AMATEUR SCHNEIDER GEEFT
STRIJD ERKENNING NIET OP
S
II
Jim Ryun werkt
aan come-back
en
de
19
art
Olympia Waldi
sploeg,
zich te
finales.
tldkam-
Slobbe
werden
ectieve-
nd)
Aukji
danie
draitite
tken.
»ld)—Vai
1-19: v.d
12-21. 13
-21. 21-1
K. J
ia (Joeg
13: SW
slav O
21-13.
ï-i. -j-é
Grofo
A lex an
ir f 75w-
20.-
ir f 30.-
ijs of
lewijs
blijkt
aoekje)
et NS
ZATERDAG 22 APRIL 1972
Zege op
Hendel
stimulans
voor EK:
DEN HAAG Toen Theo
Schneider na zijn zege, tij
dens de open Nederlandse
judokampioenschappen, op
Europa's sterkste halfmid-
dengewicht Hendel werd
gehuldigd, straalde zijn ge
zicht een en al triomf uit.
Voor hem was de Aschi-Gu-
ruma, waarmee hij de
Oostduitse reus velde meer
dan alleen het bewijs voor
een „come back".
In zijn eenzame strijd om erken
ning had de Haagse judoka ein
delijk diegenen en dat waren
er velen die hem internatio
naal „onmachtig" noemden, in
het ongelijk gesteld. Schneider,
ook al eerder dit seizoen in
Fiirth en Boedapest opvallend,
had zich geen betere rehabilita
tie voor kunnen stellen. De drie
voudige nationale kampioen
grinnikt als hij terugdenkt aan
Brunssum, waar alle bondsbe-
stuurders verbaasd, of liever
verbouwereerd de partij tegen
de immer onverslaanbare Hen
del aanschouwden. Het 24-jarige
talent van Guan Lin, dat voor
heen nooit de juiste instelling
had getoond, spotte daar met
een traditie. Immers, de Oost
bloklanden waren in de lichtere
gewichtsklassen al jaren een
klasse apart. „Ik heb nu einde-
li" '-ewezen, dat ik er bij
hr
In n luxe groene fauteuil, die
wonderwel past bij de Oudhol
landse stijl, waarmee Schneider
zyn fraaie huis aan de Hugo
Verrieststraat heeft opgesierd,
geniet „Het zwarte schaap" van
de Budo Bond nog na. De zege
is voor hem ook een stimulans
voor de Eurooese kampioen
schappen in mei. Want, Schnei
der is de eerste die dat toegeeft,
zijn internationale prestaties
stelden vroeger inderdaad niet
veel voor. „Logisch, we ziin
nooit goed omgevangen. 0":.e
vroegere bondscoach Anton Cee-
sink had rog rooit ve^'o-er. Het
is belangrijk om te weten, hoe
je je dan voe't. Geesmk kon dus
geen goede coach zijn".
Argumenten
De voormalige bondstrainer is
er volgens Schneider ook de
hoofdoorzaak van, dat hij vorig
jaar uit de ploeg voor Ludwig-
hafen werd gelaten. Voor
Schneider, de Nederlandse kam
pioen in de plaats, ging ie^rftd
die zelfs nog nooit aan een na
tionale titelstrijd had' meege
daan naar de wereldkampioen
schappen. „Ze moesten naar ar
gumenten zoeken en ze vonden
er drie. Allereerst had ik niet
meegedaan aan de open Neder
landse kampioenschappen. Er
werd niet bijverteld, dat ik een
voetblessure had. Mijn interna
tionale resultaten waren te
slecht geweest, zei men. Boven
dien was ik volgens de Bond
maar drie of vier keer on de
centrale training geweest". Over
het laatste „argument" kan de
Haagse topjudoka zich nog.
steeds kwaad maken. „Geesink
had dat volgens anderen verteld.
Toen ik hem ernaar vroeg, wist
hij van niets. Eerlijk, het was
een leugen, maar één keer was
ik door die blessure niet op de
centrale training".
Theo Schneider en Anton Gee
sink lagen elkaar niet. Vooral
daarom kon het Haagse talent,
ondanks zijn titels maar niet uit
de schaduw van anderen komen.
LEIDSE COURANT
„Geesink
groot
judoka,
maar als
mens niet
fijn
is opgevolgd door Van der
Horst. „Tussen de Europese ti
telstrijd en Ludwigshafen In, liet
hij de jongens zomaar barsten.
Hij ging een toemee maken. Zo
goed als het ging, verving Ruska
hem. Nog Iets: voor zwaarge
wichten was zijn training uitste
kend, maar voor ons niet. Zijn
technieken waren vooral bestemd
voor grote krachtige mensen. Als
judoka was meneer Geesink een
zeer groot iemand maar als
mens was hij niet zo fiin. Maar
wie ben ik In belangrijkheid ten
opzichte van Geesink? Schneider
is een technisch begaafde judo
ka, die door middel van een
zwaar dieet het maximum van
een halfmiddengewicht (tot en
met 70 kilo) kan halen. Hij wil
de top halen, maar op zijn eigen
manier.
„Ik heb gelukkig zoals vele
andere ploeggenoten nooit in Ja
pan gezeten. Dat is trouwens
voor mij niet weggelegd. Je
bent veel te lang van huis en je
vrouw. Ik heb altijd gesteld, dat
het beter zou zijn ons naar de
Oosteuropese hinden te sturen.
Daar zijn ze blij als je komt en
wat betreft conditie en instelling
.kun je er veel leren. Het ver
schil met Japan, dat bovendien
veel geld kost. ligt zo ver uiteen
•dat het geen zin heeft. Je knn
ook niet met iemand studeren,
die veel beter Is".
Geld verspild
Theo Schneider geeft zijn strijd om erkenning niet op. Hij weet, dat de kwaliteiten aanwezig zijn. De zege op Europees kampioen Hendel was daarvoor het beste bewijs
De nationale kampioen werd hoe
dan ook altijd ais de nummer
twee beschouwd. „Ik heb Gee
sink blijkbaar de indruk gege
ven niet te veel voor judo over
te hebben". Theo Schneider is
eerlijk genoeg om te erkennen,
dat hij in het verleden inder
daad te weinig tijd aan zijn
sport besteedde. Maar hij kon
het zich veroorloven; zijn eerste
twee titels de derde voegde
hy er pas aan toe veroverde
hij met een minimum aan trai
ning. „Ik moest een maatschap
pelijke positie veroveren. Dat
was belangrijker, want topjudo
is zo vergankelijk. Ik vind het
voornamer, dat mensen mij mo-
Amateur
Judo betekent veel voor de half
middengewicht, maar niet alles.
Met die instelling is Schneider
de enige echte amateur in de se
lectie. „Ze hebben allemaal een
sportschool of zijn judoleraar.
Als je de wetten van De Couber-
tin bekijkt, ben ik nog de enige
amateur. Mij kost het geld".
Toch zou de zo miskende ama
teur de sport, waarin hij al
meer dan elf iaar thuishoort,
niet kunnen missen. „Als je
nuchter denkt, ben je natuurlijk
hardstikke gek, dat je er zoveel
tijd aan opoffert. Maar je doet
het toch uit eerzucht en omdat
je de sterkste wil zijn. Boven
dien geelt het een fijn gevoel,
als ie in de belangstelling
staat".
De technisch vertegenwoordiger
in de meet- en regeltechniek is
ijdel, maar bovenal eerzuchtig.
Dat verklaart ook zijn tevreden
heid over de geslaagde rehabi'i-
tatie. De houder van de eerste
dan veroverde dit jaar voor de
derde keer in successie de natio
nale titel. „Toen ik werd uit
sloten voor Ludwigshafen, heb
ik bij mijzelf gezegd: ik kom te
rug. d. t is geitklg g< lukt. IIet
pioen te worden dan te blijven".
De technische judoka - techniek
is zijn sterksie wapen - schaafde
net dat doel voor ogzn zijn con
ditie bij. En nu. met de Europe
se kampioenschappen in de
Voorburgse Vliegermolen in
zicht, is Theo Schneider wat be
treft trainingsijver onherken
baar. Twee keer per week werkt
hij aan zijn conditie en drie
keer staat judotraining op het
programma. Heftig gebarend
vanuit de groene fauteuil zoekt
Schneider naar oorzaken van de
plotselinge ommekeer. „Mijn in
stelling is anders geworden.
Vroeger lag bij mij de nadruk
op de maatschappelijke positie.
Met de meeste sportmensen is
het nu eenmaal zo. dat wanneer
het met de prestaties is afgelo
pen, zij aan hun lot worden over
gelaten. Jammer, dat de moge
lijkheden er niet zijn. Maar
daarom moet je wel met beide
benen op de grond blijven
staan".
Theo Schneider doet dat letter
lijk en figuurlijk. Nuchter en te
gelijk met inzet, leeft hij toe
naar de Europese kampioen
schappen in mei. Niet naar
MUnchen, waarvoor hij toch nor
maal gesproken ook de kandi
daat moet zijn. „Nee, Mllnchen
is geen haalbare kaart. Voor
Eddy van der Poll, mijn enige
concurrent in Nederland is zo
veel geld uitgetrokken. Als li
miet i.s gesteld een plaats bij de
eerste acht in Voorburg. Berei
ken we dat allebei niet, dan
gaat Eddy." Het toekomstvi
sioen van de Haagse topjudoka
wil niet zeggen, dat hij bij voor
baat de moed opgeeft. Vol over
tuiging zegt hij: „Ik ben nog
lang niet aan mijn toppunt, het
gaat nu pas beginnen".
Theo Schneider, altijd zo bekriti
seerd, durft ook zelf kritiek te
uiten. Over het bewind van An
ton Geesink bijvoorbeeld, die nu
Schneider lijkt soms wat eigen
zinnig, hij heeft overal „zijn"
mening over. Met de interland
tegen België van vorige week is
er volgens de vertegenwoordiger,
voor wie alleen maar verkoop-
ciifers belangriik zijn. geld ver
spild. „Natuurlijk was ik wel
hlij met de selectie, maar de
Bond moet de trips anders op
zetten. Bij zo'n interland kom je
maar een keer uit en klnnr is
Kees. Daarna een etentje, bij el
kaar kost het handenvol geld. Ze
kunnen veel beter een vierlan-
dentoernooi organiseren". De or
ganisatie bij de Budo Bond Ne
derland, die de steun heeft van
een rilke sponsor is volgens
Schneider ook nog niet Je-van-het.
„Het gaat nog zo rommelig. Dat
zeggen alle mensen, die je
spreekt. Een voorbeeld: Bij de
centrale training heeft nu Peter
Snijders de leiding. Officieus
echter. Ik vind dat ze nu Peter
en Jan Snijders die zich uit de
wedstrijdport hebben terugge
trokken moeten aanstellen als
tweede trainer of Iets derge
lijks".
De kritiek van het „zorgenkind"
van de Budo Rond Nederland is
reëel. Het is niet zo, dat Schnei
der zich op een dergelijke wijze
probeert te wreken. Maar mis
kend wordt hij wel. Officieel
moet de judoka van Guan Lin
nog drie dagen voordat het Euro
pese toernooi begint, meedoen
nan selectiewedstrijden. Een be
lachelijke eis voor de sterkste
halfmiddengewicht van Neder
land. Maar Theo Schneider zou
de uitdaging aannemen. Al was
het alleen om weer te bewijzen
dat hij terug Is aan de top. Hoe
wel, eigenlijk is hij nooit wegge-
KEES KOOMAN.
Kampioenschap
Fierljeppen
in Jaarsveld
LEEUWARDEN Het pols-
stokverspringen, ofwel
„Fierljeppen" tot nu toe
altijd een Friese aangele
genheid, gaat een natio
nale zaak worden. Op een
vergadering van de Frie
se vereniging is een voor
stel aangenomen om een
Nederlands kampioen
schap in te stellen.
Dit eerste Nederlands kam
pioenschap polsstokver-
springen zal op 26 augus
tus in Jaarsveld worden
gehouden. Een heel be
langrijke materie was
ook de zaak van de „pol
sen". Het privé „pols"
toestaan ja of neen lever
de veel stof tot discussie
op. Het bestuursvoorstel
was dit wel te doen, maar
met de bepaling erbij,
dat alles springers gebruik
moesten kunnen maken
van de zelfde pols.
Al met al betekent dit, dat
het polsstokverspringen nu
langzamerhand een er
kende sport gaat worden.
Er is, wat Friesland be
treft, reeds aansluiting
gevraagd bij de sportfe
deratie. Ook in het buiten
land bestaat steeds meer
belangstelling voor het
polsstokverspringen, dat
bewijst een verzoek uit
Bremen in Duitsland
waar op 3 en 4 juni een
demonstratie zal worden
gegeven.
LAWRENCE De man
die Jim Ryun het best
kent Is overtuigd van
diens comeback. Bob
Timmons van de univer
siteit van Kansas, die
negen jaar lang dan
weer wel en dan weer
niet de coach van Ryun
is geweest, bezweert dat
het tussen hem en de
wereldrecordhouder weer
helemaal voor elkaar is.
„Fysiek is Jim in orde.
Ik denk dat Jim weer
naar de top zal klim
men. Hij heeft alleen
twee of drie ontmoetin
gen nodig waarin hij
erg goed voor de dag
komt om zijn zelfver
trouwen te stimuleren",
zegt Timmons.
Ryun zelf heeft niet veel
te zeggen, maar de man
die in 1967 het wereldre
cord op de mijl op 3:51.1
bracht, werkt fanatiek
aan de voorbereiding
voor de Olympische Spe
len in München waar hij
de 1.500 meter hoopt te
winnen.
Om dit doel te bereiken
is Ryun tenslotte in fe
bruari naar Kansas te
ruggekeerd om te trai
nen onder leiding van de
man die hem naar de
top heeft gebracht. Ryun
zei: „Timmy heeft mij
per brief en per telefoon
gecoached, maar ik
moet nauwer met hem
kunnen samenwerken".
Timmons is zich bewust
dat de prestaties van
Ryun deze winter op
binnenbanen eigenlijk te
leurstellend zijn ge
weest. „Jim heeft zijn
ups en downs gehad,
maar wij proberen dit te
verhelpen en hem tijdig
in goede vorm te krij
gen. Wij denken dat we
de oplossing voor dit
probleem wel zullen vin
den. Sommige mensen
denken dat hij te hard
traint, maar dat geloof
ik niet".
Behalve het record op
de mijl bracht Ryun ook
het wereldrecord op de
1.500 meter op zijn naam
met een tijd van 3:31.1.
Het vorig jaar leek de
comeback van Ryun
reeds practisch geslaagd
toen hij in april de mijl
in Kansas in 3:55.8 liep.
Het was de snelste tijd
sinds Kip Keino van Ke
nya op 31 augustus 1968
3:55.5 liet afdrukken.
„De jaren, dat ik Jlm
nu ken, zijn zowel voor
hem als voor mij jaren
van hoogspanning ge
weest", zegt Timmons.
„Ik wil al het mogelijke
doen om hem te helpen
het doel te bereiken dat
voor hem belangrijk is
namelijk de gouden me
daille. Bij de training
loopt Jim goed, muur
nog niet in de wedstrij
den". Jim bereikte de
top, toen hij 20 was. Nu
op 24-jarige leeftijd heeft
hij moeilijkheden.
<89
