Kreatief Sentrum bijna klaar,
maar wie moet het „bespelen"
Forum wil Kerk alleen op tactisch moment verlaten
inda;
Zakelijk leider Jan Boer heeft
andere dan financiële zorgen
Wachten op
programma
ilni
ind
AVANT-GARDE-KATHOLIEKEN WACHTEN OP UUR U:
„IN HET BELANG YAN DE
EENHEID VAN DE KERK"
.^MLERDAG 21 JANUARI 19<1
LEIDSE COURANT
PAG IN-
jdende
:hadigd
LEIDEN Het Kreatief Sentrum, zich manifesterend in een heerlijke
grote keet in het pand aan de Breestraat en een toeziend en regulerend
stichtingsbestuur, heeft zorgen. Hoofdbrekens die nauwelijks van financiële
aard zijn, want de gemeente heeft destijds 85 mille geschoven en zal ook nu
weer voor het onontbeerlijke bedrag van 50.000 gulden zorgen. Heeft
mevrouw Den Haan, die als wethouder Leidens cultuur cum annexis koes
tert, niet maandagavond nog gezegd: „Jongens, ga maar rustig door met de
verbouwing; met het geld komt het wel in orde"? Nee, directe financiële
pijn is er niet. De zorgen liggen dieper geworteld. In het ideële vlak, wél te
verstaan. Straks staat er voor het alternatief experimenteel jongerenwerk
verrukkelijk inspirerend pand klaar (volgende maand wil men beneden
al beginnen) en dan weet je niet wat je ermee beginnen moet. Daar begint
het een beetje op te lijken. Er is nog geen programma. Alles moet nog op
touw worden gezet. Aan belangstelling geen gebrek, alleen weten die belang
stellenden vaak nog niet wat ze precies willen.
maar een greep in de mogelijkheden)
toneelvoorstellingen, lichtshows, ge
luidshows, disco-avonden, forums, film,
culturele manifestaties etcetera, etce
tera. „Hier willen we ook ruimte ma
ken voor creatieve dagen en creatieve
kermissen." Op een staalconstructie
komt een platform met aan de zijde
van de zaal een projectiekabine. Aan
de andere kant heeft men een zitje al$
onderdeel van het geprojecteerde café
restaurant, dat ook als café-chantant,
politiek café „en van alles" kan funge
ren. Overal ligt de nadruk op het ex
perimentele. „Maar je moet het wel
zelf verzinnen. Ik maak hier geen za-
lenverhuurbedrijf van, geen atelier
ruimte voor individuele zich-uitlevers",
aldus Jan Eoer.
Op de verdieping moet het gaan gon
zen van de activiteiten. Allereerst is
daar een groot vertrek, dat ik de
„Apenrotszaal" zou noemen. Links te
gen de muur is een willekeurige for
matie van enorme kubussen geconstru
eerd onder een paars plafond: een
bronsgroen subsituut voor het Natio
naal Monument op de Dam. Jan Boer:
„Je gaat maar op deze apenrots zitten
en je wordt er vanaf gejaagd". Overi
gens worden hier niet alleen pseudo-
Damslapers verwacht, je kunt op de
„rots" ook bezig zijn met toneel, met
mime en zo. Het zaaltje is verder uit
stekend geschikt voor yoga, voor bal
let, workshops, voor kleine manifesta
ties zoals film en sociëteitsavonden. De
bar is in de hoek.. „We gaan hier de
boel maar een beetje opvulen,-" vindt
Ja nBoer.
Toen enkele jaren geleden de gedachte
van een Kreatief Sentrum in de Leidse
openbaarheid kwam, werden overal
wenkbrauwen gefronst. Een losgesla
gen Paradiso rees op in veler fanta
sie: verdovingscentrum midden in de
Breestraat. een moreel herfsttij, een
indianenkamp tussen het establish
ment. een aanfluiting van orde en
rust. Ga er nou eens kijken. En luiste
ren vooral. De keet is nog groot, maar
de resultaten van veel inspanning zijn
al zichtbaar. Er is zo'n tien man „da
gelijks personeel", jonge vakkrachten,
die in hun vrije tijd aan het Sentrum
gestalte geven en de plaats hebben in
genomen van de vrijwilligers uit de
eigen gelederen van de experimenteel-
lustige jeugd. Er waren vaklui nodig,
want het is niet gebleven bij wat breek
werk en het geven van een kwastje.
Geheel nieuwe plafonds moesten erin,
een nieuwe water- en lichtleiding en
op het ogenblik is men bezig met het
gieten van een betonnen fundering
voor een platvorm in het Trefcentrum.
[Spil van het spul
het Kreatief Sentrum in wording
it, ziet meteen de spil van het spul:
Boer, 25 jaar, onverminderd een
lts in de maatschappelijke branding,
t oorsprong" groepsleider, bezieler
het nu schijnbaar ter ziele zijnde
_'iitee Leefbaar Leiden, weerbaar
trnieuwér en thans' beheerder van
en zaken van de Stichting Krea-
Sentrum, een soort van God en
mensen verlaten directeur, want
j zien en te horen staat hij
nagenoeg alleen voor.
,Zeg maar zakelijk leider", beslist Jau,
'i de baard strijkend. „Ik zal straks
laten zien hoe het worden moet."
en bouwtekening tevoorschijn
talen uit de kast in z'n werkkamer,
iakt drie keer een verkeerde („wat
klere-troep") en heeft dan de
1 an Boer heeft zorgen, In bestuurlijke
zin blijkt er iets te haperen. „Er zijn
er, die alleen willen praten over de
doelstelling van dit Sentrum. Nou,
daar hoeven we niet meer over te bab
belen; die zijn allang bekend. Het
Irordt alternatief experimenterend jon-
erenwerk en dat moet zo blijven. Niet
jociaal-cultureel naar vorm en inhoud,
maar experimentele zelfwerkzaamheid,
leen elan van kunstenaars met hun
ramien, maar scholieren, werkende
Ifllh :ugd' studenten en ouderen. Ons pro
fit tlt jeem ia> (jat je je eigen organisatie
loet vormen. Er moet een functioneel
er
nai
ret
g<
lelijk d'
veel
sociale
Nede
vertoont
„Lev
isclu
Werkplaatsen
Verderop moeten werkplaatsen wor
den ondergebracht; werkplaatsen voor
geluid en licht, voor fotografie en film,
voor schilderen, timmeren en boetse-
"ren. Er is een grote ruimte voor het
werken met grafisch materiaa,l offset,
affiches, zeefdruk, stencillen en méér
in die richting. „Als iemand bijvoor
beeld toneel wil gaan doen, kan hier
alles gedaan worden wat daarvoor no
dig is: een decorgroep kan gaan tim
meren, een reclamegroep kan affiches
maken, er zijn mogelijkheden voor de
belichtingsgroep. enz. Dat is nou het
doel waarnaar wij streven: iedereen
moet functioneel kunnen worden inge
schakeld. Daarom willen we ook geen
leraar. Misschien is die later nog wel
eens nodig of zitten we verlegen om
specialistische hulp, maar inmiddels
estuur komen, een programmaraad.
Stichtingsbestuur is niet functio-
eel, dat is er alleen om het opzetpro-
te begeleiden".
losjes mensen
akelijk leider Boer vertelt, dat hij zó
>sjes mensen straks in het gebouw
gang kan laten gaan. Maar het is
oeilijk tussen die mensen een samen-
'rag te kiezen, hoe ze in dit Sentrum
elkaar kunnen komen. Iedereen
bij hem langs komen en zeggen
men op het hart heeft, maar een
ratal mensen zal toch iets op touw
oeten gaan zetten. „Ik kan moeilijk
m'n eentje gaan zitten inspireren,
hebben lui nodig met capaciteiten,
kunnen adviseren. Vooral de wer-
rade jeugd is nog niet erg bekend
dit project. Deze groep zal beter
ireikt moeten worden. We hebben zo
geen inzicht in de zelfwerkzaam-
èid en integratie die op dit Sentrum
atand moet komen."
ben hier om te luisteren. Men komt
maar niet iedereen kan formule-
ivat men precies wil. Ik luister en
rtel mensen wat de bedoeling is, dat
zoeken naar het juiste rendement,
moet van onderaf komen en liet is
taak, dit te stimuleren".
at in het oude schoolgebouw aan de
eestraat groeit wordt iets uitzonder-
ks in Leiden en ver daarbuiten. Het
periment krijgt in elk geval de ruim-
Achter de deur beneden gaat het i:
iruari beginnen. Rechts komt een
derobe en links is plaats voor een
Jtriforme toestand: men kan er din-
1 verkopen uit ideële of niet-ideële
erwegingen, b.v. biologisch-dyna-
sch voedsel, zelfgemaakte produkten
Su-Kan ruien er van eigenaar verwisselen,
dë Y<x e kan er krantjes verkopen, de
de-wereldwinkel gaat er een filiaal
tigen (denkt Boer), er is een infor-
tiemarktje zó voor de hand.
efpunt
'P men door dan is daar het grote
v fpunt, vier oude lokalen, die tot
fopvpn 1 8r°te zaal uitgebroken zijn. Dit
'Louis rdt het domein voor (Jan Boer doet
Jan Boer
s hier nog een troep \n het Kreatief Sent rum
weten we precies wat men wil. En daar
gaat het om."
Tenslotte is er boven een bibliotheek
vergaderruimte, een soort informatie
centrum. Buiten, tussen Sentrum en
Waalse kerk, wordt een terras aange
legd. Jan Boer lacht en schudt de ma
nen: „En dan willen we nog een open-
luchtbad bouwen en een garage, waar
in iedereen, meteen kan gaan sleutelen.
Maar laten we maar zeggen, dat dit
toekomstmuziek is
De werkers van het eerste uur zijn, op
een paar na, verdwenen. Jan Boer is
met zijn problemen en een vorderend
Sentrum gebleven. Wat hij en nog an
deren zich afvragen is: hoe pakken we
het aan? Hoe kunnen we het doel be
reiken, welke activiteiten komen hier,
wie brengen ze tot stand, met wie moe
ten we nog contact zoeken en hoe moe
ten we de belangstelling onder de be
volking wekken?
Concrete ideeën
We wachten op concrete ideeën. Het
zal hier een proces van jaren worden.
We gaan over een paar weken rustig
open, zonder slaande trom en vliegend
vaandel. Intussen blijven we werken
aan de „bespelers" van dit huis. We
hebben geld gehad, maar nu moet er
gewerkt worden." U ziet. het Kreatief
Sentrum is een serieuze bezigheid van
jongelui die aanvankelijk niet serieus
werden genomen.
Het is tijd: de zaak moet nu open. „Wie
dat niet ziet", zegt Jan Boer, „moet
maar gaan. Dan hebben we audereh-
nodig". Je moet het probleem in de
juiste proporties zien, ook al zal niet-"
alles vlekkeloos verlopen. Samen moet
je willen aanpakken. Zoiets bijvoor-
beed: wie scheurt straks de kaartjes
door, hè? Ja, wie scheurt die verkochte
kaartjes? Dat zal toch echt moeten ge-
We hebben hier een paar maanden een
troep gehad. Ik heb de jongens maar
wat laten rotzooien; ze dachten, dal ze
lekker kreatief sentrummetje aan het
spelen waren met dat breken en schil
deren. Maar dat kan niet langer. Er
moet nu iets gebeuren. Ik heb ze ge
zegd: jullie moeten dat Kreatief Sen
trum mogelijk maken en stimuleren
Ton Pieters.
Buut ter ziele
„Buut is ontaard in een gezellige kroeg,
waar de echte kunstenaars steeds meer
uit wegblijven. We hebben nog onge
veer 40 werkende leden en plusminus
100 sociëteitsleden. Van de werkende
leden gaat echter de laatste tijd weinig
uil". Dit zegt Else Verhoef, wellicht
de laatste secretaresse van de Leidse
kunstenaarsvereniging Buut 110, waar
van de sociëteit is gehuisvest in een
dranklokaliteit aan de Nieuwe Beesten
markt. Voor vanavond, is een vergade
ring uitgeschreven, waarin de ophef
fing van de vereniging en de sociëteit
aan de orde zal worden gesteld. Volgens
het huidige bestuur bestaat er, blijkens
de geringe interesse van de werkende
leden, geen behoefte meer aan de ver
eniging.
Buut 110 is een jaar of vier geleden
opgericht door Kees Buurman, Willem
Breddels en Ben Walenkamp.
Zien zij het eventueel opheffen van de
door hun opgerichte vereniging met
bloedend hart gebeuren? Kees Buur
man, die zijn leef- en werkruimte heeft
in het Boerhaavecomplex in de Kamp:
„Nee beslist niet. Althans, ik vind dat
je niet per se koste wat het kost een
vereniging van kunstenaars op de
been moet. houden. Als men vindt dal
er geen behoefte meer bestaat, dan
moet men de tiereniging opheffenDal
is een duidelijke zaak. Hij wordt in die
mening gesteund door medeoprichter
Willem Breddels. die zegt, dat senti
menten bij een besluit over het al of
niet opheffen van de vereniging mogen
meespelen. Volgens Kees Buurman
zijn er egen duidelijke aanwijzingen
waarom de vereniging zo is verlopen.
Hij merkt, alleen op: „Kunstenaars bij
elkaar krijgen is niet zo'n geweldige
kunst, maar ze bij elkaar houden is
vreselijk moeilijk". De verdiensten van
Buut 110 zijn volgens Kees Buurman
onmiskenbaar geweest. „Door die BBK-
acties van een paar jaar geleden heb
ben we heel wat kunnen bereiken. Ook
in Leiden. Ook voor de overheid en de
gemeente was het een voordeel dat er
een vereniging als Buut 110 was. Van
gemeentezijde had men tenminste een
vereniging om tegen aan te praten en
had men niet te doen met zomaar een
stel losse figuren. Ik hoop dan ook
wel, dat op de vergadering een alterna
tief plan naar voren komt, waarin
wordt voorgesteld dat de kunstenaars
toch op enigerlei wijze verenigd blij
ven. En daaraan hoeft voor mij geen
sociëteit gekoppeld te worden", zegt
Buurman, die evenals Willem Breddels
de laatste tijd nog maar spaarzaam de
sociëteit bezocht.
Piena. blijft
x^fn de running
C. J. Plena voor al zijn vele vrien
den Kees is als oud-wethouder van
gemeentewerken niet gemakkelijk los
le weken van de publieke Leidse zaak.
Sinds hij een half jaar geleden zijn
portefeuille overdroeg aan collega
Menken is hij bezig met het afwerken
van dingen". Als je hem door de Bree
straat ziet fietsen is hij ongetwijfeld
op weg naar het stadhuis of komt-ie
er net vandaan. ,,lk distancieer me zo
veel mogelijk van gemeentelijke affai
res, want ik wil beslist niet m'n (oud-)
collega's voor de voeten lopen".
Dat neemt niet weg, dat veel mensen
met problemen, die met aankoop van
grond en wat al niet meer te maken
hebben, nogal eens bij hem binden
lopen, ,,want", zo zegt men terecht,
,,Piena kent vele mogelijkheden'-'Van
morgen heeft de heer Piena de eerste
paal geheid voor een nieuw garage
bedrijf van Bierman aan de Oegst-
geestertoeg. Als wethouder is hij meer
dan een jaar bezig geweest met het
effenen van het pad voor deze vesti
ging. „Een moeilijke kwestie was dat
en nu vonden ze het leuk om me voor
die eerste paal te vragen". En Kees
Piena vond dat óók wel leuk. Hij is
verder als penningmeester van de nieu
we stichting bezig met de voorberei
ding van de bouw van de Prof. Jan
Mulderkliniek, een combinatie zoals
men weet van de reumakliniek te
Noordwijk, het Rotterdams Zeehospi
tium te Katwijk en de Annakliniek. Ook
heeft men hem gevraagd, mee te hel
pen aan het van de grond brengen van
een kindercrèche te Leiden: een project
met toekomst, maar geen gemakkelijke
Oud-wethouder Kees Piena heeft voor
het overige deel van de tijd z'n hart
verpand aan Friesland. Zijn vrouw is
een trotse Friezin en voor haar man
is het wijdse land van meren en gras
land zijn tweede vaderland geworden.
Bij de Galamadammen, tussen de
Fluessen en de Morra, heeft de familie
Piena aan het water een grote caravan
staan. ,,Da's m'n tweede huis. Als het
even kan gaan we er vrijdags naar toe
en komen 's maandags terug. Ik heb
er m'n boot en kan plezierig speleva
ren". Of hij aan vissen doet? „Man,
hou op, natuurlijk; ja, nou.'! Zowel op
zee a's- in. het zoetwater. Ja, nou"!!
Kees PièiïdXs méér dan enthousiast.
Hij is helevfiaal ingeburgerd,. ijl dat
prachtige mooie gebied bij Koudum. De
vorige maand speelde hij voor Sinter
klaas in de openbare schpol daar. „Een
ongelooflijk leuk feest 'was dat; een
dochter van me was Zwarte Piet. Een
prettige gemeenschap daar. Ik probeer
zo'n beetje half om half Fries en Lei-
denaar te zijn dat lukt best, dacht ik
zo, als ambteloos burger
Ruimtenood aan
Galgewater II
Beestenmarkt bijeen.
langlijstje van het Leidse gemeente
bestuur. Die brug is gedacht op de
plaats, waar nu de oude Zeevaartschool
onderdak biedt aan de Sociaal-Medische
Dienst van de Koninklijke Marine. Op
de agenda voor de raadsvergadering
van maandag 1 februari a.s. staat hef
voorstel inzake het aankopen van de
grond en opstallen van de voormalige
zeevaartschool. De Marine moet dus te
eniger tijd het anker lichten. Waarheen
wordt de walinrichting verhaald? De
Marinevoorlichtingsdienst: ,,/n nauw
overleg tussen de Marine en het college
van B. en VV. wordt gezocht naar een
vervangende ruimte. In het gebouw van
de SMD zijn behalve een vaste be
manning alle lieden ondergebracht,
die op sociaal-medische gronden tijde
lijk ongeschikt zijn voor de dienst. Het
betreft naar schatting 150 tot 200 man.
IVe willen in Leiden of directe omgeving
blijven. Kan het niet in Leiden, dan
misschien in Oegstgeest. Er zijn ons al
een paar suggesties gedaan maar die
bleken niet zo geschikt. We blijven zoe
ken". Er is bij de krijgsmacht voort
durend sprake wan herstructurering en
reorganisatie op gronden van bezuini
ging. Waarom trekt de Marine niet in
bij haar overburen: de intendance
afdeling van de Landmacht? De Leger-
voorlichtingsdienst: „Een hoogst- onge
bruikelijk beeld: Landmacht en Marine
onder één dak. Zover gaat de integratie
in de krijgsmacht nog lang niet".
Stekkie
De Hengelaarsbond voor Leiden en
Omstreken, de Wassenaarse hengel
sportvereniging en de hengelaars van
„De Leede" uit Warmond hebben beslo
ten tot samenwerking in de Federatie
Zuid-Holland. Ruim 5.000 sportvissers
zullen nu in federatief verband elkan
ders visgronden kunnen peilen. Boven
dien kunnen de besturen in den ver
volge gezamenlijk vis (laten) uitzetten
en bovendien maakt de federatieve een
dracht macht wanneer het aankomt op
uitbreiding van het viswater. De Fede
ratie houdt haar deuren wijd open voor
visgezelschappen, die hun horizonten
ook wel eens willen verruimen. Zo'n
stap brengt tenminste wat leven in de
doorgaans nogal zwijgzame gelederen
denkt u zich maar in, hoe het de vroege
visser te moede is, die zijn beste stek
kie door een geconfedereerde vreem
deling ontdekt ziet!
LEIDEN. De onrust in de
Kerk uit zich in reële conflicten.
Maar de oorzaak zit dieper.
Een forum, georganiseerd door
de Leidse studentenvereniging
„Sanctus Augustinus", kerfde
gisteravond in dat, wat het als
een abces deed voorkomen. Het
kwam tot de slotsom dat de pit
in feite een machtsstrijd is, die
studentenpastor S. Cies'lak for
muleerde in de vraag: „Het gaat
erom: hoe kan je de autoritaire
kerkstructuur democratiseren?".
Onder al dat gekerf nam een
tamelijk onfrisse stroom van
emoties en interpretaties op niet
zeer wetenschappelijke (nogal
gepredisponeerde) wijze de vrije
loop.
Uitgangspunt werd tenslotte, de vast
stelling, dat met „hen, die gezeteld
zijn in de machtsstructuur" toch niet
valt samen te werken. Maar de keuze
van het moment waarop „degenen die
de doorbraak willen" uit de gevestigde
structuur moeten stappen, is een
kwestie van tactiek en strategie, wil
die stap het grootste effect sorteren.
Want „Als zij (de progressieven) er in
zouden slagen, hun achterban in dui
delijke eensgezindheid mee te krijgen,
dan is toch moeilijk te ontkennen dal
ook die stap in het belang van de
eenheid van de Kerk zou kunnen
zijn", aldus dr. L. Laeyendecker, lec
tor in de sociologie aan de Universi
teit van Amsterdam.
De onrust in de Kerk is volgens dr. L.
Laeyendecker van structurele aard.
De conflicten rond celibaat, huwe
lijksbeleving en laatstelijk rond de
benoeming van dr. A. Simonis, vinden
hun oorzaak in een verschuiven van
het denken over godsdienst en Kerk,
analoog aan verschuivingen die zich
in de maatschappij voordoen. De hui
dige kerkstructuur is nog een uiting
van de oude Kerk. Wanneer het nieu
we denken vorm moet krijgen in
structuren, dan komen er mensen in
het geweer. De conflicten komen het
meest tot uiting rond het machts
woord, dat een rem stelt aan de ont
wikkeling. Het moment waarop het
nieuwe denken zichtbaar moet wor
den, blijkt het kritische punt.
„Daarbij" aldus dr. Laeyendecker, „is
een merkwaardige ambivalentie te
zien. Want degenen die het allemaal
graag anders hadden, deinzen wan
neer het machtswoord gesproken
wordt plotseling terug voor de keu
ze, terwijl het machtswoord zich
steeds beroept op de wijze van den
ken, die juist achterhaald was."
Naar hun aard onderscheidde dr. H.
Goddijn, hoogleraar aan de Theologi
sche Hogeschool te Amsterdam, de
conflicten in drie rubrieken: 1) ver
schil tussen twee kerktypen (voor
schrift contra geweien), 2) verschil
tussen Rome en de Nederlandse kerk
provincie (centrum en periferie) en 3)
het Cultuurverschil N.W.-EuropaIta
lië. De beide laatste verschillen illus
treerde dr. Goddijn met de opmerking,
dat 25 jaar na de oorlog in Nederland
nog steeds een Italiaan nuntius en een
Duitser zijn secretaris is, die ons land
en volk nauwelijks kennen en ook
geen moeite doen om ze te leren
kennen. Bovendien zijn het altijd
weer dezelfde soort mensen, die om de
nuntiaiuur heen lopen te draaien en
die daardoor een eenzijdige voorlich
ting geven.
Voor de velen, die het Vaticanum II
niet gehonoreerd zien en zich genood
zaakt voelen naar de oude structuur
terug te keren, zal wanneer dat
gebeurt op basis van de macht het
probleem zich toespitsen op het per
soonlijk geweten.
Tot zover voor de pauze de
structuur. Ook over inhoudelijkeza
ken werden nog krasse dingen gezegd.
Zo kreeg een van de aanwezigen, in
antwoord op een vraag over de on
aantastbaarheid van de goddelijke
wetten in het nieuwe denken te ver
staan dat groter vrijheid weliswaar
geen ongebondenheid betekent. Maar
alvorens met die onveranderlijkheid
in te stemmen moet men toch eerst
weten, wat Gods bedoeling was. „En
dat te weten, is niet het voorrecht van
één man(bedoeld wordtde paus) in
de geloofsgemeenschap. We zijn nu
met z'n allen bezig, te achterhalen
wat de bedoeling van God heeft kun-
Geen eenheid
Dr. Goddijn verklaarde zich voorts
niet beangst voor de vorming van een
nieuwe, nu progressieve, elite, die „het
kerkvolk" wetten gaat opleggen op
dezelfde wijze, die ze Rome thans
verwijt. Sociologisch gezien vormen de
koplopers geen hechte eenheid. Eerder
voorziet hij, dat een toenemend aantal
mensen de kerkdeur zachtjes achter
zich zal dichttrekken. Dr. Laeyende
cker achtte het beangstigend dat zovele
briefschrijvers n.a.v. de benoeming
van mgr. Simonis zich zo autoritair
opstelden. Hij stelde de vraag of het
beleid wel voornamelijk op hen dient
Ie worden afgesteld: hoever reikt dan
je medeverantwoordelijkheid voor de
ontwikkelingen?
„Er Is een grote activiteit tot behoud
geweest na het bekend worden van
Simonis' benoeming. En de progressie
ven zijn wat al te argeloos geweest.
Nu heerst er ook teleurstelling aan
die zijde. Dat lijkt wel een van de
streken van de slang."
„Als je bezwaren hebt tegen inhoude
lijke zaken van het geloof, hoelang
ben je dan avant-garde en waar word
je rand-kerkelijk: hoe ver gaat je
verantwoordelijkheid0" luidde een
vraag, die door dr. Goddijn werd te
ruggespeeld op de nieuwe bisschop:
„Simonis heeft zich daarover al duide
lijk uitgesproken. Hij zou zich nooit
door zo iemand laten adviseren. Per
soonlijk sla ik de zoekers hoger aan
dan de gelovigen, die klakkeloos alles
aanvaarden wat de Kerk ze te gelo
ven voorhoudt. Het is te betreuren als
die randkerkelijken niet gehoord zou
den worden".
Verwijt
Een van de aanwezigen verweet grove
schuld aan de situatie aan een deel
van de geestelijkheid dat aanvanke
lijk t.a.v. Vaticanum II de boot afhield
en daarna op ongeloofwaardige wijze
begon te draaien. Maar dr. Goddijn
verontschuldigde die plotselinge zwen
kingen in opvattingen aan de moeilij
ke posilie van de geestelijken, die hun
weinig uitwijkmogelijkheden biedt.
Later voegde hij daar relativerend
aan toe, niet de bedoeling gehad te
hebben, te suggereren dat ze maar
van die mogelijkheden gebruik moeten
Na de pauze gaven de forumleden
hun prognose op de verdere ontwikke
lingen, drs. G. Gerelings, liturg van
het bisdom Rotterdam, meent, dat de
tegenstellingen zich verder zullen
toespitsen. „Zij. die gezeten zijn in de
machtsstructuur van de Kerk zuilen-
trachten hun posities verder te ver
goddelijken. Ontwikkelder mensen
zullen trachten, die posities af te bre
ken. Zij zullen voor grote teleurstel
lingen komen te staan. Met al hun
scherpzinnigheid zullen ze niet vermo
gen, lot het bot door te dringen. Daar
voor zijn wij, Nederlanders, geloof ik,
le netjes.
pletterende meerderheid zou kunnen
komen, dan zon je ontdekken, dat die
brave mensen toch nog de Heilige
Geest in de zaak hebben gemengd".
Prognose
Dr. Goddijn gaf zijn mening puntsge
wijs: op korte termijn: 1) het episco
paat is uit zijn balans, 2) demoralise
ring van velen die oprecht streefden
naar vernieuwing van de Kerk. 3)
rondom de nieuwe bisschop verzamelt
zich een grote groep van rechtse
kleef kevers, die belemmerend zuflen
werken op de communicatie binnen
het bisdom, 4) er ontstaat een toene
mend aantal groeperingen dat ver
langt naar een vrijere opstelling. 5) de
recrutering van priesterkandidaten zal
nog moeilijker worden.
Als voordelen die de ontwikkeling bo
den, signaleerde dr. Goddijn: 1) geble
ken is, dat in de fluwelen handschoen
van Rome van tijd lot tijd een ijzeren
vuist blijkt te steken. 2) Er is een
scheiding van geesten ontslaan, die
een eerlijker keuze mogelijk maakt.
3) De godsdienstige beleving is losser
geraakt van het kerkinstituut. 4) De
ontwlkkeingen vormden een bijdrage
tot de persoonlijke gewetensvorming
en 5) Bij een christen is nooit plaats
voor principieel pessimisme.
Dr. Goddijn ging ervan uit, dat de
ijzeren vuist alleen in Romes fluwelen
handschoen sléekt, omdat wij menen
dat het een ijzeren vuist is. „Niemand
heeft meer macht dan hem wordt
toegedicht. Interdict en excommunica
tie zijn allang uit de tijd. Een afschei
ding van Rome, zou door Rome zelf
erkend moeten worden. Dat zou ver
moedelijk niet gebeuren. Maar het
zou interessant zijn, het eens te pro
beren. Als er sprake van een macht
strijd is en het is onzinnig te
beweren, dat die er niet is dan zou
ik willen pleiten voor een categorisch
afwijzen van het categorische „nee"
van Rome".
weten, die 't wat ambivalent vond „te
blijven in naam van het gezag". En
omdat hij deze vraag concreet stelde
m.b.t. de studentenparochie, antwoord
de de studentenpastor dr. J. A. van
Well: „Tot nu toe hebben we geloofd
dat we door binnen deze structuur te
blijven, zij het onder protest, toch een
bijdrage zouden kunnen leveren aan
de vernieuwing en solidair blijven
met de mensen, die dat niet meer
kunnen meemaken. Door het gebeuren
van de laatste weken is opnieuw de
vraag gerezen: mag dat langer zo?
Die vraag moet elk van ons zich
persoonlijk stellen. Er komt, geloof ik,
waarschijnlijk een moment waarop
moet worden gekozen voor de Kerk
van het verleden of voor die van de
toekomst. De eerste is rond de benoe
ming van dr. Simonis ruimschoots aan
het woord geweest. Ze bleek weinig
origineel en creatief. Ze heeft afge
daan. De keuze die blijft is voor de
avant garde". En ene heer Hogenboom
liet zich zo opzwepen, dat hij dr.
Simonis aanduidde als „Die vent, die
buiten alle categorieën valt".
Ten slotte was eigenlijk de enige zorg
van het panel nog, dat het moment
waarop de breuk geforceerd zou moe
ten worden tactisch en strategisch
goed gekozen zou worden „je moet
wel goed kunnen zien. wat je achter
laat" «ant die stap zou jammerlijk
zonder effect blijven, als de boodschap
die wij er door willen uitdragen toch
niet overkomt".
De Italiaanse mentaliteit zal er v
voor zorgen dat Gods wil ten uitvc
wordt gelegd. En als je tot een v»
„Maar waarom brak de avant-garde
dan niet met Rome? Wat is er eigen
lijk verloren, als je met Rome
breekt?" wilde een van de studenten
HAZERSWOUDE Zondagmorgen
24 januari om elf uur wordt in de St.-
Bernarduskerk aan de Rijndijk een
speciale eucharistieviering voor de
jeugd gehouden. De voor vrijdagavond
22 januari in de kantine van de w St.-
Bernardus geplande klaverjasbijeen-
komst gaat niet door.
ALKEMADE Met ingang van vrijdag
22 jan. gaat weer wekelijks op de vaste
tijden en bekende stopplaatsen de auto
bus rijden naar de Jaap Edenbaan in
Amsterdam. De schaatsliefhebbers neme
hiervan nota.
