GREENFIELD and COOK:
Van boerenstoel op
directiezefel in grootbedrijf
met „The End" begon
merkwaardige loopbaan
ROLLING STONES
ELTON JOHN
SHIRLEY BASSEY
DAVE en CASS
abriek
eibergen holland
ZATERDAG 5 JUNI 1971
Rink Groeneveld en Peter
Kok, tezamen opererend als
het naarstig nationale en in
ternationale roem najagende
duo Greenfield and Cook, vor
men beslist een uniek zang-
paar in de popwereld. Uniek,
omdat deze Haagse jongelui in
de anderhalf jaar dat zij sa
menwerken nog nooit oog in
oog hebben gestaan met pu
bliek in een zaal en deson
danks toch al twee hits heb
ben weten te scoren.
Een nogal ongebruikelijke
werkwijze, dachten wij; in on
ze vaderlandse amusements
wereld is het doorgaans toch
zo, dat er pas een plaat van
een solist of groep gemaakt
wordt, nadat men eerst een
zekere bekendheid heeft ver
worven bij het publiek. Die
bekendheid moet dan worden
vergaard via de slopende
„schnabbeltoer". die loopt van
de ene feestzaal naar de ande
re, waar feestende bloemen-
venters hun verkoopprodukt
de hele avond buiten zetten en
gemoedelijke huismoeders
wensen in te naken op dei
nende deunen.
Greenfield and Cook zien dat
avond-in, avond-uit optreden
echter niet zo zitten. Zij zou
den, nu zij hun steentjes (in de
vorm van de twee redelijk
succesvolle hits „The endon
,.A day begins") aan de vader
landse hitlava hebben bijge
dragen, makkelijk in allerlei
clubs en zalen het rendement
kunnen oogsten van hun vinyl-
inspanningen, maar dat ver
tikken zij gewoon. Ondanks
hun leeftijd (21 en 22 jaar)
hebben zowel Peter Kok als
Rink Groeneveld al een jaren
lange loopbaan als musicus
achter de slanke rug. Peter
Kok stond zelfs al op zijn ne
gende jaar op het podium om
met zijn gitaar de gehoorgan
gen van de aanwezigen te
„Nee", verklaren de welig,
doch verzorgd in het haar zit
tende jongelui, „voor ons
hoeft de schnabbeltoer niet.
Enerzijds omdat wij dan weer
een backing-groep aan ons
moeten binden en anderzijds
omdat de muziek die wij nu
maken gewoon niet past in
het kader van dat soort avon-
Grecnfield and Cook vertegen
woordigen in de pop namelijk
de zogenaamde „melodische
tak", waarbij de intentie van
de tekst zeker niet ton onder
mag gaan in een orgie van
geluid. Dit in tegenstelling tot
de heavy-muziek, waarin de
tekst doorgaans alleen dient
om de nimmer aflatende ge
luidsgolven tot nog meer deci
bels op te drijven. Greenfield
and Cook hebben overigens
niets tegen heavy-muziek. Zo
rekenen zij Golden Earring tot
hun favorieten, maar uit hun
muziek blijkt toch dat hun
voorkeur in hoofdzaak uitgaat
naar mensen als Elton John.
Burt Bacharach, Crosby, Stills.
Nash and Young.
„Wij laten ons niet door deze
mensen beïnvloeden, hooguit
onbewust. Wij trachten volko
men eigen muziek te maken,
te streven naar een eigen iden
titeit. Daarbij hebben wij
eigenlijk bewust gekozen voor
het meer melodieuze genre,
omdat in het zwaardere idi
oom de concurrentie zeer
groot te noemen is".
Voor de uitbouw van hun nu
langzaam, maar zeker opko
mende roem benut het duo
televisie en radio. Onlangs nog
waren Greenfield and Cook te
zien in Willem Duys' populaire
„Vuist", hetgeen de verkoop
van hun laatste single „A day
begins" zeker ten goede is
gekomen. Daarnaast is het
duo al op de Belgische. Duitse
en Franse buis u- zien geweest
in shows, waarvan er één la
ter aan negen landen is ver-
Optredens in stad en land zit
ten er overigens op een wat
langere termijn nog wel in.
„Maar dan moeten we wel
eerst goede, landelijke be
kendheid verwerven en dat
hangt natuurlijk voor een be
langrijk deel af van het aan
slaan van onze platen". Buiten
de zorgen voor een volgende
single (hoewel Greenfield and
Cook hun popbezigheden zeker
niet zorgelijk bekijken, meer
laconiek), heeft het duo ook
nog andere projecten op het
Zo bestaat de kans dat zij
binnenkort naar Italië ver
trekken om muziek te compo
neren voor een film Momen
teel worden er over deze af
faire hoopgevende besprekin
gen gevoerd met de producen
ten. De definitieve opdracht
zou zeker een succes beteke
nen voor Greenfield and Cook,
temeer daar van de vader
landse popjongens de superbe
gaafde Rik van der Linden
slechts eerder zo'n buitenland
se opdracht ten deel is geval
len. De mogelijke uitgave van
een Greenfield and Cookelpee
zal ook afhangen van het be
reiken van een grote lande
lijke populairiteit. „Als wij nu
een elpee uitgeven, dan wordt
die absoluut slecht verkocht.
Nee. wij staan bepaald niet
popelen om een langspeler te
maken."
Natuurlijk is de methode die
Greenfield and Cook volgen
niet de meest lucratieve. On
danks het feit dat er weinig
geld in het laatje komt, wei
geren Greenfield and Cook zich
te storten in het avondlijke
feestgedruis tussen Jubbega en
Cadzand. „Als het nodig
zou zijn. dan gaan we nog
liever wat bijverdienen in hel
normale bedrijfsleven. Dat
hebben we trouwens in de
eerste tijd van onze samen
werking ook gedaan. Wij zijn
toen een tijdlang verbonden
geweest aan een uitzendbu
reau. En mochten we als
Greenfield and Cook misluk
ken, dan blijven we toch in de
muziek. Als producer of zo iets
dergelijks".
Vooralsnog stijgt de ster van
Greenfield and Cook in de goe
de richting. Van hun platen
maatschappij Polydor krijgen
zij alle medewerking om on
gestoord en volgens eigen ar
tistieke inzichten te werken
aan nieuwe platen, die onder
leiding van producer Jaap Ep
germont dan eventueel moeten
uitgroeien tot pasklare hits.
Bij de mensen die Greenfield
and Cook omringen is dus ver
trouwen en alle tekenen wijzen
erop dat het sympathieke duo
dat vertrouwen niet zal be
schamen. CHARLES BELS
Peter Kok en Rink Groeneveld.
weer helemaal
terug op popfront
The Rolling Stones zijn weer hele
maal terug op liet popfront. Sinds
dat historische concert in Hyde Park
in juli 1969 (kort na de tragische
dood van Brian Jones) tellen Jagger
en zijn mannen eigenlijk al weer
volop mee. maar met de onlangs
verschenen elpee „Sticky Fingers"
zijn ze er weer helemaal en onaan
tastbaar staat de groep nu weer aan
de top van het popgebeuren.
Jimmy Miller mag in dit verband
gerust genoemd worden. Hij ontferm
de zich na de lp „Their satanic
majesties' recruest" over de groep en
hij is de man die de groep terugbracht
op het allerhoogste niveau of in
ieder geval Jagger en Richard wist
te inspireren tot hernieuwde daden
drang. Want het heeft er toch wel
even op geleken dat hel voorgoed
gedaan was met het instituut The
Rolling Stones. Gelukkig is dat ge
vaar nu bezworen. De groep heeft de
banden met Decca verbroken en
heeft nu de handen volledig vrij wat
betreft het maken van platen en het
tempo waarin die schijven vervaar
digd moeten worden. Met „Sticky
Fingers" zijn The Stones ook weer
terug op hun uitgangspunt, nl. het
verwekken van rauwe bijna proletari
sche muziek, waarin de invloeden
van de blues zeer talrijk en duidelijk
aanwijsbaar zijn. Vooral het num
mer: „You gotta move", is hiervan
een duidelijk, voorbeeld. De grote
klapper van de plaat is uiteraard
„Brown Sugar", een nummer dat op
single overal in de wereld zeer hoge
noteringen haalt en waarin de iden
titeit van The Stones zich het dui
delijkst manifesteert. Daarnaast zijn
„Bitch", „Wild horses" en „Dead
flowers" rocknummers van absoluut
topniveau. Verrassend is zeker het
achtergrondvioolwerk in „Swary" en
..Moonlight mile" Paul Buckmastei
de man die enkele Elton John-el-
pees van prachtige begeleiding voor-
DISCORUBRIEK
nummers als „Love Story". „It's im
possible", „Bridge over troubled wa
ter", „Easy thing to do" en nog een
aantal puike nummers uit het we
reld repertoire. Er is meer nuance in
Shirleys expressie geslopen en dat
komt deze plaat. ..Something else"
getiteld, zeker ten goede. (United Ar
tists 5C 062-92468).
door Charles Bels
zag, tekent hiervoor. Zoals gebruike
lijk tegenwoordig op topplaten dra
ven er talloze gasten op. Bobby Keys
en Jim Price (bekend van hun sa
menwerking met Delaney en Bonnie
en tijdens de Europese tournee van
The Stones ook al opgenomen in de
crew) blazen fervent mee, waarbij
Keys af en toe prachtig solieert en
verder komen we organist Billie
Preston (vroeger de lieveling van The
Beatles), pianist Nicky Hopkins, Jack
Nitzche, Ian Stewart en ene meneer
Dickinson tegen. Samen met The
Stones maken deze heren geweldige
muziek, die zeer velen zal weten te
bekoren vanwege de intensiteit en
vooral vanwege het aardse karakter.
Zonder meer een grootse schijf.
(COC 59100).
Jive"
met „iets anders"
Behalve mooi zijn kan Shirley Bas-
sey ook nog een verduveld aardige
en vooral sensuele deun zingen. Dat
konden we nog niet zo lang geleden
zelf constateren op de buis en haar
platen tonen een cn ander ook dui
delijk. Vooral Shirleys laatste pla-
tenprodukt mag er zijn. Naar het
lijkt ingetogener dan ooit (terecht
zijn er heel wat opmerkingen ge
maakt over haar dikwijls ongenuan
ceerde stemvolume) zingt Shirley
De vierde Elton John-elpee in een
jaar tijds. de vijfde in totaal, is een
feit. Als we tenminste de op Para
mount verschenen soundtrack
„Friends" meerekenen. Na de
„Fricnds"-elpee gingen er in binncn-
cn buitenland stemmen op, dat het
wel zeer snel met Elton John afgelo
pen zou zijn. De markt zou overver
zadigd raken hoorde men hier en
daar zeggen, en persoonlijk hebben
wij die gedachte ook uitgesproken,
maar nu Johns nieuwste elpee „17-
11-1970" daar is geloven wjj dat een
en ander zeker wel mee zal vallen.
Ellon John gaat op deze plaat name
lijk grandioos te keer.
Ondanks het bekende repertoire dat
hij speelt („Take me to the pilot",
„Burn down the mission", „Sixty years
on", „Can I put you on", „Bad
side of the moon" en de Rolling
Stones-classic „Honky tonk woman"),
is deze plaat wel zo verfrissend en
zo levend alsof je die nummers voor
de allereerste keer hoort. „17-11-70"
is de registratie van een radioshow
die Elton John vorig jaar november
in New York maakte tijdens zijn
bejubelde Amerikaanse tournee. Op
deze plaat laat John bijzonder dui
delijk hoven dat hij ook zonder strij
kers, koor en Moog muziek kan ma
ken van de allergrootste klasse.
Slechts begeleid (maar hoe!) door
drummer Nigel Olsson en bassist
Dee Murray laat Elton John zich
kennen als een gedreven en vooral on
gemeen vaardig zanger en pianist, die
als componist ook nauwelijks zijn ge
lijke kent. Kopen die plaat (DJM
door dik en dun
Dave Mason (ex-Traffic, ex-Bonnie
en Delaney) en gezellige dikkerd
Mama Cass hebben samen een plaat
gemaakt, een supergezellige plaat
mogen wij wel zeggen. Louter
vriendelijke klanken verlaten de
groeven, klanken die alles met het
Papa en Mama-verleden van Cass
hebben te maken, doch zeer weinig met
het qua muzikaal idioom meer ag-
gressieve verleden van Dave Mason
Dave is dus omgeturnd en met Cass
vormt hij nu voorlopig een duo
..door dik en dun" Hoogtepunt van
de elpee „Dave Mason and Cass
Elliot" vinden wij „Too much truth,
too much love", zoals bijna alle num
mers op deze schijf een compositie
van Mason. (Probe 5C 062-92 335).
Dagelijkse stoelendans in het gemechaniseerd grootbedrijf.
VEERTIG
JAAR
ZITTEN
De wit laqué eelhoek is hypermodern
maar een zwierigheid breekt de
strakke lijn: de accoladevorm van stoel
rug naar poten heelt een verre ver
wantschap met het rococo. Als een
meubelmaker aan het hof van Louis
XV een toekomstvisioen had gezien,
zou hij deze stoelen hebben gemaakt.
Zij zijn in werkelijkheid het produkt
van een „oude" meester uit het Ach-
terhoekse Eibergen die daar precies 10
jaar geleden zijn stoclenfabriek opzet
te in een schuurtje. De destijds 20-
jarige boerenzoon Arend Jan Groot
Landeweer vervaardigde toen weke
lijks 6 boerenstoelen met zittingen
van biezenmatten. geheel met de hand
en geheel zonder hulp.
De harmonieuze wit laqué combinatie
die zozeer onze bewondering heeft, is
maar een voorbeeld uit toonkamers
vol hedendaags opvallend mooi meubi
lair van Landeweer, thans Nederlands
grootste en één van Europa's belang
rijkste stoelenfabrieken met export
naar 18 landen. Iedere woninginrich
ter van smaak heeft meerdere model
len uit deze collectie (voornamelijk
ontworpen door interieurarchitect P.
Hofer). Elke stoel beantwoordt aan
bepaalde vaste eisen: het materiaal is
hout (de bekleding eventueel van
kunststof), de constructie ijzcrslerk,
het ontwerp uitgesproken modern
maar zeer evenwichtig, de prijs bij
zonder redelijk. Wij zien de biezen
matten terug in enkele stoelen die nu
ondanks hun eigentijdse vormgeving,
op een tegelvloer herinnering oproe
pen aan de boerenstoel op oude pla
vuizen... en dan ook smeken in oen
eetkcuken met de nieuwste outillage
of in het 2e huis te mogen staan!
Hobby als beroep
Toen in 1931 Arend Jans vader over
leed besloot de 20-jarige jongen de
boerderij niet door te zetten maar
stoelenmaker te worden. Hij was dat
al uit liefhebberij! Hij bracht zijn
weekproduktie van 6 knopstoelen
(f4,25 per stuk) persoonlijk per fiets
bij de winkelier en bereikte in het
eerste jaar een omzet van f2100,
Het tweede jaar ging nog beter de
stoelenmaker trouwde een handige
vrouw die dapper meehielp Maar dat
zij zo gauw het schuurtje zouden uit
groeien en dat de omzet van het
omvangrijke fabriekscomplex in 1970,
14 miljoen gulden zou bedragen en
het aantal medewerkers 300 ...zou
die Achterhoekse doorzetter dat ver
moed hebben? De eerste belangrijke
stijging van produktie was te danken
aan de overschakeling op het gebruik
van machines in '36. De huidige chef
van de afdeling montage, de heer E.
Onstein. heeft als 13-jarig knechtje
die periode meegemaakt: in wèrkda-
Zo ging Arend 40 jaar geleden zijn wekelijkse produktie aflcve
maar de vrachtauto op de achtergrond is van vandaag.
gen van 's morgens half acht tot 's a-
vonds fi uur haalde die jongen een
produktie van 40 stoelen per week
voor een weekloon van f 1,(één
gulden) Uit de boerenkeukenstoel
omwikkelde zich de houten keuken-
caféstoe! die later de metamorfose tot
moderne eethoekstocl (met vele ge
zichten) onderging. Het is déze ge
daantewisseling die de tweede storm
achtige groei van de laatste tien
jaar teweegbracht en de jaaromzet
tussen 1960 en '70 met 10 miljoen
gulden deed stijgen.
De gemiddelde prijs van een Lande-
weerstoel was in I960 nog f 16,50 pet-
stuk, in 1970 f50,hetgeen niet hoog
mag heten voor het elegante meubel,
licht van lijn. degelijk van constructie,
passend in het interieur van nu en
Zo pas is de fabricage van Landeweers
5 miljoenste stoel feestelijk gevierd.
Maar aangezien volgens Arend Jan
zelfs nu nog de mechanisatie van de
meubelindustrie pas in de kinder
schoenen staat, om niet te zeggen in
een kinderstoel zit, en hij van plan is
daar hard aan te werken om de bui
tenlandse concurrentie het hoofd te
bieden, daarom zullen de volgende
miljoenen (alle met 5 jaar garantie)
wel sneller van de lopende band ko-
Van stoel naar stel
Kunststof .verovert de wereld op alle
fronten, Landeweer is waakzaam.
Maar ondanks de veelvuldige toepas
sing van kunststof in de meubelindus
trie, blijft men hier vertrouwen dat
het gevoel voor sfeer, zo onweerstaan
baar door hout opgeroepen en door
geen andere materialen te vervangen,
niet zal afnemen: hout blijft geliefd.
De moderne stoel kon niet meer zoals
de oude kcuken-caféstoel aan „zo
maar" een tafel geschoven worden
De eelhoek moest gecompleteerd wor
den tot een „stel" door bijpassende
tafels, door bergmeubels en dressoirs.
Ze zijn er dan ook, alle even solide
als die eerste stoelen. (Wij lezen de
brief van een klant, 2 maanden gele
den geschreven: „30 jaar geleden le
verde u ons 2 rechte stoelen, f 9,per
stuk. Ze zijn nog in prima staat, kunt
u ons na zoveel jaren nog 2 zulke
stoelen leveren?").
Knock down
Misschien is het de herinnering aan
de wekelijkse fietstocht met 6 stoelen
op het stuur, die dezelfde man na
zoveel jaar naar een oplossing deed
uitzien voor het „klein" verpakken van
stoelen voor verzending overzee. De
„knock down" stoel in verschillende
modellen is vernuftig geconstrueerd
zodat hij uit elkaar genomen
past in een plat pakket en zonder
moeite door de buitenlandse detaillist in
elkaar gezet kan worden. Het systeem
is door TNO beproefd cn dc stoel
veilig en „voor elk gewicht" capabel
bevonden.
Grote visie zouden wij niet zomaar
toeschrijven aan een Achterhoekse
boerenjongen, die naar overlevering
behoudend en eigenwijs moet zijn...
Geloof die ouderwetse verhalen niet,
maar wel 't moderne sprookje, waar
bij nochtans oude en weinig hypermo
derne woorden duidelijk gezegd wor
den: succes komt met hard werken,
doorzetten, een sobere, tevreden leef
wijze, en wél op stoelen zitten, maar
nooit bij dc pakken neerzitten. Hei
jubileum gaat gevierd worden met
een eigenheims feest waarvan een
stoelendans met 1000 stoelen het klap
stuk is!
Geen mechanisatie zonder oog
