BARBRA STREISAND: 'Stoney End" perfect plaatwerk
ELK HALF
JAAR EEN
NIEUW
GEZICHT
BEHANDELING VAN
TEFLONPANNEN
ZATERDAG 3 APRIL 1971
De platen van de befaamde
Amerikaanse zanger-s Bar-
bra Streisand vinden altijd
gratig aitrek bij het betere-
lie>l-ininnende publiek. En
dat is geen wonder, want de
verwende vedette maak* van
ieder lied een perfect gebeu
ren, mogelijk door haai gave
tot inleven in een bepaald
nummer en natuurlijk ook
door haar rijke techniek
De allernieuwste elpee van
Streisand, „Stoney end' ge
heten, tf'ont een en ander
duidelijk. In elf puntgave
songs laat Barbra ons delen
in baar lief en leed; overal
weet zij de intentie goed
over te brengen. De composi
ties die wij op deze plaat
vinden zijn van onverbidde
lijk goede kwaliteit. Zo ko
men wij de namen legen van
mensen als Randy Newman,
Harry Nillsson, Laura Nyro,
Gordon Ligthfoot, Joni Mit
chell, Gerry Goffin en Carole
King, Barry Mann en
Cynthia Weill, en dan verder
nog Barbara Keith Allemaal
tookrachten, die samen een
niet onaanzienlijk deel van
de huidige Amerikaanse lie
derenschat op hun naam
hebben staan. Barbra Strei
sand doet het werk van deze
mensen volledig eer aan, wij
hadden overigens niei anders
verwacht. Zo men op deze
schijf van hoogtepunten kan
spreken (het gehee is im
mers van superbe kwaliteit),
dan worden die gevormd
door de nummers „Free the
people" (bekend ook in de
Delaney en Bonnie-uitvoe-
ring) en door „Flim flam
man" van Laura Nyro De
begeleiding op deze schijf
in goede handen van een
aantal bekende sessionmusici,
waarbij bijzonder veel ge
vraagde mensen als Larry
Knechtel, Hal Blaine, Joe
Osborn en Milt Holland.
Randy Newman speelt in
„Let me go" en „I'll be home"
sijn hand)
Geld noch
deze opna-
DISCORUBRIEK
(beide van
op de piano r
moeite is vo
men gespaard
delijk hoorbaar. Superwerk.
(CBS S C4269).
DE MASKERS
verzameld werk
Een jaar of wat geleden
stond de inmiddels ontbonden
Amsterdamse groep De Mas
kers aan de top van onze
vaderlandse popmuziek Ie
dereen herinnert ziet nog
wel de singles als „La com-
parsa", „Goldfinger". „Bat-
min-theme", „Cadillac" en
verder genoten de Maskers
ook bekendheid als begelei
ders van Bob Bouber alias
I IJL. Enige weken geleden
Verscheen er een langspeel
plaat met het verzamelde
grote werk van de Maskers,
waarop uiteraard de hier
voor al genoemde hitr en
verder nummers als „Ada
gio", „Tamara", „Formula
Vee Special", „Danse maca
bre", „Ave Maria no morro",
„Saints and sinners" en
„Spanish tears". Voor de al
wat oudere popliefhebbers
moet deze schijf gesneden
koek zijn. de lawaailiefheb-
bende jongere popgeneratie
kunnen wij deze plaat toch
ook van harte aanbevelen,
omdat er degelijk en vaar
dig instrumentaal werk wordt
afgeleverd, hetgeen op veel
platen anno 1971 nog wel eens
markeert.
„De Maskers greatest hits"
valt wei degelijk onder de
categorie jeugdsentiment, het
opvallende is echter (jat de
plaat nergens ouderwets te
noemen is. (Artone BCJ S
1585).
CCC Int.
jofele plaat
Een voortreffelijke schijf van
vaderlandse bodem is di- eer
ste elpee van CCC Inc., een
aantal, mensen dat de lucht
verontreiniging is ontvlucht
en nu in de Peel streef' naar
CCC Inc. houdt zich op de
langspeler „To our grand
children" omstandig en bo
venal begaafd bezig met het Barbra Streisand
bedrijven van Amerikaanse
folkloristische muziek. Dat
wil zeggen, men heeft in het
grotendeels eigen repertoire
heel wat invloeden verwerkt
van de country and western
en dan bedoelen wij niet het
zoetelijke gedoe van een
Merle Haggard. ,maar meer
het hillbillywerk inclusief
jengelende viool en rustiek
rammelende banjo en man-
doiien. Koe de muziek van
CCC Inc. genoemd moet
worden is eigenlijk volmaakt
onbelangrijk, het gaat erom
dat het geheel tegen de klip
pen op swingt, een bruisende
bedoening is die noodt tot - jTT*
meezingen, meestamper en
wat al niet meer. Titels: A
„Midnight special", „Tennes
see waltz", „On a junction",
„Part of a rag" enz. Jofele,
spontane muziek. (Imperial
5C054-24 331).
SOFT MACHINE
barokke sound
Heel wat extremer en mo
derner 's de muziek van de
Britse Soft Machine De door
de vier Britten Hopper,
Wyatt, Patledge en Dean
verwekte geluiden hebben
nauwelijks meer iets rrfet
pop te maken. De Solt Ma
chine speelt eigenlijke pure
free jazz en zoals bekend is
dat geen muziek voor de
grote massa. Persoonlijk zijn
wij helemaal kapot van de
barokke Sqft Machineklan
ken. maar wij kunnen ons
levendig voorstellen dat an
deren ervan gruwen. Deze
muziek moet men ondergaan
als een betovering, als een
oosters sprookje over een
kasteel met duizenden deuren
waarachter steeds weer
nieuwe verrassingen. Zo is
ook de muziek van The Soft
Machine op de allernieuwste
elpee, de vierde "als wij ons
niet vergissen. Het viertal is
uitstekend op elkaai inge
speeld. hetgeen resulteert in
compacte geluidsstromen
waarin toch individuele
trekjes zijn waar tc nemen.
Zo toont Hugh Hopper zich
een fenomenaal bassist en
saxofonist Elton Dean zich
een onweerstaanbare ralten-
vanger. Pianist-organist Mike
Ratledge en drummer Ro
bert Wyatt zijn overigens
ook zeci goede musici, al
treden zij iets minder op de
voorgrond. (CBS S 64280).
Eddy Cochran
ROCK AND ROLL
klassieken
Wat betreft het opnieuw uit
geven van oud repertoire
spant de N.V. Bovema in ons
laad zeker de kroon. Van
tijd tot tijd vergast deze fir
ma het platenkopende pu
bliek op series verzameld-
pees, zoals onlangs nog de
„Love moods"-platen waarop
tai-ijkc al wat oudere stcm-
dan dc uit acht plater be
staande reeks „Rock and roll
classics."
In deze serie vinden wii pla
ten van rock and rollgrool-
heden als Gene Vincent,
Lloyd Price, Eddie Cochran
Trie Platters. Louis Prima,
Wanda Jackson, Johnny Otis
en Fats Domino. Persoonlijk
zijn wii erg gecharmeerd
van deze platen, omdat wij
de tijd waaruit deze opna
men stammen (de vijftiger
jaren) bewust hebben mee
gemaakt. Nummers als „The
graat pretender" en „My
prayervan de zoetelijke
Platters, „Stagger Lee",
„Lawdy Miss Clawdy" en
„Personality" van Lloyd
price, „Blueberry hill", „Blue
monday", „Be my guest",
„Ain't that a shame" en ,.Bo
weevil" van gezellige dik
kerd „Fats" Antoine Domino
en ga zo maar door, a' deze
liedjes staan ons in het ge
heugen gegrift en om ze
nooit te vergeten, zo men
daar behoefte toe gevoelt, is
deze serie uitermate ge
schikt. Natuurlijk is de ge
luidskwaliteit van de opna
men niet al te perfect, maai
de oprechte jeugdsentimente-
ling zal dat graag op de
koop toe nemen. (Liberty).
ROD ARGENT
Ring of hands
Ex-Zombie Rod Argent leidt
tegenwoordig een nieuwe
groep, Argent geheten,
waai mee hij inmiddels al
weer twee langspeelplaten
gemaakt heeft. De eerste el
pee dateert van februari
1970 en sinds enige weken is
er nu de schijf „Ring of
hands". Op deze plaat
kweekt Argent een mystiek
sfeertje, aangedikt door het
oriëntaals tinkelende elektri
sche pianospel van leider
Roj Argent en door hemels-
zwevende vocalen Grote
roem zal Argent met deze
geluiden echt niet verwer-
der te exclusief en op de
duur toch ook te eenvormig.
Instrumentaal en vocaa' ver
mag de groep overigens echt
wel het nodige, maai compo
sitorisch gezien lijdt het ge
heel aan eenzijdigheid (Epic
BN 26285)
draak wordt gestoken met
Amerika's prestigejachi in de
ruimte (we horen zelfs nog
een muzikaal fragment uit
Stanley Kubricks fenomena
le film ,.2001") en verder met
nog talloze andere puur
Amerikaanse onderwerpen
en toestanden. Vakwerk. Po-
lydor 2310 055).
Weer veel keus
in folkgenre
Nou steeds mag de folkmu
ziek zich in een bizirrc, war
me belangstelling verheugen.
Vooral in Engeland dienen
zich steeds weer nieuwe ta
lenten aan en dat terwijl
men «Ou zeggen dal het
hoogtepunt van de folkrage
toch alweer enige tijd aohter
ons ligt. Het is tegenwoordig
immers dc country-rock,
waarin heel wat „volkse"
elementen schuilen, die om
(1e nodige aandacht vraagt.
TREES
de Britse formatie Trees
Wl]
al
LIVERPOOL
SCENE met
satire op U.S.A.
Inceressante geluiden, maar
vooral interessante teksten
vinden we op de elpee „Li-
veipool Scene featuring
Adrian Henri and Andy Ro
berts". Op deze plaat wordt
krhiek geleverd op Amerika
in het ruim twintig minuten
durende nummer „Made in
U S.A." en verder parodieert
men het geijkte blueswerk
those" Fleetwood Mac Chfc-
lcen Shack, John Mayall
can't fail blues." Vooral
„Made in U.S.A." is bijzonder
luisterrijk. 1
een soort collage,
te goed de heel beste eerrsle
elpee, waarop zangeres Celia
Humphns een grootse indruk
ichterliet Ook de nieuwste
angspelcr van Tree.. „On
he shore" is van goede kwa-
iteit. Hel is alleen spijtig
dat de groep volhardt in hel
ijverig uitvoeren van be
werkte traditionals, die wel
iswaar een goede verklan
king krijgen, maar die op
den duur wal vervelend aan
gaun doen. Zo speelde en
zong Fairport Convention
met Sandv Denny in dt gele
deren enige jaren geleden ook
al. Het eigen gczichl ont
breekt dus een beetje bij
Trees, maar, nogmaals vo
caal en instrumentaal kan
men er heus wel wat van.
(CBS S 64 168)-
SHELAGH
Mc DONALD
Shelagh Mc Donald is ook al
z'o'n in lieve kleertjes geslo
ken en met engelenstem uit
geruste juf. die grasduint in
het folkgenre. Een jaar of
twee geleden zouden wij ka
pot geweest zijn van haar
slem, maar nu, met een
overvloed aan dit soort zan
geressen. zien wij he' niet
meer zo zitten. Shelagh kan
ei' heus wel wat van. dat
bliikt overduidelijk ui' haar
deouutejpee. maaj- toch, we
hebben het al eens eerder
gehoord. (Polydor 231ü 047).
Hetzelfde geldt eigenlijk
voor zanger Keith Christmas,
wiens composities geen niep-
we gezichtspunten opleveren.
Ook hij geeft blijk van ta
lent op de elpee „Fable of
the wings". Het zal mis
schien wel aan on.: liggen,
maar de pure folk wordt
toch wal erg melig na de
exolosie van de laatste jaren
in dit genre. (Polydor).
TOM RUSH
Tom Rush loopt al heel wat
jaren mee in de pop. Ook
zijn muziek ligt dicht tegen
de folk aan, maar er zit net
voidoenae variatie in om niet
te vervelen. Bovendien
neemt de Amerikaan Rush
op de elpee „Wrong end of
the rainbow" weinig risico.
Hij heeft naast eigen num
mers ook enkele Jame« Tay-
lorcomposities op deze plaat
gezet en dan moet het wel
geramd zitten. Daarnaast
kan Rush rekenen op de
steun van gerenommeerde
begcleidingsmusici als David
Bromberg op steelgitaar en
Trevor Veilch op gitaar.
(CBS S 64268).
f^unjte/71/ïó- elé 7/
du.
'c&riauette.
Het moment waarop dé nieuwe mode
ontsluierd wordt, is het moment voor
dé nieuwe make up. Mag de couturier
een zenuwenbestaan leiden, wat dan
wel te zeggen van de visagiste! Met
kleren kun je alle kanten uit: lange
rokken, korte rokken, geen rokken
maar een broek: wel een middel geen
middel, of een afgezakt; lange mou
wen, halve mouwen, geen mouwen of
één. Zie eens wat een mogelijkheden
in een notedop! Maar de visagiste
blüft eeuwig zitten met dezelfde gege-
mond. Wat is daar aan te veranderen?
Dit is dan ouk de reden dat er voor de
buitenstaander betrekkelijk weinig
verschil is tussen dc make-up van het
ene op het andere seizoen, tussen dc
ene en de andere visagiste. Nici ech
ter voor dc insider!
MAQUILLAGE 20 MEI '71
In het zeer algemeen gesproken: de Parijse mannequins
hebben de modellen van hun dierbare couturiers getoond
met gezichtjes waarop de wenkbrauwen schitterden dooi
bijna afwezig te zijn. Ze werden uitgetrokken (geëpileerd)
tot uiterst dunne streepjes hetgeen de indruk geeft, alsof
de oogholte minder diep is en de oogleden gezwollen zijn.
In de 15e eeuw werd dat bijzonder mooi gevonden en we
moeten de visagisten toejuichen dat zij zo ver gezocht
hebben naar een illuster voorbeeld. De couturiers hebben
het zoeken namelijk al bij het jaar 1940 opgegeven! Dit
kale oog geeft waarlijk soms het gezicht iets puurs en
zachts zo als de minnestrelen het gelaat van de dames
op de toernooivelden bezongen.
Wie werkelijk zover met epileren wil gaan als de grote
meesters voorschrijven, kan zich het beste tot een schoon-
heidsspecia lste wenden. Het is een zwaar en op den duur
wat pijnlijk karwei dit zelf uit te voeren. Wie het toch
zelf wil doen raden wij ten sterkste aan beurtelings een
paar haartjes uit de ene en dan weer uit de andere
wenkbrauw te trekken, opdat u niet de brui eraan geeft
als er één wenkbrauw dun is en de andere nog welig
groeit. Mogen de visagisten het dus eens zijn
over de afmeting van de wenkbrauw, aangaande het
schilderwerk dat eronder plaatsvindt, lopen dé srrtaken
Oog en mond
Revlon geeft de vrouw een Silk Print-eye, alsof Silk Print
mooier is dan een oog! De oogmake-up is hier zeer
veelkleurig, dus dat antieke effect van die dikke oogleden
Orlane, make up met baksteen-rode lippen.
Nieuwe Teflon PTFE-bekleding van pannen waarbij de
aanduiding krasbestendig of krasvast staat, bie
den meer gemak dan de oude. Toen Teflon in het begin
met de eerste .gevoerde pannen" kwam, werden er hou
ten spatels bij geleverd omdat er beslist niet met metalen
voorwerpen in de pan geroerd mocht worden. Dat bleek
in het gebruik toch wel een nadeel, ofschoon de krasjes,
die ontstonden als men tegen het voorschrift in toch iets
met metalen lepel of vork uithaalde, niet rampzalig bleken
te zijn.
De nieuwe krasbestendige pannen staan het gebruik van
gewoon keukengerei ivel toe en men garandeert dat even
tuele krasjes niet dieper zullen worden en aldus de voering
niet wordt aangetast.
Het gemak van dit soort pannen is, dat ze niet aankoeken.
Om dat zo te houden dient men ze:
WEL na elk gebruik af te wassen in heet water met aj-
ivasmiddel, na te spoelen en af \.e drogen;
NIET zo maar onder de kraan, af te spoelen. Alle zichtbare
kan op de pan achterblijven waardoor hij op 'den duur
verkleurt en gaat plakken;
WEL met spons, zachte borstel of afwasdoekje schoon te
maken
NIET met schuurmiddel of staalwol;
WEL desgewenst met boter of vet te gebruiken alt u dat
lekker vindt;
NIET te heet te laten worden als u zonder vet wil bakken
dat kan n-l. ook, maar hoeft niet.
„Flouflon" kermis (der ijdelheid) bij Gatineau
komt bij Revlon niet voor. Behalve donkere oogschaduwen
legt dit Huis een eye-linertje langs de wimpers maar het
houdt die ...brauwslreep wel in een lichte vlek gevan
gen! En de mond heeft (in tegenstelling tot wat men
„algemeen" noemt in Parijs) een lichte hoewel sprekende
kleur. Bij Orlane is het hele gezicht licht caramelkleurig
opgemaakt, maar om het oog speelt grijs en groen. Om de
afwezigheid van veel wenkbrauw te compenseren is er
een mond zeer duidelijk aanwezig, gestift in twee kleuren
baksteen, namelijk steenrood voor de omtrek en steenroze
voor het hart.
Steengoed is de vondst van het nagellakken. De nagels
worden namelijk niet meer allemaal van een en dezelfde
kleur voorzien, maar voortaan lakt men bij Orlane
de nagels om de andere rood of roze.
En wat doet Gatineau? Jeanne Gatineu roept ..flonflons",
en dat klint zo innemend Frans dat wij al half geneigd
zijn het bij voorbaat mooi te vinden Flonflons betekent
„hopsasa", dus: „Vooruit en vooruit en vooruit Mina",
maar dat zal niet iedereen verstaan, het is een Bosch
kermisbedje. Mat en gebruind wordt Mina met beige en
creoolse vloeibare tintjes, ze poedert er wat overheen en
gebruikt Hawaïaans goud op de wangen. Maar de jukbeen
deren moeten bovendien een blosje krijgen, en daarna pas
beginnen we aan het oog dat onder de dunne wenkbrauw
met vloeibare oogschaduw beschilderd wordt en in ver
schillende tinten te kleuren is. U zult het niet geloven
maar die schaduw moet in een driehoek liggen, met
duide .jke, in een andere tint gekleurde randen! Wellicht
onnodig te herhalen, maar je weet nooit: onder de
.-.ikbrauw .'en lichte kleurvlek!
De mond: „lachend", zegt Gatineau, maar dat laat ze aan
uw goede humeur over.
„Goed omlijnd" adviseert zij vervolgens, „met een glin
sterende frambooskleur, gelijk een rijpe en appetijtelijke
vruchtKon slechter.
Middeleeuwse wenkbrauw
A
vcral, ook bij
