jaar
ook nog met resaurants in Am
sterdam, Rotterdam, Utrecht en
Brussel.
„Er is op het vasteland van
Europa behoefte aan goede Oos
terse restaurants", zegt hij, „de
mensen raken uitgekeken op de
Chinese en Indonesische eethui
zen. En terecht: het eten, dat
daar wordt opgediend is niet
clean, is te vet. Het is voedsel
voor muildieren, niet voor men-
„Wij zullen de Nederlanders
kennis laten maken met het ech
te Oosterse voedsel. In onze keu
kens worden alleen verse ingre
diënten gebruikt, geuEge krui
den. frisse kippen zonder gele
vetranden. En alles wordt recht
streeks uit Pakistan en India
geïmporteerd. Hot enige Neder
landse in onze keuken zijn het
water en de yoghurt. De rest is
Indisch.
<eten
Chaudhry twijfelt ondertussen
niet aan het welslagen van zijn
ambitieuze onderneming. Hij wil
binnen nu en vijf jaar een uitge
breide keten var Oosterse res
taurants smeden, waarin de ver
moeide Europeaan het geluk
kan vinden.
Hij weet zich daarbij gesteund
dóór de rugdekking van Allah.
„Ik leer elke dag nieuwe din
gen", zegt hij met een intens
vermoeide glimlach, „ik weet nu
zelfs, hoe een Nederlander zijn
glaasje bier drinkt. In Engeland
wil de klant een vol glas, maar
hier stellen ze het op prijs, als
er twee vingers schuim op zit.
Ook dat kunnen ze van me krij
gen, want ik wil, dat ze hij mij
gelukkig zijn".
„Ik geloof, dat dit land nog wel
een beetje geluk kan gebrui
ken".
LEO THURING
Foto's SIMON E. SMIT
Mister Chaudry een keten van restaurants...
>AKISTAANSE DOKTER EN
(ESTAURANTMAGNAAT
glimlachend
in
slaap
vallen"
