JACHT OP
LIMIETEN
MÜNCHEN
BEGINT
Den Bosch vertrouwt
op goede structuur
y
I
IK KOCHT HET HELE
GRENSPERSONEEL OM
Pintens in
Gent nog wat
meters over
Zwemwedstrijd
niet alleen voor titel
JOHN BRASPENNINCX III
Koning van de kermiskoersen
Koning van de smokkelaars
In 1942
werd ik
kampioen
met de
glas
splinters
in m'n lijf
DONDERDAG 1 APRIL 1971
PAGINA
(Van onze zwemmedewerker)
►EN HAAG. In zwembad
lorgenstond aan de Loevestein-
laan in Den Haag zullen de
beste Nederlandse zwemsters
en zwemmers vrijdag, zaterdag
en zondag moeten bewijzen dat
zij deze winter hard genoeg
hebben getraind. De nationale
zwemelite gaat uitmaken wie
zich op de 26 programmanum
mers winterkampioen 1971 mag
ioemen.
Veel deelnemers vinden dit echter
niet zo belangrijk.
De Zwembond heeft begin februari
limieten bekendgemaakt waaraan de
veelal jeugdige, zwemtalenten moeten
voldoen om verzekerd te zijn van een
plaats in de kernploeg, die zich gaat
voorbereiden op de Olympische
Spelen van München. Dat zal nog
niet voldoende zijn, want de bond
stelde: „Afhankelijk van de prestaties
die worden geleverd in de periode
na de Winterkampioenschappen 1971,
kunnen eventueel nieuwe kandidaten
aan de ploeg worden toegevoegd, dan
wel kandidaten, die in de ploeg zijn
opgenomen, daaruit worden ver
wijderd". De olympische zeef wordt
compleet gemaakt door het N.O.C..
dat de uiteindelijke beslissing ovei
de afvaardiging in handen heeft.
Het gaat er in de zes 25-meterbanen
van het fraaie zwembad, dat bekend
staat als het snelste overdekte van
ons land, dus om spannen. Weliswaai
liggen slechts drie limieten onder de
bestaande nationale records alle
drie op herennummers, wat weei
eens aantoont, dat Nederland met
het dameszwemmen internationaal
minder zwak staat dan met de heren
maar op die recordlijst komen nog
steeds de namen voor van Ada Kok
en Klenie Bimolt en die zullen niet
min. De in Australië wonende Neder-
zijn. Roger van Hamburg is er even
eens als toeschouwsters aanwezig
lander heeft momenteel drie
records op zijn naam staan
rugslagzwemmer Bob Schoutsen de
enige „Hollandse" watermatador, die
enigszins aan de internationale weg
mag timmeren. Schoutsen komt op
2 april terug van een trip door Rus
land. Het is de vraag of deze reis,
die hij maakte met trainingsadviseur
Jo Schreurs, die de van een been
breuk herstellende Dolfijntrainer
Joop Bartelsman verving. voor
Schoutsen niet te inspannend is ge
weest.
Hoge ogen
Met de Nederlandse dames gaat het
traditioneel minder slecht dan
de heren. Meisjes als Linda de Boer.
Hansje Bunschoten en Anke Rijnders
zijn ook buiten Nederland bekend.
Annemarie Groen, Jozien Elzerman
en Marianne Vermaat en de toch
weer redelijk „draaiende" Henny
Pentermann, kunnen zich net onder
dit niveau weliswaar als gevestigd
beschouwen. Bij de heren kunnen
Arnold Rood (vlinderslag), Hans
Elzerman (schoolslag) en Ton van
Klooster (vooral 1500 vrij met Henk
Mulder als belangrijkste concurrent)
ook hoge ogen gooien.
De kring Den Haag is met zeven
verenigingen op deze titelstrijd niet
slecht vertegenwoordigd. ZIAN levert
de meeste deelnemers, onder wie
enige serieuze kampioenskandidaten
Henk Mulder, Peter Prijdekker,
Tineke Hofland, Wilma van Beek en
de zwemfamilie Elzerman.
Evelien Lonte is met Hansje Bun
schoten de jongste deelneemster,
terwijl Eddie de Wit als dertienjarige
1500 meter voor de boeg heeft. RZV,
Vitesse, Die Haghe, DES en ZIOS
brengen met Ruud Beaufort, David
Schaddenhorst, Woudi de Ruiter,
Peter van Os en Atie Radersma enige
talentvolle jeugdzwemmers aan de
start. Dick Langerhorst (HZPC) gaat
het ook nog eens proberen.
Na het zwemprogramma van zater
dagavond kan men bovendien getuige
zijn van de waterpolo wedstrijd
ZIAN 1landskampioen HZC/De
Robben. De aanvangstijden en toe
gangsprijzen zijn: vrijdagavond 19.30
uur (alleen 800 vrij dames en 1500
vrij heren), gratis; zaterdagmiddag
16.00 uur, 1,-; zaterdagavond 19.30
uur f 1,50; zondagmiddag 14.30 uur
f2,-.
WEVELGHEM Concluderen dat het grootste nieuws van de weg
wedstrijd GentWevelghemGent is dat Eddy Merckx niet heeft
gewonnen, is weinig elegant tegenover triomfator Georges Pintens.
Maar het werd door iedereen wel zo aangevoeld, ook door de renners
die opluchting tonen als één van hen, het geeft nitt wie, het fenomeen
eens een halt toeroept.
De meters die Georges Pintens
De „meester" kan ook zijn dag niet
hebben, of, en niet eens onwaarschijn
lijk, wil die soms niet hebben. Het koers
verloop verschaft in deze kwestie geen
duidelijkheid.
Van de 147 renners die onder een be
wolkte hemel uit Gent vertrokken, arri
veerde een zèer groot gedeelte in geslo-
Gent-Wevelghem-Gent- ten gelederen aan de eindstreep in
d Off
Heii
19
Schoo
■V
strijde
Ikin:
p). Jol
Marijk
(Quick
n Otti
Jearuit
i Marl
Inek
E
Halter
i (HBS
(Bato
A(K1\
Halter
DEN BOSCH De klop op de deur naar de ere
divisie duurde vier jaar voor het ongeduldige FC
Den Bosch. Dat is een erg lange periode voor een
club, die al jaren de naam heeft in de eerste "divisie
de dienst uit te maken. Voor dat eindeloze geduld
an de aanhang van FC Den Bosch zal de komende
maanden waarschijnlijk pas een beloning in zicht
komen. Door de betrekkelijke rust, waarmee de laat-
Doorstoten naar het voetbalwalhalla is
niet zon enorme moeilijkheid. Clubs
als SVV, Heracles en Volendam hebben
dat in het verleden genoegzaam be
wezen. Omdat voldoende financiële
middelen ontbraken tuimelden de be
trokken verenigingen meestal weer
net zo hard omlaag als ze gestegen
waren. De kwaliteit van het elftal,
waar alles om draaide, bleek dan
„onvoldoende" te zijn voor de eredivi
sie. De vraag, die zich na de afgelopen
zondag opdring,, is daarom voor de
hand liggend: wacht FC Den Bosch
hetzelfde lot als zijn illustere voor
gangei's? De realiteit gebiedt te veron
derstellen, dat daarvoor in dit geval
geen angst behoeft te bestaan. Door
de lange aanlooproute van FC Den
Bosch is de zekerheid gerezen dat de
organisatie in de club ..pieko-bello"
voor elkaar is. Joop van der Klink, de
directeur van FC Den Bosch, zegt
daarover: „Het is natuurlijk zo, dat
we ons geen gekke bokkesprongen
kunnen veroorloven. Dat weet ieder
een. Maar eredivisievoetbal moet
hier, in Den Bosch mogelijk zijn". Het
lijkt ook haalbaar. Hij heeft berekend
dat Den Bosch met een sluitende ex
ploitatie voor de dag kan komen,
wanneer het volgende seizoen de wed
strijden door gemiddeld dertienduizend
beozkers zullen worden bezocht. En
dat is een verwachting, die stoelt op
realiteit. In de contreinen van de Rijn
en de Maas is het publiek zoals be
kend nu eenmaal zeer voetbalmin-
wel. Deze club bezit een van de meest
fanatieke supporterslegioenen van ons
ste tijd aan de zakelijke structuur van de kersverse
eredivisiedevutant kon worden gewerkt, durft FC
Den Bosch het aan zich het nieuwe seizoen in de
„etalagekast" van het Nederlandse voetbal te presen
teren zonder dat er een accuut gevaar dreigt. Na het
uitbundig gevierde promotiefeest in de Brabantse
hoofdstad is deze wetenschap de grote geruststelling.
>a
Veronderstel vooral niet dat de uit-
J bundigheid in Den Bosch de komende
maanden zal resulteren in een onver
antwoord aankoopbeleid. Directeur
I Van der Klink benadrukt dat in de
transferperiode geen schokkende da-
van de FC mogen worden ver-
wacht. „Sterspelers zijn voor ons niet
betaalbaar. Dat is snel uit de doeken
J gedaan". Maar natuurlijk moet FC
(1—1 Den Bosch iets doen. Het publiek eist
en daaraan zal ook gehoor worden
i gegeven. Men hoopt met steun van de
gemeente, het bedrijfsleven en de
achterban een bedrag van ongeveei
ton in te zamelen. Daarmee wil
28-> Den Bosch de vaste keren van vijftien
si—; lot twintig potentiële eerste-elftalspe-
Iers uitbreiden om steviger in de
schoenen te staan in de eredivisie.
Trainer Remmers vindt namelijk dat
zijn club dit seizoen niet over geluk te
klagen heeft gehad. Van het beperkte
spelersmateriaal, dat tot zijn beschik
king stond, was er maar zelden een
geblesseerd. Dat is een zaak, die niet
veel voorkomt.
De man achter het grote succes van
FC Den Bosch is zonder enige twijfel
trainer Jan Remmers. Deze beschei
den Brabander heeft zijn praktische
opleiding bij NEC gevolgd, waar hij
ook de gevierde man was. Van de
tweede divisie hielp hij deze club in
recordtijd naar de eredivisie. Maar na
een staat vn dienst van zeven jaar bij
NEC was het onvermijdelijke moment
van afscheid in zicht gekomen. Waar
na Remmers prompt de weg insloeg,
die verwacht werd. Zijn grote erva
ring bood hij FC Den Bosch aan dat
maar net niet kon volbrengen wat hij
allang achter de rug had.
DEZELFDE
Wat trainer Remmers in Den Bosch,
aantrof was dezelfde stituatie van het
NEC-van-vroeger. De FC was geen
full-profclub, waar trainen overdag
de gewoonste zaak van de wereld
was. Daar was hij blij om. Spelers,
die geen salaris verdienen, waarvan
ze kunnen leven, moeten hun maat
schappelijke carrière niet opofferen,
zo redeneert hij. Dat veroorzaakt al
leen maar wrevel. Niettemin was er
veel werk aan de winkel voor Jan
Remmers, de Bossche procuratiehou
der. Hij kreeg de beschikking over
goed spelersmateriaal. Leo Óuwens
(ex-Sint-Truiden), Hans Verhagen
(ex-Vitesse), Wim Wolbers (ex-PSV)
en Leo Kreekels (ex-Helmond Sport)
zijn stuk voor stuk spelers, die weten
wat scoren is. Ook bezit FC Den
Bosch in Leo van Straaten een doel
man van allure. Zelfs Go Ahead aasde
de laatste transferperiode nog op deze
speler. Dat hij in de huidige basis
opstelling er toch niet in staat, bewijst
alleen maar, dat de nieuwe ere divi
sieclub meer achter de hand heeft dan
men vermoedt. Hans van der Pluym,
zijn jonge opvolger, is een van de
meest belovende doelverdedigers in
Toch heeft FC Den Bosch de laatste
seizoenen ook spelers moeten verko
pen. De belangrijkste was zonder
twijfel de dartele Mulders, de Cruyffie
van Brabant, die zijn geluk zocht bij
PSV. waar hij in ijltempo naam
HANS DE BRUYN
Wevelghem. Niettemin is ervoor gereden.
Talrijke ontsnappinspogingen konden
worden gesignaleerd, maar steeds kwam
het peloton weer bijeen. Vluchten van
Bracke, Aimar, Reybroeck, Karstens,
Godefroot, Hezard, Ritter en Tschan lie
pen op niets uit. Ook Merckx probeerde
het, op de helling van de Kemmel-
heuvel, maar op de top had Verbeeck,
die zondag de Gold Race won, hem
achterhaald.
Tijdens de rit deden zich verscheidene
valpartijen voor, alle zonder ernstige ge
volgen, al moest de Belg Wilfried David
de strijd staken wegens verwondingen
aan zijn knieën.
In de slotfaze was Pintens het meest
actief. Twintig kilometer voor de finish
demarreerde hij en kreeg zijn landge
noten Rosiers en De Schoenmaecker aan
het wiel, benevens de Westduitser Tschan,
vorig jaar winnaar van Bordeaux
Parijs, en de Deen Ritter. Dit kwartet
kon Pintens niet volgen en de Belg had
aan de „meet" in Wevelghem nog juist
genoeg voorsprong op de fel jagende
hoofdmacht (enige lengten) om de eerste
plaats te bemachtigen.
De uitslag: 1. Pintens (Belg.) 234 kilometer
2. R. de Vlaeminck (Belg.),' 3. Karstens (Ned.)!
4. Mortensen (Denr>. Van Rijckeghem
(Belg.). 6. Karremans (Belg.), 7. C. Guimard
(Belg), 13. Reybroeck (Belg.),
Uerckx (Belg 15. Vandenberghe (Belg.).
De klasseringen van de overige Nederla
Iers waren: 17. Krekels. 18. Vianen, 21. Wai
nans. 22. Rentmeester. 24. Dolman. 25. V
Katwijk. 30. Pijnen. 35. Schepers. 4
Joego-Slavië
sterk gewijzigt
BELGRADO. Het Joego
slavische elftal, dat zondag in Split
tegen Nederland zal spelen, is in
vergelijking tot de wedstrijd op
11 oktober 1970 ingrijpend ge
wijzigd. In de vermoedelijke op
stelling komen slechts vijf spelers
voor die ook in Rotterdam (11)
uitkwamen.
De basisopstelling is naar alle waar
schijnlijkheid: Vukcevic; Pavlovic, Pum-
panovic, Antonijevic en Paunovic; Holcer
en Petkovic; Jerkovic, Bukal, Acimovic
en Dzjajic.
De Joego-Slavische Voetbalbond heeft
aan de schorsirig door de Europese Voet
bal Unie van Dzajic en Antonijevic,
naar aanleiding van de incidenten in de
Europese bekerwedstrijd tussen Carl
Zeiss Jena en Rode Ster, de uitleg ge
geven dat die schorsing alleen betrek
king heeft op Europa Cupwedstrijden
voor clubs. Mocht dit uitgangspunt niet
juist zijn, dan zullen Antonijevic en
Dzajic worden vervangen door Oblak en
Voorts zijn de volgende spelers als
reserve aangewezen: Dujkovic, Rajkovic,
Djocivoski en Bjekovic.
De Joego-Slaven, die ook in Rotterdam
speelden, zijn: Pavlovic, Paunovic, Hol
cer, Petkovic en Dzajic (Bukal kwam in
het veld als vervanger voor Pavlovic en
moest op zijn beurt weer plaats maken
voor Oblak).
Totocijfers
DEN HAAG Bij de stichting sport-
•totalisatoi waren gisteren twee meldin
gen voor de eerste prijs van sporttoto
nummer 37 binnengekomen.
De aantallen gegadigden voor de ove
rige prijzen rijn: tweede prijs: 29; derde
prijs: 377; extra prijs: 864.
door Peter Heerkens
Rond de bevrijding en kort daarna,
haalde ik een van mijn grootste smok-
keistunts uit.
Het werd mijn glorietijd met een
organisatie die sloot als een bus. Ik
werkte met tientallen tipgevers op be
langrijke posten in het militaire en
burgerlijke leven, ik kocht het hele
grenspersoneel om, ik schafte walkie
talkies aan en ik nam een serie boeren
in de arm, zodat ik met materiaal en
vracht altijd wel ergens een schuur
binnen kon als het misliep. Belangrijkste
was natuurlijk mijn talent voor dit
soort zaken. Ik kon organiseren en re
gelen als geen ander. Schema's en
systemen zaten muurvast in m'n kop, ik
kwam altijd op de seconde gelijk en
kon bij onraad razendsnel improviseren.
Routes stippelde ik blindelings uit, want
de bossen kende lk als geen ander.
Ieder pad, elke boom, alle uitvalswegen.
Ik wist het allemaal. Daarom knalde ik
zonder moeite in 'n vrachtwagen zonder
verlichting met 'n gang van tegen de 90
km per uur door de grensstreek. Bo
vendien was ik niet bang. Ik douwde
altijd door. Zo heb ik eens keihard voor
de douane uitgefietst, terwijl die in het
wilde weg op me schoot. Ik demarreer
de verschrikkelijk hard weg, dook langs
de kant in 'n bosje, trok een dunne
berkeboom van de overkant naar me
toe en op het moment dat die 3 commie
zen bij me waren, liet ik de stam los.
Als raketten vlogen ze door de lucht,
met fiets en al. Bang? Neen, nooit. Met
de „puddingkop" was ik op een nacht
twee keer op-en-neer te voet naar
Meerseldreef geweest. Steeds 50 kilo
tabak op onze nek. Afgemat kwamen
we thuis. Zullen we 't nog even naar
Breda brengen, zei ik. Wij weg. Ik met
m'n racefiets voorop, zonder smokkel
waar, om de aandacht van ,,de pud
dingkop" af te leiden. Ineens werd er
achter me geschoten. Ik draaide me om
en ik zag ,,de puddingkop" slingerend
over de weg gaan. In een flits keerde
ik m'n fiets. Ik reed terug, ik ging
naast 'm rijden en ik riep: Hou mijn
trui vast en rijen. Stop, gilde ,,de pud
dingkop". ze schieten ons dood. De
kogels floten langs m'n oren. Rijen,
rijen, brulde ik en ik zigzagde zo hard
als ik kon over de weg. Ze bleven
schieten, zowat de spaken uit mijn wiel,
maar ontsnapt zijn we. Bang kregen ze
me van z'n leven niet. Ik kon overal
tegen. Keihard was ik. In 1942 bijvoor
beeld, werd ik Nederlands kampioen bij
de profs, met de glassplinters in m'n lijf.
Ik was helemaal niet van plan geweest
mee te doen, want door het smokkelen
had ik bijna geen koers gereden. Ie
mand daagde me uit, ik begon te trai
nen 3 weken intensief en ik
startte. Met Joop Demmeni, Toon
Steenbakkers, Kees Bakker en Cor Bak
ker zat ik in half koers in de kopgroep.
Schulte komt eraan, riep mijn vader
langs de kant. Ik keek om en ja hoor,
de verte zag ik Gerrit. Vanaf dat
hield ik het tempo zo hoog. dat
vaart genoeg hadden en er toch
niemand hoefde te lossen. Dat mocht
niet gebeuren. Als er een af had moe
ten haken, zou die Schulte steun heb
ben kunnen geven. Zo hield ik Gerrit
80 kilometer achter me. Ten lange leste
gaf ie op. Toen moest ik nog met de
rest afrekenen. Op de Cauberg demar
reerde ik alles en iedereen los behalve
Keesje Bakker. Die kreeg ik niet weg.
Hij deed geen meter werk, alleen berg
af! Zo komen we van de Dalmerberg
naar beneden, zeker met 70 km per
uur, toen het wiel van Bakker weg
sloeg. Kees smakte tegen de weg, ik
vloog met een boog de etalage van een
juwelierszaak binnen. Daar lag ik, tus
sen de horloges, de kettingen, de ringen
en de armbanden. Wonder boven won
der kon ik uit de ravage kruipen en
wat zag ik: Bakker was overeind ge
krabbeld en reed door. Hij had natuur
lijk gezien hoe ik onder het bloed zat
en dat m'n fiets als oud ijzer tegen de
pui lag. Ik maakte me kwaad, ik pulkte
de grootste glassplinters uit mijn armen
en benen en ik ging zo hard als ik kon
over het parcours lopen. Komt me 'n
gedubbelde renner achterop, Marinus
Buron. Mag ik jouw fiets, vroeg ik. Hij
gaf 'm en ik bén tekeer gegaan... Niet
mooi meer. Als 'n duvel vloog ik over
het circuit. Ik haalde Bakker in en ik
werd met een minuut voorsprong kam-
Ik was helemaal niet van plan om mee te doen
aan het kampioenschap van '42. Door het smok
kelen had ik bijna geen koers gereden. Iemand
daagde me uit. Ik ging, en ik won.
pioen van Nederland. De volgende dag
smokkelde ik weer, net als daarvoor. Ik
had in die eerste oorlogsjaren de groot
ste organisatie opgezet die ooit bestaan
heeft aan de Nederlandse grenzen. Ik
kocht een ambtenaar om, daar begon 't
mee. Mijn auto stond bij een boer
onder het stro. In die tijd mocht je
immers niet rijden en daar wilde ik
wel onderuit. Voor veel geld gaf die
ambtenaar papieren. Ik zal je militair
maken, zei ie. Hij gaf me een officiers
uniform, een workticket en een plaat
„Departement van Oorlog" op mijn wa
gen. Er kon me niks meer gebeuren.
Het geld wat ik aan die vent kwijt was
verdiende ik om te beginnen al dik
terug doordat ik met die papieren en
het bordje DVO in alle steden, tot
Antwerpen en Parijs toe, gratis mocht
tanken. Eerste voordeel. Toen ik dat
goed geregeld had, begon ik de militai
re grenswachten om te kopen. Verder
zocht ik mijn chauffeurs ook onder de
militairen en zo reden mijn wagens
zonder moeite van België naar Neder-
Het is voor John, riepen de chauf
feurs aan de grens en dan zwaaiden de
bomen meteen open. Ze reden voor me
op hun vrije dag. Ik had een compleet
plan-bord met de verlofdagen van die
kerels. Ze verdienden goud aan me. We
deden in tabak en dat leverde nogal
wat op. Ik liet kisten maken In Harel-
beke, daar gingen nummers op en die
vulde ik, logisch, in op het workticket.
We konden dus gerust aangehouden
worden, vrachtbrief en lading klopten.
Die kisten gingen naar een tabaksfa
briek in Wevelghem waar ze de partij
en in dik papier wikkelden, zodat de
tabaksgeur ons nooit kon verraden bij
controle. Er zat steeds 3 ton in iedere
vrachtwagen, dus dat loonde. Om alle
risico's uit te sluiten lichtte ik de grens
posten steeds in over het tijdstip waar
op we over kwamen en zo ging dat
ruim een jaar goed. Tot er zich op een
nacht een accident voordeed waarna ik
besloot te stoppen omdat het iets te link
werd. Zoals meestal, was ik met de
luxe wagen gevolgd en bij de grens
binnendoor naar huis gereden. Wachten,
wachten, er kwam geen mens. 't Zit
fout, dacht ik. En jawel. Wie zie ik op
de fiets aan komen hijgen? „De pud
dingkop". Hij was intussen vrij geko
men uit Bergen-Belsen en ik had hem
als bijrijder in dienst. Ge zijt de wagen
kwijt, riep ie. Wat was er gebeurd: ze
hadden de douane gekruist. Die mannen
loerden allang op me omdat ze machte
loos toe moesten zien hoe die grens
wachten het spel met mij meespeelden.
In m'n eentje knalde ik er ook nogal
eens over, dan met een Pools legeruni
form, dan met een Amerikaans. Ze
wisten niet meer hoe ze het hadden en
ze zochten duidelijk naar een gat om
me te vangen. In plaats van dat „de
puddingkop" en de chauffeur gestopt
waren wat ze makkelijk konden
omdat alle papieren klopten hadden
ze vol gas gegeven. De douane schoot
hun radiator aan flarden. Alle twee
waren ze ontsnapt en „de puddingkop"
wist bij een boer een fiets te lenen. Hij
staat net voor de grens op België zei
„de puddingkop". Ik reageerde meteen.
