OT en SIEN
zijn er nog in
Rijnsaterwoude
Nicolaas de 5272e zet
Lisse weer op stelten
HONDEN BEVUILEN HOORNES
Culturele Commissie
Hazerswoude moet
weer wakker worden
PAGINA 4
LEIDSE COURANT
RIJNS ATERWOUDE Ze
ventien kinderen en een on
derwijzer. Een gebouw uit
1854. Eén lokaal. Een pen
dule, een oliekachel en een
trapnaaimachine. Geen de
cor voor Dik Trom. Maar
een openbare school in een
zeer christelijk dorp. Wij
waren er een ochtendje.
Meester Tom Bonder (34) heeft het
niet gemakkelijk. „Ik moet de
•mensen bewijzen dat dit onder
wijs net zo goed is als dat op
wat men dan de gewone scholen
noemt". Hij heeft iets van een
pionier zoals hij voor de klas
.zit. Een baard, een sacrale
stem, een beetje onverschillig-
cynisch. Geen alledaagse ver
schijning in Rijnsaterwoude.
„In het begin keken ze wei een
beetje vreemd op als ik in een
overall door het dorp liep, of op
zat. Dat verwacht-
ten de mensen hier niet
schoolmeester. Toen ik het van wel. Ze zijn er aan gewend. Ik
de zomer een beetje zat was en zit hier dan ook al tien jaar",
als chauffeur een tijdje op zo'n De zeventien „openbare" kinde-
grote vrachtwagen ben gaan rij- ren uit Rijnsaterwoude en Lei
den accepteerden de mensen het muiden („Dit is een streek
school", grinnikt Bonder) reage
ren nauwelijks op het gesprek.
„Praat maar rustig, ze werken
wel. Ze kunnen zich goed con
centreren. Dit is in deze situatie
een noodzaak. Ik zeg ook tegen-
de ouders: als uw kind zich niet
kan concentreren, moet u hem
maar op een andere school
doen".
Tom Bonder werkt niet met het
verticale systeem. Geen eerste,
tweede, derde, etcetera klas,
maar met onderbouw en boven
bouw. „In de onderbouw breng
ik ze de beginselen bij, de basis
kennis en in de bovenbouw be
reid ik ze voor op het voortge
zet onderwijs. En tussen de be
drijven door steken ze van el
kaar natuurlijk veel op. Dat
meisje daar (wijst op een in
gespannen lezend leerlingetje) zit
in de eerste klas, maar leest
met de vierde mee".
Het meisje kijkt op. De „grote
jongens van de bovenbouw" be
ginnen te lachen. Bonder rea
geert ook. „Nou denk jij natuur
lijk aan situaties met Sinter
klaas en zo. De kleintjes die er
heilig in gelove* en de groteren
die het allang weten. Het is mis
schien wonderlijk, maar ze zeg
gen het nooit. Ze laten ze in de
waan. Je zou het een soort ge
voel voor verantwoordelijkheid
kunnen noemen. Dat stimuleer
ik in ieder geval wel. Ze hebben
stuk voor stuk een bepaalde
verantwoordelijkheid. Als er een
vertegenwoordiger voor kleurpot
loden hier komt geven ze zelf
op hoeveel we er op dat moment
nodig hebben".
Wel grappig is dat Tom Bonder
even later toch strafwerk moet
geven. .Lenie, schrijf jij les één
van taal maar over". Hij lacht.
„Het blijven kinderen, hè. Je
de leerlingen en de onderwijzer van de openbare school in Rijnsaterswoude
kunt niet helemaal anti-autori
tair zijn. Dat is wel eens moei
lijk, hoor. In zo'n kleine ge
meenschap bedoel ik. Voordat
de kinderen hier op school ko
men ben ik oom Tom voor ze,
dan zes jaar lang „meester" en
als ze weggaan weer oom Tom.
Met de ouders ligt dat ook zo.
Het zijn in de meeste gevallen
vrienden van je. Lastig om af
stand te nemen".
„Het heeft trouwens nog
meer gevaarlijke kanten, dat
sterke persoonlijke contact. Stel
nou eens dat ik een Boze Man
zou zijn, een rot vent. Dan kan
ik in die zes jaar die kinderen
maken en breken. Bij een zes-
klassige school is die invloed
veel kleiner, omdat er ieder
jaar een andere onderwijzer is.
Dat is een vrij grote verant
woordelijkheid. Maar die neem
ik en dan hoop ik maar dat de
ouders dat ook doen".
Een aardig en tevens vrij Uniek
voorbeeld van de manier waar
op Bonder zijn leerlingen vormt
is het initiatief wat een paar
kinderen enige tijd geleden na
men. „Er stond toen een huis
leeg en die kinderen wilden
daar graag een soort clubhuis
van maken. Maar dat was niet
de bedoeling van de gemeente.
Ze hebben toen een briefje ge
schreven naar B. en W. waarin
stond dat ze dat eigenlijk niet
zo goed begrepen. Ze zijn uitge
nodigd om eens op het gemeen
tehuis te komen praten en daar
hebben B. en W. hen uitgelegd
waarom het geen clubhuis kon
worden. Dat was helemaal eigen
initiatief. Ik wist daar niets
,Ik geloof dat ik er vrijere men
sen van maak. Stampen doe ik
niet. Begint te lachen. Ik hou
meer van het leren hanteren
van de categoriale ordenings
systemen. Ze moeten weg weten
in de ingewikkelde maatschap
pij. Remmingen
Hoeveel mensen durven nu nog
geen telefoon beet te pakken om
dat het eng voor ze is?"
Na het kopje koffie bij de buren
en een praatje daar met een
paar dorpelingen zegt Tom Bon
der over de toekomst van zijn
schooltje: „Iedere keer als het
voortbestaan va* de school aan
de orde komt zijn er mensen
die zeggen: is dit nog wel ver
antwoord? Ik vraag me dat ook
wel eens af. Het moet erg duur
zijn. Tenslotte hèb ik een hoof-
densalaris, komt er hier een
handwerkjuf en een dominee,
moeten er nieuwe leermiddelen
komen en ga zo maar door.
Maar ze kunnen hem niet ophef
fen, (Jat staat de wet niet toe.
Daar hebben we een paar jaar
geleden in Friesland nog een
aardig voorbeeld van gezien. Op
een openbare school daar zal op
het laatst nog maar één
leerling. Pas toen die uitgeleerd
was hebben ze het zaakje opge
doekt. Vrijheid van onderwijs,,
hè. Maar mocht men toch nog
eens naar één school voor deze
omgeving toe gaan werken, moet
dat niet betekenen dat Rijnsaj
terwoude van openbaar onder
wijs verstoken zou blijven. Dat
zou niet eerlijk zijn. Overal irt
de omtrek hebben ze na verloop
van tijd de openbare scholen
opgeheven. Hier zijn ze blijven
knokken".
Dat is Tom Bonder ook van
plan. Hij laat ons tot slot
nog even de rest van het
gebouw zien. De koude
gang en het handwerkver
trek. Eigenlijk zijn Ot en
Sien er nooit weggeweest..
Ze liggen nu alleen in con
currentie met de overheadj
projector.
NIEKJAN VAN RESTEREN
deze en andere bezorgen sommige mensen last in de Hoornet
KATWIJK „Er zijn mensen on
der ons die hondevull en katte-
drek vies vinden, als u het met
die stelling niet eens bent, moet
u het maar eens vragen aan
iemand die er juist in getrapt
heeft" staat er in het hoofdarti
kel van het februarinummer
van de wijkkrant Hoornesge-
schal. De wijkkrantredactie
vond dat het toch wel tijd werd
een discussie over dit probleem
in de Hoornes aan de gang te
brengen.
„De oplossing hebben we nog
niet", zegt Theo Adrichem, in
koper van elektronica en hoofd
redacteur van het Hoornesge-
schal in zijn sfeervol verlichte
flat aan de Treubstraat. „Ieder
moet de gelegenheid hebben om
een hond te houden. Maar laten
die hondenbezitters ons een mo
gelijkheid aan de hand doen om
dit probleem op te lossen. Hoe
hoger de bevolkingsconcentratie
hoe meer hondenafval je in een
buurt tegen komt. Gisteren liep
ik in Den Haag, daar is het pro
bleem stukken groter dan hier.
Die kant moeten we hier echter
niet uitgaan. De behoeften van
een hond zien er precies zo uit
als die van een mens. Wat dat
betreft is de mens gelijk aan
een hond. Wanneer de mens zo
ver gaat dat hij in hoge flats
gaat wonen, moet hij ook voor
zijn hond een oplossing zoeken.
Heus, het is helemaal niet mijn
bedoeling iemand zijn geliefde
hond af te nemen. Ik vind dat
ieder vrij moet zijn om een
hond te houden. Mijn persoonlij
ke probleem is het ook hele
maal niet, maar in de redactie
vergadering is besloten dat ik
dat stukje zou schrijven. Kijk, I
in naam ben ik wel hoofdredac-
teur, maar dat houdt niet meer
in dan dat je gespreksleider
bent tijdens de redactievergade- j
ringen.
De redactie heeft een horizontale
structuur waarin ieder evenveel i
verantwoording heeft. Unaniem I
was de redactie, dus ook ik, van j
mening dat dit probleem eens
aandacht verdient in onze wijk.
Hier en- daar in de Hoornes is
het gewoon smerig. Er zijn zelfs
mensen, en niet alleen hier, die
hun hond zo lang binnen hou
den, dat als hij uitgelaten
wordt, hij zijn behoeften direct I
al op de galerij doet. Een tijdje j
terug heeft een arts ons een in
gezonden brief gezonden, waar
in stond dat het op het Hoornes-
plein bepaald onhygiënisch is.
Het is bovendie* nog een sme
rig gezicht. Ook is het erg lastig
voor mensen met kleine kinde
ren, want die lopen er nogal
eens doorheen. Mijn opmer-
kingen over die hondentoiletten j
zijn eigenlijk een beetje cynisch
bedoeld. Het zou misschien nog
niet eens zo'n gek idee zijn,
wanneer honden op een speciaal
toilet hun behoeften zouden kun
nen doen. Wij hopen te bereiken
dat er een aantal hondenbezit
ters is, dat zegt: daar moe
ten we iets aan doen. Dan kun
nen we in de Hoornes misschien
wel een oplossing vinden.
LISSE Zaterdagavond om
precies negen uur dan breekt
In café-restaurant 't Trefpunt
In de Schoolstraat ln Lisse
weer de hel los.
Het is dit jaar voor de derde
maal vaste prik dat gein
prins Nicolaas de 5272e, alias
Nick Molkenboer uit de En
gel zijn intrede maakt onder
het feestvierende publiek van
Sportclub Lisse. Twee jaar
geleden maakte Nick voor de
eerste maal furore toen hij
op zijn dooie akkertje zo'n
slordige 250 op feesten en
fuiven beluste dorstige voet
ballers van de Lissese voet
balvereniging een onvergete
lijke avond voorschotelde.
Hij deed het voor de eerste
keer als een soort experi
ment in deze Lissese con
treien. Op uitnodiging van
het bestuur van de sportclub
wiide hij eens een gok wagen
om in Lisse het carnaval het
eerste levenslicht in te bla
zen.
„Het werd direct een knal
avond", aldus Nick. „het viel
me stukken mee wat die Lis-
sers nog uit hun humeur
konden persen". Nick dacht
dat doe ik het volgende
echte raad van elf. De keu
ze uit de plaatselijke lolbroe
ken viel op de voetbalmak
kers van het zesde elftal. Jon
gens die de glimlach op het
gezicht staat geschreven, die
af en toe voetballen maar die
ook dikwijls een lekker „pil-
sie" lusten. Gesteund door
dit zonnige elftal sloeg Nick
er wederom vorig jaar een
knalavond uit en dit jaar
gaat alles zelfs nog grootser
worden. Naast DeeJay André
die vorig jaar met zijn extra
feestelijke platen ook al aan
wezig was is er dit jaar de
regeirechte carravnlstreffer
de boerenblaaskapel „De
Bollenknakkers".
Deze muzikale jongens van de
stamppot zijn een doldwaze
aftrek van het wat meer be
legen plaatselijk harmoniege
zelschap Canite Tuba. Intus
sen is ook de standaard uit
rusting van Nicolaas de
5272c aangepast aan die wel
ke in het zuiden van ons
land al jaren wordt ge
bruikt. Witte handschoenen,
prinsensteek met hoge veren
prinsencape met hoge glinste
rende medaille in de orde
van de „jongens met de rap
pe veldschuivers".
Als je Nick vraagt om het nut
van zo'n avond hossen en
klossen dan hoeft hij niet lang
na te denken. „Je bent een
avond uit de sleur. Alle zor
gen zet je van je af".
Wie sympathiseert met dit kor
te en krachtige antwoord van
de Lissese prins van de car
navalsvereniging de „Oranje-
Zwart Spekbijters" kan op
zaterdagavond in het Tref
punt doen wat hij al 364 da
gen heeft willen doen.
HAZERSWOUDE „Aan de
culturele manifestaties in
Hazerswoude dient door het
gemeentebestuur van Ha
zerswoude optimale steun te
worden verleend", merkte de
heer C. Matze tijdens de in
december gehouden begro-
tingsvergadering van de ge
meenteraad op. Dit raadslid
dat op bedoelde vergadering
sprak namens de samenwer
kende fracties van confessio
nelen huize (ARP, CHU en
KVP) kreeg toen van burge
meester J. ten Heuvelhof on
der meer te horen, dat hij de
burgemeester) zou widen,
dat de culturele commissie,
die hier bestond of mogelijk
nog wel, zij het slapend, be
staat, weer volledig geacti
veerd zou worden.
„Het college stelt zich echter
wel de vraag, of het initiatief
voor culturele manifestaties
van hen moet uitgaan", al
dus de Hazerswoudse burge
meester, die zich afvroeg of
het altijd helemaal uit de ge
meentekas moet worden be
taald. „Mag er op dit punt
óók iets meer initiatief van
de burgerij worden ver
wacht?", stelde hij.
Welnu, op de gemeentelijke be
groting voor 1972 is een post
van f 1500,— opgenomen. De
Culturele Commissie Hazers
woude, die tot taak heeft om
culturele evenementen ter
plaatse te organiseren,
kreeg daarbij een maximale
bijdrage van f 1000,— toege
zegd voor zover er sprake
zal zijn van een tekort. De
andere f 500.— is bedoeld
voor de organisatie van
schoolconcerten. De heer P.
de Bruin, secretaris van de
thans „slapende" Culturele
Commissie: „We zijn bank
roet, mede door heit fiasco
wat de belangstelling betreft
tijdens de uitvoering van het
Weihnachtsoratorium door
Piet Kiel en zijn Bachkoor,
enkele jaren geleden. Er is
geen geld meer".
Ondanks dat, maar dank zij de
subsidie die de gemeente Ha
zerswoude weer in het voor
uitzicht heeft gesteld, wil de
Culturele Commissie Hazers
woude in het seizoen
1972/1973 weer activiteiten
gaan ontplooien. „We moeten
ons er nog over buigen hoe
we deze zaak gaan aanpak
ken", aldus de heer De
Bruin, ambtenaar ter secre
tarie van Hazerswoude.
Diverse verenigingen in Ha
zerswoude ontplooien nog
wél culturele activiteiten de
ene frequenter dan de ander
en de ene met méér succes
dan de andere. Vast staat,
dat mevrouw D. van Keste-
ren-Mijksenaar, die in de af
gelopen jaren cmder meer in
het architectenbureau van
Roelands en Van Resteren
aan de Willem Kloosstnaat en
in het gemeentehuis voor de
schooljeugd enkele kunstma
nifestaties op touw zette, is
gestopt. De heer De Bruin:
„Het feit, dat de belangstel
ling minimaal was, is hier
aan niet vreemd".
Onlangs heeft de heer W. Vis
de Rijndijkse medailleur te
vens leraar aan een meao te
Leiden, de wens te kennen
gegeven om te komen tot
een soort kunstkring. Of zijn
idee gerealiseerd zal wor
den? De voorzitter van de
Voorschotense Kunstkring
(want dat is Vis ook) zal het
waarschijnlijk moeten zoe
ken in de regio..., „Wij heb
ben in elk geval nog geen
contact met hem gehad", al
dus de heer De Bruin van de
Culturele Commissie Hazers
woude.
