„Hoe heb ik
't eigenlijk
ooit zo ver
gebracht"
Vicus Orientis
geeft dames
reeële kans
op emancipatie S
„SPIONAGE-REIS" RUSSINNEN
BLEEF ZONDER RESULTAAT
STIEN BAAS VOOR HET EERST OPENHARTIG
KORFBALSTERS NOG TE
WEINIG AAN BOD
Vierde treffen HIJS
Hokij-Smoke Eaters
Nederlaag
Flamingo's
1972 VRIJDAG 14 JANUARI 1972
LEIDSE COURANT
PAGINA 11
(Van onze speciale verslaggever
INZELL "Ik ben te bang, te
gemakzuchtig, te bezadigd en te
lui van aard Daarom vraag ik
me nu toch wel eens af: hoe
heb ik het eigenlijk ooit zo ver
kunnen brengen?" Een bloedse
rieuze Stien Kaiser, is, sinds dat
ze mevrouw Baas heet, veran
derd. Dat stugge, dat ondoor
grondelijke is van haar afgeval
len. Voor het eerst is zij echt
openhartig. In het laatste jaar
van haar schitterende schaats-
carrière heeft zij de druk, de
beklemming van vroeger, van
zich afgezet en leert en begrijpt
zij, wat het zeggen wil zo vrij
als een vogeltje door het leven
te gaan. Daarom durft ze nu toe
te geven wat nog niet zo lang
geleden ondenkbaar was: "Ja,
zo kan je het wel zeggen: ik
ben minder ambitieus en fel.
Helaas wel ja. Maar hoe kan
het anders? Je loopt al zo lang
mee. Vroeger toen ik nog echt
fanatiek was, had ik iets te be
wijzen. Dat is nu over".
Deze te begrijpen mentaliteit
geeft haar de image, dat zij
zich dit seizoen nog niet maxi
maal zou hebben gegeven. Zij is
het daar niet mee eens: "Ja,
als je me vergelijkt met Atje
Keulen, kan ik me voorstellen
dat je zo denkt, maar zij heeft
nu eenmaal meer energie te
verbruiken. Het is ook een drift
kikkertje, in de goede zin van
het woord natuurlijk. Daar
komt bij, dat zij het vorig sei
zoen de grote verliezer was Ze
heeft nu wat goed te maken. Ik
niet. Als je toch tweede wordt
bij de wereldkampioenschappen
in Helsinki kan je toch moeilijk
zeggen, dat ik teleurgesteld
Nogmaals benadrukt zij, dat zo
veel gemakzucht eigenlijk niet
goed is maar ze berust. Zelfs de
voorspelling van Gerard Maarse
("1972 komt in het teken van
Atje te staan") kan haar niet op
winden. "Hij heeft misschien
wel gelijk", legde Stien Baas
rustig uit. "Ik vind alleen, dat
ik een stuk beter, gemakkelij
ker dan het vorige seizoen,
rijd". Ook de beschuldiging, dat
zij zich niet voor de volle hon
derd procent zou hebben gege
ven, raakt haar nauwelijks. "Ik
heb me op de Nederlandse kam
pioenschappen keurig geplaatst,
dacht ik. Waar zou ik me dan
verder nog druk over maken.
Niet dan?"
Laatste seizoen
De realiste Stien Baas weet einde
lijk waar ze staat. En hoe zij
dat gevoel naar buiten moet uit
dragen. Dat heeft ze in ieder
geval na de twee wereld- en zes
Nederlandse titels bereikt. De
kans dat zij die nieuwe image
lang kan propageren is zeer
klein. "Dit is mijn laatste sei
zoen. Ik denk niet, dat ik verder
nog permissie van mijn man
krijg. Hij zegt, dat hij amper
merkt dat hij getrouwd is. Ik
kan me dat van zijn kant ook
wel voorstellen. Hij zit altijd al
leen thuis. Wij bevinden ons nog
in een groep. Aan de andere
kant gaat het me wel aan het
hart. Ik zie schaatsen nog
steeds als een hartstikke gezel
lige bezigheid. Die hele sfeer en
entourage liggen me. Daarom
geniet ik ook weer van elke wed
strijd. Dat is echt zo".
Maar omdat Stien Baas te voor
zichtig, te gemakzuchtig, te snel
bezadigd en te lui is, heeft ze
die vreugde in haar sport niet
tot het laatste ogenblik kunnen
uitbuiten. Nu nog merkt ze dat.
Toen zij bijvoorbeeld tijdens de
drie kilometer tegen specialiste
Rieneke Demming, op het Ne
derlandse kampioenschap, even
maar liet zien, wie de echte
Stien eigenlijk was, had ze met
een flitsend gemak een aanzien
lijke achterstand ingelopen. "Op
zo'n moment maak ik me net zo
kwaad als vroeger. Dan denk ik
bij mezelf: Joh, je bent eigen
lijk een enorme slappeling, er
gens moet ik gewoon een prik
kel hebben om iets te presteren.
Die heb ik momenteel niet".
Stimulans
Maar Stien Baas heeft nu een ge
weldige stimulans binnen bereik
door zich te richten op de Olym
pische spelen 1972. In Grenoble
heeft zij het namelijk niet ver
der dan twee bronzen medailles
kunnen brengen. Een prijs, die
het talent Stien Baas niet vol
doende illustreert. "Daar ben ik
het wel mee eens. Maar op
mijn beurt zeg ik dan: het is te
gevaarlijk om je op één doel in
een seizoen te concentreren.
Meer dan wat ik bereikt heb zie
ik ook niet zitten. De
tie is groot en de spoeling
zo dun. Trouwens voor
eendaagse wedstrijd, want dat
zijn de nummers op de Olympi
sche spelen toch, ben ik niet de
juiste persoon. Ik hou meer van
klassementsontmoetingen." Dan
kan Stien Baas rekenen. Dan
zal ze rustig overleggen. Die in
druk van haar zal waarschijn
lijk altijd blijven overheersen.
"Ik zal mijn huid echter zo
duur mogelijk verkopen. On
danks alles schaats ik momen
teel echt zo hard mogelijk.
Maar een slappeling ben ik. Zet
dat er vooral bij".
HANS DE BRUYN
(Van onze speciale verslaggever)
INZELL Wat voeren de Russin
nen in hun schild? Zijn ze half
december werkelijk door het
slechte weer van één van de
weinige Russische kunstijsbanen
in Sverdlovsk, idyllisch verscho
len tussen de toppen 'van de Oe
ral, weggevlucht om zich in het
Zuidduitse schaatsoord Inzeil
voor de eerste maal in de ge
schiedenis voor de grote kam
pioenschappen bloot te geven?
Of, en dat lijkt waarschijnlijker,
is deze curieuze onderbreking
een meesterzet in de politiek
van de koude oorlog waarin de
•Russische ploeg al meer een
uitblinker was? Wilden zij soms
al vroeg in het seizoen weten
hoe de Nederlandse rijdsters
in feite hun enige reële concur
renten voor de Olympische spe
len in Saporro zich onder lei
ding van Gerard Maarse ont
wikkeld hadden?
Chef-coach Konstantin Koedriats-
jef benadrukte gisteren aan de
rand van de Inzellpiste, toen hij
met een zorgzame blik nog eens
de Nederlandse ploeg bekeek,
natuurlijk de eerste veronder
stelling. „Het was half decem
ber overal in Rusland slecht
weer. IJs was er bovendien ner
gens. Zelfs in Alma Ata, waar
het toch kan vriezen, schommel
de de temperatuur regelmatig
boven "het nulpunt. De hoop op
meer kou ontbrak eveneens. Al
leen daarom zijn we zo vroeg in
Inzeil aangekomen", zei de
mysterieus lachende Russische
Het kan zijn, dat de slimme Koe-
driatsjef zich versprak, toen hij
duidelijk maakte, dat voor hem
de Olympische winterspelen in
Saporro dè uitdaging van dit
seizoen worden. Daar richt hij
immers zijn ploeg op. Trach
tend dieper op dit thema in te
gaan, weerde hij alle sugges
ties met een vreemd gebaar
af. „I don't understand", zei hij
dan telkens maar om er af te
zijn.
Verbazing
Êen aanwijzing in de richting van
een Russisch mysterie vormde
ook de week voor Kerstmis
1971 Toen de Russinnen, ^tot
stomme verbazing van de inter
nationale schaatswereld. 15 de
cember in Inzeil opdoken, ter
wijl ze een toch zeker voor
hen hooggetaxeerde wedstrijd
om de Dynamo-Cup in Oost-Ber-
lijn lieten schieten, benaderde
de leiding van de Sovjet-ploeg
direkt de Nederlandse rivalen.
hebben gezeten. Nauwelijks tien
dagen na aankomst pakten de
rijdsters, gelijk met hun Neder
landse collega's, de bagage bij
een en vlogen terug naar
Alma Ata, het magisch snelle
natuurijs in de Oeral- Een trip
van zo'n 5000 kilometer, geen
niemendalletje dus.
Favoriete
Voor de Europese kampioenschap
pen van het aanstaande week
einde in Inzeil geldt de Russi
sche studente Nina Statkevitsj
zonder twijfel als een grote fa
voriete. Zij is in de twee jaar,
dat dit titeltoernooi voor dames
nu op het programma staat de
enige Europese kampioene. Nog
steeds de enige Europees kam
pioene. En ook na het voorsei
zoen met haar prestaties in
Inzeil als uitgangspunt lijken
de kansen voor Statkevitsj gun
stig. Zij heeft in de trainings
wedstrijden Atje Keulen en
Stien Baas al een psychologi
sche nederlaag toegebracht.
Koedriatsjef: „Het gevaar dat
ze misschien te vroeg in vorm
is gekomen, zie ik niet zitten.
Zij moet naar mijn menng alle
kampioenschappen kunnen win
nen". Ludmilla Titova, de
Olympisch sprintkampioene,
heeft nog weinig van haar vorm
laten zien. „Koedriatsjef:
„Daarover zijn we niet veront
rust. Zij is de laatste seizoenen
steeds zeer langzaam vooruit
gegaan. Maar ze komt er be-
Een nieuwelinge bij de Russinnen
is Ludmilla Savrulina, een 19-ja-
rig „kunstijsprodukt" van
Sverdlovsk. Zij mocht als enige
topatlete in een Sovjet-jeugd-
ploeg op de Dynamo-Cupwed
strijden starten en won deze
vierkamp zeer overtuigend. Het
afgelopen weekeinde in Alma
Ata benadrukte zij haar opmars
naar de internationale top nog
eens door met een verschil van
maar één punt achter Statke
vitsj te eindigen.
HANS DE BRUYN
LEIDEN. De emancipatie
van de vrouw in de korf
balsport heeft zich uitgere
kend bij hoofdklassedebu-
tant Vicus Orientis het
verst doorgezet. Het gere
nommeerde Westerkwar
tier ondervond het tot zijn
schande het duidelijkst. De
Leidse coach Henzen volg
de een zeer succesvol tak-
tisch concept door zijn da
mes als sterke troeven
naar voren te schuiven.
Terwijl ze de steunende
taak grotendeels mochten
laten varen werden zij be
last met de afwerking van
de aanvallen. Zes treffers
van het dameskwartet wa
ren de fundamenten voor
een sensationele zege van
118. Lenie Niessing-Link
verdiende er het paspoort
mee om door te dringen tot
de nationale korfbalselec
tie.
Gerard Bos, trainer/coach van De
Danaiden heeft wel eens gek
scherend gezegd „Je kan zo
twintig namen uit een hoed
trekken. Het maakt niet uit wie
je kiest". Lenie Niessing maakt
dit illusionisme echter tot een
farce, bewijzend dat ze niet on
der één hoedje is te vangen.
Zonder iets Dolle Mina-achtigs
over zich te hebben is zij de ex
ponent van de groeiende zelf
standigheid van de kofbaldame:
„De heer is egoistischer. Hij wil
graag scoren. Een dame offert
zich meestal op, maar dat vertik
ik. Als een dame vier of vijf
maal doelt dan wordt er al ge
zegd „Die schiet maar", terwijl
een heer kan blijven schieten.
Een dame moet zuiverder schie
ten, met een gemiddelde van 1
op 2. Het systeem, dat de dame
moet opvangen en aangeven
vind ik niet juist. Dat is te een
zijdig. Als de heren eens geen
kans krijgen en goed zijn afge
dekt zijn de dames te zeer ge
traind op het aangeven dat zij
niet anders kunnen. De wijze
waarop de Danaiden bijvoor
beeld speelt, ligt mij niet.
Niet iedereen
Gerard Bos zegt „Een dame moet
onder de korf". Ik wil best on
dersteunen, maar ook aanval
len. Niet iedereen is het bij De
Danaiden eens met de gang van
zaken, maar zolang het succes
voortduurt, houdt men zijn
mond". Als is Vicus Oriëntis dan
een dorado voor de „zelfstandi
ge" vrouw, bondscoach Zwaans-
wijk zal Lenie Niessings bewe
gingsvrijheid waarschijnlijk
toch wel indammen. Mits zij ge
kozen wordt in de ploeg, die 30
januari in Deurne wat zal
stoeien met de Belgen. „In een
ploeg van Rijndelfland heb ik
vorig jaar gespeeld met o.a.
meisjes van Ons Eibernest.
Toen heb ik gezworen me niet
meer te laten kiezen. Ik kwam
niet in mijn spel, omdat i' niet
werd opgenomen. Het was zoe
ken naar de plaats. In mijn ze
nuwen liet ik soms ook nog de
weinige ballen, die ik kreeg uit
mijn handen vallen. Met micro
korfbal ligt het even anders. Een
vreemde past zich sneller aan".
Er is al veel bereikt. Lang nadat
Nico Broekhuysen Nederland
als korfballand had ontgonnen
bleef het ondenkbaar dat een
dame een strafworp mocht ne
men. Nu is dat bijna vanzelf
sprekend. Maar al doen de da
mes steeds meer de korf voor
hun mond weg, die hen zolang
onmondig heeft gehouden, Lenie
Niessing is reëel genoeg in te
zien dat er altijd wel een ver
schil zal blijven: „Geheel gelijk
zullen man en vrouw in de korf
balwereld nooit kunnen worden.
Met de training merk je dat
wel. Je moet als vrouw eerder
afhaken. Natuurlijk, je hebt er
altijd wel kenau's bij. De heren
kunnen langer aanvallen. Om
dat zij sterker zijn hebben zij
een groter uithoudingsvermo
gen. Over het algemeen kan een
heer ook een grotere afstand
schieten. Sommigen zelfs vanaf
de lijn van het middenvak. Dat
is voor een dame niet haal-
De dame is wel de evenknie van
de heer buiten het veld. De ver
houdingen liggen dan wel even
anders. „Er is een andere sfeer
dan bij mannen onder elkaar.
„Bakken" worden wel verteld,
maar er wordt geen pils gedron
ken. Bij Vicus Orientis wordt
zelfs in de kantine helemaal
geen pils geschonken. Kaurten
is er voor de heren ook niet
bij".
Getrouwd
Lenie Niessing speelt bij Vicus
sinds kort in hetzelfde vak als
haar man Ruud. Ook de andere
drie meisjes in het microteam
van de Leidse vereniging zijn
getrouwd: Connie Carree, Nan-
dy van Helden en Diet Rijsber-
gen. Het „lot" wil dat juist de
vrijgezellen, Marrie Brugman
en Joke de Boer. voor de zaal
zijn gepasseerd. Huwelijk, korf
bal, en bij Lenie Niessing ook
het werk, blijken goed bij el
kaar te passen: „Je stimuleert
elkaar. Het is niet zo dat er eer
alleen thuis moet zitten. Bij hel
voetbal heb Je do ellende dat da
man gaat spelen en dat d<
vrouw maar moet zien wat zq
guat doen. Bij ons is het nol
een kindertuin. Man en vrouw
spelen. Op de kinderen wordt
gelet. Bij het korfbal is het
grote familie".
Lenie ontkent dat korfballers al te
zeer verschillen van voetbal
lers: „Het is geen ander slug
jongens. Ze voetballen graag,
Een jongen moet zich in hel
veld wel inhouden. Je zal ook
zelden horen vloeken. Niet al
leen omdat je dan een officiële
waarschuwing krijgt, maar ook
omdat de sfeer anders Is. Hel
publiek gedraagt zich ook net
ter. Er zit bij ons geen bloed
aan de palen. Er worden geen
benen stuk geschoten".
JAN PREENEN.
Nina Statkevitsj, de enige Europese kampioene.
naar uit, dat het effekt van deze
„stunt" aan zijn doel voorbij is
gegaan. Hoewel de Russinnen
meestal met overmacht zege
vierden, is de Nederlandse équi
pe door uitstekend moreel nau
welijks onder de indruk geraakt.
Maar of dat de bedoeling was
moet zeker betwijfeld worden.
Bovendien had de reis van de
Russinnen nog het voordeel dat
Atje Keulen zich moest laten
zien. Goed, op de drie kilometer
gaf ze haar startnummer over
aan een ander, maar de scherpe
blik van Krasilnikof in Inzeil
ontging niets. Hij heeft toen
heus wel gezien wat hij vilde
zien en dat aan zijn chef-coach
doorgeseind. Vandaar wellicht,
dat woordvoerder Koedriatsjef
zich zeer beslist over Maarses
pupillen uitliet. ..Ze zijn beter
voorbereid dan het vorig jaar
en ze zijn vooral krachtiger in
hun slag geworden", constateer
de hij.
Achter de geheimzinnige reis van
de Russinnen naar Inzeil kan
moeilijk een andere bedoeling
DEN HAAG Vanavond Is de
HOKIJ het strijdtoneel voor de
confrontatie tussen twee leiders.
HIJS HOKIJ - op eerste plaats
van de Cup International - en
Smoke Eaters - lijstaanvoerder
in de Nederlandse competitie -
staan vanavond voor de vierde
maal dit seizoen tegenover el
kaar en zal HIJS HOKIJ moe
ten bewijzen sterker te zijn dan
de Geleense Afcent mensen.
In beide voorgaande competitie
duels verloor HIJS HOKIJ drie
punten aan de Smoke Eaters
maar de wedstrijd om de C. I.
in Geleen sloot HIJS HOKIJ po
sitief af.
In de tweede aanval heeft coach
Ed Hopman een wijziging aan
gebracht. Rudi Bakker de blon
de rechterwinger. heeft plaats
moeten maken voor de jeugdige
Jerry Schëffer die het in de trip
naar Duitsland voortreffelijk
heeft gedaan. Bakker is ver
huisd naar de derde aanval.
JERRY SCHttFFER
WENEN Levi's Flamingo't
heeft geen winst ovcrgehoudcc
aan zijn eerste wedstrijden uk
de kwartfinales van het beker
toernooi van de landskampioe
nen. De Haarlemse vcrenigini
verloor de tweede wedstrijd te
gen UBSC RaJio Koch, gister
avond in Wenen, met 94—80.
Flamingo's had in Haarlet?
slechts met dertien punten ver
schil gewonnen, 102—89. D»
ruststand van de tweede wed
strijd was 47—45 voor UBSC
Flamingo's kwamen in het veld'.
Gerhard Schrcur (22), Tyroniü
Marionneaux (16), Bill Mort
(15), Kees Akerboom (15)
Frank Kales (8), Walter Ombrt
(2), Wim Franke (2) en Harrj
Kip. Scheidsrechters in de Wió
ncr Stadthalle waren Puszuchl
(Pol) en Hofmann (Zwl). B
waren 2500 toeschouwers.
Real Madrid won in eigen zad
met 76—71 (rust 43—34) van Ig
nis Varese. De Italiaanse ploej
had de eerste ontmoeting ma
90—76 gewonnen. Op basis vat
een beter scoregemiddelct
krijgt Ignis de twee punten.
De stand is 1. Ignis 2 pnt 161-»,
152. 2. UBSC Radio Koch 2 pi»
184—182, 3. Levi's Flamingo's J
pnt 182—183, 4. Real Madrid
pnt 152—161.
