Opvarenden van Radio Nordsee
aan persoonlijke ramp ontsnapt
Veldslagen om
nieuws en
vlammende
vergezichten
971 MAANDAG 17 MEI 1971
PAGINA 5
de brandende
i onherstelbare chaos.
(Van onze speciale verslaggever
Leo Thuring)
DEN HAAG Het leek, alsof Sche
veningen zaterdagavond- en nacht
bezig was aan een uitermate slordi-
se generale van de op handen zijnde
Vlaggetjesdag. Slepers, pleziervaar-
blusboten stoven na half
twaalf plotseling in een dolle compe
titie de donkere zee op. Op de ach
terdekken en rondom de stuurhut-
Ben. die telkens getroffen werden
■oor de bliksem van flitslichten
Kormden fotografen, filmers en hot-
pewï-reporters. die honderden gul-
(ens hadden neergeteld voor het
we, zilte gezelschapsspel „schip-
mag ik overvaren naar Radio
foordzee". Langs de twee binnenha-
anders de spi
ich
iroodpap inschepen voor hun perio-
lieke harde dobber, hengelde tegen
waalf uur een tweede groep van
larnalisten naar een extrasight see-
ng buitengaats. Maar zij bleven de
jammcrlpk missen, want dit-
won bij de achtergebleven vis-
de zondagsheiliging het van het
'instbejag. Scheveningers zijn goeie
lokkijkers en het was hun niet
[ntgaan. dat tijdens de onderhande
de Dag des Heren langszij
de sleper „Trip", die met draai-
ïde motor langs de kade lag, ging
van de weduwe van de
eeltige hand in de andere, maar
Ik bod, dat door vertwijfelde repor-
de stuurhut werd ge-
ïreeuwd, werd met een hemelter-
;nd hoofdschudden afgewezen. Een
xtegenwoordiger van 24 Duitse
lladen, die met een inderhaast ge-
larterde fotograaf was toegesneld
met vijf smakelijke lappen van
raderd gulden zwaaide, ving slechts
jet afgekloven bot van de bout, die
mijl verder hulpeloos in zee
isterd werd. Het enige wat al
beste stuurlui aan de wal wisten
dat het piratenschip van Radio
foordzee door enkele brandbommen
getroffen en sinds dat moment
horizontale fakkel zijn naas-
concurrent Veronica op broeder-
ijke wijze bijlichtte.
rest bestond uit gissingen. Flar-
goed doorgepekelde ge-
irekken, die aan de meegenomen
listors werden ontfutseld. Rond
de semafoor, waar het verkeer
tl en brandend schip voor
ig spraakwatertij zorgde, was Ra-
5 io Scheveningen spontaan gepromo-
I reerd tot het populairste station van
leerlands winderige kust.
J luto's die beschikten over een radio
ipet visserijband leken bijenkorven,
trossen nieuwsgierigen tot op
Ie banken hingen. Met gepaste eer-
igjbied luisterden de tientallen naar de
itboezemingen. die over en weer
lolfden. De mededeling van een
onddolende varensgezel die zijn
rrouw bekende, dat hij verrekt veel
in in haar had. werd met warm
lejuich ontvangen. Een schorre
treet van een andere pikbroek, die
anJijn familie opdracht gaf om een ver
jit amilielid de hartelijke groeten te
n i* loen, werd honend weggefloten.
;v" Tussen al die welgemeende groeten
.00" l°or kwam opeens de schorre stem
n'Van de Zwitsei-se eigenaar van Ra-
lio Noordzee, die in een gave jodel-
■artij zijn bezorgdheid uitsprak over
Ie al te vurige wensen, die de anti
zijn station door de patrijs
poorten hadden gespuid. Zijn zange-
.pjJtige voordracht, die door de trans-
.80. nissiemoeilijkheden het midden
ncn hield tussen kwark en Emmenthaler
Wet te grote gaten, werd in stilte als
dagsluiting gevolgd.
Na afloop schreeuwde iemand: „Al
lemaal doorgestoken kaart. Voor mij
J.arrj heeft Joost de Draaier weer een
n geintje uitgehaald. Hij zal op oude
omi jaar wel te veel vuurwerk hebben
gekocht"
Tien meter verderop circuleerde on
dertussen het bericht, dat de kapi-
Radio Noordzee spoorloos
verdwenen was. Uit dezelfde bron
kwam de mededeling, dat de piraat
zinkende was en dat de disc-jockeys
inmiddels de gloeiende plaat hadden
gepoetst en op een ander schip wa
ren overgestapt. Onmiddellijk kwam
er een dementi van een zwaarlijvig
Kniertje, dat voor deze keer haar
pan voedzame soep thuis had ge
laten. Terecht, want op dit vergevor
derd uur tiad iedereen al de buik vol
van het Noordzeeavontuur. „Ik heb
net de omroeper nog gehoord. Hij
zei, dat er niks aan de hand was".
Op dat moment ging de deur van de
semafoor open en trad de dienst
doende wachter op het balkon. Hij
nam eerst met bezwerend geheven
handen het rabarber-rabarber van
het voetvolk beneden in ontvangst
en riep toen. dat de reddingsboot
Bernard van Leer over tien minuten
bij de visafslag zou afmeren. Inmid
dels was bekend geworden dat
schipper Simon van de reddingsboot
na het eerste brandalarm een strijd
op leven en dood had gevoerd met
de sleepbootkapitein van de Eurotrip
die vlak voor hem als een krolse kat
de haven was uitgesprongen. De nek-
•nekrace was door de Eurotrip
onnen en dat ondanks het feit,
dat het schip zwaar beladen was
het puik der journalistiek.
Vijf minuten, voordat de Bernard
Leer. bij Radio Noordzee uit de
grondmist opdook, had de Eurotrip
enkele bemanningsleden van de he
vig brandende piraat aan boord ge
en. Schipper Simon moest ge
noegen nemen met eerf logeplaats
het brandend voetlicht van ra
dio Noordzee. „Het was een onge
looflijk gezicht", rapporteerde hij na
afloop „Het hele achterschip stond in
de hens, maar op het voorschip ging
iedereen gewoon rustig zijn gang.
Het elektrisch licht brandde nog en
verd zelfs naar ons gezwaaid".
Overigens had hij geen spijt van
zijn vergeefse missie: het was een
>i zeetje en dan vaar je in feite
je eigen plezier. Ik vond het
uitje". Zijn mening werd ge
deeld door een sombere Jacques de
Gier. starreporter van het Engelse
televisiesyndicaat Visnews. die als
der eersten de golven indook
met zijn peperduur privé-jacht „Sea-
Met brullende motoren
bracht hij eerst een reportageteam
de NOS en enkele fotografen
ir Radio Noordzee om tegen con
té betaling een vlammend beeld
slag te verzorgen. Na enkele uren
keerde hij terug om enkele rijksre
chercheurs aan boord te nemen, die
eed uit hun echtelijke sponden
gerukt waren en slaperig via een
rakke loopplank in zijn gerieflijke,
in vliegtuigstoelen voorziene kom
buis wankelden. Opnieuw werd er
druk onderhandeld en met geldbui
dels gezwaaid door journalisten, die
nog niet aan hun brandende trekken
n .gekomen. Maar De Gier, hij
zwichtte niet.
Als waterdicht excuss voor zijn per
tinente weigering voerde hij aan,
dat hij slechts acht reddingsboeien
bpord had en dat die nauwelijks
toereikend waren voor de passagiers,
hij reeds aan boord had. Afgaan
de op het doorregen postuur der
rijksrechercheurs kon men hem
;1 echts gelijk geven.
Bij de semafoor was inmiddels een
kleine autokaravaan gearriveerd
met als voornaamste inzittenden
zanger John de Mol en in passende
•ode coltrui gestoken Jan van Veen,
vaste disc-jockey van Radio Noord-
Van Veen. die het vlammend
bericht van zijn kapseizende pi
raat in zijn woning in Hilversum
had opgevangen was in record tem-
aar Scheveningen gereden, maar
moest zich ook daar met de tiental-
nieuwsgierigen behelpen met het
geneuzel der transistorradio's.
,Een duistere zaak", zei hij. terwijl
lij somber over de inktzwarte
Noordzee staarde „Ik begrijp niet,
wie ons deze streek geleverd heeft.
Onze directie heeft in elk geval niet
de hand gehad in deze affaire. Dit
is beslist geen stunt van ons eigen
station".
Op dat moment werd het verlossen
de woord gesproken door de hoofd
redacteur van een Perseombinalie
die zijn huis vol feestgangers met
duidelijke tegenzin de rug had toe
gekeerd, nadat hij e erst tevergeefs
had geprobeerd zijn 22 geaccredi
teerde journalisten naar het terrein
van de ramp te dirigeren. „Het is
onbehoorlijk om zulke grappen uit
te halen op je enige vrije avond",
riep hij. „Het enige positieve is, dat
al die geruchten over Radio Noord
zee geen enkele grond van waarheid
blijken te bevatten. Iedereen weet
nu tenminste, dat Radio Noordzee er
wel degelijk warmpjes bij zit".
Van onze speciale verslaggever
Fred van Bunge)
a.b. RADIO NORDSEE De dertie
die zich aan boord van de Mebo II van Radio
Nordsee bevonden, toen de explosie een vlam
menzee veroorzaakte, mogen van geluk spreken,
dat zij allen nog leven. Op nog geen drie meter
van de plaats waar verzengende vuurtongen
welig om zich heen vraten, lag ongeveer 40.000
liter olie opgeslagen. Had dat ook vlam gevat,
dan zou niemand deze aanslag hebben kunnen
navertellen. De explosieven die in de machineka
mer bevestigd werden. dit was omstreeks
kwart voor elf zaterdagavond spatten met een
doffe dreun uit elkaar. Eerste machinist J. du
Pau uit Beverwijk, die in de stuurhut de wacht
hield, dacht aanvankelijk dat een ander schip
door de mist met de piraat in aanvaring was
gekomen. Hij rende omlaag om poolshoogte te
nemen. De boot trilde hevig. Op het dek zag du
Pau de eerste vlammen. Hij keek over de railing,
zag een speedboot met een grote witte buiten
boordmotor van de Mebo wegdrijven.
„Ik schreeuwde nog: „Help. Er is brand". Maar
toen dat rotbootje in volle vaart richting Sche
veningen koerste en in de mist verdween, wist ik
genoeg", zei de heer du Pau ons gisteren nog vol
emoties over het gebeurde. „Ik sloeg groot
alarm en wist nog net de branddeuren dicht te
smijten. Even dacht ik dat ik niet meer uit deze
hel zou komen. Over boord springen durfde ik
niet. Zwemmen kan ik niet. Terwijl iedereen
met brandblussers het vuur te lijf ging, ontplof
ten onze vuurpijlgranaten. Allan West, een van
de Engelse disc-jockeys, holde naar de studio om
SOS-seinen de ether in te gooien. Het was
afgrijselijk. Je bent machteloos, terwijl dat vuur
maar heviger wordt".
Door de explosie werden stalen deuren en
patrijspoorten uit hun scharnieren gerukt. De
vlammen waren zo heet, dat kniédikke nylon
scheepstrossen smolten als kaarsvet. Krakend
stortte de brug ineen. Niets bleef overeind op het
achterschip. Railingen werden verwrongen, sta
len wanden trokken krom. Veel persoonlijke
eigendommen gingen verloren. De drie disc-
jockeys, die abrupt uit hun slaap werden ge
haald, wierpen een reddingsbootje in de nogal
zwaar deinende zee. In de lichte paniektoestand
kwam deze dinghy verkeerd terecht en sloeg om.
Met touwen werd hij snel recht getrokken,
waarna de disc-jockeys erin sprongen. De water
pomp waarmee de bemanning de brand ge
smoord zou kunnen hebben, was onbruikbaar.
omdat de aandrijfmotor ook door de explosie
waardeloos raakte.
De nieuwslezer van Radio Nordsee. Joost Ver
hoeven uit Beverwijk, sliep eveneens toen de
aanslag plaatsvond. In zijn pyama rende hij het
middendek op. Huizenhoge vlammen moest hij
passeren om zich in veiligheid te stellen. „Dit is
een waanzinnige daad", zei hij ons later ontred
derd.
De keuken, de hutten, de machinekamer en de
stuurhut, loeiden als een fakkel. Men mag blij
zijn, dat de wind een gunstige richting had. De
SOS-seinen werden inmiddels als eerste bij een.
radio-amateur in Den Haag opgevangen, die zich
bedacht en zijn vriend Dik Roos
ich heen geslagen
belde. Roos bevoorraadt al enige tijd met zijn
sleepboot de Eurotrip, de piratenzender. Hij zat
op het onheilspellende moment bij zijn broer
vakantiefilmpjes te draaien, toen de radioama
teur beitje. Dik Roos hoorde wat er aan de hand
was en gooide de haak op het toestel zonder zijn
vriend te laten uitspreken.
De twee broers „scheurden" naar hun sleepboot.
In hoog tempo verliet de Eurotrip vervolgens de
haven. Nog geen 30 minuten later was Roos ter
plaatse. Hij was de reddende engel, maar de
Mebo II brandde nog hevig en hij werd met
paniekerig geschreeuw verwelkomd. „Angstaan
jagend", vond Dik Roos de gloed, die door de
nevelige nacht wakkerde. „Wij vreesden het
ergste. Toen we aankw,
aan boord. Of ik hees i
niet precies meer."
Kort hierna arriveerde de reddingsboot „Bernard
van Leer" uit Scheveningen, gevolgd door het
onderzoekingsvaartuig Volans en een blusboot uil
Europoort. De Volans had ook blusapparatuur
a^n boord, zodat beide kanten van de piraat
bespoten konden worden. De schipper van de
Volans heeft uit eigen initiatief gehandeld, toen
hij het bericht ontving dat de Mebo II in
ernstige moeilijkheden verkeerde Hij voer
spoorslags uit. Later zou hij hiervoor een beris
ping krijgen van een van zijn superieuren.
De reddingsactie kreeg nog meer alure, toen de
marine de torpedohootjager „Gelderland", een
Neptune en een helicopter inzette. De rijkspolitie
te water vertrok uit Amsterdam om korte tijd
later met Haagse collega's per gecharterd schip
naar de Mcbo-11 te varen. De bemanning van dit
zcndscbip bekwam inmiddels wat van de hevige
schrik, op de kapitein en de twee technici na, die
nog aan boord waren. Zij probeerden te redden,
wat er te redden viel. Maar de verwoesting op
het schip was van dien aard. dat het onbegonnen
werk bleek.
Rond half twaalf verdween de zender uit de
ether Kort daarvoor had een Nederlandse ma
troos die werkzaam is aan boord van de Mebo-II
nog via de microfoon tegen vrouw en kinderen
gezegd: „als de reddingsboot maar opschiet, dan
komt alles wel in orde". Om 02.57 uur kwam hel
verlossende moment. Men was de brand meester.
Om drie uur werd gestart met het leegpompen.
Dat was hard nodig, omdat in sommige vertrek
ken het water hoger stond dan een meter.
De schade wordt nu al geraamd op ongeveer
twee ton. Men is verzekerd Het staat vrijwel
vast. dat het gehele achterschip vernieuwd zal
moeten worden. Volgens de kapitein en de direc
tie van het schip gaat dit op open zee gebeuren,
omdat men weet dat de piraat bij het binnenva
ren van een willekeurige haven direkt aan de
ketting gaat.
Na de afkoeling van de smerige koolhopen aan
boord van het zendschip klommen de bemanning
en discjokeys weer aan boord. Het sleepbootje
„de Eurotrip", de reddingboot Bernard van Leer
en de blusnoten voeren na vijf benauwde uren
terug. Het werk voor de recherche kon beginnen.
De bemanning mocht niet zelfstandig gaan wer
ken aan het opruimen van het vuil, omdat
bewijsmateriaal daarbij ook zou kunnen ver
dwijnen Een politieman bleef constant aan
De bemanning zal de komende lijd de wacht
verstevigen, want ook al heeft men de daders te
pakken, de ideeële achtergrond van dit duivelse
werk zal vermoedelijk blijven bestaan. Hierover
spraken wij met "de directeur van Radio Nordsee
International, de heer Erwin Meister (32) uit
Zwitserland, die zondagochtend overvloog om
zich van het gebeurde op de hoogte te stellen.
Onderweg naar de piraat vertelde hij ons dat hij
Foto's René Smit
van de daad niets kon begrijpen. „Ik heb geen
vijanden, ik heb ook geen crediteuren, die zoiets
uit represaille zouden kunnen doen. Wij hebben
überhaupt geen schulden. Ik werd in Zwitserland
gebeld door mijn compagnon Bollier, die mij
vertelde wat er met de Mebo aan de hand was.
Ik schrok me lam. De eerste gedachte was of er
iemand gewond zou zijn of dat er iemand dode
lijk getroffen was. Wie verantwoordelijk is voor
deze afschuwelijke sensatie, durf ik niet te zeg
gen. We hebben vermoedens, maar het zou on
verstandig zijn daarover de praten Ik zal me
eerst volledig oriënteren en enkele dagen in
Nederland blijven om het onderzoek van de
politie te volgen. Maar ik ben hemelsbiij dat het
voor de mensen zo goed is afgelopen", aldus de
nog verbitterde pirateneigenaar.
Gisteren werd vanuit Rotterdam proviand, de
kens, matrassen en een complete ttoukenuitrus-
ting gehaald voor de Mebo II. Do bemanning
heeft gisternacht niet geslapen. Overdonderd
zochten ze bij elkaar hun toevlucht. Enige ver
slagenheid was van de ongeschoren gezichten
zelfs gistermiddag nog af te lezen.
De i
van radio-Nordsee aan boord om met de bematinmgsleden over de .U„.F ru>c»
werk is gegaan. Hij staat op de plaats waar de daders op het dek geklommen zijn
praten Met a]gr\jzei
van radio Nordsee verbaasde zich
erover, waarom Radio Veronica niet ingegrepen
had. „We liggen op een mijl afstand van Veroni
ca. maar ze staken geen hand uit. Ze hadden er
eerder kunnen zijn dan de Eurotrip. Het is nu
toevallig goed afgelopen voor ons. maar voor
hetzelfde geld waren er zwaargewonden geval
len", zei hij hoofdschuddend. „Dan hadden we
hun hulp goed kunnen gebruiken". Gisteren bood
Radio Nordsee een trieste aanblik. Dof geblakerd
lag het schip schommelend op ongeveer zeven
mijl uit de kust. Grimmig in het grauwe weer.
Het leek even een echte piraat.
Maar zondagmorgei was hij weer akticf. „Met
zeer grote dank aan allen die ons zo goed hebben
geholpen en bijgestaan
