BRAND
WORDT
EEN
UITERST
DURE
ZAAK
Een Rotterdammer
en zijn strijd tegen
't confectie interieur
secretaresse
Schadebedragen voor verzekeringen
steeds groter door concentratie waarden
WIM WILSON: KUNST MOET
EEN PLAATS KRIJGEN BINNEN
TOTALITEIT VAN HET WONEN
BETONTIMMERLIEDEN
OPPERLIEDEN
STEIGERMAKERS
TIMMERLIEDEN
een goede
hulp in de huishouding
BENT U AKTIEF?
buitendienstmedewerker
Hotel-Restaurant,T 0 0 R"
MEISJES
GROEPSLEIDER
Plaats eens een telefoontje
PERSONEEL GEVRAAGD
ACCURATE TYPISTE
LERAAR BOUWKUNDE
vakbekwame
TIMMERLIEDEN
ADMINISTRATIEF
MEDEWERKSTER
administratieve kracht
LEIDSE COURANT
ROTTERDAM „Werkelijk waar.
het is eigenlijk verschrikkelijk triest
als je er eens goed over nadenkt.
Zodra ergens mensen een huis betrek
ken, dan moet dat ook op stel en
sprong ingericht worden. Dagelijks
maak je het mee. Vrienden en kennis
sen moeten dan met enorme dressoirs,
bankstellen en fonkelnieuwe eethoe-
ken overbluft worden, zo lijkt het wel.
„Wij zullen zc wel eens laten zien wat
wij gepresteerd hebben" wordt er
kennelijk massaal geredeneerd. Weke-
lijk dom. heel erg dom wanneer je
het mij vraagt. En zo jammer ook. Dit
soort krampachtige en verkrampte ge
doe leidt er namelijk ook nog eens toe
dat al na een jaar of twee verveling
optreedt. De mooie meubeltjes beval
len ineens niet langer meer, en dan
moet er uiteraard weer iets nieuws
komen. Nee, daar heb ik toch ernstig
bezwaar tegen, tegen die compleet in
gerichte interieurs. Gemakkelijk is
het wel natuurlijk en ook wel te
begrijpen tot op zekere hoogte. Men
sen willen zich veilig voelen, dat zal
het zijn in de meeste gevallen. Het is
de voornaamste drijfveer ongetwijfeld.
En bovendien vermijd je het geloop
naar een hele serie winkels. Maar van
de andere kant. het is zo ontzettend
gemakzuchtig. Als het goed is, zou je
eerst een half jaar of daaromtrent een
woning moeten bewonen, slechts om
ringd met het hoogst noodzakelijke
aan huisraad. Zo leer je een ruimte
pas echt beleven. Vanuit een duidelij
ke situatie kun je daarna eens op je
gemak gaan denken over inrichting
e.d."
Wim Wilson (40) uit Rotterdam schudt
wat mistroostig het wakkere hoofd Er
zijn weinig dingen in deze wereld die
de joviale reus zo verfoeit als het
zogenaamde „onpersoonlijke wonen"
De man die acht jaar geleden ziin
bestaan als zelfstandig meubelontwer
per begon, kan af en toe nauwelijks
de neiging bedwingen om zomaar de
straat op te lopen en er ziin uitge
sproken ideeën over het wonen
gaan verkondigen. Niettemin blijft
ook hij zeer duidelijk een realist, zo
als het een Maasstedeling betaamt
„Ik realiseer me terdege dat er moed
voor nodig is om het bii de inrichting
vanje huis anders te doen dan an
ders. Wilde men maar vast eens wat
meer bij een specialist om raad gaan
Als je geopereerd moet worden doe ie
dat toch zeker ook. O. denk niet dat ik
de consument van alles de schuld wil
geven. De heren woninginrichters
gaan ook heus niet allemaal vrij uit
Zolang 'er meubelzaken zijn' waar ië
behalve- een pronkkast ook schilderij
en van het bijpassende formaat kunt
kopen zit je toch wel heel erg fout
Niettemin kan ik er begrip voor heb
ben dat een zakenman ;.:ch niet dire*
intensief zal gaan bezig houden met
de uiterst progressieve dingen op
woongebied.
Tenslotte moet iedereen zijn living
hebben, en wanneer je assortiment
louter uit meubels van de toekomst
bestaat dan hoef je zeker voorlopig
niet te rekenen op al te uitgebreide
omzetten. Wie daaraan begint moet er
in financieel opzicht zeker wel iets
voor over hebben. Hij zal heel wat
tegenslagen te verduren krijgen, en
over een behoorlijk financieel uithou
dingsvermogen dienen te beschik-
Wim Wilson, sprekend als meubelont
werper. is van oordeel dat de eerste
stoot tot een vernieuwde wooncul-
tuur gegeven moet worden door de
fabrikanten. „Veel te veel nog" zo
betoogt de Rotterdammer „houdt i .en
zich aan datgene wat 't buitenland doet.
Men achtervolgt gewoon een bepaalde
lijn. Lange tijd bijvoorbeeld was ie
dereen enorm ondersteboven van de
zogenaamde Scandinavische lijn. Je
werd doodgegooid met stoeltjes, kast
jes en tafeltjes van die soort. Geen
greintje fantasie kwam eraan te pas.
Alles werd botweg overgenomen. Het
is natuurlijk verreweg de gemakke
lijkste methode, de kans dat iemand
zich een buil valt op die manier lijkt
tamelijk gering. Maar een toonaange
vende natie op interieurgebied wordt
je zodoende natuurlijk nooit, als ik
toch naga dat 25 procent van onze
meubelverkopen nog altijd betrekking
heeft op import-spul. Zoiets moest niet
mogelijk zijn. Besefte de industrie
maar vast eens dat het voortgaan op
deze weg haar positie alsmaar meer
verzwakt.
Voorlopig bestaat naar mijn idee niet
veel kans op een ommekeer, eerlijk
gezegd. Men blijft maar halsstarrig
doorhobbelen zoals men het altijd
heeft gedaan. Het betekent dan dat de
fabrikant zelf niet zelden op een rus
tige zondagavond wat ontwerpjes te
kent op de achterkant van een siga-
rendoosje of zoiets. Dat worden dan
onze meubel* voor de eerstkomende
jaren. In plaats dat men nou langza
merhand eens gaat rondkijken wat er
aan ontwerpen zoal te koop geboden
wordt. Het is gewoon te dol alle-
Volgens mij zijn er ook nog veel te
veel fabrikantjes werkzaam in Neder
land Alles bijeen geloof ik wel zo'n
550 De meesten zijn te klein om zich
een eigen ontwerper te kunnen per
mitteren. Anderen echter ei. dat
vind ik nog wel het meest kwalijke
van de hele zaak zijn gewoon niet
bereid een ontwerper ziin ei°.en
zicht te laten tonen. Ze geven de man'
geen kansen zich te ontnlooien Hooe
tijd dat daaraan eens voorgoed iets
gedaan wordt De zaak moet in beroe
ring komen. Wat koop ik ervoor als
men constant de hèersende wansmaak
in stand blijft houden?"
BAARN „Brand in textielfabriek
in Tilburg." „Brand in sigarcnopslagplaats in
Eindhoven", „Brand in pension voor gastarbei
ders in Amsterdam". Het zijn zo maar een paar
gebeurtenissen van de laatste tijd. We hebben
daarnaast tweemaal een brand in een psychiatri
sche inrichting gehad en eveneens tot tweemaal
toe is een televisiestudio (VPRO) en NOS) in
vlammen opgegaan. Gelukkig voor de betrokke
nen, waren zij allen verzekerd.
Over, het aantal branden en welke gelden daar
mee gemoeid zijn, weet dr. E. C. Wessels, direc
teur van de Stichting Technisch Bureau voor
Brandschadepreventie in Baarn veel te vertellen.
„Het aantal branden per jaar neemt niet zozeer
toe als wel de schade door de branden veroor
zaakt. Het is natuurlijk wel zo, dat cr per jaar
een toename is, maar die is relatief niet
De oorzaak van het groter worden van de schade
is volgens ar. Wessels een gevolg van wat hij
noemt de schaalvergroting yan de bedrijven.
„Architecten hebben door de tegenwoordige
bouwmethoden de mogelijkheid een fabriekshal
uit één stuk te maken. Ontstaat in zon hal
brand, dan is er geen muur, die uitbreiding
voorkomt. Dat was nog wel het geval toen de
dakconstructie op steunmuren gebouwd moest
worden".
Een tweede oorzaak van het vaak zeer hoog
oplopen van de schadebedragen is de concentra
tie van grote waarden op een kleine oppervlakte.
Dr. Wessels: „Als er een paar computers of
andere zeer waardevolle, meest kleine apparaten
door brand verwoest worden, is het schadebedrag
Kunststoffen
Als derde ooi-zaak ziet de heer Wessels het feit,
dat in de bouw veel kunststoffen worden ver
werkt. Niet alleen kunnen zij zeer brandbaar
zijn, ook al smelt de kunststofwand alleen maar,
dan is de schade al aanzienlijk. „De kunststof
PVC (een stof waarvan zowel afvoerbuizen als
plezierboten gemaakt worden) is in het buiten
land berucht. Vooral uit Duitsland en de Ver
enigde Staten komen alarmerende berichten over
deze stof. Niet dat hij zeer brandbaar zou
zijn, integendeel. Maar als de stof erg verhit
wordt gaat hij zoutzuurdamp afgeven. Deze
beschadigt allerlei elektronische apoaraten aan
de binnenzijde zodanig dat zij onbruikbaar of
vrijwel onbruikbaar worden. In Nederland heb
ben we er nog niets van gehoord. In Duitsland is
echter pas nog een geval geweest van een
toonkamer waar televisietoestellen en koelkasten
stonden De apparaten waren door de brand niet
beschadigd, maar wel was er zoutzuurdamp vrij
gekomen ook van zo'n PVC-wand. Ze doen het
nog wel, maar je kunt je klanten absoluut niet
garanderen dat ze over een jaar nog goed zijn",
aldus dr. Wessels. Op muren en andere bouwma
terialen hebben de zoutzuurdampen schijnbaar
geen uitwerking, maar ze kunnen wel gaan
leiden tot corrosie. Als echter in een bedrijf een
sproeiblusinstallatie „sprinkler" genaamd, is
aangebracht, is er geen enkel probleem. Dan
wordt bij een brand de zoutzuur onmiddellijk
vermengd met water, zodat er geen schade meer
door kan ontstaan.
In de kiem
„in een bedrijf, waar veel mensen rondlopen is
het gevaar voor een uitgebreide brand lang niet
zo groot als in een ruimte waar de hele dag
geen mens komt", zegt dr. Wessels. „Biji het
uitbreken van een brand in een ruimte waar
veel mensen rondlopen wordt veel eerder alarm
geslagen en zijn er ook meer mensen aanwezig
om de brand in de kiem te smoren. Dat is in een
weinig betreden ruimte niet zo".
„Buiten de directe schade door brand veroor
zaakt is er dan nog de schade, die het gevolg is
van een brand. Veel bedrijven hebben een geïn
tegreerde produktie. Dit houdt in dat een be
paald onderdeel van het totaalprodukt tijdelijk
niet gemaakt kan worden. Daardoor stagneert de
gehele produktie, wat tot enorn
kan oplopen", aldus dr. Wessels.
Premies
„Het is niet mogelijk de premies steeds
verhogen", zegt dr. Wessels „hoewel dat
kader van de inflatie wel zou moeten. In
eerste plaats zou het voor de verzekerde i
geen doen meer zijn, maar bovendien is
politiek niet verkoopbaar. Om die reden moet
naar een andere uitweg gezocht worden. In
eerste plaats is daarvoor het Techisch Burej3
voor Brandschadepreventie opgericht".
Van daaruit wordt bestudeerd wat
kan worden om de mogelijkheden van brand
beperken. Daartoe zijn door het bureau,
aard met de nodige informatie en techniafe g
hulpmiddelen van buitenaf, al een aantal adv I
zen tot stand gekomen. Vooraf propageren
afdoende snelle brandblussing, zodat de schij vlui
klein kan blijven. Dat kan in d
speciale sprinklerinstallaties. Deze kosten dier
bedrijf, dat tot deze beveiliging overgaat wel zijn
hoop geld, maar de verliespost van de install:} w
zal niet opwegen tegen die bij een fikse brand.
Als er een afdoende brandbeveiliging
de verzekeraars in veel gevallen de premie vafiegi
gen. Deze korting kan zo'n 45 pet. gaan bed
gen, wat de aanschaf van de beveiliging er i chu
een paar jaar uithaalt. Tenslotte is voorkortst
beter dan blussen.
ANK VAN DUGTEI
„Ik
men Wim Wilson in de wandeling
noemt tot nu toe een mooi succesje
geboekt Het betrof zijn initiatief om
te trach' 1 de moderne kunst via zijn
meubelzaak dichter bij de gewone
man te brengen „Kunst kijken in een
museum is ei«enliii> fout" oo*-Jeelt
Wilson. „Die kunsttempels zijn name
lijk in de regel veel te steriel Kunst
dien je in z'n normale proporties te
zien. Een mens zal zich moeten reali
seren dat ze gewoon tussen zijn meu
beltjes thuis hoort".
Een jaar of wat gelede startte Wim
Wilson dparom met het organiseren
van kunstexposities Hij maake er
een syst :m van, waarbij iedere
maand een artiest aan bod kwam
„Inmiddels" zo vertelt Wilson met
zichtbaai enthousias'e „hebben collt-
ga-meubelverkopers ook wel ingezien
dat mijn idee zo gel: nog niet was. c
iets wat zo voor de hand ligt als maar
zijn kan. Iedereen had het in praktijk
kunnen brengen Kunst behoort bij -"'c
totaliteit var het wonen en als dat
door welke stomme samenloop van
omstandigheden niet zo blijkt in de
praktijk dan moet je proberen er iets
aan te gaan doen. Ik moet overigens
zeggen dat de kunstenaars net zo goed i
schuld treft. Ze hebben door h.n hele
opstelling ertoe bijgedragen dat de
afstand tussen kunst en publiek altijd I
te groot bleef"
De meest uiteenlopende reacties heeft
Wilson al gehad op zijn tentoonstel- ->
lingsplan. „Ik heb heus wel de nodige
bezoekers gehad die er geen 'piet aan
vonden hoor Merkwaardig is alleen
dat ze het dan meestal niet onder
woorden kunnen brengen. Wanneer
ze zijn sportief genoeg om het toe te
geven ook Meermalen al kreeg ik te
horen; dit is de weg om iets bij te dra
gen tot 'n werkelijke verhoging van de
interesse voor kunst. Peisoonlijk ben
ik uiteraard bijzonder in mijn nopjes
met al die bijval. Maar tegelijk
moet ik goed mijn best doen om niet
in lachen uit te barsten. Want als je
het toch goed bekijkt, dan is mijn idee
iemand iets doordacht niet mooi vindt,
dan heb ik daar vrede mee. Zo blijft
het een beetje onbevredigend. Maar
ja, wat wil je? De mensen zijn daar
nooit in opgevoed. Een geriis «aan
zelfvertrouwen lijkt me. We zijn in
Nederland nog zo ontzettend weinig
gewend" aldus Wilson, die onlangs tij
dens een tenoonstelling in de Rotter
damse Ahoyhallen voor flink wat op
schudding zorgde door de vloer van
zijn meubelstand te laten bespuiten
met een laag schuimrubber.
„Het was bedoeld om de oplettend
heid n het publiek te vergroten.
Niets meer en niets minder. Nou ja je
had de mensen eens moeten zien kij
ken als ze die zacht verende bodem
Hij
kruipen over onze schuimzachte vl^ &a
Volwassenen wilden meestal wel
waartoi al „die gekkigheid" diend 33
Nou, als ze dat maar vast vroege
waren wij ver genoeg. En konden v
een praatje ever onze ideeBn begi$ c°n
nen. Ons gaat het zoals gezegd voo