r
IpOBERG
ALS
flSPIRATIE-
RON
Livin' Blues gekozen als
beste Nederlandse bluesgroep
GEORGE BAKER
BZN
MR. ALBERT SHOW
FIDDLER ON THE ROOF
ROD MCKUEN
ALICE COOPER
VEEL OUD GOUD
OP DE MARKT
TOPTWINTIG
POP-EYE
Is de muziek die ons telkens weer
reert tot het maken van bluesy mu-
Echte blues spelen wij eigenlijk niet,
loet trouwens geen enkele blanke; Ik
lenslotte geen honger geleden, ik ben
slaaf geweest, kortom, er is bij mij
voedingsbodem aanwezig zoals die cr
de negers was. D'e korden zich in hun
de maar op één manier uiten: Ze pak-
gitaar en gebruikte die als een
kbord. Je hoort dat geweldig goed bij
dy Guy. Die beeldt een verhaal uit, bij
beeld een ruzie met z'n vrouw.
loort hem dan de geschiedenis vertellen
z'n gitaar antwoordt met klanken die
ies overeenkomen met een krijsende
iwenstem. Hij hangt zijn muziek op aan
tapstok van z'n eigen leven. Elke blan-
mist op dat gebied iets. Ik zag Muddy
Iers eens optreden met een rotband ach-
zich. En toch merkte je dat hier blues
2 taakt werd, je voelde het gewoon. Wij
iken grondvesten onze muziek op die
teg s. Je moet niet klakkeloos na gaan spe-
maar doelbewust zoeken naar een
H.Vm stijl. Ik geloof wel dat wij die stijl ge
v den hebben. Tenslotte weet je meteen
chot meer je een plaat van ons hoort, dat 'ie
Livin' Blues is".
het woord is Ted Oberg, sologitarist
de groep die het presteerde om in de
van Muziek Expres en Popfoto als
:e bluesformatie uit de bus te komen
de ongelooflijke percentages van respec-
jrelijk 50 en 65.
Br»t alleen werden hiermee Cuby en the
37jjzzards na jaren van absolute alleenheer-
'Vi -bappij onttroond, maar het belangrijkste
"imisschien nog wel dat Livin'Blues' succes
op live-optredens. Platen ver
pijnen er nu eenmaal niet aan de lopen-
tj band. Pas weer in januari wordt een
verwacht, vol met eigen composities
één nummer na) en getiteld „Banbooz-
„Het is voor ons erg moeilijk om goed
leen plaat over te komen. Je mist in een
jdio je publiek zo ontzettend. Vooral Nic-
Christiansen, onze zanger, heeft daar
tel last mee. Hij legt z'n ziel en zaligheid
de muziek en heeft daarbij een reactie
«lig uit de zaai. Zo haaide hij in het vuur
n het optreden eens een jongen op het po-
m. Binnen een mum van tijd stonden er
intig, dertig man, we kongen geen vin
verroeren. In de kleedkamer zei Nic-
b doodleuk: „Tjonge, wat een toestand, ik
a bijna niet meer op de bühne staan".
had er gewoon niet het flauwste benul
dat hijzelf de aanleiding voor die toe-
len is geweest. Je kunt dan ook rustig
hem zeggen dat 'ie zoiets niet meer
it doen. maar tijdens een optreden is
dan weer zo opgeladen dat het weer ge
ld Oberg is duidelijk blij met de formatie
ïee hij werkt: „We hebben nu een
i drummer, Jonny Le Jeune. Een ge-
Jeldige musicus die keihard werkt. Zo is
Éj 'es drie weken ziek geweest zonder dat
van gemerkt hebben. Pas daar-
kwamen we er achter: hij had drie
beken lang praktisch niet geslapen. Dat is
(i mentaliteit waarmee Je Iets bereikt.
i Buuren past ook precies In het
|ader van de groep. Hij lant ons de ruimte
i te musiceren, speelt precies op die sub-
jiele manier waarop de muziek gebouwd
|an worden. Nou, en dat John Lagrand een
Juesman in hart en nieren is weet zolang-
merhand geloof ik iedereen wel. Jaren
geleden trok hij al met Nicko door Neder-
and als het duo „Indiscrimination".
woordspel van de originele blues terugvin
den bij die twee. Ze zijn zo volledig op el
kaar ingespeeld dat hun combinatiespel
praktisch intuïtief gebeurt. Maar nogmaals:
Livin' Blues pretendeert geen echte blues
te spelen. Bovendien zal op „Banboozle"
duidelijk worden dat de groep meer heavy
is geworden.
„Je evolueert natuurlijk ook als groep, De
identiteit var) de blues blijft natuurlijk be
staan, het is- gewoon de oenvorm waardoor
vrijwel iqdere hedendaagse gitarist beïn
vloed is. Luister maar naar blues uit de ja
ren twintig en vergelijk dat eens met wat
Eric Clapton nu doet. 't Komt er helemaal
in terug. En dat geldt voor Peter Green.
Mick Taylor en noem maar op. Maar zoals
gezegd, je kunt niet klakkeloos na gaan
spelen, je moet een eigen weg banen via je
eigen inventiviteit".
Tot zover Ted Oberg, een van de beste gi-
I taristen op dit gebied in Nederland. Wij
1 zijn zo gauw geneigd als Nederlanders a-
chauvinistisch te zijn. Een onbetekenend
Engels groepje trekt meer publiek dan een
kwalitatief veel betere vaderlandse forma
tie. Een confrontatie met Livin' Blues zet
je daarover aan het nadenken. Tenslotte is
hier sprake van een groep op internatio
naal niveau en zo zijn er meer in Neder
land. Natuurlijk is het belangrijk om ook
grote buitenlandse musici hier op te laten
treden, maar je realiseert je bij zo'n con
cert dikwijls dat er Nederlandse formaties
van hel/elfde of beter kaliber zijn. En
Livin' Blues is daar een sprekend voorbeeld
van. H.R.
De George Baker Selection maakt louter commerciële muziek die
speciaal gericht is op de liefhebbers van Country and Western. Wan
neer men vanuit dit gezichtspunt redeneert en de langspelcr „Now"
aan een kritisch onderzoek onderwerpt, dan is de formatie er zeker
in geslaagd een goed stuk werk af te leveren.
Vocaal en instrumentaal klopt het allemaal als een bus. terwijl de
geluidskwaliteit bijzonder goed is. Ongelukkigerwijs opent de l.p.
met de recente hit „Mama oh mama", een afschuwelijk lied dat ik
niet anders kan rangschikken dan onder de (weliswaar Engelstali
ge) Hollandse folklore. Het publiek heeft echter bewezen dat zij déze
verrichtingen van George Baker ook apprecieert, maar het is dood
zonde om daarmee een plaat als ,,Now", die gemiddeld op een veel
hoger niveau ligt, te besmetten. Afgezien daarvan: zeker voor do
liefhebbers een aanwinst (Negram NQ 20.046).
H.R.
er Tollen, Tuypen of Veermannen aan het werk zijn kun Je er
donder op zeggen dat ze afkomstig zijn uit het lieflijke vissersdorpje
Volendam. Volop Volendam op „The Bastard" van BZN, Immer be
zig in de schaduw van hun grote broers de Cats.
En terecht. Van de Cats kan men tenslotte stellen dat zij de markt
hebben veroverd door werk met een eigen signatuur. BZN daarente
gen rommelt maar wat aan, 't is geen schar en geen paling, om in
de stijl te blijven. Voegt men daaraan toe dat sommige melodieën
soms niet helemaal en meestal helemaal niet kloppen met de teksten
en worden doorsneden door de meest vreemdsoortige intervallen,
dan zal het duidelijk zijn dat hier geen prestatie van allure geleverd
is. De te beluisteren pluspunten worden te duidelijk overheerst door
pmuteuristisch geknoei dat bijvoorbeeld zorgt voor een interpretatie
l.ennon en McCartney's „Dizzy Miss Llzzy". waarvan het brave
acuut grijze haren zou krijgen. Met het slotnummer „Wilhel-
(waarvan ik weieens zou willen weten wèt er nu precies van
het klassieke gegeven gearrangeerd is in deze anderhalve minuut
durende kopie van ons waardig volkslied) houdt gelukkig het gehael
op. BZN identificeert zich als de muzikale evenknie van de in het
vaderlands oranje spelende (vandaar Wilhelmus?) voetbalclub Volen
dam, die immers net niet degradeert omdat er toevallig nog twee
slechtere zijn (Negram NQ 20.048).
H.R.
Gelukkig ook positieve geluiden over onze Nederpop. „The Mr. Al-
bert Show", ex-voorprogramma van Golden Earring, bewijst name
lijk met de langspeler „Warm motor", dat er nog wel degelijk
Inventieve musici werkzaam zijn onder onze doorgaans bewolkte
hemel; musici die bewust creatief werk afleveren.
Onder supervisie van producer Peter Koelewljn is er een grandioze
schijf ontstaan, waarop de zes nummers „Did you really find so
mebody", ,,I am not more than a sign", ..Electronic baby". „Let It
all hang out", „Bantal" en „Woman" kwalitatief nauwelijks voor el
kaar onderdoen, ai zorgt laatstgenoemde compositie wel voor een ge
weldige finale.
Het fijne van deze l.p. is ook dat Je niet hoeft tc graven naar oorza
ken die ervoor zorgen dat 'ie goed is. De muziek zelf klinkt gewoon
helemaal en als er wel eens een slippertje wordt gemaakt op vocaal
of instrumentaal gebied, dan is dat totaal ondergeschikt aan de al
gehele indruk. En die is ronduit fenomenaal (Philips 6413015).
H.R.
Een schitterende produkde Is de dubbelelpee „Fiddler on the roof",
soundtrack van de gelijknamige film die kortgeleden In ons land al
te zien was op het feest dat gegeven werd ter gelegenheid van het
GEORGE BAKER SELECTION
vijftigjarig bestaan van het Tuscbinskiconcern. De film komt met
Kerstmis in de roulatie.
Als de film net zo goed is als de soundtrack, dan kunnen we nog wat
beleven. Topoi, de Israëlische acteur die in Engeland in de toneel
versie „Anatevka" al toonde de ideale, zij het wat jonge, Tevje-ver-
toiker te zijn, draagt met zijn warme stem een groot deel van deze
plaat. Zijn ..If I were a rich man" valt gewoon niet te verbeteren.
Voeg daarbij de schitterende arrangementen van John Williams (de
muziek van Jerry Bock krijgt een extra-dimensie) en het virtuoze
vioolspel van de grote Isaac Stern, en u begrijpt ons enthousiasme.
Aanbevolen (UAS 600II/2).
Ch. B.
Er heerst in ons land momentcel een soort Rod McKuen-raRC. De ene
na de andere plaat van deze „typische" Amerikaan verschijnt op de
markt In nauwelijks twee maanden tijd maar liafst drie elpees, is
dat niet een beetje (e veel van het goede?
Eerst was daar „Greatest hits Vol 3" met daarop de singlehlts .Sol
diers who want to be heroes" en „Without a worry In the world",
toen zag de elpee „Pastures green" het brakke levenslicht en nu
dan. .ils kerstsurprise „The Rod McKuen Christmas Album". Men
kan McKuen het talent tot het maken van muziek met inhoud niet
ontzeggen, maar wel zangerstalent. Goed, soms klinkt dat hijgende
gerasp erg charmant, op den duur echter gaat het toch erg verve
len. Het wordt dan teveel een gimmick, een „gebrek" waarmee ste
vig geflirt wordt. Nochtans kan McKuen prachtige muziek maken,
die wij overigens bij voorkeur door anderen vertolkt horen (The
Christmas Album SR 5045 Pastures Green SR 5047, Greatest Hits
Vol. 3 SR 5031).
Ch. B.
De Amerikaanse groep, die wereldvermaardheid heeft gekregen
door een feest in het Ambassador Hotel In Los Angeles waarop zij met
alle mogelijkheden de aandacht op zich vestigde via provocerende
zaken als travestie, half-naakt optreden en dergelijke, bewijst op
„Killer" deze laag-moralistlsche rommel helemaal niet nodig te heb
ben.
Want „Killer" is wel een plaat met fascinerende rock. weliswaar
technisch onvolmaakt, maar ongemeen boeiend. Bij de hoes wordt,
dit terzijde, een gezellige kalender geleverd waarop een kleurenfoto
van bandleider Alice himself hangend in een strop. De muziek is
goed. dal zonder meer de entourage wekt bepaald weerzin op.
Helaas (WB 46 121)
H.R.
Er valt deze poppla-
■eek niet zo ont
zettend veel nieuws te
melden. Er verscheen
een ongedacht puike
elpee vnn de vader
landse formatie Mr.
Albert Show, daar
naast een hele beste
dubbelelpee met de
soundtrack van de
binnenkort in ons
land te verwachten
superfllm „Fiddler on
the roof", maar daar
houdt het hele goede
nieuws toch wel mee
Op het gebied
de heruitgaven
daarentegen, valt
meer te melden.
BOB
DYLAN
Zo verscheen cr een
dubbellangspeler. ge
titeld „More greatest
hits", met vele top-(
i de gro-
Amerikaan Bob
Dylan. Nu zitten de
ware liefhebbers echt
niet op zo'n schijf Ie
wachten, zij hebben
dit werk Immers al
lang in huis, maar
de notoire vor-
zuimers Hikt dit toch
gesneden kerstkrans.
Zij zullen deze prach
tige bloemlezing be
slist weten te wnar-
deren. Zowaar heeft
Dylan nog de moeite
genomen drie num
mers opnieuw op te
nemen. Dat gebeurde
In oktober j.l. met as
sistentie van Hnppv
Traum, helft van het
in ons land nauwe
lijks bekende duo Ar
tie en Happy Traum.
Samen met deze veel
belovende jongeling
deed Dylan „I shall
be released", „You
ain't going nowhere"
on „Down In the
flood" nog eens dun
netjes (en hoe) over.
Andere titels: If not
for you", „New mor
ning". „Lady lady
lay", „All along the
watchtower", „Wat
ching the river flow".
„The mighty Quinn"
en vele anderen. Aan
bevolen. (CBS r,
67239). Ch.B.
JOHNNY
MATHIS
JOHNNY
CASH
Een andere Johnny,
Johnny Cash in dit
geval met de elpee
„Hls greatest Hits Vo
lume 11". Op deze
plunt prijken bekende
titels ais „Folsom
prison blues", „Sun
day morning coming
carpenter", „A boy
named Sue". „Hey
porter" en „Long leg
ged guitar plckin'
man". Persoonll|k
horen wij liever de
oude Sunopnamen
van voor 1958. muur
wij kunnen ons voor
stellen dat velen dit
commerciële volks-
werk vreten. Het
steekt don ook handig l
In elkaar. (CBS S
64506). Ch.B. j
TROGGS,
VANITY
Nog is de oude koek
niet op. Op 't nieuwe
label (voor ons land
tenminste) Sllverllne
van Dick James ver
scheen een laag ge
prijsde elpee met
ongetwijfeld die ty
pische bubblegum-
nummers als: „I
can't control mysclF',
„Wild thing", „Sur
prise, surprise" en
„The rover". Wc zijn
zslf nooit zo wegge
weest van dit werk;
ach, In het kader van
het Jeugdsentiment
toch wel aardig.
(DJSL 009).
Op hetzelfde label
een „oude" langspe
ler met nummers van
Vanity Fare, nok al
zo'n Britse bubblc-
gumband die niet
meer werkzaam Is In
de popwereld. En dat
Is maar goed ook,
want de groep bakte
er niet veel van.
(DJSL 001).
Op Silverline ook nog
nieuw werk, dat wil
zeggen oud werk in
een volkomen nieuw
jasje gestoken door
het Latljns-Ameri-
knnnse orkest The
Mirza Men. Een vol
komen onbekende
band. die in louter
Beatlerepertoire mu
siceert dat de vonken
er van at vliegen. Su-
perswlngend Zuld-
amerlknnns spul,
voetjes van de vloer.
Titels: „Elpht days a
week", ..I feel fine",
„I'm down", ..Elea
nor Rlgbv", „Norwe
gian wood". ..A hard
davs night" enz.
(DJSL 002).
Ch.B.
Cok van Johnny Ma*
ttds verscheen een
„umi£Ï'|'. JOHNNY MATHIS
drie Inmiddels. Ook
nier geen naders in-
troductis. BIJ de lief
hebbers van het bete-1
re, zoetgovoolsdc
znnflwerk Is gchrons-
de Johnny nl jaren
bekend, zeker In Ame
rika waar hij Jnur-
lijks wel enige hit* in
de toplijsten heoft. In
Nederland wil het
echter niet zo lukken
met Mathls' populari
teit, volkomen ten on
rechte dachten wij
Weer een herexamen
voor de massa. En
met het puike reper
toire op deze ploat.
moet dat toch eens
kunnen. Titels:
„Raindrops", „Up,
up and away", „Love
story". „Moon ri
ver". ..Love theme
from Romeo and Ju-
liet", „I say a little
prayer", „Honey
come back", „Misty
roses", „A mun unci
a woman" e.n. Beter
dan Andy Williams,
maar die is dan ook
erg weird. (CBS S
64651). Ch.B.,» JOHNNY CASH
2. Non non rien n'a changé:
Poppys
3. Papprie loop toch niet zo snel;
Herman v. Keeken
5. Without .i worry in the
world: Rod McKuen
6. Soley soley: Mlddlo of the
Road
7. Coz' i luv you: Slade
8. Out of sight, out of mind:
Shocking Blue
9. Mnmti oh Mama; George Ba
ker Selection
10. Maggie May: Rod Stewart
11. ScbOn ut es auf dcr Welt iu
soin: Roy Black und Anita
12. Theme from Shaft: Isaac
Hayes
13. Ze zoggen: Jan Boezeroen
14. The witch queen of New Or
leans: Redbone
15. We ure going down Jordan:
Les Humprie* Singers
16. K<»in van dat dak if: Peter
"n zijn Rockets
17. Only Lice: Greenfield and
Cook
18 A sunny day in Greece;
Tee-set
19. De* chan«ons pop: Poppys
20. Johnny Reggae: Piglets
door
CHARLES BELS
en H'NS ROUW
