D/ $eth Gaaikema liet vogeltjes fluiten in het Verre Oosten Schoongemaakte Bach grootse ervaring Pijpers derde symfonie klonk in Rotterdam QeidUta Sou/ta/nt en». Justitie treedt voorlopig niet tegen Oh Calcutta op Rose-Marie Sader DONDERDAG 24 JUNI 1971 LEIDSE COURANT PAGINA 5 rtET WILLEKE IN ZEE IN SCHEVENINGEN zendeling van de Hol- ndse humor vertrok het domi- esjong Seth Gaaikema een land geleden naar het Verre ^Jjbsten. Uitgerust met Tien Mil- ;ejen Geboden, die hij hier talloze Dfbtgelovige en goedlachse lieden lering en vermaak had voor- 1 houden, dacht hij samen met n pianist Henk van Dijk in een ndomdraai te kunnen voorzien de oosterse behoefte aan be nken levensblijheid. Hij kwam ■6 iter onder de koperen ploert koude kermis thuis, toen Hei) rijn rimpelloze repertoire als gebedsrol begon af te wikke- Ie^0' steken onder het ver- n d ilde Hollandse water werkten <nsiet als plaagstoten onder de gor- smaragd en het uitdun de vlokken n de overbe- samenleving sorteerden averechts effect, omdat het verre oosten elkaar rij f niet op de tenen staat en n gemoedsrust niet omgeeft prikkeldraad. (Wan r t zijn rechtlijnigheid in de js de Hollandse humbug s ah111 Seth derhalve niet ver. ar maaktte hij geen geheim ii, toen hij gisteren voor het rst zijn omkruld gezicht liet het verregende vaderland. Denbil1 we£- vertelde hij, tref je fderlanders aan, die van huis haard zijn vervreemd en geen uw idee hebben van het men- dsewet'ik en maatschappelijk binnen deuren hier. Zij weten niet wie itje de Jong is en Luns houden voor een humorist. Bij de Ne- ■landse clubs in Bangkok, Sin- pore en Honk Kong hebben ze ix Tailleur en Wim Sonneveld op visite gehad en nu vragen waar Luns blijft. Naar hen is t gerucht overgewaaid, dat die jks b< |ge man soms leuk uit de hoek n komen en gezien de beperkte rmaten land gaan 2 voorshands niet van uit, dat een Nederlandse minister bekend kan worden, omdat hij iets belan grijks te zeggen zou hebben. Bij die mensen kun je geen grap pen slijten over kabouters, fusies, vervuiling, pil en lang haar. Die mensen koesteren andere pijntjes waarin geprikt moet worden. Het oude zeer van het heimwee bij voorbeeld, de herinneringen aan de daverende dingen van weleer, die als folklore beleden worden op de clubavonden temidden van culturen, waarin het moeilijk valt te aarden. Met zijn meest spitse spetters van geestigheid over ons land had Seth het gevoel tegen een muur te praten. Hij daalde daarom van de kansel zijner ze kerheid af en kreeg hele zalen meebrullend aan zijn voeten met de folkloristische voltreffer: „We gaan naar buiten waar de vogel- tjs fluiten". Gelukkig voor Seth bestaat er in de vreemde nog een tweede soort Hollanders, die hij Vliegende Hollanders is gaan noemen. Dat zijn de Nederlanders, die voor werk tijdelijk in het buitenland verblijven en de voeling met het vaderland regelmatig verversen door binnen de dijken terug te keren. Dezen zijn dubbel dank baar voor een eigentijds repertoi re, omdat zij daaruit behalve de hedendaagse humor ook het actu ele gebeuren in tintelende toon aarden krijgen aangereikt. Dank baar publiek,vindt Seth. En dat zegt hij ook van de oude Indone siërs, die met Hollanders zijn op gegroeid, later aan het Maleis moesten wennen en die nu het Nederlands als klanken uit de kinderjaren in de oren klinkt. Het wemelt in den vreemde trou wens van landslieden, was Seth opgevallen, en daarmee bedoelde hij dan Groningers, blijkbaar een reislustig volkje, dat je overal ter wereld tegenkomt. Zij waren diep GEEN BOODSCHAP AAN GEBODEN verguld met Seth, maar zijn met geen grap tot opgetogenheid te brengen. Het mooiste compliment, dat Seth kreeg van een Gronin ger, nadat hij daar na een voor stelling om vroeg, was: „Best jong, alleen voor de pauze een beetje slappies". En dat is volgens Seth heel wat, want de woordka- rige Groninger gaat er zozeer van uit, dat alles wat hij accep teert kwaliteit heeft, dat hij bij wijze van understatement aan merkt als „Niets bijzonders". Seth vindt het een goed ding om van tijd tot tijd ons land te ver laten. „Er zijn hier zoveel men sen", zegt hij, „en zoveel menin gen, dat je er wel eens bang van wordt. Iedereen vindt er wat an ders van en ga daar maar eens aan staan voor een zaal vol. Dat achtervolgt je tot in je slaap. Maar in den vreemde valt dat allemaal van je af. Dan kom je weer fris en vrijpostig tegenover je eigen mensen te staan. Dat had ik bij vorige reizen ook. Ik breng uit het buitenland altijd een stuk durf mee. Dacht je dat ik ooit in Carré had durven staan, als ik kort daarvoor niet op tournee geweest zou zijn naar Canada. Daar haal ik nu het lef vandaan om de hele juli-maand in Scheveningen te gaan staan met een nieuw programma, dat nog geënt is op de Tien Miljoen Geboden. In Scheveningen, waar op dat moment ook Paul van Vliet staat en Snip en Snap". Alleen Lou van Burg ontbreekt. Die is de schimpscheuten van zijn vaderlandse confrères moe en is naar Zandvoort opgestegen, waar zijn Duits nog beter tot recht komt mit Jubel. Trubel u.?d Hei- terkeit". YVilleke Verleden jaar was Seth de gast van Paul in diens zoele zomera vonden in het Kurhaus. Nu staat hij in het Paviljoentheater rug aan rug de concurrent uit te hangen. Want werkt Paul met spe ciale gasten om de loop er in te houden, Seth heeft een zeer bij zondere gast weten te strikken in het vangnet van zijn furore. Riet Henius en Sylvia Alberts, die van de Tien Miljoen Geboden toch ook wel enkele miljoenen voor hun rekening hebben genomen, zün eigen wegen gegaan. Seth kreeg er Willeke voor terug. Een hele juli-maand met haar in Willeke: „Ik had destijds geen mogelijkheid om in Carré naar Seth te gaan kijken, maar ze hadden mij verteld, dat het iets bijzonders was wat je gezien moest hebben. Toen ben ik met Joop (Oonk) naar de Haagse voorstellingen gaan kijken in Di- ligentia. Ik was direct onder de indruk van deze vorm van caba ret, dat geen cabaret is, maar de mensen wil vermaken met mo derne middelen en met een mo derne sound. Ik had iets dergelijks nog niet eerder gedaan. Maar ik voelde direct: Hier heb ik altijd op gewacht, dit moet ik gaan Zij heeft zich linea recta naar de kleedkamer begeven, waar Seth zat te glanzen van het harde werk en van het succes en tranen van geluk voelde opwellen, toen Willeke zei iets in zijn show te willen doen. Seth: „Ik heb al eens eerder iets Ruud en Riem van The Blue Diamonds dienen evenals pianist Henk van Dijk als stoffering voor Seth, die in Scheveningen een maand lang met Willeke in zee met Willeke gedaan, samen heb ben we een feest in de Rotter damse Doelen verzorgd. Ik schreef haar toen teksten op het lijf. Dat wil ik nu weer doen, want basis voor de Scheveningse voorstellingen blijven de Tien Miljoen Geboden, maar wat Riet en Sylvia samen deden, moet Willèke nu alleen doen, dus daar zal wat op verzonnen moeten worden. Er zullen wel wat nieu we liedjes komen en wat nieuwe scènetjes. Aan cabaret denk ik niet meer. Cabaret is iets, dat met engagement heeft te maken, met een beDaalde opstelling tegen over de maiatschappij en dat zich vooral in kleine zaaltjes moet afspelen, zie Jaap v. d. Mer- we en Sieto Hovinga. Ik goooi het over een andere boeg, meer Ame rikaans. Wij willen de mensen entertainen, bezig houden, amu- Hans Sleeswijk, die Seth zakelijk we en Sieto Hoving. Ik gooi het dat je 's zomers in Scheveningen concurrentie hoeft te vrezen. Ver leden jaar beten Wim Kan, Snip en Snap, Paul van Vliet en Lou van Burg elkaar niet. Zij hadden alle vier hun eigen publiek. En dat zul je nu wel weer krijgen. Ook al komt Seth met de titel van Tien Miljoen Geboden, er zal heel wat nieuws in zijn Scheve ningse programma zitten, want Seth zit boordevol ideeën. Als je hem op zijn kop houdt en er even aan schudt, komen er Tien Mil joen Gedachten uit. Al zijn er maar tien bruikbaar, dan heb je al een nieuwe show". Ruud en Riem, want The Blue Diamonds zijn er ook weer bij: „We weteil nog niet wat we in de nieuwe show gaan doen. Na de Tien Miljoen Geboden hebben we de Duitse markt bewerkt. We staan daar momenteel met een nieuwe single vier op de tophit. We hadden geen plannen om uit Duitsland weg te gaan, maar toen Seth het vroeg hebben we beslo ten er een maand uit te breken. Of we weer Ramona spelen? Dat hangt van Seth af. We hebben hem net weer pas ontmoet na zijn tournee naar het Verre Oos ten. We moeten de zaak nog doorpraten". Seth verwacht veel van Scheve ningen. HU heeft maar één zorg en dat is de zorg van elke artiest, namelijk dat de mensen gaan hoesten. Dan deugt er iets niet aan je tekst. Wim Kan heeft daar een gewetenszaak van gemaakt. Hij zegt: „Zolang de mensen aan je lippen hangen, hoesten ze niet". Kan werkt net zo lang op een tekst tot elke hoest er uit is. Dat wil Seth ook. „Maar ik sta pas aan het begin", zegt hij. „Een geslaagde volksvermaker is hij, die voor elk hoestje een grap weet te bedenken". TON OLIEMULLER. gelukkig was geweest gisteravond in de Kloosterkerk JKnpIaats te hebben bemachtigd op een van de eerste rijen, «tip de trappen van de preekstoel was gaan zitten, op de 1 liturgen en kerkeraad of op andere plaatsen, die B0k niet voor het concertpubliek waren bestemd, kortom: 'Wfisteravond Concentus Musicus, het befaamde Weense Nikolaus Harnoncourt, rkelyk goed kon horen spelen, is zon fgebroken gefascineerd geweest. Ge- cineerd door een schoongemaakte, doekte, authentieke Bach. sderdaad: de sensatie was te verge- ./at een kunstliefhebber ;n ,5 lergaat die een oud, vertrouwd schil- va ij terugziet nadat het is ontdaan van ~tl vernislagen van verscheidene eeuwen die ingrijpende en gevaarlijke jonmaak in zijn oorspronkelijke luis- i3 te voorschijn gekomen. Zeker, men k,o-p» het risico aanvaarden dat een [vond! ïhtwacht dan veranderd kan lijken in Dagwacht, dat de magistrale klank- in romantische Bach is ig iggebracht tot een volmaakt heldere ir heel intieme Bach, tot muziek met veel beperkter expansie, op een veel Jiere schaal, maar met een veel ere rijkdom aan nuancering en een e tere uitdrukkingskracht. ikolaus Harnoncourt, die al in'1952 ,u enkele jongere musici van de Wiener iphoniker een ensemble voor oude lfTiek stichtte maar daar pas vijf jaar in de openbaarheid durfde die sindsdien met een bewon- lui^nswaardige systematiek en een ijze- logica de consequenties is blijven 1 uit zijn steeds dieper doordrin- het wezen en de authentieke ver- "pningsvorm van de barokmuziek Dlaus Harnoncourt is na meer dan ig grammofoonplaten met schoon st aakte Bachwerken en schoonge- 0 kte andere muziek nog altijd een om- in figuur. Er zijn nog steeds musici muziekliefhebbers die hem niet ver- T tn wat hij hun heeft ontnomen maar tomen er steeds meer die hem ver- [M/\ 1 voor wat hij hun ervoor teruggaf, als zij erkennen dat wat hij terug- in de komende jaren nog wel voor ^sie in aanmerking zal Komen, atuurlijk laat Harnoncourt, aan een eeuwse barokcello de ziel van zijn stje, uitsluitend oude instrumenten of ten hoogste nauwkeurige kopieën oude instrumenten. Zonder enige essie laat hij ze bespelen zoals ze 1e 18e eeuw bespeeld werden, met s strijkstokken, in oude stemming, al is dat veel minder briljant, ook fjorden de noten veel minder gebon- ook al moeten alle insluipsels, die van Bach zijn maar die zo'n lekker oig effect gaven, meedogenloos ver- bij d« en moest de wezenlüke verschillen, daarvan het gevolg *ün. gisteravond heel sterk ervaren omdat het pro- nnia alleen maar overbekende werken Bach gaf: het dubbelconcert voor ..,emo6 violen (met alleen maar zes andere ie obj kers en een klavecimbel en allen, live cellist en klavecinist, staande end), de tweede ouverturesuite (met hts vyf strijkers, een klavecimbel en 18e-eeuwsc ivoren dwarsfluit) het P ecimbelconcert in d klein (met acht het vierde Brandenburgse et (niet met de gebruikelUke metalen 'z'jt esfluiten maar, zoals het hoort, met i<j fluiten). Het was echter beslist niet n de klank die verschilde, het waren vaak notenwaarden, tempi, ritmen. _cv trnoncourt heeft vaak het verwijt C. Pa horen dat het musiceren van per; i 1 en zijn musici zo droog was als rst; 8 en zo stijf als van ouderwetse >gt. rimeesters. Dat verwijt heeft on* d overdreven toegeschenen, al is het waar en dat pleit alleen maar voor hem dat Harnon court in de loop van zijn ruim tien jarige internationale faam niet dezelfde is gebleven maar is meegeëvolueerd met zijn musicologische en stilistische ver worvenheden. Gisteravond was er geen sprake van enige geforceerde verstarring, integendeel: er \verd natuurlijk „ade mend" gemusiceerd, zonder twijfel ook met een beheerst temperament en be slist niet helemaal zonder een zekere vrijheid in het stijlkader, getuige bijvoor beeld de fraaie welvingen in de solo partijen van het dubbelconcert. Het zou te ver voeren op details in te gaan en het zou naar aanleiding van het concert van gisteravond ook mis plaatst zijn omdat te weinigen in de akoestisch ongunstige omstandigheden en bovendien nog op tal van plaatsen gehinderd door 't lawaai van het straat verkeer, die details niet hebben kunnen waarnemen. Juist omdat echter iedereen besefte hoezeer het hier op de substielste details aankwam, waren velen boos op het Holland Festival. Men waardeerde het dat men Concentus Musicus (dat vorig jaar een enkel kort bezoek bracht aan het noorden van ons land, 'maar verder hier nog nooit „live" was opge treden) naar Nederland had gehaald. Men hoopt en verwacht dat het Holland Fes tival en andëre organisatoren Harnon court en zijn musici opnieuw zullen uit nodigen maar men zou het een schan daal vinden als het ensemble dan weer in de Kloosterkerk zou moeten optreden. Veel heeft Den Haag niet te bieden maar er zijn voor dit orkestje toch nog wel betere en vooral rustiger ruimten. De teleurstelling over de ongunstige situatie heeft overigens niet verhinderd dat Concentus Musicus met een ovatie werd begroet en met nog veel grotere ovaties werd bedankt. Er waren musici uit bijna alle delen van het land en het verdere publiek, nu ja dat wist kennelijk goed wat het verwachten mocht. Het is intussen te hopen dat Harnoncourts ideeën, en zijn praktische toepassing er van, niet alleen via de grammofoonpla ten maar ook rechtstreeks van invloed zullen zijn op het muziekleven in zijn geheel en op een grotere groep van mu ziekliefhebbers in het bijzonder. K.S. LEIDSCHENDAM Het gemeente bestuur heeft besloten in het vervolg ook ander dan alleen plastio huisvuil- zakken van de gemeente mee te nemen. Als enige eis stelt het bestuur, dat de andere plastic zakken van een zodanige kwaliteit moeten zijn dat er redelijker wijs geen verontreiniging zal ont- De gemeente is van de eerste gestelde regel afgeweken omdat „de verkoop van allerlei soorten plastic zakken de verwarring omtrent het nut en de noodzaak van het gebruik van één be paald soort plastic zak in de hand heeft gewerkt"Met de genomen beslissing is er een einde gekomen aan de „misver standen" zo stelt de gemeente. ZOETERMEER Op vrijdag 25 juni zal de wethouder M. Bruin van Zoeter- meer met enkele raadsleden en ambte naren een werkbezoek brengenaan Emmen en Arnhem. Deze steden zijn op zeer moderne wijze uitgebreid c. q. verbeterd, vooral wat de ruimtelijke ordening en woningbouw betreft. Hans Boskamp (links) en de Amerikaan Bill Liebermann, die de musical „Oh Calcutta" in ons land uitbrengen, zeiden niet op te horen van de beslissing van de officier van justitie. AMSTERDAM (ANP) De Amster damse officier van justitie en hoofd van het parket, mr. J. F. Hartsuiker, heeft besloten voorsbands geen strafvervol ging te doen instellen tegen de mede werkers aan de musical „Oh Calcutta", omdat in een soortgelijke zaak de hoge raad nog geen eindoordeel heeft gege ven, n.I. de sexshow Erotisch Panora- Hoewel mr. Hartsuiker de musical een overtreding van artikel 239 van het wetboek van strafrecht vindt, dat open bare schennis van de eerbaarheid straf baar stelt, is hij nog niet tot vervolging overgegaan, omdat er voor de exploi tant en de medewerkers grote financië le belangen op het spel staan. Repres sief ingrijpen voordat de hoge raad heeft gesproken kan deze belangen on nodig schaden. „Daarbij heb ik overwo gen, dat de gegeven publiciteit er wel voor zorgt, dat er geen argeloze toe schouwers zijn die worden verrast door oneerbaar gedrag op het toneel", aldus mr. Hartsuiker,die zei dit kriterium te hebben ontleend aan een artikel van mr. P. A. Schafsma in het tijdschrift voor strafrecht. Eén onderdeel van de voorstelling is echter zo grof en tast zo diep de men selijke waardigheid aan, dat de voor stelling als geheel mij toch tot ingrij pen zu dwingen. Ik heb dit aan de producer meegedeeld, die mij heeft toe gezegd vanaf woensdag deze scène te laten vervallen. Mocht echter van grote ergernis over de voorstelling blijken, dan kan dit reden zijn om mijn stand punt te herzien en de zaak reeds voor de uitspraak van de hoge raad aan de rechter, die over de feiten oordeelt, voor te leggen". De scène, die niet meer opgevoerd 100I lil HOOgl-2 Ir. Iser Koer Indigden allen n trijden. 5. Koeper en 6. Andreiko. Kortjov en Smith 1 uitp 1. Hoofdklasse: Gregoire (Fr.)—Johnson (VS) 1—1; Jurg (Ned.)—Ltfourcade (Belg.) 2—0; 2; 2. De Jong 3 wordt, gaat over groepssex oudere echtparen, waarvan s en vrouwen een lichaamsgebrek heb ben. Overigens kan ook de burgemees ter nog ingrijpen, die heeft te waken op grond van de gemeentewet tegen met de zedigheid strijdige vertonin gen. Het GPV-kamerlid P. Jongeling heeft minister Kompé (CRM) grvraagd haar afkeuring uit te spreken over de verto ning van de naaktscènes uit „Oh Cal cutta" in het NOS-journaal op zaterdag 19 juni jongsleden. Hij vindt, dat derge lijke scènes niet in het NOS-nieuws behoren te worden uitgezonden en ze ker niet op het tijdstip van ongeveer 'oiLAim «smul 7 In de maanden januariseptember 1926 schreef Willem Pijper zijn Derde Symfonie. Duur plm. 15 minuten. Dat vermeldde de componist in de door hem zelf ge maakte uiterst technische analyse. De sleutel die de muziek opent, is een citaat uit Vergilius' Aeneis, in het Nederlands vertaald luidend: „Als ik de hemelgoden niet kan vermurwen, zal ik de onderwereld in bewe ging brengen". De uitspraak maakt het zéér aggres- sieve karakter van Pijpers' schepping bij zonder duidelijk. De ritmiek erin is dai ook overheersend, zelfs in de passages waarin de melodiek „dreigt" te gaan overheersen: we bedoelen hiermee tuuriijk de adagiofragmenten, die geen ontspanning, geen rust brengen, doch aanvallend, vijandig van toon blijven. Dit meesterwerk uit de Nederlandse toonkunst van de twintigste eeuw moest natuurlijk gepresenteerd worden tijdens een festival, dat het accent legt op de vaderlandse toonkunst. En zo konden het gisteravond beluisteren op één der concerten, onder leiding van Lorin Maa- De vertolking ervan heeft ons bepaald niet bevredigd: de muziek ervan klonk tè netjes, tè fatsoenlek, tè gcpolüst. De ware spanning ontbrak. Er zün Neder landse dirigenten, die met geest en in houd van deze aan Pierre Monteux op gedragen partituur vele malen beter ver trouwd zün: in de eerste plaats denken we in dit verband aan Willem van Otter- Op Pijper volgde Maurice Ravel met zijn Pianoconcert in G groot uit de jaren 1930/'31. Een gunstige combinatie, al ware het alleen reeds, omdat beide n ters hier een zekere aandacht blijken te hebben voor de jazz, zoals die zich in di jaren twintig manifesteerde. Het optreden van de van origine Bul gaarse pianist Alexis Weissenberg, te Rotterdam bekend en geliefd, vonden hierin bepaald gelukkig, speciaal in Luchtvaartsamen - werking muzikaal eevierd Ter gelegenheid van de tienjarige samenwerking tussen de Internationale Venezolaanse Luchtvaartmaatschappij VI.A.S.A. en onze K-L-M- gaf gisteravond in de toneelzaal van het Congresgebouw onder auspiciën van de Venezolaanse ambassade de in Caracas geboren pianiste Rose-Marie Sader een recital. De eerste secretaris van de ambassade, mr- R- Palacios Gonzales, heette alle aanwezigen hartelijk welkom namens zijn ambassadeur en hield een kort maar nadrukkelijk betoog over het grote belang voor de betreffende luchtvaart maatschappijen en voor de luchtvaart in het algemeen bij een nauwe en goed gefundeerde samenwerking. Over de pianiste, die deze avond voor ons zou optreden vertelde hij onder an dere, dat zij in de Verenigde Staten en Oostenrijk bij prof- Bruno Seidlhofer haar opleiding had genoten en dat zij reeds vele concerttournees zowel in de oude als de nieuwe wereld had onder nomen. Men had, aldus spreker, terwille de onderhavige feestelijke herdenking zowel een Nederlandse als een Venezo laanse compositie op het programma geplaatst. Met de eerstgenoemde begon Rose- Marie Sader haar optreden. En hiermee kregen we tot ons genoegen weer eens de zelden te beluisteren „Driestemmige polyfone oefeningen" van Gerard Hengeveld gepresenteerd. Alle geïnspi reerd op J. S. Bach, die Hengeveld zo na aan het hart ligt. Jammer, dat de pianiste, die over een uitstekende pianistiek beschikt, voor deze polyfone muziek geen grote affini teit bleek te bezitten. De vijftien oefe ningen werden toen wel wat te veel van het goede. In de Rapsodie Hongroise no. 8 van Liszt, waarin zij haar sterk temperament en zin voor romantiek kon uitleven, vol deed zij veel beter en dit gold ook voor Chopins „Scherzo" op. 39 no. 3. Na de pauze twee Préludes van Debussy uit diens tweede boek. Hier van beviel ons „Feux d'Artifice" het beste; La Puerto del Vino", hoewel heel doorzichtig vertolkt, hadden we ons toch wat subtieler gewenst. Tot slot speelde de pianiste „Neuf Essais" van haar landgenote Nelly Mele- Lara. Probleemloze, pittige, korte stukjes muziek, de piano op het lijf geschreven, waarin Rose-Marie Sader haar grote technische vaardigheid, speciaal haar parelend vlot passagespel demonstreerde. Natuurlük moesten er toegiften worden gegeven om het enthousiast reagerend auditorium tevreden te stellen. J. W. I middendeel, het diep ontroerende ada gio assai, dat van het assisterende orkest minder. Ons inziens miste het in de weer gave de zin voor het delicate, het hyper- verfijnde karakter van deze in haar diep ste wezen zo tragische compositie: eigen schap, die door de speelsheid, die zich erin openbaart, nog wordt geaccentueerd. Waarom na de pauze Tsjaikovsky's Vijfde Symfonie in c klein (op. 64; 1880) gepresenteerd Hoort zo'n werk in feite wel thuis in een Festival De verkla ring ervan werd ons door een adverten tie in het programma gegeven, waarin Phonogram de zes symfonieën plus het pianoconcert van de Russische meester annonceert, gebracht door de Wiener Philharmoniker onder leiding van Lorin Maazel Moest voor deze reclame een Festival concert „gebruikt" worden ZOETERMEER Het industriegebied in Zoetermeer zal waarschijnlijk in september een nieuwe bewoner krijgen met de komst van de n.v. textielhandel sonderneming v-h S. Kahn. De verhui zing van het bedrijf van de Haagse Willemstraat naar de Zoetermeerse Storkstraat werd noodzakelijk door de steeds stijgende parkeerproblemen in de Haagse binnenstad en de te kleine be huizing. r Het bedrijf met circa 30 personeelsle den waarvan een aantal zal meeverhui zen naar Zoetermeer - de gemeente heeft hiertoe alle medewerking toege zegd - krijgt de beschikking over een nieuw pand dat naar een ontwerp van de Rijswijkse architect J. Uijtdehaage wordt gebouwd door bouwonderneming J. Dessing uit Rotterdam. Het pand omvat een parterre met magazijnen en opslagplaatsen en een eerste verdieping ten behoeve van kantoren. Het huidige pand aan de Willemstraat zal, worden verkocht. OP UW VAKANTIEADRES Dat kan, maar dan moeten wij U dringend vragen ons een beetje te helpen 1. Gebruik voor uw opgave UITSLUITEND onderstaande bon, of een BRIEFKAART en stuur deze tenminste TWEE WEKEN tevoren aan ons op. 2. Opgaven per telefoon of via de bezorgers leiden tot mis verstanden en kunnen daarom niet door ons in behandeling worden genomen. 3. Voor het BUITENLAND (behalve België en Luxemburg) worden 40 cent portokosten per dag extra berekend. (Binnen Europa per luchtpost 65 cent per dag). Voor het BINNENLAND wordt per vakantieperiode 1,25 extra berekend. (In beide" gevallen deze portokosten s.v.p. vóór het vertrek overmaken). vakantieperiode VOORUIT aan de bezorger te voldoen. Voor geregelde ontvangst van de krant op uw vakantieadres in het buitenland vooral Zuid-Europa kunnen wij, gezien vroegere ervaringen, tot onze spijt niet instaan. DAGBLAD LEIDSE COURANT Afd. Vakantie-adressen Postbus 9, 's-Gravenhage. Hierlangs afknippen en op briefkaart plakken (20 cent) THUISADRES Naam Adres-: Woonplaats VAKANTIEADRES Adres Plaats Land Voor periode van t/m

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1971 | | pagina 5