LEX GOUDSMIT
WEER IN MUSICAL
£eXdóQ<3owujmt
,A funny thing...
antenne
Vuurwerk en briljanten
voor groot-orkest en sölister
Claque in Italië een eerzaam beroep
16 oktober
première
in Tilburg
4 I
De legende
van de geliefde
van de
machinist
Lou Moan
spectaculair
OP ALLE TOEREN
KLINKT MUZIEK
TEGENWICHT
TEGEN UITJOUWERS
PAGINA 2
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 6 MEI l^0
Bouwconflict
toetssteen
voor 1971
17 R dreigt verscherping in het
merkwaardige conflict dat de
onderhandelingen om de nieuwe
bouw-C.A-O. beheerst.
Vanuit diverse hoeken worden de bij
het conflict betrokken partijen gemaand
om de bouwproduktie niet bloot te
stellen aan risico's, die de strijd tegen
de woningnood doen verslappen. Andere
belanghebbenden kunnen intussen
evengoed gaan klagen, dat het conflict
belangrijke verkeerswerken vertraagt,
waarvan Nederland komende zomer
maanden nog veel ellende beleven kan-
De bouwbonden wijken, evenmin als
hun werkgevers, ook maar een centi
meter voor deze morele druk. De bouw
vakkers weten zich kennelijk gesteund
door de vakcentrales. Want het conflict
om de bouw-C-A-O- heeft een grotere
draagwijdte dan alleen maar de lonen
van de bouwvakkers; het conflict is
tegelijkertijd toetssteen voor het gehele
loonbeleid in 1971.
Sneeuwbal
T\E bouwvakkers willen per 1 juli zo'n
loonsverhoging, dat ze over heel
1971 een reële verbetering van twee en
driekwart procent zullen krijgen. Dat
vergt bruto een heel forse verhoging.
omdat de prijzen afgelopen maanden
zijn blijven stijgen; de aannemers willen
een reële loonstijging van twee en drie
kwart procent dan ook beperken tot het
tweede half jaar.
En op dat punt is de zaak vastgelopen;
wat de bonden willen zou per 1 juli een
loonsverhoging van globaal tien procent
vergen en de werkgevers weten dat ze
daarmee niet alleen in hun eigen be
drijfssector voor zware lasten staan (die
ze overigens wel rap zullen door
berekenen), maar tegelijkertijd op de
vingers worden gekeken door andere
ondernemers, de Sociaal-Economische
Raad, prof- Zijlstra en door iedereen die
in dit feitelijk regeringsloze tijdperk bij
de opstelling van een nieuw regerings
programma betrokken is. Want een loon
explosie in het bouwbedrijf zal in het
geschapen" klimaat onherroepelijk het
zelfde sneeuwbaleffect hebben als de vier
honderd-gulden-uitkering-ineens eind '70
rr
AMSTERDAM liet schijnt opeens allemaal te kunnen
cal na musical verschijnt op de planken en plannen voor de ene nieuwe
produktie zijn nog niet bekendgemaakt of in de coulissen staat de andere
al weer te wachten om aangekondigd te worden. In de Amsterdamse Bols-
taveerne waren gisteren de voltallige cast, regisseur cn producer van de musical
„A funny thing happened on the way to the Forum" bijeen om iets te vertellen
van deze 16 oktober in Tilburg in première gaande nieuweling.
Spanning
UIER en daar heeft het bouwconflict
waarschijnlijk bij de verkiezingen
een rol gespeeld; sommige confessionele
bondsleiders in deze kring beleden open
lijk en stimulerend hoge verwachtingen
van het loonbeleid dat Den Uyl c.s. be
loofden.
Aangezien het conflict de verkiezingen
overleefde en zijn einde vandaag nog niet
in zicht is, moet bij de kabinetsformatie
ernstig rekening worden gehouden met
de gevolgen van dit conflict: zowel als
het tot een grote sociale uitbarsting
leidt als tot een compromis met op
voering van de nationaal-economische
hoogspanning.
Goed geluid
IVfahiurlijk gebeurt het meer dat
mannen en vrouwen die tot Kamerlid
gekozen zijn, voor betrekkingen en
functies welke ze tot nog toe vervullen,
bedanken. Maar naar onze smaak zitten
nog vele Kamerleden te veel aan neven
functies vast, waarvan ze zich vanwege
hun onafhankelijkheid en parlementair
werk beter hadden kunnen vrijmaken.
Een plezierig geluid is het daarom te
vernemen dat het nieuwe Kamerlid van
de D.S.'70-fractie H. Pors jr. zijn ontslag
heeft aangeboden als bestuurslid van
vele ondernemersorganisaties en als
plaatsvervangend lid van de S.E.R.; on
der het motto „dat het onjuist is wan
neer een afgevaardigde in het parlement
duidelijk het stempel blijft dragen van
spreekbuis van een belangenorganisatie."
Destijds toen in K.V.P.-bestuurskrin-
gen nogal bezwaar werd gemaakt tegen
conclusies in het rapport van haar com
missie „nevenfuncties van Kamerleden"
hebben we het gemis aan een bepaalde
doortastendheid betreurd. Want het
K.V.P.-bestuur liet, na interventie van
de fractie, een te ruime mogelijkheid
voor nevensfuncties open.
Misschien doet het voorbeeld van de
heer Pors meer open gaan; niet alleen
in de K.V.P.-fractie behoeft men in dit
opzicht naar minder gelukkige voorbeel
den te zoeken.
Nieuw is overigens een betrekkelijk
woord in dit verband, want zo'n vier
jaar geleden was de musical met de
lange titel al op New Yorks Broadway
en het Londense Westend te zien, ter
wijl de Engelse filmregisseur Dick Lester
(o.a. van de Beatlesfilms) er al een speel
film van maakte. Een van de Engelse
producers van de musical, John Floyd,
zegt er over: „Onze produktiemaatschap-
pij heeft eerst Hair hier gebracht en dat
is een succes geworden. We hebben ge
merkt, dat het Nederlandse publiek erg
musicalminded is. Met alle mogelijkhe
den die Nederland biedt met zijn goed
geoutilleerde provincietheaters en de
korte afstanden waardoor we een grote
kostenbesparing hebben in vergelijking
met Engeland, wilden we beslist verder.
Maar het moest een musical worden met
'n hoop humor. Vandaar „A funny thing".
Sterbezetting
In Londen heeft hij een paar jaar ge
lopen met onbekende acteurs. Voor Ne
derland hebben we geprobeerd een ster
bezetting te vinden en we dachten dat
we daar, in de eerste plaats al met Lex
Goudsmit, goed in geslaagd zijn". Na
zijn doorbraak op het Nederlandse toneel
als Tevje in Anatevka, is Lex Goudsmit
ook in Engeland een ster- geworden met
die rol. Men heeft daar zelfs plannen
hem weer te vragen als deze nieuwe
Dat het gisteren bevrijdingsdag was
kon alleen worden opgemerkt aan wat
spaarzame vlaggen en een beetje ver
laat koninginnedag-kermis-gedoe. We
vinden dat een beetje spijtig, maar er
kennen dat dit komt omdat we op
5 mei 1945 al volwassen waren. In
jaren jonger zou misschien die her
denking ook voor ons weinig be
tekenen.
Toch waren we wel gelukkig met het
feit dat de NOS gisteren „De overval"
uitzond. Het is een der beste speel
films die ooit in ons land zijn gemaakt.
Het is door zijn eenvoud tevens de
beste rechtvaardiging van het verzet
als zodanig.
De NOS liet er een discussieprogram
ma op volgen. Partners waren verzets
lieden van toen en de jeugd van nu.
Het werd een goede discussie. De ver
tegenwoordigers van de jeugd stelden
scherpe vragen, de verzetsmensen van
toen hadden scherpe antwoorden. De
mentaliteit van het verzet van toen
en de jeugd van nu bleken wonderlijk
synchroom te lopen.
Het feit dat AjaxSparta, de beker
wedstrijd gisteravond, moest worden
verlengd, leverde de sensatie van
direct toeschouwer zijn van althans de
slotfase van een spannende voetbal
wedstrijd. De onbesliste uitslag leidt
tot een herhaling. Misschien komt die
helemaal op t.v
De NOS-rubriek „Zienswijze" ergerde
ons. Aan de orde kwam bet spelen
met Tarotkaarten, een volkomen on
schuldig gezelschapsspelltje dat al
vele duizenden jaren met min of meer
dere ernst bedreven wordt. Dat derge
lijke flauwekul anno 1971 in een t.v.-
uitiending ook maar een zweem van
wetenschappelijke waarde werd toe
gekend vinden we onbegrijpelijk.
musical uitgespeeld is. De andere hoofd
rolspelers lijn Thérèse Steinmetz, Ferd
Hugas van PePijn, Herbert Joeks, Fabel-
tjeskrants Ger Smit. Arnold Gelderman,
René Franck en Elsa Lioni.
Wie in de bioscoop de film van Dick
Lester gezien heeft, zal zich herinneren,
dat het een hoogst amusante wirwar was
rond een aantal slaven in het antieke
Rome. Een verhaal dat gebaseei-d is op de
comedies van de Romeinse blijspelschrij
ver Plautur,. maar nauwelijks naverteld
kan worden De vertaling is al klaar en
van de hand van de steeds meer bij het
musicalgebeuren betrokken woordkun
stenaar Jaap van der Merwe. Hij zegt
daarover: „De comedies van Plautus zijn
erg leuk. maar veel te langzaam voor
deze tijd. Nu hebben de auteurs (Burt
Shevelove en Larry Gelbart) zes van zijn
blijspelen acor elkaar heen verwerkt en
het tempo is niet bij te houden".
Lange titel
Blijft die lange titel onvertaald Van
der Merwe- „Ja, het gevaar in Neder
land hier is dat de mensen gaan denken,
dat het iets met een forum te maken
heeft, dus iets ernstigs is. We hebben op
het ogenblik zes voorlopige titels, maar
ik zal ze niet noemen, want ze gebruiken
ze toch niet". Op de vraag of hij weer
wat aan zijn eigen arsenaal van venijnige
grappen in de tekst verwerkt heeft, be-
Kederland. Musi- gint hij te grinneken. ,.In mijn contract
stond dat :k niets mag toevoegen. De j
Engelsen hier kunnen me toch niet ver
staan, dus ik zal maar bekennen, dat ik I
het af en toe niet heb kunnen laten. I
Maar ja, de vertaling moet nog goedge-
keurd worden door de Amerikaanse oer-
auteurs. Hij ligt op het ogenblik in
Washington bij de Nederlandse arnbas- j
sade, waar ze hem aan het terug verta
len zijn. Hoe ze mijn woordspelingen
weer terug in het Engels meten zetten,
zou ik niet weten".
Een van die woordspelingen wordt al- j
vast onthuld door Arnold Gelderman.
voor de Teleackijkers bekend als hun j
leraar Franse les. Gelderman: „Naast de i
woning waar alles zich in het oude Rome
afspeelt, staat een huis van lichte zeden.
Daar bevindt zich onder de dames een
slavinnentwceling, die alles samen het
beste doel. In de vertaling zijn het de
gezusters Vice-Versa.
Voor de ïest is het afwachten, want
de repetities moeten nog beginnen onder
regie van Anthonie Crutchlev, ook al
werkzaam voor Hair en in Engeland free
lance regisseur met een aantal blijspelen,
musicals (o.a. Noel Cowards „Bitter
sweet") en Shakespearestukken op zijn
naam. Hoe na de première in Tilburg de
tournee gaat worden, is nog niet bekend
Wel staat bijna vast dat de musical in
januari volgend jaar in Amsterdam gaat.
en nog dit jaar, vóór Kerstmis, in Den
Haag te zien zal zijn.
NEDERLAND I
•18.15 uur:
Fabeltjeskrait
•18 55 uur:
Journaal
VPRO
19.05 uur:
Betty Boop -
•1912 uur:
Blues van Sam
Hopkins
•19.43 uur:
spectacular, cabaret
•20.00 uur:
Journaal
20.21 uur:
Berichten uit de
samenleving
20.30 uur:
Laurel en Hardy
20.55 uur:
De oorlog is
geschiedenis geworden
21.30 uur:
Het bevrijdingsfeestje,
film
•21.50 uur:
De legende van de
geliefde van de
machinist, t.v.-spel
•22.40 uur:
Journaal
22.45 uur:
Bouwen en wonen
NEDERLAND II
NOS
•18.45 uur:
Fabeltjeskrant
•18.55 uur:
Journaal
•19.05 uur:
Van gewest tot gew|
•19.45 uur:
Toeristische tips j
19.50 uur:
Den Haag vandaag j
•20.00 uur:
Journaal
TROS
•20.21 uur:
Tom Jones-show i
•21.10 uur:
Het adelaarsjong,
•21.30 uur:
Liefde op z'n
Amerikaans
22.00 uur:
Turks programma
Journaal
bert jansma
NEDERLAND I
NOS
10.45 uur
Schooltelevisie
18.45 uur
Fabeltjeskrant
18-55 uur
Journaal
Ev. Omroep
19.05 uur
Daad bij het wooi
19.30 uur
Nader bekeken
over magnetisme
20.00 uur
Journaal
KRO
20.21 uui
Johnny i
21.11 uur
Brandpunt
21.36 uur
De wrekers
22.26 uur
Riskante kerk
NOS
22.56 uur
Journaal
23.01 nur
Olympia's toer
NEDERLAND II
NOS
18.45 uur
Fabeltjeskrant
fat
Ter v
AVRO
19.30 uur
Verkeersbeeld
20-00 uur tga
Journaal kar
20.21 uur (et
Televiziér Leid
20.45 uur org<
High Chaparral tenu
21.35 uur Vd.4
Voor de vuist weg trie*
22.45 uur M
Journaal Lrht
HILVERSUM I
8.30-18.41 Nieuws). 19.00 (S
Speelgroep: Lenteliedjes,
De presentatie in Zienswijze was overi
gens zo onwetenschappelijk als maar
mogelijk leek. De kaarten werden ge
legd en over de uitkomst werd door
Noud v. d. Eerenbeemt gezwamd op
een wijze die multi-interpretabel was.
Logisch zou geweest zijn dat een
contraproef zou volgen. Statistisch ge
sproken kon die niet kloppen; de
contraproef bleef dus uit. Zienswijze
gaat door in het volgend seizoen. De
NOS kan dit rustig doen. Geen ziens
wijze immers is te gek voor een omroep
die geen „opzeggers" kent.
Dit surrealistische VPRO-spel is
een nieuwe produktie van Anne
Marie Prins, vervaardigd in sa
menwerking met Naomi Duveen
(hoofdrol), Gerben Hellinga
(verhaal), Doris van de Linden
(grafisch ontwerp) en alle ande
re technici en medewerkers.
Het uitgangspunt: een meisje in
een ruimte besprongen en be
slopen door dt techniek. Het
gegeven: het meisje vertelt een
verhaal over een treinreis die
ze gemaakt heeft aan haar
vrienden en medekamerbewo
ners: Licht, Geluid, Camera s,
Decor, Kleur en Montage.
Haar vrienden becommentarië
ren dit verhaal van het meisje,
zodat er wisselwerking ontstaat
tussen het meisje en de tech
niek. Zo wordt bijvoorbeeld een
deel van het decor groter, het
geluid moet hierom lachen, zo
dat de tekst van het meisje
wordt vervormt), wat dan weer
tot gevolg heeft dat het meisje
zich aan de grillen van het
geluid moet aanpassen De ca
mera's moeten zich
het
het
licht reageert weer op de ge
dragingen van de camera's
Ook de tekst, het verhaal dat
het meisje vertelt, is geen doel
deel van het geheel, even belang-
lang
ijk en onbelangrijk als het
meisje en de techniek. Het is
een soort muziekstuk geworden,
waarin alle meespelende ele
menten als gelijkwaardige in
strumenten zijn beschouwd. De
produktie is in een voortduren
de wisselwerking tussen alle
medewerkers gedurende vijf en
,een halve maand, al improvise
rend en componerend tot stand
gekomen.
Nederland I, 21.50 uun
g ~t Haag Vandaag. 22.50 Vakantietoeslag: ac- j (S) Vierhandig clavècimbeispel: klassijT'"
f zonder podium (XIV. slot): elektronisiro.,
HILVERSUM II TniiTiPlr SS.1I nn 7U>miu-« Tro<
Het Engelse cabaretgroepje was al eens
eerder ln Nederland en ook in Den
Haag waar het in het HOT optrad,
21 maart j.l. en daar een welkome
afwisseling vormde tussen een nogal
vervelend experimenteel gedoe. Ieder
een was toen tenminste enthousiast
over de bizarre sketches, invallen, grap
pen en sick jokes.
De Engelsen zijn daar goed in en het
Mickery Theater te Loenersloot onder
wiens auspiciën de club optrad, zag er
wel wat in. Vanavond kan hee! Ne
derland ze zien per t.v. Ron House
is de aanvoerder en hij zegt ter toelich
ting: „Wij willen laten zien waarin
onze moderne samenleving belachelijk
en absurd is. We zijn beslist geen poli
tiek theater, maar wel een sociaal. Ver
wacht van ons geen grote boodschap
want die hebben we niet. Wel een hele
boel kleine boodschapjes.Low Moan
lijkt in de verte iets op onze „Farce
Majeure".
Nederland I: 19.43 uur.
ROME (AP) Als u in de Scala te Milaan zingt,
kan Tonino Carrara u een handje helpen, misschien
a zelfs beschermen tegen rotte eieren, en de toma
ten. zoals hij eens Maria Callas heeft gedaan.
De 46-jarige Carrara is de leider van de claque in
het grootste operagebouw van Italië. Hij is een van
de voornaamste vertegenwoordigers van een oud en
geëerd beroep in dit land, waar de mensen hun bel
canto ernstig opvatten en elk operagebouw zijn
claque van betaalde bijvalbetuigers heeft. Maar de
bijval die Iemand betuigt is niet de enige vereiste
voor het beroep, zegt Carrara met trots. Hij heeft
vijf jaar lang zang gestudeerd. „Ik ken ongeveer
alle libretto's uit mijn hoofd. Ik woon repetities bij.
Je kunt geen claque leiden als je geen geestdriftige
liefhebber bent."
Carrara is een deskundige inzake de akoestiek van
de Scala en verdeelt zijn assistenten voor het
grootste deel studenten volgens een eigen strate
gie over de zaaL De leiders van de bijvalbetuigers
worden betaald door de theaters. De assistenten
worden beloond met een vrijkaartje.
Carrara laat zich bijstaan door tien tot honderd
bijvalsbetuigers. Soms is de claque niet meer dan een
tegenwicht tegen een troep boe-roepers. „Je hebt
heel wat assistenten nodig, wanneer je het hoofd
moet bieden aan het gevaar, dat onbekenden chan
tage tegen de zangers willen plegen door hen uit te
jouwen. Wij weten hoe wij hen moeten overstem-
Carrara brengt graag in herinnering, dat tijdig
geklap door zijn claque eens madame Callas uit de
verlegenheid redde. „Het was in de vijftiger jaren",
vertelt hij. „De opera was afgelopen en Callas nam
na haar gebruikelijke triomf op het toneel buigend
de bijvalsbetuigingen in ontvangst, toen iemand een
bos knollen naar haar toe wierp. Het was een
kwestie van seconden, want in de eerste rijen begon
men al te giechelen. Toen overstemde de claque dat
met wilde kreten van „bravo", „bis" en „divina"
(aanbiddelijk). Sindsdien is zij in de Scala altijd de
„divina" geweest.
Handklappers krijgen een zeldzame liefde voor hun
werk. Francesco Spizzica, die 40 jaar de claque van
het Teatro San Carlo te Napels heeft aangevoerd,
houdt van dit theater als van zijn thuis. Hij is
onder de opera-enthousiasten bijna even populair
als de zangers en zangeressen, maar hij merkt op
dat zijn berorep moeilijker is geworden.
..Geloof me", zegt hij, „het is niet waar, dat vroeger
beter werd gezongen. Het is het publiek dat veran
derd is. Het is wereldwijzer geworden. Er is mec-i
list en geklap voor nodig om de toehoorders tol
applaus te brengen."
Zelfs Parma, de geboorteplaats van Giuseppe Verdi
en Arturo Toscanini. heeft een claqueleider. Hij
heet Alvaro Piva en in die noordelijke stad, waar
iedereen zichzelf beschouwt als een operadeskundige
bij geboorterecht, kan zijn werk gevaarlijk zijn
„Als het klappen een seconde te vroeg of te laat
begint, brengt het gehoor je boos tot zwijgen", zegt
de 64-jarige Piva. De trots van Parma toont zich
ook in Piva. „Zij, die me kennen", zegt hij, „weten
dat ik alleen bijval betuig als de zanger of zangeres
het verdient. Anders zou ik zelfs „boe" kunnen
Gehuurde uitjouwers hebben heel wat stormachtige
scènes veroorzaakt. „Ik weet dat in sommige opera
gebouwen beroepsuitjouw ers naar zangers of zange
ressen gaan en praktisch chantage op hen plegen",
zegt maestro Fernando Cavaniglia van de Romeinse
Opera. Als ze geen geld krijgen jouwen ze. De
gedachte aan beschimping door het publiek kan een
zanger of zangeres zo deprimeren dal bij of zij
waarschijnlijk over de brug komt."
Keizer Nero, die volgens de legende Rome in brand
stak om een dramatische achtergrond te krijgen
voor zijn zingen en fiedelen zou, naar beweerd
wordt, de vader van de georganiseerde claque zijn.
Hij wordt verondersteld bijna 2000 jaar geleden het
theater in Pompei te hebben volgestopt met 5000
slaven om zeker te zijn van een bevredigende
ontvangst.
De Romeinen noemden deze vroegere beoefenaars
van het beroep ..plauditores" (toejuichers), een beti
teling waaraan de hedendaagse Italiaanse claquele
den nog altijd de voorkeur geven. Er zijn tegen
woordig twee soorten claques, de officiële en de
particulier gehuurde. De eerste geniet een groter
prestige.
Maestro Cavaniglia verklaart de hele vreemde ge
schiedenis volgenderwijze: „Operazangers en -zan
geressen zijn teergevoelige, temperamentvolle men
sen. Het is belangrijk voor hen, dat zij hun vrien
den hebben aan gene zijde van het voetlicht. Dat
geeft hun meer zelfvertrouwen."
De claqueleider verzamelt zijn mensen voor de
opera en geeft hun instructies: drie minuten ap
plaus voor die of die zanger(es), een bravo of twee
maar niet meer voor een ander en zo gebeurt het.
Het is een heel ernstige zaak.
Er zijn grammofoonplaten, die gewaar
deerd worden vanwege het muzikale
vuurwerk dat in schitterende uitvoering
erop ten beste gegeven "wordtDaar
naast staan de andere platen met de
flonkering van kostbare briljanten-
Beide soorten komen maandelijks van
de persen, zowel in het orkestrale genrt
als in uitvoeringen door kleine ensem
bles en solisten.
Briljant vuurwerk vonden we in de
voorjaarscollectie op twee platen van
DGG: een meeslepend recital met
stukken uit Chopins rijke piano-oeuvre
(2538-096) en een walswerveling, waar
bij de Berliner Philharmoniker zich
door Herbert von Karajan laat decre
teren in driekwartsmaten van grote
romantici (2538-095).
Het klavierrecital wordt gegeven door
Famas Vasary, die horen laat hoe de
jongere Hongaarse pianistengeneratie
Chopin behalve met feilloze en magni
fieke techniek ook met lyriek be
handelen kan. Vasary speelt naast drie
van de meest gevraagde walsen en
etudes de ballade in g-klein, het
scherzo in b-klein. de polonaise in As
en de fantasie-impromptu. Let op de
beruchte linkerhandpassage in de polo
naise en ge ontdekt de technische per
fectie van deze pianist, maar ook op
zijn melodievoering in de nocturnes
en de ballade om te ervaren dat Vasary
de romantiek weliswaar gelouterd
maar dan toch zeer lyrisch verklankt
Von Karajan laat de ..Berliner" in
Delibes. Sibelius. Berlioz. Johann
Strauss en Tsjaikovsky tot in de details
precies doen wat hij wil; hij laat hel
orkest ook een bewerking van Chopin-
walsen spelen. In Von Karajans per
fecte uitvoering gaat ge er bijna nog in
geloven ook.
Brahms
Tot de categorie 'van de briljanten
rekenen we de DGG-opname die Chris
tian Ferras en Pierre Barbizet maakten
van Brahms' drie vioolsonates. Bril
janten, die Brahms sleep in de tien
laatste jaren van zijn leven, toen zijn
ster al geruime tijd ln het zenit
stond. De drie sonates maken op ons
altijd de indruk van liederen in een
vioolzetting met een sterk orkestraal
gedachte uitwerking, precies zoals
menig orgelcompositie van Franck ook
met orkeststemmen in het gehoor ge
schreven moet zijn.
Ferras en Barbizet, beiden laureaat
van het vermaarde Scheveningse
Kurhausconcours 1948. hebben zoals
meer kunstenaars uit gallische dreven,
een sterk lyrische visie op Brahms
Dat mag ook wel, zeker wanneer
zoals zy doen ervoor gezorgd wordt
dat de briljanten van Brahms niet.
door ze in voorwerpen met veel krullen
en andere tierelantijnen te zetten, in
een boudoirsfeer worden getrokken.
Voor een ideaal Faurérecital zorgt de
combinatie Souzay-Baldwin od HMV's
label EMI (C 069-11066). we vernoemen
de pianist met opzet direct, omdat geen
zanger erin slaagt Fauré met ziin me
lancholie en wat precieuze muziek over
te brengen, wanneer de begeleider niet
in staat is met hem een stilistische
eenheid te vormen en met een paar
noten de wereld van Faurés introverte
schoonheid open te leggen. Baldwin
vervult die taak weergaloos en Sauzay
is nog altijd Faurés profeet no. I; hij
zingt op de plaat enkele ..losse" lie
deren. de kleine suite ..Poème d'un
jour" en de cyclus „La bonne chanson".
Grandioos goed! „N'est ce pas?" om
met zijn tekstdichter Verlaml te
zeggen!
Britten
Vroeger hebben we al eens als mening
uitgesproken, dat zelfs geen Franse
componist erin geslaagd is de gevoels
waarde van Rimbauds poëzie zo tref
fend in muziek om te zetten als de
Brit Benjamin deed in zijn anno 1939
ergens in Amerika voltooide cyclus
..Les Illuminations". Een nieuwe op
name (EMI. CSD - 3684) met Heather
Harper als sopraansoliste en Neville
Mariner (van de Academy of St.
Martin on the field) als dirigent van
het begeleidend strijkorkest staaft ons
in die mening. Draai eerst het laatste
lied (Départ) en ge ziet een stukje van
Rimbauds visionaire wereld vergaan.
En dan te bedenken dat Britten vóór
zijn ..Illuminations" nog maar weinig
niet-Britse teksten onderhanden had
VON KARAJAN: vuurwerk.
voor tenor, hoorn en strijkorkest
teksten van Keats, Cotton e
gezongen door de goede tenor Robl
Tear en gespeeld door de nog bet
hoornist Alan Civil. Toont de
noemde liederencyclus van Brittens a
grote talent, vooral de gave o
en melodie tot één expressie te
weven, de serenade laat horen
Engelands grootste componist i
cell met zeer simpele middelen een I
het eerste gezicht weinig interessanl
steen in een briljant weet om te zettcë
We zouden deze laatst besproken plaj1
tenslotte graag nog prijzen vanwegel1
voorbeeldige akoestisch technische v
zorging.
