Sluiting Holland Festival 1971
in Nederlands Congresgebouw
Polyfonie der Lage Landen
door twee
ensembles
Han van
Maanen
schiep
meester*
ballet
Terugkeer naar
aarde stelt soms
zeer hoge eisen
VS RAKEN
BETROKKEN
BIJ OORLOG
Saljoet iedere
nacht te zien
971 VRIJDAG 2 JULI 1971
LEIDSE COURANT
PAGINA
„Grock en Beethove
Op vrijdag 8 juli aanstaan
de wordt het Holland Festi
val 1971, het vierentwintigste
in successie, weer gesloten,
met een majestueus festijn in
het Nederlands Congresge
bouw, waaraan men de naam
van Cirque Musical gegeven
heeft. Wat betekent, dat elk
een a raison van vyf gulden,
alles inbegrepen tussen
kwart na acht in de avond en twee uur in de nacht
„zichzelf kan zijn". Dat betekent, dat vier zalen,
alle gangen, alle hallen daaraan dienstbaar wor
den gemaakt: zulks om 3500 bezoekers want die
gaan er komen waardig te ontvangen.
Waardig ontvangen: daaraan werken sinds weken
de schilder Pat Andrea en zijn collega's Peter
Blokhuis, Walter Nobbe, Gerard Coljé. Zij voor
zien de „afzichtelijk grote ruimtes" van zetstukken.
50 in getale, met voorstellingen, die het muziek-
en circuselement combineren. Zo zagen we een
monument van een schildering, waar Beethoven
en Grock broederlijk met elkander waren ver-
enigd. Zo zagen we een (reusachtig) embryo van
een mobile, dat zijn onrustige plaats in het trap
gat krijgt om door schijnwerpers en projectoren
te worden geïrriteerd. Zo hoorden we van een
blaasapparaat, dat gedurende de ganse avond en
de ganse nacht door het gebouw zijn „eigendom-
melijke weg" moet vinden.
s niet in bekering". Ontwerp en uitvoering: Pat Andrea.
het Circus Hagenbeek in miniatuurvorm heeft
herschapen; dat kan men, volledig gemonteerd, in
ogenschouw nemen, dank zy de Club der circus
vrienden.
Circus en muziek: er zijn twaalf verschillende
„programmablokken" Wat men daarin kan zien
en horen Bijzonder aantrekkelijk daarin vinden
we de uitvoering van de (bekorte) Franse operette
„Les Saltimbanques" van Louis Ganne, die op de
voorlaatste dag van de vorige eeuw haar première
beleefde. Deze zal o.l.v. Gijsbert Nieuwland worden
geprecenteerd door het Promenade Orkest, het
Omroepkoor, vocale solisten en variété-artiesten
in de Prins Willem Alexanderzaal. Het Residentie-
Orkest gaat daarin voor met een eigen programma,
dat muziek van Reznicek, Poulenc, Wagenaar en
Strauss annonceert. En tegen middennacht treedt
de jazzfluitist Chris Hinze op.
Wat ons erg interesseert: dat zijn de manifestaties
van de Toneelzaal, hiermede parallel lopend. Broe
derlijk verenigd zijn daar het ensemble Syntagma
Musica, Paco Pena c:s: met Flamenco Puro en het
Internationaal Folkloristisch Danstheater.
Wat in de Sweelinckzaal
Daar staat o.m. een „Levende jukebox", die, op
verzoek, de meest verschillende muziekjes uit
braakt: de Tweede Rapsodie van Liszt, moppen
van Jan Blaaser c.s creaties van Palo de Maas
en The Sissies behoren daartoe. En tijdens de
pauzes treden artiesten tussen het wandelende
publiek op.
Na middernacht: dan luiden akrobaten en kunst
wielrijders het verschijnen in van twee muzikale
ensembles. Dat zyn de popgroep Focus en de Sil-
verstone Steel Band, die de Carrousselzaal „on
veilig" gaan maken
Zie hier een greep uit het immens vele, dat de
3500 bezoekers nogmaals a raison van 5,
tussen 8 en 2 uur geboden wordt. In het Congres
gebouw, dat zich voor manifestaties, als hier ge
projecteerd, voortreffelijk leent.
Wie op vrijdag 9 juli aanstaande uw gastheer is 9
Dat is de Gemeente 's-Gravenhage zelve. Toch lief
van die gemeente.
Ter afwisseling van de Schubertiana
en de barok in het kamermuziek-
program van het Holland Festival
donderdagavond een concert dat zich
richtte op de bloeitijd van de poly
fonie, de afsluiting der Middeleeuwen
en de eerste tijd daarna. De verzor
ging daarvan was opgedragen aan
twee in deze muziek gespecialiseerde
ensembles.
Van het tweetal dat gisteravond in de oud-katholieke kerk
aan de Juffrouw Idastraat ovatie na ovatie kreeg, was de éen
het Syntagma Musicum van Kees Otten de meeste
concertbezoekers ongetwijfeld bekend.
De andere groep, het Vocaal Kwartet van Brussel, gooit
het zoals de naam al aangeeft helemaal over de vocale
boeg. En het doet dit qua stijl uitstekend. Onder leiding van
de bas José Steels hebben Mimi Lahaye (sopraan), Mariette
Hellemans (alt) en de tenor Roland Bufkens een zangtrant
ontwikkeld, die volledig afgestemd is op de polyfonie: stem
men die minimaal vibreren, nuances zonder scherpe afteke
ningen maar soepel van de éne in de andere over gaande.
Beoordelen we de stemmen afzonderlijk, dan is het timbre
van de beide lage stemmen mooier; maar dat is voornamelijk
merkbaar bij kleine solistische Inzetjes. Is het kwartet in
zijn geheel aan bod, dan vangen de stemmen elkaar zeer
fraai op en ontstaat een voor de polyfonie bijna ideaal te
noemen klanksfeer.
Ook Syntagma Musicum had gisteravond de vocaliek in het
eerste gelid gezet, wat betekende dat de alt Will Kippersluys
en de tenor Marius van Altena ditmaal de hoofdrollen
speelden en de verschillende blokfluiten, kromhoorns, andere
blaas- en strijkinstrumenten voornamelijk een begeleidende
functie hadden. In het program van Kees Otten c.s. was een
voor ons interessante „première", de Missa Verbum Incar-
natum van Arnold de Lantins, een in de 15e eeuw aan het
pauselijk hof geschoolde Zuidnederlandse musicus, die daar
de renaissance in al zijn geledingen moet hebben ervaren.
Marius van Altena zong hierin goed, Will Kippersluys iets
minder goed en Kees Otten c.s. maakte het geheel bijzonder
levendig door een qua instrumenten zich steeds wijzigende
begeleiding.
Syntagma Musicum (links) en Kees Otten (rechts).
Het program bracht voor het overige van een lange rij be
kende en minder bekende namen één of twee liederen. En
daarnaast grotere brokstukken van Josquin des Pres en
Orlando Lassus. De kwaliteit van hun werk is erkend; maar
van menig minder bekend componist hoorden we gisteravond
toch werkjes die qua charme en vakmanschap niet voor
Lassus en Des Pres onderdeden.
O.v.L.
Spoorwegstaking
van 24 uur
in Bolzano
UTRECHT (ANP) Het Italiaanse
spoorwegpersoneel in het district Bolza
no gaat vanavond om negn uur voor 24
uur in staking. De staking houdt in dat
geen treinverkeer mogelijk is via de
Brenner-pas. Reizigers die via deze pas
naar Italië reizen moeten rekening
houden met een vertraging van 24 uur
in het Oostenrijkse Innsbrttk. Reizigers
die met de Berglandexpress naar Italië
reizen zullen met bussen worden ver-
De free-lance-cho-
reograaf Hans van
Manen heeft de
Nederlandse festi-
valdans gered. Na
de twijfelsdie het
aandeel van het
Nationaal Ballet
opriep, moest het
Nederlands Danstheater op winst
spelen. Dat is dank zij Van Manen
schitterend gelukt. Zijn jongste ballet
Keep Goning is een meesterwerk, tege
lijk infernaal en demonisch, overstel
pend emotioneel, boordevol even ly
rische als serene erotiek.
De muziek is Berio's Sinfonia uit
1968 Hallucinerende klanken en tevens
een persiflerende reeks grappen van
Bach tot Boulez. Met deze collage van
stijlen, waaraan ook een koor van der
tien zangsolisten te pas komt en waarin
Richard Strauss en vooral Mahler on
verhuld doorklinken, is geen ritmische
elatie mogelijk. Dan maar dwars door
Koffers zoek met
japonnen van
Ellen Wills
SCHIPHOL (ANP) Ellen Wills, de
24-jarige Amsterdamse zangeres, is op
het elfde internationale songfestival in
het Joegoslavische Split in moeilijkhe
den geraakt doordat aan het begin
van deze week al haar bagage op de
vlucht van Schiphol naar Zagreb is
zoekgeraakt. Dit meldt haar manager
Frans van Klingeren.
Ondanks drie dagen speuren en na
vragen bleven de koffers, waarin zich
al haar toneelkleding bevond, spoor
loos. Woensdagavond trad Ellen daar
om op de openingsavond van het festi
val op in een folkloristisch kostuum
uit Dalmatië, haar in bruikleen afge
staan door het nationale Joegoslavi
sche theater.
deze atonale partituur heen, zal Vam
Manen hebben gedacht en hij trans
poneerde de muzikale spanningen naar
menselijke verhoudingen, als steeds
met een vrijwel onnavolgbare autoriteit
in de groepsbehandeling.
Gérard Lemaitre en Yteke Water
bolk springen eruit, maar in het slot
tafereel greep ook Anne van Tol haar
plastische en mimische kans.
Er waren gisteren in het uitstekend
bezette Circustheater nog twee festival
premières, waarvan alleen Jaap Fliers
Hi-Kyo een stap in de goede richting
betekende. Flier komt langzamerhand
wat los van zijn voorliefde voor kryp-
tische danstaal en probleemballetten
Een brede choreografische visie zal hij
nooit krijgen, maar hij worstelt in deze
japonaiserie al minder met symbolische
abstracties. Toch raakt hij soms even
verstrikt in de keuzemogelijkheden
van emotie en-'of esthetiek als zijn
danspaar Arlette van Boven en Hans
Knill in de veelheid van zwarte
touwen, die als lianen hun bewegingen
verstrikten.
Af en toe fraai om te zien, dit duet
op muziek van Fukushima, waarbij
fluitist Govert Jurriaanse als een
slangenbezweerder rond het touwenbos
sluipt, maar er gebeurt bitter weinig.
Toch nog verkieslijker dan Kurzwellen
van David Gordon, die zijn stereotiepe
arm- en beenbewegingen op elektro
nische klanken van Stockhausen liet
begeleiden door drukdoenerige dia's,
die een engagement bedoelden te zijn
met het „leed van de wereld". Er werd
voor dit onbelangrijke danswerkje veel
te veel overhoop gehaald, maar deze
Kurzwellen bleken een te klein golf-
bereik te hebben om de publieke ont
vankelijkheid te bereiken. Als inter
mezzo de vlotte gein van Czarny's
sportballetje Concerto Grosso. De
avond werd er wel wat langer door.
D-y
Toekomst ruimtevaart onzeker
(Van onze correspondent)
LONDEN De toekomst van de bemande ruimtevluchten is onzeker nu
Moskou suggereert dat de dood van de drie kosmonauten van de Sojoez II
niet veroorzaakt is door een technische fout. Als de Sojoez onder een to
scherpe hoek de dampkring in wat gegaan, zodat de temperatuur te hoog
zou zijn opgelopen, dan zou dat te Aen zijn geweest aan de geblakerde en
geschroeide buitenkant van de capsule. Als er iets mis was geweest met
de druk in de cabine, dan zouden de afstandmeters dat meteen na de vier
minuten radiostilte tijdens het binnendringen van de dampkring hebben
laten blijken. De fbdioverbindingen werden na het uitvallen niet meer
hersteld.
National Gallery
weigert aanbod
van Paul Getty
LONDEN (DPA) Het Londense
museum National Gallery heeft het
aanbod van de Amerikaanse multimil
jonair Paul Getty algewezen, het door
hem gekochte schilderij van Titiaan,
„De dood van Aktaion" voor enige tijd
te lenen.
Vorige week werd het doek op een
veiling bij Christie in Londen voor rond
14 miljoen gulden door een Britse
kunsthandelaar gekocht. Deze verkocht
het vervolgens aan Getty. Na protesten
van Britse zijde tegen het verdwijnen
van het kunstwerk naar het buitenland
bood Getty aan het gedurende enkele
maanden per jaar aan de National Gal
lery af te staan. De directie van het
museum verklaarde gisteren dat zij al
les in het werk zal stellen om de
Titiaan voor Engeland te behouden door
o.a. aanvragen voor uitvoer van het
doek te bestrijden. Het museum wil
zoveel mogelijk geld beschikbaar stellen
om te trachten het schilderij terug te
kopen. Het vier eeuwen oude doek is
eigendom geweest van de graaf van
Harewood, een neef van koningin Eli
zabeth.
de VS ten aanzien
vlak na de oorlog
n tweeslachtigheid.
van kolonialisme,
opdringende com-
WASHINGTON (AP) De politiek
van Indo-china heeft zich, tijdens
gekenmerkt door een grote mate
Enerzijds een afkeer van iedere v
anderzijds een angst voor h«
raunisme. binnen welk kader Frankrijk de belofte
gegeven het gezag over Indochina te laten gelden tot (naar
mening van Frankrijk) het Indochinese volk, met name de
Vietnamezen (of Anrtamleten), Laotianen en Carabodjanen
zelf rijp voor onafhankelikheid zouden zijn. Deze politiek
van „neutralisme" kwam er op neer, dat Frankrijk, zij het
onder bepaalde beperkingen, zijn gang kon gaan. Frankrijk
deed dat en plaatste de toegewijde keizer Bao Dai op de
In de herfst en winter van 1945-1946 ontving Amerika een
aantal verzoeken van Ho-Tsji-Minh om in Vietnam te
interveniëren. Volgens de papieren bleven deze onbeant
woord. Maar Amerika weigerde het Franse militaire optre
den te steunen, en verbood schepen onder Amerikaanse
vlag militairen of materieel naar Vietnam te vervoeren. Op
6 maart 1946 sloten de Fransen en Ho-Tsji-Minh een
overeenkomst waarin Ho de terugkeer van de Fransen in
Noord-Vietnam aanvaardde in ruil voor erkenning van de
democratische republiek Vietnam als vrijstaat in de Franse
In april 1946 werd de geallieerde bezetting van Indochina
officieel beëdigd en Amerika bevestigde dat geheel Indo-
china weer onder Frans toezicht stond. Daarna werden alle
problemen van het beleid ten aanzien van Vietnam behan.T
deld in samenhang met de Amerikaanse betrekkingen met
Frankrijk.
Eind 1946 brak de oorlog tussen de Fransen en de Vietminh
uit. Amerika gaf tegenover Frankrijk te kennen een
langdurige oorlog te betreuren en drong aan op het doen
van concessies aan het Vietnamees nationalisme.
Aangezien de VS afgeschrikt werden door Ho's banden mei
het communisme, waagden zij zich niet aan steunverklarin
gen aan Ho of de Vietminh.
Al deze jaren (1946-1949) bleef Amerika het conflict als een
Frans probleem beschouwen. In het bijzonder was Amerika
beducht dat het door interventie de politieke positie van de
Franse communisten zou versterken. Het daaruit voortvloei
ende beleid is meestal als „neutraliteit" omschreven, maar
kwam in feite overeen met het beleid om Frankrijk zijn
gang te laten gaan.
Dit beleid werd evenzeer door besluiteloosheid gekenmerkt
als het beleid tijdens de oorlog. De VS volgden met zorg
de schommelingen in het Franse beleid ten aanzien van
keizer Bao Dai, en drongen Voortdurend bij Parijs aan op
een omzetting van de overeenkomsten met de keizer in een
effectief nationalistisch alternatief voor Ho-Tsji-Minh en
de Vietminh. De VS gingen steeds meer beseffen dat door
de weigering van de Fransen om politieke macht aan de
Vietnamezen over te dragen, de kans toenam dat het Fran-
rijk-Vietminh conflict zou iutlopen op een conflict met het
Vietminh conflict zou uitlopen op een conflict met i het
Russisch imperialisme. Frankrijk werd te verstaan gegeven
dat Amerika financiële hulp wilde verlenen aan een Viet
namese regering die niet uit Franse maronetten bestond,
en voorts dat het niet bereid was het gevoerde beleid te
wijzigen „als geen wezenlijke vooruitgang werd geboekt
voor een niet-communistische oplossing in Indochina, geba
seerd op samenwerking met de ware nationalisten van
dat land". Tot 1948 bleef Amerika in het onzekere over de
vraag of Ho en de Vietminh samenwerkten met het Kremlin.
In een studie over Ho-Tsji-Minh van het ministerie van
Buitenlandse Zaken, in juli 1948 gepubliceerd, staat dal
„inlichtingen erop duiden dat Ho-Tsji-Minh een communist
is. Gezien zijn welbekende loopbaan in de jaren twintig en
dertig in de Komintern, de voortdurende steun die hij sinds
1945 van het Franse communistische dagblad L'Humanité
heeft gekregen, de lof die hem door radio Moskou wordt
toegezwaaid en het feit dat hij in recente Russische
publikaties en de Daily Worker een „leidende communist"
is genoemd, schijnt elke andere conclusie meer op wens dan
op werkelijkheid te zijn gebaseerd.
Het departement beschikt niet over aanwijzingen over
een directe band tussen Ho en Moskou, maar neemt aan dat
die bestaat. Evenmin kan het de mate van druk of leiding
van Moskou bepalen. Wij hebben de indruk dat Ho een grote
mate van bewegingsvrijheid krijgt of heeft behouden." Be
sloten werd dat het initiatief voor collectieve veiligheids
maatregelen in Azië door de Aziaten zelf moest worden
yenomen, maar eind 1949 werd tevens vastgesteld dat in
Indochina tot actie moest worden overgegaan.
Daarom werd in diezelfde periode het regeringsbeleid
gericht op het bestrijden van de communistische expansie
in Azië. Dit door de volgende maatregelen: een collectief
veiligheidsakkoord, als de Aziaten meewerkten, en zo moge
lijk samenwerking met Europese bondgenoten en Gemene-
bestlanden. maar zo nodig door samenwerking via tweezij
dige afspraken Volgens dit beleid werd de Koreaanse
oorlog gevoerd. In 1954 werd de Zuidoostaziatische verdrags
organisatie (ZOAVO) opgericht, en de Amerikaanse be
trokkenheid in Vietnam verstevigd.
De maanden januari en februari 1950 brachten de omme
keer. De Fransen ondernamen de eerste concrete stappen
tot overdracht van het bestuur in Vietnam aan Bao Dai.
Ho-Tsji-Minh betwistte de rechtmatigheid van dit bewind
en riep de democratische republiek Vietnam uit als „de
enige legale regering van het Vietnamese volk", welk
bewind vervolgens door Moskou en Peking werd erkend.
Op 29 februari 1950 stemde de Franse nationale vergade
ring in met verlening van autonomie aan Vietnam en op 1
februari 1950 verklaarde de Amerikaanse minister van
Buitenlandse Zaken Dean Acheson dat de Russische erken
ning van Ho's communistische beweging diens ware aard
als doodsvijand van Indochina's onafhankelijkheid onthulde
Op 2 februari erkende Frankrijk formeel de onafhankelijk
heid van (Bao Dai's) Vietnam. De VS volgden een dag later.
Toen Frankrijk daarop Amerikaanse hulp verzocht, werd
deze hulp verleend „aangezien het gebied betrof waar geen
democratische evolutie kon bestaan, omdat het overheerst
werd door Sovjetimperialisme". Vanaf dat moment was Ame
rika betrokken in de oorlog van Indochina.
De kosmonauten zija gedood op het
ogenblik, dat hun capsule door de
wrijving werd verhit en omgeven
werd door de draaiende gasvlam die
het uitvallen veroorzaakt en de snel
heidsvermindering op zijn grootst was.
De Russische kosmonauten komen in
de dampkring terug onder moeilijker*
omstandigheden dan hun Amerikaanse
collega's. Het traject, dat zij gebrui
ken, brengt een maximale snelheids
vermindering met zich mee, resulte
rend in een 20 pet hogere druk dan
bij de Apollo-vluchten. De vraag is
nu, of na een langdurige periode van
gewichtsloosheid het lichaam het on
der zulke omstandigheden laat afwe-
Vorige vluchten suggereren dat de
lichamelijke toestand van de ruimte
vaarders minder goed was, naarmate
de vlucht langer duurde. Apollo-astro-
nauten hebben vlaM ra hun terugkomst
op aarde 'n gebrek aan coördinatiever
mogen te zien gegeven en gedurende 'n
aantal dagen een verlaagde bloeddruk.
De kosmonauten van de Sojoez-9, die
voor de Sojoez II het ruimterecord
van 18 dagen op hun naam brachten,
waren een paar dagen niet in staat
om te lopen.
Maar er is nog een ander, veel ernsti
ger lichamelijk probleem. Bij vermin
derde belasting door gewichtsloosheid
gaat het hart minder krachtig pom
pen, waardoor het onder bepaalde
moeilijke omstandigheden de bloed
somloop niet afdoende kan verzorgen
Herstel daarvan gaat langzaam.
Bovendien verplaatst een grote hoe
veelheid bloed zich van de benen.
(Van t
verslaggevers)
HOEVEN Na de Russische ruimte
vaart-tragedie, waarbij drie kosmonau
ten zijn omgekomen, wordt de sterre-
wacht Simon Stevin In Hoeven over
stelpt met telefoontjes van nieuwsgie
rige monaari. De Haljoet rmintlflfc het
Russische semi-permanente ruimtesta
tion waaraan de verongelukte kosmo
nauten hun Sojoez-capsule vastmaakten
trekt nog steeds trouw z(jn baantjes
om de aarde.
Hgt is op bepaalde tijden met het blote
lekeoog te zien als een heldere voort-
Ijlende ster. De t(Jden dat het ruimte
station te zien ls z(jn: vannacht om
1.48 uur, morgennacht om 1.27 uur. De
tijden zijn op de minuut af, zo verzeker
de men ons bij de sterrewacht De Sal
joet beweegt zich van het zuiden naar
het noordoosten.
waar normaal veel zit, naar hart en
borstkas. Automatisch, maar tevens
vermindert het lichaam het bloedvolu-
me in die gebieden, door het eenvou
dig 'uit te scheiden. Bij de kortere
vluchten ging hierdoor 20 pet. bloed
on rede bloedlichaampjes verloreü
Experts hebben bevestigd, dat dit alles
ernstige risico's met zich brengt voor
terugkeer in de dampkring. Bij pilo
ten werd een soortgelijke uitwerking
waargenomen. De hersenen kregen
minder bloed, waardoor de piloten
eerst het gezichtsvermogen en daarna
het bewustzijn verloren. Door een
enorme zware belasting zou de dood
dan dc volgende fazc zijn. Als dit is
gebeurd met de Russische kosmonau
ten dan heeft dit ernstige gevolgen
voor toekomstige bemande ruimte-
vluchten.
De Russen, rekening houdend met
mogelijke lichamelijke problemen,
droegen speciale pakken voor oefenin
gen tijdens gewichtsloosheid en moes
ten tevoren een zware training onder
gaan. En in Amerika wordt geëxperi
menteerd met een oefeningsinstallatie
om het bloed goed over het ltAaam
verdeeld te houden. Deze zou In no
vember 1972 getest moeten worden
tijdens een 28 dagen durende proef
van het Skylab.
De vraag is nu, of deze vlucht en
andere Russische vluchten nu wel
door zullen gaan. In de Amerikaanse
situatie is een vlucht van veertien
dagen toelaatbaar. En de NASA zal
nu langzameraan de vluchten langer
kunnen laten duren. Maar dat zou
méér vluchten betekenen en hogere
kosten, die men nu bereid is te beta
len. Men kan geen lange vluchten
overwegen als geen veilige terugkeer
is verzekerd. En hoe zeer ruimtepro
gramma's ook afhangen van bemande
vluchten, men moet zich bij de nieu
we ontdekkingen aanpassen. Een mo
gelijkheid om het probleem op te van
gen zou zijn gebruik te maken van
ruimtestations rond de aarde met
kunstmatige zwaartekracht. Dit is mo
gelijk. Dergelijke station zouden ech
ter lomp. kostbaar en moeilijk te bou
wen en te lanceren zijn. Bovendien
zouden ze minder efficiënt zijn voor
observatie dan de nu geplande ge
wichtloze laboratoria. Men zou een
geheel nieuw programma moeten op
stellen, dat waarschijnlijk zowel voor
de Amerikaanse als de Russische eco
nomie onaanvaardbaar zou zijn.
Als we aannemen, dat de dood van de
Russische kosmonauten niet eenvoudig
het gevolg is geweest van een tragi
sche technische fout, dan ziet de on
middellijke toekomst van de ruimte-
vluchten er somber uit.
(Copyright The Guardian).
