(Wie
Hagenaar Jan Pieters sloeg culinaire
vleugels uit op voormalig Schiphol
CUISINAIR
IS
i^OED VOOR
15.000
iALTIJDEN
PER DAG
Imitator
Robert Paul
Lfüj
ZATERDAG 8 MEI 1971
SCHIPHOL Achteraf heb
je de neiging om met ge
paste wrevel te denken:
„Als het nou allemaal zo
eenvoudig gaat, had ik het
ook kunnen doen." Het ge
geven was immers over
bekend: het aantal Neder
landers dat zijn reis op
Schiphol begint, stijgt van.
jaar tot jaar met spectacu
laire sprongen en toevallig
beschikken deze mensen al
len over een ongehoorde
voorraad hongerige, vaak
nog door dodelijke angst sa
mengeknepen magen, die
schreeuwen om een brood
je ros, een hardgekookt ei
tje en een smeuïg slaatje
met bijbehorende knappe
rige toost. Als je dan ook
nog weet, dat de KLM en
Martinair uitsluitend hun
eigen luchtvloten van
mondvoorraad voorzien, is
het duidelijk, dat er in de
drassige Haarlemmermeer
een aantrekkelijke boter
ham ligt voor een slimme
jongen, die het aandurft een
eigen cateringbedrijf te
openen. Gewoon een kwes
tie van een rollade, een
fraaie achterham, een
dwarsgebakken casinobrood
en een juffrouw met vaste
hand, die de margarine on
waarschijnlijk dun kan uit
smeren. Als je dat hebt, kan
het fortuin nog slechts een
kwestie van tijd zijn.
niet meteen de bus naar Schiphol
emen, want dat heeft geen enkele
In meer. De slimme jongen heeft zich
jamelijk al gemeld: in het hart .van
jet voormalige Schiphol nu een
jichtvaartstad, waar twintigduizend
1 »nsen werken heeft hij inmiddels
oude vertrekhal-Europa geannexeerd
_or zijn onafhankelijk cateringbedrijf
Cuisinair". De honderdduizenden
roodjes, die in de afgelopen
akantiemaanden duizenden meter-s
oven Amsterdams Peil in de magen
an Transaviapassagiers verdwenen,
ijn daar hun comfortabele luchtreis
egonnen, de exotische gerechten, die
oor de stralende stewardessen van
apan Air Lines en KLM tijdens
'luchten naar Tokio verstrekt werden
regen daar gestalte. Op de plaats,
vaar miljoenen reizigers in de
laoorlogse jaren met taai ongeduld
lebben gewacht op hun eerste of
oveelste luchtdoop staan sinds vorig
aar de duizenden plastic plateaus in
slagorde gereed voor hun culinaire
uchtaanval: de bekers met. grapefruit-
uice voorop, daarachter de duizenden
loterhammen, die ten eigen behoeve
kersvers beleg hebben geslagen.
Vip-room
laarnaast, in de oude Vip-room, waar
iekroonde hoofden en staatslieden jaar
n jaar uit hun holle volzinnen bouw-
het „bepaaldelijk" van Joseph
Luns niet van de lucht was, is nu de
«mfortabele kantine van de 130 Cui-
smairmedewerksters en -medewerkers,
compleet met flets portret van de ko
ningin. In de smalle gang erachter,
fraar douane en marechaussee vroeger
loerden op binnengesmokkelde contra
bande, is het boekhoudkundig cen
trum, waar duivelskunstenaars de
plakken tomaat delen op de zand-
gebakjes en uit het aldus verkregen
getal de sappige wortel trekken.
Animator
De man achter dit smakelijke bedrijf
is de gebaarde Hagenaar Jan Pieters,
[ex-vibrafonist van swinging Pia Beek,
nu directeur van het restaurant ,,Het
Verre Oosten" in Scheveningen, anima
tor van 't daarboven gelegen unieke Ja
panse restaurant, handelaar in vlie
gende „reistafels", oprichter van een
servicebureau voor zakenmensen in
Tokio, importeur van tong teisterende
oosterse produkten en sinds 1965 ook
cateringexpert op Schiphol-
Zijn bemoeienissen met de luchtvaart
bateren vanaf het moment, dat hem een
schuchter verzoek bereikte van de zijde
yan Japan Air Lines, die in het mid
den van de zestiger jaren al twee keer
be dienst TokioSchiphol onderhield.
JAL-employés hadden inmiddels de
minibenen al geroutineerd ónder de
lage tafels van Pieters' Japanse oase
in Scheveningen gestoken en hadden
hun bazen in Japan juichend over dit
culinair avontuur bericht. Men besloot
tenslotte, dat Pieters voortaan de
voedseldroppings voor de Tokio-
vluchten maar voor zijn rekening moest
..Twee keer in de week", herinnert
Pieters zich. ..stopte ik de hele handel
in de achterbak van mijn auto en reed
ik van Scheveningen naar Schiphol.
Op een gegeven moment dacht ik: ..Als
de Japanners zelf al roepen, dat ik
„ONAFHANKELIJK
CATERING
BEDRIJF IS VOOR
SCHIPHOL
UITERST
BELANGRIJK"
zulk best Japans eten maak, heeft de
KLM misschien ook wel belangstelling.
Per slot van rekening hebben die ook
een dienst op Tokio". Een dag later
had ik op die manier twee klanten.
..Ik dacht ook al aan een eigen hutje
op Schiphol en dat plan werd uit
voerbaar, toen ik de oude keuken van
de Intercontinentale Wachtkamer op
Schiphol-Oost kon huren. Ik heb daar
420 vierkante meter, die nog steeds
gebruikt wordt voor de wanne keuken.
Daarnaast heb ik sinds kort 1450 vier
kante meter in de totaal verbouwde
Europa vertrekhal. Daar zijn nu de
koude keuken, de afwas-unit en de
assemblageafdeling".
Spelend gemak
Pieters denkt ondertussen alweer ver
der. Op zijn laatst in februari 1972 zal
de gehele voormalige Vertrekhal Europa
(3150 vierkante meter) door Cuisinair
worden gebruikt. Pieters en zijn mede
werkers zullen dan in staat zijn om mei
spelend gemak de tienduizenden maal
tijden voor de luchtvaartmaatschappijen,
te componeren. Nu reeds is Cuisinair
overigens al goed voor vijftienduizend
maaltijden per dag.
..Wij zullen er wel voor waken", zegt
hij. „om een mammoetbedrijf te
worden, waar spectaculaire cijfers de
kwaliteit goed moet maken. Cuisui-
air streeft ernaar om een goed maat-
confectiebedrijf te blijven. We zijn
klein en dat willen we graag nog even
zo houden. Voor de luchthaven Schip
hol is de aanwezigheid van een on
afhankelijk cateringbedrijf uiterst be
langrijk- Daardoor is het totale
BOVEN:
Op de plaats, waar miljoenen rei
zigers in de naoorlogse jaren hun
wereldreizen begonnen, staan nu
de duizenden plastic plateaus in
slagorde gereed voor htm culi
naire luchtaanval.
ONDER
In de oude Intercontinentale
Wachtkamer op het oude Schip
hol (nu werkstad met 20.000
mensen) heeft Scheveninger Jan
Pieters zijn onafhankelijk cate
ringbedrijf „Cuisinair" onderge
bracht. Dat zijn klokken regel
matig verschillende tijden aan
wijzen is waarschijnlijk een ge
volg van zijn internationale
denktrant.
servicepakket. dal Schiphol zijn
cliënten de luchtvaartmaatschap
pijen kan aanbieden, immers betel
en gevarieerder. Wij van onze kant
hebben de boeiende opdracht om met
een topprodukt tegen concurrerende
prijzen de klant aan ons bedrijf te
binden. Cuisinair is bijvoorbeeld het
enige cateringbedrijf in geheel Europa,
dat Japans voedsel in zijn assortiment
heeft".
..Noem dat maar geen machtig brok
Holland Promotion"-
LEO THURING
NIEUWE STER
IN
HET GROTE
KLEINKUNST-
W0UD
Tijdens de rinale van dc Posthoorntalentcnjacht. die
onlangs in het Scheveningse Kurhaus woedde, moest
het publiek ellendig lang wachten op de schok der her
kenning. Xadat eerst een eindeloze stroom van dwars
gebakken amateurkunst naar Japies moeder en andere
kritiekloze fans was gegolfd, kwam pas tegen het einde
een montere etaleur uit Amsterdam op het toneel, die
in razend tempo een handvol imitaties de zaal inslin-
gerde. Onder een ministersteek, die zijn moeder vlak
voor het optreden nog had voorzien van een rozet van
crêpepapier, gaf h(j eerst een persiflage op minister
Joseph Luns, die bepaaldelijk beitelscherp was. Daarna
volgden uitbeeldingen van Godfried Bomans. Johan
Kaart, Albert Mol, Malle Pietje, Swicbertje en van dc
belangrijkste bewoners var het Grote Dierenbos. En ook
die waren griezelig natuurgetrouw: de kijkers, die onder
zijn optreden de oogjes dichtknepen en net deden, alsof
hun beeldbuis een radio was, zullen zich moeiteloos
hebben laten vangen in deze verbale valstrik van één
De reacties bleven niet uit. Te beginnen met de jury. die
onder leiding van aartsrakker Jos Brink het avondje
uit als een lijfstraf uitzat en pas naar de punt van de
stoelen oprukte, toen de onbekende stemmenmixer op
toeren kwam. Na afloop kon het totaal verraste jurylid
Jan Blaaser alleen nog zijn glas champagne heffen er.
stamelend uitroepen: ..Dit is enorm- Zojuist is een
nieuwe ster geboren".
Hel succes kreeg daarna nog een elektronisch staartje
dank zij de TROS. die in haar onstuitbare drang naar
programmavernieuwing die hele amateuristische
Posthoorngalop naar de huiskamers expedieerde. Dal
betekende een krap uur dol vermaak, waarbij de kijkers
spontaan het brakke buiswater in de handen kregen. Dal
betekende opnieuw een dijkbreuk van spasmodische
gitaristen. dauwverse zangeressen en regionale
geinponums. die door hel duimpje van Jos Brink niet
kon worden gekeerd. Dal betekende voor enkele
honderdduizenden Nederlanders ook de eerste
verrassende kennismaking met een nieuwe klein
kunstenaar: eenentwintigjarige Robert Paul. een niet zo
lastige Amsterdammer met een courant apostelhoofd
van soepel schuimrubber, die zijn televisiedebuul
te midden van vijftien familieleden met stijgende ver
bijstering volgde: ..Een onwezenlijke ervaring", rappor
teert hij achteraf, ..je ziet een vent malle fratsen uithalen
en je realiseert je nauwelijks, dat je het zelf bent. Het
was trouwens een bar slecht optreden. Ik was die avond
snotverkouden en mijn stem leek nergens op. De enige,
die het goed deed. was mijn neus. Die maakte overuren.
Het leek wel, of ik van de huisdokter een druppelaar
had gekregen".
..Ho ho", zegt vader Paul op de driezitsbank. ..nou moet
ie jezelf niet gaan afkammen. Je was wél goed. je was
de beste. Je moeder en ik vonden het lcrimmenecl".
Zijn interruptie veroorzaakt in de huiskamer een
aangrijpende stilte, die door de zoon benut wordt voor
een tussentijdse verloochening van zijn voorgeslacht.
Hij schudt verdrietig zijn hoofd, heft dan zijn flad
derende handen naar de zoldering en roept met de
intonatie van Swiebertje: ..Man. wat klets je nou. Het
was helemaal niet best. Dat heb ik je nou al honderd
keer gezegd- Het leek helemaal nergens op"-
..Ho ho". zegt vader Paul, „je moeder en ik hebben daar
toch wel een andere mening over. Je weet net zo goed.
als ik. dat ze het allemaal geweldig vonden. Anders
waren we niet tot half vier 's nachts doorgezakt".
..Nou moet je ophouden", schreeuwt de zoon, ,,ik praat
hier met meneer. Meneer is hier niet voor jou gekomen,
maar voor mij. Als ik het zelf niet meer af kan. zeg ik
het wel".
Vader Paul knikt bedremmeld en vormt met zijn lippen
het woord: „Oké". Vervolgens zakt hij achterover en
kruist hij de mollige armen berustend over elkaar-
Met afgewend hoofd vervolgt Robert Paul: ,,De moeilijk
heid is. dat ik kritisch ben. Als anderen roepen, dat het
helemaal Swiebertje of Malle Pietje is, heb ik het gevoel,
dat ik nog niet eens op de helft ben- Ik houd van
perlectie. het moet bij mij helemaal af zijn. Ik ben nou
bijvoorbeeld bezig met een imitatie van Max T. illeur.
Eenvoudig zegt u? Ja, dat had ik ook gedacht. M als
je goed naar hem luistert, merk je. dat hi: i /.end
moeilijk praat. Als hij een mop vertelt, heeft elk woord
een andere loon- Ik heb dagen naar zijn langspeelplaat
geluisterd, ik heb zin voor zin ontleed, maar ik ben er
nog steeds niet uit. Ik heb mijn kop tussen mijn benen
gestopt, ik heb watjes achter mijn wangen gedouwd om
die stem te pakken te krijgen, maar hij wil er niet
inschieten".
Achter hem kijkt vader Paul hoofdschuddend naar zijn
vrouw. „Ik vind anders, dat het aardig knap lijkt",
fluistert hij. Zijn vrouw knikt samenzweerderig. Ze bukt
zich over de salontafel en zegt zacht: „Robert is altijd
zo'n gekke jongen geweest. Hoe oud zal-ie geweest zijn,
toen hij aan tafel Hitier imiteerde en Pipo de clown?
En onder het afwassen hield hij altijd redevoeringen in
zelfgemaakt Duits of Engels. We hebben wat met die
jongen afgelachen".
.,Wal heet afgelachen?", fluistert vader Paul. „De keren,
dat ik met een rooie kop van tafel ben weggelopen,
zijn al niet meer te tellen. Die jongen heeft het".
De zoon glimlacht. „Ik ben nooit tevreden, ik weel
nooit, of het goed is, wat ik doe. Bij imitaties gaat het
om kleinigheden, een stemwending. een toonhoogte. Als
ik" Bomans nadoe, zie ik hem voor me. Een beetje
schutterig met die verbaasde ogen achter zijn afgezakte
bril. Dat gaat dan ongeveer zo".
Hij trekt spontaan een pruillip, waarop vader Paul
geëmotioneerd uitroept: „Helemaal Bomans. Je hoeft
niet eens je mond open te doen".
Zoon Robert: ..Mag ik misschien even wal zeggen, pa?
Ik wilde meneer zeggen, dat ik echt niet de illusie heb.
lat ik het nou al gemaakt heb. Dat prijsje is leuk.
Natuurlijk. Ik wist niet eens dat er een auto aan
vastzat. Dat merkte ik pas, loen ik in Scheveningen
aankwam. Ik zag hel op de affiches en ik dacht: „Dun
zal ik wel vlug mijn rijbewijs moeten halen". Maar
wat het vak betreft, begint het nu pas. Ik heb nog
geen spat ervaring, ik ben alleen met die Lunsshow
opgetreden in de buurt hier. Dat is alles. Ik geloof
trouwens niet, dat ik het met imitaties alleen red. Dat
is leuk voor een intermezzo. Effe Lowleke de Vos
neerzetten en dan weer doorgaan. Ik moet. danslessen
nemen en wat aan loneelscholing gaan doen. Dan wordt
het misschien wat. En vooral niks overhaasten, want
clan ben je al weg. voordat, je geweest bent. Als je een
succesje hebt gehaald, zitten er op hetzelfde moment
allerlei knapen in de huiskamer, die je gouden bergen
beloven. Ik kreeg na de finale gelijk een aanbod om een
grammofoonplaat te maken. Flauwekul, want een imita
tor heeft alleen zin, als je hem ziet. Als u Toon Hermans
wilt horen, koopt u toch geen plaatje van Robert Paul.
Het enige, wat ik tot nog toe geaccepteerd heb. is een
contractje van de TROS. Tony Schifferstein wil twee
shows met me gaan maken en dat zie ik wel zitten. Dc
rest moet groeien".
Uit zijn leven tot nog toe kan hij weinig bruikbaars
opspitten: een paar gekke bekken in de zandbak op drie-
en vierjarige leeftijd, een geruisloze carrière als etaleur,
een intermezzo als drummer van The Little Bob Cats,
waarin hij de babygeluidjes voor zijn rekening nam en
LUNS:
Het is bepaaldelijk een puntgave imitatie.
ALBERT MOL:
Zij van Boven maakt het helemaal boys.
MALLE PIETJE:
„D'r benne hier helemaal geen vlooien".
SWIEBERTJE
„Koekjens van Saar".
een mislukte speelfilm, waarin hij vruchteloos zijn vrije
uren stak. Toen de hoofdrolspeelster zich verloofde,
werden de opnamen stopgezet.
„Ik zal nou wel wat meer aan theater moeten gaan
doen", zegt hij, „ik ben lot nog toe één keer in de
schouwburg geweest. Ik weet niet eens meer, welk stuk
er gespeeld werd. En Hermans heb lk ook gezien.- De
rest ken ik alleen van de televisie en van platen. Dat
lijkt me te weinig voor een perfectionist".
Vader Paul veert op: „Robert noemt dat amateuristisch
geklungel altijd de crêpepapier- enbordkartonshow.
Goed hè?"
Ilot moet goed in het pal: zitten", vult de zoon nog
haastig aan. ,.de mensen betalen niet voor een knul, die
een rafelig pak aan heeft en zijn handen niet heeft
gewassen. Ik zal u wat vertellen: ik speelde als jongen
van tien een rol als tuinman".
..Jazeker", zegt vader Paul,
blauw".
Robert zucht en vervolgt: „Op e
er een politieagent op. die eei
waar ze met een viltstift „Politie" op hadden gekalkt,
ik dacht, dat ik door de grond ging. Ik ben nooit meer
teruggeweest bij die troep".
„Een hele typische jongen", zegt moeder Paul geamu
seerd, „wie wil er nog koffie?"
LEO THURING
i goed ook. De zaal lag
