Het is niet
zenuwslopend
als je doet
wat je meent
te kunnen doen
SPORT
variëteiten
Afwegen
van zaken
en ook
relaxen
1 ITERDAG 13 NOVEMBER 1971
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
kamer hier boven, omdat je be
neden niet vrij kunt zitten. Als
je je wilt terugtrekken moet dat
ook radicaal kunnen".
Geen opschik
Het is er rustig. De vroege no
vemberzon komt van over de
bladarme herfstbomen aan de
singel stralend door de erkerra-
men. Geen magistrale, wel
doortimmerde starhuiswerkka-
mer met het satijnhouten bu
reau, de bleke flesgroene ruitjes
en het consequent vloeiende
Escher-mozaïek in de alkoofach
tige achterwand. Bij de heer
Vis op de kamer thuis is geen
opschik. Het bureau is klein en
van metaal. Inv de hoek hangt
PAK-fractie
gaf hem een
„dikke 8"
een bongo. „Een geschenk van
mijn broer, - die anaethesist is
in het Groote Schuurziekenhuis
van prof. Barnard in Kaapstad.
Die brengt wel eens van die
dingen mee. Ik klop er zelden
op". Op een lessenaar ligt,
opengeslagen bij het „Wange
drag der aanzienlijken" uit Je-
saja, een kolossale 19e eeuwse
bijbel „met een leuk bandje".
Vader Vis was predikant. Van
daar. Vader Vis was ook a-poli
tiek, zijn zoon aanvankelijk
eveneens, maar na de oorlog
„bekeerde" deze zich en werd
in Bussum meteen plaatselijk
VVD-bestuurder. Daarom kan
men in de Leidse raad pinnig
horen opmerken: „burgemees
ter, u bent politiek". Dé heer
Vis kaatst dan terug: „dat mag
u gerust zeggen, ik hoef er toch
niet op te antwoorden".
Cliché
Opzij, tegen een inspringend
muurtje, hangt in wit en licht
blauw een standaardje van
Lionsclub Het Gooi. In de boe
kenkasten (niet te groot) uiter
aard veel geschiedkundig werk,
een oude gedegen Geschiedenis
der Wereld, een pil over Keizer
Karei V, maar ook Menno Sy-
mens Werken. De burgemeester
rookt niet. Hij biedt wel sigaret
ten aan. Geen bode met stad
huiskof fie, maar mevrouw Vis,
die uit de bonen een pittige
werkdagopener heeft laten trek
ken. Suiker naar believen. De
burgemeester zit gemakkelijk in
een fauteuiltje en formuleert;
even soepel verbindend als in
de raadzaal. Er zijn cliché's bij.
Maar wat hoorden we ook weer
toen we op school „voor het le
ven" leerden?: goede cliché's
behoren tot de gemakkelijkste
en onontbeerüjkste elementen
van een cultuurtaal; het mag
gerekend worden tot het grond
werk der taal.
„Op zolder heb ik nog een stapel
boeken staan. Ik weet er geen
weg mee. Om aan wetenschap
te doen heb ik niet zo vreselijk
veel tijd. Het lezen beperkt zich
hoofdzakelijk tot rapporten; van
de week nog over het stadsge
west Den Haag. Behalve leraar
ben ik 15 jaar wethouder ge
weest in Bussum, dat was rond
tweeëneenhalve dag in de week.
In de praktijk kwam het erop
neer, dat ik onmiddellijk op het
raadhuis was als ik geen les
gaf".
Het Werk
Het is niet te vermijden, maar de
„mens" Vis wordt in het ge
sprek toch ten stadhuize ge
plaatst. Steeds dwalen we weer
af naar „het werk". Of dat nu
de klemsituatie rond de komen
de begrotingsbehandeling is, of
het feit dat de burgemeester
geen fractievergaderingen meer
heeft zoals in zijn wethouderspe
riode. „Ik heb nu zelfs meer
avonden vrij dan in Bussum. In
Leiden kan ik het dagelijks run
nen van de gemeente aan de
wethouders overlaten. Dan is er
natuurlijk veel representatie.
Het is oppassen, dat je je niet
laat dol draaien door je te laten
meeslepen door een opeenstape
ling van zaken. Het is een afwe
gen van zaken. Je moet kunnen
relaxen. Dat is een nuttige ver
deling".
Op het ogenblik tobben burge
meester en gemeente met een
hosfdambtenarepbestand, dat
door ziekte is aangetast. In niet
geringe mate is dit te wijten
aan het „vragen" van de raad.
BIJ BURGEMEESTER
DR. A. J. VIS
„ALS MENS" THUIS
OP DE KOFFIE
„En verder kunnen ze moord en brand schreeuwen wat ze willen
DEN Dr. A. J. Vis, „zoals
mensen hem niet kennen",
latit et is 'n goede journalistieke ge-
ite om bij het afronden van
bepaalde periode een
irsnee-opname" te maken
figuren die geacht worden
eigen kring een an-
[fler gezicht te trekken dan in
het openbare leven. In deze ca-
:ie vormen „hoogwaardig-
ibekleders" een heel spe
ciaal mikpunt, vaak meer dan
talief is. Tien november was
Aetten half jaar geleden, dat
di.Vis zijn Bussumse verleden
door zich te laten instal-
\krta als burgemeester van een
•eente, die aan haar vrij-
lievende wapenspreuk Haec
ïrtatis Ergo best de onderti-
„worstelend door de pro-
tmen" zou mogen toevoegen.
1 15 was op tien mei, de datum
ker voor een historicus als de
M(ier Vis, die „ergo" een brede
imlach laat zien als je de
Incidentie ter sprake brengt
van een nieuw bewind. „Ach,
weet aan het begin toch nooit
a v( ecies wat je kunt verwachten,
elk geval heb ik geen spijt
n het zetten van deze stap",
een half jaar bewind-Vis (on-
ngs gaf Huygens de burge-
:ovR eester in het Alg. Dagblad na-
gn ens de 17-koppige PAK-fractie
teS en dikke 8" op de beoorde-
Eig) zou ik toch even om de
31 nbtelijke verdiensten van de
jjjjg er Vis heen willen om hem
en t de losse hand te kunnen por-
t 2 etteren als „mens". Vreemd
^genlijk, dat een burgemeester
lak onaantastbaar op een stoel
gezet. Van een koningin
it«;ie je niet voorstellen, dat ze
et papillotjes in het haar een
B. ondertekent, of de handen
ast alvorens aan tafel te gaan.
USE het misschien al een kriebeli-
zy) gedachte, te weten dat een
ga irgemeester „ener grote ge-
eente" terwijl de zwartglan-
nde dienstauto-met-chauffeur
lam aat te wachten, haastig zijn
koffie kan leegdrinken
■OP- Inu, de heer Vis blijkt in de
'30- Oyale ruimtelijkheid van zijn
nbtswoning een gewoon mens
zijn. Met de uitgevallen ha-
en i van Topsy op de broekspij-
•12.1 en van zijn donkere pak. Top-
Jo? 1 is een „zij", een bruin hon-
is ebeest van een volgens haar
8 aas „onduidelijk ras", „maar
m et is een reuzeleuk dier, dat
i K uit Bussum hebben meege-
Dmen"- Burgemeester Vis is
t.so evoelig voor het argument dat
hem als particulier wil schet-
i en: „kom maar bij me thuis",
-li hn kwart voor negen 's mor-
ens sta ik bij hem op de stoep
pat de heer Vis doet open. De
V rap naar boven is een rijk
w eest van massief duurzaam
out. „M'n vrouw en ik hebben
nog even aan gedacht er een
oper over te leggen, maar het
beter zó".
j.iï 't echtpaar Vis was ook in Bus-
fi een groot huis gewend. De
^|?oning aan de Leidse Witte Sin-
aïi to treft dps bijzonder goed. „U
best eigenlijk een paar ka-
1LjJiners kunnen verhuren", stel ik
ej "is extravagant tussenvoegsel.
|Dat zégt u nou, maar ik heb al
f eJJ paar studenten aan de deur
f. !e"ad- Die liepen hier de huizen
lü 'a"gs op zoek naar onderdak en
an kom je allicht bij mij te-
toiht, Ik heb ze moeten doorstu-
®n". Burgemeester Van der
e' "ïlligen, de heer Vis' voorgan-
,j. ar, had zijn werk-studeerruim-
45 e beneden als onderdeel van de
li toposante salon. Zijn opvolger
aee(l dat anders: „ik heb m'n
burgemeester vis
mis vaak achter een bureau
Een burgemeester moet op de fo
to. Even problemen rond licht-
valling en entourage. „Wilt u,
dat ik een boek uit de kast pak
of zoiets, of moet ik de wildernis
(uit het raam, over de singel) in
kijken?". „Boek", beslist de fo
tograaf. „Ik voel met u mee hoor,
zelf fotografeer ik oog graag",
komt dr. Vis hem poserend be
gripvol tegemoet. Zoiets kan een
krantenfotograaf niet altijd zeg
gen.
„Vrij plotseling worden kwes
ties aan de orde gesteld waar
aan de ambtenaren veel tijd
moeten besteden om reactie te
kunnen geven. Men kan het niet
allemaal meer aan. Het is een
lawineverschijnsel: de één na
de ander wordt het slachtoffer.
We zijn bezig om de raadsleden
begrip daarvoor bij te brengen
met de begroting pal voor de
deur".
kunnen ze moord en brand
schreeuwen wat ze willen (Top
sy, ga naar beneden)".
Moderne geschiedenis
Het hoofdvak van de heer Vis als
leraar was de middeleeuwen.
Hij is erop gepromoveerd.
Naast het vakwerk is hij de po
litiek ingedraaid. Hierdoor
kreeg hij meer interesse voor
meer actuele perioden zoals de
laatste wereldoorlog. „Sinds een
jaar of tien heb ik een duidelij
ke voorkeur voor de moderne
tijd: Vietnam, Cuba, staatsin
richting (door m'n praktische
werk). Ik ben bij de geboorte
van de WD geweest, zat met
een in het Bussumse bestuur,
hups, en in de gemeenteraad,
hops. Zo rolde het door tot het
landelijk dagelijks bestuur van
de partij. Het vorig jaar ben ik
daar uitgestapt". Hoeps, denk
ik; maar men moet nooit te
veel hooi op de vork nemen.
Evenals voorganger Van der Wil
ligen vindt dr. Vis Leiden een
enorm boeiende stad. Speciaal
voor een historicus: „Als ik met
Downer door het gemeentelijk
archief loop ga ik kwijlen (bij
wijze van spreken dan)". In elf
minuten loopt de burgemeester
van zijn gemeente-eigendomme-
lijk singelhuis door de pro
bleemstad naar zijn werk. „Een
heerlijke wandeling door steeg
jes en over het Gerecht. Dat is
gezonder en gemakkelijker dan
met een auto. De burgemeester
van Leiden krijgt een paar hon
derd gulden vergoeding voor het
gebruik van de eigen auto in de
stad. Ik heb dat geld geweigerd.
Als ik niet loop neem ik de ge
meenteauto".
Symbool
Soms is die gemeenteauto een
symbool. Dat is als de heer Vis
en zijn vrouw op bezoek gaan
bij diamanten en platina bruids
paren. Een burgemeester ver
wacht men in een zwarte slee,
gereden door een chauffeur. Het
hoge ambt laat hem dan geen
fiets toe. Ook Sinterklaas kan
zich niet alles veroorloven. „Die
bezoeken vinden mijn vrouw en
ik bijzonder leuk en ook nuttig.
Voor die feestelingen is het een
dag om op terug te kijken. Als
burgemeester kom je in aanra
king met mensen en omstandig
heden waar je anders nooit te
genaan loopt. Dat is nuttig voor
iemand die leiding moet geven
in deze Leidse gemeenschap.
Het zijn prikjes waardoor je an
ders nooit heen zou kijken. Je
ziet een keukentje, hoort klach
ten over de buren, je kijkt naar
het onderhoud van het huis (of
ziet, dat het verwaarloosd is).
Het is altijd anders. We zeggen
wel eens tegen elkaar: nou, dat
ging een beetje moeizaam, of:
dat was een gezellig gesprek".
Dr. Vis is iemand, die situaties
kan overzien. Hij laat zich ner-
LEIDEN Scheidsrechteren
is een hobby. In de eredivi
sie krijg je als referee zo'n
honderdvijftig gulden, als
leidsman in de Leidse Voet
bal Bond een knaak. Niet als
beloning, maar als vergoe
ding. Het scheidsrechterlijke
korps, als je de „fluitisten"
met die muzikale verzamel
naam mag aanduiden, zijn
ontspanningzoekers onder an
dere actieve recreanten. In
huize Augustinus in Noord
wij kerhout moet men zich
echter afgevraagd hebben of
pa zondagmiddag niet een
bokswedstrijd heeft bezocht
waar hij voor een knakie op
de eerste rang heeft gezeten.
Of hij het plotseling niet
voor de underdog heeft opge
nomen en de winnaar op
nieuw heeft uitgedaagd?
Augustinus, outsider in de
bokssport, maakte de indruk
aan het aureool van de heili
ge, naar wie hij is ver
noemd, weinig gehad te heb
ben. Zonder pardon kreeg hij
een afranseling, terwijl het
boksen meer op een partijtje
catch as catch can ging lij
ken. Toen Augustunus, in het
besef beter veiliger oorden
op te zoeken, tussen de tou
wen doorglipte, kreeg de
wedstrijd meer het aanzien
,van een spelletje „catch us
if you can." Dank zij inter
ventie van omstanders en
verzorgers bleef Augustinus
verder buiten handbereik
van zijn belagers. Maar Au
gustinus, een vredelievend
man, was niet in een bokspa-
leis, maar op het veld van
ZLC.
Het verbleekte blauw om het
oog en een blessure aan de
rechtervoet zijn voor Augus
tinus de souvenirs aan een
middagje fluiten. ZLC'ers
waren het niet eens met een
beslissing en wat doe je
dan? Dan sla en schop je er
op los. Als je overtuigd bent
dat je in het gelijk staat heb
je als speler immers geen
andere keus. Had Augusti
nus maar geen strafschop
moeten geven. Hij vroeg er
daardoor toch zelf om? „De
ontvangst was goed bij
ZLC," merkte Augustinus op.
Het afscheid had iets van
een ontsnapping tijdens oor
logstijd. „Ik was heel gauw
weg, anders hadden ze me
afgemaakt." Een vluchtende
regeerder, ontsnappend aan
de wraak van zijn opgehitste
onderdanen. „Zulke jongens
zouden levenslang moeten
worden geschorst. Als de
Bond inderdaad ingrijpt, en
er goed gestraft wordt weet
ik dat men achter mij staat.
Dan wil ik ook nog wel naar
ZLC toe. Anders niet." Onder
de scheidsrechters leeft al-
lerwege de mening dat in de
strafcommissie ook een
plaats moet komen voor een
scheidsrechter, die nu te wei
nig inspraak heeft. ZLC, dat
„dankzij" zijn spelers zijn
verplichtingen als gastheer
niet helemaal kon nakomen,
stuurde Augustinus deze week
een bloemetje. Eerbetoon
van een verliezer?
Het klinkt ironisch, nu DO-
COS in de lagere regionen
van de derde klasse A bivak
keert, maar in het geval het
roodwitte team er alsnog in
slaagt de eerste of tweede
plaats te bereiken, ontvangt
de club duizend gulden van
een zakenman.
Tussen Kerstmis en Nieuw
jaar zal een bollenstreekbas-
ketbaltoernooi worden gehou
den. De heer Van Rijckevor-
sel, voorzitter van de afde
ling volleybal van de Sport
club Lisse heeft het plan om
rond de kerstdagen een zaal
voetbaltoernooi te organise
ren. Zaalvoetbal, dat steeds
verder om zich nheen grijpt,
is overigens erg in trek bij
Sportclub Lisse. De zaalvoet
balcommissie heeft daarom
besloten eind november dit
binnengebeuren ook m Lisse
in competitieverband te
brengen, en wel op.de zater
dagochtenden.
Wally Gallert, die zich vori
ge week als het zwarte
schaap van LDWS voorstel
de, behoort tot de spitsspe-
lers, die de bewegingsvrij
heid de laatste jaren schrik
barend zagen beperkt. Zijn
visie: „Als spitsspeler heb je
de moeilijkste taak in een
elftal. Je moet doelpunten
maken, maar je hebt niet al
leen een vaste bewaker,
Burgemeester Vis houdt het hoofd
koel. Het deert hem niet als de
raad tot half vier 's nachts over
een wandelgebied zit te praten
met een Brusselse „marathon"
als het „goede" voorbeeld. „Ik
heb toen in de Stadsgehoorzaal
tegen een paar dames-raadsle
den gezegd: ga maar rustig in
de solistenkamer wat slapen, bij
de stemming wek ik jullie wel.
Lange avonden doen me niets.
Maar de jongeren moeten besef
fen, dat de oudere collega's hier
moeite mee hebben. Het is niet
zenuwslopend als je doet wat je
meent te kunnen doen. Verder
gens in manoeuvreren. Dat stelt
hem in staat, bijna familiair
met zijn omgeving te zijn' en te
gelijk er net even bovenuit te
steken. „Van de geschiedenis
leer je afstand te nemen tot de
dingen waarmee je te maken
hebt. Je leert ook, dat conflictsi
tuaties achteraf gezien van heel
wat andere draagwijdte zijn dan
wanneer je er midden in zit. De
combinatie van het politieke
werk en mijn vak als historicus
was mijn interesse voor het
doen en laten van de mensen
dood of levend (de burge
meester zegt dit in het licht der
historie, T.P.) op elkaar aan
sluitend".
Hobby's
Als dr. Vis een ogenblik het stad
huis het stadhuis kan laten, ten
nist hij graag. Zijn trimwerk
wordt bepaald door het lopen in
de stad. „Mijn vrije tijd is
sparzaam. We zijn nü nog be
zig, sinds onze komst in Leiden,
met het afwerken van de bezoe-
kerslijst. Een museum, tentoon
stelling, ach, ik heb er weinig
tijd voor. In Amsterdam en Lei
den heb ik in studentenorkesten
de cello gestreken. Ook al
voorbij. Als je niet geregeld
speelt worden de vingers stijf.
Ik ben het vergeten te vragen,
de grammofoonplaat. Mijn
vrouw speelt piano".
Andere muziek zijn de enkele
„huisvestingstelefoontjes" die
de burgemeester thuis opneemt.
Mensen smeken om een huis.
„Ik hoor hen rustig aan en zeg,
dat ik niet alles kan doen. Dan
verwijs ik naar de heer Men
ken. Ik neem het ze niet kwa
lijk, dat ze bellen, maar in we
zen is het zinloos wat ze doen."
Het was een gesprek van nog
geen uur. Buiten zit de bode
chauffeur te wachten. „Ik moet
nu werkelijk gaan", zegt de
heer Vis, die nog even vertelt,
dat hij geen boot heeft, maar
wel met vrinden graag op het
IJsselmeer vertoeft, dat hij
kleurendia's knipt en ze dan sy
stematisch opbergt, dat hij in
Zuid-Frankrijk een huisje in
aanbouw heeft waar het echt
paar vorige maand in heeft „ge
kampeerd" omdat er nog maar
één kraantje aanwezig is. Ter
wijl de heer Vis een paar minu
ten later „in het ambt" en op
vier gemeentelijke wielen weg-
zoeft zwaait hij zijn vrouw ge
dag. Topsy kijkt hem goedmoe
dig na.
Ik ben het verbeten te vragen,
(ja, de burgemeester ziet me
aankomen!) maar het is zo
goed als zeker, dat het echtpaar
Vis niet in het bezit is van de
gegroefde actuele meedein-top
per „Ja, ik weet waar Abraham
de mosterd haalt, maar ik zeg
het lekker niet". Ik heb de eer
ste man van Leidens magistraat
ook niet gevraagd, wie hij de
aardigste meneer in de raad
vindt. Ik gaf een fortuin voor
zijn verborgen gedachten in de
stadsvergaderzaal, maar hij gaf
ze niet prijs.
Dr. Vis („primair is: „m'n best
doen voor Leiden") krijgt
mèt het terzijde stellen van het
vorig jaar gemaakte „profiel"
een steeds duidelijker profile
ring. Leiden vroeg om een
„sterke man". Wel, hij is er:
fysiek en mentaal, als burge
meester en als „mens".
TON PIETERS
maar die heeft op zijn beurt
weer een extra schaduw.
Voor het geval je er in
slaagt door te breken. Bo
vendien worden aanvallers
door de scheidsrechters be
nadeeld. Een verdediger
gaan wil er één keer worden
mag vijf overtredingen be-
gefloten. Als aanvaller hoor
je de fluit onophoudelijk. En
toch staan soms de afdruk
ken van nagels in mijn li
chaam. In de eerste klasse
van de LVB zitten gelukkig
nog wat clubs, waartegen je
kan voetballen. Randstad
Sport, SVLV, Stompwijkse
Boys, DOSR en VVOA, dat
wel hard speelt, maar niet
unfair."
Cljfertips:
KNVB: Papendrecht—UVS 3;
Roodenburg—Gouda 3; RVC
-Lugdunum 1; LFC—Leoni-
das 1; Blauw ZwartWilhel
mus 3; VÉLO—Bodegraven
1; Spel. LisseAlopeh 3;
Laakkwartier—Teylingen 3;
DOCOS—Quick Steps 3;
RKAWDCL 3; Foreholte
Hillegom 1; VIOS—Van
Nispen 3; GDA—SJC 1; Con
cordia H—WSB 2; Wester
kwartierRijpwetering 1;
SpoorwijkVTL 3; UDO
SJZ 3; Altior—ASC 1; Con
cordia D—Warmunda 3; Al-
phia—ESDO 3; ESTO—BMT
3.
LVB: Eerste klas: WOA—
Randstad Sport 2; Wet. Boys
LDWS 3; Oranje Groen
Alphensc Boys 3; St. Bernar-
dusStompwijkse Boys 1;
SVLV—DOSR 1.
Tweede klas: KRV—Meerburg
1; ZLC—MMO 2; Leidse
Boys—Kickers 1; VNL—Uni-
tas 1.
