De mooie mannen van
TOMASZEWSKI
MONTSIRRAT CABALLE
INDERDAAD WERELDKLASSE
Gil Evans Orchestra teleurstellend
THE LONDON SINFONIETTA
IN ACTUELE MUZIEK
Dirk Donker winnaar
van Beiaardconcours
Magistraal orgelspel
van André Pagenel
Danspassen uit Polen
PAGINA 5
Al deze pronk werkt begoochelend, maar tevens
vermoeiend, want de beide choreogrammen die za
terdag in de Leidse Schouwburg en gisteren in de
uitverkochte Koninklijke Schouwburg in Den Haag
te
elk
En
De Poolse choreo- en mimograaf
Tomaszewski is een driftig schoon
heidszoeker met uitgesproken
voorkeur voor het atletische, vrij
wel naakte mannelijke lichaam.
Elke beeldhouwer zal het met hem
zijn, dat daaraan musculair,
plastisch en esthetisch veel te ge-
Tomaszewski laat zijn 14 mannejn de zes vrou-
wen van zijn Pantomime Theater zijn niet veel
meer dan levende decoratie uiterst geraffineerd
- in een grote ruimtelijkheid bewegen. Een soort
vertraagd ballet, waarbij de scènische fantasie zo
groot is. dat de beperkingen van het toneel nauwe
lijks meer gelden. Pruiken, maskers, schuifpanelen
en tal van andere requisieten peppen de veelal fraai
gekostumeerde scène visueel op tot
aan pracht en praal.
dat is lang voor zo'n overladen symboliek, die
telkens nieuwe illustratieve middelen te baat neemt
om weer andere dromen uit te leggen en om licht
en geluidsregie alle denkbare kansen te geven. Of
het nu de schulpturen in het duizend jaar oude
Sumerische heldenepos Gilgamesj betrof, dan wel de
droom van een op wacht staande soldaat, het is
allemaal even knap en mooi, romantisch en vin
dingrijk.
Figuren uit de Griekse mythologie werken op basis
van abstracte mime en vrije dans samen met
middeleeuwse en renaissance-typen on in Gilgamesj,
dat leven en dood, liefde en haat belichaamt, komen
zelfs in één scène personages uit onze tijd met
kinderwagen en al ten tonele. Dat was een duidelij
ke misser in dit toch wel overladen programma, dat
de ogen alles en het hart bijna niets biedt. Wij
waren tenminste door deze super-esthetica geen
ogenblik ontroerd.
Het uitverkochte Concertgebouw, dol
ze verdiende. kreeg Montserrat
Caballé zaterdag niet. Wel de erkenning
van een van enthousiast tot zelfs
opgewonden rakend publiek, dat deze
Spaanse sopraan inderdaad een
zangeres van wereldklasse is.
De indruk, die we via radio er.
grammofoon van Montserrat Caballé
gekregen hadden, werd zaterdagmiddag
in Amsterdam bevestigd: zij heeft eeq, stemvermogen hetwelk
dat van Maria Callas benadert, maar bovendien qua timbre
nog mooier is; zij schept een vocale gloed die aan die van
Renata Tebaldi doet denken, maar dramatisch sterker en
veel mindei pathetisch is.
Op het podium gedraagt Montserrat Caballé zich als een
godin van de vocaliek: elk goedkoop effectbejag is haai
vreemd. Zij zingt niet alleen aria's, maar ze schept met vocale
middelen karakters, uitsluitend met vocale middelen, want ze
heeft ter versterking va nhaar expressiezang slechts een
minimum aan gebaar nodig.
De stem is in alle registers schitterend, zoals de lezers vrijdag
(via een radioreproduktie van hel concert) zullen kunnen
constateren. Bovendien beheerst Montserrat deze stem,
wanneer zij pianissimio zingt al even volmaakt als wanneer
ze met volle kracht naar een extase streeft.
Ontdekkingen
Een extra-verrassing op Montserrat Caballés concert was.
I dat de gevierde zangeres haar talent bewees in een
orogramma dat grotendeels herontdekkingen bracht: vergeten
aria's uit goeddeels vergeten opera's: Donizetti's Roberto
I Devereux". Rossini's ..Tancredi" en de vrijwel onbekende
..Aroldo" van Verdi. Montserrat Caballé. die al enkele
langspeelplaten met vergeten aria's van Verdi en andere
meesters van het bel canto heeft laten uitbrengen, bewees
dat er onder de in het vergeetboek geraakte operaliteratuur
vele stukken zijn die door talent van de klasse waartoe zij
behoort, in staat zijn een groot deel van het nog populaii
gebleven repertoire naar de kroon te steken. Eén feit slechts
I hebben we zaterdag betreurd: dat het programma geen enkele
Franse aria bracht, want ook als vertolkster van Massenet
Gounod en Bizet is Montserrat Caballé weergaloos.
Marcel Marceau
loopt van het
toneel af
RIO DE JANEIRO (AP) De Franse
_antomimespeler Marcel Marceau is
oedend tijdens een voorstelling van
rertJijn „Bip, de verliefde kleermaker" in
Kt Stedelijk Theater van Rio van het
gelopen. Achter de coulissen was
zo druk aan het
Kelen en het lachen dat de artiest
niet kon concentreren, en er de
feninja aan gaf. Enige leden van de direc-
j van het theater alsmede mensen uit
8 J.ul zaal konden hem na enige tijd over
sturen zijn voorstelling alsnog te vervol-
in. Dit gebeurde verder zonder stoor-
Tldessen. Naderhand verklaarde Marceau
^toSt iets dergelijks hem in zijn hele
ndipbaan, die nu 25 jaar oud is. nog
loit is overkomen. Een paar weken
leriieden was er in Rio ook een artistiek
jnif&dent geweest en wel tijdens het
enditreden van de danser Rudolf Nu-
Deze had ineens zijn dans ge-
rmo akt omdat, zoals hij zei, het orkest
Ri|m niet behoorlijk volgde.
I
..Casta diva", de grote aria uit Bellini's Norma, was tenslotte
het bekende materiaal waarmee de zangeres vergelijkingen
met collegae als Callas mogelijk maakte. De creatie van
Callas herinneren we ons als vocaal nog een fractie perfecter;
die van de Spaanse zangeres ontroert meer. Callas
veroorzaakt hartkloppingen: Montserrat Caballé maakt het
hart warm en ontroert meer.
Voor de begeleiding zorgde het Radio Omroep Orkest waarop
dirigent Anton Guadagno niet zoveel vat had als zijn drukke
gebaren deden veronderstellen. Het Hilve sumse ensemble
speelde over het algemeen te luidruchtig en te weing exact.
Veel beter was het Groot Omroepkoor, waarvan enkele
herenleden tevens op verdienstelijke wijze fungeerden als
..aangevers" bij twee van Montserrat Caballés aria's.
HILVERSUM (A.N.P.) De 30-
jarige Dirk Donker uit Sneek heeft
zaterdag voor de derde achtereen
volgende maal het Internationale
Beiaardconcours te Hilversum ge
wonnen. HU kwam daarmee defini
tief in het bezit van de door de ge
meente Hilversum beschikbaar ge
stelde wissclprUs.
De prijs voor de beste improvisatie op dit dertiende
concours, dat op het carillon van het Hilversumse stadhuis
werd gehouden in het kader
werd door de jury toegekend
Piet Broerse uit Vlissingen.
Naast de twee prijswinnaars n
de Belgen Piet de Smedt uit Mechelen en Noel Reynders
uit Sint-Truiden en Jan van der Zwart uil Delft.
Bij de uitreiking van de prijzen, zaterdagavond in het
stadhuis tc Hilversum door wethouder mej. D P. Feitsma,
zei juryvoorzitter Ghislain Pouseele uit België, dat Dirk
Donker mol kop en schouders boven de andere deelnemers
uitstak en de jury daardoor geen al te moeilijke taak
bezorgde. Dirk Donker heeft laten weten, volgend jaar
niet meer aan het concours
i het concours deel
zullen deelnemen.
wachtingen
i het concert
het dertien mans orkest van
de Amerikaan Gil Evans, dat
zaterdagavond in De Doelen
te Rotterdam optrad, waren
hoog gespannen. Deze com
ponist-arrangeur heeft een
respectabele staat van dienst
wereld achter de rug en is
nog immer actief. Zo for-
formatie met de intentie mo
derne jazzmuziek te vertol
ken in geheel eigen orkes
tratie. Hij onderneemt dezer
dagen met dit orkest een Eu
ropese tournee, daarin twee
concerten gevend te Rotter
dam en Sittard.
Voornoerrjde hoge verwach
tingen onzerzijds zijn door
Gil Evans niet ingelost. Ten
eerste bleek de geluidsregie
tijdens dit concert bijzonder
slecht, zodat vooral het ge
deelte voor de pauze een ka-
ïofonische indruk achterliet.
De muziek van Gil Evans
bezit geen eenvoudige struc
tuur en vraagt dientengevol
ge een intense aandacht.
Harmonisch werden frappan
te staaltjes gelanceerd, qua
arrangement toonde Evans
zich een meester, doch in
haar totaliteit vermocht dit
ensemble ons niet te impone-
Solistisch bleek de orkeslra-
tor zich te hebben omringd
met louter vakmensen. Met
bewondering zagen wij Ho
ward Johnson improviseren
op een tuba musici uit
harmonieorkesten zullen be
seffen wat dit betekent de
ten onzent bekende Billy
Harper solieerde uitstekend
op tenorsax, terwijl de met
hoge hoed musicerende Wil
liam Guienze een vaardig
bassist en gitarist bleek. Een
bijzonderheid vormde Susan
Evans geen familierelatie
van de leider die op char
mant vrouwelijke wijze een
aantal slaginstrumenten be
speelde.
Drummer Bruce Ditmas fun
geerde naast het geluidspro
bleem hoewel het gebruik
van een toegevoegde solis
tenmicrofoon na de pauze
een verbetering betekende
als tweede stoornis. Zijn su-
pervolumineuze spel over
stemde vrijwel alles wat
door de solisten werd gepro
duceerd. De aan het orkest
toegevoegde moog-synthesi-
zers twee geluidscompu
ters met speelklavier waar
aan praktisch elk geluid te
ontfutselen valt mits het im
mense aantal knopjes en
schakelingen in de juiste
stand staan betekenden
qua orkestrale functie nie
mendal. Waarom deze peper
dure elektronische duizend
poten <4oor Evans zijn geën
gageerd werd ons althans
tijdens dit concert niet dui
delijk. Onze verwachtingen
ten aanzien van dit concert
waren na afloop tot teleur
stelling getransformeerd
Moderne kunst in
Vaticaans I
museum
VATICAANSTAD (AP) In het Vati-
caan zal binnenkort een museum voor
moderne kunst met meer dan 2.000
hedendaagse kunstwerken, waaronder
werken van Chagal en Rouault, geo
pend worden. Giovanni Fallani, voorzit
ter van de pauselijke commissie voor
religieuze kunst, zei dat de collectie een
eerbewijs vormt voor Paus Paulus VI.
De kunstvoorwerpen, zouden alleen re
ligieus van aard zijn.
Het museum zal gevestigd worden in
de vertrekken van de Borgia's in het
pauselijk paleis onder de Sixtijnse Ka
pel.
t kader van hun tour de chant met het Zuid-Hollands Gewestelijk Orkest
t Ramses Shaffy en Liesbeth List zaterdagavond op in het Amsterdamse
RAI-gebouw.
"dlestivalballet
d. Dans Theater
andaa IIAAG „Keep Going" (een
""{mr in een ballet) is de titel van de
ot hall® choreografie die Hans van Ma
nsdag leeft gemaakt op de vierdelige
ne^k'tr*3" van Luciano Berio. Het bal-
"erdaa' op 30 juni door het Nederlands
heater ten doop worden gehouden
tonlusn Stadsschonwburg in Amsterdam,
ënten en kostuums zijn van Jean-Paul
;i p Going" is het slotwerk van een
nma dat begint met de premiè-
|an „Kurzwellen" (Stockhausen)
bvid Gordon en John Bogaerts en
"So", een ballet van Jaap Flier op
muziek van Kazuo Fukushima. Na 30
juni wordt dit programma uitgevoerd
op 1 juli in het Circustheater in Sche-
veningen, 2 juli in de Rotterdamse
Schouwburg en 4 juli wederom in de
Stadsschouwburg in Amsterdam.
Een tweede programma zal het Ne
derlands Danstheater aan het Holland
Festival bijdragen op 3 juli in de Am
sterdamse Stadsschouwburg. Het bestaat
uit „Squares" en „Grosse Fuge" van
Hans van Manen, „After Eden" van
John Butler en „Variations on a lands
cape" van James Waring. De vijf festi
valvoorstellingen van hel Nederlands
Danstheater zullen worden begeleid
door het Nederlands Balletorkest onder
leiding van Jan Stulen. De in andere
uitvoeringen o.m. door dc Swingle Sin
gers vertolkte koorpartij in „Keep
Going" zal door een speciaal gevormd
Nederland vocaal ensemble worden ver
zorgd.
Een nieuw Kamer-
/SS*V'4S:, O'kest zal uister-
avond op het po
dium van de grote
zaal van het Am
sterdams Concert
gebouw voor de
„actuele muziek":
171 The London Sinfo-
nietta, vóór enkele jaren opgericht met
de speciale bedoeling om 20e-eeuwse
muziek te verzorgen. Het is een combi
natie van zéér begaafde jonge musici en
meer ervaren spelers. Het ensemble be
staat uit twaalf tot vijfenveertig spelers, i
afhankelijk van de eisen van het betref
fende werk. Aldus de mededelingen in
het programma.
Onder leiding van Pierre Boulez wër- I
den achtereenvolgens Zeitmasse voor
vijf blazers van Karlheinz Stockhau
sen (geb. 1928) en een Paraphrase on „II
Combattimento di Tancredi e Colorinda" I
van Alexander Goehr (geb. 1932) uitge
voerd. Waarna de dirigent twee eigen
werken presenteerde: Improvisations sur
Mallarme I et II en Domaines, pour
clarinette et quelques instruments, resp. j
van 1958 en 1969-'70 daterend.
Zeitmasse is uit Stockhausens begin- I
periode. Wat men, zonder het te weten,
terstond horen kan. Streng twaalftonig
blikt het terug naar een recent verleden.
tuen Anton Webern, ook op dodekafone
basis, schreef: heel sober met klanken
en kleuren. Van deze componeertrant
komt Stockhausen niet los, waardoor een
produkt ontstond met te weinig persoon-
lijke kenmeiken.
i „II combattimento di Tancredi e Colo-
I rinda", dat Alexander Goehr voor klari- I
netsolo schreef, sloeg bij hel publiek,
zulks in tegenstelling tol de Zeitmasse,
onmiddellijk in.
Wat te vertellen omtrent dit ook door
j Monteverdi bewerkte thema van de strijd
tussen twee geliefden? Voor ons gevoel I
had deze een tamelijk larmoyant karak-
ter, soms zelfs vonden we hun leed
tamelijk vulgair van expressie, speciaal i
wanneer de klarinet in de hoogste regio- I
nen terecht kwam.
I Dan lagen de Improvisations sur Mal-
larmé I et II van Pierre Boulez, waaraan
de sopraan Haiinka Lukomska op zéér 1
indrukwekkende wij» medewerkte.
esthetisch op een heel wat hoger niveau.
zeggingskracht, doch de schynbare spon
taneïteit die hierin werd gesuggereerd,
van het begin tot het einde wist te
boeien. Nobele, met zorg gekozen klan
ken en timbres, byeengebracht en ver
zameld om de poëtiek van Mallarmés
woorden te intensiveren. Een kostbare
ervaring schonken ze ons.
D,e daarop volgende Domaines be
tekenden voor ons een anti-climax.
Pierre Boulez is uiterst knap: hier wilde
hij té knap zijn en zijn intelligentie frus
treerde daardoor de inspiratie, zonder
welke kunst niet mogelijk is.
Wat ons hier geboden werd was geen
kunst: dat bleken kunstjes te zijn. Doch
om de componist zelf aan het woord
„Achter de .term „Domaine" zit een
ordenende geest, die in de ruimte werkt.
Vroeger had ik iets legen het heen en
weer lopen op het podium. Iedere keer
als ik het weer meemaakte, besefte ik
hoe nutteloos het was. Voor my is het
belangrijk de geluidsbron te verplaatsen,
waar dit moet kunnen door integratie
in de structuur. Nu pas. en voor hel
eerst, ben ik tot de bevredigende ge
dachte gekomen een structuur op te
i intcri
Die „interne eis": daaraan werd zicht
en hoorbaar voldaan door de soloklari
nettist, die zich over het podium bewoog
om aan zes daar verspreid opgestelde
ensembles, in een volgorde door hem te
bepalen aleatoriekü een muzikale
boodschap te brengen; terwijl hij zich
na afloop van zijn missie voortbewoog,
echode het door hem met een bezoek
vereerde gezelschap na. Toen de dames
en heren daarmee klaar waren, dus na
het zesde „cahier", begon men de zes
groepen, die met een „voor-echo" kwa
men, waarop de soloklarinettist dan op
zijn beurt reageerde: zulks in een volg
orde door de dirigent l bepalen.
Een alleraardigst spelletje: meer voor
het oog dan voor het oor. waarby men
zag wat men moest horen.
Conclusie: Boulez' Improvisations
vormden op dit tweede concert van de
serie Actuele muziek een hoogtepunt,
dat heel eenzaam boven de rest van het
gebodene stond.
B.R.
De natuur werkte zaterdagavond
mee. Geen regen op de eerste folkloris-
'ische dansavond in het Openluchtthea-
e r. Toch betrekkelijk weinig kijkers
war de Poolse dansgroep Cepelia Poz-
ian, die zonder pretentie de zomen
ariabele volk:
dan.
i liedet
Dat
muziek, die door haar
Organisatorisch zat het de welwillen
de bezoekers niet mee. Er waren geen
programma's en de in gebroken Engels
gesproken toelichting vanaf de nog nat
te podiumvliet was al te summier om te
beseffen, dal het hier ging om rest- en
mengvormen van mazurka's, oberesks,
krakowiaks en dansen uit Wielkonols-
ka.
Er zijn ruim 2000 lekenensembles in
Polen en niet elke groep is nu eenmaal
zo capabel als Mazowsze, Slansk of
Slosk, die in het verleden de speciale
begaafdheid van de Polen voor de dans-
I kunst demonstreerden. Niet zonder re-
don bestonden de balletgroepen van de
adellijke hoven in vroeger eeuwen in
hoofdzaak uit Poolse boerenjeugd, ter-
I wijl choreografen als Novene, Taglioni.
Blasis en Cecchetti er allemaal een eer
in stelden te kunnen werken in het
land dat danskunstenaars als Nijinsky,
Kresinkska. Idztkowski en Wojcie-
chowski zou voortbrengen.
Het programma van rei-, paar- en
lokdansen allemaal zonder een spoor
van oosterse invloed werd zaterda
gavond plichtmatig afgewerkt. Niet on
verdienstelijk. maar evenmin zichgbaar
genïspireerd. Het kleine orkestje, inci
denteel versterkt met een doedelzak,
bracht ook al weinig opvallends. Dat
deed wel haars ondanks Maria
Poolse Tante
Het i* merkwaardig dat een orgel,
dat men in het algemeen slechts met
reserve kan waarderen en dat boven
dien aan restauratie toe is. plotseling
veel beter kan lijken, dan het is wan
neer een waarlijk groot organist op de
speelbank plaatsneemt. Deze ervaring
hadden wij zondagmiddag in de St.
Jacobuskerk toen er de 35-jarige orga
nist André Pagenel voor de stichting
Pro Organo een concert gaf. Het klank
beeld was zo helder als zelden het
geval kan zijn; de kwaliteit van ettelij
ke registers mag dan niet zo nobel
aandoen, als men zou wensen, de moge
lijkheden van toon en expressie, die
Pagenel eruit haalde, waren onver
wacht en onvermoed, althans voor
De ruim honderd toehoorders die het
buitengewoon evenwichtige spel wat
een rake tempo-keuze! met grote
aandacht volgden, moesten hun luister
spanning ontladen na „Dieu parmi nous",
de aangrijpende apotheose van La Na-
tivité du Seigneur, do negen meditaties
van de zojuist gelauwerde Olivier Mes-
siaen. Deze geloofsopenbaring in een
nieuwe, fascinerende klanktaal maakte
diepe indruk. Er was aan vooraf gegaan
een andere, al even boeiende toevoeging
aan het officiële programma, namelijk
„Naiades" uit een van de drie bundels
Pièces de Fantaisie van de in 1937
gestorven Parijzenaar Louis Vierne. De
doorgaans heel korte, maar technisch
buitengewoon veeleisende fantasiestuk
ken heeft Vierne met nadruk niet voor
de eredienst bestemd, waarschijnlijk
omdat ze niet primair een religieuze
expressie nastreven. Suggestief was het
naar het virtuoze impressionisme nei
gende klankbeeld „Naiades" stellig, en
het was goed dat Pagenel het als toe
gift nog eens herhaalde want het is
niet alleen moeilijk voor de speler
maar ook voor de luisteraar.
In het eerste deel van zijn program
ma, (lat hij met een fantasierijke improvi
satie (van precies de juiste lengte!)
afsloot, bepaalde Pagenol zich tot mu
ziek van om ende bij 1700, waarop hij
zich heeft gespecialiseerd. Van Bachs
Neurenbergse voorloper Johann Pachel-
bel gaf hij een van de magnificat-fuga's
(er is er een op elke kerktoonsoort),
verder van Francois Couperin de vijf
verzen van het Kyrie uit de tweede
orgelmis (Messe pour les Couvents) en
verder uit de eerste mis (Messe pour les
Paroisses) het grote Offertoire sur les
grands jeux. Alvorens over te gaan tot
de magnifieke „Hymnes Pange Lingua
uit Crigny's orgelboek speelde hij nog
variaties over een kerstlied van Claude
Bénigne Balbastre, die eigenlijk in de
tweede helft van de 18e eeuw thuis
hoort maar ter onderbreking niet stoor
de. vooral niet door het lichte, exacte
spel van Pagenel. De grote Bach ten
slotte werd. ook al weer door de muzi
kale, nergens pathetische vertolking
voortreffelijk gerepresenteerd door de
koraalbewerking „Wir glauben all' an
einen Gott" uit de zogeheten orgelmis.
Wat bij dit orgelspel weldadig aandeed
was dat de onmiskenbare virtuoziteit op
dit zich helemaal niet zo gemakkelijk
gevende instrument volstrekt onderge
schikt was gemaakt en zonder restrictie
dienst stond van muzikaliteit in het
algemeen en stijlbesef in het bijzonder.
Een prachtig concert!
Stichting
Draadomroep
opgeheven
DEN HAAG De stichting in
standhouding draadomroep is opgehe
ven. Zij was in 1966 opgericht als
voortzetting van het actie-comité lot
behoud van de draadomroep. Het be
stuur van de stichting heeft besloten
lot liquidatie over te gaan, omdat de
belangstelling voor de draadomroep
sterk afneemt (in de afgelopen tien
jaar verminderde het aantal aanslui
tingen met 258.216 ofwel 53.7 procent).
Bovendien koestert het bestuur niet
de illusie, dat het veel invloed zal
hebben op het programmabeleid bij
invoering van het centraal antenne
systeem. De stichting werd gesteund
door duizenden liefhebbers van klas
sieke muziek, wie het er vooral om te
doen was de vierde lijn van dc draad
omroep te handhaven. Het batig saldo
van de Stichting Draadomroep zal aan
het Koningin Wilhelminafonds worden
overgemaakt.
Het 14de internationale pi
Marguerite Long-Jacques Tibaud te
Parijs heeft twee eerste prijs-winnaais
opgeleverd: de Rus Wladimir Feltz-
mann en de Fransman Pascal Roge.
Hum. Verbond in
beroep bij kroon
voor meer
zendtijd
UTRECHT (ANP) IIcl Humanistisch
Verbond heeft by de kroon beroep
aangetekend tegen de beslissing van de
minister van CRM, om afwijzend te be
schikken op een verzoek tot uitbreiding
van de zendtyd van het Humanistisch
Verbond. Volgens het verbond heeft
dc n.inistcr dit besluit genomen, hoe
wel de omrocpraad had geadviseerd de
uitbreiding toe te staan.
Het Humanistisch Verbond is van me
ning, dat met een kwartier radiozend
tijd per week en gemiddeld tien minu
ien televisiezendtijd per maand deze
organisatie tekort wordt gedaan in ver
gelijking met de zendtijd die IKOR,
Convent van Kerken en RKK ter be
schikking hebben. Het verbond spreekt
van een wanverhouding.
De aanvraag om meer zendtijd is
gebaseerd op een enquête, waaruit is
gebleken, dat 7 van de bevolking
ouder dan 17 jaar zich als buitenker
kelijk humanist beschouwt, de behoefte
die aan uitzendingen van het verbond
bestaat en de onmogelijkheid met de
toegemeten televisiezendtijd optimale
programma's te maken. Het verbond
heeft al medio 1969 om 30 minuten
radiozendtijd per week en 15 minuten
televisiezendtijd per maand gevraagd.
In de Wasscnuarsc Openbare Biblio
theek aan de Luifelbaan wordt van
26 juni tot 17 juli een tentoonstelling
gehouden van wandkleden van Nel
Davidse, Rita Smulders, Geertrui
Reine en Lydia de Leeuw Na 24 juli
zullen exposeren Margriet Grijn (et
sen), Diderik tekeningen) en Marinus
Reimerink (tekeningen en zeefdruk
ken).
