gemeenteraad keek
Merenwijktoekomst
Morgenavond blijde mare uit Marekerk
Wensen en realiteit rond nieuwe
woongemeenschap met een groen hart
voor t eerst in
J Zoeterwoude
AL HET RIET VERDWIJNT
VAN DE KAAG ALS WE
ER NU NIETS AAN DOEN
Concert Nederlands Madrigaalkoor in kader Holland Festival
Ül'blNSDAG 15 JUNI 1971
LEIDSE COURANT
PAGINA 3
LEIDEN Voor de 41e maal wordt
i dit jaar het ziekentriduüm gehouden.
1 Voor kt eerst deze keer in de Christus
Dieoaankerk te Zoeterwoude. Technisch
werd hel te moeilijk om zoals andere ja-
gl- ren de .Herensingelkerk te gebruiken. De
tóri-feter dit aan dit triduüm deelnemen
ffliMh/nec uit Leiden, Bollen- en Rijnstreek.
Gin Dgeveer 180 mensen waren vanmor-
oetie aanwezig bij de opening van het tri-
Jtvel m. Zij karen naar Zoeterwoude ge-
:ht door particuliere chauffeurs en de
atiënten door een ambulance van
°s-^Rode Kruis. Bij hun binnenkomst in
gebouw werden zij opgewacht door
jonge mensen, die een paar da-
11 vrij hebben genomen om de zieken
Door hen werden ze naar
plaatsen gebracht, waar zij wachtten
mei e openingswoorden van de voorzitter,
1 heer Stolwijk. Hij leidde de gastheer
deze drie dagen, pastoor J. Schlat-
e organisatie van het triduüm is in
eilij den van de heer J. van Zijp, maar er
tus heel veel vrijwilligers die hun beste
P* itje voorzetten. Een groot gedeelte
hen werkt in de keuken. Alle deel-
n orjners aan het triduüm krijgen een
n 4 idmaaltijd en koffie. Er moet reke-
ht gehouden worden met verschillen-
diëten bij het samenstellen van de
iltijden. De dienst die vanmorgen ge-
ig bJden werd, werd verzorgd door het
Tiari leskoor van de Willibrorduskerk te
v« stgeest.
c ee m twaalf uur vanmiddag kregen de
vv en bezoek van de burgemeester van
terwoude, de heer J. A. Detmers, die
n z' gezeld was van zijn echtgenote. Voor
)k volgende twee dagen staan nog ver-
koj 'idene diensten op het programma,
iraan medewerking verleend zal wor-
door onder meer het bejaarden-
ik (jest van Huize Emmaus, het kinder
vel van de Christus Dienaarkerk en het
er leskoor van de Petruskerk uit Leiden,
is triduüm wordt donderdag beslo-
met een feestelijke H. Mis, gecele-
nsa( rd door mgr. J. Buis, bisschop van
t wpbah, Maleisië.
M
BRIEF AAN MINISTER
v' Scholengemeen
schap St.-Agnes
'erontwaardigd
s| over vonnis
inus Wehrmann
RELDEN Lerarenraad, docenten,
iinistratief en technisch personeel en
ll leerlingenparlement van de scho-
pmecnschap St.-Agnes in Leiden
;n brief aan minister Den
it van Defensie laten weten, dat zij
fmtwaardigd zijn over het vonnis
dpi. aid. Rinus Wehrmann, die
jtordeeld is tot 2 jaar gevangenis-
wegens het weigeren van het
pstbcvcl zijn haren e laten knip
penen, dat ieder individu het
Poet hebben zijneigen haar-
F' te bepalen en dat van insubordi-
°P dat punt niet gesproken mag
Zij hopen, dat alsnog de zeer
Pde onredelijkheid van het von-
1 worden erkend en dat alles zal
1 gedaan om in het vervolg dit
jj uitingen van intelorantie tegen te
Zij verklaren zich solidair met
r Protesten, die tegen het vonnis zijn
"sproken.
Bodegraver
heeft duiven
die met auto 's
thuiskomen
BODEGRAVEN De heer D.
van Rijn te Bodegraven heeft
afgelopen weekend met één van
zijn duiven voor een kleine 10.000
gulden aan prijzen gewonnen,
waaronder een Opel Kadett.
Met 17 duiven nam hij deel
aan een wedvlucht vanaf Orle
ans, een afstand vani 513 kilome
ter. De winnende duif is een na
komeling van een duif waarmee
de heer Van Rijn vorig jaar ook
al een auto heeft gewonnen.
Leidse Chinees
naar gesticht
DEN HAAG - LEIDEN. Overeen
komstig de èis van de officier van justi
tie, twee weken geleden, heeft de recht
bank de 55-jarige Chinese kok H. J. C.
(Hwar Jee Ching) uit Leiden ontslagen
van rechtsvervolging. Tevens beval de
rechtbank plaatsing in een krankzinni
gengesticht voor de tijd van maximaal
één jaar, zulks ingevolge de wettelijke
bepalingen. Het is daarna mogelijk tel
kens zo nodig de termijn te verlengen.
Hij stond veertien dagen geleden te
recht, omdat hij zijn 26-jarige vrouw
met tien messteken om het leven had
gebracht. Verdachte had zijn vrouw op
Formosa volgens plaatselijk gebruik ge
kocht en haar meegebracht naar Neder
land. Hier ging het al spoedig mis met
het huwelijk, omdat zijn vrouw grotere
vrijheden ontdekte. Verdachte verkeerde
in de veronderstelling, dat men bezig was
zijn vrouw van hem af te nemen. Mede
als gevolg van een echtscheidingsproce
dure raakte hij overstuur en op 21 janu
ari van dit jaar begaf hij zich naar Leid-
schendam, waar zijn vrouw als serveer
ster werkte. Toen ze weigerde bij hem
terug te komen, pleegde hij zijn daad en
probeerde daarna zelfmoord te plegen.
Later herhaalde hij deze pogingen nog
enkele malen.
(Van onze raadsverslaggever)
LEIDEN „De Bijlmermeer betekent in mijn ogen het einde van onze
cultuur", verzuchtte waarschuwend raadslid Oosterman van D '66. „Nee,
nee, zo is het in de Merenwijk niét", wimpelde wethouder Kret van Stads
ontwikkeling meteen veel angst af. Het leek een beetje op de kalmerende
mededeling van ene meneer Laird, Amerikaans Defensieminister, dat naar
zijn smaak een eventuele Europese toekomstige oorlog niet met atoom
maar met conventionele wapens uitgevochten zal worden. Want op de infor
matieve avond gisteren in de Burgerzaal van het stadhuis, waar de Leidse
raad zich hoogst geïnteresseerd door de wethouder en ambtenaren-op-hoog-
niveau liet inlichten over Leidens stedebouwkundige hoop in de bange dagen
van voortdurende woningnood de Merenwijk bleek niet ieder raads
lid er even gerust op. De wijk moet 20.000 inwoners krijgen en de heer
Oosterman zag de immense collectie rijdend en stilstaand blik van 10.000
auto's het milieu bij voorbaat reeds vervuilen. „Hou die auto's uit de Meren
wijk", waagde hij te suggereren, maar het gelach van de toelichters was
wat schamper. Trouwens de meeste andere aanwezigen zagen dat rustieke
ideaal ook niet zo erg.
Er zijn gisteravond evenwel vele posi
tieve en verhelderende dingen gezégd
over de noordelijke Leidse stadswijk in
wording. Omalles nog eens extra dui
delijk Ie maken maar da.t lukt met
een dergelijke opéénhoping niet altijd zo
goed was er in de zaal een soort
voorjaarsmarkt ingericht met allerhande
geweldige kaarten, plattegronden, ma
quettes en detailtekeningen. „De dames
en heren moeten straks maar even ko
men langslopen, dan kunnen ze het alle
maal beter zien", -veronderstelde wet
houder Kret, die, evenals de stedebouw
kundige ingenieurs Vos, Post en De
Block van Gemeentewerken, de Meren
wijk al zo goed als in zijn zak schijnt
te hebben zitten.
Ir. Post had enige gerede hoop wat
die auto's betreft. Hij had onlangs,
daartoe door het gemeentebestuur uitge
zonden. een oriëntatiereis naar Zweden
gemaakt. Daar zag hij ongelooflijke si
tuaties. Op straat was geen auto te
vinden, althans geen geparkeerde. Alle
vehikels stonden op stal, prachtig opge
ruimd in garages. „Maar dat kost ont
stellend veel geld. Zoveel geld, dat het
me verbaasde, dat de Zweden er nog
auto's op na kunnen houden", vertelde
de heer Post. In de toekomst zag hij in
de Merenwijik wel meer concentratie van
geparkeerde auto's, „maar zoiets moet
groeien en zolang de mensen nog niet
een stuk willen lopen zie ik het niet ge-
Er is natuurlijk ook gesproken over
parkeergarages in de Merenwijk. Maar
dat is heel mooie toekomstmuziek. De
heer Kret vertelde, dat Leiden in theo
rie toch al pioniert, cm dit stuk; nor
maal voor een stad beneden de 200.000
inwoners in ons land is één parkeer
garage. „De Leidse rand heeft een paar
jaar geleden in één slag maar liefst 7
van die garages gepland". Bij bespre
kingen- over de opbouw van het tweede
compartiment van de Merenwijk zal. met
de belegger de kwestie parkeergarage
ivorden aangeroerd. De heer Vos -wist
nog niet of die voorziening eruit zou
komen.
Alles is even de revue gepasseerd: een
gloednieuwe moderne woonwijk met in
een groen hart een authentieke boerde
rij met boomgaard en vee, waterpartijen
en een begroeide Oegstgeestse
vuilnishoop, die glooiend in het Meren-
wijkse landschap wordt opgenomen. De
wijk wordt verdeeld in drie afdelingen
die elk een scholengemeenschap krij
gen. In de noordoosthoek bij de Zijl
komt een goede verbinding (waarschijn
lijk alleen voor het langzame verkeer,
het snelverkeer zal om het noordweste
lijk wijkdeel beter uit de wielen kunnen
komen) met de Kaag. In deze buurt wil
Warmond een centrum voor woonsche
pen aanleggen.
Naar aanleiding van wagen over
tunneltjes (door mevrouw Kerling) wees
de heer De Block op tal van punten
ongelijkvloerse kruisingen voor fietsers
en voetgangers aan. De kosten daarvan
zijn niet mis: zes. ton per tunneltje.
Wethouder Duyverman zei later, toen de
scholenbouw ter sprake kwam, dat een
gemeente niet failliet kan gaan, „maar
zij heeft vaak geen geld om brood te
kopën". Het onderwijs voelt dat aan de
lijve. Pas eind 1972 zal de eerste school
in het eerste compartiment van de Me
renwijk klaar zijn. Het is een ambtelijk
heen en weer gespeel dat enorm veel
tijd kost. Voorlopig zal voor de school
gaande jeugd in Leiden-Noord een oplos
sing gevonden moeten worden, want
Ir. Vos zei, dat gestreefd wordt naar
meer laagbouw in de wijk. Hij hoopt
boven het gestelde minimumlimiet van
40 pet. uit te komen. Dienstencentra zag
hij eerder komen dan bejaardencentra.
„We proberen de bejaarden meer naar
de binnenstad te krijgen". In de Meren
wijk komen vijf invalidenwoningen; in
heel Leiden zijn er 26 van deze wonin
gen nodig. Met de volktuinen tussen
Noord en Merenwijk zal zuinig worden
■omgesprongen.„We zullen er zoveel
mogelijk van sparen", beloofde wethou
der Kret; „hierover gaan we dezer da
gen praten. De (verlengde) Marnixstraat
xvordt al een stuk naar het westen
omgebogen".
De heer Kret had goede verwachtingen
van de aan te leggen NS-halle. Hij ver
wees daarbij naar het drukke gebruik
dat van de halte bij Voorschoten wordt
gemaakt; „boven verwachting zelfs". Als
er ooit sprake zou zijn van een nieuwe
railverbinding in de één of andere vorm
(een tram is al eens genoemd), dan heeft
de wethouder sterk de indruk dat de
Merenwijk hierin mee kan spelen. „Maar
eerst moeten we wachten op indicaties
uit de komende verkeers- en vervoers-
prognoses".
De heer Kuyper van het D.'66-part-
van de PAK-fractie (zijn aandeel in de
discussies kan node gemist worden) had
met afschuw een tekening van een
brugontwerp gezien, met allemaal spijl
tjes rechttoe rechtaan. „Laat alstublieft",
smeekte hij de wethouder, „met die an-
derhalfprocentregeling de kunstenaars
op brugleuningen los om te voorkomen
dat er van die ontzettend fantasieloze
gevallen worden geconstrueerd". Wet
houder Kret vond het een mooie ge
dachte, „maar", zo zei hij, „gemeen
schapsvoorzieningen gaan vóór". De
heer Kuypers betreurde het, dat een
te grote oppervlakte was gereserveerd
voor drie-zuilen-scholen. „Waarom niet
één school? Dan zou je b.v. meer park
kunnen maken".
Het is lang niet helemaal rond met de
Merenwijk, maar aan de realisatie ervan
wordt op alle niveaus van gemeentelijke
planning tot en met werk- en stuurgroe
pen de grootst mogelijke zorg besteed.
Al doende leert men en de fouten die bij
stadsuitbreidingen in het verleden zijn
gemaakt zitllen, ondanks de vooral fi
nanciële hindernissen die genomen moe
ten worden naar wij mogen aannemen
niet worden herhaald.
Van Asselt, de vlet voor de beschoeiing, zijn personeelsleden, wadend en plantend in het kunstmatig rietmoeras.
Steigerbouwer Van Asselt pioniert langs Keveroever
DE KAAG De oevers van de Ka
gerplassen verpauperen en degene
reren in een tempo, dat evenredig is
met de groei van het watertoerisme.
„Wat er in tien a vijftien jaar hier
is verprutst en vernield is meer dan
erg. Daar", wijst steiger- en haven
bouwer Jaap van Asselt met een wijd
gebaar in zijn woonkamer die uitziet
over de plas, „daar stond een jaar of
wat terug een prachtige kraag van
meer dan tien meter breed". De land
tong tegenover het Kaageiland waar
Van Asselt op wijst, eens bekleed met
een brede beschermende rietgordel,
Ls nu een trieste armtierige strook
land, die tegen de golfslag wordt
beschermd door een kade van puin.
„Zo gaan alle oeveers van de Kager-
plassen en alle oude plassen er uit
zien als we er niet sin el iets aan gaan
doen. I'k zal het je direct eens laten
zien. Vroeger waren alle eilanden en
oevers hier bedekt met wuivend riet,
Kilometers pulnkaden zijn er voor in
de plaats gekomen en staat er ergens
nog flink wat riet dan zitten er al de
brede gaten in, die het begin van het
eind worden. Want krijgt eenmaal de
golfslag vrij spel, tussen en achter
het riet, dan gaat op den duur de
hele boel eraan".
De schuldigen voor dit verval en
stukje milieubederf zijin volgens Van
Asselt de watersporters. „Niet be
wust natuurlijk, want zij realiseren
het zich niet direct. Maar één van de
oorzaken van de ellende is wel, dat
het riet zich niet meer opricht als er
langdurig met boten op gelegen is".
Behalve de rietzeilers en de eige
naars van jachten, die voor anker
gaan in het riet, noemt Van Asselt
ook de toename van het aantal va
rende schepen als oorzaak. Meer
golfslag (speedboten!) en meer be
weging onder water. Dat laatste is
eigenlijk nog erger als meer golf
slag". „Als de grond onder het riet
wegspoelt en het te diep wordt kun
nen de planten ndet meer boven water
komen. Wordt het dieper dan een
halve meter dan haalt een stengel de
oppervlakte niet meer".
Het afkalven van de grond onder
water en daardoor het verdwijnen
van de kragen is vooral duidelijk bij
de doorgangen, die de ene plas met
de ander verbinden.
.Jaap van Asselt, één van de echte
Kagèrs, die weliswaar graag een
goed stuk brood uit de watersport
halen, maar niettemin hun ogen wijd
open houden voor het prachtig stuk
natuur waarin zij wonen „als de
natuur hier de vernieling in gaat is
dat ook een verlies voor de recratie"
De Kagerplasscn worden op
meer punten bedreigd. De
Werkgroep Milieubeheer van
de Leidse Universiteit liet on
langs weten, dat men zich nog
steeds zorgen maakt, dat er
toch een elektriciteitscentrale
gebouwd zal worden. Een
groep van 25 biologen is nu
aan het inventariseren op de
plassen wat er nog is aan
dieren en planten. Bovendien
zullen de recreanten eind juni,
juli en augustus op zondagen
geënquêteerd worden.
heeft het jaren met lede ogen
aangezien. „Een jaar of drie terug
ben ik tot actie over gegaan. Ik ben
alles over riet gaan bestuderen wat ik
te pakken kon krijgen, ben gaan zoe
ken naar oplossingen binnen mijn
eigen vakgebied en ben gaan praten
met allerlei instanties".
Van Asselt heeft een mooie theorie
ontwikkeld om de oevers in hun
oorspronkelijke staat te herstellen en
definitief voor bederf té bewaren.
„Probeer het maar eens uit", zo luid
de populair gesteld de brief, die hij
begin dit jaar kreeg van de Domei-
Ik wil laten zien,
dat we de
rietkragen
kunnen redden
nen. Met zijn personeel heeft steiger
bouwer Jaap van Asselt zich nu drie
weken geleden in de Kever in het
experiment gestort.
Over een breedte van zeventig meter
maakte hij op een afstand van tien
tot twaalf meter van de afgekalfde
oever een beschoeiing. Daarachter
maakte hij vervolgens een moeras
met grond, die hij met een dragline
uit de plas haalde. Aan de kant van
het meer stortte hij tegen de be
schoeiing ook de nodige kleigrond,
geleidelijk vah enkele decimeters on
der water aflopend. „De grond aan
de kant van het meer zal natuurlijk
in de jaren bijgehouden moeten wor
den, maar aan het moeras achter de
beschoeiing tot aan het vaste land
heb je in de toekomst geen omkijken
LEIDEN. Op drie dagen na precies vier jaar
geleden schreef een Haagse collega, dat van de
Leidse Mare een blijde mare uitgegaan was
tijdens een opmerkelijk concert in het kader van
het Holland Festival. Nu morgenavond binnen
datzelfde kader door hetzelfde Nederlandse
Madrigaalkoor naar alle waarschijnlijkheid een
nieuwe blijde muzikale mare vanuit de Marekerk
tal uitgaan, kan het nut hebben u daarover nog
Iets nader te informeren.
Ongeveer drie weken geleden heb ik in deze
kolommen al gezegd, dat het altijd een extra
ervaring is, wanneer een muzikaal jubeljaar
bijzondere aandacht kan schenken aan werken
van componisten, die niet bepaald iedere dag op
concertprogramma's prijken. Wanneer 1971 zo'n
bijzonder jaar is voor Josquin des Prez (overleden
in 1521), Jan Pieterszoon Sweelinck (hij stierf in
1621) en Alphons Diepenbrock (hij overleed vijftig
jaar geleden), ligt de extra-aantrekkelijkheid van
een herdenklngsconcer-t er meer dan duimen dik
bovenop, te meer, omdat juist Sweelinck en
Diepenbrock voor de Nederlandse muziek-
benadering zo'n belangrijke rol hebben gespeeld
Er is een periode in de Nederlandse muziek
geschiedenis geweest, waarvan men smalend zei.
dat onze muze genoegen nam met de afdankertjes
van de buitenlandse muziekbenadering. In Neder
land gebeurde alles immers minstens vijftig jaar
later! Die periode lag niét vóór de reformatie,
want toen waren „de Nederlanden" lange tijd
toonaangevend in de toenmalige culturele wereld.
Dat Nederland werd zó ruim gemeten, dat zelfs
Noord-Frankrijk erbij betrokken moest worden.
Mensen als Josquin des Prez, Adriaen Willaert.
Cypriaen de Rore of Lassus waren veelgeprezen
coryfeeën. Hun muziekbenadering was nieuw vooi
hun tijd en de scholen, die zij leidden, brachten
nieuwe kernen van muziektraditie met zich mee.
zó groot, dat heel Europa veel geld wilde uit
geven om musici uit die centra aan te trekken-
Des Prez was zonder enige twijfel lange tijd vooi
de kerkmuziek wat in latere jaren Perosi vooi
sommigen van u kan hebben betekend. Hel
Madrigaalkoor zingt van deze Zuidnederlandei
twee werken, namelijk „Ave Christe immolate"
voor vierstemmig gemengd koor en „Recordare
Virgo Mater" voor dubbel vrouwenkoor-
De muzikale gewoonten van de voor-reformato
rische tijd gingen met de beeldenstorm gedeeltelijk
verloren. Muziek was niet langer hoofdvak op de
lagere scholen, maar de goegemeente kon niet
zonder muziek. Vandaar dat dagelijks orgel
bespelingen in de stadskei-ken tijdens wandelinge
tjes tot de gewoonten van de late zestiende en
zeventiende eeuw behoorden. Mensen als
Sweelinck in Amsterdam en Schuyt in Leiden
waren in hun tijd mensen van grote faam, die
eigen leerlingen kregen en vooral bij Sweelinck
om wier gunsten men toch wel dong- De vocale
en orgelwerken van zijn hand waren veel benutte-
uitgaven. Uil de bij Frans van Rafelinghen in
Leiden van de persen gekomen Rimes Francoises
1 Italiennes" (1612) wordt de „Rosette" gezongen,
zonder latere apocriefe toevoegingen in de ori
ginele zetting alleen op deze manier mogelijk
door het Madrigaalkoor (de première was in 1967)
voorafgegaan door het orgelwerk „Ballette del
Granduce", door Albert de Klerk op het uit de
Pieterskerk afkomstige kleine orgel te spelen.
Deze organist zal ook spelen van de „Belgische
Sweelinck", Abraham van de Kerckhoven, een
fantasie op de vijfde kerktoon en later een thema
met variaties van Hendrik Andriessen. De aan
wezigheid van deze laatstgenoemde componist
zal u mogelijk verbazen. Maar zo vreemd is zijn
aanwezigheid toch niet. Alphons Diepenbrock is
namelijk, na ongeveer driehonderd jaar voor
Nederland geweest wat Sweelinck in zijn eigen
tijd was: een vernieuwer en verfijner. Diepen
brock op dit concert vertegenwoordigd met
vier liederen voor sopraan en orgel (soliste Elly
Ameling), Stabat Mater (voor vierstemmig koor)
en het paaslied „Christus is opgestanden"
benutte voor die laatste compositie het „Alleluja"
uit de paasmis, een voorbeeld door zijn leerling
Hendrik Andriessen gevolgd irt zijn passiespel „de
veertien stonden" (hopelijk zal deze voor het
Leidse Alma Materkoor geschreven compositie
ooit nog eens tot een uitgave komen, aangezien
naar het inzicht van verschillenden dit werk te
belangrijk is om in een kluis bewaard te blijven
voor een archief)- Wanneer u dan nog weet, dat
zowel Albert de Klerk als dirigent Herman
Strategier leerlingen van Andriessen zijn ge
weest, kunt u waarschijnlijk vermoeden, dat de
leraar-leerlingverhoudingen in dit herdenkings
concert van zo muziekhistorisch belangrijke leer
meesters een dimensie aan de blijde mare zal toe
voegen, die u toch maar niet moet missen, morgen
avond in de Marekerk. Misschien leert u er wel
uit, dat onbekende muziek niet per definitie on
bemind hoeft te blijven. JAN DOOVE
Het aanleggen van de beschoeiing
was voor Van Asselt een stukje da
gelijks werk. Het beplanten en in-
avontuur apart. Bij de Heidemaat
schappij kocht hij de plantjes
„veertig cent per stuk" die hij
met zijn steigerbouwers op afstand
jes van ongeveer een meter in de
bodem drukte. Als een Javaanse
rijstboer was Van Asselt aan het
werk op zijn sawahtje in de Kever.
„Als de planten aanslaan moeten ze
zich volgend jaar vermenigvuldigd
hebben tot een normaal rietbos. Op
een aparte strook experimenteer ik
ook met rietzaad. De aardigheid van
mijn oplossing is, dat de rietkraag,
die ik aanleg niet meer kapot geva
ren ban worden. De schepen lopen
vast op de slaapdijk, die ik aan de
kant van het meer tegen de schoei
ing heb gelegd of zij botsen op de
schoei'ing zelf, die om de rietkraag
is gelegd. Benieuwd zijn we of het
riet zich onder de beschoeiing gaat
voortzetten naar de strook, die we
ondiep gemaakt hebben. Je krijgt dan
een wat grilliger en natuurlijker af
tekening".
Voor Van Asselt staat het vast, dat
zijn oplossing de enige goede is voor
het behoud en het herstel van de
rietkragen. Naast de belangrijke func
tie van het riet in het totale biolo
gisch milieu (watervogels broeden
erin, insecten houden er zich in op)
is elk initiatief tot herstel en behoud
van de wuivende stoffering van de
plassenoevers toe te juichen uit land
schappelijk oogpunt. Verdwijnt het
riet, dat tevens door de breking
van de golfslag als overbeschermlng
dienst doet, dan komen er foeilelijke
kaden van puin voor in de plaats zo
heeft de praktijk inmiddels wel uit
gewezen. Op de Kagerplassen is ook
de Unie van Watersporttoeristen ac
tief op dit gebied, maar de oplossing
die de Unie aan de hand doet is toch
niet effectief. De Unie heeft de riet
kragen op sommige plaatsen omge
ven met een prikkeldraadafrastering.
Zeilers en andere botenbezitters be
denken zich dus wel, beducht als zij
zijn voor venijnige krassen op de
Jak, maar het euvel van de afkaveling
onder- water is daarmee niet bestre
den. Wat dan ook duidelijk te zien
is: Op vele plaatsen staat er een
prikkeldraadafrastering om een stuk
water. Daar heeft eens een kraag
gestaan.
De instanties waar Jaap van Asselt
contact mee heeft gehad (Rijnland,
de Domeinen, de Heidemaatschappij
en de provincie Zuid-Holland) zien
voorlopig belangstellend toe hoe de
tot mileuhersteller omgeturnde stei
gerbouwer het er af brengt op zijn
proefsawah in de Kever. „Dit 'stuk
(de 70 meter) heeft me de afgelopen
tijd zevenduizend gulden gekost. Uit
mijn eigen zak. Daar kan ik natuur
lijk niet mee door blijven gaan. Kijk
eens, ik wil aantonen, dat we iets
aan deze zaak kunnen doen. Doen we
niks, dan is er over een paar jaar
op de hele Kaag gegarandeerd geen
rietstengel meer te zien. Om nieuwe
kunstmatige meren van de zandzui-
gerij geschikt te maken voor recrea
tie worden kapitalen uitgegeven,
maar ondertussen gaat het milieu
van de oude plassen kapot. Stel een
tienjarenplan op, trek daar vijftig
tot zestigduizend gulden per jaar
voor uit en je redt de Kagerplassen.
Heel veel afzonderlijke mensen en in
stanties zijn het hartgrondig met Van
Asselt eens, maar in feite staan men
sen als Van Asselt alleen zolang een
gebied als de Kagerplassen niet wordt
aangepakt door een „instantie" of
„lichaam* waarin alle belangen ge
ïntegreerd zijn. Een recreatieschap
voor de Kagerplassen bijvoorbeeld.
De gemeentebesturen van Warmond
en Alkemade ontmoetten elkaar on
langs halverwege op neutrale grond
van de Kaagsociëteit. Een voorzich
tige kennismaking wederzijds met op
de achtergrond het recreatiebelang,
dat men gemeenschappelijk heeft.
Misschien dat daar wat uit gaat
groeien
