i
Niet één
geld
transport
veilig
genoeg
Gevraagd per jaar:
2 miljoen arbeidsplaatsen
Sjeik Moedjiboer
in Dacca feitelijk
machthebber
VS WIKT TUSSEN ISOLATIONISME
EN ROL VAN WERELDPOLITIEMAN
OUD-POLITIEMAN
VAN LIESHOUT:
VERKIEZINGEN IN INDIA
ciCenwe ybJr&r /ukA*
M/Jtf RoVftfS RoKEhl
drum. o v? ziftem
ER VfERiïG- lt±
VOOR ELKE
mR EEN.!
Drum
Kosten van
defensie in
'72 lager
BEN JE 15 JAAR...
Leidse Courant
KRANTENWIJK
WOENSDAG 10 MAART 1971
LEIDSE COURANT
PAGINA 9
(Van een
onzer verslaggevers)
BOTTERDAM Mensen
die met veel geld omgaan
kennen de listen en lagen
niet. „Ik heb alle geluk ge
had, dat een mens beschoren
kan zijn. Ook in mijn car
rière bij de politie. Na een
jaar al was ik uit het uni
form. Ja, niet dat ik daar
iets op wil afdingen how.
De man in uniform heeft
het dikwijls veel moeilijker,
terwijl de rechercheur pas
komt als de kruitdamp is op
getrokken.
Na de oorlog kwam ik bij
de centrale recherche. Dan
ga je die politie pas eigen
lijk proeven, hè. De zoge
naamde vrije ploeg was dat.
In die tijd bestond de recher
che uit een aantal groot
meesters. En als je daar
kwam, dan bleef je".
\ntonius Johannes Jozefus van Lies-
56 jaar, bleef dertig jaar bij
ie politie. Tot hij twee jaar terug
«sloot „het bureau" te verwisselen
het Raadgevend Bureau A. J. J.
Lieshout, gevestigd in 't Rotter-
se Kralingen.
was ervan overtuigd te kunnen
;aan werken in de precriminaliteit.
als het feit nog niet is gepleegd
De zaak, waar de veiligheidsvoor
schriften met voeten worden getreden.
En verschrikkelijk veel doen aan de
menselijke begeleiding, waaraan je bij
de politie nauwelijks toe komt".
Zijn voornaamste troef bij de aanvang
der privé-werkzaamheden was een
uitgebreide bestudering in binnen- en
buitenland van de beveiliging van
geld In banken en tijdens transpor
ten. Van Lieshout bood zijn diensten
aan bij een vijftigtal met geld wer
kende instellingen. Maar dat werd een
desillusie. Het antwoord was „nul",
ongeacht de zich bijna in rijen van
vier opstellende bankrovers en aan
verwanten gedurende de afgelopen ja-
Van Lieshout: „Ik heb jaren te maken
gehad met het begrip veiligheid Het
is typisch dat het zo slecht begrepen
wordt. Het is toch komisch, tragi
komisch dat de goegemeente zelfs de
gratis gegeven tips van de politie niet
uitvoert. Volgens mij gemakzucht- zo
van, wat bij een ander gebeurt, dat
overkomt mij toch niet? En dat ter
wijl het met betrekkelijk weinig kos
ten allemaal tientallen keren veiliger
zou kunnen"
Hij schetst de situatie nu: „Ik pak er
drie op een dag als het moet. Ik wil
met iedereen wedden, dat ik tien
overvallen in de week pleeg en dat
niemand me ooit pakt".
Wie zegt of u dat niet allang doet?
Van L: ,,Haha. 't Bewijs zou zijn dat
het er nog geen tien per week zijn.
Maar het is toch een fluitje van een
Nog steeds brengen honderden mensen
hun dagopbrengsten in een safe bij
een bank. Evenzovele kansen. En als
we er één grijpen, dan is het een
gelukstreffer. Wanneer die jongens
het geld even goed uitgaven als het
jatten, dan losten we nog geen vijf
procent op".
,,Er zijn artiesten bij, die een ridder
orde willen hebben omdat ze het heb
ben gedaan. Ze kunnen er hun mond
niet over houden. Geen mens, die een
misdaad van dit soort doet als hij
denkt: Ik ga voor de bijl. Je ziet het
wel eens bij recidive, dan nekt de
onzorgvuldige afwerking ze. Je hebt
knakkers, die dan goeder gewoonte
wel handschoenen aantrekken, maar
niet in de gaten hebben dat die stuk
zijn".
Hij heeft met genoegen geconstateerd,
dat althans de verzekeringsmaat
schappijen iets hebben gedaan, dat de
betrokkenen kan wakker schudden en
aanmanen tot meer preventiemaatre
gelen. Het eigen risico is verhoogd
naar 20.000 gulden.
Van L.: ,,Je moet werken met de
kennis van de figuren, die dit soort
dingen doen. Want wil het lukken,
dan is een grote voorbereiding nodig.
Het is een specifiek misdrijf. En de
kracht ligt dan niet in het al of niet
gewapend zijn van de verdedigende
partij. Bij 'n goeie, geordende overval
met stenguns en al heb je geen schijn
van kans. Dan vallen er dooien en dat
is, geloof ik, het hele geld niet
waard".
WAT DAN?
Van L: ,,Het gaat om de aanwezigheid
van mensen, die de mogelijkheden
van die misdadiger, om dat woord
maar te gebruiken, kennen. Als je
met zo'n geldauto wegrijdt, dan zitten
er vier wielen onder met banden en
dan moet je je realiseren dat er lie
den zijn die zo'n band kunnen door
steken. Ik heb tientallen transporten
geobserveerd. En geen een dat goed
„Een voorbeeld. Een auto met drie
man erin, die een koffer met geld
gingen halen. Dan moet je dat eens
goed bekijken. ,\lles gaat keurig, tot
ze weer terug zijn bij hun firma en
wat doen ze dan?
De man met de koffer gaat voorüit
terwijl de anderen een plaatsje zoe
ken voor de auto. Mijnheer, ik had
die koffer daar en op dat moment
Van L: „Die zijn niet op de hoogte
met de listen en lagen. Als regel zijn
ze te oud. En geld zegt ze niets meer.
Als ik nou zo'n kassier neem. Dertig
jaar lang heeft die in een beschutte
sfeer gezeten. Met miljoenen omge
gaan. Voor die man is dat geen geld
meer maar materie. Ik heb eens in een
drukkerij staan kijken. Per vel van 44
kwamen de duizendjes uit de machi
ne. De man, die erbij stond, bekeek
die vellen en als hij ze dan niet mooi
genoeg vond, dan verfrommelde hij ze
en gooide ze in een bak. Zijn geld, dat
was wat hij iedere week in zijn loon
zakje trof".
„Voor een geldtransport wordt te wei
nig gebruik gemaakt van de mensen,
die er wel zijn. Een grote moeilijkheid
is de beveiliging van kleine kantoren,
dat is bekend. Ik zou het helemaal
niet zo gek vinden als bij die kleine
bankjes repetities werden gedaan. Een
overval is toch een soort toneelstuk?
Waar men het ook altijd moeilijk mee
heeft is de controle van de eigen
in, die nu veelal met geld
Waarom? De grootste sufferd
moet doorhebben dat die controle in
handen van deskundigen komt te lig
gen. En niet controleren om te pak
ken, maar om te begeleiden".
Dat het niet zo vlot met de geldbe-
scherming in Van Lieshouts bureau
wil overigens niet zeggen, dat er werk
te weinig is. Zijn zoon van 26 is ook
in de zaak. Het leeuwedeel van de
werkzaamheden gaat op aan lezingen
(„Deed ik vroeger bij de politie ook.
Je leert er ontzettend veel van, vooral
van de vragen"), de opleiding van
bedrijfsrecherches, werk voor en het
„checken" van personen, bijvoorbeeld
bij sollicitaties naar veeleisende func
ties.
Over dit laatste: „In tegenstelling tot
velen ben ik van mening, dat zo'n
man of vrouw dan ook mag weten,
dat het gebeurt. Dat zeg ik er altijd
uitdrukkelijk bij. Iets anders is het
natuurlijk bij bedrijfsspionage of on
eerlijke concurrentie".
Echtscheidingen
iemand kan gaan praten. Dat je kan
zeggen: man, wat ben je nou aan het
ondernemen? Is het bij benadering
waard wat je doet? Maar financieel
zijn ze niet de beste. En ik wil in
mijn werk primair helpen, maar ik
moet er helaas voor worden be
taald".
Van L.: „Ik weet het. Uit ervaring. De
politie heeft er vaak een wat nare
smaak van in de mond. Ik weet nu
dat dat beeld niet helemaal juist is.
Wel is het mij een raadsel dat ie
mand, die in groene kool wil gaan
doen drie vergunningen nodig heeft
en dat wie een recherchebureau wil
beginnen helemaal zonder kan. Ik zou
er voor zijn wanneer het vak gebonden
werd aan een erkenning. Ik wil mijn
werk wel voor de zwijnen gooien en
ik heb nog altijd een warm onthaal
bij mijn ex-collega's".
Van Lieshout kwam eigenlijk per toe
val bij de politie terecht. Hij had een
opleiding voor bouwkundig tekenaar,
Bankovervallen en overvallen op
geldlopers zijn de laatste tijd aan de
orde van de dag-
maar kon daarmee in de crisistijd
ier"^ns terecht. Omdat hij verkering
had in een gezin met nog drie meis
jes, die al met een politieman waren
getrouwd, wilde hij dat wel eens pro-
Hij vertelt: „Ik kwam op de modelpo-
litievakschool in Hilversum, die toen
onder leiding stond van 'n mr. Frima.
Een indrukwekkende man. En één der
eersten die de corrigerende taak van
de politie primair stelde. Moet Je
voorstellen, in 1937, toen de pe
riode dat je bij de politie kwam als je
hard kon slaan en grote handen had,
nog maar een paar jaar terug lag".
,,Ik heb van alles gedaan. Vals geld,
verdovende middelen. Maar altijd een
zaak behandeld alsof hij van mijzelf
was. Je moet kunnen waarnemen. Een
filmisch geheugen hebben. Rechtlijnig
logisch denken én toch zoveel fantasie
hebben dat je kunt denken zoals die
inbreker. Ik heb ook verschrikkelijk
graag alleen gewerkt".
Van L.: „Jawel. Ik wilde mezelf bewij
zen, misschien. Kan niet dat komt
niet in mijn woordenboek voor. Ik
kan 'n zaak niet altijd oplossen, maar
als ik klaar ben, kan ik wel zeggen:
er zijn geen vragen meer. Nee, een
wonderdoener ben je niet. En hiermee
kun je meer voorkómen, je zit er
vaak dichterbij. Mijn credo is, en daar
start ik van: die z'n recht zoekt, doe*
iemand onrecht".
„BV iedere draad die ik op mijn wiel
spin, denk ik aan de armen van In
dia die onder de angsten van de
hongerdood leven. Wij zouden ons
en deze mensen vernederen als
hen met aalmoezen af zondert
schepen. Wat zij nodig hebben is een
bezigheid die werk voor miljoenen
moet verschaffen". Gandhi.
Deze woorden van Gandhl staan
overal op de muren in het hart van
New Delhi geschilderd: de winkels
handwerkslieden, kantoren en
de gebouwen van de dorpsindustrie
commissie. Het zijn woorden die ook
bij de huidige premier van India in
het hart gekerfd staan.
Waarom? Wel nu, omdat werkgele
genheid de sleutel tot India's politie
ke macht is en niemand beseft dat
als India Gandhi. Op de ver
gadering van haar Congrespartij te
Patna waar de verkiezingsstrategie
van de partij werd vastgelegd, zat
mevrouw Gandhl voor. De vergade
ring in Patna toonde achter de
schermen grote onvrede met de eco
nomische vooruitgang in het lopende
vijfjarenplan. Het jaarlijkse groei
percentage van 8 percent van het
nationaal inkomen, dat zeer beschei
den is in vergelijking met dat van
andere landen, is tot dusver niet
bereikt. In 1969-1970 kwam het zelfs
niet hoger dan een rampzalige vijf
en een half procent.
In Patna werd besloten dat de be
strijding van de werkloosheid voor
rang behoort te genieten. Jaarlijks
diende de regering te zorgen voor
een verhoging van het aantal ar
beidsplaatsen met een half miljoen.
De weg daartoe zouden investerin
gen in publieke werken moeten zijn.
Als dit voorstel verwezenlijkt wordt
de stijging van het aantal ar
beidsplaatsen die in de handel en
industrie (400.000 per jaar) overtref
fen. Probleem is echter dat India's
bevolking per jaar met drie miljoen
zielen toeneemt
De werkloosheidskloof van India zal
dus, ondanks het toenemende aantal
arbeidsplaatsen in handel en indus-
i ondanks de goede voorne
mens van de Congrespartij, op zijn
minst met twee miljoen per jaar
blijven groeien. Voor iedere regering
In India geldt dat wie deze proble-
te lang over het hoofd ziet,
onvermijdelijk in moeilijkheden be
landt.
Raadgevers van mevr. Gandhi van
de Wereldbank en haar eigen plan
bureau, hebben haar geadviseerd op
de volgende punten in te grijpen:
De aanhudende golf van stakingen
en arbeidsonlusten in het gebied van
Calcutta (drie jaar lang is Ben
galen bestuurd geweest door een co
alitie die communistische aspiraties
koesterde).
De onrustbarende lage produktie van
staal en kunstmest om slechts twee
bedrijfstakken op te noemen.
De traagheid waarmee de investe
ringen in de particuliere sector op
gang komen.
De afremming in de landhervorming
doordat plaatselijke regeringen die
niet van de Congrespartij zijn, het
veto-recht gebruiken.
De deskundigen zijn van mening dat
de economie een krachtige stimulans
nodig heeft en dat de regering de
investeringsstroom met 20 pot dient
op te pompen.
Twee duidelijke wegen om het be-
- nodigde geld daarvoor te krijgen
zijn een belastingverhoging en de
besnoeiing van de defensieuitgaven.
Beide worden echter op het ogenblik
geblokkeerd door de harde politieke
werkelijkheid van een verkiezings
strijd. Een van de gevaarlijkste ri
valen voor mevrouw Gandhi is de
chauvinistische Jan Sangh partij
Deze partij heeft de kiezers opgeroe
pen meer voor defensie over te heb
ben met. het oog op de dreigende
invallen van China en Pakistan.
Kortgeleden is Jan Sangh nog een
stapje verder gegaan toen partij
functionarissen zeiden dat India
atoomwapens moest gaan produce
ren. Als India dit wil, kan ze binnen
anderhalf jaar zo ver zijn dat zij de
plutoniumfabriek in Bombay in ge
bruik kan nemen. Wel zou daartoe
de Indiase defensiebegroting van 5,6
miljard gulden met nog eens bijna'-
3,9 miljard verhoogd moeten wor-
De Indiase raketandustrie is even
eens goed ontwikkeld. De atoom
energiecommissie kondigde onlangs
een Indiaas ruimteprogramma aan,
dat in 1974 de eerste raket in een
baan om de aarde moet brengen. Dit
ruimtevaartproject zal India 5,6 mil
jard gulden gaan kosten. Mevrouw
Gandhi heeft tot dusver krampachtig
geweigerd zich bij de club van Lon
den met atoomwapens aan te sluiten.
De druk op haar tijdens de verkie
zingsstrijd voor aansluiting neemt
echter steeds toe. Het koor van voor
standers van een nucleaire defensie
werd enige tijd geleden verrijkt met
de zeer invloedrijke stem van gene-
raal-majoor J. Ghaudhuri. Ghaudhu-
ri was chef-staf van het Indiase
leger in de oorlog met Pakistan in
1965, Sindsdien heeft deze militair
zich in de diplomatieke en academi
sche wereld grote bekendheid ver-
Het moderne India is slachtoffer van
de economische dogma's die door de
vote opvolgers van Nehroe in het
behaaglijk gevoel na de pas ver
worven onafhankelijkheid werden
vastgelegd. Het was een klakkeloze
overplanting van India van het Brit
se model om staatsindustrieën op te
bouwen en te besturen.
Een voorbeeld van hoe het niet moet
in India leverde in dat opzicht de
staalindustrie, die door de staat be
heerd wordt. Economische en sociale
moeilijkheden zijn er aan de orde
van de dag. Dit ten koste-van de
Engelse, Duitse en Russische staalfa
brieken, die al 10 jaar ondanks
droeve resultaten draaiende worden
gehouden.
Al deze produktiecijfers liggen zeer
ver onder de produktiecapaciteit van
de verschillende bedrijven. Staal is
voor iedere economie een eerste ver
eiste. Het sleutelprobleem van de
Indiase staalindustrie is onderpro-
duktie. Het laatste wat de staalbe
drijven hoeven te vrezen is een te
kleine afzetmarkt. Het land
schreeuwt om staal.
Vorig jaar spetember gaf de minis
ter van Buitenlandse Handel na veel
aarzeling eindelijk toestemming voor
import van staal uit Japan. Een
Indiase krant, de „Statesman",
schreef toen: „Zo is het nu gesteld
met de doelmatigheid in New Delhi.
Die opdracht had al in januari de
deur uit moeten zijn. Het gevolg is
de sluiting van een belangrijke wa
genfabriek in Calcutta met een be
langrijke orderportefeuille".
Of er in de landbouw een start
gemaakt kan worden met vernieu
wing hangt voor een groot deel af
van de kunstmestproduktie. Ook de
ze bedrijfstak lijdt echter onder zijn
verdeling in staatsbedrijf en particu
liere ondernemingen. De totale stik-
stofproduktie vorig jaar overtrof met
0,7 miljoen ton nauwelijks de helft
van Indiaas produktiecapaciteit. Dus
was er weer een speciale importver
gunning nodig om 0,67 miljoen ton
stikstof in te voeren.
Inderdaad, de „groen revolutie"
heeft India in de laatste vijf jaar
een verdubbeling van de graanpro-
duktie opgeleverd. Dit is echter meer
te danken aan de uitvinding van een
nieuw graanras dan aan de kwali
teiten van de bestuurders. Een onbe
twistbaar succes was echter de bouw
van ongeveer 10.000 waterputten in
het gebied van Punjab.
In het brede geografische scala van
Aziatische landen waarin India op
genomen is, dat begint bij Pcrzië en
eindigt bij Zuid-Korea, slaat India
met de groei van zijn antionale in
komen, basisonderwijs en andere
eerste vereisten voor een gezonde
economie nog steeds een mager fi
guur. Maleisië, Singapore, Thailand
Taiwan en Hongkong hebben India
ver overtroffen. Je hoeft je als reizi
ger alleen maar in de straten te
begeven om het verschil om je heen
te voelen: groei en levendigheid te
genover stagnatie en zeivoldaan
heid.
Er is iets fundamenteel verkeerd
met de Indiase economie, wat alleen
door een sterke regering opgelost
kan worden. De werkloosheid is de
laatste tien jaar van 5,3 tot 15,6 pet
gestegen. Zoals Duitsland in de jart
dertig getoond heeft, is in een der
gelijke situatie een vonk genoeg om
een greep naar de macht door
rechts te laten plaatshebben.
PATRICK KEATLEY
(Copyright The Guardian)
ADVERTENTIE
to
héle beste halve zware.
DACCA (AFP) Sjeik Moedjiboer
Rachman is de feitelijke machthebber
geworden in Oost-Pakistan. De hele pro
vincie volgt zijn instructies sinds de
toespraak die hij zondag in Dacca hield
en die tot een breuk met het officiële
bestuur leidde. De campagne van bur
gerlijke ongehoorzaamheid, waartoe hij
opriep, is een volledig succes. De rege
ringsbureaus en gerechtsgebouwen zijn
gesloten. De verbindingen met West-
Pakistan zijn verbroken.
Sjeik Moedjib is leider van de Awa-
miliga, die bij de verkiezingen van
eind vorig jaar de absolute meerderheid
verwierf in het nationale parlement,
dat echter nog niet bijeen is geweest.
Het parlement moet in de eerste plaats
een nieuwe grondwet opstellen voor te
rugkeer van een militair naar een bur-
gerbestuur. Sjeik Moedjib wil deze ge
legenheid benutten om vrijwel volledige
autonomie voör Oost-Pakistan te ver
krijgen, een plan, waartegen de presi
dent van het land, generaal Jan ja
Khan, en de West-Pakistaanse politieke
leider Bhoetto zich verzetten. Khan
heeft aangekondigd zelf naar Oost-Pa-
kistan te gaan om een dreigende breuk
af te wenden.
In Dacca eiste gisteren een Peking-
gezinde leider, Khan Basjani, op een
openbare bijeenkomst volledige onafhan
kelijkheid voor Oost-Pakistan en vor
ming van een Bengaalse regering.
Intussen kwamen gisteren in Frank
fort de eerste geëvacueerde Westduit
sers uit Oost-Pakistan aan. Een van
hen, medewerker van een hulporgani
satie, verklaarde dat het er niet erg
rooskleurig uitzag voor de buitenlan
ders. Tot dusver was het van de kant
van de bevolking bij het gooien van
wat stenen gebleven, maar de situatie
zou nog wel verslechteren. West-Pakis
tani hadden midden in de nacht bun
huizen moeten ontvluchten, zo vertelde
hij. Zij waren verzameld op het militai
re vliegveld Dacca In afwachting van
hun evacuatie naar West-Pakistan. Ook
voor Nederlanders ligt een evacuatie
plan gereed. Er zijn iets minder dan
honderd Nederlanders in Oost-Pakis-
Honderd jaar fotografie, een tentoonstel
ling van opnamen uit de jaren 1839-
1939, is te zien van 13 maart tot 5 april
in het Weefhuis te Zaandijk.
(Van i
correspondent)
WASHINGTON Uit de verklaring
van z\jn beleid die de Amerikaanse mi
nister van Defensie, Laird, gisteren aan
een senaatscommissie gaf, komt de rege-
ring-Nixon naar voren als een voor
stander zowel van een nieuw isolationis
me als van de rol van wereldpolitieman.
De defensiebegroting van Amerika zal
voor het komende jaar dat in juli be
gint, 275 miljard gulden bedragen. Dit
bedrag ligt iets hoger dan dat van voor
gaande jaren. Bij verrekening van de
hevige inflatie waaronder de Ameri
kaanse samenleving gebukt gaat, liggen
de komende bestedingen echter lager.
Voor het derde achtereenvolgende jaar
wordt ook dit jaar weer royaal ruimte
geboden aan de ontwikkeling van het
antiraketsysteem, waarvoor Laird 4,8 mil
jard guldon uittrok.
In zijn rapport
de commissie
waarschuwt de minister voor de groeien
de vloot duikboten van de Russen. Om
streeks 1974 zou de Russische onder-
zeevloot van gelijke sterkte zijn als het
aantal atoomduikboten met polarisraket-
ten van de Verenigde Staten. Ook maakte
Laird zich zorgen over het toenemend
aantal intercontinentale raketten dat de
Russen de afgelopen jaren geïnstalleerd
heeft.. Iedere Amerikaanse stad van be
tekenis zou met dit aantal raketten ver
nietigd kunnen worden. Volgens Laird
hebben de Russen echter deze intercon
tinentale raketten al niet eens meer nodig
als ze Amerika willen aanvallen. Daar
voor zouden raketten die Russische
derzeeërs in de oceanen rondom de Ver
enigde Staten met zich meevoeren, al vol
doende zijn.
Het Chinese wapenarsenaal boezemt
Laird voor dit ogenblik minder zorgen in.
De Chinezen echter beschikken reeds over
een bescheiden voorraad korte- en mid-
denafstandsraketten met atoomkoppen.
Tegen het einde van het volgend jaar zal
China bovendien de beschikking hebben
over een belangrijk aantal atoombom
menwerpers voor lange afstandsvluchten
(ADVERTENTIE)
PAPENGRACHT 32
■■■■■■■■■■a
LEIDEN TELEFOON §1710 - 22244
De twee belangrijkste projecten die
de defensie van de Verenigde Staten op
het ogenblik in ontwikkeling heeft, zijn
die van een nieuwe reeks lange afsta nds-
raketten en de B-l intercontinentale
bommenwerper. De B-J moet in 1974 de
in Vietnam de veel gebruikte B-52 bom
menwerper gaan vervangen.
In zijn rapport spreekt Laird nauwe
lijks over de oorlog in Indo-China. Laird
herhaalt dat de eerste faze van de „Viet-
namisatie" achter de rug Is, en dat Ame
rika zich voor het midden van de zomer
van haar gevechtstaken in Vietnam ont
daan zal hebben.
(Copyright The Guardian)
Black Panthers. Een jongeman uit
San Francisco', die maandag op straat ln
de New Yorkse negerwij k Harlem werd
doodgeschoten, blijkt het slachtoffer te
zijn geworden van een scheuring in de
Zwarte-Panterbeweging. Een woordvoer
der van de New Yorkse Zwarte Panters
heeft bekendgemaakt dat de 22-jarige
Robert Webb een aanhanger was van
Eldridge Cleaver, die mei de panter
Hucy D. Newton in conflict is geraakt.
Webb zou door aanhangers van Newton
voor een restaurant in Harlem zijn neer
geschoten.
