GERRIT MENS
een bollenreiziger op Amerik
die op de geestgrond vertrouw
„ONS GEHEIM
ZIT IN
DE GROND"
II
KANTONRECHTER SPRAK AMBTENAAR
VRIJ; DAGVAARDING KLOPTE NIET
Liederen en fluit
in de stadsfoyer
A.RT
1NSDAG 24 MAART 1971
PAGINA 3
3
ISSE Voor Gerrit Mens staat
et als een paal boven water: het
ollenvak gaat nooit verloren. De
licht Amerikaans accent
Lisscnaar gelooft niet dat
toekomst van de bloembollenex-
orteurs naar Amerika aan een zij-
en draadje hangt. Beslist niet eens
hij het daarom met een passage
it het wekelijkse orgaan van de
Loninklijke Algemene Vereniging
oor Bloembollenexporteurs waarin
vernietigende uitspraak voor
over de toekomst van de Ame-
ika-reizigers. Het is een futuristi-
che uitspraak van de heer J. Bak
er, directeur van Bakker van Vorst
f.V. te Sassenheim. Alsof het een
roefschrift over het bollenvak be-
roft verkondigt hij de volgende stcl-
ing: „Binnen afzienbare tijd, mis-
n over vijf, maar zeker binnen
jaar, zal het aantal exporteurs
Amerika zijn gedaald tot een
tuk of tien. De rest heeft de strijd
p moeten geven of is opgegaan in
kleine aantal mammoetonderne-
ïingen. Hoe men het ook draait,
ldus de heer Bakker, af te wenden
i deze ontwikkeling niet.
lerrit Mens, specialist- in hyacin-
en, gelooft daar niets van. Hij is
r van overtuigd dat zijn zesenne-
entig tochten over de Atlantische
iceaan niet voor niets zijn ge-
eest. In de ruim vijfentwintig jaar
at hij de oversteek nu al maakt is
;en ding erg duidelijk gewor-
nergens ter wereld worden
iyacinten zo goed gekweekt als op
at lapje grond dat de Bollenstreek
conce-^aPPe PFater
'raten met Gerrit Mens over de
esultaten van het pionierswerk be-
ikent een urendurende waterval
van anekdotes. De „Mensen" zijn
'rappe praters. Vier geslachten lang
verdienen ze al de boterham met
hun mond. Gerrit vormde met broer
Nic. de Derde generatie. Nog als de
dag van vandaag herinnert hij zich
de eerste wankele stappen.Het is
1945 als Gerrit de stoute schoenen
aantrekt. De oorlog is zojuist tenein
de. Het bollenvak staat op een zeer
laag pitje. Crisis- en oorlogsjaren
hebben de bollenhandel een gevoeli
ge klap toegediend. Gerrit Mens
heeft zijn besluit vaststaan. Vrouw
en kinderen zegt hij voorlopig vaar
wel om in Engeland de kost voor
hen te gaan verdienen. Zonder enige
kennis van de Engelse taal stapt
Gerrit in Harwich platzak aan wal.
Drie maanden werkt hij met twinitg
Duitse krijgsgevangenn op een glas
cultuur. Dat levert hem 100 pond
sterling op.
„Buitenlandse
concurentie
vormt geen
bedreiging
bollencultuur"
Inmiddels is Gerrit ook ter ore ge
komen waar hij in Engeland aan
bollen kan komen. Hij reist er naar
toe, koopt een koffer en gooit deze
vol met bollen. In tientallen treinen
telkens weer vol te krijgen. Noodge
dwongen doet hij dat met inferieure
Engelse kwaliteit. Nederland voert
slechts sporadisch in dus is hij aan
gewezen op een mindere klasse. Zijn
klanten zien er geen verschil in.
Voor hen is een bol een bol. Na
en bussen doet hij in zijn beste
Engels de handel van de hand. De
zaken lopen voortreffelijk. Enige
zorg voor Gerrit is hoe zijn koffer
korte tijd heeft Gerrit het geld voor
een overtocht naar het verre Ameri
ka verdiend. Alle moeite moet hij
doen om passage te kunnen boeken.
Voor de overtocht heeft hij een ur
gentieverklaring nodig. Alleen ande
re exporteurs kunnen zo'n bewijs
afgeven. Piet Scholte helpt hem er
aan een. Deze zorgt ook voor de
nodige reispapieren en dollars. Vier
december stapt Gerrit Mens op de
oude „Edam". Het wordt een barre
tocht. Ruw weer, geen lading om het
schip stabiel te houden en de voort
durende angst voor mijnen. Spijt als
haren op zijn kalende hoofd heeft de
nieuwbakken wereldreiziger ervan
ooit aan de reis te zijn begonnen.
Een terugweg is er echter niet meer.
Via de Azoren nemen ze de meest
zuidelijke route. Na drie weken, op
kerstmorgen, arriveert de Edam. Het
schip keert niet meer terug naar
Holland. De zware oversteek heeft
het vaartuig van de Holland-Ameri-
kalijn, de das omgedaan. Gerrit
Mens zit geen dag stil. Op oude
jaarsdag legt hij midden in New
York het rijexamen af. Hij slaagt in
een keer. Nog diezelfde dag heeft hij
het rijbewijs op zak. Op 1 januari
koopt Gerrit Mens een tien jaar
oude twee-zits Ford. De reis gaat
richting Ohio. Buiten is het steen
koud. Gei.it zit met klapperende
tanden achter het stuur. Een ver
warming was niet bij de prijs inbe-
iVl dollar per dag
Zevenhalve dollar mag hij per dag
maar besteden. Alles moet hij er
mee doen. Eten, slapen en drinken.
Gerrit. keihard geworden door de
crisisjaren, kan tegen een stootje. De
zaken gaan goed. Na enkele weken
heeft hij al tientallen orders ge
plaatst. Als hij zijn vierde orderboekje
vol heeft, is ook zijn geld op. Gerrit
gaat terug naar New York. Onder
weg bidt hij dat autopech hem be
spaard zal blijven. Daar heeft hij in
zijn begroting geen rekening mee
gehouden. Terug in de wereldstad
zoekt hij een oude vriend op. Een
kunstschilder die letters op deuren
en ramen van zaken in New York
schildert-, een uitstekend artiest met
veel geld, maar erg lui. Als Gerrit
bij hem komt werken moet hij zelf
GERRIT MENS
klanten zien te winnen. De kunstschil
der heeft daar geen zin in. Bovendien
vindt hij het in maart veel te koud
om in de straten van New York op
een laddertje te staan. Bij Gerrit
Mens speelt de temperatuur geen
rol. Wel het reisgeld dat hij voor de
terugtocht moet verdienen. Met de
kwast en een pot verf staat hij drie
maanden in de drukste straten van
New York. In totaal verdient hij 900
dollar. Op een vrachtschip gaat de
tocht terug naar Holland. Onderweg
houdt een van zijn medepassagiers
hem staande: „Hoe komt toch die
verf op je polshorloge. Ik dacht dat
jij bollenreizigers was.
Reddende engel
Gerrit kan slechts glimlachen om
deze opmerking. Met een dikke or
derportefeuille stapt hij in Rotter
dam van de boot. Zelf heeft hij geen
geld om een eigen export te begin
nen. Daarom stapt hij met zijn or
ders naar een ander toe. Voor Gerrit
Mens verschijnt plotseling de red
dende engel. Juist voordat hij bij de
concurrentie naar binnen wil stap
pen roept vanaf de Heereweg iemand
hem terug. Het is Willem Lefeber,
voorzitter van de Boerenleenbank".
„Die orders hou je in eigen zak",
zegt Lefeber. Je begint voor jezelf.
Vrijdag is er vergadering van de
bank. Laat me voor die tijd even
weten hoeveel geld je nodig hebt."
Mens is van nature een doorzetter.
Dramatiseren kan hij niet. Als hij
echter later met geleende spijkers de
eerste kist in elkaar timmert denkt
hij; het leven is zo slecht nog niet.
De devaluatie van de gulden in sep
tember 1948 zet de gebroeders Mens
goed vast in het zadel.
Het voortzetten van de familietradi
tie duurt inmiddels al weer 25 jaar.
Er is heel wat verandert in die
periode. Daar is zelfs Gerrit Mens
het over eens. De pioniers van wel-
eer worden niet meer als helden
ingehaald. Nu moeten ze hard vech
ten om staande te blijven." De men
taliteit van de verkopers is anders
geworden", aldus de Lissenaar. „De
intensiteit is van het reizen af.
Vroeger reed je honderd kilometers
om een kist bollen te verkopen. Dat
is nu voorbij."
Ook de koper is van gedaante ver
wisseld. Mens: „Het verhaaltje van
een bloemenwinkeltje gaal in Ame
rika niet meer op. De koper stopt
niet meer bij een speciaalzaak. Alles
moeten ze direct kunnen inlaaien.
Daarom hebben wij in Amerika een
nieuwe formule gecreëerd. Wil je het
grote publiek benaderen dan moet je
je richten op supermarkets etc."
Weinig zorgen
Slechts weinigen hebben tot nu hel
voorbeeld van Gerrit Mens gevolgd.
Voorlopig draait zijn zaak opperbest.
Tien man personeel staat er in zijn
bedrijf. Zij maken zich weinig zor
gen over de pessimistische geluiden
uit de Bollenstreek. Voor Gerrit
Mens is de visie op het bollenvak
voor ingenieurs van de Landbouwho
geschool altijd van geringe waarde
geweest. Mens: „Mensen met veel
theoretische kennis die echter ln de
praktijk veel op hun uitspraken te
rugkomen.
Ook de toenemende buitenlandse
concurrentie vormt voor Gerrit
Mens, zeer zeker voor wat betreft de
hyacint, geen bedreiging voor de
bloembollenteelt. Gerrit over Japan,
de belangrijkste concurrent: Laatst
sprak ik een Japanner. Die vertelde
mij hoe zijn hyacinten kweken. Tus
sen de mais en de rijst. Die Japan
ner vroeg mij waarom zij $een goe
de hyacinten kunnen kweken. Ons
geheim zit in de grond, zei ik toen.
De geestgrond houdt 't water auto
matisch op peil. Daar had die Ja
panner niet van terug".
HERMAN VAN AMSTERDAM
llenbeursjes"
;„i'i>kken veel
kijks op
slitish days
a.1»
3EN Menig studente zal na
dagavond, een avond die in het
r van de „British days" Werd op
'tirlscijsterd met een modeshow van Bou-
La Rose, Breestraat 35, in het
i Huis van Augustinus, haar
dgeld aanspreken of haar pa lief
en aankijken. Aanleiding hiertoe
n ongetwijfeld de vele verleidelijke
ses", die nog aantrekkelijker ge-
ct werden door de leuke en niet
ergeten veelgevraagde touw
en van Manfield, Breestraat, de
kapsels en gemakkelijk te on-
>uden pruikje van een allemieuw-
Lmerikaanse synthetische vezel van
Westen, eveneens Breestraat én
ïtte de tassen, sieraden en cein-
i van Corrie Hagoort, gevestigd
de Doezastraat.
ijl de klanken van de „Scottish
rs", die een uurtje verlaat waren,
n veler oren naklonken begon de
fshow (hierdoor en om andere
J ïische redenen ook later) op ge-
es andere, maar zo passende moderne
ek met medewerking van vijf
tqa_ ■stinusmeisjes. Het hoeft echt geen
tegenwoordig voor de vrouw te
om variatie in haar garderobe te
Onder veel belangstelling er
s een hond, wier bazin natuur-
lijk voor een hot pant en hijzelf waar
schijnlijk meer interesse voor hot dog
had werd geopend met een artistiek
zwart ribfluwelen gauchopak. Verder
zagen wij bij de broekpakken een zacht
lila driedelig draion pak, met zeer kor
te en lange hes te dragen.
In de nieuwe knielengte was er een
romantisch en een beetje folkloristisch
aandoend jurkje metcharmante pof
mouw. In geraffineerde kleuren paars
en hard rose was een tricel midi-
jurkje met zijsplitten. Aardig om te
zien en lekker draagbaar waren de rose
midimantels met capuchon en, de-paarse
met schouderstuk, beide met ceintuur-
en grote gesp. Ook de badmode (waar
onder veel Baltrik) zag er „steengoed"
uit en deed ons alvast hevig naar de
zomer verlangen. In zachte pasteltinten
waren de bikini's, gecombineerd met
lange bijpassende strandjurken of kort
De boventoon voerden echt wel de hot
pants, misschien in goed Nederlands te
vertalen" met „billenbeursje". Ze waren
er dan ook in alle soorten modellen,
van pittig speelpakje tot broekje met
z.g. overslagrokje, aantrekkelijk voor
degenen die nog wat huiverig tegenover
een hot pants mochten staan. Er was
veel gebruik gemaakt van gebreid
materiaal, zoals bij een driedelig hot
pantspakje met gestreepte spencertje in
de kleuren zwart, donkerblauw of
bruin verkrijgbaar. Veel applaus kreeg
het lichte zeemleren pakje, goed af
stekend gecombineerd met oranje „boe-
ven"-pet, lange kniekousen en schou
dertas. Na afloop kregen de manne
quins een bloemetje en de medewer
kende firma's een originele fles wijn
Sanctus Augustinus fondée 1893.
A. P.
"-£•-5
Jubileumviering
Zeeverkenners
Jan van Galen
LEIDEN De Leidse Zeeverkenners-
groep Jan van Galen bestaat 25 jaar-
Dit zal worden gevierd met een receptie
uur voor oud-leden, leiders en donateurs
wordt gehouden, 's Middags kunnen
welpen een buitenprogramma bijwonen
en voor de verkenners zal er een demon
stratie van de Kon. Ned. Marine met
film worden gegeven, 's Avonds wordt
in de Stadsgehoorzaal een kleine revue
met liedjes en sketches door de leden
opgevoerd.
Principebesluit nieuwe
Doesbrug
LEIDERDORP B. en W. van Lei
derdorp adviseren de gemeenteraad in
principe te besluiten tot doortrekking
van de Mauritssingel naar de te recon-
trueren Achthovenerweg en de bouw
van een brug over de Does.
Het principebesluit heeft het college
nodig om te kunnen beginnen met de
onderhandelingen over de aankoop van
stroken grond en water of om onteige
ningsprocedures te. beginnen ingeval
percelen grond en water niet langs min
nelijke weg verkregen kunnen worden.
ALPHEN AAN DEN RIJN. - Op het landbouwbedrijf van J. J. Wijsman aan de Korsteekterweg 28 in Alphen i« een
schapenvierling geboren. Begrijpelijk, dat zowel de landbouwer als zijn kinderen met deze toch nog steeds weinig
voorkomende geboorte bijzonder ingenomen waren, vooral ook omdat moeder en vierling het uitstekend maken.
Natuurlijk moesten de drie jongste kinderen van de familie Wijsman, te weten Anri (7) links. Elly (9) midden en Jan (12)
met de vierling en moeder schaap op de foto. Trouwens de heer Wijsman schijnt toch dit jaar nogal gelukkig te zijn met
de geboorte van zijn lammeren. Hij heeft tenminste nu al 28 lammeren bij 12 schapen. Een goed gemiddelde dus.
Verdachte liet met voldoening „zijn bom los"
LEIDEN De zaak, die giste
ren voor de Leidse kanton
rechter diende tegen een 39-
jarige ambtenaar uit Den Hel
der kreeg een onverwacht en
voor verdachte zeer voordelig
einde. De ambtenaar stond te
recht, omdat hij met zijn auto
op dc provinciale weg te Sas
senheim bij het linksaf slaan
in een slip was geraakt en
daardoor tegen een lichtmast
„U had pas één maand uw
rijbewijs en kon dus kennelijk
nog niet best sturen", trok de
rechter zijn conclusie. De offi
cier kwam tot dezelfde conclu
sie en eiste een boete van
f70,subs. 7 dagen. „Ik
vraag bij deze vernietiging
van de dagvaarding want ik
sloeg destijds niet links maar
rechtsaf en de tenlastelegging
is dus fout", zo liet verdachte
hierna met zichbare voldoe
ning „zijn bom los". Na het
proces-verbaal te hebben ge
raadpleegd moest de officier
de „parketfouf toegeven en
tot vrijspraak komen. De kan
tonrechter kon slechts conform
vonnissen. „U heeft zeldzaam
geluk gehad, want naast de
geëiste geldboete had ik u ook
nog met een tijdelijke ontzeg
ging der rijbevoegdheid ge
vonnist", zei hij tot slot nog
tegen de ambtenaar.
Duur ritje
goed uit. Hoewel zij geen rijbewijs, ja
zelfs geen enkele rijervaring
bezat, mocht een 20-jarige
Katwijkse even een ritje met
de auto van huar echtgenoot
maken. Het werd een uiter
mate schadelijk ritje. Op de
Nachtegaallaan haalde zij na
melijk een geparkeerde auto
in en kwam daardoor prompt
in frontale botsing met een
tegenligger. Schade I' 6000,
die geheel voor rekening van
dc echtgenoot kwam, omdat dc
verzekeringsmaatschappij in
dit geval de dekking afwees.
Het verwonderde de kanton
rechter. mr. W. de Koning,
dan ook niet toen verdachte
op zijn vraag: „Rijdt u nog
wel eens met die auto?" ant
woordde: „Nee, edelachtbare
m'n man heeft mij dat ten
strengste verboden". „Ja, uw
man zal wel danig geschrok
ken zijn door die enorme scha
de", repliceerde de rechter. In
zake de verkeersfout kan zij
weinig of nits verklaren. „Die
was natuurlijk het gevolg van
uw onervarenheid", zo loste de
kantonrechter die fout gemak
kelijk op. De officier, mr. A.
G. Pos, legde er in zijn requi
sitoir de nadruk op, dat
verdachte nog blij mocht zijn
dat haar stunt alleen maar zij
het dan zeer grote materiële
schade tot gevolg had. Inzake
de verkeersfout eiste hij een
boete van f 50,subsidiair 5
dagen. In verband met finan
ciële strop, die haar man des
tijds leed beperkte hij zijn eis
t.o.v. het rijden zonder rijbe
wijs tot een geldboete van
f 100,subsidiair 10 dagen,
waarvan f 70,voorwaarde
lijk met een proeftijd van 2
jaar. Na t.a.v. de verkeersfout
conform te hebben gevonnist,
bepaalde de kantonrechter, ge
zien de ernst van het feit, de
tweede boete op f 150,— subsi
diair 15 dagen,
f 100,voorwaardelijk.
Wagen met gebreken
Toen een 23-jarige student uit
Sassenheim met zijn auto op
de provinciale weg te Sassen
heim geen voorrang verleende
en een botsing veroorzaakte,
kwam aan het licht, dat de
auto nogal wat gebreken had.
De wagen bezat o.m. een on
deugdelijke stuurinrichting.
Inzake de niet verleende voor
rang kon verdachte slechts
verklaren, dat een autobus
hem het uitzicht belemmerde
en hij daarom de andere auto
te laat opmerkte. Van gebreken
aan zijn auto had hij weinig
of nils gemerkt. „Ik ben geen
autodeskundige", gaf hij als
„excuus" voor zijn gebrek aan
opmerkingsgave t.a.v. de auto
gebreken op. Desgevraagd ant
woordde hij, dat hij niet meer
met het wrak reed. De politie
had overigens het kentekenbe
wijs in beslag geomen. „Rijdt
u er nu niet meer mee, want
anders bent u heel erg in
overtreding", gaf de rechter
hem de raad. De officier vond,
dat verdachtes excuus t.w. on
deskundigheid hier niet opging.
„Zelfs- een leek kon zien, dat
die auto in een zeer ondeug
delijke staat verkeerde", kwam
hij aan dé hand van het poli
tierapport tot de conclusie. Na
t.a.v. de verkeersfout een boe-
Ie van f 40,subsidiair 4 da
gen te hebben geëist, vroeg hij
ter correctie van het rijden
met zo'n vehikel een totale
geldboete van f 120,subsidi
air 12 dagen. De rechter von
niste geheel conform.
Vakman
De kantonrechter kwam in de
zaak. die diende tegen een 18-
jarigc bromfietsmonteur uit
Wassenaar tot de conclusie,
dat verdachte wel had bewe
zen zijn vak aardig te ver
staan. Dc monteur had name
lijk zijn bromfiets geheel ge
transformeerd in een compleet
motorrijwiel, waarop hij lustig
rondtufte.
Jammer voor hem, dat vond
hij althans zelf, was het dan
ook, dat hij „tegen de lamp
liep" en een proces-verbaal
kreeg wegens „het besturen
van een tweewielig motor
voertuig zonder daartoe de no
dige rijbevoegdheid te bezit
ten". De monteur had niets tot
zijn verdediging aan te voe
ren. Bij verbeurdverklaring
van alle „verboden" onderde
len, zou verdachte vrijwel al
leen het frame kunnen terug
krijgen. Vandaar, dat de offi
cier de gehele vernietiging
van rijkswege van het geheel
eiste. In verband met de fi
nanciële strop, die verdachte
hiermee zou lijden, beperkte
hij de boete tot f2:,subsidi
air 2 dagen. De kantonrechter
vonniste conform.
Wrak
„Die auto is mijn eigendom en
ik laai hem daar rustig
staan", zo ongeveer klonk des-
tijd het antwoord van een niet
verschenen kelner uit Noord-
wijk. Zijn antwoord op de
sommatic van de politie dc
gebrekkige en niet rijdklarc
auto, die dag en nacht op de
openbare weg geparkeerd stond,
weg te laten slepen. Uiteinde
lijk werd het wrak van ge
meentewege weggesleept.
„Verdachte weigerde dus alle
medewerking en bezorgde de
politie veel last", kwam de of
ficier tot de conclusie. In ver
band hiermee, eiste hij dan
ook naast de verbeurdverklaring
van het wrak een geldboete
van f 40,subsidiair 4 dagen.
„Verdachte zal de rekening
voor dat wegslepen ook nog
wel gepresenteerd krijgen",
veronderstelde hij tot slot nog.
Inzake de verbeurdverklaring
vonniste de rechter bij verstek
conform. De geldboete ver
hoogde hij daarentegen tot
f 50,subsidiair 5 dagen.
Boeiend Leids concert
Er is gisteravond plezierig gemusi
ceerd in de foyer van de Stadsgehoor
zaal door kunstenaars van eigen Leid
se bodem. Leny Stevens-Ridderhof
bewees weer eens, dat zij in de loop
der jaren een uitgebreid scala in alle
regionen der liedkunst eigen heeft
gemaakt. Haar vaste begeleider, diri
gent-componist-pianist Henk Briër,
ondersteunde haar op zijn eigen at
tente en betrouwbare wijze en Leidse
Muziekschool lerares Judith Dresden,
nicht van de componist Sem Dresden,
maakte het trio van Leidse coryfeeën
compleet. Zij was soliste in enkele
werken voor fluit.
De foyer was nagenoeg tot de laatste
plaats bezet. Aanvankelijk was de
kleine zaal voor de uitvoering geko
zen, maar de belangstelling bleek
vooraf al zo groot te zijn dat naar
een grotere ruimte moest worden om
gezien. Bij voorbaat reeds een suc
ces voor dit drietal, dat zijn gehoor
gisteren niet heeft teleurgesteld en
zijn artisticiteit en bekwaamheid met
nadruk bevestigde. In de sonate in a
moll van C. Ph. E. Bach werd dege
nen die Judith Dresden nog niet
eerder hoorden duidelijk dat zij over
een ferme techniek beschikt. Een
boeiende toon ontwikkelde zij boven
dien in een bewerking van Paisiello's
beproefde La Molinara, bij ons beter
bekend als de balladeachtige Snelle
Vliet, waaraan een treurig meisje zat.
In de Sequenza van Berio en Mei van
Fukushima hoorden we, dat Judith
ook het moderne seriële idoom be-
De akoestiek van de foyer deed ge
lukkigerwijs zowel fluit als zang met
pianobegeleiding geen geweld aan.
De gevulde zaal fungeerde als een
uitstekende klankbodem. De sopraan
heeft haar toehoorders veel te genie
ten gegeven,, met als onmiskenbare
hoogtepunten vier liederen van Ri
chard Strauss en de Kinderkamer
van Moussorgsky: zes juweeltjes van
kinderportretjes, het zevende, de ka
ter, was blijkbaar thuisgelaten. Pop
Tjapa kon bijna niet in slaap komen
doordat in de Breestraat een paar
minuten roet in het vocale eten werd
gegooid door de hoempa van de
British days. Leny Stevens „maakte"
de portretjes helemaal met een kos
telijke voordracht en ingeleefd „kin
derstemmetje". Van Strauss maakte
vooral Schlagende Herzen, met be
wonderenswaardige souplesse en hel
derheid gezongen, veel indruk. Gui
tigheid is niet de zwakste zijde van
Leny Stevéns. Zij gaf daaraan uitste
kend vorm in de „uitsmijter" Pimpi-
nella van Tsjaikowsky. Een balkon-
ariaatje uit II Barbiere di Siviglia van
opera buffa-meester Paisiello, die la
ter met hetzelfde gegeven door Rossi
ni werd overvleugeld, was de toegift
die het drietal zich door het tevreden
publiek liet afdwingen. Er waren bos
sen bloemen, bijna te veel om te dra
gen.
ton pieters
