Bij SANERING
blijft de mens
op achtergrond
EGBERT NIJSTAD
JASJIN
nam
10 KILOMETER
afscheid
Noteer
bij de radio
niet langer doodziek van de
ZATERDAG 29 MEI 1971
DEN HAAG. 1 juni is een
kritieke datum voor het betaalde
voetbal in Nederland. De clubs
op de „dodenrol" moeten uiterlijk
voor die termijn hun standpunt
kenbaar maken over een even
tueel stapje terug naar het ama
teurvoetbal. Hoewel de gevon
niste bonzen met hardnekkigheid
opspringen om voor het behoud
van hun club in het betaalde
voetbal te pleiten, zal het nie
mand verbazen wanneer door
fusies of door sanering een fors
aantal werknemers het volgende
seizoen afscheid zal moeten
nemen. Drie- tot vierhonderd
contractspelers komen, als de
„operatie" van de K.N.V.B. en
de F.B.O. slaagt, op straat te
staan zonder dat er een haan
naar kraait.
Het vreemde in deze saneringszaak is
dat alles in den treure in een discussie
werd betrokken, maar alleen het men
selijke aspect over het hoofd werd
gezien. Op de historische vergadering
van het sectiebestuur betaald voetbal,
waarin een uitspraak werd ontlokt om
het volgende seizoen maar met 38 clubs
verder te gaan, vocht ieder bestuurslid
voor zijn club maar niet één durfde
stil te staan bij de consequenties voor
de spelers. Ja, Gerben Wagenaar van
De Volewijckers, mopperde even over
de onverteerbare situatie, die zou kun
nen ontstaan, maar omdat zijn betoog
geen weerklank vond mocht zijn in
breng geen naam hebben. Maar toch is
de afvloeiingsregeling voor de „ver
oordeelden" een moeilijke zaak. Door
dat de salarisschaal de laatste seizoe
nen aanzienlijk verhoogd werd „promo
veerde" de betaalde hobby tot een bij
verdienste, die de meeste spelers niet
gemakkelijk meer kunnen missen. De
telefoon stond daarom na 15 mei rood
gloeiend in huize Karei Jansen, de
secretaris van de Vereniging voor Con
tractspelers. „Een praktisch voorbeeld
van het probleem is de vakantie", legt
hij rustig uit. „Er werd me om de
haverklap gevraagd: Wat moet ik doen
als ik in juni wegga? Er kan in die
periode tenslotte een belangrijke beslis
sing vallen, omdat de clubs als ze door
gaan vóór 15 juni de contracten
moeten aanbieden. Wat men mij dan
vraagt ls: Moet er soms een gemach
tigde aangesteld worden? Je kan er
tenslotte niet van uitgaan dat ze hun
vakantie uitstellen. Het enige wat ik
de mensen dan adviseer: Wacht nog
even af. Ik kan niet anders".
Topberaad van de 13. Het saneringsvoorstel van de FBO sloeg vanzelfsprekend de gemoedei
te merken. Het topberaad van de 13 mocht overigens weinig baten.
an de „veroordeelden" lo:
Sectievoorzitter Jos Coler in gesprek met DYVS-afgevaardigde Stoop.
Op de achtergrond KNVB-secretaris Henk Burgwal.
KAREL JANSEN:
„Wij kunnen alleen
maar
begrip wekken"
sectievergadering in Den Haag in de
bres was gesprongen voor het belang
van zijn leden. Maar dat is niet ge
beurd. Waarom niet? Karei Jansen: „Ik
heb overwogen de voorzitter toestem
ming te vragen ook wat te berde te
mogen brengen. Maar als zelfs de groep
van dertien zomaar wordt Weggeblazen,
wat moet Ik dan? Daarom heb ik er
maar van afgezien. Aan de andere kant
moet de machtspositie van de VVCS
ook niet overtrokken worden. Wat kan
een organisatie als de onze meer doen
dan begrip opwekken en protesteren?"
Hoewel de bezwaren van de VVCS
naar buiten niet goed genoeg doorklon
ken, is achter de schei-men natuurlijk
veel werk verzet. „Wij hebben dit aan
zien komen vervolgt Karei Jansen.
„De laatste maanden is de intensiteit
van de vergaderingen opgevoerd. Daar
door hopen we de vinger aan de pols
te kunnen houden. Ook bestaat er een
veelvuldig telefonisch contact met alle
betrokkenen".
Het bestuur van de VVCS heeft de
FBO en KNVB al enige tijd geleden
gewezen op de fusiegedragslijnen van
de SER. Deze regels, die niet alleen
voor het groot-, maar ook voor het
kleinbedrijf zijn gemaakt, hebben een
morele en sociale achtergrond. De FBO
en de KNVB is met klem verzocht deze
boodschap aan hun achterban door te
geven. De voorzichtigheid van de
VVCS is verder verklaarbaar door de
wetenschap, dat er in het verleden fou
ten zijn gemaakt. „Aan de ene kant
moeten we dus de belangen van de
groep „gevonnisten'"7 -verdedigen, rrular
aan de andere kant vragen we ons af
wat is het beste voor de continuïteit
van het betaalde voetbal? En dan kom
je uit op sanering. Ons bezwaar daar
tegen is echter het criterium. De VVCS
is van mening dat niet alle alternatie
ven voldoende zijn onderzocht cn dat
do clubs zich op de bewuste vergade
ring te veel hebben laten biologeren
door de geldbuidel van de minister.
„Naar het gevoel van de WCS behoeft
de tweede divisie niet per se te ver
dwijnen. Een tweede divisie is best
te handhaven. Alleen zal liet karakter
ervan moeten veranderen. Het zal meer
in de onafhankelijkheidssector gezocht
moeten worden. Ook de bewering dat
een tweede divisie van nul of generlei
waarde is, vecht de VVCS aan. Als op
leidingsinstituut heelt het namelijk wel
degelijk zijn betekenis voor het betaal
de voetbal". Sectievoorzitter Jos Coler
heeft de verwachting uitgesproken dat
van de zijde van de amateurs wellicht
een oplossing voor het vacuüm wordt
gevonden. En bedoeld werd dan: óók
een afdeling van onafhankelijken. Maar
daarop vertrouwen noemt Karei Jan
sen ijdele hoop. „Van de amateur
leiders mag je zoveel medewerking niet
verwachten. 7,c zijn behoudend, dat is
algemeen bekcrid".
Met een „gouden handdruk" werd
15 mei afscheid genomen van de „ge
vonniste" clubs. Voor de spelers was
dot er zelfs niet bij. Het blijft een on
verteerbare zaak. „De voetbalmaat
schappij", aldus trekt Karei Jansen als
een voorlopige conclusie, „loopt nog
ver achter bij het bedrijfsleven. Bij de
sluiting van een zaak zal de directie
ervan het niet in zijn hoofd halen de
vakbonden niet in te lichten. Er wordt
tenslotte beslist over het belang van
mensen". De democratie in de voetbal
bond is nog niet zover. Daar valt een
beslissing over dertien clubs, waarvan
Fortuna VI. en De Volewijckers inmid
dels zijn afgehaakt door bijzondere
omstandigheden, zonder daarbij in het
achterhoofd rekening te houden met de
belangen van de spelers. Tja, een
chaotische situatie in de voetbalwereld
kan gemakkelijk ontstaan, maar even
gemak Lelijk mét tact voorkomen wor
den „Kijk maar naar de fusie tussen
ADO cn Holland Sport. Op een eerlijke
basis werd daar in overleg met de
VVCS naar een oplossing voor de
moeilijkheden gezocht. Ik word van
nagenoeg alles onmiddellijk op de
hoogte gesteld".
HANS DÉ BRUYN
MOSKOU. De befaamde Russische
loelman Lev Jasjin heeft afscheid van de
roetbalsport genomen. H(j verdedigde
in het centrale stadion van
~yVe loskou voor 103.000 toeschouwers het
iel van een versterkt Dynamo Moskou,
it uitkwam tegen een wereldelftaL De
redstrijd eindigde in een gelijkspel: 22.
Voor Dynamo scoorden in de eerste
helft Khmelnitskl en Szabo. Jasjin bracht
11 'erscheidene goede reddingen op zijn
laam, onder meer bij een schot van
lobby Charlton. Na de hervatting brach-
en de Hongaar Meszöly en de Bulgaar
r j Ijekov, overigens nadat Jasjin het veld
=hov at* geruimd, de stand op 22.
Lev Jasjin (42) maakte in 1956 deel
it van het Russische elftal, dat in Mel-
Xerl ourne olympisch kampioen werd. In 1960
erdedigde hij het doel toen Rusland
eslag legde op het Europees kampioen-
chap voor landenteams. Hij werd ver-
ehillende keren gekozen voor vertegen-
oordigende wereld- en Europese elftal-
Rin en. Jasjin kwam vier keer uit in een
H^pernool om het wereldkampioenschap.
EREDIVISIE
•HaarlemFC Utrecht
•Holland SportGo Ahead
•NAC—NEC
•PSV—MVV
•FC Twente—ADO
SpartaDWS
•ExcelsiorVolendam
•AZ '67—Telstar
TWEEDE DIVISIE
•VVV Fortuna VI
•SC DrenteHermes DVS
•Roda JC—RBC
•noadEindhoven -
pecBaronie (29 mei)
•agOWLimburgia
•GooilandDe Volewijckers
zfc—edo
(Do wedstrijden aangeduid
met een komen voor op
het totoformulier).
ARNHEM Begin dit jaar kon men
Egbert Nijslad horen zeggen: „De tien
kilometer? Een rotafstand: Vier maanden
later blijkt de Arnhemse atleet totaal om
gezwaaid: „Ik loop nu met plezier die tien
duizend meter". Deze spectaculaire veran
dering van Nijstad is niet zonder reden.
Binnen vier dagen nadat hij het Neder
lands record op de 3000 meter verbeterde,
liep hij tijdens internationale wedstrijden
in Bonn zo'n sterke tien kilometer dat de
chronometers al na 29 minuten 04.8 secon
den stopten. Een verbetering van het oude
record van No Opdenoordt met bijna tien
volle seconden. Deze recordprestatie kwam
voor Nijstad niet als een verrassing. „Een
tijdje geleden", vertelt Nijstad, „liep ik in
Rotterdam in nogal slecht weer op de sin
tels een zeer acceptabele tijd op de „tien".
Toen heb ik het gevoel gekregen dat ik
ook op deze afstand uit de voeten moest
kunnen. Daarvóór werd ik al doodziek als
ik aan de vijfentwintig ronden moest den
ken die je bij zo'n tien kilometer moet
lopen. Dat eentonige schrikte me af. Maar
na die race in Rotterdam ben ik die angst
kwijt. Als ik nu elke week een tien kilo
meter zou moeten lopen, zou ik het zelfs
prettig vinden. Ik heb in Bonn een tijd
neergezet. Daardoor krijg je automatisch
plezier in zo'n nummer. Maar dat ik boven
dien de limiet voor Helsinki (Europese,
kampioenschappen; red.) haalde, had ik niet
verwacht".
m
i MMS «ff; i.ï.
Het afgelopen seizoen maakte Egbert Nijstadl zijn debuut op dc
indoorbaan waar hij uitstekende tijden op de 3000 meter maakte.
En voor de toekomst verwacht hij nog meer van zijn „binnen"
optreden.
Egbert Nijstad, 28-jarig
hoofdagent bij de Arnhemse
politie, lijkt de man die de
lange-afstandnummers in ons
land uit het slop kan halen.
Nadat de Arnhemmer het af
gelopen winterseizoen al ie
dereen verbaasd had met uitste
kende tijden op de 3000 meter
was uilzending naar de Euro
pese indoor titelstrijd volkomen
gerechtvaardigd. „Daar lag
voor mij de ommekeer", meent
Nijstad. „Vanaf Sofia heb ik
van mijn baas toestemming
gekregen om geen nachtdien
sten meer te doen. Dat bete
kent een regelmatiger leven.
En dat heb je als sportman
nodig. Het is nu eenmaal bijna
niet te doen na een nacht
dienst normaal te trainen. Je
kunt nu eenmaal niet van de
nacht een dag maken. Je moet
slapen als je om zeven uur
klaar bent met de dienst. Dat
schopt je hele dagindeling in
de war".
'Jzeren wilskracht
Toch heeft Egbert Nijstad.
scherp getekend afgetraind
gezicht, bewezen met een ijze
ren wilskracht deze hinder
paal opzij te kunnen zetten.
Sinds hij op negentienjarige
leeftijd met atletiek begon
heeft hij zeven jaar met deze
situatie geleefd. „Ik ben eraan
gewend geraakt", vertelt Nij
stad. „Ik kon natuurlijk niet als
atleet op meer faciliteiten
aanspraak maken dan bijvoor
beeld een collega die vist of
duiven houdt. Toch kreeg ik
naarmate mijn prestaties ver
beterden meer begrip bij mijn
superieuren. Voordat ik toe
stemming kreeg om tot de
Olympische Spelen in
München geen nachtdienst
meer te doen had ik al de
concessie om in de tijd van de
baas twee uur te trainen.
Kennelijk vonden ze het bij
het korps goede reclame als de
naam van de „Arnhemse poli
tieman Nijstad" op een goede
plaats bij de uitslagen prijkte.
Het is niet zo vanzelfsprekend
dat je zomaar van nachtdien
sten wordt bevrijd. Tenslotte
heeft de politie bepaald geen
mensen te veel. Het betekent
dat collega's zich voor mij
moeten opofferen. Ik heb bo
vendien voor grote wedstrij
den veertien dagen extra-ver
lof gekregen. Ik zou misschien
wel op een andere afdeling
geplaatst kunnen worden, een
afdeling waar ik geen onre
gelmatig werk behoef te doen
Maar daar voel ik niet zo veel
voor. Het werk dat ik nu doe
bevalt me uitstekend. Natuur
lijk heeft het zijn nadelen.
Het rotste van een politiebaan
is het uitdelen van bekeurin
gen. Het opschrijven van an
deren is een nare kant van de
surveillancedienst."
Egbert Nijstad wijst als belang
rijkste oorzaak voor zijn re
cente recordverbeteringen in
de eerste plaats zijn regelma
tiger leven aan. Maar een fac
tor van betekenis is tevens de
aanwezigheid van het nationa
le sportcentrum Papendal op
een forse steenworp afstand
van zijn huis. „Sinds het begin
van het jaar heb ik op de
tartanbaan van Papendal kun
nen trainen. Daardoor zal ik
ongetwijfeld zo vroeg in vorm
zijn gekomen. Maar behalve
de goede trainingsmogelijkheid
is de medische begeleiding op
Papendal van invloed. Ik krijg
nu twee keer in de week mas
sage. Dat zijn allemaal facto
ren die een gunstige invloed
hebben op de prestaties".
Meeste indruk
Van die prestaties maakt de
recordwrbetering op de tien
kilometer de meeste indruk.
Op 15 mei ging Nijstad op
eigen houtje naar internatio
nale openingswedstrijden in
Bonn. Daar maakte hij met de
Westduitser Angenvoorth de
afspraak samen op de tien ki
lometer het tempo te gaan
maken om op een goede tijd
uit te komen. „Er starten
maar liefst dertig man. De
enige bedoeling voor mij was
het realiseren van een goede
tijd. Ik heb geen enkel mo
ment gedacht aan de limiet
voor Helsinki. Zeventig pro
cent van de race heb ik kop
Tijdens het winterseizoen blijft Nijstad in conditie door
deel te nemen aan crosses.
gedaan. Angenvoorth kon
echter het tempo niet volhou
den, zodat ik ben doorgegaan
met de Keniaan Ndoo. Vlak
voor de finisch kwamen we ln
een groepje achterblijvers.
Daardoor verloor ik die Ke
niaan uit het oog. Kort voor
de eindstreep ging hij me nog
voorbij. Eigenlijk had de orga
nisatie lopers die een ronde
achterstand hadden uit de
baan
ik die race misschien nog ge
wonnen hebben ook. Toen ik
hoorde dat ik de limiet voor
Helsinki had gehaald was dat
echter niet meer belangrijk.
Juist op een afstand die me
nooit had aangetrokken liep ik
onder de limiet. Ik voelde me
altijd prettiger op de vijf kilo
meter Die afstand leek me
het beste om me voor Helsinki
en München op te prepare-
Vandaag doet Nijstad een
aanval op de limiet voor Hel
sinki op de vijf kilometer. Op
Papendal, waar de Arnhem-
mor altijd alleen traint, zal hij
trachten onder de dertien mi
nuten vijftig seconden te ko
men. Als de omstandigheden
hem goed gezind zijn zal het
rschijnlijk lukken
FRANK WERKMAN
